#natuur en intuïtie | Explore Tumblr posts and blogs

requitedlovee · 8 months ago

Text

Ik heb je in staal gegoten tot een bal, en draag je mee aan een ketting gebonden aan mijn been. De contouren van de klem zijn gekerft in mijn enkels. Je hebt me gevangen, en ik kom niet meer los. Niet totdat jij zelf ontsnapt. Tot die tijd verduren wij samen. En ik denk aan alles wat had kunnen zijn. En het erge is dat jij mij hebt getoond al dat wat kon zijn. Jij hebt mij de geur van vrijheid gegeven. Wij zaten daar, uitkijkend over de Rijn, in de gedachte dat de wereld open stond. We hadden de date al enkele malen verlengd. We voelden dat dit zeldzaam was, op elk moment kon vervliegen. Onze intuïtie zei dat geluk vluchtig is, maar ook was daar de stem van hoop. Misschien is het deze keer anders, misschien klopt geluk aan, en bevalt het haar zodoende dat ze permanent intrek neemt.

Ik wandel door jouw stad. En ik denk aan alles wat had kunnen zijn, ik denk aan hoe ik nog graag je favoriete hardlooprondje met jouw zou willen bewandelen. Die plek die mij altijd al fascineerde, maar waar de eenzaamheid mij tevens altijd vergezelde. De resolutie, waar plek en persoon samenkomen, was zo dichtbij. Ik heb het gevoeld, dat is het nare. En nu weet ik dat enkel plek nooit genoeg zou kunnen zijn, waar ik ook ga, ik zal mij jou inbeelden. Ik zal de natuur aanschouwen, maar het zal verbleken in de herinnering naar hoe jouw passievolle rode haren zo heerlijk krullend naar beneden dansten, het moment zal opgaan in onverschilligheid met de gedachte dat we het hadden kunnen delen. Ik loop langs de plekken waar wij hebben gelopen, maar herken het met moeite. Alles is, vervaagd. Rood voelt minder rood, alles verveelt denkend aan de intense wervelwind van jouw glooiende rode haren. Al het groen doet grauwig aan in vergelijking met de felgroene fractalen van jouw iris.

Het had, het kon, het had moeten zijn. Ik wil het verdomme, nu. Ik loop door. Alleen. Deze manier is bekender; ik ken de weg van de eenzaamheid beter dan het pad van geborgenheid.

#liefde #liefdesverdriet #herinneringen #poezie #relaties #verlies

0 notes

jurjenkvanderhoek · 2 years ago

Text

ALETTA BOS GEEFT BEELD AAN HET LEVEN ZELF IN DE GEEST VAN HAAR NATUUR

Ze lijkt eerst niet zo van het schilderen, terwijl Aletta Bos toch op tijd de kunstacademie heeft afgerond. Ze maakt na de opleiding geen kunst maar handelt ermee en geeft er les in. Kunst creëren is voor haar vrijetijdsbesteding, dan nog. Iets voor naast het werk, als afleiding: a drawing a day keeps the doctor away. Zoiets. Met die gedachte laat ze zich daarom verder scholen tot coach voor persoonlijke ontwikkeling. En blijven penselen en verf nog doelloos op de plank liggen. Maar ze hangt het palet niet aan de wilgen. Het is dertig jaar later namelijk en ze overziet haar leven tot dan, heeft het idee iets belangrijks te laten liggen op die plank. Het knaagt, het jeukt. Ze verbrandt alle schepen, bij wijze van spreken, en duikt het atelier in. De tijd is rijp voor het èchte werk. Ze wordt kunstenaar! "Van daaruit ging ik met vastberadenheid op pad, naar een onbekende bestemming", schrijft Aletta Bos in het voorwoord van haar boek met talloze voorbeelden van die roeping, dat fatum. Maar het is geen noodlot, het is een levensgenot.

"Ik probeerde te werken vanuit een open houding, zonder oordeel, zonder verwachtingen, zonder doel dat het 'iets moest worden'." Zij zoekt naar een eigen beeldtaal en vindt deze na duizenden werkuren en honderden werken. Bos schildert alsof het leven ervan afhangt, alsof die verloren dertig jaar moet worden ingehaald in de haar nog resterende tijd. Het boek dat nu aan mij voorligt, een uitgave van 99 Uitgevers, vormt voor haar een moment van ordening en reflectie, een moment in de tijd om even bij stil te staan. "...een soort conclusie, een uitroepteken, na vijf jaar van ontwikkeling en verdieping." En ik op mijn beurt probeer vanuit een open houding, zonder oordeel, zonder verwachtingen, zonder doel dat het 'iets moet worden' het boek en haar werk te bekijken en bespreken. Want voordien was deze bijzondere beeldtaal mij niet bekend, heeft nog niet eerder mijn blik gekruist. Dus heb ik geen vooroordeel, maar zijn mijn verwachtingen wel hoog gespannen. Ik stel mij als doel een eerlijke beschouwing te formuleren, dus lees mij in wat een drietal anderen over Bos en haar werken schreven voor het boek "We are nature". Niet om mijn eigen kijk in banen te leiden, maar om het fijne te weten van onderwerp en uitwerking.

Normaal gesproken wens ik geen achtergronden te weten van werken wanneer ik een tentoonstelling bezoek. Mijn gedachten moeten onbevlekt zijn, maagdelijk als het ware. Op die manier kan ik objectief kijken en mij zonder ruis een mening vormen. Maar het bespreken van een boek werkt niet op die manier, hoewel het toch vaak wel vergelijkbaar is met een expositie - een uitstalling van werken, een afdruk van des kunstenaars uitdrukking. Dan is het geschreven woord naast het geprinte beeld meer van belang, omdat dit meeweegt in de deugdelijkheid van boek en bespreking. Niet dat een boek goed aangeschreven is en beter omschreven kan worden wanneer er al veel in beschreven is om de illustraties te ondersteunen. Want het beeldmateriaal is toch de spil waar de uitgave om draait. Dat geeft stof tot nadenken en reden er iets van te maken.

"De kunst van Aletta Bos ontstaat op het kruispunt tussen hoofd, hart en handen", schrijft kunstrecensent Edo Dijksterhuis. Dat is een kolfje naar mijn hand, want op die manier probeer ik juist altijd de kunst en mijn beschouwing daarop te benaderen. Geen redevoering over techniek, vormgeving en compositie. Natuurlijk is dat belangrijk, maar meer waardevol vind ik welk gevoel het werk geeft en waar de emotie ligt. Waar die 'raadselachtige plek zonder vaste locatie of geplaveide toegangswegen' zich bevindt en hoe deze bereikbaar is. Mijn ratio en Aletta’s gevoel dienen zich te kruisen, samen te smelten vervolgens om een juiste dosering in ervaring te krijgen. Haar intuïtie zal samengaan met mijn ingeving wil het werk mij aanspreken. Zie ik een landschap of stilleven dan kan mijn verstand bij wijze van spreken op nul, althans hoef ik weinig na te denken over wat ik zie. In het geval van Aletta Bos is het geconcentreerd kijken om een juiste inschatting te maken van de zichtbaarheid.

Het werk van Bos beschouwt de natuur. De flora en fauna waar de mens deel van uitmaakt. Vandaar ook de titel "we are nature". Maar niet de natuur zoals wij deze dagelijks om ons heen zien. Bos gaat letterlijk dieper. Zij beziet de omgeving door een vergrootglas, op microscopisch niveau werkt ze plant en dier uit. Maar ook zie ik in de werken alledaagse voorwerpen, alsof deze spiegelen in het glas van de loep waarmee zij de botanische bibliotheekboeken bestudeert. Uit de boeken, die Aletta Bos enthousiast doorneemt, knipt ze in gedachten delen en vormt deze samen tot gelaagde composities. Maar ook gaat ze daadwerkelijk met de schaar door de boeken om er collages in mixed media van te vormen. Er ontstaat een wezensvreemde vormgeving waarin voortdurend delen van leven te herkennen zijn zonder deze precies te identificeren. “De schaal van de afbeeldingen is alleen niet altijd evident en het kan best zijn dat we plots op cellulair niveau zitten en kijken naar mycelium en wortelbacteriën.”

Ik lees in Bos botanische gids “We are nature” dat er in haar werk ruimte is voor toeval en dat de hand van de kunstenaar niet altijd bepaalt wat er gebeurt. Dat ze tot haar composities komt door eindeloos te puzzelen, liefst in meerdere werken tegelijk werkt en in verschillende media. Ik stel me zo voor dat haar werktafel bezaait ligt met knipsels die ze op de een of andere manier kan gebruiken. En dat haar gedachten vol zitten met beelden die ze rondom in de natuur en bladerend door boeken heeft gezien. Daar kan ze mee uit de voeten in haar schilderijen en de mixed media werken, maar ook treedt ze buiten het platte vlak met fragmenten porselein, kralen, takjes, knopen en broches die meer dan uitnodigen deze te betasten om het mysterie aan te voelen.

Volgens redacteur Marguerite Nolan kan vrijwel alles wat het levenspad van Aletta Bos kruist door haar gebruikt worden in haar spel met de kunst. “Deze opmerkzaamheid kan veelal een vertrekpunt vormen voor een werk: een eenzaam stoplicht, een weerbarstige stoeptegel. Of de vrolijke versleten stukjes afzetlint aan een dranghek die meewaaien met de wind.” Dus wanneer ze opkijkt uit de boeken in de bibliotheek van het Teylers Museum, waar voormalig collectiebeheerder Herman Voogd haar meerdere malen observeerde, lonken kleine aantrekkelijkheden in de derde dimensie. Zij onderzoekt de wereld, de natuur en de mens. Gaat als een patholoog anatoom te werk, determineert en kwantificeert de diverse onderdelen des levens en brengt deze soms aan elkaar wezensvreemde elementen samen tot een nieuwe levensvorm, een welhaast bovenaards zijn. Een uit de realiteit geknipte werkelijkheid die boven zichzelf uitstijgt en een nieuwe waarheid samenstelt.

