#iç yüz

[postacihirsizcikti]

Hiç bir şair ihanetle basılmaz

Çünkü; bir şiir elli kadına yazılmaz

~İç yüz

[yourmeowi-post]

🤍Soru Postu🤍

‼️Soruları AÇIKLAMALARI ile Gönderin

‼️En alttaki notları okuyun

Acı eşiğin yüksek midir?

Acı sana zevk verir mi?

Alkollüyken nasıl biri oluyorsun?

Alkollüyken seks yaptın mı? Nasıldı?

Anal yaptın mı? Anal yapmayı seviyor musun?

Arabada hiç seviştin mi?

Arzuladığın bir kadın/Erkek var mı?

Aşık olmadığın biriyle seks yapar mısın?

Ayaklarının bağlanması hoşuna gider mi?

Aynı kişiyle bir günde en fazla kaç kere birlikte oldun?

Bağlamalı fanteziler hakkında ne düşünüyorsun?

Bağlanmayı sever misin?

Bakire misin?/Bakir misin?

Bakirelik önemli midir?

Bakirelik senin için ne ifade ediyor?

Bakireliğini kaç yaşında kaybettin?

Bakirliğini kaç yaşında kaybettin?

Bakirliğini aldığın birisi oldu mu?

Bekaretini aldığın birisi oldu mu?

Beslemek istediğin bir hayvan var mı?

Bir arkadaşınla yatmak ister miydin?

Bir erkekte/kadında en tahrik edici yer neresidir?

Bir erkeğin en çok senin nerene boşalmasını seviyorsun? Nedeni var mı?

Bir erkeğin inlemesi seni tahrik eder mi?

Bir kadının inlemesi seni tahrik eder mi?

Bir günde en fazla kaç kere boşaldın?

Bir günde kaç farklı kişiyle seviştin?

Bir hafta içinde tahminen kaç kere boşalıyorsun?

Bir köleye sahiblik/sahibelik yapmak ister miydin?

Birisi seni nasıl baştan çıkartabilir?

Birinin sana mastürbasyon yapması hoşuna gider mi?

Birlikte olduğun kişiyle en fazla kaç yaş fark vardı?

Birlikte olduğun en genç kişi kaç yaşındaydı?

Birlikte olduğun en yaşlı kişi kaç yaşındaydı?

Biseksüel misin?

Cinsel içerikli bir anında ailenden birine yakalandın mı? Anlatır mısın?

Cinsellik hakkında kimsenin bilmediği bir şeyini itiraf et.

Cuckold fantezisi sever misin?

Cuckold fantezisi yaptın mı?

Çocuğun var mı?

Çocuk sahibi olmak istiyor musun?

Çocukları sever misin?

Çocukluğun nasıl geçti?

Değişik bir fantezin var mı? Varsa nedir?

Domine edilmeyi sever misin?

Domine etmeyi sever misin?

Ellerinin bağlanması hoşuna gider mi?

En çok seks yapmak istediğin yer neresi? Neden?

En çok tahrik olduğun şey nedir?

En sevdiğin film kategorisi nedir?

En sevdiğin film nedir?

En sevdiğin iç çamaşırı rengi nedir?

En sevdiğin iç çamaşırı türü nedir?

En sevdiğin kitap nedir?

En sevdiğin kitap türü nedir?

En sevdiğin sütyen rengi nedir?

En sevdiğin porno kategorisi nedir?

En sevdiğin porno sitesi hangisi?

En sevdiğin pozisyon nedir?

En sevdiğin renk/renkler nedir?

En sevmediğin pozisyon nedir?

En son ne zaman mastürbasyon yaptın?

En son ne zaman porno izledin?

En son ne zaman seks yaptın?

En son ne zaman seviştin?

Eşcinsel bir ilişki yaşamak ister misin?

Eşcinselliğe bakış açın nedir?

Ev dışında hiç mastürbasyon yaptın mı? Yaptıysan neresiydi?

Evin hariç biyerde ıslandın/sertleştin mi?

Evli biriyle sevişir misin?

Evli biriyle seviştin mi?

Farklı bir yerde seks yaptın mı? Yaptıysan nerede yaptın?

Fobin var mı? Varsa nedir?

G@angbang fantezisi sever misin?

G@angbang fantezisi yaptın mı?

Göbek, göğüs, bel, sırt, popo, bacak, vajina, yüz, ağız nereye boşalınmasını/boşalmasını seversin?

Göğüs bedenin nedir?

Göğüslerin ile oynamayı seviyor musun?

Göğüs uçlarının emilmesi seni tahrik ediyor mu?

Grup seks hakkındaki düşüncen nedir?

Grup seks yaptın mı? Yaptıysan kaç kişiydiniz?

Grup seks yapmak ister miydin? Kaç kişiyle yapmak isterdin?

