#teraźniejszość

[harmony-and-peace]

,,Upewnij się, że gdziekolwiek w życiu się znajdujesz, nie traktuj tego jako okresu przejściowego. Nie marnuj lat szkolnych, chcąc ukończyć już szkołę i mieć pracę. Nie marnuj swoich samotnych lat na marzenia o kimś, w kim możesz się zakochać. Kiedy te rzeczy nadejdą, przyjdą we właściwym czasie i będą dobre. [...] Ważne jest, aby doskonalić się i osiągać swoje cele, nie zaniedbuj teraźniejszości, ponieważ właśnie w niej jesteś teraz i to Twoje teraz decyduje o Twojej przyszłości”

- @rithmeres

[the-road-to-dreams]

Gdy jesteśmy młodzi, często nie wiemy jeszcze, czego tak naprawdę pragnie nasze serce. Dręczy nas obawa, że przejdzie nam coś koło nosa, i choć mamy przed sobą całe życie, wydaje nam się, że czas przecieka nam jak piasek przez palce. Boimy się, że jeśli nie zrobimy czegoś od razu, to nie zrobimy tego nigdy.

Charlotte Link, Dom sióstr

81 & 17/06/23

[fix-me-please]

Człowiek żyje wspomnieniami, po mału przestając żyć naprawdę.

[marcindraxmen]

Wiara vs Nadzieja.

Te słowa dość często słyszałem na początku mojej drogi do zmiany. Były osoby, które klepały po ramieniu i mówiły mam nadzieje ze ci się uda, ale byli i tacy, którzy mówili ze wieżą we mnie. I wiecie co osoby, które mówiły o nadziei nawet nie pamiętam, ale osoby, które wierzyły pamiętam tak jak by były przy mnie teraz. Dlaczego tak jest? Uważam ze słowo nadzieja jest słowem mało mobilizującym i nasz umysł nie traktuje jej poważnie :), bo ciągle się słyszy że mam nadzieje na to na tamto itd. oszukujemy siebie i nic nie robimy no bo przecież nadzieja umiera ostatnia. Słowo nadzieja nie jest za bardzo motywacyjne z tego powodu, że jak się mówi "mam nadzieję, że to zrobisz" to twój umysł w razie trudności nie skupi się na celu a na zakodowanym przekazie, że nadzieje były złudne. Słowo wiara to inna liga, to słowo, które nie daje nam żadnych złudzeń, nie daje tylnych furtek, jak ktoś wierzy, to dąży obraną droga, a umysł nie poddaje w wątpliwość naszej decyzji, tak samo powiedzenie wierze w ciebie jest samo w sobie mobilizujące, daje nam impuls do działania. U mnie nadzieja nie umarła ostatnia, ja nadzieje zabiłem na początku mojej drogi, nie chciałem oszukiwać siebie i mieć złudne nadzieje :) Mam wiarę, że słowo nadzieja zniknie z naszych umysłów, podświadomości i świadomości jako niepotrzebne, pamiętacie takie powiedzenie, że nadzieja umiera ostatnia albo nadzieja jest matką głupców, weźcie sobie to powiedzenia do serca. Życzę wam, abyście przestali mieć złudne nadzieje a zaczęli wierzyć w siebie. Z miłością w sercu i wiara w siebie do zobaczenia.

[lifeilusionx]

Nigdy nie byłam w stanie zrozumieć ludzi, którzy twierdzą, że istnieje jedynie obecna chwila i że należy się nią cieszyć, nie myśląc o dniu wczorajszym ani o jutrze. Jak gdyby przeszłość i przyszłość nie determinowały teraźniejszości. ~~~~Laura Norton

[lady-nightmare]

Podążając za podsumowaniem autora, idea samego przedmiotu Historia i Teraźniejszość, jest naprawdę dobra i to chyba jedyna rzecz, która się Czarnkowi *pożal-się-boże-ministrowi-edukacji* udała. ...........I na nazwie i idei się kończy, bo jeśli próbujesz wepchać swoją ideologię polityczną oraz emocjonalną i moralną ocenę w miejsce, gdzie powinien być opis faktów historycznych, a na dodatek autor nie umie pisać pod target do którego chce dotrzeć, to wychodzi wielka ideologiczna kupa.

Samej idei przedmiotu jako informacji historycznej współczesnych wydarzeń, nie jestem przeciwna, ale powinno być to zrobione w sposób opisujący rzeczywistość a nie ją (moralnie) oceniający. A co gorsza, wykrzywiający lub zakłamujący.

