#kunst en muziek

[de-meerpeen]

Expostie Vatropse School met optreden van Bigband Frankie goes to

Er op uit: 'Expostie Vatropse School met optreden van Bigband Frankie goes to'

WESTERLAND – In september start het nieuwe seizoen van de Vatropse School en dat wordt zaterdag 28 en zondag 29 september traditiegetrouw geopend met een overzichtsexpositie met werken van de cursisten van het afgelopen cursusjaar. Dit jaar wordt muzikaal aangekleed met een spetterend optreden van de bigband Frankie Goes To. De toegang is gratis. De cursisten van de Vatropse School zijn op dit…

[twafordizzy]

Bijna iedere dag muziek: Scarlatti

De componisten wiens muziek je zelden hoort en die weinig gespeeld wordt. Daarover gaat het in dit stuk. Giuseppe Domenico Scarlatti (1685-1757, It) daar het gaat over in het bijzonder. Volgens essayist Dick Hillenius (1927-1987) behoort Scarlatti tot het schaduwrijk der duizenden kleine kereltjes, die wel de materialen leverden waarop de grote bloeien, maar die zelf nooit het licht zullen zien.…

[feliksvg]

Vandaag bezig geweest mn kunst/muziek kamer aan te passen en te herorganiseren. Enige wat t nog mist is een tapijt en tijd voor de tafel om te drogen lol

[collagerock]

"In de meeste ervaringsverhalen ligt de focus op creativiteit als vorm van verzet. De vastberadenheid waarmee veel mensen zich bezighouden met kunst, muziek, schrijven of poëzie, vormt een antigif tegen de zinloosheid van hun 'echte' werk."

David Graeber - Bullshit Jobs - Over zinloos werk, waarom het toeneemt en hoe we het kunnen bestrijden (2018), p.146

[lucid2022]

De Kunst van de Muzikale Spagaat: Techno ontmoet Kroeg, een Liefdesverhaal

Hey allemaal, welkom bij een nieuw artikel waarin ik graag deel hoe ik een interessante uitdaging ben aangegaan. Techno is mijn roots; dat is waar ik mee ben begonnen en wat ik het liefste draai. Maar als DJ in een kroeg voor zo’n 300 man, merk je dat je ook rekening moet houden met een breder publiek. Hoe doe je dat zonder jezelf te verliezen in standaard kroegmuziek?

Mijn Vertrekpunt: Trouw aan Techno

Techno heeft altijd iets speciaals voor me betekend. De diepe beats, het ritme dat een eigen verhaal vertelt. Dat wilde ik behouden, ook in een kroegsetting. Maar ik begrijp ook dat niet iedereen daar altijd voor in de stemming is.

De Balans Vinden: Geen Verkooppraatjes

Ik had een keuze kunnen maken om top 40-hits of Nederlandstalige muziek te draaien, maar dat zou niet echt voelen. Dus ging ik op zoek naar iets anders. Na dagen van muziek luisteren en uitzoeken, kwam ik op nummers zoals ‘Freestyler’, ‘The Logical Song’ van Scooter en ‘Don’t Go’ van Yazoo. Stuk voor stuk nummers die mijn persoonlijke muzikale smaak raken, maar ook breed genoeg zijn om een kroegpubliek tevreden te stellen.

De Uitvoering: Voorbereiden en Aanpassen

Voorbereiding is cruciaal. Vijf dagen in de week ben ik bezig met muziek zoeken, beluisteren en sorteren. Ik probeer mijn setlists zo op te bouwen dat ze een mix zijn van wat ik zelf wil draaien en wat ik denk dat de kroeggangers willen horen. De eerste keer dat ik dit uitprobeerde was ik benieuwd naar de reactie, en gelukkig was die positief.

Constant Leren: Altijd Opletten

Dit is een doorlopend proces. Elke week voeg ik nieuwe nummers toe aan mijn setlist en let ik op hoe het publiek reageert. Dit helpt me niet alleen als DJ maar geeft me ook meer inzicht in de brede muzieksmaak die er is.

Afsluiter: Een Eerlijke Mix

Kortom, het is mogelijk om trouw te blijven aan je eigen muzieksmaak terwijl je ook een breed publiek bedient. Het vergt wat zoekwerk en veel luisteren, maar de uitkomst is een setlist die zowel eerlijk als entertainend is.

Als je ook een DJ bent en je herkent dit, of als je gewoon geïnteresseerd bent in muziek en hoe deze keuzes worden gemaakt, laat dan vooral een reactie achter. Laten we het gesprek aangaan en elkaar inspireren.

[nevereveragainnottoday]

Interview van eigen cultuur

Beschrijf je eigen cultuur. (Gebruik je interview)

Geef een inleidende omschrijving van wie je bent en waar je vandaan komt. Wat is jouw ervaring met cultuur?

      a.    Wat vindt je mooi, interessant, (on)interessant of stom aan je

             Cultuur (gewoonten, tradities). Leg uit waarom.