Günde birden fazla kişiyle seks yaptın mı? Yaptıysan kaç kişiyle?

Güzel bir seks için en önemli şey nedir? Neden?

Güzel bir arkadaşlık için ne önemlidir?

Güzel bir dostluk için ne önemlidir?

Güzel bir ilişki için ne önemlidir?

Hard seks mi, soft seks mi? Neden?

Hayallerinde ki araba nedir?

Hayellerinde ki erkek/kadın ile seviştin mi?

Hayallerinde ki eş nasıl biri?

Hayallerinde ki ev nasıl?

Hayallerinde ki gibi bir hayata sahip misin?

Hayallerinde ki meslek nedir?

Hayvan besliyor musun?

Hiç arkadaşına nude yolladın mı?

Hiç arkadaşınla seviştin mi?

Hiç arkadaşınla yattın mı?

Hiç biri ile duşa girdin mi?

Hiç birine nude yolladın mı?

Hiç tanımadığın birine nude yolladın mı?

Hiç çıplak uyudun mu? Uyur musun?

Hiç orgazm taklidi yaptığın oldu mu?

İç çamaşırının rengi nedir?

İç çamaşırının türü nedir?

İlişki sırasında konuşur musun, konuşulmasını ister misin?

İlk buluşmada ne önemlidir?

İlk buluşmada seviştiğin oldu mu?

İlk buluşmada utandığın veya çekindiğin oldu mu?

İlk mastürbasyonunu kaç yaşında yaptın?

İlk öpücüğün hala aklında mı?

İlk öpücüğünü ne zaman aldın?

İsteğin dışında ıslanır/sertleşir misin?

Kaç parmağınla mastürbasyon yapıyorsun?

Kedi insanı mısın köpek insanı mısın?

Kimlere ilgi duyarsın? Kadınlar mı? Erkekler mi? Her ikisi mi?

Kucak sever misin?

Mastürbasyon yapan birini izlemek seni tahrik eder mi?

Mastürbasyon yapmayı seviyor musun?

Mastürbasyon ne sıklıkla yaparsın?

Mastürbasyon yaparken birilerinin seni izlemesini ister miydin? Neden?

Mastürbasyonu herhangi bir cisimle yaptın mı? Yaptıysan neydi?

Mastürbasyon yaparken hayal mi kurarsın porn mu izlersin?

Nude arşivin var mı?

Okul da hiç elleştin mi/seviştin mi?

Oral seks yapmak mı, yapılması mı?

Oral seks yapmayı sever misin?

Oral yapan bir kızı veya erkeği izlemek sana nasıl hissettirir?

Ön sevişme ne kadar önemlidir?

Ön sevişme ne kadar sürmeli?

Ön sevişme sever misin?

Ön sevişme sevmeyen biriyle seks yapar mısın?

Öpüşürken dilini kullanıyor musun?

Penisin boyutu mu, işlevi mi daha önemli? Neden?

Penisin şekli nasıl olmalı?

Piercing sever misin?

Piercing’in var mı?

Public ortamda seks yaptın mı? Yapmadıysan nerde yapmak isterdin?

Sana iğrenç gelen bir fantezi var mı?

Sanal ilişki yaşadın mı?

Sanaldan tanıştığın biriyle buluştun mu?

Sarhoşken seks yaptın mı?

Sarılmak sana ne hissettirir?

Sarılmayı sever misin?

Seni ne veya neler tahrik eder?

Seni seviyorum demenin senin için anlamı nedir?

Seks oyuncakların var mı? Alır mısın?

Seks senin için ne demek?

Seks sırasında arkada müzik çalmasını sever misin?

Seks sırasında annen/baban arasa telefona cevap verir misin?

Seks sırasında hiç video kayıt yaptın mı?

Seks sırasında küfür sever misin?

Seks sırasında ne olursa libidon düşer?

Seks sırasında şiddet sever misin?

Seks yaparken sence prezervatife gerek var mı?

Seks yapmak için para kabul eder miydin? Paranın miktarı ne kadar olmalı?

Seks de asla yapmam dediğin birşey varmı varsa ne neler?

Seksini ?/10 üzerinden puanla.

Seksten sonra evini terkettiğin biri oldu mu? Olduysa neden?

Seksten sonra ne yaparsın?

Seksting yaptın mı? Yaptıysan kaç kişiyle yaptın?

Seksting yapmayı seviyor musun?

Sekstingte en önemli şey sence nedir?

Seni tahrik eden bir fantezi var mı?

Senin veya partnerinin komik erken boşalma hikayesi var mı?

Ses seni tahrik eder mi?

Sevdiğin porno yıldızı var mı? Varsa ismi nedir? Takip ediyor musun?

Sinemada hiç seviştin mi?

Son izlediğin porn videonun linkini atar mısın?

