#zapomnieć wszystko

[tazapomnianadziewczyna]

• 𝕂𝕒𝕫̇𝕕𝕪 𝕫 ℕ𝕒𝕤 𝕡𝕠𝕤𝕚𝕒𝕕𝕒 𝕞𝕚𝕟𝕚𝕞𝕦𝕞 𝕛𝕖𝕕𝕖𝕟 𝕣𝕠𝕫𝕕𝕫𝕚𝕒𝕝 , 𝕜𝕥𝕠́𝕣𝕖𝕘𝕠 𝕟𝕚𝕖 𝕔𝕙𝕔𝕖 𝕟𝕚𝕜𝕠𝕞𝕦 𝕡𝕣𝕫𝕖𝕔𝕫𝕪𝕥𝕒𝕔́ , 𝕓𝕒 , 𝕟𝕒𝕨𝕖𝕥 𝕟𝕚𝕖 𝕔𝕙𝕔𝕖 𝕡𝕒𝕞𝕚𝕖̨𝕥𝕒𝕔́ 𝕠 𝕛𝕖𝕘𝕠 𝕚𝕤𝕥𝕟𝕚𝕖𝕟𝕚𝕦 . . . •

[krysztalowaksiezniczka]

I tak właśnie rozdzielono nas na zawsze.

Tak jak rana cięta będzie bolało Cię serce gdy odejdę .

Zostanie pustka, ból..

Nicość w której się zatracę , brak sensu.

Już nie usłyszę Twojego głosu, nie zobaczę Twych oczu , w których się zakochałam gdy tylko w nie spojrzałam.

Nie poczuje dotyku Twojej dłoni przy mojej gdy będzie ciężko .

Nie poczuje objęcia , w którym czułam się tak bezpiecznie.

Nie zobaczę już człowieka ,który trzymał mnie przy życiu ,gdy już straciło ono sens.

Nie będzie szczęścia jakie nam miało dać życie razem.

Nie będzie już NAS. Choć byliśmy osobno, teraz musimy nauczyć się żyć bez siebie.

Już na zawsze będziesz w moim sercu .. już nigdy nie spojrzę w żadne inne oczy tak głęboko jak w Twoje.

" Pewnie się nigdy więcej nie spotkamy w życiu już

A nawet jeśli, nasze głowy pójdą całkiem w dół

Ale pamiętam o Tobie (pamiętam o Tobie), wciąż pamiętam o Tobie, o "

[mari3452]

Pewna osoba powiedziała mi dziś, że jestem zbyt niewinna na ten świat, bo jest on pełen zepsutych ludzi

Po tym mogę stwierdzić że nie pasuje do tego miejsca..

[black-rose-666]

Tak bardzo próbowałem o tobie zapomnieć

Lecz to mi się nie udawało

Każda próba kończyła się przegraną

Powracały mi nasze wspomnienia

Próbowałem je wymazać z mej pamięci

Lecz wszystko mi je przypominało

Tak bardzo mnie to bolało iż już nie mamy kontaktu

Chciałbym cofnąć się w czasie i przeżyć to ponownie

A potem naprawić wszystkie złe wydarzenia

[depressionandobsession]

zjem ——> nie zjem

nie chce mi się ——> pójdę na trening

przetrwam ——> spróbuje się zabić

oto mój nowy sposób na życie.

[drysauce]

a to wild xd u mnie wgl wszyscy dostawali takie same zalosne pieniadze niezaleznie od rankingu so moze cos sie generally pozmienialo po paru latach chujowych rzadow lol. hopefully to jednak wyjdzie cos wiecej bo 1000zl to sobie nawet dupy nie idze podetrzec (brak polskich znakow because i hate this country btw)

tu jest tak ze pierwsze 15 ludzi ma te 1075 a dalej do 70 miejsca jest 925. na innych wydziałach to schodzi jeszcze niżej o 100 im dalej idzie ale u nas nie ma nigdy aż tyle ludzi którzy spełniają kryteria dostania stypendium zeby aż tak daleko zaszlo ndhxh

ale no właśnie kuzwa tez mam nadzieje ze wyjdzie co miesiąc bo wychodzi na to że uczelnia podwyższyła oplaty za poprawki ale żałuje ludziom dac więcej na stypendia xdd

[panikea]