Ik heb een grootte passie voor kunst en kan er uren mee bezig zijn dus steek ik er extra tijd en extra energie in. Ik heb altijd bij een oppas gelopen omdat mijn ouders altijd te werk waren. Mijn vader en moeder zijn uitelklaar since dat ik 9 maanden oud ben dus ben ik opgegroeid met 4 ouders en weinig aandacht van mijn moeder want ik heb 2 zusjes en 2 broertjes aan mijn moeders kant en 2 zusjes bij mijn vader maar die zijn nog zeer jong. Mijn opa en oma zijn gelovig maar mijn ouders en ik niet dat zijn wij redelijke wijs afgeleerd mijn vader de allen bidden als er echt iets mis was of zijn leven niet meer bij een kreeg.

      b.   Welke overeenkomsten en verschillen zijn er tussen jou en

             Je ouders/verzorgers? Legt uit waardoor dit komt.

Ik en mijn vader hebben een connectie in crossen en ik en mijn moeder met mijn kleding en make up en ik en mijn stiefmoeder in kunst ik ben de enige die echt super gek is op honden en de katten de rest van de familie vindt paarden leuker. Ik moest snel verstandig zijn mijn vader wordt nu nog steeds door mijn oma als een klein kind opgevoed en alles en ik was zeer snel zelfstandig.

Beschrijf je ervaringen met kunst tot nu toe. Doe dit aan de hand van alle 8 kunstdisciplines: architectuur, beeldende kunst, muziek, film, fotografie & nieuwe media, theater, dans, design.

Welke kunstdiscipline(s) spreken je het meest en het minst aan.

Bespreek ze alle 8. Leg uit waarom je dit vindt.

Ik hou van architectuur en dat wil ik later graag gaan doen. Muziek ik ben er mee opgegroeid bijna al mijn ouders luisteren alleen maar naar muziek en ik luister zelf er ook graag naar. 3 ooms van mij zaten in een band of zitten nog. Theater ik ben since dat ik 4 ben ga ik met mijn opa en oma naar een musical en mijn allereerste musical is sneeuwwitje en de 7 dwergen. Ik heb wel eens een naai machine gehad en kleding genaaid dat was zeer zeker leuk maar het is niks voor mij. Ik heb zelf vroeg op ballet gezeten maar dat Was ook niks voor mij. Ik ben volgens vrienden van mij ben ik geweldig in foto’s maken en dat doe ik soms nog steeds.

Tot slot beschrijf je dromen en wensen wat betreft cultuur en kunst.

Welke kunstdisciplines en buitenlandse culturen zou je meer over willen weten of leren, leg uit waarom.

Ik zou graag veder in kunst zelf studeren maar dat kan helaas niks en ik hou ook van huizen maken en schetsen dus ik zou graag veder willen in de architecten gaan want ik zou daar een baan in kunnen vinden en mijn leven zou er wel van af hangen dus ik ben wel blij dat ik een passie en iets wat ik leuk vind kan samenvoegen.

Wat betekend kunst voor jou?

Kunst is voor mij mijn emoties en gevoel teken mijn hoofd leeg maken en overzetten in beeld dus mijn hoofd is leeg en dan heb je ook weer een kunst werk. Al mijn kunst dat ik maak heeft een betekenis voor mij behalve het paard dat ik wil teken voor een vriendin van mijn vader p de camping.

Wat betekend cultuur voor jou?

Kerst vieren 5/12 en meerdere veestdagen.

[reynboowbabie]

kunstautobiografie 3

conclusie

Over muziek zou ik nog wel meer willen weten en gewoon leren. Lijkt me namelijk wel heel leuk om het een beetje te kunnen maken. In fotografie zou ik ook wel nog meer over leren. Tis gewoon leuk namelijk om af en toe te doen, maar niet heel boeiend. Ik weet niet echt buitenlandse culturen, maar wil der wel heel graag nog van allemaal "proeven”. Kunst is voor mij iets waar iemand iets maakt om zijn talenten te laten zien. Cultuur is voor mij de manier waarop iemand leeft op zijn eigen manier, maar toch wel veranderd wordt door de mensen waar zij mee opgroeit. Hoe iemand zijn gewoonten zijn door de dingen die "normaal” zijn in z'n omgeving/land. 

[devosopmaandag]

Vrouwenlevens

Deze week zag ik met vriendin A de theatervoorstelling 'De jaren'*, gebaseerd op het gelijknamige boek van Annie Ernaux, en enkele dagen later 'She said'**, de film over twee journalistes van The New York Times die onderzoek doen naar Harvey Weinstein. Eerder las ik het boek van Ernaux en langer geleden zag ik documentaires over Weinstein en over Jeffrey Epstein. Feit, fictie, werkelijkheid, kunst – vrouwenlevens.