Sperm tatdın mı? Tadı nasıldı?

Sperm yuttun mu? Yuttuysan kimin?

Sütyenle mi, sütyensiz mi uyursun?

Şuan ne kadar çok mastürbasyon yapmak istiyorsun ?/10 puanla?

Şu an ne kadar çok seks yapmak istiyorsun ?/10 puanla?

Şu an kiminle beraber olmak istersin?

Şu an neredesin?

Şu an nerede olmak istersin?

Şu an üzerinde ne var?

Tanımadığın biriyle seks yaptın mı?

Tanımadığın biriyle seksting yaptın mı?

Telefon seksi yapar mısın?

Telefon seksi yaparken kendine bir şey sokar mısın?

Telefon seksi yaparken ne önemlidir?

Telefon seksi yaparken zevk alır mısın?

Telefonda konuşarak birini tanıyabilir misin?

Telefonda konuşarak birini sevebilir misin?

Telefonda konuşmayı sever misin?

Telefonunda nude arşivin var mı?

Telefonunda nude var mı?

Telefonunda porno var mı?

Tumblr'dan biriyle yatmak ister miydin?

Utandığın bir anın var mı?

Utandığın bir fantezin var mı?

Utandığın bir mastürbasyon anın var mı?

Utandığın bir sex anın var mı?

Üçlü seks yaptın mı? Yapmadıysan, yapmak ister miydin?

Üçlü yapma imkanın olsa 2 erkek-1 kadın mı, yoksa 2 kadın-1 erkek mi? Neden?

Vücudunun sana göre en kötü kısmı neresi?

Vücudunun sana göre en seksi kısmı neresi?

Vücudunun sana göre en yalanası kısmı neresi?

Yatak dışında sevişilecek bi yer söyle?

Yatakta itaatkar mısın dominant mı yoksa ikisinin ortası mı?

Yeni tanıştığın biriyle yattın mı? Yatar mısın?

Zaman senin için ne kadar önemlidir?

Zamanını nasıl harcamayı seversin?

‼️ Soruları soru kısmından sorun. Soruları bana soracaksanız @yourmeowi bloğundan gönderin.

‼️Soruları zenginleştirmek için önerilere açığım.

🤍Hazırlayan: @yourmeowi - @yourmeowi-reblog

[hataysekshikayelerisblog]

Çok Hızlı! (7) (Orhan 36 Y., Bursa)

Evime varınca güzelce bir duş aldım, sanki heryerim bal kaymak olmuş gibi yapış yapıştım. Gelirken aldığım mezeleri açtım. 2 kadeh rakı doldurdum balkondaki masaya, fotoğrafını çekip, "İkinci kadeh senin! Evde kimse yok!" deyip Merve'ye yolladım whatsapdan. Az sonra Merve balkona çıkıp gülümseyerek, "Yarım saat sonra!" diye yazdı. Saate baktım 21:30'du. Hava yeni kararmıştı.

Yan komşum emekliydi, yazlığa Mayıs ayında gider Kasımda dönerdi. Yaz olduğu için herkes ya tatilde, ya köyünde, ya yazlığındaydı. Benim blokta tek ışık vardı, o da ikinci katta oturan 75 yaşındaki, gözleri görmeyen, kulakları duymayan teyzenin dairedeydi. Tüm siteye göz gezdirdim. Benim araba dahil 6 tane araç vardı otoparkta, oysa kışın araba koyacak yer kalmazdı. Tüm dairelere baktım, benim balkona doğru ışığı yanan 2 daire vardı. Karşıdaki bloğun ön yüzü, yani otoparka bakmayan yüzü geniş bir caddeye baktığından çoğu kişi o taraftaki balkonlarını kullanıyordu. Yani biraz dikkatli davranırsak Merve'nin gelip gittiğini kimse göremezdi.

Yarım saat sonra Otoparktan başörtülü mantolu birisi geçti ve bizim binaya girdi, ama karanlıkta kim olduğunu seçemedim. Herhalde ikinci kattaki teyzenin kızı veya gelini dedim, birkaç kez görmüştüm gelip gittiklerini. Az sonra kapımdan tırmalanır gibi bir ses geldi. Kalkıp delikten baktım, başörtülü kadın sırtı dönük bizim kapıdaydı. Açtım kapıyı, buyrun diyemeden döndüğünde MERVE gülümsüyordu. İçeri girdi ve "Şaşırdın mı? Kamuflaj!" dedi. Sonra anlattı, meğer bizim doktor iç anadoludaki bir ilin bir kasabasındanmış. Çevresi mutaassıp, hatta sülalede açık kimse yokmuş, aralarında anlaşmışlar, Merve (ki 2 yılda bir falan bayramlarda gidip 1-2 gün kalırmış) oraya kapalı gider, kapalı dönermiş. "İlk kilometrenin sonunda çıkarıyorum!" dedi, gülüştük.

