#dookoła

[stay-alive-again]

można być w kropli wody światów odkrywcą można wędrując dookoła świata przeoczyć wszystko

"Światy" Józef Baran

[caluski]

Last blessed moments with a variety of mallards before I get back home and finish work. Such is life

[allerod]

nic nie sprawia, że czuję się jak bohater jakiegoś smutnego peerelowskiego filmu, bardziej niż jechanie lokalnym pociągiem po warszawie w szary deszczowy dzień

[majstersztykzchwil]

"Żyjesz normalnie, każdego dnia przesuwasz budzik o kolejny, upragniony kwadrans snu. Telefon to pierwsza rzecz, jaką bierzesz rano do ręki, w ciągu dnia sięgniesz po niego jeszcze kilkadziesiąt razy. O naładowanie baterii często dbasz bardziej, niż o leżącą obok ciebie osobę. Ten mały diabeł prawie nie milknie. Wibrują sms-y, mms-y, przypomnienia, maile, o… znowu ktoś dzwoni, jesteś na prawdziwym onlinie, blisko spraw i ludzi. Nie czujesz się bardziej zagubiony, samotny i nieporadny, wręcz przerażony niż w chwili, gdy uświadomisz sobie, że go zgubiłeś, zapomniałeś albo że ci go ukradli. Nie wyobrażasz sobie początku dnia bez sprawdzenia kilku portali, odwiedzenia wirtualnych znajomych, napchania sobie głowy wiadomościami, które i tak nie mają dla ciebie żadnego znaczenia. Żadnego wpływu na twoje życie. Ale jak bez tego zaspokoisz przemożną chęć bycia częścią tego świata? Ta wiedza daje złudne poczucie kontroli. Wmawiamy sobie, że to czyni nas kosmopolitami. Uczestniczenie w tym pseudoinformacyjnym krwiobiegu uspokaja. Dbamy przecież o losy świata, rozwiązujemy jego problemy, zabieramy głos w ważkich kwestiach, raz po raz stajemy po czyjejś stronie, czujemy się ważni, oceniamy. Zajmuje to nas i odciąga od naszych prawdziwych spraw, oddala od ludzi i zabiera czas, który powinniśmy z nimi spędzić".

[serialemoje]

W 80 dni dookoła świata (Around the World in 80 Days)

Ile sezonów: 1

Ile odcinków: 8

Zakład to zakład, więc trzeba się śpieszyć, gdyż okrążenie kuli ziemski w niecałe trzy miesiące to misja z rodzaju niemożliwych. Dżentelmen Phileas Fogg wyrusza na spotkanie niebezpiecznych przygód i zapierających dech w piersiach scenerii.

2021

[motylex-any]

Ona tam stoi i oczom nie wierzy,

Swoją chudą ręką, centymetry mierzy.

I mówi do siebie: ty gruba krowo !

I wcale nie wie, że to jest chorobą.

Ciągle wyrzuca otyłość sobie,

Nawet nie pomyśli, że obudzi się w

grobie.

21 lat już, sobie liczy

A waży 35kg, biedna się przeliczy.

Wciąż mówi sobie jeszcze troszeczkę,

Chce schudnąć przynajmniej, jeszcze piąteczkę.

Słyszy pukanie, lecz nie otwiera.

- Za gruba jestem, jasna cholera.

I nagle ciemność - mrok ją ogarnia,

Wchodzi mężczyzna, włosy odgarnia ...

Kilka lat później, ten sam mężczyzna,

Wraca do miasta, gdzie ziemia żyzna.

Idzie na cmentarz, siada i klęka,

W jego serduszku jakaś nitka pęka.

Patrzy dookoła, sobie wspomina,

Te chwile wspólne obok komina.

Przez tą chorobę nie pamiętała,

że kiedyś się...z nim umawiała.

A on tak siedzi, patrzy na zdjęcie,

łza płynie wolno, w sercu ma cięcie.

I patrzy na zdjęcie, a na nim ... tyczka,

Bo jego ukochana, to była anorektyczka ...

[harmony-and-peace]

„Nikt nie wejdzie do Twojej głowy, jeżeli go do niej nie wpuścisz. Statek tonie nie przez wodę, która jest dookoła niego, ale przez tą, która, dostaje się do środka”

- autor nieznany

[blueflyingturtleontheway]

💙

A jeśli chodzi o jej relację z Apollinem...

