#schilderijen
Explore tagged Tumblr posts
Text
Oktober 02, 2024
#venezia#venetië#salone verde#biennale 2024#cosmic garden#madhvi parekh#mani parekh#chanakya school#india#borduren#detail#ongelofelijk#steek voor steek#wandkleden#beelden#schilderijen#hoogtepunt 2
3 notes
·
View notes
Text
Brokken schijnt licht op: Volendam geschilderd
In De ontdekking van Holland richt schrijver Jan Brokken (1949) zijn licht op het Volendamse hotel Spaander en de rol die het speelde in onze kunsthistorie. Uitbaters Leendert en Aaltje Spaander boden eind 19-de en begin 20-ste eeuw onderdak aan ruim 1400 kunstenaars uit het buitenland. Die kwamen naar Holland vanwege het licht, de luchten, verdraagzaamheid en openheid. Dat leverde tal van…
View On WordPress
#19-de en 20-ste eeuws#Frits Thaulow#George Clausen#George Shurwood Hunter#Hotel Spaander#Jan Brokken#kunstenaars#kunsthistorie#Leendert en Aaltje Spaander#licht#luchten#Marianne Stokes#openheid#Paul Signac#schilderijen#schrijver#Theo van Rysselberghe#verdraagzaamheid#Volendam
2 notes
·
View notes
Text
HUT IN HET BOS ALS WIJKPLAATS IN DE NATUUR
Een wondere wereld is het, die ik binnenga in Museum Galerie Heerenveen, op dit moment. Een mysterieus bos betreed ik, een magisch woud. Maar is het wel een boomgaard dat ik zie, een veld met oprijzend gewas. Ik kijk in de donkerte van de duisternis, de nachtelijke uren waarin de betovering van het onzichtbare op een hoogtepunt is. Want er is niets te zien achter de stakerige boomstammen, zo zolang het niet wordt aangelicht. Zo zolang er geen lichtpunt is die de omgeving waarneembaar maakt. Rob Regeer ontsteekt daarom een licht op dat schijnt vanuit een verborgen bron in zijn donkere werken. Is dit het heldere licht van een volle maan of de jager met zaklamp op zoek naar een prooi, jongelui die gedropt zijn en verbeten een uitweg zoeken. Het geeft althans een onwerkelijke sfeer, zet een surrealistische werkelijkheid.
In dat decor spelen oranje stippen een bijrol waar een eenzaam huis de dubieuze hoofdrol krijgt toegeschreven. Die oplichtende punten lijken vuurvliegjes, die het licht van de dag aten om het uit te spuwen in de nacht. Het daglicht klinkt zo door in de nachtelijke duisternis. Yin en yang. Maar het blijken geen puntjes te zijn, maar putjes in de compositie. Wie het werk tot op armlengte nadert ontdekt dat de schildering eigenlijk een reliëf is. De materie ligt dik op het doek. De stammen verheffen zich waarin de putjes verf zich verlagen. De vuurvliegjes blijken kleine klankschalen. Het licht echoot zo geluidloos door het bomenbos.
Die hoogdruk in de verflaag geeft de sfeer een werkelijk voelbare diepte. Het is geen geschilderd perspectief, maar een opgelegde tastbare derde dimensie. Regeer laat overigens geen vergezicht zien, de omgeving is plat tweedimensionaal weergegeven. Er is geen doorkijk naar een einder. Maar door te werken in beeldverhoging en met zichtverlaging wordt een natuurlijke ruimte gecreëerd. Een vierde dimensie is gemaakt door kleurspeling en lichtverhouding. In deze ruimte komt alles samen, voert het gevoel de boventoon. Is de werkelijkheid abstract, versimpeld de realiteit. In de derde worden vragen gesteld die in de vierde dimensie lijken beantwoord.
