#chęć życia

[the-road-to-dreams]

Wiesz, co od kilku miesięcy dzieje się w mojej głowie? Od stanu otępienia przechodzę w maksymalną chęć życia. Potrafię obudzić się przerażona i za kilka godzin mieć wszystko w dupie. Jednego dnia myślę, że najważniejsze jest tu i teraz, a drugiego wpadam w panikę, że jednak nic już nie będzie takie samo. 

Brud

75 & 18/04/23

[stay-alive-again]

Jeszcze w zielone gramy, Chęć życia nam nie zbrzydła, Jeszcze na strychu każdy Klei połamane skrzydła. I myśli sobie Ikar, Co nieraz już w dół runął, Jakby powiało zdrowo, To bym jeszcze raz pofrunął.

"Jeszcze w zielone gramy" Wojciech Młynarski

[kazumikamine]

Ciekawe czy w życiu pisane jest mi coś radosnego..

[kikimotyl]

HEJKA MOTYLKI

Dacie jakieś sposoby na okłamanie innych że jem a tak naprawdę tak nie jest

[za-sniegiem]

Jestem gorsza

we wszystkim.

Jak to jest kurwa możliwe?

[trudnadusza14]

Nie wiem czy chce żyć czy chce umierać

Czy chce walczyć czy zostawić to wszystko w pizdu

Czuje się przeciążona i mam dość

Nie mam siły walczyć

Mam dość cierpienia

Jestem zmęczona bólem

[uzal3zniona]

Przepraszam za to, że jestem

Żałosna, głupia, obrzydliwa.

Przepraszam, że jestem beznadziejną

Córką, wnuczką, dziewczyną, koleżanką, siostrą.

Przepraszam za to, że po prostu żyję

[ugly-moon]

Żeby przestać smutnym być,

Muszę w końcu PRZESTAĆ ŻYĆ.

[kotekkzielony]

Z ŻYCIA SAMOTNIKA - wpis 10 (10.06.2024)

-> Kolejne "drobne" marzenie spełnione!

"Jeden z dziesięciu" to popularny i szanowany polski teleturniej goszczący w naszych domach od trzydziestu już lat. Zadebiutowany w 1994 roku, liczący ponad trzy tysiące odcinków i więcej niż 140 serii program, zbiera do dziś liczne grono wiernych fanów, a wśród tych fanów jest też moja skromna osoba. W miarę oglądania "Jednego z dziesięciu" zaczął rodzić się w mojej głowie pomysł by wystąpić w kultowym programie i spróbować swoich sił mierząc się z najróżniejszymi pytaniami z wiedzy ogólnej. Długo jednak pozostałem pasywny w działaniu, ale na początku czerwca nadarzyła się wielka okazja by poczynić pierwszy krok w kierunku zagrania, a być może nawet i wygrania w słynnym, klasycznym, wieloletnim teleturnieju.