Ik las het boek in grote bewondering. In een ingehouden stijl schrijft ze over haar eigen geschiedenis, die ook de geschiedenis van Frankrijk is en andersom, kortom: een collectieve autobiografie. Zij doet dat met precisie, zachtheid en scherpzinnigheid. Het boek appelleerde vooral aan mijn reflectieve aard. De gebeurtenissen in haar andere boeken zijn rauwer, emotioneler, maar altijd geschreven in haar onmiskenbaar eigen stijl, die sommigen misschien als koel omschrijven. Het toneelstuk, in de regie van Eline Arbo, was het tegendeel: in ruim twee uren speelden vijf actrices van uiteenlopende leeftijden samen de vrouw van het boek. Niets werd geschuwd: verkrachting, masturbatie, abortus, moederliefde, verlangen, angst, spotternij, euforie, bezinning. Alle theatrale middelen werden ingezet: er werd wonderschoon gezongen, rook ingezet, licht, muziek, nepbloed, tafelkleed na tafelkleed werd beklad, bemorst, bevlekt. Ondanks mijzelf misschien wel, maar vooral dankzij de spelers en de regie, werd ik meegesleurd een vrouwenleven in. Na afloop was ik enigszins uitgeteld – en zeer onder de indruk.

Dan was er die goed vertelde, niet sensationele film, waarbij ik vaak moest denken aan documentaires over Weinstein en Epstein, waarin een lange rij van vrouwen vertelden over wat zich binnenskamers bij die twee machtige mannen afspeelde; verhalen die weerzinwekkend zijn en op een bepaalde manier ook stompzinnig. En hoe die gebeurtenissen hun leven bepaalden. Ze zeggen ook iets over de soms onvermijdelijk lijkende kwetsbaarheid van vrouwen en over hoe wel erg veel mannen hun macht laten gelden en die in zijn lelijkste vorm tegenwoordig 'toxic masculinity' heet.

Ernaux zet haar kunstenaarschap, haar gevoeligheid en haar intellect in om niet slachtoffer te zijn maar de protagonist in haar eigen leven. Een verkrachting op jonge leeftijd, een pijnlijke abortus, hopeloze relaties met een getrouwde man en een veel jongere man, de bekrompenheid van haar jeugd, de opwinding en idealen van '68, de daarop volgende deceptie, het consumentisme, de ouderdom, dat alles vormt het materiaal om haar verhaal te vertellen, om te zeggen: dit is de vrouw die ik ben. Maar niet iedere vrouw is een Ernaux.

* 'De jaren' | regisseur Eline Arbo 2022 | Het Nationale Theater | naar het boek van Annie Ernaux | vertaling Rokus Hofstede | met Hannah Hoekstra, Nettie Blanken, Tamar van den Dop, Mariana Aparicio en June Yanez.

** 'She said' | regie Maria Schrader 2022 | scenario Rebecca Lenkiewicz | met Carey Mulligan en Zoe Kazan 

[regioonlineofficial]

De educatieve theatervoorstelling Planeet Smaak in de Bibliotheek Nijkerk tijdens de Smaakweek is een groot succes gebleken. Deze unieke voorstelling, speciaal ontwikkeld voor basisschoolkinderen, combineert kunst, muziek en verbeeldingskracht om de vreugde van koken en samen eten op speelse wijze over te brengen. Het thema van gezonde voeding staat daarbij centraal. theatervoorstellingen Planeet Smaak  Gedurende drie voorstellingen gingen kinderen van groep 4 tot en met 6 mee op reis met Laura, het hoofdpersonage dat een wonderlijke wereld van smaken ontdekt. In deze magische droomwereld, vol kleuren en geluiden, maakt Laura kennis met verschillende smaken van zoet, zuur, pittig, vet, zout, bitter en umami. Onder begeleiding van muziek leert ze de betekenis en het belang van elke smaak en samen met de kok gaat ze op avontuur in de keuken. planeet smaak. Foto: bibliotheek Nijkerk Planeet Smaak is ontwikkeld met als doel kinderen op een kunstzinnige manier bewust te maken van gezonde voeding en voedseleducatie op een speelse manier aan te bieden. De kleurrijke voorstelling bood het jonge publiek een inspirerende ervaring die educatie en vermaak moeiteloos wist te combineren.

[lolaumarova-breitner3]

Opdracht: Kunstautobiografie

Ervaringen met kunst en cultuur

Binnen mijn gezin en in ons land van herkomst was er weinig ruimte voor creativiteit of artistieke vrijheid. Toen we naar Nederland verhuisden, ontdekte ik die vrijheid op de basisschool, waar ik vrij kon tekenen en werd aangemoedigd om meer te experimenteren. Deze creatieve verkenning zette zich voort op de middelbare school, waar tekenen mijn favoriete vak werd. In mijn jeugd was ik echter als rebelse puber minder geïnteresseerd in andere kunstvormen zoals theater of muziek. Deze interesse heb ik door de jaren heen ontwikkeld, wat heeft bijgedragen aan de persoon die ik nu ben.