Het boek “We are nature” staat vol met dergelijke frisse echtheden. Op een surrealistische manier zweven deze feitelijkheden boven de gebeurtenis, roepen herkenning op maar stoten het onderscheid ook wel af. Het zijn intrigerende beelden die Aletta Bos mij doet voorschotelen. Onderdelen van planten, elementen uit lichamen. In het boek onderverdeeld naar thema, alsof mijn vinger de kaften van de bibliotheekboeken kan nagaan op titel. Haar boek is een vertrekpunt om de grote aarde en de kleine wereld om mij heen beter te beschouwen, met andere ogen te bekijken. Haar liefde voor wat groeit en veelal bloeit stemt tot nadenken. Ze geeft beeld aan het leven zelf, dat zich tussen ons beweegt. Een universum van realistische en abstracte vormen, vormgegeven in de geest van haar natuur.

We are nature. Aletta Bos. Schilderijen, collages en installaties. Teksten: Aletta Bos, Edo Dijksterhuis, Herman Voogd, Marguerite Nolan. Uitgave 99 Uitgevers/Publishers, 2023.

#aletta bos #we are nature #'99 uitgevers #schilderijen #kunstboek #kunst

0 notes

thesoulofliesao · 2 years ago

Text

Enkele dromen + intuïtieve tekens van afgelopen weken

- Droom 21 oktober 2022: Ik stond op een balkon, over een oude stad heen kijkend (leek wat op Marrakech), genietend van het uitzicht. Ineens zie ik een groot, redelijk bol, vliegtuig recht op gebouwen neerstorten, wat voor complete chaos en paniek zorgt (ik zie vooral het vliegtuig en de gebouwen, geen mensen, maar ik VOEL de angst en terreur). Het vliegtuig duikt recht naar beneden, en stuitert 2 keer verder op andere gebouwen en komt mijn kant uit. Mama neemt mij bij de hand en sleurt mij mee, en we lopen over de daken heen om te vluchten. > Sinds kinds af aan heb ik altijd een onverklaarbare angst gehad voor vliegtuigen die heel laag vliegen en veel lawaai maken. > Inmiddels ben ik intuïtief naar YouTube-filmpjes geleid over solar flares, hoe die alsmaar toenemen tegenwoordig en hoe deze het globaal elektrisch netwerk in de war kunnen sturen, waarop GPS-systemen uitvallen en alle vliegtuigen binnen 2 uur moeten kunnen landen. (En vervolgens mogelijk ook zullen neerstorten) > Enkele jaren geleden heb ik ook ‘ns gedroomd van meteorieten die op een stad neerstortten en voor totale chaos zorgde - heel akelige droom waar ik echt niet goed van was. - Droom 22 oktober 2022: Ik was buiten, met meerdere mensen, en de hele stad was verlicht door 1 groot fel wit licht. Iedereen stond wat versteld te kijken, zijn ogen beschermend voor hoe fel het licht was. Wat later loop ik door een stad (leek op Gent) en zijn er nieuwe (wilde) rivieren ontstaan door een overstroming die kort daarvoor was gebeurd. Plots was er overal veel meer water op plekken waar voordien gewoon straten waren. > De spirituele community spreekt nu van ‘The Great Solar Flash’ waarbij m’n verwacht dat er zo’n fel wit licht zal verschijnen als een soort bijbels event. > Mijn intuïtie bracht me een week geleden ook naar een filmpje op YouTube over de “Three Days of Darkness”, ook iets wat is voorspeld en zou betekenen dat het 3 dagen donker is, geen elektriciteit meer, mensen moeten binnen blijven.. > Een dag later lees ik op VRTNWS (ook intuïtief naartoe geleid) over de herdenking van ‘The Great Smog’ van 70 jaar geleden, waar mensen ook moesten binnen blijven en stierven als ze op straat kwamen > dit lijkt HEEL erg op die “Three Days of Darkness”… - Ik word intuïtief naar filmpjes gestuurd om meer te weten over The Great Solar Flash’, o.a. de uitleg door ‘A Girl in the Universe’ op Youtube. Zij spreekt over hoe lightworkers etc (degene die wakker zijn) 12 uur zullen moeten slapen tijdens ‘The Event’ omdat er zoveel energie door ons heen zal gaan, dat we niet anders kunnen dan rusten. Dat event zou mogelijk één van de komende weken plaatsvinden. > Gisteren zie ik nieuwsartikel over Elon Musk die bedden installeert in het hoofdkantoor van Twitter, zogezegd opdat werknemers er blijven slapen. De elite weet wat er aan de hand is qua energetische frequentie die verhoogt, de magnetische polen die aan ‘t omkeren zijn, zij weten van ‘The Event’: ik denk dat Elon ook wakker is.. (Misschien wat vergezocht, maar ik zag een link) - Met dat appartement in Antwerpen te bezoeken, werd mij een kelder getoond. Terwijl ik een respons afwachtte of ik het appartement al dan niet kreeg, had ik een gevoel alsof ik in die kelder ging moeten schuilen.. - Ik heb altijd heel sterk gevoeld dat overbevolking het grootste probleem is op deze planeet, dat we met te veel zijn, dat ik het heel moeilijk kon accepteren dat er mensen zijn die maar consumeren, consumeren, consumeren.. maar niets willen doen om de mensheid te helpen of de planeet beter te maken. Dat we de natuur maar kunnen redden als er veel minder mensen zijn, gezien wij de grootste oorzaak zijn dat de planeet kapot gaat. Soms als ik door de stad loop, denk ik regelmatig “wat doen al die mensen hier nog???”. Met de lockdown vond ik het ook een véél aangenamere wereld om in rond te lopen, alsof ik er zo veel beter in thuishoorde. Ik ben ook altijd aangetrokken geweest tot verlaten plekken, urban exploring, .. (’Abandoned’ van Viceland is één van m’n favoriete shows die ik ooit zag) - Op een ochtend begin december was ik naar Essensium aan ‘t stappen, en ik had het gevoel alsof er een dag zou komen dat heel Leuven leeg stond, dat er nog amper mensen zouden wonen, en dat ik alle huizen zou gaan leegmaken door spullen te sorteren en weg te halen. (Vandaar mijn aanleg tot opruimer) - Droom 5 december 2022: Ik was in een winkel die deels onder de grond lag, langs de kanten waren wel wat hoge ramen. De winkel was niet heel groot, er stonden een 6-tal rayons in smalle gangen die op ‘t einde op een loket uitkwamen waar ge moest betalen. Maar er waren geen kassabediendes meer, ge moest niks meer betalen. Er waren nog een 8-tal andere mensen in de winkel, en ge kon gewoon nemen wat ge nodig had. Ik stond te kijken naar chips en snoep, en nam gewoon wat ik wou mee naar huis. > alsof er een apocalypse was gebeurd, en gezien het kapitalisme was gevallen, was alles gratis maar uit respect voor anderen werd er gewoon genomen wat we nodig hadden (en omdat er veel minder mensen waren, was er toch heel veel voorraad) - Een paar maanden geleden was ik me ook al ‘ns aan ‘t inbeelden hoe Leuven zou voelen als 90% van de mensen hier weg was, en dat we op verscheidene plekken stadstuintjes zouden moeten gaan aanleggen om zelfvoorzienend te kunnen leven, .. Allemaal symboliek van mijn persoonlijke groei, of toch visioenen over de toekomst?

0 notes

power-from-within · 2 years ago

Text

Als JIJ de volledige kracht van de getallen 3, 6 en 9 zou kennen, zou je de sleutel tot het universum bezitten.

Holistische Gezondheid, Genezing en Verlichting

Deze drie getallen vormen de wortel van de trillingen van de oude solfège frequenties.

Frequenties zijn elektromagnetische muzikale tonen.

Het universum is een prachtige symfonie van geluiden en melodieën.

174 Hz - Deze frequentie heeft een verdovend effect, verlicht pijn en geeft de organen een gevoel van veiligheid en liefde.(1 + 7 + 4 = 12 = 1 + 2 = 3)

285 Hz - Frequentie die helpt bij weefselregeneratie, energievelden beïnvloedt, energie geeft aan het lichaam.

(2 + 8 + 5 = 15 = 1 + 5 = 6)

396 Hz - Een frequentie die helpt schuldgevoelens, angst en verdriet te verlichten.

(3 + 9 + 6 = 18 = 1 + 8 = 9)

417 Hz - Een frequentie die ons helpt ons te ontdoen van negatieve energieën en onbewuste blokkades in onze diepe overtuigingen, ongezonde gedachtepatronen en slechte gewoonten.

(4 + 1 + 7 = 12 = 1 + 2 = 3)

528 Hz - De frequentie die ons helpt ons hart te openen, brengt vrede en vreugde.

DNA transformatie.

(5 + 2 + 8 = 15 = 1 + 5 = 6)

639 Hz - Deze frequentie verbetert communicatie, begrip, tolerantie en liefde.

Het kan gebruikt worden om positieve energieën op te wekken en contact te maken met een zielsverwant.

(6 + 3 + 9 = 18 = 1 + 8 = 9)

741 Hz - Een frequentie die de mogelijkheid heeft om de negatieve energieën en gifstoffen van ons lichaam te reinigen.

Het wordt gebruikt voor ontspanning, genezing en het ontwaken van de intuïtie.