3 czerwca 2024. Dokładnie tego dnia mijała trzydziesta rocznica emisji pierwszego w historii wydania teleturnieju "Jeden z dziesięciu". Kilka dni przed tym szczególnym jubileuszem otrzymałem SMS-a z pewnej agencji, w którym szukano osób na... próby kamerowe! Dlaczego jednak miały odbywać się próby kamerowe skoro program jest tak wiekowy, a same próby kamerowe dotyczą raczej głównie nowych produkcji? Prawdopodobnie wzięło się to stąd, że przez wiele lat "Jeden z dziesięciu" realizowano w studiu w Lublinie, a niedawno przeniesiono nagrania do Warszawy, do nowej hali produkcyjnej. Bez większego zastanawiania się odpowiedziałem na propozycję a niedługo później otrzymałem zaproszenie na plan. We wspomniany dzień udałem się do siedziby TVP, gdzie tego dnia miały odbyć się próby. Zastanawiałem się, czy będę pełnił rolę uczestnika zabawy czy może zasiądę na widowni, choć biorąc pod uwagę fakt, że w "Jednym z dziesięciu" widownia praktycznie nigdy nie istniała, szybko wykluczyłem drugą opcję. Po kilku formalnościach - m.in. podpisaniu umowy i okazaniu dokumentu tożsamości, moim oczom ukazało się śliczne, nowoczesne studio, które na antenie jeszcze nigdy się nie pojawiło - scenografia, utrzymana co prawda w kosmicznym designie, ale zdecydowanie różniąca się od poprzedniej. Zgodziły się wszelkie moje przewidywania gdy wraz z dziewięciorgiem innych osób zajęliśmy swoje stanowiska i okazało się, że będziemy grać uczestników odcinka próbnego. Przypięto nam mikroporty, realizowaliśmy wizytówki, zupełnie tak jakbym naprawdę startował w teleturnieju! Ni stąd ni zowąd na planie zjawił się również kultowy prowadzący Tadeusz Sznuk. Pan Tadeusz chwilę z nami porozmawiał, wspomniał o pierwszej scenografii programu, pytał się też nas, czy dobrze go słychać i muszę przyznać, że Sznuk jest właściwym człowiekiem na właściwym miejscu - nie było zupełnie do czego się przyczepiać w kwestii wszelkich interakcji z nim. Jeśli chodzi o moje wrażenia, zdecydowanie najbardziej zestresowały mnie nagrania wizytówek kiedy to musiałem odpowiednio się ustawić, przedstawić i opowiedzieć kilka słów o sobie, choć później trema w znacznym stopniu zeszła, nawet w trakcie rozgrywki. Udało mi się przebrnąć przez pierwszy etap bez straty szansy, a nawet w drugim etapie utrzymać się przez dłuższy czas udzielając poprawnej odpowiedzi na kilka kolejnych pytań. Niestety skierowane na mnie światło zgasło kiedy straciłem ostatnią szansę nie mogąc do niczego dopasować greckiego boga Eola i odpadłem jako piąty w kolejności gracz. Mimo, że nie przecisnąłem się do finału, nie ukrywam, że jestem z siebie dumny odpowiedziawszy poprawnie na aż siedem z dziesięciu w sumie postawionych mi pytań (dwa pytania w pierwszym etapie + osiem pytań w etapie drugim). Żałowałem jedynie, że po pierwszym etapie pan Tadeusz z nieznanych mi powodów opuścił plan, a w dalszej części gry zastąpiła go pewna pani z ekipy. Niedługo po tym gdy opuściłem studio, usłyszałem komplement od swego zleceniodawcy (który obserwował nagranie), że mam dużą wiedzę i zachęcał mnie do wzięcia udziału w eliminacjach. Czy to znak by postawić tam kiedyś stopę? Zapewne tak, choć na pewno musiałbym się odważyć i jeszcze się poduczyć, żeby nie przegrać za szybko...

Nie tylko poniedziałek 3 czerwca okazał się dla mnie ważnym dniem - ubiegły tydzień stał się o wiele bardziej intensywny niż zakładałem. Pięć dni później złapałem aż trzy zlecenia jednego dnia (co zdarza się u mnie przeciętnie raz na 1,5-2 lata), a w sobotę kolejne dwie prace. Oprócz tego, w środę uczestniczyłem też w próbach kamerowych do programu "Farma", ale w niedzielę, wskutek przeziębienia się, pół dnia przeleżałem w łóżku i nie czułem się wybornie..

[forsejk]

Co bym nie zrobił to i tak mnie zastąpią.

-Forsejk

[tazapomnianadziewczyna]

• ℙ𝕒𝕥𝕣𝕫𝕖̨ 𝕠𝕔𝕫𝕒𝕞𝕚 𝕜𝕥𝕠́𝕣𝕖 𝕛𝕦𝕫̇ 𝕕𝕒𝕨𝕟𝕠 𝕔𝕙𝕔𝕚𝕒𝕝𝕒𝕞 𝕫𝕒𝕞𝕜𝕟𝕒̨𝕔́ . •

[kazumikamine]

Jebać życie

Jebać otyłość

Kochać głodówkę

Kochać szczupłość

[death-347]

"Od śmiechu nie daleko jest do płaczu, bo szczęście jest kruche jak szkło.."

[tysiak583]

Dzisiaj było już lepiej, w końcu udało mi się zrobić tyle dosyć głębokich ran. Chcę w tą noc się wyżyć na sobie jeszcze bardziej.

Znów niestety obżarłam się jak świnia (zjadłam ponad 934 kcal) i muszę mieć przez to karę, myślę o 1cm cięcia za każde 10 kcal które dzisiaj zjadłam. Mam nadzieję, że wystarczy by się zmotywować do schudnięcia

[uzal3zniona]

Drogą do szczęścia jest śmierć

[childofantychrist]

Coraz bardziej się gubię w własnych myślach

Gdzie są osoby, które nazywały się przyjaciółmi... nie odbierają, jak zawsze, a ja mam być na każde zawołanie. Nie nadaje się do niczego, a w szczególności do życia.