#woorden

[vastingedachten]

[stormvanwoorden]

Ik zou willen zeggen dat ik mij leeg voel, maar dat is niet helemaal juist. Ik ben eigenlijk gevuld tot aan de rand. Met woede, frustraties, verdriet. Met liefde. Een beetje hoop. En dat alles zit vlak aan de afgrond die uitkijkt op de grote leegte. Ik zou willen vragen of je mijn botten hoort kraken, als een schap waar te veel dingen op liggen of een oude trap die schijnbaar nooit lijkt te eindigen; ik voel mij soms echt zoals Sisyphus of misschien is het Atlas wel. Want wie kijkt er naar de bergen en vraagt zich af of de lucht er zwaar op weegt?

[hel7l7]

Ik wil niet meer steeds in paniek raken om kleine dingen!

Ik ben eigenlijk gewoon bang dat alles altijd alleen maar erger wordt. Dat het een neerwaardse spiraal is naar een eenzaam einde. Door kleine dingen word ik steeds geconfronteerd met het feit dat ik nergens controle over heb. En ergens wil ik nogsteeds controle over alles ookal weet ik dat dat niet kan.

[streeploos]

Een pure vorm van liefde is het beste voor iemand willen, of je daar nu deel van uit zal maken of niet.

[zondermens]

Schrijf het van u af, zegt mama. Dus zal ik dat doen. Maar niet op de manier van schreeuwen en huilen en verdriet. Niet op de neerwaartse spiraal afglijden naar niksigheid en donker en zwart. Het gevoel dat ik heb is warm. En in de kern ervan zit liefde. Het gemis betekent enkel dat het iets heeft betekend voor mij. Ik wil niet terug kijken op deze relatie als zwart of wit. Het was wel degelijk grijs, ondanks de pieken en dalen die we beiden hebben gevoeld en zagen als oneindig op dat moment. Dat het nooit mocht of kon stoppen. 

We misten nuance, en die zal ik moeten leren cultiveren voor mezelf voor ik het ook kan aantrekken of laten weerspiegelen in een ander. De wereld is je klankbord. De wereld is niet van jou. Je bezit mensen niet. Zij jou ook niet. Je kan niets verliezen dat nooit van jou is geweest. Je geeft ze terug. Met dankbaarheid. De angst die ik altijd heb gehad: het op mijzelf staan omdat ik hulpeloos zou zijn alleen. Dat is waar het schoentje wringt. De afhankelijkheid van anderen omdat ik het niet alleen zou kunnen. Omdat het allemaal zo zwaar is. Maar ik maak het mezelf zwaar door zo te denken. Het kan even goed lichtvoetig. Het kan even goed lachen zijn en plezier en hard werken en discipline en weerbaarheid. Antifragiliteit. Dit was een les en het is oké om te voelen wat ik voel. Verdriet mag. Dat maakt mij mens. Maar eronder lijden is een keuze. Bedankt voor alles liefde. Het was prachtig mooi. Het was verschrikkelijk erg. Het was huilen en onmacht. Het was het pareltje dat ik aan je oog had geplakt. Je mooie lach, die prachtige lach. Het was dansen en feesten en seks. Het was overrompeld worden door je. Een wereld die open ging. Ik zag je als de oplossing voor al mijn problemen. Maar dat was je niet. Je liet ze me gewoon voor even vergeten.

[daintyus]

[woordjesuitmijnhoofd]

Dankzij jou

Kan ik nu voelen

Wat ze

Met thuiskomen bedoelen

[hersenarbeid]

Want ik knipte mijn haar en wilde het aan jou geven, maar jij zei niks te kunnen met die wilde haren van mij.

[thebittertasteofalmost]

Zoektocht naar mezelf / Journey to myself

[muisjee]

Niet verzonden brief (40)

Hee lieve Ster,

Ik hoop dat je er nog bent, ik hoop dat je dit leest. En anders blijft dit gewoon een niet verzonden brief aan jou.

Over ongeveer anderhalve maand is het een jaar geleden sinds jouw laatste bericht naar mij. Ik zou willen dat je hier was, dat ik alles aan je kon vertellen en dat je dan antwoord zou geven.

Er is namelijk weer veel gebeurd.

Ik hoop ook nog steeds dat je mij naar bijna tien jaar toch eens wil vertellen wie je bent. Ik ben zo nieuwsgierig naar je. Ook al heb ik eerlijk geen idee met wie ik al tien jaar af en toe contact heb, voel je ook als een soort thuis.

En er is zoveel om te vertellen.

Ik heb mijn opleiding afgerond in juni. Het laatste half jaar was best pittig en ik had bijna opgegeven. Blij dat ik dat niet heb gedaan want ik zit nu op een erg fijne plek.

Ik heb ook nog steeds therapie en ik hoop dat ik - als het afgerond wordt binnenkort - het leven weer een behoorlijke poos zelf kan. Het leven mag wel een keer echt van mij worden.

Momenteel bevind ik me op een bijzonder goede plek in het leven. Ik voel me gelukkig. Het leven is licht en het lijkt alsof ik elke dag een beetje dans.

Ik wil dat met je delen, Thuis. Lieve Ster.

Ik hoop iets van je te horen en mocht ik je nooit meer spreken; Ik hoop dat je heel erg gelukkig bent.

Liefs,

Muis

[petronella86]

Fall - 1 - Tekening

[vastingedachten]

[stormvanwoorden]

Hier kruipt de herfst in je kleren, de winter onder je huid

[vermijme]

Ik ben bang en bangst om te verliezen wat ik had - wat eigenlijk al verloren is.

Ik mis. Ik mis. Ik mis.

[streeploos]

Ik wil mezelf terugvinden.

[zondermens]

dikke knuffel

En, waarom niet eens van geluk spreken?

Van paarse hemels, tot rode dwergsterren. Van vuur en lachen en dansen. Het reizen. Onderweg zijn naar het paradijs. De vrijheid, zo dicht bij huis. Het nestelen in aquamarijn fluffy dekentjes. De psychedelisch oranje kermis. Liefde, een zielsvriend. Nostalgie. Met jou op een matrasje op de vloer. Groene fluo-paarse fractalen die me doen denken aan een oerwoud. Ik mis je niet. Ik zal je altijd meedragen. 

Een donkere kamer. Dikke dampen rook. Bulderlachen. Verbonden voor een nacht, een paar, een festival, een tent. Warmte en schoonheid en gras. 

Vriendschap vloeit en kan niet ontnomen worden. Vriendschap lacht naar mooie mensen. Heeft lief zonder te veel woorden. Vriendschap haakt de armen in elkaar, zingt en danst.

Vanaf nu heb ik het leven lief. Vanaf nu ben ik moedig. Vanaf nu is er overvloed.