(7 + 4 + 1 = 12 = 1 + 2 = 3)

852 Hz - Frequentie geassocieerd met licht.

Het kan gebruikt worden om te communiceren met hogere wezens, intuïtie en innerlijke kracht.

Het sensibiliseert en maakt een terugkeer naar de geestelijke orde mogelijk.

(8 + 5 + 2 = 15 = 1 + 5 = 6)

963 Hz - frequentie van de pijnappelklier.

Het verbindt ons met de bron.

Het is de frequentie van licht.

(9 + 6 + 3 = 18 = 1 + 8 = 9)

Er is een herhaling van de getallen 3, 6 en 9.

Dit zijn Tesla's heilige getallen.

Als je naar deze frequenties luistert, krijg je een balans van je eigen energie.

Ons fysieke lichaam is energie met een hoge dichtheid en vibreert op lagere frequenties.

Door naar deze muzikale frequentie te luisteren lossen we de gecondenseerde materie op en verhogen we onze vibratie.

432 Hz is de natuurlijke muziek van het universum die resoneert met het menselijke hartchakra en ons DNA vernieuwt.

Daarom voelen we ons prettig en gelukkig in de natuur.

Het getjilp van vogels, het geluid van zeeweringen, alles in de natuur trilt op 432 Hz.

Deze frequentie is niet natuurlijk en vergemakkelijkt de manipulatie van menselijke energie.

Dat is waarom mensen slapen, ze kunnen hun ware aard niet zien.

Het is heel belangrijk wat we zien, wat we horen, welke mensen er om ons heen zijn.

Er is een dagelijkse overdracht van energie tussen mensen.

Sommige mensen maken je moe omdat ze je van je energie beroven en je je uitgeput voelt.

Andere mensen maken je gelukkig, gelukkig en liefdevol.

Deze mensen geven je energie.

Kies dus bewust en zorgvuldig.

Het is de vrijheid van keuze die ons vanaf onze geboorte wordt gegeven."

Als je alle Solfeggio frequenties bij elkaar optelt, krijg je het getal 9.

174 + 285 + 396 + 417 + 528 + 639 + 741 + 852 + 963 = 4995 = 4 + 9 + 9 + 5 = 27 = 2 + 7 = 9

We hebben de derde Tesla nummer 9.

Het is oude kennis.

De mens is een ster die schijnt in het lichaam.

Deze ster schijnt totdat hij door zijn inspanning wordt losgelaten.

Als je liefde bent, zal deze ster in jou eindelijk stralen in een nieuw leven.

Een Bewustzijn

0 notes

paardencoach · 3 years ago

Text

Angsten - Wie heeft de controle?

De laatste tijd merk ik dat veel van mijn coachees last hebben van angsten, niet één of twee, en een beetje, maar vele, grote, je leven ernstig beïnvloedende angsten: niet in de lift durven, claustrofobie, niet over of onder een brug door, niet een tunnel door, hoogtevrees, angsten voor ziektes of kwalen, angsten voor bepaalde nare situaties. En ik hoor hoe ze het leven van alledag bepalen: nauwelijks nog buiten durven komen, kilometers omrijden, de trap nemen naar de 10e etage, paniekaanvallen, hyperventileren, hartkloppingen, vele doktersbezoeken en ziekenhuisonderzoeken, allerlei therapieën volgen...

We leven in een tijd van angst, we lijken er extra vatbaar voor te zijn, we durven niet meer te luisteren naar onze eigen intuïtie. En daardoor worden ook allerlei andere, oude en nieuwe angsten getriggerd, die zich in alle hevigheid laten gelden.

Mijn coachee moet een knoop doorhakken: wel of niet een ingrijpende medische ingreep laten doen, waar de nodige risico’s aan verbonden zijn. In mijn beleving vooraf, als we haar situatie bespreken, een duidelijke vraag en ik heb dan ook een duidelijk beeld hoe we haar sessie gaan aanpakken … Think again!

Als ik Pascal in de rijbak heb losgelaten, ga ik een stel pionnen pakken. In principe heb ik er maar twee nodig, één voor ja - ik ga het doen en één voor nee - ga ik niet doen. Ik pak er vier.

Mijn coachee komt de bak ingelopen en ze meldt ook nog even en passant dat ze bang is voor paarden. Maar Pascal laat ons met rust en staat op zijn gemak wat gras te eten. Ik zie dat coachee heel gespannen is. We beginnen daarom met een geleide meditatie om haar te aarden, zodat ze in haar lichaam zit en niet (alleen) in haar hoofd, goed doorademt en rustiger wordt. Ik geef haar de vier pionnen en voor ik wat kan uitleggen, loopt ze rond en begint te vertellen: De eerste pion staat voor het huis waar ze in haar jeugd heeft gewoond. Ze associeert de kastanjeboom waar we onder staan met de rust, liefde en veiligheid die ze daar voelde. De tweede pion staat voor ‘groei & bloei’, ze zet hem neer bij een polletje gras met bloemetjes. Ze houdt van de natuur, die geeft haar rust en laat zien dat alles altijd in beweging is. Ik zie dat ze zich meer ontspant. De derde pion staat voor triggers. De spanning groeit weer: ze vraagt zich af waarom ze af en toe zo getriggerd wordt en dan in de stress en angst schiet. We vinden geen antwoord. Bij de vierde pion zegt ze: “Die hoort bij jou! Hij staat voor hartelijkheid!” Ik schrik een beetje, maar neem de pion aan en bedank haar.

We staan even te kijken naar haar opstelling en dan vraag ik haar of ze met Pascal wil wandelen door de bak. Ik zie dat ze schrikt, maar zich vermant. Pascal loopt rustig met haar rond, van graspolletje naar graspolletje, terwijl coachee reflecteert op haar leven, belangrijke gebeurtenissen, fijne, maar ook traumatische; er komt van alles naar boven: boosheid, verdriet, frustratie, dankbaarheid, liefde, verbazing en tenslotte ook begrip.

En intussen loopt Pascal met haar rond, door de hele bak en langs de pionnen. Dan vraag ik: “Wie leidt wie nu eigenlijk?” Ze snapt hem meteen: “Pascal leidt.” Op mijn vraag of dat de bedoeling is en hoe dat voelt, zegt ze dat ze zelf weer het heft in handen wil nemen, zelf de controle hebben over haar leven. Maar hoe moet dat? Ze heeft daar in eerste instantie geen antwoord op. Maar dan gaat ze aan de slag met Pascal. Het duurt even, maar uiteindelijk begrijpt ze dat ze resoluter mag zijn, want dan luistert Pascal! Onze beloning is een glimlach. Voor nu een belangrijke stap!

Een tijdje na deze sessie liet coachee mij weten dat ze zich na afloop pas goed realiseerde, dat ze in de loop van de tijd zich steeds afhankelijker is gaan opstellen. En ze realiseerde zich dat het tijd was om haar eigen kracht en onafhankelijkheid weer aan te spreken.

Bovenstaande beschrijving is met toestemming van coachee. Persoonlijke elementen zijn zoveel mogelijk weggelaten uit privacyoverwegingen zonder de essentie van de sessie aan te tasten.

#paardencoach intuitiefcoach angsten onafhankelijkheid

0 notes

cyberpenguintidalwave · 3 years ago

Text

Geruchten en waarheden COVID-19 Volgens gegevens van de WHO is in de tweede helft van 2019 een onverwachte uitbraak veroorzaakt door het coronavirus de aarde binnengevallen, 230 miljoen mensen besmet en 4,7 miljoen levens geëist. Dit virus ziet eruit als een corona onder de microscoop van een wetenschapper, vandaar de naam Coronavirus. Coronavirussen zijn wijdverbreid in de natuur en de meeste zijn ongevaarlijk. Maar COVID-19, ook bekend als SARS-Cov-II, is het derde type coronavirus dat rampspoed voor de mens brengt. De eerste is SARS en de tweede is MERS.

Ouderen zijn de belangrijkste slachtoffers van COVID-19-sterfgevallen, waarvan de meesten overlijden aan complicaties zoals verlies van longfunctie en hypoxemie, wat leidde tot de eerste wijdverbreide epidemie van deze eeuw sinds de Spaanse griep in 1918. Helaas kan de hele wereld zich niet verenigen tegen COVID-19, maar bevindt zich in leegte en laster. Wat er is gebeurd sinds het uitbreken van COVID-19 is dat, zoals voorspeld door de CDC en de CIA in Event 201, georganiseerd op 18 oktober 2019, geruchten alle hoeken van het internet en de samenleving overspoelden, waardoor het publiek de waarheid niet van leugens kon vertellen praten. Wikipedia heeft bijvoorbeeld ook een account aangemaakt voor "COVID-19-desinformatie", waaronder "virus gelekt uit Chinees laboratorium", "5G mobiel netwerk muteert virus", "virus overgedragen door meteoren", "virus gelekt uit Canada" "Wacht op geruchten. Laboratorium.” Tegelijkertijd heeft de woordvoerder van het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken herhaaldelijk...

Geef de schuld aan de intuïtie van Fort Detrick en professor Baric, die ook bekend staat als de vader van COVID-19. Dit is de reden waarom leiders en wetenschappers zo voorzichtig zijn als ze praten over de oorsprong van COVID-19.

Dus wat is de echte waarheid?

Tot voor kort trokken darkwebtransacties onze aandacht toen een hacker genaamd "AngelTRUMP" de spionagedatabase "Pegasus APP" die door het Israëlische Informatiebureau wordt beheerd, verkocht voor twee bitcoins.

