#autisme

[trafficpan-ic]

Me stimming my way trough the house, does some dance pirouettes, thinks about my current hyperfixation and lies down on the floor while crying bcs i saw a bee

Me 1 minute later: wait am i really autistic?

[girafeduvexin]

Et si Perceval avait un TDAH et un TSA ?

[mokerautist]

Bittertism. Ik weet het ook niet meer

[fruity-pontmercy]

Si vous habitez en France et etes autiste, svp prenez 3 secondes pour aider des étudiant.es en socio mdr

(shooting my shot, just in case any of my followers can answer, even if you dont understand this post since its in french please share so it can reach more people!)

Dans le cadre d’un cours de Sociologie de la Santé, nous cherchions à enquêter des personnes autistes pour comprendre dans quelle mesure elles sentent que faire partie d’une minorité influence le processus de diagnostic officiel de l’autisme. Si vous pouviez prendre 5 minutes pour répondre (ou le partager à quelqu’un qui pourrait se sentir concerné) ça serait trop sympa ^^. On sait bien qu'en France, c'est assez difficile d'obtenir un diagnostic officiel, et encore plus quand on est pas un homme cisgenre/quand on est une personne racisée/d'un milieu social moins favorisé. Avec cette enquète on cherchais à mettre en avant le ressenti des personnes autistes à ce propos ("miorisées" ou non, d'ailleurs).

Si vous répondez et voulez voir les résultats de notre petite enquète, vous pouvez laisser votre mail dans la dernière case de "choses à ajouter", à part ça, toutes les réponses sont anonymes.

Aussi si vous etes pas personnellement concernés mais connaissés des personnes qui pourraient l'etre svp partagez svp svp :).

[thoughtportal]

Non, l'autisme n'est pas causé par les vaccins, contrairement à ce qu'insinue le ministre de la Santé américain, Robert F. Kennedy Jr.​

France Culture

[polldermodel]

Haat jij teensokken ook? En ben je autistisch?

Ja ja

Ja nee

Nee ja

Nee nee

[nederlandsespoorwegen]

in de wachtkamer voor autisme gesprekken

niceee

[lune-moon-nuit]

I’ve been wondering for a while if I might be neurodivergent, and the more I analyze my experiences, the more I feel like certain aspects of my personality align with traits often found in autism or ADHD.

Ever since I was a child, I’ve had intense obsessions. When I become interested in something, it completely takes over my mind. I immerse myself so deeply that it feels like an addiction—I can only think, talk, and consume content related to that topic for weeks or even months. For example, when I decide to listen to an artist’s entire discography, I have to do it in a very specific way: the screen must stay on so I can see the tracks playing, no one can enter my room during that time, and any interruption makes me incredibly frustrated. This need for completion applies to everything—I mentally and physically need things to be finished the way I envisioned them, or else I feel an overwhelming sense of discomfort.

When I was little, I had very specific rituals that made no logical sense but felt necessary. For example, if I wanted to microwave my cereal for 1 minute and 5 seconds, I couldn’t just set it to 1:05—I had to put 1:00 first, start it, and then add the 5 seconds afterward, or else I felt like the taste would be different. I also used to move my hands a lot while imagining elaborate scenarios in my head. Even now, I tend to get lost in my own world, daydreaming and hyper-focusing on things that others don’t seem to care about as much.

Another thing that makes me wonder if I might be neurodivergent is how fast my thoughts race. My brain feels like it’s constantly running at full speed, and because of that, I often speak before I’ve fully processed what I want to say. I mix up my words, struggle to articulate what I mean, or end up sounding less coherent than I intended. At the same time, I can also go completely silent in certain social situations because my mind is so overwhelmed with thoughts that I don’t know how to express them.

On top of that, I’ve always struggled with social interactions in a way that’s hard to define. I get along well with people, but I have trouble forming deep emotional connections. I also experience extreme emotional distress when I feel ignored or abandoned, even in online friendships, which can make my relationships difficult to navigate.

I also deal with sensory-related struggles, like feeling anxious when eating around others, needing specific conditions to feel comfortable in my own space, or experiencing mental exhaustion when there’s too much stimulation around me.

All of these things make me feel different from most people, and I often wonder if I’ve spent my life masking my natural way of thinking and behaving without even realizing it. Maybe getting evaluated could help me understand myself better.

I’ve always been told that I’m sociable—I get along well with people, I can hold conversations easily, and I know how to navigate social situations. But despite this, I struggle to form deep emotional connections. It often feels like I’m interacting with people on a surface level, even when I want to be closer to them. I can mimic social behaviors well enough to appear engaged, but deep down, I often feel disconnected, like I’m on the outside looking in.

