#mój cytat

[demonityle]

Powoli zaczynam wierzyć, że jestem okropnym człowiekiem

[smutn0]

Myślę że w relacjach z drugim człowiekiem, zwłaszcza tych bardzo, bardzo bliskich najgorsze jest to że musimy się też uporać z przeszłością. Czyjąś przeszłością i czasem ze swoją także. Dobrze jest gdy ta przeszłość nie wpierdala się w naszą teraźniejszość. Gorzej jednak gdy nie potrafimy jej zaakceptować i zostawić jako część czegoś i żyć dalej a ona ciągle nas rani.

-smutn0

[luzne-mysli]

Jesteś promykiem nadziei w mojej otchłani mroku.

@luzne-mysli

[naliyx]

Tęsknię za Tobą dzisiaj trochę bardziej...

— naliyx

[n-inna-n]

Żeby zbudować relację, trzeba się otworzyć, co wiąże się z ryzykiem. Za pierwszym razem jest stosunkowo łatwo je podjąć. Z każdym kolejnym boisz się nawet uchylić drzwi do swojego serca.

@n-inna-n

[romans-z-zyciem]

"Po co wstajesz, każdego ranka z łóżka? Dla kogo to robisz, po co to robisz? Czy wstawanie tylko z samego obowiązku nie jest czasem bezsensowne ?" - romans-z-życiem

[kluseczkasblog24]

Często rozmawiam z ciszą, bo tylko ona słyszy mój krzyk

[kotekkzielony]

Z ŻYCIA SAMOTNIKA - wpis 17 (28.09.2024)

-> Koniec sezonu turystycznego 2024 - jak się z tym czuję?

Tegoroczny wrzesień w moim przypadku niesie ze sobą kilka pożegnań. W poprzednim poście zapowiadałem wycofanie się z relacji z niektórymi osobami, szczególnie z tymi, z którymi kontakt uznałem za zbyt jednostronny i tak też w istocie postąpiłem, konsekwentnie ograniczając, bądź urywając z nimi rozmowy. Jednym z innych pożegnań, o którym dziś się rozpiszę jest pożegnanie letniego sezonu komunikacyjnego. Sezon ten rozpoczął się w maju i aż do II połowy września mieszkańcy Warszawy i turyści mogli nacieszyć się m.in. linią tramwajową 36 i autobusową 100, a w nich wszystko obsługiwane było zabytkowym taborem. Niestety, wszystko co dobre, kiedyś się kończy...