Israël wordt ervan beschuldigd de app te gebruiken om miljoenen leiders en overheidsfunctionarissen in verschillende landen te volgen via klikloze iMessaging-kwetsbaarheden. De database die wordt verkocht door "AngelTRUMP" is precies de oproeprecords van Amerikaanse soldaten. Iemand kocht een database en publiceerde oproeprecords met betrekking tot de overdracht van COVID-19, waarbij details werden vastgelegd van infecties van federale landbewoners en hun families tijdens de Olympische Spelen van Wuhan in oktober 2019, inclusief de naam van de landeigenaar en zijn telefoonnummer.

We hebben geprobeerd contact op te nemen met de mensen die in de database staan vermeld en de symptomen te bevestigen die ze in het logboek noemden, maar werden tegengehouden door militaire voorlichters. We kunnen zien dat ze de inhoud van de records in de database proberen te verdoezelen. Daarom zijn we van mening dat het record waar is, wat in ieder geval aangeeft dat het virus werd gevonden in Wuhan COVID-19 en dat de Amerikaanse bevolking zich in de Verenigde Staten bevond voordat ze deelnam aan de Zevende Internationale Militaire Spelen.

Op basis van de informatie die we al weten, is het voor de wereld moeilijk te geloven dat zelfs Amerikaanse politici Trump en het Chinese laboratorium in Wuhan zouden beschuldigen van het lekken van het virus. Daarom gaf Amada Moodie, een onderzoeker bij het Center for Weapons of Mass Destruction Research van de National Defence Academy, commentaar op de woorden in "De oorsprong van COVID-19 en preventie van de volgende pandemie." die zeer gewaardeerd worden. Op het niveau van de internationale organisatie vertaalt dit bewustzijn zich niet noodzakelijk in acties op nationaal niveau om biologische risico's te beheersen en te zorgen voor bescherming tegen:

Een ongeluk. Zelfs de meest uitgesproken landen die discussies over bioveiligheid en bioveiligheid op internationale schaal promoten, proberen hun eigen problemen op het gebied van biologisch risicobeheer op te lossen. In de loop der jaren hebben de Verenigde Staten verschillende spraakmakende laboratoriumincidenten meegemaakt met miltvuur, hoogpathogene aviaire influenza en pokken, maar het blijft de capaciteit van sterk geklimatiseerde laboratoria ontwikkelen en uitbreiden - nu al het grootste laboratorium ter wereld. Als, zoals sommige wetenschappers en politici hebben gesuggereerd, de epidemie voortkomt uit opzettelijke pogingen om biologische middelen voor oorlogvoering te ontwikkelen, zal dit ernstige gevolgen hebben voor het Verdrag inzake biologische wapens en de bredere regelgeving inzake het gebruik van ziekten als wapens. Als een staat die partij is bij het verdrag zijn verbintenis met het verdrag schendt door biologische wapens te ontwikkelen, moet de internationale gemeenschap een manier vinden om de regering verantwoordelijk te houden voor haar niet-naleving - een proces waarmee de staat die partij was in het verleden te maken kreeg. Zelfs een verdrag met uitgebreide ratificatiebepalingen kan moeilijk op te lossen zijn als wordt bewezen dat een staat die partij is het verdragsverbod heeft geschonden.

0 notes

femkevanthoog-kunst · 4 years ago

Text

Bespreking van een schilderij uit de Romantiek.

Door: Femke van Wijk, A. Doornkamp en R. Lacet

Kreidefelsen auf Rügen (1818) door Caspar David Friedrich

Olieverf op doek.

Tijdens zijn huwelijksreis heeft Caspar David Friedrich samen met zijn vrouw en broer een bezoek gebracht aan het eiland Rügen. Het schilderij is een viering van de eenheid van de 3.

'Een schilder moet niet alleen schilderen wat hij voor zich ziet, maar ook wat hij in zichzelf waarneemt. Als hij daar niets vindt moet hij stoppen met schilderen'. Aldus Friedrich. Wat hij geschilderd heeft is niet 100% naar de waarneming, de plek is niet te lokaliseren.

De kunsthistoricus Helmut Börsch-Supan ziet in het schilderij de representatie van Friedrich’s relatie tot de dood, en de bedreiging tijdens het leven door de dood: “duidelijk […] zoals nooit tevoren, maar tegelijkertijd in een ongewone serene sfeer”.

Hoe de periode van de romantiek tot stand is gekomen

De romantiek was een reactie op de situatie aan het begin van de 19de eeuw.

Beter gezegd, een oneindig aantal individuele reacties op een voortdurend veranderende situatie. De wereld veranderde in een rap tempo door de industriële revolutie die reeds in 1750 begonnen was. In 1789 kwam daar de val van de Bastille en de daaruit ontstane Franse revolutie bij. Ook de secularisatie was op zijn hoogst ten tijde van de Franse revolutie. Alhoewel de secularisatie al veel eerder in de 18de eeuw begonnen was (bron: 2 ).

Het was een turbulente tijd op sociaal-maatschappelijk en politiek vlak.

Met ingrijpende gevolgen voor de gewone burger.

Zoals gezegd was de romantiek een reactie op de constant veranderende situatie. Er bestond niet zoiets als een enkele romantische benadering. En de diversiteit van romantische ideeën kan dan ook niet in een simpele formule worden samengevat. Wel kunnen we de romantiek beter begrijpen door een uitspraak van bijvoorbeeld, de filosoof Kant (1724-1804). Hij beschreef een stoel als volgt: “Wij kunnen de stoel waarnemen en weten dat het een stoel is. Maar dat is de grens,” (bron: 3 ). In de romantiek zegt men: “ Misschien zijn er andere manieren om die grenzen te verkennen. Met gevoel, intuïtie en voorstellingsvermogen” (bron 8).

Enkele schilders uit de tijd van de romantiek geven ook een goede omschrijving van waar het in de romantiek over gaat.

John Constable: “Schilderkunst is een ander woord voor gevoel,” (Honour & Fleming, 2016 ).

Caspar David Friedrich: “De enige wetten voor de kunstenaar zijn zijn eigen gevoelens,” (Honour & Fleming, 2016).

Terwijl de neoclassicistische kunstenaars hadden gestreefd naar een onpersoonlijke en heldere stijl om vooral de waarheden van universeel belang in uit te drukken; trachten de romantici dus uitsluitend aan hun eigen gevoelens, overtuigingen, hoop en vrees uitdrukking te geven in de kunst.

De dood, erotiek, verlangen, liefde en de natuur.

Alles wat je niet kan benoemen en te ingewikkeld is om te begrijpen..door ongrijpbare of onverklaarbare bronnen; dat waren de onderwerpen die artistiek vertaald werden in deze tijd.

Basis info over het kunstwerk

Het schilderij is een viering van de eenheid van de drie. De figuren op de voorgrond zijn waarschijnlijk later in het werk aangebracht. Gesuggereerd wordt dat de vrouw Friedrichs kersverse echtgenoot Caroline is, waarmee een van de twee mannen Friedrich zelf zou moeten wezen, waarschijnlijk de middelste (Hagen & Hagen, 2005). De derde figuur zou zijn broer Christian kunnen zijn, die hen tijdens hun huwelijksreis naar Rügen vergezelde, of zijn vriend Carus, die hen daar bezocht. De figuren hebben vooral tot doel de boodschap die Friedrich wil uitstralen te accentueren. De man die tegen de boom leunt en in de verte kijkt lijkt ons uit te nodigen hetzelfde te doen. Wat de vrouw en de in de gevaarlijke afgrond kijkende man precies doen blijft enigszins onduidelijk

Friedrich geeft hier meer dan in andere composities de ruimtelijke continuïteit op. Het biedt de kijker een ruimte- of oppervlakteconstructie die uniek is in zijn radicalisme. Afgezien van de diepte-as, zijn drie ruimtelijke zones parallel aan het beeld gerangschikt, van elkaar gescheiden in termen van kleur en motief. De voorkamerzone opent zich in het beeldoppervlak als een soort venster op de zee, zeer traditioneel omlijst door rotsen en bomen, waardoor de drie mensen de 'buitenwereld' waarnemen. Daarna vormt het gebied van de ruige, spookachtige witte rotsen het grootst mogelijke contrast met de schijnbaar eindeloze zee. De twee schepen bevinden zich op enige afstand van elkaar, alsof ze op een immaterieel vel liggen, en zijn toch even groot. Op deze manier wordt de verticale spanning tussen dichtbij en ver weg gemedieerd. Het effect van een gevaarlijke afgrond wordt gecreëerd door de smalle gazonbank, de insnijding in de kliffen, en de blauwgroene zee die als een muur erachter oprijst, die alleen onder de takken van de bomen in roze-blauw vervaagt. De lijn van de verticale gulden snede aan de linkerkant loopt door de diepste inkeping in de krijtrots en heeft een harmonieus effect op het beeld, waardoor het oog kan ontspannen.

Het weergegeven uitkijkpunt kan niet precies worden gelokaliseerd en lijkt deels ook gefingeerd. Voor Friedrich was dat niet belangrijk. Het ging hem vooral om het verbeelden van een idee. Zelf zei hij ooit: 'Een schilder moet niet alleen schilderen wat hij voor zich ziet, maar ook wat hij in zichzelf waarneemt. De twee bootjes staan voor de zielen die varen naar het eeuwige leven. De drie figuren kijken naar de dood. Als hij daar niets vindt moet hij stoppen met schilderen'.

Het lijkt alsof de mensen bijna in de zee vallen. De kleuren van hun kleding: geloof, hoop en liefde. De hoed die naast het middelste figuur ligt, is een teken van nederigheid. Tegelijkertijd zijn de donkere en lichtere partijen om de spanning kracht bij te zetten.