[naciapiracia]

nienawidze hitu tak bardzo

[smutn0]

Myślę że w relacjach z drugim człowiekiem, zwłaszcza tych bardzo, bardzo bliskich najgorsze jest to że musimy się też uporać z przeszłością. Czyjąś przeszłością i czasem ze swoją także. Dobrze jest gdy ta przeszłość nie wpierdala się w naszą teraźniejszość. Gorzej jednak gdy nie potrafimy jej zaakceptować i zostawić jako część czegoś i żyć dalej a ona ciągle nas rani.

-smutn0

[and-hate-love]

N E U T R A L N I E

Jak zapytasz się mnie jak się czuje powiem że:

Neutralnie.

Ale jak zapytasz głębiej:

powiem ci że żyje w ciągłej pułapce, pułapce bez miłości, radości ogólnych emocji

W Pułapce własnego serca.

W tej pułapce nie ma miejsca na teraźniejszość zaślepia ja przeszłość ciągle myśli o tym co było ale już nigdy nie wróci o zmarłej babci która była mi bliższa niż ktokolwiek inny była wsparciem gdy rodzice zostawiali chwilowe ślady na mojej skórze które zejdą fizycznie a psychicznie zostawiaja ślad na wiele wiele lat.

Nie jestem realna

Nic się nie dzieje naprawdę

Zyje w symulacji

To co było steruje mną moimi czynami wszystkim czym zrobię steruja wspomnienia kierują mną jak robotem robiąc coś robię to co zawsze, robię wszystko tak samo jak zacięta płyta żyjąc tym co było i nie jestem w stanie patrzeć na to co jest teraz albo co będzie...

Ludzie mają plany na przyszłość

Wiedza co chcą robić

Jakie studia?

Jaki kierunek?

Co chcesz rozszerzać?

Co będziesz robić w przyszłości?

Ale ja nadal jestem 9 letnim dzieckiem nadal stoję w tym jednym miejscu przytknketa do ściany

Zmanipulowana.

Bo muszę mu dać coś w zamian?

Mimo że nie chciałam tego co dostałam a nie mogę rzucić tego nawyku tylko dlatego bo wtedy się to stało z jebanego przywiązania.

Chce po prostu poczuć się dobrze.

Ale już wiem że to się nie stanie bo coraz bardziej wpadam w ta jebana pułapkę ale nikogo to i tak nie interesuje bo kogo by interesował trup

Chciałabym poczuć że żyje że coś tam jest w środku że coś jest we mnie że coś znaczę ale wszyscy wiedzą że jestem martwa że mi już po prostu na tym nie zależy że straciłam nadzieję a ponoć nadzieja umiera ostatnia to dlaczego nadal tu jestem?

A może to iluzja,

Chciałabym żeby to była "tylko" iluzja może w świecie gdzie faktycznie jestem, jestem szczęśliwa? Faktycznie szczęśliwa i może czuje coś więcej niż ta zajebana pustkę.

Bo to ta jebana pustka mnie wyżera,

Nadal to robi mimo że już wyżarła wszystko co było... Co było we mnie dobre, moja całą empatię i zostawia to co najgorszę robiąc że mnie walnego potwora dlatego moja matka tak o mnie myśli.

Byłam tak bardzo szczęśliwym dzieckiem.

Chciałam żyć.

Kogo ja oszukuje nigdy nie chciałam

Stres to była iluzja a teraz towarzyszy mi wszędzie nie umiem się tego pozbyć tego swojego kompulsywnego myślenia tego że żyje że codziennie muszę wstać z łóżka robić te wszystkie rzeczy których i tak nikt nigdy nie doceni.

Nawet nie usłyszę nigdy tych słów które tak dużo znaczą

Dziekuje.

Przepraszam.

Kocham cię?

Chciałabym choć jeden jeden jebany raz usłyszeć je z innych ust niż z swoich

To aż takie trudne?

Mamo?

Tato?

Dziadku?

W?

S?

O?

K?

L?

F?

Moja stara klaso?

Mam nadzieję że ktoś was tak samo potraktuje

s z m a t y.

[mrocznaksiezniczka]

Gdzie szukać ukojenia, gdy dusza bez tchu, bez sił, Gdy każdy dzień to walka, by wstać, by żyć, by czuć, że był. Sny rozbite na kawałki, jak lustra stłuczone szkła, W nich odbija się przeszłość, teraźniejszość, która nie chce trwać.

[ogrody-ilangory]

"Nie zastanawiał się nad minionym dniem, bo ten należał już do przeszłości i nic nie mogło tego zmienić. Teraźniejszość jest jedyną rzeczywistością, więc aby osiągnąć trwałe szczęście, należy żyć chwilą i nie martwić się tym czego już albo jeszcze nie ma."

