xspoetry

[xspoetry]

Een arm om je heen slaan is het mooiste wat ik nog kan bereiken,

Veel meer kan ik ook niet echt meer doen voor jou.

Blikken die elkaar kruizen maar echt raken doen ze niet meer,

Veel meer kan ik ook niet van je verwachten.

De roden draad is nog half gespannen maar lang mag het niet meer duren:

Iets achterlaten, alsof je wordt vergeten,

Iets achterlaten, hopen dat je wordt vergeten,

Iets achterlaten, wetende dat je nooit wordt vergeten,

Welke zou het voor jou zijn?

-XS

[xspoetry]

Het kleine kangoeroetje

Op een ochtend zit de kleine kangoeroe buiten in het zand. De wind waait zacht en de warmte van de zon straalt op zijn bruine, zachte vacht.

Hij zou zo graag eens met de grote kangoeroes willen spelen. Lekker rondhuppelen en boxen in wedstrijdjes tot de zon weer ondergaat.

Hij kijkt naar zijn poten op de grond. Zijn lichaam is klein en met zijn timide houding valt hij nou niet echt op bij zijn groepsgenoten.

“Hoe zou het zijn om dat nou te bereiken?” Fluistert hij tegen zichzelf, wanneer hij de grote kangoeroes ver ziet springen.

Hij staat op van de grond, zucht een paar keer diep en gaat terug naar zijn huis. Zijn veilige huis, de plek waar niets hem kan raken, staat langs een hobbelige weg die naar het meer toe leidt.

Hij kijkt, dit keer door het kleine raam in zijn huis, nogmaals naar de grote kangoeroes. “Hoe zou het zijn om dat nou eens te bereiken?”

Wanneer hij langzaam naar zijn kamer hupt, waait er een klein blaadje naar binnen. Het blaadje vliegt bijna tegen hem aan en hij springt aan de kant.

Hij schrikt een beetje van zichzelf.

Hij springt!

Voorzichtig hupt de kleine kangoeroe terug naar buiten en ziet de kleine hobbels in de weg. “Hoe zou het zijn als…” Zijn gedachte wordt onderbroken door een blaadje dat dit keer voor zijn poten op de grond waait.

Zonder na te denken springt hij over het kleine heuveltje, op de hobbelige weg, heen.

“Wat nou als ik nu over twee heuveltjes kan springen?” Vraagt hij aan zichzelf.

Hij kijkt naar zijn kleine lichaam met ditmaal een iets minder timide houding en hij springt.

-XS

[xspoetry]

Als de maan tevoorschijn komt en de sterren de hemel verlichten, kijk ik met trots omhoog omdat jij onderdeel mag zijn van de grote taak om licht te schijnen op alle verdwaalde gezichten.

-XS

[xspoetry]

Soms als ik mijn ogen dicht doe rijk ik in mijn gedachten naar boven met mijn handen. Mijn vingers rekken zich uit en proberen met alle kracht de toekomst aan te raken.

De lucht bellen met de toekomst knappen niet, ze zweven niet verder naar boven, maar blijven rustig op hun plaats. Ik kan er gewoon niet bij.

Ik heb geen trap, geen stoel, geen krukje om op te staan maar toch blijf ik proberen. Alles wat ik wil bereiken is zo dichtbij. Waarom kan ik er dan niet mij?

Ik sta op mijn tenen, ik spring een paar keer in de lucht maar ik kan er niet bij.

De lucht bellen zweven rustig, zonder zorgen en zonder angst. Ze lijken zeker van zichzelf maar toch ben ik wanhopig.

Nog een laatste keer rijken mijn vingers naar boven en bijna ben ik er bij. Het scheelt een centimeter, denk ik.

Ik sta op mijn tenen, ik spring een paar keer in de lucht maar ik kan er nu gewoon nog niet bij, maar ik heb er vertrouwen in.

De toekomst is nog te ver weg. Het is de tijd nog niet. En dat is oké.

-XS

[xspoetry]

Ik denk dat ik niet meer zoveel moet nadenken. Soms is even niks doen ook lekker.

-XS

[xspoetry]

Vandaag zag ik de klok heel snel gaan. Elk uur ging zomaar voorbij en opeens was het bijna het einde van de middag.

