#mężczyzna

[polskie-gejowskie]

przyszły teść: co masz do zaoferowania mojemu synowi?

ja:

[chaos-i-inne-pietra]

[panikea]

Raz na jakiś czas w naszym życiu pojawiają się ludzie, po których sprzątamy latami.

Piotr C. z powieści BRUD

[takisobieon]

"Miałem kiedyś stu znajomych, dziś zostało mi trzech

I niech będzie pochwalony kto przed resztą mnie strzegł"

~~ Gibbs

[wiersze-pani-k]

„ Gdy mi pękło serce, to Twoje składało się w całość.”

K.

[stay-alive-again]

Była na wyciągnięcie dłoni, Chociaż do tego się nie przyzna. Śmieszność czekania chciała chronić, Chociaż mawiała, że mężczyzna Potrafi tylko złamać serce, Rozrzucić rzeczy, trzasnąć drzwiami. Ona od życia chciała więcej, A jednak śniła cię nocami. Mówili, że nie była święta, A jednak ciągle ją pamiętasz.

"A jednak ciągle ją pamiętasz..." Cisza Jak Ta

[kinczixa]

„Kiedy nie jestem z nią, chciałbym, żeby była obok. A kiedy z nią jestem, to chcę, by ta chwila trwała wiecznie.”

-„Nienawiść” Ana Huang

[usmiech-slonecznika]

Ciemny tłum kłębił się i wyciągał ręce

Wciąż było mało i ciągle chciał więcej

I wciąż nie starczało, i ciągle było brak

Ciągle bolało, że ciągle jest tak

Tilt

[mamwdomuszafe]

Saudade - fragment

Sierpień 1992 rok - Lizbona

-Zmieniłam zdanie. Potrzebuję kompana, by nie być sama tej nocy. Mamy jakieś trzy kilometry do pokonania, czyli pół godziny spacerem albo bijemy się z innymi o taksówkę i dojedziemy w pięć minut, wybieraj. - Może lepiej, zamiast walczyć z innymi, przejdźmy się po prostu. Chyba nigdzie nam się nie spieszy.  Zwolniła nieco kroku, spojrzała na mnie i powiedziała. - Masz rację. Nie wiem, dlaczego, zawsze wszędzie muszę się spieszyć. To jakiś wewnętrzny przymus i ciągły niepokój, że na coś nie zdążę, że coś mi ucieknie, choć tak naprawdę nie mam pojęcia co. Puściła moje ramię i szła przez chwilę w milczeniu, by po chwili wybuchnąć radośnie. - W takim razie zmiana planów. Do Alfamy wybierzemy się innym razem a teraz pójdziemy na peixinhos da horta, czyli tak zwane rybki z ogrodu. Tu za rogiem ma swoją knajpkę Miguel i zawsze o tej porze można dostać coś dobrego do jedzenia. Rybki z ogrodu okazały się być fasolką szparagową w cieście naleśnikowym smażone na głębokim oleju. Nieco przypominały japońską tempurę, którą miałem okazję jeść kiedyś w Osace, ale nieco oburzony Miguel tłumaczył, że to Portugalczycy nauczyli Japończyków robienia tempury. Piliśmy do tego ulubiony napój Gabrieli, winho werde i rozmawialiśmy o Lizbonie, a właściwie to ona opowiadała, dokąd jeszcze warto się wybrać i co jeszcze zobaczyć.

W pewnym momencie, po którymś kieliszku, Gabriela zapytała, patrząc mi prosto w oczy. - Próbujesz mnie uśpić czy poderwać? – głupio mi się zrobiło, kiedy to powiedziała, ale taki już byłem – nie potrafiłem podrywać kobiet. - Nigdy nie byłem w tym dobry. To kobiety się mną interesowały, podrywały i próbowały zaciągnąć do łóżka – sam nie wiedziałem, czemu jej o tym wszystkim opowiadałem, ale nie czułem żadnego skrępowania, mówiąc to wszystko. Wręcz przeciwnie, miałem wrażenie, jakbyśmy znali się już długie lata i spotkali się po dłuższej rozłące. - I dawałeś się zaciągnąć do łóżka? - Nie jestem mężczyzną na jedną noc, nie bawi mnie to. - To jesteś wyjątkowym okazem i nie mam pojęcia, jak uchowałeś się wśród marynarzy – zaśmiała się, oblizując palce. - Też się czasem nad tym zastanawiam – wzruszyłem ramionami. – Jak widzisz, właściwie nie muszę nic robić, żeby kobiety się mną interesowały – teraz ja się zaśmiałem, starannie wycierając palce w serwetkę. – A przecież żaden ze mnie Brad Pitt, gdybyś nie zauważyła w tych ciemnościach. Kiedy tylko słońce wstanie, pewnie uciekniesz, tłumacząc się nawałem obowiązków. - Zapewniam cię, że przyjrzałam ci się uważnie i wszystko z tobą w porządku, a właściwie, powinnam powiedzieć, że jednak coś z tobą nie tak. Masz w sobie coś, co niepokoi, ale i przyciąga, ale za cholerę nie wiem, co to jest. Wzięła mi z ręki kieliszek i wypiła, mimo, iż jej był prawie pełny. Była taka piękna i czułem, że dobrze wie o tym, jakie wrażenie robi na mnie i innych mężczyznach. Była piękna jak wschód słońca i delikatna jak wiatr na łąkach. Przyszła do mnie jakby ze snu, zupełnie jakby chciała mnie tym swoim uśmiechem i urodą, wydobyć z dna smutku, z którego nie mogłem się odbić. Nie chciałem, aby mi się wymknęła. Ja też nie chciałem być tej nocy sam. - Czy myślisz, że mogłabym doprowadzić cię do szaleństwa i sprawić, żebyś cierpiał? - Z całą pewnością. Pytanie brzmi, czy sprawiłoby ci radość, gdybym cierpiał.

Manuel del Kiro

[depresja-to-kobieta]

-Jestem ścieżką najeżoną cierniami…

-Nigdy nie bałam się ran.

[polskie-gejowskie]

kumpela: on jest 100% hetero, spałam z nim.

także on:

[chaos-i-inne-pietra]

💔Teraz wiem że miłość to nie wszystko...

[panikea]

Ja bym chciała, żeby znowu ktoś chciał mnie poznawać - nawet jako koleżankę - żeby ktoś był ciekawy tego, kim jestem naprawdę, kim chcę być. Niech jeszcze raz oczy mężczyzny patrzą na mnie z uwielbieniem.

Piotr C. z powieści Gwiazdor

[takisobieon]

"Jeśli przyjmiesz do siebie zabiedzonego psa i sprawisz, że zacznie mu się dobrze powodzić - nie ugryzie Cię. Na tym polega zasadnicza różnica między psem, a człowiekiem.”

~~ Mark Twain

[niesforni]

Mężczyźni pragną zawsze być pierwszą miłością kobiety. Kobiety zawsze pragną być ostatnim romansem mężczyzny.

~Oscar Wilde

[bridzhbard]

La réalité

It was 5 in the morning. He kissed me, said ‘sleep well pussycat” and left. I closed the door behind him and immediately thought to myself ‘boy am I in trouble!’