"You want me so bad"

"The only thing I want you is to leave me alone"

Apollin jest przekonany, że przecież wszyscy go kochają, a co dopiero Zasława, której rola dosłownie polega na ubóstwianiu go. Po prostu jest nieśmiała i tak się z nim droczy

Zasława tymczasem zastanawia się czy warto jest zaprzepaścić sobie życie wyrokiem za zabójstwo

Letkiewicz jestem, gałgan jestem, no — podła jestem, ale cóż zrobię, kiedy mi tak twój pomysł przypadł do gustu, że nie mogłam przestać o nim myśleć...

Apollin wprawdzie może się uważać za głównego bohatera, ale wszyscy wiemy, że tak naprawdę jest nim Wokulski

A w tym przypadku, Wokulska

Zasława Wokulska, zagorzała pozytywistka, kobieta biznesu, która wypiera się wszelkich skłonności romantycznych!

Wszelkich!

Pozwolę sobie jeszcze raz cię oznaczyć, @featherglum, jednocześnie przepraszając że tak ci się wpakowałam z butami w koncept

[blackberry162]

Nawet nie wiesz ile kosztuje mnie powstrzymywanie łez, bo nie chce, by wszyscy dookoła wiedzieli, że sobie nie radzę...

[excellencyxvinx]

Moi kochani tutaj znów Vin.

Kurcze... to już mój piąty ban i w dodatku drugi w przeciągu kilku dni :/ Mam wrażenie że ktoś musi mnie zgłaszać. Przez to wszytko ciężko jest mieć taką samą chęć prowadzenia tego konta, od razu mówię że nie odchodzę. Kocham to miejsce i nie wyobrażam sobie nie być tu obecną jednak nie wiem czy będę robić to jak dotychczas. Przykro mi jest po prostu gdy codziennie staram się nad postami i wszystkim dookoła nich, a to zaraz znika bez śladu. Mam nadzieję że rozumiecie.

(z tego wszytkiego nawet zapomniałam zrobić ss poprzedniego konta więc dla uwagi wrzucam jeszcze popszedniego)

༶•┈┈┈┈┈┈୨♡୧┈┈┈┈┈┈•༶

Więc jak to teraz będzie? Nie wiem, jeszcze nie zdecydowałam bo to wszystko świeże ale myślę że raz w tygodniu będę robić większe podsumowanie zamiast codziennych bilansów. Normalnie na dniach będę wrzucać pewnie jakieś krótsze nie wymagające posty z przemyśleniami typu shitpost lub dalej odpowiadać na wasze pytania. Co do przepisów to raczej niezmiennie, co jakiś czas będą.

༶•┈┈┈┈┈┈୨♡୧┈┈┈┈┈┈•༶

Zobaczymy jednak co wyjdzie w praniu tak naprawdę. Myślę że tymczasowo będzie tak jak opisałam powyżej, a z czasem może wróci stary format bo naprawdę go lubię ale irytuję mnie to już.

Proszę was bardzo o reblogi po raz kolejny T_T Byłabym niezmiernie wdzięczna!

[atalienart]

– Mogę pani jakoś pomóc? – Podszedł bliżej, robiąc unik przed próbującą wykuć mu oko palmą, którą dostrzegł w ostatniej chwili. Fenet natychmiast się wyprostowała, blada jak czyste płótna dookoła. – Co pan tu robi? – Kot wyśliznął się jej z rąk. – Byłem ciekaw potwora, którego pani tu trzyma.

(rough translation: "Can I help you somehow?" He came closer, dodging the palm tree that suddenly tried to poke out his eye. Fenet immediately straightened up, pale as the clean canvases around her. "What are you doing here?" The cat slipped out of her hands. "I was curious about the monster that you keep here.")

