#teksten

[stormvanwoorden]

Ik zou willen zeggen dat ik mij leeg voel, maar dat is niet helemaal juist. Ik ben eigenlijk gevuld tot aan de rand. Met woede, frustraties, verdriet. Met liefde. Een beetje hoop. En dat alles zit vlak aan de afgrond die uitkijkt op de grote leegte. Ik zou willen vragen of je mijn botten hoort kraken, als een schap waar te veel dingen op liggen of een oude trap die schijnbaar nooit lijkt te eindigen; ik voel mij soms echt zoals Sisyphus of misschien is het Atlas wel. Want wie kijkt er naar de bergen en vraagt zich af of de lucht er zwaar op weegt?

[thebittertasteofalmost]

Envelop.

al mijn verlangen opgekropt in een smalle envelop morgen gaat-ie op de bus tegenwoordig kost het nogal wat; tja, mensen sturen geen brieven meer naar elkaar een appje is toch gratis en zo veel sneller; voor je stem geen tijd verpak je leed a.u.b. in minder dan 140 karakters en binnen vijf minuten de rest veeg ik wel onder het tapijt waar geduldige enveloppen zich stil houden

al mijn verlangen dat onbevangen mijn kamer vult

[dutchjan]

December 22, 2022

[fysieke-en-mentale-gezondheid]

Snel goede, nieuwe en betere onderzoeksplekken voor mensen die stemmen horen en voor mensen die het gevoel hebben dat hun bestraald worden met radio golven en al

  Er zijn snel goede, nieuwe en betere onderzoeksplekken nodig voor mensen die stemmen horen, voor mensen die dingen zien en voor mensen die dingen voelen. Terwijl andere mensen dat niet horen, zien of voelen.

Er zijn snel goede, nieuwe en betere onderzoeksplekken nodig voor mensen die het idee hebben dat hun op onverklaarbare wijzen radio horen.

Er zijn snel goede, nieuwe en betere onderzoeksplekken nodig voor mensen die het gevoel hebben dat hun aangesloten staan op een computer via een draadloze verbinding met het hoofd.

Er zijn snel goede, nieuwe en betere onderzoeksplekken nodig voor mensen die het gevoel hebben dat hun aangevallen worden met sonische, akoustische, niet letale wapens.

Er zijn snel goede, nieuwe en betere onderzoeksplekken nodig voor mensen die het gevoel hebben dat hun bewerkt worden met elektronische psychologische wapens en of psychotechnologie dat werkt met radio golven of infrasoon geluid.

Er zijn snel goede, nieuwe en betere onderzoeksplekken nodig voor mensen die bijna constant het gevoel hebben dat hun gepest, mishandeld, aangerand en of gemarteld worden door iets dat niet te zien is.

Er zijn snel goede, nieuwe en betere onderzoeksplekken nodig voor mensen die het gevoel hebben dat hun bestraald worden, en voor mensen die onverklaarbare trillingen bij het lichaam voelen en voor mensen die onverklaarbare gas en of luchtstroom bij het lichaam voelen.

-

Fysieke, medische onderzoeken.

-Ook met MRI (Magnetic Resonance Imaging) scans en nog meer scans

Levensstijl onderzoeken.

Mentale en psychische onderzoeken.

En voor de zekerheid onderzoeken met alle soorten meet en detectie apparatuur. 

-Radio frequencie spectrum analyseerders. En akoustische spectrum analyseerders die ook infrasoon en ultrasoon geluid meten. En nog meer.

En zelfs onderzoeken met schlieren optica/optics en shadow graphs en al, om gas en luchtstroom zichtbaar te maken bijvoorbeeld.

[twafordizzy]

Bijna iedere dag muziek: Fear of Music

Fear of Music was het derde album van de Amerikaanse new-wave-band Talking Heads en verscheen in 1979. De eersteling 77 was een ear-opener voor mij. Die vreemd gespannen stem van zanger/gitarist David Byrne met zijn wringende, stroeve teksten. En dat aparte grote-stadsgeluid van een New Yorkse band met z’n wortels in de beroemd/beruchte CBGB-club. Op het tweede album More Songs about…

[eltjedoddema]

#Dik

Eltje Doddema

[jurjenkvanderhoek]

GESMOLTEN RIJP IN DOOIBROEK, LEON ADRIAANS DE SCHRIJVER

“De rauwe kunst van Leon Adriaans is in feite een kunst van uiterste intimiteit”, lees ik in een uitgave van Museum Belvédère uit 2005 over deze kunstenaar en zijn kunst. Hij schilderde in een weerbarstig boers dialect, zoals zijn leven getekend werd door akkers, modder en stevige paardenlijven. “Leon Adriaans is volstrekt authentiek, maar die authenticiteit is ook volstrekt mythologie. Hij schilderde op veevoederzakken, zoals kosmopolitische boeren die meestal wel in huis hebben; sterker: hij schilderde prachtig op veevoederzakken, zodat heel wat kosmopolitische collectioneurs er wel één van in hun salon hebben; want niets ziet er zo godwelgevallig uit als het profane door Adriaans gewijd.”