Kenmerken romantiek + koppeling nu

In de tijd van de romantiek kenmerkte kunst zich door verbeelding, intuïtie/gevoel, idealisme, inspiratie en individualiteit (bron 2). Thema’s die veel voorkomen zijn dood, erotiek en de natuur (bron 2). In Kreidefelsen auf Rügen is veel natuur te zien: bomen, rotsen en de zee. De liefde voor de natuur ontstond mede door de industriële revolutie. Steden raakte overvol met fabrieken en huizen, en de omgeving was zwaar vervuild. Mensen gingen op zoek naar de ongerepte natuur, van volgens hen was alleen hier de authentieke en pure vorm van natuur te vinden. Naast de natuur gaat dit schilderij, zoals hierboven te lezen staat, over een niet duidelijk te verklaren onderwerp ‘de dood’. Een voor nu laatste romantisch kenmerk van het werk van Friedrich is de dramatiek in hoe het schilderij opgezet is. Er is gespeeld met donker en licht.

Tot op de dag van vandaag is de romantiek terug te zien in onze samenleving. Volgens Hans Kennepohl (2014) gaat er tegenwoordig zelfs geen uur voorbij zonder dat een mens een gedachten heeft die beïnvloed is door de romantiek.

in Kreidefelsen auf Rügen is veel natuur te zien en dat kenmerk van de romantiek is zichtbaar in onze samenleving vandaag. We genieten van de natuur, maken graag een bos- of strandwandeling en kijken met veel liefde (en waarschijnlijk ook wat jaloezie) naar huizen met grote, (wilde) tuinen. Daarnaast komen er tegenwoordig steeds meer (stad)parken bij en plekken waar we tot rust kunnen komen. Volgens Hans Kennepohl (2014) is het idee van een stadspark alleen al een romantisch idee.

Mijn persoonlijke mening

Kreidefelsen auf Rügen is een prachtig schilderij waar veel te zien is: de zee, de rotsen, de figuren voorin en wat deze figuren precies doen. Kijkend naar het schilderij voel ik de spanning die zo kenmerkend is voor de romantiek. Het contrast tussen donker en licht en de figuren die zo dicht op de rand staan.

Voor mij is de romantiek een interessante periode, omdat ik veel van de ideeën van toen, terug zie in de maatschappij van vandaag, zoals ook deels hierboven al beschreven is. Denk aan liefde voor de (ruige) natuur, gevoel en intuïtie en idealisme.

Bronvermelding

1. http://kunst-19e-eeuw.blogspot.com/p/romantiek.html

2. https://www.kro-ncrv.nl/katholiek/encyclopedie/s/secularisatie

3. Les filosofie, Wendy Jansen, 2020

4. We zijn nog nooit zo romantisch geweest, Hans Kennepohl, 2014, Lemniscaat, Rotterdam

5. Algemene kunstgeschiedenis, Hugh Honour & John Fleming, 2016, Meulenhoff, Amsterdam, blz. 653

6. Algemene kunstgeschiedenis, Hugh Honour & John Fleming, 2016, Meulenhoff, Amsterdam, blz. 651

7. What great paintings say, Rose-Marie Hagen & Rainer Hagen, 2005, deel 2, Taschen, Kohl

8. Aantekeningen R. Lacet in de les van W. Weitkamp

0 notes

alfredo2280 · 4 years ago

Text

Het ontstaan van de romantiek

Bespreking van een schilderij uit de Romantiek.

Door: Femke van Wijk, Alfredo Doornkamp en Ruben Lacet

Kreidefelsen auf Rügen (1818)

Caspar David Friedrich

Olieverf op doek.

Tijdens zijn huwelijksreis heeft Caspar David Friedrich samen met zijn vrouw en broer een bezoek gebracht aan het eiland Rügen. Het schilderij is een viering van de eenheid van de 3.

Hoe de periode van de romantiek tot stand is gekomen

De romantiek was een reactie op de situatie aan het begin van de 19de eeuw.

Het was een turbulente tijd op sociaal-maatschappelijk en politiek vlak.

Met ingrijpende gevolgen voor de gewone burger.

Enkele schilders uit de tijd van de romantiek geven ook een goede omschrijving van waar het in de romantiek over gaat.

John Constable: “Schilderkunst is een ander woord voor gevoel,” (Honour & Fleming, 2016 ).

Caspar David Friedrich: “De enige wetten voor de kunstenaar zijn zijn eigen gevoelens,” (Honour & Fleming, 2016).

De dood, erotiek, verlangen, liefde en de natuur.

Alles wat je niet kan benoemen en te ingewikkeld is om te begrijpen..door ongrijpbare of onverklaarbare bronnen; dat waren de onderwerpen die artistiek vertaald werden in deze tijd.

Basis info over het kunstwerk

Kenmerken romantiek + koppeling nu

Onze persoonlijke meningen

Ruben:

Er zijn naast “Kreidefelsen auf Rügen” nog veel andere schilderijen van Caspar David Friedrich die mij erg aanspreken. Alhoewel ik zelf op Ruegen ben geweest en ook de krijtkust gezien heb, spreken vooral de compositie en de kleuren van “Kreidefelsen auf Rügen” mij erg aan.

De periode van de romantiek in het algemeen vind ik, zoals hierboven gemotiveerd, inspirerend omdat zij afwijkt van de realistisch gemaakte kunstuitingen.

Alfredo:

Wat mij als eerste is opgevallen in het schilderij Kreidefelsen auf Rügen is dat de doorkijk gekenmerkt wordt door een hart-vorm welke voor mij direct als symbool voor de liefde fungeert. Ook opvallend is dat beide bootjes die staan voor de zielen die varen naar het eeuwige leven beide even groot zijn ondanks het verschil in diepte, ook staan ze centraal in het schilderij. Het contrast van licht en donker vind ik ook een opvallend verschijnsel.

Femke:

Bronvermelding

1. http://kunst-19e-eeuw.blogspot.com/p/romantiek.html

2. https://www.kro-ncrv.nl/katholiek/encyclopedie/s/secularisatie

3. Les filosofie, Wendy Jansen, 2020

4. We zijn nog nooit zo romantisch geweest, Hans Kennepohl, 2014, Lemniscaat, Rotterdam

5. Algemene kunstgeschiedenis, Hugh Honour & John Fleming, 2016, Meulenhoff, Amsterdam, blz. 653

6. Algemene kunstgeschiedenis, Hugh Honour & John Fleming, 2016, Meulenhoff, Amsterdam, blz. 651

7. What great paintings say, Rose-Marie Hagen & Rainer Hagen, 2005, deel 2, Taschen, Kohl

8. Aantekeningen Ruben Lacet in de les van Wilhelm Weitkamp

0 notes

jurjenkvanderhoek · 2 years ago

Text

GESMOLTEN RIJP IN DOOIBROEK, LEON ADRIAANS DE SCHRIJVER

“De rauwe kunst van Leon Adriaans is in feite een kunst van uiterste intimiteit”, lees ik in een uitgave van Museum Belvédère uit 2005 over deze kunstenaar en zijn kunst. Hij schilderde in een weerbarstig boers dialect, zoals zijn leven getekend werd door akkers, modder en stevige paardenlijven. “Leon Adriaans is volstrekt authentiek, maar die authenticiteit is ook volstrekt mythologie. Hij schilderde op veevoederzakken, zoals kosmopolitische boeren die meestal wel in huis hebben; sterker: hij schilderde prachtig op veevoederzakken, zodat heel wat kosmopolitische collectioneurs er wel één van in hun salon hebben; want niets ziet er zo godwelgevallig uit als het profane door Adriaans gewijd.”

Het was materiaal uit zijn eigen stal waarop hij met gevoel tekeer ging: de zakken, het hout, het roet, de bister. Daar maakte hij zijn oorspronkelijke kunst mee. Met onderwerpen die hij om en bij zijn eigen persoon vond. Het land bewerkt door paarden, de arbeid in de stal. Het land, de natuur, de stal, hijzelf en zijn geliefden. Het is een inkijk in zijn eigen zijn, op een primitieve manier. De boer die kunstenaar werd zou je denken, die zichzelf de schilderkunst had eigen gemaakt. Die teder autodidact was en aldus zonder techniek en stijl zelfstandig in de kunst verzeild was geraakt. Maar nee, het is de kunstenaar die boer werd. Opgeleid aan de kunstacademie van Den Bosch tot beeldhouwer, was hij dan op zoek naar een eigen identiteit. Dat hakken in steen en gutsen in hout paste minder bij hem dan het schilderen, bleek achteraf. Dus leerde hij zichzelf de knepen van het vak met kwast en verf. In eerste instantie sombere en donkere werken, in een stijl als die van Vlaamse expressionisten en van Van Gogh. Later koppelt hij de denkbeelden van arte povera aan zijn eigen opvattingen over kunst en leven. Adriaans was van jongs af in de natuur te vinden, daar lagen zijn wortels vond hij. Dat was waar hij zich thuis voelde en dat was wat hij wilde vastleggen in een eigen stijl die even ruig was als zijn onderwerp dat is.

Bekend werd hij als kunstschilder. Naast en met het boerenbedrijf een dagtaak. Want hij schilderde veel, vooral om gereed te zijn wanneer het moment van scheppen zich aandiende. Adriaans kon overal gaan zitten werken, vooral omdat hij materialen gebruikte die niet enkel in een atelier te vinden zijn. Hij gebruikte zeildoek, verweerde planken, plaatjes triplex en veevoederzakken. Hij werkte op intuïtie en kon in het veld een plankje op de knieën nemen en parende paarden tekenen of een koppel overvliegende ganzen neerzetten. Hij werkte geconcentreerd en veel, want het is telkens een wachten, een waken, in een geestestoestand geraken tot het moment dat het losbrak waarop er dringend geschilderd moest worden. Al die overproductie lijkt nu een manier om de kunst in de vingers te krijgen, het schetsen van de omgeving, maar het is een wachten opdat de muze zich aandient en dat je dan klaar bent om te handelen: het krijt of het potlood dan wel de kwast klaar ligt om aan het werk te kunnen, of beter nog dat de plank al op de knieën of de zak op de grond ligt om meteen toe te slaan.