~Santa Montefiore - "Spotkamy się pod drzewem Ombu~

[deathissolution]

Ode mnie proszę się odwrócić plecami i odejść. Niszczę. Nie wiem o co mi chodzi. Plącze się w życiu. Nie znam umiaru i przesadzam. Wyolbrzymiam. Nadmiernie analizuje. Psuje a potem chce naprawiać. Zjadają mnie wyrzuty sumienia. Chcąc naprawić przeszłość rozpierdalam teraźniejszość. Obwiniam siebie a potem innych. Chce wyjaśnić, a nigdy nie jestem zrozumiany. I choćbym miał rację, to tracę sens. Nie idę z duchem czasu, zamykam się w tym co było. Reaguje gniewem, mam ochotę się rozjebac, albo żeby pierdolnal mnie samochod. Wiec ktokolwiek pomyśli o tym aby mnie poznać, niech się zastanowi, chocby i sto razy.

[moj-drugi-swiat]

Być w toksycznym związku.

To pragnąć szczęśliwej przyszłości z kimś kto teraźniejszość zamienia w piekło.

[xvzkwl]

liczy się teraźniejszość i przyszłości, przeszłości już nie zmienię

[beherit7-nonexistence]

Wyczyść umysł, wyczyść słowa. Wypuść dym z ust, niech rozchodzi się na wszystkie strony świata, oświetlany dźwiękiem ciszy. Melodia bez dźwięku wymazuje pamięć, pozostajesz tylko Ty. Teraźniejszość, tak nazywamy chwilę obecną. Skup się, bez wysiłku, bądź teraz. Jesteś? Zostań jak najdłużej, wsłuchaj się w swój szept w umyśle, podczas czytania. Litera po literze, zazębia się maszyneria i przesuwa tryb po trybie, ku działaniu odpowiednio zaprogramowanemu. Wdech i wydech, bez pośpiechu. To co zepsute, nie istnieje. Wady, pomyłki - zwykłe nazewnictwo. Harmonogram na dziś, to zaakceptowanie. Akceptacja niezmiennego, niezależnego stanu rzeczy. Koniec z walką, początek świadomości. Bycie sobą, wraz ze sobą i dla siebie. Każde spojrzenie w lustro, oznacza trzeźwy subiektywizm. Ulatują opinie z zewnątrz, zabarwione przemocą mentalną. Rzeczywisty obraz postaci, w czystej egzystencji charakteru. To właśnie Ty. Tutaj, dzisiaj i zawsze. Wiesz najlepiej kim jesteś, co możesz, a także gdzie zmierzasz. Limit tkwi tam, gdzie go wytyczysz. Nie jesteś na siłach, póki sobie nie pozwolisz. Krok w tył, chwila zatrzymania, by następne dwa postawić do przodu. Wybierasz moment wznowienia podróży przez życie.

[etudelingo]

Wyrażanie grzeczności

W japońskim istnieją trzy poziomy grzeczności: zwykły (普通体 futsūtai lub 常体 jōtai), uprzejmy lub zdystansowany (敬体 keitai lub 丁寧 teinei) oraz formalny (nazywany również 敬語 keigo lub 最敬体 saikeitai). Forma formalna i uprzejma mogą być łączone. Na przykład dla zdania "To jest książka":

Zwykłe これは本だ Formalne zwykłe これは本である Uprzejme これは本です Formalne uprzejme これは本であります Bardzo uprzejme formalne これは本でございます

Styl nieformalny używany jest między przyjaciółmi, styl zdystansowany lub uprzejmy przez podwładnych w stosunku do przełożonych i wobec obcych lub luźnych znajomych, a styl formalny głównie w piśmie lub przygotowanych przemówieniach. Język formalny w japońskim różni się również słownictwem i strukturami od języka nieformalnego.

W niektórych kontekstach, gdy oba czasy, niedokonany (niezakończony: teraźniejszość/przyszłość) i dokonany (zakończony: przeszłość) są dopuszczalne, czas dokonany jest uważany za bardziej uprzejmy. Przykłady to: ありがとうございました arigatō gozaimashita "dziękuję (za wykonaną przysługę)", ご馳走様でした go-chisō-sama deshita "to była uczta (dziękuję za zakończony posiłek)", 失礼しました shitsurei shimashita "byłem niegrzeczny (przy wychodzeniu, po wizycie)". Na przykład, wchodząc do biura kogoś, konwencjonalnie mówi się 失礼します shitsurei shimasu, ponieważ wizyta nie jest jeszcze zakończona, podczas gdy wychodząc można powiedzieć albo shitsurei shimasu albo, bardziej uprzejmie, 失礼しました shitsurei shimashita