#pocałunek

[tanczysz-z-demonem]

Całuję cię we śnie, to przyjemny ból....

[toba--oddycham]

Moje marzenie to Ty...

[sadark-angel]

"Nie gryzę. A nawet jeśli, to obiecuję, że będzie Ci się podobać."

[nadzieja-e]

Byłeś moją pierwszą miłością,

pierwszym płomieniem, który rozgrzał moją duszę.

Na początku było jak w bajce –

świat jaśniał od naszych wspólnych chwil,

a każdy dzień wydawał się obietnicą wieczności.

Ale miłość, którą mieliśmy,

z czasem stała się ogniem, który parzył.

Zaczęliśmy walczyć, choć nikt z nas nie wiedział, dlaczego.

Każde słowo stawało się ostrzem, które cięło głębiej.

Twoje spojrzenia, kiedyś pełne czułości,

zamieniły się w lód,

a ja próbowałam udawać, że nic się nie dzieje,

że jeszcze mogę to wszystko naprawić.

Byliśmy jak statek na wzburzonym morzu –

tonęliśmy, a ja zamiast chwytać cię za rękę,

chwytałam za kieliszek, za cudze spojrzenia,

za cokolwiek, co mogło zagłuszyć to,

co czułam, gdy patrzyłam na ciebie.

Wybierałam wszystko, co nie było tobą,

bo bałam się twojej bliskości.

Nie ufałam tobie, ale prawda była okrutniejsza –

to sobie nie ufałam.

Każdego dnia wątpiłam,

czy jestem wystarczająca.

Czy jeśli pokażę ci swoje pęknięcia,

zobaczysz je i odejdziesz?

Przecież sama siebie nie chciałam,

dlaczego ty miałbyś mnie chcieć?

A potem… zerwałam.

W słowach, które wypowiedziała pijana wersja mnie,

zostawiłam całą naszą przyszłość.

Zamieniłam miłość na pustkę, która pochłonęła mnie całą.

Pamiętam, jak upadłam na kolana tego wieczoru,

gdy zrozumiałam, co zrobiłam.

Pamiętam, jak wyłam z bólu,

a mój krzyk odbijał się echem tylko w mojej głowie.

Każdy dzień po tym był cierpieniem.

Nie chciałam żyć bez ciebie.

Budziłam się z ciężarem, który zatykał mi oddech.

Każda noc była powrotem do wspomnień,

które ciągnęły mnie w dół jak kamienie przywiązane do nóg.

Próbowałam zapomnieć, ale zamiast tego

coraz głębiej zanurzałam się w tę miłość,

która mnie zniszczyła.

Cztery lata później wciąż cię kocham.

Twoje imię jest jak szept w mojej głowie,

którego nie mogę uciszyć.

Ale wiem, że ta miłość jest trucizną.

Jest lodem, który zamraża każdy skrawek mojego serca.

Byliśmy jak dwa statki na morzu –

żaden z nas nie miał siły, by utrzymać drugi na powierzchni.

Gdy potrzebowaliśmy siebie najbardziej,

ja dałam z siebie resztki,

a ty oddałeś jeszcze mniej.

I choć wciąż trzymam w dłoniach wspomnienia nas,

to wiem, że muszę je wypuścić,

zanim rozpadnę się na kawałki.

Muszę odejść.

Nie dlatego, że przestałam cię kochać,

ale dlatego, że jeśli tego nie zrobię,

zostanę tylko cieniem siebie.

Muszę znaleźć kogoś, kto rozgrzeje mnie od nowa.

Kogoś, kto zamiast lodu przyniesie płomień.

Zawsze będziesz częścią mnie,

domem, który nigdy nie przestanie istnieć w moim sercu.

Ale teraz muszę nauczyć się żyć,

żyć bez ciebie.

~ Justi

[s-shaunii]

25 września

znowu mi się śniłaś

prawie Cię pocałowałam.

[karuzelasmiechu]

przyjdź

przytul mnie mocno

i pocałuj w czoło.

[ogrody-ilangory]

"Chodź pocałuję Cię tam gdzie się kończysz i zaczynasz. Chodź pocałuję Cię w trzecie oko. Chodź pocałuję Cię w czoło, w głowę, w stopę, w pępek, w kolano, w knykieć, w sutki, w pępek, w duszę. Chodź pocałuję Cię w Twoje serce. Na dzień dobry, na dobranoc, na zawsze, na nigdy, na teraz w samo serce."

~Jakub Żulczyk - "Zrób mi jakąś krzywdę…"

[black-rose-666]

[insecure-fuckin-freak]

I jakbym musiał, mógłbym pójść do piekła za pocałowanie Ciebie no i diabłu bym się chwalił, że przez chwile byłem w niebie.

[tanczysz-z-demonem]

Nocą tańczą demony całując się w agonii...