O moich wyprawach czy szczególnych wydarzeniach związanych z liniami 36 i 100 wspomniałem na blogu już trzykrotnie, w innych wpisach. 22 września antyczne tramwaje czy autobusy wyjechały w minionym sezonie po raz ostatni. Ja, jako pasjonat komunikacji miejskiej, nie byłbym sobą gdybym nie skorzystał z tej możliwości - wszakże następna okazja ku przejechaniu się wybranymi starymi pojazdami na pewno nie nadarzy się prędko. We wrześniu, w przeciwieństwie do miesięcy wakacyjnych, linię 100 w każdy weekend obsługiwały zaledwie dwie brygady (dwa pojazdy), więc szansa spotkania któregoś z moich ulubionych wozów była już bardzo znikoma. Mimo wszystko, tego ostatniego dnia funkcjonowania obu zabytkowych linii zdecydowałem się na wyprawę. Na dobry początek postanowiłem złapać stałego na "setce" Ikarusa #6905, którym notabene przejechałem się po raz pierwszy w tym roku. Podróżowało się nim dość przyjemnie, aczkolwiek ani Ikarusy ani Jelcz PR110M #4617 (który zaistniał na drugiej wówczas brygadzie) nie wzbudzają we mnie zbyt dużych emocji, mimo iż poziom osiąganych w nich decybeli jest dość wysoki. Po około półgodzinnej przejażdżce węgierskim pomieszczeniem na kółkach przesiadłem się na linię 36 - tam moim łupem padła "parówka" #795, oraz widoczny na zdjęciu poznański Konstal 102N o nr taborowym #5, który okazał się ostatnim kursującym pojazdem w tym sezonie i jako ostatni też zjechał do zajezdni. Pożegnanie obydwu linii nie okazało się jednak do końca komfortowe. W "stodwójce" zasiadła bowiem moja była koleżanka (także pasjonatka transportu publicznego), na widok której czułem pewien niepokój i choć w pewnym momencie złapaliśmy się wzrokiem, mimo iż siedzieliśmy daleko od siebie, nie zamieniliśmy ze sobą ani słowa. Pomijając już zaś ten fakt, cały sezon turystyczny pożegnałem z pewnym żalem i niedosytem. Koniec Warszawskich Linii Turystycznych 2024 oznacza, że nie będę już co tydzień wypatrywać na pewnej stronce co wyjedzie, gdyż niestety nie wyjedzie nic. Moje ulubione wozy właśnie udały się na odpoczynek i... jest mi w pewnym stopniu smutno, oczywiście, ponieważ przejażdżki, zwłaszcza MAN'em NG313 #3322 czy Jelczem Mastero #4942, niemal zawsze poprawiały mi humor i nie raz uratowały dzień. Nie ukrywam też, że chciałbym, żeby zabytkowy tabor pojawiał się na mieście regularnie, ale czy nie byłoby to wtedy za piękne? Jestem jednak w miarę szczęśliwy z tego, że wspomnianych ulubieńców - #3322, oraz #4942 udało się złapać aż czterokrotnie, a pamiętam dobrze jak nie wierzyłem, że krótki, dwunastometrowy Jelcz się pojawi na mieście no i byłem w błędzie! Mam nadzieję, że do maja 2025 szybko zleci... albo przynajmniej ktoś zorganizuje wcześniej jakąś imprezę, gdzie znowuż zagości coś fajnego na mieście - na pewno skorzystam. A jeśli nie... cóż... przesiadam się na komputer! Może zorganizuję sobie jakiś "nostalgiczny powrót"?

[pijanadama]

Chodź, pokażę ci wszystko co kocham, a Ty sprawisz, że za jakiś czas to znienawidzę.

[loczus99]

Życie jest kurewsko niesprawiedliwe

[demonityle]

Miłość nie wyleczy choroby psychicznej.

[m-silverrr]

„Przemoc domowa. To nie jest tylko bicie, grożenie czy wyrzucanie z domu. To również brak jakiegokolwiek wsparcia, miłości oraz wyniszczanie człowieka pod każdym względem.”

[luzne-mysli]

Pomyśl o mnie przed snem.

@luzne-mysli

[naliyx]

Nie potrafię dalej mówić o tym co czuje. Zamykam się jeszcze bardziej. Możliwe że nigdy nie Ci powiem... Choć wystarczy, że spojrzysz mi w oczy i wtedy dotrzesz odpowiedzi na wszystkie dręczące Cię pytania.

— naliyx

[n-inna-n]

To już nie jest wyrozumiałość. Jestem po prostu naiwna. Nie bój się, znajdę dla ciebie jakieś wytłumaczenie. A potem znajdę w sobie kolejny błąd.

@n-inna-n

[ckliwie]

miłość do Ciebie była najszczerszym uczuciem w moim życiu

Nie wiedziałam,że mogę kochać kogoś tak mocno

I nie wiedziałam jak bardzo złe to jest

gdybym wiedziała,że to tak okropnie wyniszczające

A pustka,która po sobie zostawiłeś

pochłanie cała mnie

A demony nocą nie pozwalą mi spac

przypominając o wspólnych chwilach

I Twoim uśmiechu

którego poślesz innej

nigdy w życiu

Nie pozwoliłabym,żebyś uśmiechnął się do mnie