#pomóż mi

[nadzieja-e]

Byłeś moją pierwszą miłością,

pierwszym płomieniem, który rozgrzał moją duszę.

Na początku było jak w bajce –

świat jaśniał od naszych wspólnych chwil,

a każdy dzień wydawał się obietnicą wieczności.

Ale miłość, którą mieliśmy,

z czasem stała się ogniem, który parzył.

Zaczęliśmy walczyć, choć nikt z nas nie wiedział, dlaczego.

Każde słowo stawało się ostrzem, które cięło głębiej.

Twoje spojrzenia, kiedyś pełne czułości,

zamieniły się w lód,

a ja próbowałam udawać, że nic się nie dzieje,

że jeszcze mogę to wszystko naprawić.

Byliśmy jak statek na wzburzonym morzu –

tonęliśmy, a ja zamiast chwytać cię za rękę,

chwytałam za kieliszek, za cudze spojrzenia,

za cokolwiek, co mogło zagłuszyć to,

co czułam, gdy patrzyłam na ciebie.

Wybierałam wszystko, co nie było tobą,

bo bałam się twojej bliskości.

Nie ufałam tobie, ale prawda była okrutniejsza –

to sobie nie ufałam.

Każdego dnia wątpiłam,

czy jestem wystarczająca.

Czy jeśli pokażę ci swoje pęknięcia,

zobaczysz je i odejdziesz?

Przecież sama siebie nie chciałam,

dlaczego ty miałbyś mnie chcieć?

A potem… zerwałam.

W słowach, które wypowiedziała pijana wersja mnie,

zostawiłam całą naszą przyszłość.

Zamieniłam miłość na pustkę, która pochłonęła mnie całą.

Pamiętam, jak upadłam na kolana tego wieczoru,

gdy zrozumiałam, co zrobiłam.

Pamiętam, jak wyłam z bólu,

a mój krzyk odbijał się echem tylko w mojej głowie.

Każdy dzień po tym był cierpieniem.

Nie chciałam żyć bez ciebie.

Budziłam się z ciężarem, który zatykał mi oddech.

Każda noc była powrotem do wspomnień,

które ciągnęły mnie w dół jak kamienie przywiązane do nóg.

Próbowałam zapomnieć, ale zamiast tego

coraz głębiej zanurzałam się w tę miłość,

która mnie zniszczyła.

Cztery lata później wciąż cię kocham.

Twoje imię jest jak szept w mojej głowie,

którego nie mogę uciszyć.

Ale wiem, że ta miłość jest trucizną.

Jest lodem, który zamraża każdy skrawek mojego serca.

Byliśmy jak dwa statki na morzu –

żaden z nas nie miał siły, by utrzymać drugi na powierzchni.

Gdy potrzebowaliśmy siebie najbardziej,

ja dałam z siebie resztki,

a ty oddałeś jeszcze mniej.

I choć wciąż trzymam w dłoniach wspomnienia nas,

to wiem, że muszę je wypuścić,

zanim rozpadnę się na kawałki.

Muszę odejść.

Nie dlatego, że przestałam cię kochać,

ale dlatego, że jeśli tego nie zrobię,

zostanę tylko cieniem siebie.

Muszę znaleźć kogoś, kto rozgrzeje mnie od nowa.

Kogoś, kto zamiast lodu przyniesie płomień.

Zawsze będziesz częścią mnie,

domem, który nigdy nie przestanie istnieć w moim sercu.

Ale teraz muszę nauczyć się żyć,

żyć bez ciebie.

~ Justi

[loczus99]

Moje skarby

[zabij-mnie-prosze3]

Chce się zajebać

[ta-malo-wazna0403]

Na rękach jest ból w sercu także ból ale czy potrafię żyć bez ciebie?

Nie

Nie potrafię

Uzależniłam się od ciebie, nie potrafię racjonalnie myśleć, sprawiasz że jednocześnie kocham i nienawidzę ciebie i siebie jednocześnie

[lajf-is-brutal-and]

Bojąc się błędów, boimy się życia...