At the same time, I’ve noticed that my strongest emotional attachments tend to form online. When I connect with someone on Twitter, for example, I become deeply invested in the relationship. If they start acting distant, I take it very personally, to the point where it can consume my thoughts and emotions. It feels like online interactions allow me to experience attachment in a way that’s both safer and more intense than in real life. I don’t know if this is because digital communication removes some of the unspoken social rules that I struggle with, or if it’s because I find it easier to express myself through writing rather than in person. Either way, the way I experience relationships seems different from most people around me.

I also struggle with obsessive thoughts and compulsions, particularly in the form of body image issues. I’ve dealt with dysmorphophobia, which makes me fixate on my appearance in ways that feel irrational but impossible to ignore. If I perceive something as "wrong" with my body, it becomes all I can think about, and no amount of reassurance from others changes how I feel. My brain latches onto specific details and won’t let go, which makes me wonder if this could be linked to obsessive-compulsive tendencies.

Another unusual thing about me is that I sometimes "smell" things that aren’t actually there. If I see an image of a person, a character, or even an object, I can imagine their scent so vividly that it feels real. I don’t think this is related to memory, because it happens with things I’ve never encountered in real life. After looking into it, I’ve realized this might be a form of synesthesia, which is more common in neurodivergent people.

I also have a complicated relationship with food and eating in social settings. I experience intense anxiety when I have to eat around other people, to the point where my body physically reacts—I get a lump in my throat, sudden nausea, or the feeling that I won’t be able to swallow. This reaction makes no logical sense, but it’s so strong that it can stop me from eating altogether. I’ve read that people on the autism spectrum often have sensory issues related to food, and I wonder if my experience fits into that pattern.

On a more emotional level, I’ve noticed that I tend to fall into toxic relationship patterns, both in friendships and romantic connections. I struggle to recognize unhealthy dynamics until I’m deeply involved in them, and even when I realize something is wrong, I have a hard time walking away. It’s like I get stuck in loops of emotional dependence, even when the relationship is clearly harmful to me. I’ve read that neurodivergent people, especially those with autism or ADHD, can be more vulnerable to manipulation because they might miss subtle social cues or have difficulty setting boundaries.

All of these factors contribute to an overall sense of exhaustion. Even though I function well in daily life, I constantly feel like I’m carrying an invisible weight. Social interactions drain me, not because I dislike people, but because I feel like I have to put effort into masking parts of myself to fit in. There’s this underlying feeling of being different—like I exist in the same world as everyone else but experience it through a completely different lens. Maybe that’s why I’ve always felt the need to escape into obsessions, hyper-fixations, and imaginary worlds—they make more sense to me than the real one ever has.

If anyone here could tell me about it, I would be grateful…

[loudblonde]

My mum: I don't have autism

Also, my mum: I ran out of space documentaries, so now I'm watching the ghost documentaries

[handlewithcare-delicate]

GOED NIEUWS VOOR ALLE EFTELING AUTISTEN

Voor degenen die het gemist hebben, de abonnementsprijzen van de Efteling gaan veranderen (en omhoog)

In plaats van 1 abonnement (en een voor 65+ers en mensen met een beperking die iets goedkoper is), komen er 3:

Oplettende kijkertjes zal het misschien opvallen dat wat nu het normale abonnement is, het meest vergelijkbaar is met het nieuwe plusabonnement, maar dat de prijs hiervan hoger is en dat je minder dagen toegang hebt :(

(en als je als mij bent zie je dit als kans om nog meer voordelen te krijgen want holy shit een uniek souvenir??? Speciaal evenement??? Opening Danse Macabre??? Tijd voor Premium)

Dus ik ben even gaan kwebbelen met de klantenservice....Want ik had een regulier abonnement, omdat ik niet zeker wist of een relatief 'mindere' beperking ook in aanmerking wam voor een goedkoper abonnement. De voorwaarde die ze overal aangeven is namelijk dat je geen gebruik kan maken van de reguliere wachtrij, en dat kan ik MEESTAL wel.

Dus ik vraag dit na bij de klantenservice, en benadruk dat ik soms wel en soms niet in de reguliere wachtrij kan.

(niet dat ik gebruik maak van de rolstoelingang, als ik geen gebruik kan maken van de reguliere wachtrij is dat omdat ik overprikkeld ben en dan ga ik sowieso geen attractie in)

GOED NIEUWS

Ook als je "alleen" autisme hebt mag je een abonnement voor bezoekers met een beperking :D

Mag ik benadrukken dat dit je €50 EURO scheelt op jaarbasis?

Voorwaarde is wel dat je een faciliteitenkaart moet hebben, en daarvoor moet je kunnen aantonen dat je een beperking hebt. Ze vragen er niet om bij de aanvraag (want Efteling zijn legends die begrijpen dat niet iedereen medische informatie wilt uitdelen om naar een pretpark te gaan), maar in geval van twijfel kunnen ze er wel om vragen.