Kennis en ervaring als deelnemer aan verschillende kunstdisciplines

Ik ben afgestudeerd als grafisch vormgever en heb een sterke passie voor experimenteren met verschillende vormen van beeldtaal. Mijn werk is divers, variërend van grafische experimenten met nieuwe software en typografie tot het slopen van vazen om ze op een vernieuwende manier te herstellen en hun functie te onderzoeken. Mijn creatieve proces draait om de vraag "En wat als ik het zo doe?". Ik sta altijd open voor het leren van nieuwe vaardigheden en het verbeteren van bestaande. Dit weerspiegelt zich ook in mijn werk als docent, waar ik de jeugd aanmoedig om vrij te creëren, te experimenteren en risico’s te nemen. Voor mij is "nee" slechts een beginpunt; "ja" is altijd mogelijk om te creëren.

Mijn ervaring als maker ligt vooral bij beeldende kunst, hoewel ik veel vrienden heb die dansen of theater maken. In een ander leven had ik misschien danser kunnen zijn, maar in dit leven geniet ik vanuit het perspectief van een beeldend kunstenaar en docent van deze disciplines. Hoewel dans, theater en film mij interesseren, liggen mijn sterke punten niet bij de uitvoerende kant van deze kunstvormen. Ik sta er echter open voor om als kunstenaar en docent deze disciplines te leren kennen en toe te passen op mijn eigen werk om zowel mijn beeldende werk te versterken als persoonlijk te groeien.

Muziek vormt voor mij een uitdaging. Hoewel ik van muziek en dansen houd, is mijn gevoel voor ritme beperkt. Ik heb nooit de behoefte gehad om een instrument te spelen, maar ik luister wel graag naar allerlei soorten muziek. Als docent voel ik niet de behoefte om muziek als discipline te onderwijzen, maar ik ben wel geïnteresseerd in de creatieve mogelijkheden van het combineren van muziekstukken of geluiden met mijn beeldende werk, zoals werken met audio en film.

Kennis en ervaring als toekomstig CKV-docent

In mijn werk als docent lijkt het mij waardevol om technieken uit het theater toe te passen, omdat ik creëren vaak associeer met acteren. Ik geloof dat kunst maken een soort toestand is waarin je in een flow raakt, en dat je hier soms bewust naartoe moet werken. Theateroefeningen, zoals opwarmingen of rollenspellen, kunnen hierbij helpen.

Als toekomstig CKV-docent wil ik de vaardigheden uit verschillende disciplines inzetten om leerlingen te leren kijken naar kunst in al haar vormen. Ze hoeven niet per se te dansen, acteren of muziek te maken, maar ik wil ze inspireren om te luisteren, kijken en ervaren. Het gaat erom dat ze verder leren kijken dan wat ze al kennen, en nieuwsgierig blijven naar de vele verhalen die verscholen liggen in de kunst en cultuur om hen heen.

Leerdoelen voor de CKV-module

Als toekomstig CKV-docent wil ik graag leren hoe ik verschillende kunstdisciplines effectief kan inzetten om leerlingen te helpen anders te kijken naar kunst en cultuur. Ik wil vaardigheden ontwikkelen om hen te stimuleren voorbij hun eigen ervaringen te kijken, en hen te leren open te staan voor nieuwe ervaringen. Ik wil ze laten zien hoe ze de bijzondere bewegingen van het leven kunnen ontdekken in de verhalen die door middel van alle verschillende kunstdisciplines worden verteld.

[de-meerpeen]

Galerie Doolaard viert 20-jarig jubileum in Anna Paulowna

Er op uit: 'Galerie Doolaard viert 20-jarig jubileum in Anna Paulowna'

ANNA PAULOWNA – In september 2024 bestaat Galerie Doolaard in Anna Paulowna officieel 20 jaar. Sinds de opening in 2004 aan de Middenweg 9b heeft de galerie zich ontwikkeld tot een bruisend centrum voor kunst, muziek en workshops. Mede-oprichtster Elly Doolaard kijkt vol trots terug op de afgelopen twee decennia. “Het lijkt alsof het gisteren was dat we begonnen. De tijd is echt voorbijgevlogen…

[joostjongepier]

Wat?   Caleidoscoop, Consumer’s Rest (1981) door Stiletto Studios, Black Iron (2004) door Humberto & Fernando Campana, Wire Mesh Chair (1998) door Dennis Slootweg, Solid (1986) door Heinz Landes, Double Headed Snake Chair (1999) door Niki de Sa1nt Phalle, Pavonia 91993) door Alessandro Mendini, Hairy Chair (2011) door Charles Kaisin en Bright Space

Waar?   Tentoonstelling A Chair for You in Grassi Museum für Angewandte Kunst, Leipzig

Wanneer?   2 augustus 2024

Na ruim twee uur in het Grassi Museum für Angewandte kunst te hebben doorgebracht, was ik even kunstmoe. Ik had echter een combinatiekaartje gekocht waarbij ook de tijdelijke tentoonstelling was inbegrepen. Dus besloot ik maar even het museumcafé in te duiken voor Kaffee und Kuchen om daarna innerlijk gesterkt de tentoonstelling A Chair for You te gaan bekijken. Nu moet ik zeggen dat ik stoelen niet het meest interessante onderwerp vindt om me, na een hele ochtend kunstkijken, in te verdiepen. Maar vooroordelen zijn er om onderuit te worden gehaald en dat gebeurde. Wat een geweldige tentoonstelling! Nooit in mijn leven heb ik stoelen zo als kunstobject bekeken als hier. En daar kwam nog bij dat de tentoonstelling werkelijk voorbeeldig was opgezet. Ik kwam ogen en oren te kort.