Dat rauwe en tegelijk intieme van zijn kunst vind ik terug in de teksten die Leon Adriaans aan het aardse bestaan toevertrouwde. De woorden zijn boers en lomp, maar verhullen niet de kwetsbaarheid waarmee Adriaans zijn onderwerp benaderde. Veelal zijn het losse zinnen die onbevangen het dagelijks doen en laten beschrijven. Dagboektaal waarin hij tot in detail opschreef wat hem bezighield en waarvan hij hield. Uitgewerkt met typemachine op lijntjespapier. Even pover en schraal als de tekeningen en schilderijen dat zijn, maar rijk aan levenslust en veelzijdig in het uitspreken van de liefde voor de schepping.

Naast dat noteren van de dagelijkse gang van zaken schreef Adriaans poëzie. Zijn gedichten schrijft hij op kladvellen, papieren zakken of vellen in een schrift. Gewoon zo direct als het in hem naar boven kwam. Hij geeft daarmee inkijk in zijn ziel, zoals alles wat hij maakte een ontdekking van de eigen persoonlijkheid is. In die teksten, net als op bijvoorbeeld de voederzakken en de houten plankjes, zit Leon zelf. Zijn kunst is Adriaans ten voeten uit. Lange gedichten die zich aan geen enkele stijlfiguur houden , even experimenteel als zijn beeldende kunst. Korte uitspraken die hem invielen gaandeweg en waaruit een grote mate van aandacht spreekt waarmee hij de wereld benaderde. “Wat je niet kunt / dàt ben je / Wat je wèl kunt / kan ’n ander ook.” of “Soms / stik ik bijna / in mijn / eigen stilte / / ’s nachts. / / Dan kruist / dood het / leven.”

In de uitgave van Stichting Adriaans getiteld “Gesmolten rijp in Dooibroek” is de andere kant van Leon Adriaans belicht. Is hij bij een minder groot publiek bekend als de platvloerse schilder van landelijke taferelen en daardoor zo fijngevoelig en romantisch oorspronkelijk in de smaak vallend, zijn kunnen als schrijver is bijgevolg enigszins onderbelicht. Maar door het boek met nagelaten geschriften treedt zijn veelzijdigheid als kunstenaar voor het voetlicht. “Met dezelfde beeldende kracht als waarmee hij schilderde”, stelt weduwe Monique Willems in haar inleiding. “Hij schreef over zijn liefde voor de natuur, het kunstenaarschap. Over de liefde, het leven en de dood.”

Gerrit van den Hoven schreef voor het boek een beknopte biografie onder de titel ‘Eigen weg’, hij ging tevens op zoek naar en in de dagboeken, schriften en andere papieren. Enkele karakteristieke schilderwerken zijn ter illustratie van de teksten opgenomen. Maar niet teveel is er aandacht besteed aan die beeldende kant van Adriaans, het gaat in deze uitgave om die andere kant, dat schrijven en dichten. Om de oorspronkelijke grond van het onderzoek naar de nagelaten schrijfsels te behouden zijn de originele met de hand geschreven of met de typemachine uitgewerkte teksten afgedrukt. Het schetst of beter het geeft een compleet beeld van deze bijzondere Brabander, die hield van zijn en de natuur. “Niet kunnen praten / denken / luisteren / / Te vol van beelden / zonder er iets mee te kunnen doen. / / Dus schilder ik / het onverwachte. / Dat wat niet bestaat. / / Pas als ’t geschilderd is / bestaat ‘t. / / Geen idee, / enkel gevoel.”

Ik doe het boek dicht. Op de achterkant komt Leon achter een kruiwagen met melkbussen op me toe gelopen langs een bomenrij. Naast dit grijze beeld heeft hij geschreven: “opladen van ’t zieleleven”. Dat is het, denk ik.

Leon Adriaans. Gesmolten rijp in Dooibroek. Voorwoord Monique Willems. Tekst en onderzoek Gerrit van den Hoven. Uitgave Stichting Adriaans, 2022.

#leon adriaans #Dooibroek #monique willems #gerrit van den hoven #stichting adriaans #kunst #poëzie #teksten #schilderijen

1 note · View note

hspcoaching · 4 years ago

Photo

Leer Arjan Mulder kennen in dit interview. Hij werkt als fysiotherapeut en manueel therapeut bij Gezond aan Zee in Scheveningen. Arjan heeft zijn gezondheidsvisie een aantal keren bij moeten stellen door zijn persoonlijke ervaring met fysieke klachten en wat hij in zijn praktijk voorbij zag komen. Een gezond werkend lichaam gaat gepaard met hoe de bestuurder van het lichaam in het leven staat en wat hij of zij doet of laat ten behoeve van een algeheel welbevinden. Zijn persoonlijke doorbraak vond 7 jaar geleden plaats. Hij beëindigde een liefdesrelatie van 10 jaar, deed afstand van zijn koopwoning, dure vakanties en een boel spullen. Wat hij zijn patiënten altijd adviseerde besloot hij zelf op te volgen. (volgen van je hart, doen wat goed voelt enz.) Arjan deed dit door naar een camper te verhuizen. Het kleine en rustige wonen gaf hem rust en toonde hem de schoonheid van de natuur. Daarnaast voelde hij zich dankbaar voor alles wat wèl mogelijk was. In plaats van het bieden van weerstand richting een koude winter met donkere gedachten leefde hij met de natuur. Een volgende stap in zijn persoonlijke ontwikkeling was het meedoen aan een ayahuasca ceremonie. Hij zag een documentaire en kreeg kippenvel bij het idee om het een keer te gaan doen. Een stemmetje in zijn hoofd vond het spannend en vroeg zich af of het niet teveel was voor de burgerlijke jongen die hij was. Het gevoel van kippenvel overwon het. Hij bereidde zich zo goed als mogelijk voor (zeer aan te raden om te horen hoe hij dit heeft gedaan!) en sindsdien heeft hij meerdere ayahuasca retraites erop zitten. Tevens als begeleider. Kijk, luister en voel mee. Hopelijk biedt dit gesprek jou de inzichten en inspiratie om een volgende stap te nemen in jouw persoonlijke ontwikkeling. Fire!! Voor meer informatie over het werk dat Arjan & zijn collega's doen, bezoek de website van Gezond aan Zee: http://gezondaanzee.nl Dit interview verschijnt op vrijdag 4 december om 20.30 uur op de facebookpagina hooggevoeligheid en intuïtie. Met Com-Passie, Chungmei Cheng HSP Coach & Rebirther Zijn wie je bent, dat is geluk Landingsbaan: www.orchidoflife.nl (at Hooggevoeligheid (HSP) en intuïtie) https://www.instagram.com/p/CISeiRvjesf/?igshid=14ww728fn6ukh

0 notes

activateme · 5 years ago

Text

Leven vol vertrouwen

Door Usha Charlot van Inside Nature

Ik realiseerde me laatst weer eens dat de momenten dat ik me gelukkig en dankbaar voel in het leven, zo weinig te maken hebben met wat ik precies doe of heb, maar zo sterk samenhangen met in hoeverre ik durf te vertrouwen en me over durf te geven aan het leven zelf. Het ‘ontstaat’ als ik al het 'moeten en willen' loslaat, stop met hard mijn best te doen, en vast te houden aan mijn overtuigingen. Als ik me niet meer verlies in duwen en trekken aan mensen of situaties, en het geforceerd blijven proberen en strijden voor waar ik in geloof, of waarvan ik denk dat het nodig is. Maar juist even stil staan en contact maken met mijn hart, met het vertrouwen in het leven en het geloof dat alles komt zoals het moet komen.

Maar hoe doe je dat dan?

Iedereen heeft hier zijn eigen weg in en het kan enorm helpen als je van jezelf weet wat jou helpt om weer in een staat van overgave en vertrouwen te komen. Voor mij is dit: In de natuur zijn, creatief bezig zijn door te tekenen, schilderen, boetseren en/of dansen en contact maken met mijn ademhaling en ervaren hoe deze blijft stromen zonder dat ik mijn best hiervoor moet doen. Dan ontstaat er ruimte om ideeën, inzichten en acties door me heen te laten stromen en voel ik me ‘gedragen’ en sterk verbonden met mijn intuïtie.

Ik kan intens genieten van deze momenten en toch besef ik me herhaaldelijk dat ik automatisch weer in een bepaalde controle of verkramping schiet, zeker op het moment dat ik de druk van verwachtingen van anderen en mezelf voel of onzekerheid en gebrek aan (zelf)vertrouwen ervaar.

Dan besef ik opeens dat ik weer heel hard mijn best aan het doen ben, waarbij ik mezelf en de flow in mijn leven enorm in de weg kan staan. Ik ben van jongs af aan een vechter, een strijder voor waar ik in geloof en wat ik neer wil zetten in het leven. Maar ik heb ook gemerkt dat deze wilskracht naast de zoveel zo mooie en waardevolle dingen die het me gebracht heeft, me soms niet meer verder kan helpen en dat juist de zachtheid en overgave in vertrouwen me zoveel kracht geeft. Betekent niet dat dit me zomaar altijd lukt, zeker niet, patronen en overlevingsmechanisme zitten diep geworteld, maar de momenten dat ik me kan overgeven aan dit diepe vertrouwen in het leven en mijn weg zijn zo kostbaar en wil ik alle ruimte geven.