Regeer maakt niet zomaar ondefinieerbare platen van de realiteit. De kunstenaar wil mijn verbeelding prikkelen door ongerijmde voorstellingen te maken. Mij op een verkeerd been zetten zodat ik ga nadenken over wat ik zie. Mij ga bezinnen op de actualiteit. Maar eerlijk gezegd zie ik het wereldnieuws en de huidige problemen in het ecosysteem niet terug in zijn betrekkelijke schoonheid. De hut in het bos schept vooral een unheimisch gevoel, maar misschien is dat juist ook wel het moment van bezinnen. Nadenken over hoe leeg en onwerkelijk de werkelijkheid straks zal zijn, wanneer wij niets doen aan de afbraak van de natuur door ons toedoen. Want het bos van Regeer is ontbladerd, zelfs kijk ik wel dwars door stammen heen. De afbraak heeft hij in zijn schilderijen ingezet. En daarin huist de mens in een gezellig aangelichte sfeer in een huisje midden in het bos. Als een Bijbelse Noach, van God verlaten maar toch zo dicht bij het antwoord op de vraag.
Regeer verheerlijkt deze verlatenheid door de intieme toevlucht, het huiselijke asiel, meermalen in 24-delig tableau te plaatsen. Voortdurend hetzelfde huis van onder gezien, in een gewijzigde kleurstelling en een helder tot duister licht. De aldoor veranderende weersomstandigheid ter plaatse. Een eenvoudige opzet die zich telkens herhaalt, een weerklinkende sfeer. Diezelfde optrek komt terug in andere hoedanigheid met een meer uitgewerkte omgeving. Maar aldoor blijft het vreemde en vage gevoel. Het is wel een wijkplaats, maar je weet niet wat je kunt verwachten van de inhoud. Wat daarbinnen achter dat verlichte venster zich afspeelt blijft de vraag. Zo stelt Regeer in zijn werk vragen die onbeantwoord blijven. De oplossing moet ik zelf aangeven. Zo zoals dat meestal werkt in en door een kunstwerk. De beschouwer geeft bescheid.
Een apart onderdeel in deze opstelling bij Museum Galerie Heerenveen is het plateau met ruimtelijke bouwwerken in MDF. Op klein formaat zijn deze huizen modellen van hutten en kappellen. Onderkomens belangrijk in de omgeving van Kellerjoch in Oostenrijk. Voor Regeer ter inspiratie een geliefde plek. In de bergen en door de bossen. Om de sfeer raak te treffen was het voor hem niet genoeg enkel de omgeving weer te geven op het geschilderde vlak, maar wilde hij ook de ruimte in. Daarvan is het dorp de weerslag. Zijn dorp, het Regeer. Aldus wordt de bezoeker van deze kunstruimte de wereld van Rob Regeer in getrokken. Ervaart de schoonheid die niet schijnt te kloppen. De verbeelding krijgt er de ruimte zich te uiten. Het werk ontroerd op een onbestemde manier. Het past esthetisch juist, maar achter die luister klinkt een duister geluid. Het gebeelde mysterie is onheilspellend.
Expositie “Into the Woods”. Schilderijen en ruimtelijk werk van Rob Regeer bij Museum Galerie Heerenveen (MUGA), Minckelersstraat 11 in Heerenveen. 24 maart tot en met 5 mei 2024.
#Museum Galerie Heerenveen#MUGA#Museum Heerenveen#Rob Regeer#into the woods#schilderijen#tentoonstelling#beschouwing
2 notes
·
View notes
Text
20th Century Paintings part 2 / Schilderijen uit de 20e eeuw deel 2
Previously I posted some old paintings of my great grandfather and his contemporaries. It were works that were not that good, and would be thrown away. Now I present to you his better works that decorate the house of my family members. I took pictures, and I upload them here, because it is important to archive and remember history. Eerder plaatste ik enkele oude schilderijen van mijn overgrootvader en zijn tijdgenoten. Het waren werken die niet zo goed waren en weggegooid zouden worden. Nu presenteer ik u zijn betere werken die het huis van mijn familieleden versieren. Ik heb foto's gemaakt en die upload ik hier, omdat het belangrijk is om de geschiedenis te archiveren en te onthouden.
English and Dutch are in ONE DOCUMENT this time, to save time. Engels en Nederlands zijn in ÉÉN DOCUMENT deze keer, om tijd te besparen.