Leżałam w łóżku i nie mogłam zasnąć. Bipnięcie telefonu. Filip pisze: „Hajtam się”. Przełknęłam ślinę. To zawsze robi wrażenie na kobiecie, jak twój eks wiąże się z inną. Wiesz, że nie jest twój. Nie chcesz z nim być. Ale to i tak boli. „Dobry wieczór, Filipie z Berlina. Kiedy?” Filip pisze: „Ale w tym momencie ona mnie doprowadza do szału”. „Czemu?” – zapytałam. Filip pisze: „Myślałem właśnie o nas. Fajne wspomnienia. Pamiętasz, jak zmywaliśmy razem naczynia w tej restauracji przy Otto-Suhr-Allee? „Pamiętam. Jak mogłabym zapomnieć?”. Filip pisze: „Ale dlaczego to nie ty?”. „Ile wypiłeś, Filip?” Filip pisze: „Nic. Lepiej byłoby powiedzieć, że dużo. Ale niestety jestem trzeźwy. Jak świnia”. „Co się dzieje? Opowiadaj. Wyrzuć to z siebie”. Filip pisze: „Nie”. „Dlaczego?” Filip pisze: „Powiedz mi tylko jedno”. „Tak?” Filip pisze: „Czemu to się nam nie udało? Ja cię tak bardzo kochałem”. Bo byłam młoda i głupia. Bo myślałam, że cały świat stoi przede mną otworem. Bo byłam szczęśliwa, ale chciałam być szczęśliwsza, pomyślam. „Bo byliśmy młodzi, ja jeszcze młodsza, nieodpowiedzialna, nie znałam siebie ani nie wiedziałam, czego chcę. Nie znałam świata. Nie potrafiłam docenić, jak mnie kochasz. Musiałam swoje przeżyć i poznać. Z mojej winy nam nie wyszło, wiesz o tym” – odpisałam. Filip pisze: „Boże, ja bym się w każdym momencie chciał z tobą ożenić”. „Wydaje ci się”. Filip pisze: „Byłaś pierwszą kobietą, przy której chciałem zostać na zawsze”. „Tylko dlatego, że mnie nie mogłeś mieć. Kochałeś wyobrażenie o mnie, a nie mnie. Ja wcale nie byłam taka fajna, jak ci się wydaje”. Filip pisze: „A teraz ja ci zadam pytanie”. „Tak?” – zapytałam. Filip pisze: „Gdybym powiedział: «Chuj z tym wszystkim. Jesteś miłością mojego życia. Wróć do mnie». Co byś powiedziała?”. Patrzyłam w ekran i łza ściekała mi po policzku. Jedna. A później druga. Dlaczego to wszystko jest takie niesprawiedliwe? A później napisałam: „Że piłeś. Przyznaj się”. --- Piotr C. z powieści #To o nas

[bede-jak-cma]

"Wiem o tobie wszystko"

Tak..?

Wiesz o tym, że obsesyjnie liczę kalorie?

Wiesz, że zamiast tańczyć dla przyjemności tańczę by spalić to co zjadłam?

Wiesz, że się tnę?

Wiesz, że codziennie robię treningi, żeby spalić kalorie?

Wiesz, że mam myśli samoqójcze?

Wiesz, że gdyby nie to, że byście się obwiniali to bym już nie żyła?

Wiesz, że chce być wychudzona?

Wiesz, że gdy czuje duże wyrzuty sumienia, to na siłę wymiotuję?

Wiesz, że czasem nie mam siły wstać z łóżka?

Wiesz, że śpię, by zapomnieć o problemach?

Wiesz, że nienawidzę siebie?

Wiesz, że zażywam tabletki na przyspieszenie metabolizmu?

Wiesz, że nie wyjdę z domu bez makijażu?

Wiesz, że patrzę w lustro z obrzydzeniem do swojego ciała?

Wiesz, że potrafię płakać patrząc w lustro?

Nie? No właśnie gqwno o mnie wiesz, więc stul pysk.

[polskie-zdania]

Przeszłość? Po trochu za nią tęskniłam. Tęskniłam po trochu za elementami wszystkich swoich er. Żadnej nie chciałam przeżyć jeszcze raz, ale wracałam do nich w głowie w ramach krótkich wycieczek. Miło było wtedy właśnie tak. Fajnie było wtedy właśnie tak, jak już teraz by nie było. Lubiłam tę tęsknotę pogodzoną. Tęsknotę wyblakłą. Przypominającą się delikatnie od czasu do czasu. Powodującą dreszcz tej niezapomnianej i niepowtarzalnej emocji, której już nigdy w życiu nie chciałbyś przeżyć.