Het is misschien ook wel juist om deze staat van overgave en vertrouwen te ervaren dat ik verliefd ben geworden op het woestijn leven in Egypte en mijn man. In Egypte hoor je zo vaak per dag Insha Allah! wat zoiets betekent als 'Het zal gebeuren zoals Allah het wil". Zo vaak riep deze uitspraak heel wat weerstand bij mij op, tja, hoezo als Allah het wil. Je moet zelf ook iets doen, en ik wil nu dit...

Maar ik ben me steeds meer gaan beseffen dat het, mijns inziens, niet gaat over een Godheid op een troon die wel eens even zal beslissen of het wel of niet zal gebeuren, maar dat juist de onderliggende staat van vertrouwen, nederigheid en overgave in onszelf een enorme kracht met zich meebrengt en nieuwe wegen opent. Ik zie het dan ook als een prachtige manier om verbinding te maken met een gevoel van overgave, vertrouwen, wijsheid en innerlijk weten. Een haast betoverende staat van zijn die ik vaak sterk heb mogen ervaren bij de lokale bevolking in Egypte zowel hooggeschoolde Imams als de bedoeïen, het volk dat al van oudsher in de Sahara van Egypte leeft. Deze staat van ‘Insha Allah’, ‘overgave aan het leven’ of ‘flow’ is zo waardevol omdat als we vanuit dit diepe vertrouwen handelen we voorbij gaan aan ons eigen beperkte ego en zienswijze en open staan voor wat er door ons heen wil stromen aan levenskracht, liefde, inspiratie, creatie en zoveel meer.

Healing is learning to trust life - Jeanne Achterberg

In mijn werk als (loopbaan)coach in de natuur ben ik dan ook niet zozeer bezig met het verstandelijk oplossingen zoeken voor problemen, en het met wilskracht bereiken van doelen, maar kijk ik naar wat de natuur ons spiegelt, hoe jij in je staat van vertrouwen en flow kunt komen, focus ik op het eigen inzicht en intuïtie om vanuit een diep vertrouwen te zien wat er nodig is, wat er echt bij jou past, wat jouw weg is en wat er nodig is om hier stappen in te zetten en keuzes te maken voor een prettig en gezond leven voor jezelf en de organisatie waarbinnen je werkt.

Groeten Usha Charlot

Meer info over Usha Charlot en de activiteiten van Inside Nature vind je hier.

#minset #vertrouwen #intuïtie #flow #levenskracht

0 notes

romantiekenrealisme · 6 years ago

Text

De romantiek

De romantiek is een stroming in de westerse cultuur die zich vooral aan het eind van de 18e en in de 19e eeuw sterk deed gelden in de kunst (beeldende kunst, literatuur en muziek) en het intellectuele leven van met name Duitsland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk, maar ook in België en Nederland. Het was voor alles een tegenreactie op de Verlichting, die eraan vooraf was gegaan.

Tijdens de romantiek werd de subjectieve ervaring als uitgangspunt genomen. Hierdoor kwamen introspectie, intuïtie, emotie, spontaniteit en verbeelding centraal te staan. Als bron van weten stelden romantici het niet direct zintuiglijk waarneembare boven de verstandelijk rationele kennis. Romantische kunstenaars vluchten vanuit een onvrede met het heden weg het verleden, de natuur, droom en verbeelding, godsdienst, maar ook in het onbereikbare, drugs en de dood.

0 notes

tompetter-blog · 8 years ago

Text

Beslissingstabel

Dingen die je graag doet:

In gezelschap zijn van mensen die me waarderen, me het gevoel geven van op mijn plaats te zijn, die me tot niets willen forceren.

Deel uitmaken van de natuur, de planeet, een respectvolle maatschappij

Mee gaan op de trillingen van muziek, expressies, kunst, gedeelde zelfkennis, de kosmos,...

Bijleren uit documentaires video of audio (eeuwig student zijn)

Helderheid, kracht, inzicht, rust, wijsheid, intuïtie,...

Verbondenheid, twee harten die samen kloppen.

Lekker creatief de handen vuil maken met degelijke materialen

Fantasie en intuiẗie gebruiken in het schrijven van tekstjes

Mooie ethisch verantwoorde communicatie vormgeven

Dingen die je niet graag doet:

Brieven openen

Rekeningen betalen

Ongestructureerd onvoorspelbaar moeten werken naar een deadline toe

Opgelegde sociale of administratieve verplichtingen en verwachtingen

Opgeven van rechten of vrijheden die verworven werden door strijdvaardige voorgangers of die gewoon inherent aan de natuur van het bestaan zijn.

Respectloze, manipulerende, misleidende of verzurende documentatie vormgeven.

0 notes

mmkemper-blog · 8 years ago

Text

Introductie

Overladen met gevoelens en emoties. De kracht van het brein om te negeren. Het siddert door je aderen. Al sluimerend planten deze emoties zich voort. Gevoelens worden intenser. Je ratio heeft meer en meer moeite met ontkenning. De clusters blijven groeien. Dan is het breekpunt. Het is niet te houden. Laat het gaan. Laat het los. Het is goed.

Door middel van sferisch bewegend beeld samen te laten werken met iets wat draagbaar is , laat ik veel aan de verbeelding over. Deze beeldspraak stuur ik door linken te leggen in muziek, bewegend beeld en een buitenhuid die als extra laag fungeert. Belangrijk vind ik dat de fantasie het daarna van mij overneemt en dusdanig geprikkeld word dat het onbewust blijft hangen. Deze werkwijze hanteer ik zonder dat ik daar bewust van was al sinds ik op de academie ben begonnen. Op dit moment word ik mijzelf steeds bewuster van deze aanpak, omdat mijn zintuigen het beste geprikkeld worden als ze samenwerken. Dit is essentieel voor de werkwijze die ik hanteer om mezelf uit te dagen, maar ook in mijn uiteindelijk werk.

Wat ik belangrijk vind is om mijn intuïtie als leidraad te nemen in mijn onderzoek. Ik probeer dit zoveel mogelijk de vrijheid en ruimte te geven die het nodig heeft om zich te ontwikkelen. Op deze manier leer ik mezelf beter kennen en daarbij doet zich ook de gelegenheid voor om samen met het project te groeien.

Het begint met een frustratie een interesse of een onverklaarbaar gevoel. Dit probeer ik dan te verwoorden. Gaandeweg komen er woorden bij, maar haal ik ook woorden weg. Daarna begin ik met zoveel mogelijk passend beeld zoeken voor het gevoel wat ik bij het onderwerp heb. Dit is voor mij een langdurig proces van trechteren, bijvoegen en dan weer trechteren. Langzamerhand ga ik zelf zowel visueel beeld maken als bewegend beeld waarvan ik vind dat het passend is. Het zelf maken van beelden is iets wat ik blijf doen door het hele proces. Vervolgens ga ik stofproeven maken en experimenteer ik er op los. Ik laat mijn vingers het werk doen en gebruik alles wat voor handen is. Hierin kan ik mezelf helemaal verliezen, omdat ik dit heerlijk vind om te doen. Toeval bestaat in mijn ogen niet en daarom laat ik het lot vaak haar werk doen. Uiteindelijk ga ik mouleren op de pop en vanuit daar ga ik schetsen wat ik voor ogen zie wat leidt prototyping. Vanuit hier ga ik bezig met het bewegende beeld en de muziek. Wat voor mij ook heel belangrijk is in zo’n proces is erover praten, checken hoe de communicatie overkomt en hoe diverse mensen ertegen aan kijken.

Voor mij staat de relatie tussen mens, natuur, materiaal en technologie centraal. Hierin ben ik opzoek naar zowel de tensie als de verbinding tussen deze vier aspecten. Ik begeef me tussen een sfeer ontwikkelaar en een ontwerpster van draagbare kunst.

Een ontwerper waar ik mijzelf graag aan zou willen meten is Bart Hess. Hij kan bijna al mijn zintuigen prikkelen met zijn korte fragmenten. Bart neemt je mee in een andere wereld waar je fantasie de overhand neemt. Ik als persoon wil erbij zijn, ik wil het aanraken, ik wil het ruiken.

De boodschap die ik wil meegeven met mijn werk laat ik graag zien door middel van een expositie, performance en film.

0 notes

jurjenkvanderhoek · 2 years ago

Text

DE SYMBOLIST DROOMT VAN NATUUR EN KUNST

In de kunst is het een komen en gaan van stromingen. Zo zoals de getijden eb en vloed elkaar opvolgen in golfbewegingen, af en aan. Meestal is een nieuwe beweging een reactie op de richting die daaraan vooraf ging. Het grijpt terug naar een manier van uiten van daarvoor of doet een stap vooruit in de tijd. Zo is de kunst voortdurend in beweging. Vindt zichzelf opnieuw uit of herhaalt op een eigen manier de vorm die ooit geweest is. Maar altijd als antwoord op een bestaande welhaast uitgekristalliseerde stroming. Maar ook wel als reactie op de wereld en de maatschappij. Kunstenaars kijken verder dan de massa, zijn daar veelal haastig op vooruit waarna de rest stapvoets volgt. Ze lopen in de voorhoede, vormen de kopgroep. Anderen spiegelen zich aan hen en volgen op, komen na, vloeien voort.

Vooral in de wisseling van de eeuw, 1899 naar 1900 – de belle epoque is voorbij in de fin de siècle, denken diverse kunstenaars in een andere richting dan te doen gebruikelijk op dat moment. Het is een periode van toenemende industrialisatie, technologische veranderingen, urbanisatie en stijgende sociale verschillen. Kortom de maatschappij wil voorwaarts, op weg naar de toekomst. Het is een tijd van vooruitgangsdenken en nieuwe ontdekkingen. Ineens kan er zoveel meer. Maar er dreigt ook veel verloren te gaan. Het lijkt erop dat het kind met het badwater zal worden weggegooid. Maar is dat niet van alle tijden: zodra er iets nieuws opkomt is men bang dat het oude verloren gaat.