Projekt Soulmate

[dawkacynizmu]

bardzo chaotyczne przemyslenia na temat braku znajomych

w chuj mnie ostatnio frapuje kwestia tego ze nie mam znajomych czy moze to ja staralam sie bardzo jak przyszlam do nowej szkoly? moze powinnam biegac za innymi zeby mnie polubili zamiast czekac na to ze ktos wyciagnie reke. nie mowie ze nie probowalam wcale bo staralam sie z kilkoma osobami ale po prostu nie wychodzilo. to znaczy rozmawialismy na jakis temat ale gdy on sje konczyl bylo absolutnie zero punktu zaczepienia, pustka, nie dalo sie poprowadzic tego dalej.

a jak zdazylam pomyslec "okej jestesmy moze teraz kolezankami?" to wtedy nie bylo mnie w szkole dwa dni i po powrocie miałam wrażenie że byłam jak powietrze, wszystko wracało do punktu wyjścia.

ja wiem ze we wszystkich relacjach zdarzaja sie chwile milczenia, gdzie dwom osobom konczy sie temat wiec siedza chwile w ciszy, moze siegaja na moment po telefon ale w moim przypadku jest to zawsze tak niezreczne — ciagle mam w glowie tylko jak popchnac rozmowe dalej bo wiem ze jak tego nie zrobie to druga osoba tego nie zrobi, bedzie wolala po prostu ja zakonczyc.

ale jak tak sie teraz zastanawiam to wlasnie jeden jedyny raz bylam czyjas glowna przyjaciolka, takie wiecie, papuzki nierozlaczki (osoby ze spolecznosci moga kojarzyc kamile) widzimy sje codziennie mowimy sobie wszystko. i tak bardzo mnie zastanawia dlaczego kiedyś miałam przyjaciolke a teraz ledwie posiadam znajomych, czy po prostu pasowalismy do siebie tak dobrze czy wtedy jeszcze potrafilam nawiazywac te kontakty? i czy przyczyna tego że teraz sprawy tak wyglądają moze leżeć w bullyingu pod koniec podstawowki przez ktory przestalam wierzyc ze ktokolwiek moze mnie polubic

moze wina jest w jakichs wewnętrznych przekonaniach, tym ze podświadomie uwazam ze jestem kims kto nie nadaje sie do tworzenia relacji.

tez mnie mega boli ze inne niesmiale osoby sa postrzegane jako urocze, np. PRZEWODNICZACA mojej klasy jedna z najbardziej socjalnych osob jakie istnieja pytajaca czy ktos inny moze zapytac o cos nauczyciela bo "ja jestem shy 😓" i wszyscy sa jak hahaha spoko misia nie ma problemu a kiedy ktos niesmialy + mniej atrakcyjny + naprawde majacy problemy z angazowaniem sie w cokolwiek to jest zwyczajnie odtrącany.

ja myske ze na tym etapie nie ma co juz szukac znaj w szkole. jak sje trzeci rok siedzi ciagle samemu to mysle ze w głowach innych rodzą się jakieś uprzedzenia, dodatkowo skoro wszyscy dookoła mają swoje grona znajomych to nie sa zbyt chetni przyjmowac kogos nowego tak totalnie bez powodu.

mysle tez nas tym co by bylo gdybym to teraz zaczynala liceum a nie trzy lata temu, teraz gdy jestem mniej zagubiona, bardziej idgaf no i nie boje sie tego powiedziec, ładniejsza. akurat ta zmiana szkoly przypadka na naprawde zly okres w moim zyciu bo osma klasa (jej wiekszosc) byla okropna bylam odepchnięta i przygnębiona jak nigdy, potrafiłam nie chodzić do szkoly przez wiekszosc dni w tygodniu bo nie chcialam znowu spedzac calego dnia w samotnosci i stresie o to co kto znowu o mnie powie i co mi zrobi. nagle po takim okresie calkowita zmiana otoczenia oczekiwanie ze nagle sie zaaklimatyzuje.

teraz nie podejmuje zadnych staran aby sie z kims nowym poznac ani nie rozpaczam nad brakiem znajomych choc łapią mnie momenty gdzie on doskwiera, ale glownie spodowane lekiem ze jestem do tego po prostu niezdolna, ze zbyt dlugo siedzialam sama i za bardzo się zamknęłam

kiedys tez Nie przypuszczałam ze brak znajomych jest tak upokarzajacy. doslownie w filmach outsiderzy to po prostu osoby ktore chodza swoimi sciezkami i ich samotnosc jest romantyzowana do granic mozliwosci, a w rzeczywistosci? pytasz sie o cos kgoos i patrzy jak na kosmite bo nagle ogarnia ze umiesz mowic. klamiesz matce ze masz przyjaciol chociaz w glebi duszy zdajesz sobie sprawe, że ona domysla sie prawdy. zawsze musisz polegac na sobie bo nawet nie masz kogo prosic o pomoc nie masz z kim porozmawiac i zjadaja cie niektore tematy

czasem gdy na blogu napisze ze jesyem samotna ktos proponuje mi poznanie sie ale dla mnie relacja przez internet nie jest zamiennikiem takiej zwyczajnej...nie czuje sie jakbym rozmawiala z prawdziwa osoba (choc zdarzaja sie wyjatki) i w ogole czuje sie jakby ten ktos pisal do mnie z litosci, co innego gdy poznam kogos w internecie podcaas dyskusji na jakis temat (moja jedyna internetowa znajoma poznalam w komentarzu na ig o pewnej ksiazce)