[uzitracy]

Tak by wyglądała moja lodówka gdybym mieszkała sama

[sadomasochistyczna-suka]

[smimon]

Ciągle iść do przodu to nie postęp

Nie wiem, czemu dałem tobie dostęp

Panie Boże, daj mi nowy software

Panie Boże, daj mi nowy software!

[lilia17]

ANA BŁAGAM PRZYJDŹ I MI POMÓŻ

PROSZĘ NIE WYTRZYMUJE ZE SOBIE

POWSTRZYMAJ MNIE OD JEDZENIA

PROSZĘ ZRYJ MI ŁEB TAK ZEBYM NIE MOGŁA JEŚĆ

[loczus99]

Dzień dobry, dlatego że o jeden dzień bliżej do śmierci

[zabij-mnie-prosze3]

Wpadłam na tak genialny pomysł. Za każdy zrzucony 1 kg będę kupować sobie kosmetyki i tylko wtedy będę miała na to przyzwolenie (1 kosmetyk = 1kg) 💕

[nopookietimesq]

Ostatnio idzie mi coraz lepiej. Jem tylko to co muszę, czyli w ostatnim czasie tylko obiady, jak chodzi o śniadania bądź kolację udaje mi się ich uniknąć, ewentualnie jak pytają to mówię że jadłam często jest tak że wogóle nie pytają lub chyba poprostu zapominają. Mówiąc szczerze nie mam pojęcia i mało mnie to interesuje. Najważniejsze jest to, że nawet nie rzucam się na jedzenie ani nie czuje ogromnej potrzeby zjedzenia np. słodyczy tak jak wcześniej, czuję, że powracam na dawne tory, ale nadal mam ogromnie duży lęk, że to jest jakaś ich próba, test czy jem normalnie lub czy spadnę z wagi jak nie będą mnie pilnować. Mam również inne myśli między innymi że znowu w niespodziewanym momencie zważą mnie i automatycznie stracę wszystko telefon, chęci oraz motywację. Mam ogromną nadzieję, że żaden z tych złych dla mnie scenariuszy się nie wydarzy

Błagam Ana pilnuj mnie dalej oraz pomóż mi by moje obawy pod żadnym pozorem sie nie spełniły

[vivokakofonia]

Proszę cię, pomóż mi zacząć to wszystko od nowa

- kukon "pls help me"

[cienki-motylek]

pomóż mi soę zmotywować do nie jedzenia

1. Spójrz w lustro i zadaj sobie pytanie czy na pewno chcesz coś zjeść.

2. Wyobraź sobie jak zajebiście będziesz wyglądać w lato 😍😍😍.

3. Raczej nie chcesz żeby ludzie myśleli o tobie, że tylko co robisz to wpierdalasz żarcie, prawda? więc nie pokazuj im tego <3

4. Zważ się.

5. Pooglądaj wszystkie swoje za małe ubrania, które zostwilxs do schudnięcia.

6. Obejrzyj mukbangi, binge vlogi itp.

8. Dla motywacji do nie jedzenia też warto oglądać thinspo itp itd.

9. Zmierz sobie obwód nadgarstka i pomyśl że mógłby być jeszcze mniejszy, dotknij swoich obojczyków. Gdy nie zjesz, będą bardziej widoczne, przecież tego chcesz.

10. Wyjdź z domu, a nie tylko myślisz o tym jedzeniu, ruch dobrze ci zrobi. Nie ma, że ci się nie chce.

11. Popatrz na swoje chudziutkie koleżanki.

12. jeszcze chwila i wakacje.

Bądź silnx, wiem, że to trudne ale by być pięknym musisz trochę pocierpieć❤️‍🩹 Dojdziesz do celu w swoim czasie. Trzymaj samokontrole i bądź przy Anie zawsze kiedy tylko się da. Ona dla ciebie przecież tyle robi, odwdzięcz się jej, w końcu czas najwyższy❣️

(Słowa niektóre są dosyć bardzo, bardzo mocne, ale to dlatego, że to wszystko też kieruje do siebie🦋💕)

[kurw4-d0sc]

Ana pomóż mi

[uzitracy]

Why isn't it me?