- Warto było. - powiedziała. - Jadę do domu. Tam nie będę już palić i na pewno długo nie kupię teraz kolejnej paczki, ale co mogłam zanurzyć się w przeszłości to się zanurzyłam. I nie żałuję.

- Dziękuję, że mi to mówisz.

- Czasami człowiek tak potrzebuje, nie? Wyjść z domu, trzasnąć drzwiami, wrócić na to opuszczone osiedle i wytarzać się w tym brudzie jakby postradał wszystkie zmysły.

- Tylko, żeby nikt się nie dowiedział...

- Tylko, żeby nikt się nie dowiedział, że wracasz czasami do miejsc, z których przecież z krzykiem uciekłaś. No bo jak to tak? Jak to tak tęsknić za tymi naznaczonymi dniami? Jak to tak uciekać myślami do tych przerażających emocji?

- Tęsknię po trochu za elementami wszystkich swoich er. Żadnej nie chciałabym przeżyć jeszcze raz, ale co jakiś czas wracam do nich w ramach krótkich wycieczek z plecakiem.

- Twierdzą, że powinnaś to odciąć wszystko grubą kreską. Zapomnieć i wykreślić.

- No i nie wspominać nigdy przy nikim, że to nie było wszystko takie czarno-białe i nie wymieniać dobrych momentów, uśmiechając się przy tym pod nosem...

- Oraz nigdy nie przyznawać się, że zdarza ci się tęsknić.

- Ale gdzieżby...

- Nie ma mowy.

- Nigdy w życiu!

Bo zdarza się tak. Bo zdarza się tak i gdy się już zdarza, wtedy zabierasz ze sobą tylko ten stary plecak i wyruszasz w pieszą wycieczkę do opuszczonego miasta, do którego odległość, choć zdaje się zwiększać z każdym rokiem, to jednak nigdy z niego nie rezygnujesz.

Wybierasz się tam mimo odległości. Wybierasz się tam mimo coraz większego dystansu, a gdy już docierasz, kładziesz się na środku, zamykasz oczy i w końcu czujesz, że odpoczywasz.

Stara ja.

Mhm.

Przyjemnie.

Cudownie.

Te wszystkie stare nawyki.

Te przyzwyczajenia.

Te obrzydliwe łzy.

Najgorsze.

Najlepsze.

Moje.

Tak bardzo moje.

Marta Kostrzyńska

[cpunek420]

"Cała ta świąteczna farsa... Udawanie, że wszystko jest okej, podczas gdy jedyne, na co mam ochotę, to zniknąć, zapomnieć o tym pierdolonym świecie."

[pozartaa]

03.12.24 UTRZYMANIE WAG1 dzień 641. Limit +/- 2100kc.al.

Wybrane posiłki:

Nie liczę kalor.i od: 146 dni

Kochani, w nocy w robocie dostałam zawrotów głowy (dawno się nie odzywał mój konflikt naczyniowo-nerwowy) wyrzygalam nocną przekąskę i przeleżałam 4 godziny na zapleczu walcząc z "helikopterem". Przynajmniej już nie trafiam z tym na SOR. Dobrze, że nic się nie działo na zmianie. Ukraińska Królewna sobie poradziła (choć ja bardzo nastraszyłam)

Wszystko przeszło by szybciej, gdybym miała swoje leki... Ale nieee - zostały w torbie, a ja noszę plecak. Wróciłam do domu jeszcze przed 6:00 i poszłam spać praktycznie natychmiast.

***

Dziś postanowiłam jednak odpocząć. Nie idę na karty.

W ogóle nigdzie nie idę (byłam tylko po bułki dla "małża" i dyspozycję z karteczki - wkręty i papier ścierny (wszystko do remontu klubu ) ten spacer był słaby.

O głowie działającej na najwyższych obrotach mogę zapomnieć - wolę więc nie grać. Kiedy gram - to przegrywam, ale się staram. Dziś bym się nawet nie starała... 🫠

***

W kalendarzu adwentowym diabełek z czekolady. Słodko i grzesznie 😋. (Te czekoladowe puste cukierki są zawsze takie wstrętne) A na drugim foto - tak wyglądają moje koty kiedy się akurat nie kochają.

Dziś więc nie robiłam nic. Ale kartami się trochę zajmowałam, jednak nie w taki sposób jak myślicie.