De expositie bestond uit vier ruimtes. Gelijk na binnenkomst was er een entree met enkele bijzondere stoelen en een caleidoscoop. Je keek door ronde gaten naar een wervelende, spiegelende ruimte waarin bij nadere beschouwing stoelen bewogen. Er klinkt muziek van Lou Reed. Een spectaculair begin!

De ruimte daarna werd aangeduid als Dark Space. Om er binnen te komen moest je diep gebogen door een lage doorgang. De ruimte zelf was donker en erin zweefden stoelen, als waren het sterren aan de hemel. De rustgevende muziek van Arvo Pärt (Spiegel im Spiegel) verleende de ruimte een haast meditatieve rust.

Na de duistere ruimte, kwam ik door een gordijn in de ‘Medium Space’. Mechanische, metaalachtige klanken vulden deze ruimte, waarin strakke scherpe lijnen de monochrome ruimte doorsnijden. Semitransparante wanden dragen bij aan de monochromie. De ruimte is geïnspireerd op het Barcelona-Paviljoen van Bauhaus-architect Mies van der Rohe uit 1929. Via een klein gangetje kom ik tenslotte uit in de Bright Space. De ruimte is fel verlicht en ook de muziek (Happie Chappy van Paul Reeves) draagt bij aan de lichtheid. Een eclectische verzameling kleurrijke stoelen is verdeeld over een aantal ‘eilandjes’ verspreid over de ruimte.

Op deze expositie gaat het niet om stoelen als gebruiksvoorwerp. Weliswaar zijn er genoeg stoelen die wel degelijk als zitmeubel te gebruiken zijn, maar niet alle objecten op deze tentoonstelling zijn daar voor geschikt. Sommige missen een zitting, andere zijn gemaakt van prikkeldraad of zijn beslagen met talloze spijkertjes. De stoel is op deze expositie primair een kunstvoorwerp en als bezoeker word je uitgedaagd op een heel andere manier te gaan nadenken over het concept ‘stoel’.

Hoewel veel van de namen van de ontwerpers/kunstenaars voor mij onbekend waren, zaten er zeker ook bekende namen bij zoals: Marcel Wanders, Niki de Saint Phalle, Frank Ghery en Alessandro Mendini. Maar grote of kleine namen, bekende of onbekende ontwerpers, de tentoonstelling A Chair for You is eigenlijk één groot Gesamtkunstwerk (om er maar eens een mooie Duitse kreet tegenaan te gooien). De tentoongestelde voorwerpen komen tot hun recht in een samenhang met de totale vormgeving, belichting en muzikale ondersteuning. Het geheel was een ware belevenis!

[jurjenkvanderhoek]

IN HET LANDSCHAP VAN FRITS BEN IK EEN STOMME KONING

Er zijn kunstenaars muzikant. Beperken zich niet slechts tot een enkele kunstuiting, maar wenden meer instrumenten aan om zich te manifesteren. Er zijn muzikanten kunstenaar. Acteurs ontdekken op latere leeftijd dat ze redelijk verdienstelijk schilderen. Dat wisten ze hun hele werkbare leven al, maar lieten het ene het andere verdringen of juist niet. Iedere artiest kan van meerdere markten thuis zijn om een rechtgeaarde kunstenaar te heten. Zich niet richten op één vaardigheid, maar zich geïnspireerd toeleggen op meerdere kunstzinnige vlakken. Niet iedereen met dezelfde kwaliteit, er is nu eenmaal kaf onder het koren. De meest vruchtbare korrels worden op natuurlijke wijze geschift van de grote gemene deler. De echte Kunstenaar die muzikant of acteur is, of schrijver, staat zich daar niet op voor. Het is een gave die gedeeld wordt om niet, gewoon omdat het moet. Een heilig moeten.

En is een kunstenaar dan muzikant of andersom, want wat is er eerder de kip of het ei, dan zoek ik in beide uitingen een overeenkomst. Is de klank te vinden in het beeld, het beeld in de klank. Of staat de klank lijnrecht tegenover het beeld. Laat de kunstenaar als muzikant andere inspiraties toe. Is de klank een uitvlucht op het beeld. Hoor ik het beeld terug in de muziek, zijn de noten tonen voor de klankkleur van het schilderij, de tekening of het beeldhouwwerk. Vind ik de sfeer van de muziek terug in het gevoel bij het beeld. Is de muzikale compositie een echo van de kunstige creatie. Spiegelen beide uitingen zich of staan deze juist als tegenpolen van elkaar.