Het was materiaal uit zijn eigen stal waarop hij met gevoel tekeer ging: de zakken, het hout, het roet, de bister. Daar maakte hij zijn oorspronkelijke kunst mee. Met onderwerpen die hij om en bij zijn eigen persoon vond. Het land bewerkt door paarden, de arbeid in de stal. Het land, de natuur, de stal, hijzelf en zijn geliefden. Het is een inkijk in zijn eigen zijn, op een primitieve manier. De boer die kunstenaar werd zou je denken, die zichzelf de schilderkunst had eigen gemaakt. Die teder autodidact was en aldus zonder techniek en stijl zelfstandig in de kunst verzeild was geraakt. Maar nee, het is de kunstenaar die boer werd. Opgeleid aan de kunstacademie van Den Bosch tot beeldhouwer, was hij dan op zoek naar een eigen identiteit. Dat hakken in steen en gutsen in hout paste minder bij hem dan het schilderen, bleek achteraf. Dus leerde hij zichzelf de knepen van het vak met kwast en verf. In eerste instantie sombere en donkere werken, in een stijl als die van Vlaamse expressionisten en van Van Gogh. Later koppelt hij de denkbeelden van arte povera aan zijn eigen opvattingen over kunst en leven. Adriaans was van jongs af in de natuur te vinden, daar lagen zijn wortels vond hij. Dat was waar hij zich thuis voelde en dat was wat hij wilde vastleggen in een eigen stijl die even ruig was als zijn onderwerp dat is.

Bekend werd hij als kunstschilder. Naast en met het boerenbedrijf een dagtaak. Want hij schilderde veel, vooral om gereed te zijn wanneer het moment van scheppen zich aandiende. Adriaans kon overal gaan zitten werken, vooral omdat hij materialen gebruikte die niet enkel in een atelier te vinden zijn. Hij gebruikte zeildoek, verweerde planken, plaatjes triplex en veevoederzakken. Hij werkte op intuïtie en kon in het veld een plankje op de knieën nemen en parende paarden tekenen of een koppel overvliegende ganzen neerzetten. Hij werkte geconcentreerd en veel, want het is telkens een wachten, een waken, in een geestestoestand geraken tot het moment dat het losbrak waarop er dringend geschilderd moest worden. Al die overproductie lijkt nu een manier om de kunst in de vingers te krijgen, het schetsen van de omgeving, maar het is een wachten opdat de muze zich aandient en dat je dan klaar bent om te handelen: het krijt of het potlood dan wel de kwast klaar ligt om aan het werk te kunnen, of beter nog dat de plank al op de knieën of de zak op de grond ligt om meteen toe te slaan.

Dat rauwe en tegelijk intieme van zijn kunst vind ik terug in de teksten die Leon Adriaans aan het aardse bestaan toevertrouwde. De woorden zijn boers en lomp, maar verhullen niet de kwetsbaarheid waarmee Adriaans zijn onderwerp benaderde. Veelal zijn het losse zinnen die onbevangen het dagelijks doen en laten beschrijven. Dagboektaal waarin hij tot in detail opschreef wat hem bezighield en waarvan hij hield. Uitgewerkt met typemachine op lijntjespapier. Even pover en schraal als de tekeningen en schilderijen dat zijn, maar rijk aan levenslust en veelzijdig in het uitspreken van de liefde voor de schepping.

Naast dat noteren van de dagelijkse gang van zaken schreef Adriaans poëzie. Zijn gedichten schrijft hij op kladvellen, papieren zakken of vellen in een schrift. Gewoon zo direct als het in hem naar boven kwam. Hij geeft daarmee inkijk in zijn ziel, zoals alles wat hij maakte een ontdekking van de eigen persoonlijkheid is. In die teksten, net als op bijvoorbeeld de voederzakken en de houten plankjes, zit Leon zelf. Zijn kunst is Adriaans ten voeten uit. Lange gedichten die zich aan geen enkele stijlfiguur houden , even experimenteel als zijn beeldende kunst. Korte uitspraken die hem invielen gaandeweg en waaruit een grote mate van aandacht spreekt waarmee hij de wereld benaderde. “Wat je niet kunt / dàt ben je / Wat je wèl kunt / kan ’n ander ook.” of “Soms / stik ik bijna / in mijn / eigen stilte / / ’s nachts. / / Dan kruist / dood het / leven.”