Będę robić Magickowo Gatheringową choinkę

Niestety dziś już nie dam rady.

Dobrej nocy wam życzę 💜

[submergedinmadness]

ogólnie to zobaczyłam na pinterescie cytat dotyczący blizn (dam zdjęcie poniżej) i byłam jak o mój boże to ja. mam dużo blizn i są bardzo widoczne mimo że minął już rok i 3 miesiące (jestem z siebie taka dumna że tyle wytrzymałam!). ale wracając do cytatu to miałam sytuację że mama spytała się mnie czy chciałabym kiedyś zrobić sobie operację na pozbycie się ich i wtedy zdecydowanie zaprzeczyłam. bo gdybym się pozbyła to czułabym że wszystkie moje ,,grzechy" nie zostały zadośćuczynione. wszystko przez co przeszłam byłoby umniejszone a każda kara jaka na sobie wykonałam byłaby zapomniana a na to nie mogę pozwolić. to może brzmi dziwnie ale chce pamiętać o wszystkim. to moja przeszłość i mimo że była okropna nie chce o niej zapomnieć nie ważne jak bardzo chciałabym od niej uciec czuję że bez niej byłabym pusta. chce pamiętać jak bardzo się sobą brzydzę i jak bardzo siebie nienawidzę. zawsze jak na nie patrzę przypominam sobie jak bardzo jestem zepsuta. chce pamiętać o tym że jestem okropna i nie zasługuje na szczęście nie wiem czemu tak mam ale no cóż

[godmusthateme15]

Krew mnie zalewa kiedy słyszę od ojca że dzisiejsza młodzież jest słaba , że wymyśla sobie problemy . Że za jego czasów to nikt by nie mówił o depresji tylko sobie z nią poradził .

I jak cię ojcze kocham , to w takich momentach nienawidzę .

Wiem że nie miałeś najlepszego dzieciństwa .

Ale to nie nad tobą znęcała się siostra . Nie w twoją nogę wbiła drut kiedy miałeś 4 lata pytając ,, Chcesz zobaczyć krew " . Nie ciebie przyciągała za włosy po mieszkaniu . Nie ty musiałeś sobie radzić z ciągłym biciem i poniżaniem . Mówieniem do ciebie jak bardzo zrujnowałeś komuś życie , jak cię nienawidzi , jak powinieneś się nigdy nie urodzić . Nie ty musiałeś zastanawiać się czy dzisiaj cię zabije . Nie myślałeś o tym czy jeśli nie uda ci się wyrwać się udusisz kiedy dusiła cię poduszką .

Nie ty czułeś że nie zasługujesz na powietrze więc próbowałeś nie oddychać mając 7 lat .

Twoja matka umarła ale nigdy nie czułeś , że żywi wobec ciebie zarówno miłość jak pogardę .

Nie ciebie opuścili absolutnie wszyscy po rozwodzie rodziców . Siostra kazała nie ryczeć i nie być samolubną kieys zacząłeś płakać z tego powodu. Zostałeś pozostawiony jak stara zabawka którą już nikt nie chce się bawić w wieku 12 lat . Jak zbędny i uciążliwy balas który został po waszej nieudanej próbie zabawy w szczęśliwą rodzinkę , taki ciężar którego nikt nie chce wziąć na siebie . Nie czułeś że wszyscy zastąpili cie kimś innym . Nie straciłeś wszystkich przyjaciół bo przez całe wakacje nie wychodziłeś z domu prubując sam ogarnąć gówno jakim obarczyła cię twoja wspaniała rodzina . Nie czułeś się zastąpiony przez każdego kogo kiedyś uważales za rodzinę . Nie czułeś codziennie wielkiego poczucia winy z powodu kurwa czegoś na co nie miałeś wpływu . Nie ciołeś się , głodzileś i spałeś 8 godzin tygodniowo w wieku 13 lat . Nie chciałeś się zajebać bo życie było chujowe . Matka nie powiedziała że jesteś samolubny i ,,ona też ma prawo do szczęścia "kiedy płacząc powiedziałeś że czujesz się samotny . Nie myślałeś o samobójstwie przez całą siódmą klasę. Nie wychowywać się sam siedząc w pustym domu i nawet nie mając gdzie z kim wyjść bo wszyscy uznali cię za smutnego emo dziwaka . Nie karałes się za najmniejszy błąd . Nie bałeś się odzywać bo ktoś mógłby cię źle zrozumieć . Nie brałeś przypadkowych leków bo miałeś nadzieję że następnego dnia się nie obudzisz .

