#stapje

[vastingedachten]

Van droom naar doel…

Soms voelt het alsof je aan een reis begint waarvan de bestemming nog niet helemaal helder is. Maar het mooie aan reizen is dat je onderweg zoveel leert – over jezelf, je kracht en je mogelijkheden.

Vandaag heb ik weer een stap gezet op die reis. Kleine taken afgestreept, ideeën uitgewerkt, en een deel van mijn toekomst vormgegeven. Geen spectaculaire mijlpalen misschien, maar wel stappen die me dichterbij brengen. Want elke stap, hoe klein ook, is een overwinning op jezelf.

Wat ik mezelf vandaag vertel, deel ik graag met jullie: blijf doorgaan. Blijf bouwen aan wat jou gelukkig maakt, zelfs als het langzaam gaat. Soms is het niet de snelheid, maar de richting die telt.

Dit is mijn reis, en ik kies ervoor om ervan te genieten.

Van. Mij.

[yuuverseyuuverse]

Ah yes, twitter the cesspit of all that is wrong with the world.

Ngl I wish artists would stop randomly messaging me about commissioning them for vtuber art.

[aardappel-van-mijn-oog]

YES HAHA FRIET HEEFT GEWONNEN

Hiermee ga ik het eindelijk aan alle mijn vrienden bewijzen >:3

[erikvelema]

Kom in beweging en word vrij.

[jungleklas]

Vandaag leerden we denken als een computer! We vulden knoppen op onze afstandsbediening in en bepaalden zelf welke stapjes ons duplomannetje moest uitvoeren om door het doolhof te kunnen stappen. 🖥

[air-rising]

Can you post the article??

Vriendin van Van de Donk eist dat Oranje wint voor haar 'Daan'

Girlfriend of Van de Donk demands that Orange win for her 'Daan'

[Ellie Carpenter en Daniëlle van de Donk leerden elkaar kennen bij Olympique Lyon, waar Damaris Egurrola ook onder contract staat.]

[Ellie Carpenter and Daniëlle van de Donk met at Olympique Lyon, where Damaris Egurrola is also under contract.]

Dat haar geliefde door een schorsing niet mag spelen in het kwartfinaleduel met Spanje, was ook een enorme teleurstelling voor Carpenter, volgens eigen zeggen de grootste fan van Van de Donk. „Ik heb geprobeerd haar een hart onder de riem te steken. Gelukkig krijgt ze veel steun van haar ploeggenoten en de staf, die haar het gevoel geven dat ze tot nu toe al heel veel heeft gedaan voor het team.”

The fact that her lover is not allowed to play in the quarterfinal due to a suspension with Spain was also a huge disappointment for Carpenter, according to his own words the biggest fan of Van de Donk. “I tried to support her. Fortunately, she gets a lot of support from her teammates and the staff, who make her feel like she has already done a lot for the team so far.”

Voor Carpenter is het een uitgemaakte zaak wie haar vriendin op het middenveld moet vervangen: Damaris Egurrola. „Zij kent Spanje van binnenuit, heeft met heel veel van die Spaanse meiden samengespeeld. Ik heb vertrouwen in dit Oranje en geniet van hun wedstrijden”, zegt de rechtsback van de Wallabies, die bij Olympique Lyon samenspeelt met Van de Donk en Egurrola.

For Carpenter, it is a foregone conclusion who should replace her friend in midfield: Damaris Egurrola. “She knows Spain from the inside out, has played with a lot of those Spanish girls. I have faith in this Orange and enjoy their matches,” says the Wallabies' right back, who plays alongside Van de Donk and Egurrola at Olympique Lyon.

Carpenter droomt van een WK-finale tegen Nederland. Dan gaat de beuk erin, belooft de verdedigster die op vijftienjarige leeftijd debuteerde voor het nationale team van Australië. „Mocht het zover komen, dan ga ik er vol voor. Zodra ik het veld oploop, is zij even niet meer mijn vriendin maar mijn tegenstander”, vertelde Carpenter na de 2-0 overwinning op Denemarken.Een eventuele eindstrijd tussen Australië en Nederland is sinds die zege weer een stapje dichterbij gekomen. Carpenter speelde voor ruim 75.000 toeschouwers in het uitverkochte olympisch stadion van Sydney. „De manier waarop we op het WK gesteund worden is fantastisch en heb ik nooit eerder meegemaakt. De mensen die in de nok van het stadion zaten kon ik niet eens zien. We weten amper wat we meemaken.”