İçerdeki ışıkları da söndürüp onu balkona aldım. Kadehleri kaldırıp, "Bu harika güne!" dedim. "Harika adama!" dedi. Sonra usulca halıya uzanıp elimi uzattım. "Burda mı?" dedi. Görülürüz diye etrafına bakındı. O da kimselerin olmadığını görünce yanıma uzandı. "Bana bugün yaptığını tekrar yapar mısın?" dedi. "Sevdin mi?" dedim. "Bayıldım! O kısacık anda sayamadım, ama ardı ardına kaç kez orgazm oldum bir bilsen!" dedi. Onun bacaklarını dik ama kıvrık konuma getirdim. Gidip içeriden kirli sepetine baktım, bir çarşaf aldım. Getirip altına serdim.

Parmaklarımı daha amcığının dudaklarına değdirdiğimde bir anda kendini saldı. Daha yeni dokunmuş, parmaklarımı içine bile sokmamıştım bile, ama orgazm olduğuna yemin edebilirdim. Parmaklarım içinde piston gibi hareket ederken, diğer elimle ağzını kapatmama rağmen sesi balkonda yankılanıyordu. Öyle fışkırıyordu ki amının suları, parmaklarımı çekip bazen amının dudaklarını tokatlıyordum, daha da fazla fışkırtıyordu sularını. Bu kadar güzel bir kadının kölem gibi parmaklarımın ucunda kıvranışı kendime inanılmaz güvenmeme neden oluyordu. Eliyle elimi tutmaya çalışıyor, ama bunu hem bilinçsiz hem de tam olarak istemeden yapıyordu. Ki eli güçsüz ve amaçsız, sadece yeter der gibi sallanmasına rağmen, ağzından, "Öldürdün beni, ohhh aşkım, öldüm!" lafları dökülüyordu...

Alta, yanına yatıp, hemen üstüme çektim. Sanki son yüz metreye girmiş Gazi koşusundaki jokey gibi üzerime zıplıyor, arkaya uzattığı eliyle taşaklarımı avuçluyor, "Offf, nerdeydin sen aşkım, nerdeydin!" diye orgazm olurken beni de boşaltmıştı. Kalkıp oturduk, karanlıkta kadehlerimizi elimize alıp içmeye devam ettik. 10 dakika geçmeden kapı çaldı. Tırsıp 'Sus!' işareti yaptım Merve'ye. Gidip delikten baktım. Kapının önünde bir kadın duruyordu. En fazla 25'lerindeydi. Tanıyamadım, ama tişört ve şortumla kapıyı açtım.

Kadın, "Merhaba!" dedikten sonra eşimin adını söyleyip, "Çağırır mısınız?" dedi. "Şu an müsait değil, banyoda!" dedim. "Ben ikici kattaki Hacer hanımın geliniyim, görümcemle dönüşümlü olarak anneme yemek yapmaya geliyoruz, bu akşam sıra bendeydi, ama sıvı yağ kalmamış, varsa biraz sıvı yağ isteyecektim." dedi. "Bir saniye..." dedim, gidip mutfaktan getirip verdim. Kadın teşekkür edip, "Peki, selam söyleyin eşinize!" dedi. "Kim diyeyim?" dedim. "Güzin ben, iyi akşamlar!" dedi ve gitti. İçeri geçip, soran gözlerle bakan Merve'ye omuzlarımı silkeledim. Kadeh bitince de, "Aşkım ben gideyim, çocuklar uyanır falan!" deyip öpücüğümü verip gitti. Balkon camını açıp, giden Merve'nin arkasından bakarken, gözüm ikinci kat balkonundan bir yukarı kaydı. Bir giden mantolu kadına, bir bana bakan Güzin ile gözgöze geldik...

Ertesi günü sadece mesajlarla geçirdik, ama Sevgi çok ihmal edildiğini söylüyordu, ki kesinlikle haklıydı. Akşam eşim harika bir yemek yapmış, direkt evdeydim. Yemekte bana, "Aşkım, akşam gelen giden oldu mu?" diye sorunca başımdan kaynar sular döküldü. "Yooo!" dedim, ama bir an aklıma geldi, "Hacer teyzenin gelini mi neymiş, bir kadın yağ istedi, onu verdim!" dedim. "Ben de onu sordum, bana mesaj attı, ışığı yanık görünce yağ kalmamış var mı diye sordu, ben de Orhan evdedir, ben annemdeyim dedim!" dedi.