Nie odbudoeałes wszystkiego sam a potem niecałe pół roku potem twoja całą praca runęła kiedy wrzuciła bezsenność . Nie tarzałeś się na dywanie śmiejąc się krzycząc , że nie chcesz żyć a twój ojciec patrzył na to nie przejęty mówiąc ci że przesadzasz . Nie miałeś ataków paniki .

Dlatego jebać cię ojcze kiedy mówisz że przesadzam . Jebać cię za to że zawsze byłeś w pracy .

I jebać cię matko za to , że zawsze mówiłaś mi że nie mogę dopuścić się żeby być gruba kiedy byłam mała . Za to że wchodziłaś na wagę i płakalaś . Że mnie zostawiłaś kiedy najbardziej cię potrzebowałam . Za to że powiedziałaś mi ,, No może ciebie parę razy uderzyłam ale twoją sióstre potrafiłam katować. Że zwalasz mi na głowę swoje miłosne problemy jakbym miała je rozwiązać . Że każesz mi być tą dorosłą w naszym domu . Jebać ciebie i twoją niestabilność emocjonalną .

Jebać cię siostro za to że się na denną znecalas . Jebać cię za to że tego nie pamiętasz kiedy ja nie mogę zapomnieć . Za to że zawsze muszę udawać że jest w porządku kiedy cię widzę . Że czasami boję się kiedy ktoś mnie dotyka .

Jebać cię babciu za słowa ,, no kto będzie musiał pujsc na dietę ten będzie musiał " kiedy dosłownie jadłam po 500 kcal dziennie od wielu miesięcy . A potem taka zmartwiona że zjadłam tylko rosół i wyrzuciłam z niego makaron .

Jebać cię przyjaciółko za to że mnie zastapilas . A porem okazało się że tylko ja cię nigdy nie zdradziłam . I teraz wszystko ma być ok ? Znowu razem przeciw światu .

Jebać was wszystkich bo nie potrafię was nienawidzić.

Więc jeszcze raz ktoś mi powie że wymyślam sobie problemy. Idźcie kurwa sami pobiegać najlepiej na Alaskę .

[nadzieja-e]

Byłeś moją pierwszą miłością,

pierwszym płomieniem, który rozgrzał moją duszę.

Na początku było jak w bajce –

świat jaśniał od naszych wspólnych chwil,

a każdy dzień wydawał się obietnicą wieczności.

Ale miłość, którą mieliśmy,

z czasem stała się ogniem, który parzył.

Zaczęliśmy walczyć, choć nikt z nas nie wiedział, dlaczego.

Każde słowo stawało się ostrzem, które cięło głębiej.

Twoje spojrzenia, kiedyś pełne czułości,

zamieniły się w lód,

a ja próbowałam udawać, że nic się nie dzieje,

że jeszcze mogę to wszystko naprawić.

Byliśmy jak statek na wzburzonym morzu –

tonęliśmy, a ja zamiast chwytać cię za rękę,

chwytałam za kieliszek, za cudze spojrzenia,

za cokolwiek, co mogło zagłuszyć to,

co czułam, gdy patrzyłam na ciebie.

Wybierałam wszystko, co nie było tobą,

bo bałam się twojej bliskości.

Nie ufałam tobie, ale prawda była okrutniejsza –

to sobie nie ufałam.

Każdego dnia wątpiłam,

czy jestem wystarczająca.

Czy jeśli pokażę ci swoje pęknięcia,

zobaczysz je i odejdziesz?

Przecież sama siebie nie chciałam,

dlaczego ty miałbyś mnie chcieć?

A potem… zerwałam.

W słowach, które wypowiedziała pijana wersja mnie,

zostawiłam całą naszą przyszłość.

Zamieniłam miłość na pustkę, która pochłonęła mnie całą.

Pamiętam, jak upadłam na kolana tego wieczoru,

gdy zrozumiałam, co zrobiłam.

Pamiętam, jak wyłam z bólu,

a mój krzyk odbijał się echem tylko w mojej głowie.

Każdy dzień po tym był cierpieniem.

Nie chciałam żyć bez ciebie.

Budziłam się z ciężarem, który zatykał mi oddech.

Każda noc była powrotem do wspomnień,

które ciągnęły mnie w dół jak kamienie przywiązane do nóg.