Carpenter dreams of a World Cup final against the Netherlands. Then the beech goes in, promises the defender who debuted for Australia's national team at the age of fifteen. “Should it come to that, I'll go all out. As soon as I walk out on the field, she is no longer my girlfriend but my opponent,” Carpenter said after the 2-0 victory over Denmark. A possible final battle between Australia and the Netherlands has come one step closer since that victory. Carpenter played in front of over 75,000 spectators at Sydney's sold-out Olympic Stadium. “The way we are supported at the World Cup is fantastic and I have never experienced it before. I couldn't even see the people who were in the ridge of the stadium. We barely know what we're going through.”

Frankrijk (France)

Australië presteert met het bereiken van de laatst acht historisch goed, zegt Carpenter. „Ik ben trots dat we hier nog steeds staan, terwijl we werden gezien als underdogs. Voor elke wedstrijd is ons eerste doel het doel schoonhouden. De nul houden is voor ons belangrijker dan scoren. Dat is ons in drie van de vier wedstrijden gelukt.” Zaterdag spelen de ’Aussies’ in Brisbane tegen Frankrijk om een plek in de halve finale.

Australia is performing with reaching the last eight historical good, Carpenter says. “I am proud that we are still standing here, while we were seen as underdogs. For every match, our first goal is to keep the goal clean. Keeping the zero is more important to us than scoring. We succeeded in three of the four games.” On Saturday, the 'Aussies' will play in Brisbane against France for a spot in the semi-finals.

De vonk tussen Carpenter en Van de Donk sloeg over in Frankrijk, waar zij allebei bij Olympique Lyon spelen. Dat de 32-jarige Nederlandse nu eens aan Carpenters kant van de wereld is, vindt de Australische fijn. „Wij hebben hier ’down under’ zoveel te bieden.”

The spark between Carpenter and Van de Donk skipped in France, where they both play at Olympique Lyon. The Australian likes the fact that the 32-year-old Dutch is now on Carpenter's side of the world. 'We have so much to offer 'down under' here.'

Toekomstplannen (Future Plans)

Of dat ook betekent dat de twee uiteindelijk in Australië eindigen, durft Carpenter (23) niet te zeggen. „Mijn voetbalcarrière duurt logischerwijs nog langer dan die van Daniëlle. Ik kijk gewoon waar ik kan blijven voetballen en waar het ons naartoe brengt.”

Whether that also means that the two eventually end up in Australia, Carpenter (23) dares not say. “My football career logically lasts even longer than Daniëlle's. I'm just looking where I can keep playing football and where it takes us.”

[autimind]

Mensen met autisme lopen soms de deur plat bij de GGz en allerlei therapeuten en hulpverleners. Dit gaat lang niet altijd goed. De gemiddelde deelnemer aan mijn gespreksgroep heeft een hekel gekregen aan psychiaters.

Als kersvers gediplomeerd klachtenfunctionaris in de zorg wil ik graag alle patiënten en cliënten een belangrijk inzicht geven. Dat inzicht is: je kan iets doen met je onvrede. Sterker nog, de overheid wil dit graag en heeft daar iets moois voor gebouwd: de WKKGZ.

Wat is een klacht eigenlijk? Heb je er iets aan? Hoe doe je dat?

Word je behandeld door de zorg of werd je dat en ben je daar niet gelukkig mee? Wat zijn je rechten? Als je er iets mee wil doen, hoe pak je dat dan aan? Het is opvallend dat veel mensen die normaal zo mondig zijn bij medische zaken dingen zeggen als ‘ik weet niet of ik het zo groot wil maken..’ Andere mensen escaleren elk wissewasje direct. Hoe zit het nou?

Is dit een klacht?

Veel mensen denken dat een klacht altijd om iets heel ernstigs moet gaan en een enorme administratie met zich mee brengt. Dat valt best mee. Je wordt vaak wel gevraagd een formulier in te vullen maar dat is het ook wel. En een klacht kan heel klein zijn.