#schilderijen#schilderij#painting#paint#painter#jean desimpeleare#wwii#war#interbellum#1940s#circa 1945#art#nederlands#dutch#kunst#english
2 notes
·
View notes
Video
Gijsbert 'George' Martens - Liggend naakt 1937 by Antoon Kuper Via Flickr: Gijsbert 'George' Martens Groningen 1894-1979 Liggend naakt olieverf op doek 50,2 x 60,4 cm, gesigneerd linksonder en gedateerd '37 www.simonis-buunk.nl/
0 notes
Text
Expostie Vatropse School met optreden van Bigband Frankie goes to
Er op uit: 'Expostie Vatropse School met optreden van Bigband Frankie goes to'
WESTERLAND – In september start het nieuwe seizoen van de Vatropse School en dat wordt zaterdag 28 en zondag 29 september traditiegetrouw geopend met een overzichtsexpositie met werken van de cursisten van het afgelopen cursusjaar. Dit jaar wordt muzikaal aangekleed met een spetterend optreden van de bigband Frankie Goes To. De toegang is gratis. De cursisten van de Vatropse School zijn op dit…
#artistieke talenten#bigband#Cultuur#cursisten#Den Helder#Frankie goes to....#funk#gratis toegang#Jazz#kunst en muziek#kunstexpositie#kunstliefhebbers#latin#lokale kunst#Marianne van Beek#Noorderbuurt#overzichtsexpositie#rock#schilderijen#september evenement#tekeningen#Vatropse School#Westerland
0 notes
Text
#Hoorn en zo
Eltje Doddema
View On WordPress
0 notes
Text
0 notes
Text
3244 Teylers Museum
Woensdag zijn we naar het Teylers Museum geweest, waarvan het aardige is dat het in Haarlem ligt, aan het Spaarne. Haarlem! Inspiratiebron van vele schrijvers en dichters als Harry Mulisch, Lodewijk van Deyssel, Multatuli en Frederik van Eeden, maar het eerste moest ik toch denken aan onze zo goed vergeten Godfried Bomans. Wat hebben we daarom gelachen! Bijna onze hele jeugd! Het Teylers Museum…
View On WordPress
0 notes
Text
Expositie
Van januari tot mei 2024 zijn mijn schilderijen te zien in het Meester Geertshuis te Deventer. Titel: Stairway to heaven.
0 notes
Text
youtube
#schilderijen#schilder#paintings#painter#men#man#art#homme#hommes#manner#mannen#kunst#youtube#gay art#schilderij#Youtube
3 notes
·
View notes
Text
Van der Heijden dagboekt Vincent van Gogh
bron beeld: fd.nl 26 juli. A.F. Th. van der Heijden, schrijver, treedt in de voetsporen van schilder Vincent van Gogh en bevindt zich in het Franse Arles. Stucwerk De patron, die we vragen of er in Arles werk van Van Gogh te vinden is, verwijst ons vaag naar de Espace Van Gogh. Het is twaalf uur, we gaan op zoek. Ik had het kunnen (moeten) weten: in heel Arles is geen doekje van de veelschilder…
View On WordPress
#20-ste en 21-ste eeuws#absintvingers#Arlésienne#dagboek#Duitsers#Geldrop#Hôpital Van Gogh#kijkbrein#klederdracht#landschap#schilderijen#schrijver#Van Gogh
0 notes
Text
HOE COMPLEET TE VERDWIJNEN IN DE KUNST VAN EDWIN SMET
De kunst van Edwin Smet duiden is een hachelijke zaak. De abstracte composities geven niet meteen oorzaak en gevolg prijs. Het blijft vaag wat de reden is dat het er is. Toch doe ik een poging. Ik neem de moeite om de beelden in de zorgvuldig afgewerkte uitgave tot me te nemen en er iets in te zoeken, van te vinden. Het boekje is handmatig gebonden in een oplage van slechts 60 genummerde exemplaren. Het touwtje dat de bladen bijeen houdt is met aandacht geknoopt. Met net zoveel concentratie gevlochten als dat het werk erin opgenomen is vervaardigd. Het boekje geeft een klein inzicht in de portfolio van de kunstenaar. Dat inzicht verhaalt in beeld over de thema's precariteit en solidariteit. Onzekerheid en saamhorigheid.