Karımın evde olmadığını bile bile neden gelmişti ki bu kadın? Yoksa, gördüm sobe mi diyordu? Kadınların bu ayak oyunlarına alışmaya başlamış, her hareketin altında bir şey arar olmuştum. O gece karımla güzel bir sikiş yaşadım, hapsız :) O uykuya dalınca, bir kadeh rakı koyup balkona çıktım. Merve sabırsızca oturduğu koltukta bira şişesini havaya kaldırıp, 3 diye işaret etti parmağıyla. Sonra da hiddetli bakışlarla telefonu işaret etti. Baktım 20 tane mesaj vardı. Sevgi, Fatma ve Merve'den. Kendi kendime, Lan oğlum aldın başına belayı! dedim :)

Öyle bir düzene oturtum ki, haftanın her günü birini sikiyordum. 15 günde bir Hikmet, ben, Fatma ve Seygi 4'lü yapıyor, masalar kuruyorduk. Bazen gün içinde hapımı alıp, akşam üstü Merve ile başlayıp, Sevgi ile devam edip, Fatma ile final yapıp eve geliyor, duştan sonra bir tur da karımı sikiyordum...

Nerdeyse bir ay sonra yaza veda pikniği adı altında bir etkinlik düzenlememiz gerekti. Tam o sırada kaza yapan İK şefi vefat etti. Uzun görüşmeler sonunda benim İK şefi olmama, muhasebeye de başka fabrikadan birinin atanmasına karar verilip, bana teklif edildi. Kabul edip harika bir organizasyon yaptım. Pazar günü fabrika bahçesinde mangallar yanmış, masalar kurulmuş, bira fıçıları dolup dolup boşalırken herkes eşleri ve çocukları ile fabrika dolaşıyor, kadınlar ve erkekler eşleri ve çocuklarına gururla çalıştıkları mekanları ve işlerini, işlerinin önemini anlatıyordu. Herkes mutlu mesut dolaşırken, ben organizasyonun kusursuz olması için uğraşırken, arada birkaç yudum bira içip kağıt bardaklarımı sağa sola soteliyordum.

Her çalışanın getireceği kişi sayısı için listeler asmıştık ve liste serbestti, kişi sınırlaması yoktu. Sevgi listeye 4 kişi yazdırmıştı. Kızı hariç, Fatma da davetliydi. Artık yemek servisi bitmiş, alkol almayanlar aileleri ile yavaş yavaş gidiyor, davul zurna eşliğinde alkol alanlar ortada oynarken, kazan dairesinde çalışan Ümit yanında bir bayanla yanaştı. Kadını bir yerden gözüm ısırıyordu. Selamlaştık. Ümit, "Orhan bey, ben bilmiyordum eşim söyledi, annemin üst kat komşusuymuşsunuz..." dedi. Kadına elimi uzatsam mı, dedim ama ayak bileklerine kadar kapalı, başı da komple bağlıydı. Tokalaşmaz deyip vazgeçtim. Zaten Ümit, "Müsaade istiyoruz biz, güzel organizasyondu, alkol olmasayadı..." diye son kısmı alçaltarak söyledi.

Ama kapıma gece yarısı gelen kadın sanki bu değil gibiydi. O kadın sadece başı yaşmaklı, ama nerdeyse üzerine yapışmış kıyafetler giymiş biriydi. Bir bira alıp karımın yanına oturdum. Karım, "Aşkım, Hacer teyzenin oğlu da burda çalışıyormuş, az önce Güzin'i gördüm, hani geçen yağ almaya gelen komşu gelini!" dedi. O an Sevgi, Hikmet ve Fatma geldi masaya ve "Orhan bey muhteşem bir ortam, teşekkür ederiz!" dedi Hikmet başta, sonra diğerleri sırayla. Herşey bitip 22:00 civarı eve döndüğümüzde, karım, Sevgi ve Fatma'nın bakışlarını sevmediğini, Hikmet'in de kendisine derin derin baktığını söyleyip, "Salak mı, sapık mı anlamadım!" dedi. "Yat hayatım, yorgunum!" dedim, ama aklıma da yazdım.

Artık İK bana bağlıydı, Pazartesi sabahı ilk iş Ümit'in kişisel dosyasına bakmak oldu. Acil durumlarda aranacak kişi bölümünde, Eş: Güzin - 05** *** ** ** yazan numarayı aradım. Saat 10:00'du. "Efendim?" dedi Güzin. Nne diyeceğimi bilemeden telefonu kapadım. Numaramı gizlemiş olsam da tedirgindim. Aslında konuya nasıl girecektim ki, Yağ borcunuz var, ne zaman ödeyeceksiniz mi diyecektim? Bir yandan Sevgi'ye, Fatma'ya ve Merve'ye cevap yetiştirip, bir yandan Güzin'e nasıl ulaşırım diye düşünüyordum. Sonra Facede aradım, fotolarına baktım. Genelde aşırı kapalı fotolar, değişik camilerde fotolar falan. Arkadaşlık isteği göndermekten başka çarem yoktu. Yolladım, ne olursa olsun deyip. Saniyesinde kabul edildi.