In de nummers op de cd van FRITS, Mute King, verbeeld ik mij het aanschouwelijk vermogen van de muzikale kunstenaars te horen. De songs zijn zodanig gearrangeerd dat ik in de orkestratie van de diverse instrumenten beeltenissen voor ogen krijg. In het landschap van geluiden doemen beelden op, zoals uit de mist figuren verschijnen. Je moet er moeite voor doen, de ogen scherp stellen om door de lage wolken te kijken. Het gehoor aanscherpen om beelden voor ogen te krijgen. De muziek van FRITS is geen behang, het is luistermuziek. Je gaat er voor zitten, niet om het als achtergrond weg te wuiven. Het omgeeft je, het is alsof ik in de studio bij de opnames aanwezig ben. Of dat de band bij mij in de kamer staat te spelen. Zo vriendelijk eigen en herkenbaar persoonlijk is de muziek. Het neemt me op in het landschap van klanken. Over de velden klinkt een gezongen tekst die aandacht verdient om te begrijpen, te vatten en te ervaren.

Iedere song is een genot om naar te luisteren, door de eenvoud die uit de klanken spreekt. Het heeft een gedragen karakter, een welhaast plechtstatige aard. Na meerdere keren beluisteren beklijft het en kan ik de woorden welhaast meezingen. Hoewel de instrumentatie beperkt is weten de heren daar toch een doorwrocht werk uit te arrangeren. Met hulp van de vierde man bij het oorspronkelijke trio komen andere klanken naar voren, als uit een harmonica of een voorgeprogrammeerd toetsenbord. En weet de toetsenman een aardige staal aan diverse sounds uit zijn keyboard te toveren. Gesteund door een creatieve slagwerker, die niet enkel knap het ritme vasthoudt maar ook virtuoze loops voortbrengt, kabbelt het gitaarspel voort om zo nu en dan in een solo uit te barsten. Maar nergens pakt iemand of iets de boventoon, neemt meer de aandacht dan de rest. Niet dat het klankveld daardoor een stroperige brij wordt, een ondoordringbare kost, de muzikanten weten het geluid namelijk open te houden. Open zoals de kunst van de heren dat aan de oppervlakte is, duiken zij met de muziek de diepte in. En ik laat me met plezier onderdompelen.

In handen van toetsenist René Korten is zijn afgebeelde compositie onderweg. De compositie als in een schilderij. In de stilstand van het gekaderde linnen of het vel papier is beweging op te merken, een spanning te voelen in de verf. De composities laten zich niet eenvoudig omschrijven. Korten’s schilderijen spreken in hun veelkleurigheid en vormentaal voor zich. Behoeven geen uitleg. Het zijn zelfstandige afbeeldingen, autonome vormen, die buiten de werkelijkheid staan en daardoor zo wonderlijk echt lijken. Uit de verf laat Korten een valse realiteit ontstaan. Het is er niet, want het is natuurlijk alleen maar modder op een doek. Maar het lijkt toch te bestaan, als afbeelding van een onderbewustzijn dat verbanden legt met onbestaanbare elementen en realistische details.

Daarnaast zijn de geschilderde landschappen van gitarist en bassist Frank Anderson realistisch, geven meer de werkelijkheid weer. Althans een gedachte realiteit, een gedroomde werkelijkheid. Die wel handvaten geeft alsof deze ergens waarheid zijn en op een moment beleefd kunnen worden. Uitgaande van het zijn abstraheert Anderson zijn beelden gaande langs de weg van de kunst. Hij groeit als het ware uit de werkelijkheid in zijn eigen waarheid. De fotorealistische vogelvrienden kunnen zo op hun vlerken vervliegen en verdwijnen in het niets van het kleurenspel. Zo lost mijn gedachte op in het klanklandschap van FRITS, want vocalist, gitarist en slagwerker Paul François weet er in zijn studio een enerverende mix van de afzonderlijke delen van te maken. Op zijn manier is hij ook landschappelijk beeldend, niet in de ruimte van het vlak maar in het vlak van de ruimte. In dat geschapen landschap ben ik graag.

Waarom haal ik de beeldende kunst van Korten en Anderson bij deze muzikale uiting? Welnu, om te schetsen dat beide richtingen in sound samenvallen. De muziek van FRITS is beeldend, zoals een kunstenaar dat enkel kan laten beleven. Want diep in zijn hart is François ook nog telkens de beeldenaar die hij was toen de heren elkaar op de Tilburgse kunstacademie troffen en besloten ook in de muziek tot figuratie te komen. Past die muziek in een hokje? Is kunst sowieso op de plek in een vak? Voor de beschouwer is het daarmee meer eenvoudig te verstaan en te begrijpen, wanneer de kunstzinnige uiting ergens onder geschaard kan worden. Dat je kunt zeggen het is expressionisme of kubisme, het is rock of jazz. In dit geval behoudt ik me het recht voor zowel de kunst van de heren als de muziek van de groep buiten grenzen te plaatsen. Het verdient een eigenzinnig adres in het landschap van het uiten.