Próbowałam zapomnieć, ale zamiast tego

coraz głębiej zanurzałam się w tę miłość,

która mnie zniszczyła.

Cztery lata później wciąż cię kocham.

Twoje imię jest jak szept w mojej głowie,

którego nie mogę uciszyć.

Ale wiem, że ta miłość jest trucizną.

Jest lodem, który zamraża każdy skrawek mojego serca.

Byliśmy jak dwa statki na morzu –

żaden z nas nie miał siły, by utrzymać drugi na powierzchni.

Gdy potrzebowaliśmy siebie najbardziej,

ja dałam z siebie resztki,

a ty oddałeś jeszcze mniej.

I choć wciąż trzymam w dłoniach wspomnienia nas,

to wiem, że muszę je wypuścić,

zanim rozpadnę się na kawałki.

Muszę odejść.

Nie dlatego, że przestałam cię kochać,

ale dlatego, że jeśli tego nie zrobię,

zostanę tylko cieniem siebie.

Muszę znaleźć kogoś, kto rozgrzeje mnie od nowa.

Kogoś, kto zamiast lodu przyniesie płomień.

Zawsze będziesz częścią mnie,

domem, który nigdy nie przestanie istnieć w moim sercu.

Ale teraz muszę nauczyć się żyć,

żyć bez ciebie.

~ Justi

[kn-nk76]

Bo chciałbym zniknąć Zapomnieć o wszystkim Przestać być takim chujem

Zakończyć to wszystko Ale jednak nie chce Albo pragnę ale nie wiem

Pusty i skończony Wypalony jak papieros Zniszczony psychicznie

[panikea]

Leżałam w łóżku i nie mogłam zasnąć. Bipnięcie telefonu. Filip pisze: „Hajtam się”. Przełknęłam ślinę. To zawsze robi wrażenie na kobiecie, jak twój eks wiąże się z inną. Wiesz, że nie jest twój. Nie chcesz z nim być. Ale to i tak boli. „Dobry wieczór, Filipie z Berlina. Kiedy?” Filip pisze: „Ale w tym momencie ona mnie doprowadza do szału”. „Czemu?” – zapytałam. Filip pisze: „Myślałem właśnie o nas. Fajne wspomnienia. Pamiętasz, jak zmywaliśmy razem naczynia w tej restauracji przy Otto-Suhr-Allee? „Pamiętam. Jak mogłabym zapomnieć?”. Filip pisze: „Ale dlaczego to nie ty?”. „Ile wypiłeś, Filip?” Filip pisze: „Nic. Lepiej byłoby powiedzieć, że dużo. Ale niestety jestem trzeźwy. Jak świnia”. „Co się dzieje? Opowiadaj. Wyrzuć to z siebie”. Filip pisze: „Nie”. „Dlaczego?” Filip pisze: „Powiedz mi tylko jedno”. „Tak?” Filip pisze: „Czemu to się nam nie udało? Ja cię tak bardzo kochałem”. Bo byłam młoda i głupia. Bo myślałam, że cały świat stoi przede mną otworem. Bo byłam szczęśliwa, ale chciałam być szczęśliwsza, pomyślam. „Bo byliśmy młodzi, ja jeszcze młodsza, nieodpowiedzialna, nie znałam siebie ani nie wiedziałam, czego chcę. Nie znałam świata. Nie potrafiłam docenić, jak mnie kochasz. Musiałam swoje przeżyć i poznać. Z mojej winy nam nie wyszło, wiesz o tym” – odpisałam. Filip pisze: „Boże, ja bym się w każdym momencie chciał z tobą ożenić”. „Wydaje ci się”. Filip pisze: „Byłaś pierwszą kobietą, przy której chciałem zostać na zawsze”. „Tylko dlatego, że mnie nie mogłeś mieć. Kochałeś wyobrażenie o mnie, a nie mnie. Ja wcale nie byłam taka fajna, jak ci się wydaje”. Filip pisze: „A teraz ja ci zadam pytanie”. „Tak?” – zapytałam. Filip pisze: „Gdybym powiedział: «Chuj z tym wszystkim. Jesteś miłością mojego życia. Wróć do mnie». Co byś powiedziała?”. Patrzyłam w ekran i łza ściekała mi po policzku. Jedna. A później druga. Dlaczego to wszystko jest takie niesprawiedliwe? A później napisałam: „Że piłeś. Przyznaj się”. - Piotr C. z powieści "To o nas"