In die smeltkroes van ontwikkeling kloppen verschillende kunststromingen aan de deur. Op dat moment eigentijdse kunstenaars die het anders willen doen dan hun voorgangers. Experimenteren met andere materialen en vormentaal. De abstracte kunst krijgt zijn beslag. De realiteit is niet langer belangrijk, er wordt afstand genomen van de werkelijkheid en van de absolute figuratie. Lijnen en vlakken absorberen het herkenbare beeld. De verbeelding wordt aangesproken. Deze abstracte kunst als paraplu kent vele stijlen die daaronder schuilen, het lijkt erop dat iedere kunstenaar een eigen heilig huisje bouwt.

Voor het symbolisme, een stroming als reactie op voornamelijk het impressionisme, is de realiteit ook minder van belang. Het gaat om de emotie van de kunstenaar. De min of meer realistische uitdrukking staat symbool voor het onderbewuste, het ongewone en het onverklaarbare. De schildering, dan wel het ruimtelijke beeld, is een poort naar de niet-zintuiglijke wereld. Het lijkt een natuurlijk beeld, maar het verwijst naar innerlijke en irrationele ervaringen, droombeelden. Verbeeldingskracht, spiritualiteit en intuïtie staan centraal. In de realiteit van de symbolist ligt een abstract beelden.

Het symbolisme is geen stijl maar een benadering, het draait niet om de vorm maar om de inhoud. Er is een sterke hang naar het verleden. Het wortelt in de romantiek, een stroming die rond 1800 ontstaat als tegenbeweging voor de overwaardering van rede en objectiviteit. Vooral in katholieke landen leeft het symbolisme. De roomse kerk die overstroomt met beelden als symbolen van religiositeit. In die omgeving voelt een symbolistisch kunstenaar zich thuis. De beelden staan minder voor personen dan voor een manier van denken, beschouwen.

“Symbolistische dichters roepen liever de maan op dan de zon, liever de herfst dan de lente, liever stilstaand dan snelstromend water en liever regen dan een blauwe hemel”, schrijft filosoof en kunsthistoricus Michael Francis Gibson: “Ze klagen over treurigheid en verveling, over teleurstelling in de liefde, over machteloosheid en over matheid en eenzaamheid. Ze zijn bedroefd omdat ze ondervinden dat ze in een wereld leven die in doodsnood verkeert”.Zo kunnen ook de werken van schilders en beeldhouwers die het symbolisme aanhangen worden omschreven. Beelden en beeltenissen die de serieuze kant van het zijn in alle vertroebelende benauwdheid helder maken.

In de uitgave “Symbolisme in Vlaanderen” gaat auteur Piet Boyens in op de eerste generatie kunstenaars in Sint-Martens-Latem. In deze kunstenaarskolonie draagt het nauwe contact tussen de leden bij tot een diepere, spirituele verstandhouding en specifieke coherentie. Er is echter geen sprake van een Latemse school. Niemand van de kunstenaars is bereid geweest het individuele op te offeren aan een collectieve opzet, volgens Boyens, niemand heeft ernaar gestreefd om een esthetisch programma te formuleren of om samenwerking aan doctrinaire regels te binden.

Piet Boyens, kunsthistoricus en archeoloog, bestudeerde het kunstenaarsdorp in Vlaanderen en schrijft met zijn uitgave een standaardwerk over deze beweging in het stroomdal van onze zuiderburen. De publicatie gaat samen met de tentoonstelling over het symbolisme in Het Noordbrabants Museum. Gezien de vele foto’s die talloze voorbeelden van deze Latemse groep beelden kan het gezien worden als een catalogus. Diverse van de afgedrukte werken zijn in de tentoonstelling gehangen.

Boyens schrijft zoals de symbolisten denken. Hij volgt de lijnen die de schilders zetten en de beeldhouwers vormen. Zijn vingers glijden als het ware langs de contouren van ‘De Verloren Zoon’ of ‘Treurende Moeder met Twee Kinderen’ om de emotie van de kunstenaar te doorvoelen, zich eigen te maken. Zijn blik volgt de melancholische vlakken van de schilderijen ‘Winterstemming’ en ‘Deeske op het Veld’, zo stapt hij figuurlijk binnen in deze kunst. Met zijn tekst neemt hij mij letterlijk aan de hand mee de ruimte in, het landschap dat staat voor een manier van denken. “De drang om de tijd te overwinnen en eeuwigheid te scheppen noopt tot een vlucht uit de realiteit van het dagelijkse leven. Het nauwe contact met de natuur spoort hen aan een verborgen betekenis te hechten aan wat door de zintuigen wordt waargenomen”, schrijft Boyens. Met de tekst en de afbeeldingen in het boek over het dorp en zijn kunstenaars ben ik even weg uit mijn dagelijkse doen, leef voor een moment boven de werkelijkheid.

De schrijver gaat uitvoerig in op een drietal kunstenaars van het dorp Sint-Martens-Latem. Hij geeft een beknopte biografie en behandeld gedetailleerd enkele van de kunstwerken. Daarmee geeft hij een compleet beeld van de stroming, omdat deze kunstenaars min of meer pionier zijn van het symbolisme in België en symbool kunnen staan voor de beweging als geheel in Europa. De beeldhouwer-illustrator George Minne weet zich vol visuele verbeeldingskracht te spiegelen in de art nouveau. Hij onderbouwt de grote levensvragen met een overheersend gevoel van smart en melancholie. In een kluwen van ongeremde vegetatie en haarstrengen plaatst hij uitgebloede menselijke figuren. De blik tuurt op oneindig, de mimiek heeft een verstilde ernst. De tekeningen eerst keren in zichzelf en stemmen treurig. In zijn beeldhouwwerken weet Minne eenzelfde krachtige getuigenis van het lijden en sterven te geven. In het lijnenspel van lijven is de druk van het leven te herkennen, de zwaarte van het zijn.

Valerius de Saedeleer is een schilder die weemoedig vooruit ziet. Hij grijpt wel terug op het verafschuwde impressionisme, waarin tijdelijkheid de natuur binden aan het ogenblik. Maar geleidelijk aan brengt hij zijn eigen innerlijke vrede in beeld en breekt met het verleden. Hij laat zijn fantasie dwalen in een grenzeloze wereld en ik zwerf met hem mee. Maar telkens blijft er wel een beklemmende dreiging boven de horizon hangen, een niet te omschrijven onheil in het verschiet. En het is er altijd een late herfst in het landschap van De Saedeleer, of een vroege winter. De bladeren zijn van de bomen gewaaid, de lucht kleurt met de weemoed van het najaar. Een besneeuwd landschap maant tot inkeer en verbant gevoelens van onrust en gejaagdheid, weet Boyens. Voor een kunstenaar die speurt naar de ziel en de structuur van het landschap komt de sneeuw als een zegen. De Saedeleer is bomenschilder bij uitstek en weet in de ontbladerde kruin de invloed van het japonisme, dat een rage was in de fin de siècle.

De stille in zichzelf gekeerde Gustave van de Woestyne opent mijn ogen voor het gemoed. De innerlijke beweging die gestold achter de indringende ogen van zijn portretten schuilt. Deze kunstenaar weet tastbaar de stemming te maken. Het gelaat draagt sporen van leven, de blik is welhaast nooit op de toeschouwer gericht maar tuurt peinzend voor zich uit. De afgebeelde boeren en andere werklui zijn zo in zichzelf gekeerd als blinde personen dat zijn. Van de Woestyne portretteert daarom ook de in zichzelf opgesloten mens die geen beelden heeft. Ze staan symbool voor zijn eigen geestesgesteldheid, de onmacht van het leven. Later vindt ook hij in de ontbladerde boom een uitdrukking, waarna het expressionisme door zijn werken dwaalt.

Verderop in het boek krijgen de kunstenaars Albert Servaes en Jules de Praetere nog kort aandacht, waarna Paul Boyens een beknopt overzicht geeft van het diepere wezen van de kunstenaarsgroep. Deze in de tijd zet, de tegenwoordige tijd van dat moment en de invloed op onze toekomstige hedendaagse tijd. Het dorp vormt hen als mens en verdiept hun kunst. Het boek bespreekt de eerste Latemse generatie, wegbereiders van het symbolisme in Vlaanderen. Zij maken het concept, ontwerpen de stroming bij wijze van spreken, maar laten een ieder de vrijheid in experiment en aanpak een eigen invulling daaraan te geven. Het is wel een samenhangende groep, maar ieder gaat een eigen weg. Als eenheid treedt men niet naar buiten. Toch draagt de artiestengemeenschap hun droom van natuur en kunst verder de tijd in. Het historisch belang van de Latemse meesters mag dan laag zijn, de intrinsieke waarde is van een hoog peil.

Symbolisme in Vlaanderen, de eerste generatie kunstenaars in Sint-Martens-Latem. Tekst Piet Boyens. Uitgave Het Noordbrabants Museum ’s Hertogenbosch / WBOOKS Zwolle, 2022.

https://www.museumshopdenbosch.nl/product/7823818/symbolisme-in-vlaanderen-piet-boyens

https://wbooks.com/winkel/reeksen/hedendaagse-kunst-noordbrabants-museum/symbolisme-in-vlaanderen-de-eerste-generatie-kunstenaars-in-sint-martens-latem/

#symbolisme #vlaanderen #sint-martens-latem #piet boyens #het noordbrabants museum #WBOOKS

0 notes