"Merhaba!" yazdım. "Merhaba Orhan bey!" diye cevap yazdı. O gün akşama dek yazıştık. Saat 16.00'da çıkarken, Güzin bana, "O duyduğum sesleri ben de çıkarmak istiyorum!" diye yazdı. Meğer Merve'yi girerken görmüş, sonrasında eşime yağ ile ilgili mesaj çekmiş, sonra kimsenin olmadığını bildiğinden bizim kapıya kulağını dayayıp dinlemiş, sesler kesilince de kapıyı çalmış. Kendime, Orhan daha belanı mı istiyorsun, elindekiler varken? derken, sıraya Güzin girmişti. Ya bitkisel haptan ölecektim, ya da karıma yakalanıp infaz edilecektim :)

Güzin de whatsap listeme eklenmişti. Ama bu akşam sıra Merve'deydi. Her zamanki saatte onu işyerinden aldım, eve gittik. Merve her zamankinden temkinli girerken eve, elemanı okul arkadaşının hasta olup evde olduğunu söyledi. Sessizce odamıza geçtik, ama parmaklarım harekete geçince Merve sessiz olamıyordu. Onun çok sevdiği iki parmak her harekete geçtiğinde yeri göğü inletiyordu. Bir saat falan sonra sikişimiz bitip odadan çıktığımızda, mutfak tarafındaki harekete gözüm kaydı. İçeride muhteşem bir yaratık vardı: Sapsarı uzun dalgalı saçları sırtında, yemyeşil gözler, muhteşem bir yüz, taş gibi bir vücut. İnanılmaz güzel bir kadındı, burnunu çeker halde lavabo başında su içerek bize bakıyordu.

Merve farketmedi bile, ama ben orada kalıp ona çorbalar yapıp kendi elimle içirmek ister haldeydim :) Kadın yarı buruk, yarı gülümser halde baıyordu. Ama o anda yapacak bir şeyim yoktu, Merve ile birlikte çıktık. Güzin vardı daha, bu kadın da nerden çıktı diye düşündüm. Üstelik adını bile bilmiyordum. Benim kafa da, vücutta zıvanadan çıkmıştı artık :)

[Orhan]

[papatyademetii]

Takvimin en güzel yaprağı düştü bugün..

Seni nasıl sevmeli bilmiyorum.

Nasıl tamamlanıyorsa gün yarına,

Mor maviye,

3 Ekim 4üne..

öyle tamamlanıyor kumral maviye.

Seni tanıyalı, alıp göğsüme büyüteli gencecik delikanlı edeli tam tamına 2 yıl. 2 yılında attığın her adımı saydım. Attığın her adımı sevdim ve yolunda neşelenip hüzünlendim.Seninleydim. Seninleyim. Bugünümü yarınıma tamamlarken senin ayağına uyuyor adımlarım.

İyiki varsın derken içimdekini açık edemiyorum.

İyiki doğdun demek de yetmiyor.

Sevgilim seni büyütmek, seninle büyümek çok güzel. Bana bakıp gülümsemen, bana bakıp sinirlenmen çok güzel. Senin bu denli güzel yaşlandığını görmek çok güzel. Nice yıllar bize meleğim. Gökyüzüm, Gökyüzlüm, Gökgözlüm. Ben burdayım. Sırtına duvar,başına omuz, derdine derman. İçten içe verdiğin söz. Her anında yanındayım.. Kurutulmuş bir gül gibiydi yüreğin, adının dahi hatırlanmadığı bir kitap arasında.. Ya dokunup yapraklarına zarar verecektim, ya da çürümeye yüz tutmuş o gülü görmezden gelecektim. Dokunmayı tercih ettim ben, sevgilim.. Yaprakları usulca parmaklarımın arasından kayıp giden o gülü ben yüreğime ekip herşeye yeni baştan başladım, başladık. O Gül'ün her anını kazıdım ben hafızama, herkesten sakınıyorum ben şimdi O'nu. O Gül şimdi kocaman bir çiçek bahçesine dönüştü sevgilim, o Gül benimle büyüdü.. Sen bende büyüyorsun sevgilim, sen benim yüreğimin en güzel manzarasısın.

İyi diyorum, iyi ki varsın sen. Benim solum,sonum,sonsuzum..