[artisthewayofsurvive]

Pocałunek zawsze był dla mnie bardziej intymny niż seks. Ciągnęło mnie do pocałunków. Ale też do emocji, które im towarzyszą. Gdzie mnie pocałuje, jak długo, w jaki sposób, szybko czy wolno. Pocałunek był też zawsze bardziej możliwy niż seks, nie wymagał żadnych warunków czy przygotowań, a rozpalał równie mocno, o ile nie mocniej. Po seksie masz takie poczucie, że nie możesz już bardziej i mocniej się zbliżyć. Po pocałunku jesteś niezaspokojony, rozpalony i wyobrażasz sobie co więcej możesz zrobić, żyjesz tym niedosytem i pragnieniem czegoś więcej. A seks to zwieńczenie bliskości. Chyba zawsze bardziej interesował mnie ten krok przed końcem. I do tych sytuacji zawsze doprowadzałam, w nich czułam się jak ryba w wodzie. Sytuacji niedopowiedzianych, bez zakończenia. I zawsze kończyłam z poobijanym sercem.

[nadzieja-e]

„Uciekłam. Uciekłam setki kilometrów dalej, jakby odległość mogła mnie ochronić przed tobą. Uciekłam od ciebie, od miejsc, które noszą twoje ślady. Od wspomnień w każdym zakątku, od zapachów, od dźwięków, które przypominają mi ciebie. Uciekłam od bólu, który zostawiłeś – pustki w sercu, która wciąż boli tak, jakbyś przed chwilą odszedł. Uciekłam… Ale czy naprawdę?

Setki kilometrów dalej, a ty wciąż jesteś w mojej głowie. Przychodzisz nocą, wkradasz się w sny. Nie mogę się schować. Czy naprawdę uciekam od ciebie, czy raczej od siebie? Od swojej winy, od tego, co zrobiłam, od tego, co razem z tobą zniszczyłam?

Każdy krok dalej wydaje się ucieczką w pustkę. Odcięłam się od wspólnych znajomych, od rodziny, która nas znała, od miejsc, gdzie wszystko się zaczęło. Ale gdziekolwiek pójdę, noszę cię w sobie. Może próbuję uciec od ciebie, ale prawda jest taka, że nigdzie nie mogę uciec przed tym, co czułam. Przed sobą.

Więc jak to jest? Uciekam, czy tylko błądzę? Czy kiedykolwiek zdołam uciec od tej tęsknoty, od tej winy, od tej… miłości, która mimo wszystko wciąż trzyma mnie w miejscu? A może uciekam po to, by się odnaleźć, choć nie wiem, czy jeszcze kiedykolwiek uda mi się odnaleźć siebie – tę wersję mnie, która nie znała ciebie?”

~Justi

[fix-me-please]

Zapach Twojej skóry kojarzy mi się ze słońcem. Czy tak mogłoby pachnieć lato?

[karuzelasmiechu]

sparzyłam się na jednym

poznałam drugiego

czy sparzę się kolejny raz?

czy w końcu będę mogła chwilę dłużej być szczęśliwa?

wydaje się inny, ale...

chyba każdy na początku wydaje się "inny"

[depresja18]

Żeby znaleźć księżniczkę, trzeba pocałować jedną żabkę...

a nie przelecieć całe bagno...

[my-name-is-lilia]

23 stycznia [wtorek], 20:11

Ta notatka jest skierowana wyłącznie do jednej, jedynej takiej w moim życiu, osoby.

Naszła mnie dziś refleksja o życiu. O moim życiu. Mianowicie, nawet jeśli nie rozmawiamy, nawet jeśli panuje między nami niedobra atmosfera, nawet jeśli stałoby się cokolwiek takiego, co spowodowałoby, że zostałabym sama, nie przestanę Cię kochać. Nie potrafiłabym. Miłość do Ciebie prędzej by mnie zabiła, niż moje serce zaprzestałoby należeć do Ciebie. Cała moja fizyczność należy do Ciebie. I nie mam tu na myśli wyłącznie mojego dziewictwa w sferze seksualnej.

Rozdziewiczyłeś moje usta słodkimi i nieśmiałymi pocałunkami. Nigdy więcej nie byłyby w stanie całować kogoś innego, tak jak Ciebie.

Rozdziewiczyłeś moje oczy, pokazując mi piękno tego świata. Patrząc na niego tymi samymi oczami z kimś innym, nigdy nie byłabym tak szczęśliwa jak z Tobą.

Rozdziewiczyłeś moją delikatną skórę, udowadniając, że dotyk jest wspaniałością i nie powinien kojarzyć się z przemocą, płaczem i nienawiścią do samej siebie. Moje ręce nie są w stanie dotknąć nikogo innego, tak jak dotykają Ciebie z czułością.

Rozdziewiczyłeś moje serce, pokazując, czym jest prawdziwa miłość.