Schildertape is het handelsmerk van Edwin Smet. Niet als grossier in verfmaterialen, maar in de hoedanigheid van kunstenaar. Hij gebruikt het plakband gemaakt van houtpulp en kleefstof niet waar deze oorspronkelijk voor bedoeld is. Hij plakt het niet langs de rand van een venster om het glas te behoeden voor spatten en streken wanneer het kozijn geverfd wordt. Smet is geen huisschilder, hij is kunstschilder. Met de tape beplakt hij zijn werk om het in principe waardeloze materiaal onderdeel te laten zijn van de compositie, het waardevol te maken. In zijn visie heeft het onbelangrijke materiaal betekenis. Voor de huis-, tuin- en keukenschilder is de tape afgerold enkel van waarde bij het verven, zolang maar daarna niet meer en wordt het onbruikbaar weggegooid. Zo niet bij Smet. Het overleeft de kliko nadat het geplakt is, het behoudt een functie. In onder meer het mij voorliggende boekje laat Smet zien hoe de tape door zijn handen geconserveerd is.
In coronatijd bleek het volk solidair. Stond men als homogene groep massaal op tegen het virus. Een klein aantal evenwel sloten zich heterogeen daarvoor uit en af. Want blijken er niet altijd uitzonderingen op de regel te zijn? Terwijl veel deuren gesloten bleven en er weinige nog opengingen, trok men zich schijnbaar gehoorzaam en gedwee terug in de huizen. Op enkele dwarsliggers na. Maar zonder dwarsliggers ontspoort een samenleving, zij houden de maatschappij bij de les ondanks dat ze meestal uit hun nek kletsen. Zonder bielzen onder de rails ontspoort de trein.
Het is niet die solidariteit welke Smet voor ogen heeft in zijn werk, veronderstel ik. Hij werd geïnspireerd door gestapelde tafels en stoelen in het café om de hoek. Werkloos werden deze in de pandemie aan de kant gezet, wachtend op betere openingstijden. Niemand kon er aanschuiven, niets mocht er zijn, geen activiteit, geen plezier. Niets, deuren op slot en lichten uit. Die metafoor van saamhorigheid in de gestapelde meubelstukken was voor Smet reden deze in min of meer abstracte composities te verwerken. De tafel is inspiratie, in het beeld van Smet heeft het nog de functie van dragen en schragen. Evengoed kan ik langs de poten kijken, en als door een poort ziende ontvouwt zich het landschap daar achterliggend. Geen landschap zoals dat zich normaal gesproken voor mijn ogen uitstrekt, maar een onherbergzame omgeving waarin een onheilspellende toekomst opdoemt. Helemaal in stijl van de huidige toestand in de wereld.
Het is zo, zoals het is. De kunstenaar schouwt zijn wereld. Overziet en overdenkt. Geeft commentaar in beelden. Niet meteen wordt het zo opgevat als dat het zich openbaart, maar wie anders kijkt en doorziet zal de boodschap ofwel het verhaal herkennen. In de achterliggende periode van covid bleek de bevolking opeens het Nederlandse volk. Kende de Nederlander geen verschil meer onderling en werden hindernissen geslecht, want het virus overkwam ons allemaal. Maar na die crisis viel alles weer weg en trokken de muren opnieuw op. Werden de oude gewoonten en manieren haastig opgepakt en nagelopen. Edwin Smet zag dit allemaal aan, bezag zijn omgeving en zette daarbij kanttekeningen en voetnoten. Verbeelden zijn schilderijen eerst het samenwerken, het ondersteunen van zwakkeren, dat hij inspireerde op dus de gestapelde tafels in de horeca. Verticale poten die een horizontale dwarsligger ondersteunen. Daarna beeldt hij de onzekere toekomst uit. Een zwart gat zuigt de omgeving naar zich toe. Want de toekomst is onzeker.