De definitie die de Wet Kwaliteit Klachten en Geschillen Zorg (WKKGZ) aan een klacht geeft is toegankelijk genoeg:

“elke naar voren gebrachte onvrede over een gedraging van een zorgaanbieder en/of de voor deze werkzame personen, jegens de cliënt en/of jegens diens naaste, vertegenwoordiger of nabestaande”

In normaal Nederlands ben je gewoon niet blij en kan het om zo’n beetje alles gaan en het mag gaan over de zieke maar ook over andere mensen, zelfs na een overlijden. Klachten gaan voor bijna twee derde over iets wat met communicatie te maken heeft. Het kan een gemiste diagnose zijn of een verkeerde behandeling maar ook de omgeving waarin behandeld wordt, dossiervoering, de manier waarop je informatie krijgt, zelfs fraude of seksueel wangedrag en nog veel meer.

De WKKGZ zit zo in elkaar dat je als klager gratis en makkelijk hulp krijgt: informatie, voorlichting en begeleiding. Het zorgrecht blijft niet echt simpel en juist daarom hoef je het niet zelf te doen. Het doel van deze wet is klachten oplossen zodat ze niet uit de hand lopen en uitlopen op juridische gevechten. Soms moet dat maar vaak heb je er als klager maar heel weinig aan of brand je zelf je vingers.

Is het de moeite waard om te klagen?

Dat is het redelijk snel. Het is inderdaad niet de bedoeling dat je overdrijft. Komt een behandelaar anderhalve minuut te laat op een afspraak dan past daar vooral begrip bij. Als je vindt dat verpleegkundigen te snel praten om te begrijpen – wat ik in een recente casus tegenkwam – dan kun je dit direct zeggen. Daar hoef je geen klacht van te maken. Als ze niet luisteren en het blijven doen.. dan wel.

Hoe pak ik dat aan?

Er is een klein aantal principes om in de gaten te houden.

–          Alles is erop gericht om jou te helpen zo makkelijk mogelijk een oplossing te bereiken.

–          Er wordt wel van je verwacht dat je ook zelf meedoet om die oplossing te vinden. Er zijn soms wat stapjes te doorlopen.

–          De allereerste stap is dat je een gesprek voert me degene op wie je boos bent of anders het hoofd van de afdeling. Dit mag je overslaan als je het echt niet aankan of als dat echt niet van je verwacht kan worden. (Voorbeeld: seksuele intimidatie juist door de behandelaar)

–          De tweede stap is aanmelding bij de klachtenfunctionaris. Die biedt jou gratis begeleiding, informatie en voorlichting.

Meestal begint het in de praktijk met aanmelding bij de klachtenfunctionaris omdat mensen (online) een formulier invullen. De klachtenfunctionaris kan aanraden om alsnog dat eerste gesprek te gaan voeren. Dat bespreken jullie wel altijd samen.

Wat doet een klachtenfunctionaris?

De klachtenfunctionaris heeft als taak om jou te helpen op een laagdrempelige en simpele manier een oplossing te vinden voor je klacht. De klachtenfunctionaris is strikt neutraal; dit is in de wet verankerd. Dat wil zeggen dat hij of zij oog heeft voor alle belangen, de jouwe en die van de persoon over wie je klaagt. Dit wordt ook meerzijdige partijdigheid genoemd.

De klachtenfunctionaris zal, zeker in het eerste gesprek, vooral naar je luisteren. Dit heeft een dubbel doel. Ten eerste wordt je echt gehoord, er wordt echt naar je geluisterd. Dat is soms eerder niet gebeurd en vaak een reden voor je klacht. Ten tweede zal de klachtenfunctionaris heel precies je klacht uitwerken in neutraal taalgebruik. De klachtenfunctionaris neemt geen positie in, kiest geen partij en vindt er officieel eigenlijk niks van.

Met die informatie wordt vervolgens de beklaagde ingelicht, de persoon over wie je ontevreden bent. Die krijgt ook informatie en begeleiding. Hoe het verder gaat hangt helemaal af van wat je klacht precies is, in hoeverre jij en de beklaagde het eens zijn of niet en wat je precies wil bereiken.

Wat als het niet lukt?

De klachtenfunctionaris probeert met jou een oplossing te bereiken, dus een situatie waar jullie allebei tevreden mee kunnen zijn. Soms lukt dit niet. Er zijn verschillende manieren van escaleren in de wet beschikbaar, allemaal met voordelen én nadelen. De klachtenfunctionaris zal je ook begeleiden en adviseren als je dit wil of nodig hebt. In sommige gevallen zal hij je doorverwijzen voor verdere begeleiding maar nooit zonder uitleg en jouw toestemming.