De middag. Midden op de dag sta je even stil. Je staat dan even stil en telt de uren die nog komen gaan. 1,2,3,4… bijna bewegen je vingers mee omdat het tellen te snel gaat.

Je bedenkt je opeens: ik moet de uren niet tellen, dat kan helemaal niet!

Vandaag zag ik de klok weer verder tikken, elk uur ging zomaar voorbij. Mooi he? Dat wij de uren niet hoeven te tellen?

-XS

[xspoetry]

Zolang ik aan een rode draad kan trekken zodat het net strak gespannen blijft staan.

Zolang het net strak gespannen blijft staan en daarbij de perfecte balans kan behouden.

Zolang het de perfecte balans kan behouden waardoor ik niet hoef te wankelen.

Zolang ik niet hoef te wankelen zal ik in een vrije harmonie kunnen voortbewegen.

Zolang ik in harmonie kan voortbewegen, kan ik gewoon mijn leven leiden.

Zolang ik gewoon mijn leven kan leiden, mag ik van geluk spreken dat ik er ben.

Zolang ik van geluk kan spreken dat ik er ben, ben ik gelukkig.

-XS

[xspoetry]

Dat liedje over 15 miljoen mensen, op dat hele kleine stukje aarde. Uit die ondertussen iets meer miljoenen mensen, op dit eigenlijk niet zo heel klein stukje aarde, kies ik toch elke keer gewoon lekker, jou.

-XS

[xspoetry]

Ik weet niet hoeveel dagen je nog hebt, en ik weet niet hoeveel dagen ik nog heb.

Wel weet ik, dat ik met jou de wereld rond wil vliegen als een vogel. Zo vrij met vleugels, lekker in de wind.

Ik weet niet hoeveel dagen ik nog heb, en ik weet niet hoeveel dagen jij nog hebt, maar ik weet dat ik met jou de wereld rond wil vliegen.

-XS

[xspoetry]

Wist je dat jij ook soms even stil mag staan?

-XS

[xspoetry]

De regen, voor de herfst en hoogstwaarschijnlijk sneeuw voor winter.

De seizoenen vliegen ons voorbij, de wolken dienen haast als ons eigen weerprinter.

De zomer vliegt zoals gewoonlijk als een vliegtuig zo snel langs ons heen.

Lente mogen we niet eens over beginnen, dat valt altijd zo zwaar als een blok aan het been. De lammetjes springen buiten in de wei, maar wij mengen ons zoals gewoonlijk in een grote mengelmoes van een brei.

De mengelmoes die ik hier benoem, daar bedoel ik onze meningen mee. Elk jaar dit, elk jaar dat, we doen nooit eens “hè, doe maar gewoon wat”.

Natuurlijk kunnen wij als Nederlanders niet gewoon, niet zeuren. Wij doen dat altijd.

Dus het is de regen, voor de herfst en hoogstwaarschijnlijk sneeuw voor winter. Voor de rest van de seizoenen, daar doen we het maar gewoon mee.

-XS

[xspoetry]

Wanneer de blaadjes hun kleur verliezen en de wind steeds kouder waait,

Wachten we geduldig af op het moment dat de zon weer een volle rit rond de aarde heeft gedraaid.

-XS

[xspoetry]

Vandaag zag ik iets bloeien,

Vandaag zag ik regen,

Van het water op de straten,

Tot de natte kleding over het rek,

Vandaag zag ik iets bloeien,

En daarna zag ik regen.

-XS

[xspoetry]

Ik denk dat je wel duizend appels kunt plukken!

Maar soms is één genoeg.

-XS

[xspoetry]

Van een vogel en zijn vleugel, een hond met zijn staart en een kat met zijn nagels.

Zonder deze zijn zij niet compleet.

Net zoals wij, zonder elkaar zijn wij niet compleet.

-XS

[xspoetry]

De eik

Vandaag sta je onder een boom, de grote eik.

Gisteren lag je onder deze boom, de grote eik.

Morgen klim je in dezelfde boom, de grote eik.

Het maakt niet uit waar, hoe en wanneer je er staat, hij blijft bestaan, de grote eik.

-XS