@hepeksikk

[kimbuogii]

artık yaşım böyle 20'li yaşları geçtiği için midir nedir iyice korumacı bir hale geldim. sanki çocuklarım varmış da onların sorumluluğu üstümdeymiş gibi geliyor. çocuklarımızı bu kötü insanlardan nasıl koruyacağız? "ben sana güveniyorum çevreye güvenmiyorum" lafını kesin kullanırım ben ilerde çocuğum olursa. yaklaşık 8-9 senedir Tumblr kullanıyorum, 10-11 yaşlarından beri de sosyal medya ile iç içeyiz, çok kötü niyetli insan da gördüm çok iyi insanlar da tanıdım, Tumblr'dan tanışıp hâlâ arkadaşım dostum olan nice insan var yüz yüze görüştüğüm buluştuğum arkadaşlarım ama böylesi kötü bir zamanı heralde son 1-2 yıldır yaşıyoruz. artık bu kötü niyetli insanlar zorbalık yaparak karşısındaki kişinin sadece psikolojisini değil direkt yaşamını etkileyecek davranışlar sergiliyor alenen suç işliyorlar, ben susayım tepki göstermeyeyim ben mi düzelteceğim bu durumu diye kimse düşünmemeli bir kişinin çıkardığı ses tepki binlerce kişiye ulaşabilir. kötü insanlara dur demeliyiz.

[hazanla]

Her sabah pencerenin kenarına konan kuş artık gelmez olmuştur. Bayat ekmek kırıntıları, alıngan bir kuşun geride bıraktığı son parçalardır. Kim bilir hangi hoyratlığına alınıp gitmiştir buralardan.

Birkaç sabah daha merakla pencerenin kenarına baktığınızda, kırıntılar hâlâ oradaysa, küçük bir iç buruntusu hepsi o kadar...

Bir kuş giderken neler götürebilir ki yanında?

Oysa bir sevgili giderken pek çok şeyi alıp gitmiştir.

Utangaç ilk dokunuşları, akşam vakti sinema çıkışında yağmura yakalandığınızdaki sarılmaları, kimi sayfalarındaki satırların altı çizili şiir kitaplarını, telefon konuşmalarındaki ağlayışlarını, soğuk bir havada boynuna doladığın ve onun kokusu sinmiş kaşkolu, karşılıklı içilen kahvelerin değişmez fincanlarını. Filmlerden ezberlediğiniz ve birbirinize söyleyip durduğunuz replikleri, arkadaşlarınızla birlikteyken kaçamak olarak birbirinize fırlattığınız şehvetli bakışları.

Doymamacasına dinlediğiniz bir Ortadoğu ezgisini, Balat sokaklarına gizlediğiniz gülümsemeleri, sık gittiğiniz bir lokantanın kokusunu, evlenince ilk hafta yapılacak yemekler listesini, simidin yanında şekersiz içilen çayları, minicik ağızlarıyla kurşun emen çocukların acısıyla burkulan yüreğini, tülbendine hain bir bombardımanda ölen kocasının kanı bulaşmış ve ağlayıp duran kadının hüznüyle kan çanağına dönmüş güzel gözlerini, bir ebru deseninden ayırt edilemeyecek ellerini.

Unutulmuş bir randevudan kopan tartışmaları, kendi elleriyle yaptığı ve tuzun fazla kaçtığı bir yemeği tadarkenki yüz buruşturmalarını, her gece ayın şekline bakıp verdiği yeni isimleri, saçlarını çiçek tarlasına dönüştüren minik tokaları, çocukluğundan beri sakladığı ve artık parçalanmaya yüz tutmuş, sağından solundan ipler sarkan bez bebeği.

Solgun gecelerin ayazında birlikte edilen duaları, hayata ve insan olmaya dair bitimsiz konuşmaları, küçük sakarlıkların ardından gözlerimizden yaşlar getiren kahkahaları, sokak lambasının neşeli ışığıyla paylaşılan yalnızlıkları, cızırtılı bir radyoda çalan şarkıya dans ederek eşlik edişleri, bazı satırlarındaki mürekkebi gözyaşlarıyla dağılmış mektupları, lunaparkta bindiğiniz atlıkarıncadan birbirinizin elini tutma isteğini ve çocuklarınkine karışmış neşeli bağırışları.

Gözden uzak, eski, küçücük bir caminin, içinde birkaç yaşlının oturup ta ölümü beklediği avlusundaki hevesli sözleri. Sudan sebeplerle edilen bir kavganın ertesinde özür dileyebilmek için bahane aramaları ve mahcup bakışları, kaybettiğimiz iyi dostları anarken gözlerinin dolup dolup taşmalarını, onun yüzü, bakışları, elleri, hüznü, sevinci, hayatınıza girdiği ilk andan itibaren yaşanılan her ne varsa alıp gitmiştir sevgili.

Bir sevgili gittiğinde, ona baktığınız gözlerinizi de alıp gitmiştir.

Bir sevgili gittiğinde, altında onunla dolaştığınız gökyüzünü de alıp gitmiştir.

Bir kuş, bir sevgili...

İnsan kaybettikleriyle insandır.