Het komt voor dat klagers direct een escalatie willen beginnen, bijvoorbeeld met een tuchtklacht. Dat kan. De klachtenfunctionaris zal je uitleggen wanneer dat wel en niet verstandig is en of het jouw doel dient.

Wat als je je echt heel rot voelt?

Het komt voor dat bij een klacht tegelijkertijd rouw meespeelt. Je bent misschien een dierbare verloren. Of je hebt schade opgelopen of je hebt een diagnose gehad die echt heel slecht nieuws voor jou is. Dat alles betekent rouw. De klachtenfunctionaris is geen deskundige op dit gebied en ook geen psycholoog. Je mag je vrij voelen om in gesprek je gevoelens en je twijfels te uiten maar als jullie denken dat er hulp nodig is, dan zal je doorverwezen worden. In elk geval krijg je een vangnet aangeboden, ook als de klachtenfunctionaris niet zelf kan helpen.

Werkt dit?

Nou, best wel. Klachtenfunctionarissen bemiddelen veel en helpen zo patiënten/cliënten en behandelaars vaak tot een vergelijk te komen. Soms is een excuus genoeg. Veel mensen willen dat er iets veranderd zodat wat zij meegemaakt hebben niet meer kan voorkomen. Ook dat valt nog wel eens te regelen. Het lukt zeker niet altijd. Het voorkomt wel dat elke klacht of afbreekt of uitloopt op een slopend en formeel juridisch traject. Dien je klacht dus gewoon in en wacht af tot er contact wordt opgenomen.

AutiMind zelf kan je hier niet bij helpen. Dat is aan de klachtenfunctionaris van de instelling of hulpverlener waarover je ontevreden bent. Je mag altijd een algemene vraag stellen.

[deberghuthorizon]

Zelfs met al die proeven blijft de Berghut lezen…

Myra bracht vandaag haar eerste SUPERleesmeter mee en brengt ons zo weer een stapje dichterbij de Leesberg!

[arafilez]

STOP STAP STAPJS I'M IN LOVE WITH UR BANNER ‼️ (guess whooooo)

SKY?????? IS THAT YOU

[daan72]

Feest

Gisteravond een feestje gehad omdat nichtje 12 1/2 jaar getrouwd is. De laatste jaren zijn we als neven en nichten van mijn vaders kant een gezellige groep die op ieders feest van elkaar uit hun dak gaan. Van tevoren wel afgesproken met thuisfront dat ze stand-by moesten staan als ik het niet vol zou houden. Gelukkig was het om 01.00 uur afgelopen en heb ik het heel gezellig gehad. Iets minder gedanst, veel minder gedronken en regelmatig op de kruk rond gekeken naar iedereen die het naar zijn zin had. Veel vragen en gesprekken over mijn kanker en operatie. Getoast op het leven met nicht die 5 jaar geleden geopereerd is aan borstkanker. Gesproken over aankomende controles, angst, ongeloof en vertrouwen verliezen in je lijf. Alles stond op zijn kop. Staat op zijn kop. Je lijf en je hoofd. Mijn lijf gaat stapje voor stapje vooruit. Nog steeds snel moe, kortademig maar ik kan weer zelf een boodschap doen en kleine klusjes in huis. Maar mijn hoofd draait overuren. Met daar bovenop flinke hormoonschommelingen door de overgang. Een leven voor de diagnose en nu het nieuwe leven daarna. Hoop dat het gaat slijten. Dat gevoel en die gedachten. Maar in juli staat alweer de eerste scan voor de deur. Met bijbehorende uitslag. Ik hoop dat het goed is. En dat ik dan ook blij kan zijn. En een klein beetje geloof in mezelf kan terugvinden!

[dejufuniverse]

More Blossom

Met kleine stapjes en de nodige voorzichtigheid ( ik wil niet dat het grof over gaat komen) brengen we de verf op het doek.

Een beetje textuur brengt leven op het doek en het is jammer dat het op de foto niet zo goed te zien is. De bloemen glinsteren en dat is zo een mooi gezicht. Hopelijk zal het een stralende bloesemtak gaan worden in de stijl waar ik graag mee werk.