De kunstenaar heeft een voorkeur voor de boom als onderwerp in zijn schilderijen. Nadat de tafel uitgebreid is doorgezaagd, zet Smet gedreven een boom op. De tape in het beeld vormt het bos, zetten de stammen en maken de takken. Het is een lawaaiig woud, het hout staat niet netjes in het gelid. Op rijen zoals de Nederlandse bossen zijn aangeplant. Het is in de geest van Smet een wirwar aan laag houtgewas, een sprokkelbos. En veelal verzamelen de dunne stammen zich rond een open plek of een kleine plas. Zag ik tussen de tafelpoten in schemer de morgen gloren, de komende tijd opdoemen, in het bos is de dageraad ongewis. Er ligt een onheilspellende sfeer op de loer tussen de bomen. Spiegelt het hout zich in water, op andere plekken ligt het voor dood aan de voeten van stammen. Hoewel het beeld klaar en helder is, is de sfeer duister en dreigend.
Smet weet die onzekere toekomst, het wankele kompas waarop de wereld koerst, in schimmige composities te duiden. In het acryl en de vernis op doek vergeet ik dat tape is gebruikt voor de afbeelding. Het is de zetting van de schildering, het gebruik van kleurcombinaties, die de sfeer bepalen. Daarover strekken rechte lijnen zich uit. Krommen inkt en houtskool zich in speelse strepen. In het essentiële surrealisme is een werkelijk gevoel weergegeven. De sfeerbeelden drukken onmiskenbaar de actualiteit af en uit. Het is minder een abstracte vormgeving, en meer een gelaagd opgebouwde en schematisch beschouwde realiteit. Waarin een kwetsbaar wegwerpproduct een belangrijk element is geworden. Ik kan beschutting zoeken onder de tafel, veilig beschermd door het blad wanneer de hemel naar beneden komt. Of ik kan me terugtrekken tussen het hout en me concentreren in stilte. Mij beraden op de neergang van de aarde. Filosoferen over opbouw en afbraak, over de afgrond waarnaar wij met zijn allen onderweg zijn. De kunst van Edwin Smet houdt mij dan nog even op de been. In zijn composities kan ik mentaal beschutting vinden. Het werpt een nieuw licht op de zaak wanneer hij voor mij een wereld inricht: een plek om te landen en naar de hemel te reiken. “How to disappear completely”, voor het moment van de beschouwing verdwenen in de tijd van Edwin Smet. Volkomen volledig. Dat is mijn duidng.
Precariteit / Solidariteit. Recent werk 2022-2024. Edwin Smet. Publicatie in eigen beheer uitgegeven. Gelimiteerde editie bij solo-expositie in CaroArtGallery Deventer, februari-maart 2024.
2 notes
·
View notes
Video
Gijsbert 'George' Martens - Na het bal masqué (Greet van Veen) 1937 by Antoon Kuper Via Flickr: Gijsbert 'George' Martens Groningen 1894-1979 Na het bal masqué (Greet van Veen) olieverf op doek 64,8 x 80,2 cm, gesigneerd rechtsboven en gedateerd 37 www.simonis-buunk.nl/
0 notes
Text
Er is meer, veel meer...
Er is meer, veel dan je denkt. Daar gaat het volgende gedicht over…. Ja het is waar, ze zijn er… soms komen ze van boven soms komen ze van beneden maar meestal zitten ze overal ze hebben alles al gezien ze weten het al allemaal je kan ze niks wijs maken ze kijken overal dwars door heen ze vliegen rond in hun blote kont heel gezond, soms vermomd… meestal zonder kleren, want je ziet ze…
View On WordPress
0 notes
Photo
🎼We only said goodbye with words I died a hundred times You go back to her And I go back to black🎶 #diedtosoon #georgemichael #amywinehouse #song #muziek #music #painting #schilderijen #art #artwork #kunst #flowers #bloemen #lentetuin #yellow #lovephotography #photographer #photography #fotografie #fotograferen https://www.instagram.com/p/CpdE8d4DeXO/?igshid=NGJjMDIxMWI=
#diedtosoon#georgemichael#amywinehouse#song#muziek#music#painting#schilderijen#art#artwork#kunst#flowers#bloemen#lentetuin#yellow#lovephotography#photographer#photography#fotografie#fotograferen
0 notes