Bij de figuratieve muziek is de beeldende kunst terug te vinden op de cd-hoes van Mute King. Niet een werk van Korten of Anderson zelf, hoewel dat best stemmig op de plek zou zijn geweest. De groep heeft kunstenaar Arno Kramer verzocht zijn gedachten over de muziek te laten gaan en met een passende illustratie te komen. De beeltenis is niet de vlag waaronder het werk gaat. De tekening is een autonome vertaling van de inhoud. Het behoeft geen uitleg, zoals geen enkel kunstbeeld op zichzelf toelichting nodig heeft. Je moet het ondergaan, woordloos ervaren, stil luisteren en genieten. De stomme koning zijn in het landschap van FRITS.

FRITS, mute king. Frank Anderson, Paul François, René Korten (& Ruud Verploegen). Hoestekening Arno Kramer. Eigen uitgave, 2023.

[expeditiemuziek]

JAZZ IN A NUTSHELL....

Ik publiceer op mijn blog ‘Expeditie muziek’ een nieuwe reeks muzikale verkenningen. In 11 afleveringen vat ik hoogtepunten van de ontwikkeling van jazz samen. De eerste acht afleveringen staan inmiddels op hermanvandenbosch.online

1. Oude Jazz (dixieland) https://hermanvandenbosch.online/2024/06/14/oude-jazz-de-ontwikkeling-van-jazz-1-11/

2. Swing

3. Bebop & cool jazz

4. Avant-garde jazz

5. Fusion & smooth jazz

6. Neotraditionalisme

7. Louis Armstrong

8. Duke Ellington

Wat je de komende weken kunt verwachten:

9. Dizzie Gillespie

10. Miles Davis

11. John Coltrane

[fransopdefiets]

18-7 Skaland

Gisterenavond at ik labskous (een soort hutspot maar dan met rundvlees), dit keer niet thuis bereid door een moeder en dochter en aan de veerkade verkocht, maar gewoon uit de supermarkt.

Na het eten bellen Mayke en ik nog even om de laatste praktische zaken voor zondag door te nemen en ons te verbazen over de weersvoorspellingen voor de route, die beginnen zo langzamerhand mediterrane trekjes te vertonen. We zullen zien of dat allemaal uitkomt!

Mijn idee dat je de hitte kunt ontvluchten boven de poolcirkel, werd gisterenavond gelogenstraft. De zon brandde ongenadig op de tenten, er was nergens schaduw en alleen de Noren genoten en zagen dit als een buitenkansje. Pas na elf uur ‘s avonds, toen de zeemist doorzette, verdween de zon en werd het wat koeler. Tot die tijd lag ik me zwetend op mijn slaapzak af te vragen of je op Groenland of Spitsbergen ook kunt fietsen.

Het was de eerste keer dat ik midden tussen de feestvierende toeristen zat, tot diep in de nacht liepen er mensen rond, druk aan het praten en met muziek. Gelukkig is de drank hier zo duur, dat overlast van dronken mensen eigenlijk uitgesloten is.

Om kwart voor zes staat de zon op de tent en dat is een goed moment, want ik moet de veerboot van kwart voor negen hebben in Andenes. Onderweg kom ik langs radarstations en het militaire vliegveld, waar twee meisjessoldaten volgens de regelen der kunst de Noorse vlag hijsen (stram in de houding, omhoog kijken en de vlag gelijkmatig hijsen). Ik ben mooi op tijd en mag als eerste naar binnen, bind de fiets goed vast in het ruim en dan begint de oversteek. Deze ferry is veel kleiner dan die tussen Bodø en Moskenes, waarmee ik gekomen ben. Het is behoorlijk heiig en door de stevige noordenwind van de laatste dagen staat er een dwarse deining.

Gryllefjord op het eiland Senja is een klein dorpje dat ingeklemd ligt tussen steile rotswanden. Er is één weg en die wordt in beslag genomen door een ellenlange rij voor de ferry. Je kunt op je vingers natellen dat het einde van de rij op zijn vroegst vanavond aan de beurt is.

Het eerste deel is mooi fietsen, Senja is een prachtig eiland. Je volgt de hele tijd de kust en golft een beetje op en neer. Maar dan moet je toch ineens omhoog naar 320 meter en uitgerekend op dat moment is er geen wolkje aan de lucht en brandt de koperen ploert ongenadig. Ik zweet me een ongeluk en de combinatie van de warmte en steil klimmen, maakt dat ik om de haverklap stop om op adem re komen. Ik neem me heilig voor om volgend jaar de een of andere ijs- of zoutvlakte over te fietsen of desnoods een savanne, maar ik ga niet meer klimmen in de brandende zon.