[handlewithcare-delicate]

Jips awkward stapje naar voren om het penningmeesterschap op te eisen, maar justin is haar voor hmmmm

[bucklemonster2]

BIG SUN: a Toki Pona Poem

4.11 Toki Pona Poem 6 Big Sun Poem By Emilia Sameyn 29/8/2023

BIG SUN SHINES IN NIGHT SKY SHINES ON WATER, SHINES ON LITTLE PLANTS SO MANY IDEAS, BIG ON MY HEAD FEELS HARD

MANY LITTLE STEPS, MANY LITTLE DAYS COME CLOSER TO BIG SUN BIG RED SUN IN NIGHT SKY

4.11 Toki Pona Gedicht 6

Grote Zon

Gedicht van Emilia Sameyn 29/8/2023

GROTE ZON SCHIJNT IN DE NACHTELIJKE HEMEL SCHIJNT OP WATER, SCHIJNT OP KLEINE PLANTEN ZOVEEL IDEEËN, GROOT OP MIJN HOOFD VOELT MOEILIJK VEEL KLEINE STAPJES, VEEL KLEINE DAGEN KOM DICHTER BIJ DE GROTE ZON GROTE RODE ZON AAN DE NACHTELIJKE HEMEL

[bramsnor]

Minimens…..😇

Gekkenwerk vandaag en eigenlijk ook gisteren, ben nog een stapje in de roedel terug gezet. Dat minimensje is bij binnenkomst toch belangrijker dan ik. Nou ja ik pik het weliswaar met wat tegenzin, want ik heb het eigenlijk best wel goed hier. Krijg alles op tijd en hoef me niet meer druk te maken.

Vanmorgen na de korte plasronde liep dat minimensje alweer rond om zes uur. Bla bla bla en dan dat pak wat ze aantrok…. 🤭 Maar goed, bij de lange poepronde kreeg ik alle aandacht. Die Snor en ik hebben een flink eind graskant afgestruind. Was lekker, even mijn neus de kost geven en hier en daar kennis gemaakt. Zes kilometer in de poten Pfffff.

Bij thuiskomst lekker mijn hoekje in en maffen. Had geen honger ondanks dat ik de slootkanten wel vier keer had bemest. Alleen maar slaap, geen last ook meer van dat minimensje gelukkig.

Na de middagtuk mocht ik mee in dat zwarte koekblik, die kleine wilde naar haar eigen huis. Dus zit ik weer in mijn eigen rang. Maar bij haar thuis was een nieuwe kennismaking want daar liep zo’n minitijger rond. Mijn maak je niet gek dus geen aandacht aanbesteed, alhoewel op een gegeven moment stond dat mormel te eten en toen dacht ik, ga eens aan dat watermerk ruiken.

Nou ze schrok zich te pletter en haalde gelijk uit, toen schrok ik weer. Gelukkig gingen we daarna vrij snel weer in dat koekblik naar huis. Moet eerlijk zeggen dat ik het wel gezellig vond, behalve daar buiten. Wat een teringherrie, en dan ook nog de nodige knallen. Daar ben ik een schijtert in, maar mijn baas die reageert helemaal niet en sjort mij gewoon mee of er niets aan de hand is.

Dus het zal er wel bij horen en probeer ik het steeds vaker te negeren al valt dat om de donder niet mee, maar ik doe mijn best. We zijn net thuis van het laatste dagrondje, dus nu lekker maffen. Morgen zie we weer verder.

Groeten Kato. 🐕

[stanggubbels]

Zo’n 100 basisschoolkinderen zijn de art director van deze speciale editie van Postcast. Zij maakten de tekeningen die door Stang Gubbels als basis zijn gebruikt om te komen tot de illustraties. Als een ware beeld-dj heeft hij de tekeningen die de kinderen hebben gemaakt, geremixt tot een prettig bij elkaar passend geheel.

De Regenmaker, geschreven door Kees Klomp over een klein vogeltje die een bosbrand gaat blussen, uitgegeven door Postcast en met een heel team van mensen: Marcel Kampman, Dennis van Aalst, Frum van Egmond, Joost Widdershoven, meestersander.nl Martine Eizinga, 22 mei, de internationale dag van de biodiversiteit.