[pracownia-dobrych-mysli]

Prawda o strachu: Nie boisz się ciemności, boisz się tego co może w niej być. Nie boisz się wysokości , tylko tego , że spadniesz. Nie boisz się ludzi , którzy są dookoła Ciebie, boisz się ich reakcji. Nie boisz się miłości, boisz się, że nie będzie ona odwzajemniona. Nie boisz się odejścia , boisz się, że nie przyzwyczaisz się do tego, że jego już nie ma. Nie boisz się znowu próbować, boisz się, że skończy się tak jak poprzednio.

[panikea]

Może wcale nie wiesz co to jest ta miłość? I może on też wcale tego nie wie. To słowo się mocno zdewaluowało. Dzisiaj ludzie kochają wiele rzeczy. Kochają psa, kota, steki, zachody słońca, długie pocałunki oraz seks oralny albo kebaba o 4 rano na ulicy Marszałkowskiej (wolę tego z prawej). Można też kochać jakiegoś faceta, jakąś kobietę, oraz telefon. O niebo łatwiej kocha się jednak steka niż kobietę, bo stek nie mówi: musimy porozmawiać. Stek nie strzela fochów. Stek jest zwyczajnie rzecz biorąc stekiem i o ile jest z dobrego mięsa i w stanie medium rare to zawsze jem go z dużą przyjemnością. I o niebo łatwiej kocha się czekoladę niż faceta. Bo każda kobieta już po ukończeniu 18 roku życia kuma, że czekolada rozumie, czekolada wybacza, czekolada zawsze, ale to prawie zawsze, jest pod ręką, nie rozwala dookoła skarpetek, nie przychodzi najebana o czwartej rano żądając seksu, a daje mniej więcej taki sam orgazm w głowie jak większość facetów, a często nawet dłuższy i znacząco lepiej smakuje w ustach. - Piotr C. Związki - instrukcja obsługi

[whatever228sworld]

Najważniejsze jest znaleźć kogoś kto dotknie Twojej duszy, nie dotykając nawet jeszcze Twojego ciała. Przyspieszy bicie serca, nie przyspieszając biegu zdarzeń. Poruszy Twój świat, jednocząc się w nim z Tobą. I nawet będąc daleko, będzie znacznie bliżej Ciebie, niż wszyscy ludzie znajdujący się dookoła. Kogoś kto będzie kochał bezwarunkowo i stanie w Twojej obronie niezależnie od sytuacji.

[nekod0lly]

07.05.2024

Właśnie zjadłam więcej niż powinnam. Mój chłopak boi się że znowu schudnę, więc musiałam z nim zjeść obiad. Pamięta ostatnie wakacje i moje 38 na wadze i jak bardzo bał się o mnie wtedy, mimo że mnie wspierał. Popłakałam się i wyszła z tego kłótnia, ale nie obwiniam go za to, bo ja też czułam się tragicznie…

Jak narazie zjadłam 1100 kcal okolo i tak strasznie sie boje ze przytyje…

Jak tylko będę miała okazję to będę jadła przy nim żeby widział że jem, bo inaczej chyba wyjdę z siebie i stanę obok. Jutro spróbuję zjeść tylko baton proteinowy bo on wychodzi po 15. Boże proszę żeby to się udało, chce w końcu zobaczyć te jebane 43 znowu, które widziałam doslownie parę dni temu… życie jest straszne i jedzenie tym bardziej…

Też czuję że wszyscy dookoła mnie traktują mnie inaczej i są bardziej zdystansowani, nie wiem czemu to się dzieje, mam ochotę płakać…

Jeśli coś więcej zjem to dam wam znać, ale może da mi po tym spokój ;((

Kocham was Łabądki, mam nadzieję że wasz dzień jest lepszy od mojego, bo czuję się teraz tak grubo…

~Neko