Als ik boven ben, laat ik mezelf eerst afkoelen en opdrogen, daarna een trui en een jack aan en hup de tunnel in die schuin omlaag loopt. In 2 kilometer ben ik weer terug op 150 meter. Die tunnel is op keldertemperatuur, dus je moet wel voldoende aantrekken als die langer dan 500 meter is. Aan de andere kant van de berg is het nota bene bewolkt, dus afdalen gaat in de kou, dat had beter andersom gekund.

Ik eindig op de self-service camping van Skaland. Ik meld me online aan en reserveer en betaal een genummerde plek. Alle plekken zijn zo knobbelig als wat, dus het maakt niet zoveel uit waar ik ga staan. Het is hier trouwens muggenparadijs, ondanks dat de camping aan een fjord ligt, dus goed smeren met deet. Voorlopig ben ik de enige fietser, op het knollenveldje staan verder wandelaars of mensen die met de auto gekomen zijn.

Je moet er wel op tijd bij zijn hier, in dit gebied zijn maar weinig campings, dus mensen checken al vroeg in. Morgen hoef ik maar een kort stukje, iets van 40 kilometer schat ik, dus ik heb alle tijd om bij te komen.

Gefietste afstand: 51 km

Gefietste tijd: 4 uur

Afstand tot de Noordkaap langs de meridiaan: 357,9 km

[zoekunstcreatie]

Photography Book Club

Mijn eerste ontmoeting met Coco Olakunle vond plaats tijdens een gastles voor het vak Maakprocessen Fotografie. Al bij het zien van haar eerste slide met een foto van haar tante, wist ik dat dit een interessante les zou worden. Na de les benaderde ik Coco met de vraag of ik een meeloopdag bij haar kon volgen. Ze reageerde meteen enthousiast en we bleven in contact.

Voor onze eerste echte kennismaking spraken we af bij SHOWROOM, een plek die merken en cultuurgerichte media verbindt met opkomend talent. SHOWROOM fungeert ook als platform voor het verkennen van subculturen in mode, muziek en fotografie en biedt ruimte voor ideeën, ontwikkeling, samenwerkingen, evenementen en tentoonstellingen. Coco vertelde me over een nieuw project waar ze aan werkte: de Photography Book Club (PBC). Dit evenement verzamelt prachtige fotografieboeken om mensen die van fotografie houden samen te brengen en de tijd te nemen om beelden echt te waarderen. Hoewel er al enkele sessies in SHOWROOM hebben plaatsgevonden, heeft PBC als toekomstvisie om internationaal te groeien. Tijdens internationale sessies kunnen lokale fotografen en kunstenaars worden betrokken bij de programmering. Dat PBC in Amsterdam is gevestigd, helpt vanwege de aantrekkingskracht en allure van de stad, wat het aantrekkelijk maakt voor professionele samenwerkingen. Er is al contact gelegd met Antwerpen voor een sessie.

Ik hielp bij het ontwikkelen van het Instagram-account. Ook was ik bij twee sessies in Rotterdam aanwezig, zelfs mijn vader en goede vriendin zijn langsgekomen. Tijdens de gesprekken met Coco heb ik ook veel geleerd over haar visie voor PBC, zo hoopt ze dat het buiten de sessies ook groeit tot een platform waar verder op gebouwd kan worden, gezien kan worden als internationaal broedplek waar talent wordt uitgelicht. Is je netwerk onderdeel van je waarde die je toevoegt aan het werkveld. Het opbouwen en uitwerken van een visie vraagt om consistentie en stabiliteit, nadenken over een lange termijn maar passie en bevlogenheid zijn net zo belangrijk. 

Het was heel bijzonder om mijn meeloopdag te doen op een plek die al heel snel vertrouwd voelde, dat kwam door het warme ontvangst van Coco en ook door de sfeer die de PBC meebrengt. En ik denk dat het echt kunnen voelen waar de kracht ligt van deze organisatie, de visie voor groei komt vanuit het hart, niet alleen van Coco maar vanuit de gemeenschap. Ligt de kracht en succes ook in het netwerk eromheen, zo veel mensen die betrokken zijn en echt willen helpen, samen vooruit. 

Om een sfeer te kunnen creëren op je eigen locatie is een ding, maar om die ook mee te kunnen nemen naar een volgende locatie is een andere kunst. De kunst en fotografieboeken vertellen samen een verhaal, nodigen uit tot het ontdekken van verschillende perspectieven en dat allemaal zo toegankelijk mogelijk. De mensen die erop af kwamen waren allemaal ook heel open en vriendelijk, bijna iedereen stond open voor gesprek.

Als KE’r ben ik erg geïnspireerd door mijn meeloopdag bij Coco, een brede internationale visie gekoppeld aan het hart zorgt voor een project en organisatie die leeft en groeit. Professioneel en authentiek dat zijn de twee lessen die ik meeneem in mijn eigen ontwikkeling.