De Regenmaker is een hervertelling van een stokoud oerverhaal over een klein vogeltje en een bosbrand. Verandering gaat vaak over groot en wanhoop. Dat maakt het lastig bespreekbaar. Denk aan de grote uitdagingen waarmee we momenteel te maken hebben, zoals het klimaat, de afnemende biodiversiteit en vele anderen. Wat nu als je de grote verandering heel klein maakt, dichtbij Brent en persoonlijk maakt? Dan kun je je eigen verhaal maken en zelfs een stapje zetten. Dit grootse verhaal over het kleine vogeltje Olla, in de vorm van dit kleine (voorlees)boekje, laat je de kracht voelen van het zetten van kleine stapjes en maakt een groot probleem op een hoopvolle manier bespreekbaar.

[overwijs]

ℕ𝕒𝕊𝕜𝕖𝕣𝕚𝕒𝕒𝕟𝕤

Vandaag heb ik geleerd. Zo leerde ik vandaag hoe ik de voorgaande zin moet ontleden en wat een bijwoordelijke bepaling (ook alweer - al kan ik me niet herinneren het ooit geleerd te hebben) is. Ook leerde ik dat je als baby, zelfs in de buik, het verschil kan horen tussen je moedertaal en een vreemde taal, door klanken, klemtonen, melodie en andere kenmerken. Later leren we dit weer af én aan.

Het is duidelijk dat ik een lesje, of twee zelfs, Nederlands gevolgd heb vandaag (wist je dat “vandaag” een bijwoordelijke bepaling is in deze zin?). Het mooie van mijn werk is namelijk dat ik ook heel veel bij andere docenten in de les mag en kan zijn. Zo krijg ik de kans om anders naar mijn onderwijs maar ook dat van anderen te kijken, meer mee te krijgen van de wereld van de leerling én als het mij gegeven is samen met mijn camera de docent uiteindelijk weer een stapje verder te brengen in de eigen ontwikkeling. Ik hoop dus dat ik niet alleen wat geleerd heb vandaag maar met mij ook de docent en de leerlingen iets leerden.

Terwijl ik rondloop door het lokaal, kijkend naar posters die uit het niets ontstaan over moedertaal, besluipt mij de gedachte dat we in onderwijs ook onze moedertaal hebben. Mijn vaktaal is duidelijk anders dan die van deze docent Nederlands, zonder dat we daar veel bij stilstaan óf last van hebben.

Ondertussen zitten in het lokaal 17 leerlingen en het eerste wat ze op de poster schrijven is hun moedertaal in grote letters. Als ik snel tel kom ik al gauw op negen verschillenden geschreven, van Antilliaans tot Turks, van Braziliaans tot Vlaams, van Arabisch tot Pools, van Portugees tot Surinaams. En Nederlands natuurlijk niet te vergeten. De “taalbarrière” in vaktaal staat mij en mijn collega niet in de weg in onze communicatie en leerproces, net zoals het verschil in moedertaal deze leerlingen hun onderlinge verhoudingen niet tegengaat. We hebben namelijk voldoende gemeenschappelijke taal, met mijn collega’s de onderwijstaal, tussen de leerlingen Nederlands, en zo verstaan we elkaar dus allemaal.

Terwijl ik hierover mijmer gaan de leerlingen verder met hun poster. Op het digitale bord prijkt de volgende vraag: “wat vind je het mooiste woord in jouw moedertaal?”. Jeetje, wat was ik blij dat ik in het lokaal van 28 graden Celsius niet zat te zwoegen op dit dilemma. Wie heeft er ooit bij deze vraag stilgestaan? Ikke niet in ieder geval!

Wat vind ik het mooiste woord? In het Nederlands, in onderwijstaal of in het “NaSkeriaans” (zoals ik het in mijn lokaal altijd noem)? Ik kom er niet uit, terwijl de leerlingen hun antwoorden vlug neerpennen. “69”, “mi lobi you”, “lul”, “gamen”, “geld”, “Mac” en “aardbei” verschijnen op de grote vellen. Ik glimlach en denk “puber”, dat is toch het mooiste woord wat er bestaat? Met een knipoog natuurlijk, zoals bijna alles wat ik zeg en schrijf.

Wat vind jij het mooiste woord, in je moedertaal, in het Nederlands, in jouw vakgebied of in het onderwijs? Ik hoor ze graag en wie weet leer ik zo weer wat bij, net zoals bij de bijwoordelijke bepaling.