In de uitgave van Stichting Adriaans getiteld “Gesmolten rijp in Dooibroek” is de andere kant van Leon Adriaans belicht. Is hij bij een minder groot publiek bekend als de platvloerse schilder van landelijke taferelen en daardoor zo fijngevoelig en romantisch oorspronkelijk in de smaak vallend, zijn kunnen als schrijver is bijgevolg enigszins onderbelicht. Maar door het boek met nagelaten geschriften treedt zijn veelzijdigheid als kunstenaar voor het voetlicht. “Met dezelfde beeldende kracht als waarmee hij schilderde”, stelt weduwe Monique Willems in haar inleiding. “Hij schreef over zijn liefde voor de natuur, het kunstenaarschap. Over de liefde, het leven en de dood.”

Gerrit van den Hoven schreef voor het boek een beknopte biografie onder de titel ‘Eigen weg’, hij ging tevens op zoek naar en in de dagboeken, schriften en andere papieren. Enkele karakteristieke schilderwerken zijn ter illustratie van de teksten opgenomen. Maar niet teveel is er aandacht besteed aan die beeldende kant van Adriaans, het gaat in deze uitgave om die andere kant, dat schrijven en dichten. Om de oorspronkelijke grond van het onderzoek naar de nagelaten schrijfsels te behouden zijn de originele met de hand geschreven of met de typemachine uitgewerkte teksten afgedrukt. Het schetst of beter het geeft een compleet beeld van deze bijzondere Brabander, die hield van zijn en de natuur. “Niet kunnen praten / denken / luisteren / / Te vol van beelden / zonder er iets mee te kunnen doen. / / Dus schilder ik / het onverwachte. / Dat wat niet bestaat. / / Pas als ’t geschilderd is / bestaat ‘t. / / Geen idee, / enkel gevoel.”

Ik doe het boek dicht. Op de achterkant komt Leon achter een kruiwagen met melkbussen op me toe gelopen langs een bomenrij. Naast dit grijze beeld heeft hij geschreven: “opladen van ’t zieleleven”. Dat is het, denk ik.

Leon Adriaans. Gesmolten rijp in Dooibroek. Voorwoord Monique Willems. Tekst en onderzoek Gerrit van den Hoven. Uitgave Stichting Adriaans, 2022.

[euler-of-a-leonhard]

This girl is looking at everything I'm writing :/

[hapalopus]

Andre der græd når de hørte Hvalen Hvalborg da de var børn? Det var meningen det skulle være en sjov sang, men like, de opfostrede hvalen fra den var lille, og den udforskede verdenshavene, og så døde den og blev udstoppet, det var alt for følelsesladt til lille mig :'(

[thomasvanderkuijldesign]

Een perfecte spatiëring resulteert in leesbare teksten; meer informatie over spatiëring is te vinden op grafisch-ontwerp.org.

[stormvanwoorden]

Ze is een zonsondergang in de zomer

[thebittertasteofalmost]

Zwerm.

een zwerm leeft oneindig voort ook zonder jou blijf ik bloem na bloem najagen, je hoort het zelfs nog in mijn hoofd zoemen ik heb het niet op orde zonder koningin heerst alleen de anarchie beminnen bestaat slechts in extremen dus steek ik dromen neer en bouw nieuwe met zoete klei dus verdrink ik in gouden tranen en voed mijn leed met de zachte warmte van mei; het kleeft aan me als een doodvonnis als een kus maar ik kan ook niet anders dan wachten op het eind

[ruben-010]

AI is de perfecte manier om jou artikelen of blogs te laat schrijven. Vertel de AI over wat jou tekst moet gaan, en in een paar seconden heb jij jou unieke tekst. Dit is perfect voor ondernemers, bedrijven en influencers.

Klik hieronder om het gratis te uit te proberen

https://rytr.me/?via=ruben-heijkoop

De voordelen van deze website:

1. Elke maand krijg je 5000 woorden om gratis jou teksten te creëren. ( Dit hebben andere AI platformen niet)

2. Binnen een paar seconden heb je jou uniek tekst zonder zelf wat te doen.

3. Iedereen kan het gebruiken. Het is heel makkelijk.

[twafordizzy]

Bijna iedere dag muziek: Jesse Malin

Twaalf jaar was-ie, Jesse Malin, toen hij in zijn eerste bandje begon, Heart Attack. Twaalf jaar! Opgevoed met de punk van zijn generatie maar ook met de voorliefde van zijn ouders voor singer-songwriters als Carole King en zelfs John Denver, is hij in zijn repertoire een typisch voorbeeld van zijn generatie die een eigen weg zoekt in de immense hoeveelheid genres die er sinds de oerknal van de…

[eltjedoddema]

Respekt

Eltje Doddema