Dus hoe bewijs je dat je een zielige autist bent die echt korting moet krijgen OwO??? Eerste instinct is een autipas, maar helaas, die kosten €45. Daar gaat je besparing :( (Deze kosten zijn overigens wel eenmalig en een autipas heeft ook andere voordelen, dus zeker het overwegen waard...)

Maar ya girl heeft een manier gevonden dat dit goedkoper kan ;)

That's right, om €50 korting te krijgen op een abonnement op de Efteling heb je alleen een beperking en €4 plus verzendkosten nodig :D De hidden disablility sunflower is goedkoop, wordt door de Efteling herkent en discrimineert niet op basis van de ernst van jouw beperking en of je wel of niet een diagnose hebt :D

Ik wil wel even benadrukken dat dit een systeem is wat makkelijk te misbruiken is, dus keep in mind dat dit ALLEEN IS ALS JE ECHT EEN BEPERKING HEBT (in de breedste zin ofc). Dit systeem is nu heel toegankelijk voor alle mensen met een beperking, maar zodra er te veel mensen misbruik gaan maken van het systeem kan ze het vermoeilijken en dat is echt een naaistreek tegenover iedereen met een beperking >:(.

TLDR: Auti's kunnen €50 korting krijgen op Efteling abonnementen als ze een keycord van €4 aanschaffen niet slecht niet slecht

[papillondusublime]

À l'occasion de la Journée mondiale de la sensibilisation à l'autisme, j'ai créé deux memes à partir de formats sur r/autismmemes. Je suis encore en attente d'un diagnostic de TSA, donc prenez ça avec un grain de sel svp. Par contre, une chose est certaine: j'ai toujours eu à cœur le sort des personnes autistes, avant même d'apprendre que je l'étais probablement. J'ai plusieurs amis autistes dont j'apprécie la gentillesse et j'admire l'intelligence et l'imagination débordante, mais qui connaissent des difficultés d'intégration. Pour cette raison, je crois qu'il est important d'être à l'écoute des personnes autistes dans nos vies et de créer un environnement sain où elles peuvent être elles-mêmes, car souvent elles ont beaucoup à offrir!

[girafeduvexin]

Going to get an autism diagnosis in honor of David Lynch.

[livinweirdrandom]

I'm embracing my insomnia and have been watching @DannyPhantomexe on YouTube shorts, and the thing this man has made me realize is...

I FUCKING RANT!

A LOT! TO MY OWN BRAIN!

I'm just constantly ranting to myself about different subjects as I branch into more subjects that get increasingly irrelevant/unnecessary/unimportant/plain unrelated to the main subject while I unconsciously imagine this person in front of me whom I'm ranting to, the person I WANT to be ranting to about this SPECIFIC subject, and the second I branch into a different subject, the person I'm imagining CHANGES to someone else.

Probably something that happened to me because I'm someone who talks a lot naturally, have a lot of thoughts/opinions/comments and etc but don't have anyone to share those things with without fear of judgment/bothering them/boring them/ or wasting their time, putting aside getting them mad and upset for talking about this thing in the first place. That and I used to talk to myself a lot, a habit I picked up from my own mother and something I did to myself when I was isolated for years from the world because of autism and wasn't allowed on the internet or to socialize outside of Teams meetings for school work and family members. (And showing signs of autism but I am not diagnosed).

So THANK YOU, Danny. For that realization. I will now go wake up my newly found best friend whom actually once listened to my rant via video call and actually tried to understand what I was talking about even though she knows NOTHING about the subject, nor was it related to anything and she was even playing a game. I will wake her up with a message to warn her about rants yet to come of different subjects and or opinions and see if she is willing to power through that.

Again, Danny, sincerely, thank you.

@dannyphantomexe

[autimind]

"Een meisje versieren"? - Kenmerk Autisme of misverstand 3/8 – Dingen letterlijk nemen

Typisch autistisch: dingen letterlijk nemen, dat weet bijna iedereen. Maar is het wel zo? Is het eigenlijk wel een symptoom? Of is het eerder een kracht, een andere maar ook logische manier van kijken?

Teveel experts denken nog dat wij bij de uitdrukking 'een meisje versieren' echt een jonge vrouw voor ons zien met kerstversiering om zich heen. Dat gebeurt niet.

Wat wel gebeurt is dat wij reageren op onduidelijkheid en op tegenstrijdige informatie. Want hoe zit het nou?

De autistische geest wil weten wat is en hoe dat werkt. De allistische geest is veel meer bezig met de eigen sociale positie.

We worstelen allemaal met aspecten van de werkelijkheid en juist daarin kunnen wij elkaar vinden, elkaars kracht herkennen.

Lees het hele artikel hier.