Tarık Tufan / Ve Sen Kuş Olur Gidersin

[amezhu]

Heaven Official's Blessing▪︎

207. BÖLÜM - Sevgi Arayışı - Hayalet Kral Hoşnutsuz gibi davranıyor / part-2

Xie Lian etrafına bakındı; kör edici bir ışık alanı etraflarını sarmış, onları dışarıda el ele tutuşan üç yüz kadar insandan ayırmıştı ve şu anda ışık perdesinin dışındaki ölümlüler içeride neler olup bittiğini göremiyordu. Xie Lian daha sonra yere baktı; Guoshi yuvarlanmış ve Jun Wu'yu görmüş ve muhtemelen geçmişte yaptıkları şiddetli kavgayı hatırlamıştı hem şok olmuş hem de öfkeli görünüyordu, ancak içten içe öfkelense bile akıllıca sessiz kaldı. Jun Wu da başını eğdi ve yavaşça konuşmadan önce onu yukarıdan küçümseyerek izledi, "XianLe'nin Guoshisi, uzun zamandır görüşmedik." Hua Cheng tembelce yaklaştı ve konuşmadan önce Mei Nian Qing'e kısa bir bakış attı, "Bu Guoshi oldukça zayıf görünüyor, peki o zaman kaçmayı nasıl başardı?"‌ “Kendi gücüyle kaçmadı.” Dedi Jun Wu. “Ona yardım eden üç yardımcısı vardı. XianLe Guoshi’sinin 3 vekilleriydi.” O ana kadar dinleyen Xie Lian daha fazla dayanamayarak sordu, “Guoshi… sen tam olarak kimsin?” Mei Nian Qing, Jun Wu'yu karanlık bir şekilde izledi, elleri yumruk şeklinde sıkılmıştı, ellerinin arkasındaki damarlar patlıyordu ve Jun Wu'nun planlarını mahvetmesine mi yoksa Xie Lian'ın onu ifşa etmesine mi öfkelendiğini söyleyemedi. Bir an sonra nefesinin altından, "Zaten tahmin etmediniz mi, Ekselansları?" dedi.‌ WuYong veliaht prensinin dört gardiyanından biri! “Peki WuYong’un veliaht prensi?” sordu Xie Lian. “O, yüzü olmayan beyaz mı?” Bunu duyan Jun Wu şaşırmıştı, “XianLe, WuYong’un veliaht prensi mi?” Xie Lian ancak o zaman Jun Wu'ya WuYong hakkında henüz rapor verme fırsatı bulamadığını hatırladı. Sonunda Guoshi'yi ele geçiren Xie Lian'ın rapor etmesi gereken pek çok şey ve sorması gereken pek çok soru vardı ama bunların hiçbiri burada yapılmamalıydı. Xie Lian, "Lordum, Cennet Sarayına döndükten sonra konuşalım," diye cevap verdi. Jun Wu bir süre mırıldandıktan sonra, "Ancak, TongLu Dağı'ndaki küskün ruhların çoğu buraya, kraliyet başkentine gönderildi ve bu kadar çabuk bastırılamazlar. Temizliği yapan ben olsam bile, bunu yapmak en az yedi gün yedi gece sürer," Guoshi’yi sorgulamak için yedi gün mü beklemesi gerekiyordu? O zamana çok geç olurdu. Yüzü olmayan beyazdan kayıplara karışmış haldeydi. Hua Cheng konuşana kadar Xie Lian hala ne yapması gerektiğini düşünüyordu, “Bu karışıklığı bana bırak. Dilediğin gibi yukarı gidebilirsin.”

Ancak Mei Nian Qing tek kelime daha etmedi ve Jun Wu'nun peşinden bilerek gitti, oldukça uysal görünüyordu, muhtemelen artık yanında yardımcısı olmadığı için Jun Wu'nun elinden kaçamayacağını biliyordu. "Xian Le, önce onu yukarı çıkaracağım." Jun Wu, "Birazdan gelecek misin?" dedi. "Evet." Xie Lian cevap verdi.‌ Jun Wu kafasını salladı. Önce ikisi gittiler. Xie Lian Hua Cheng’e döndü ama konuşmaya başlamadan önce Hua Cheng konuştu, “Gege, hiçbir şey hakkında endişelenmene gerek yok. Sadece çemberi koruyup bir şey başlatmadıklarından emin olacağım. Zor bir şey değil.” Shi Qing Xuan'in kafası karıştı, “Ekselansları, yukarı mı gideceksin? Git, git! Ben de burayı kollayacağım, endişelenme!” Xie Lian kafasını salladı, “Ikinize de bu zor işe harcadığınız emekleriniz için çok teşekkür ederim.” Eskiden olsaydı Hua Cheng ‘önemli değil’ ya da ona benzer bir şekilde cevaplandırırdı ama bu sefer Xie Lian’a sıkıca sarıldı ve iç geçirdi, “Ah, bu cidden zor bir iş.” “…” Xie Lian onun bir şey ima ediyor olabileceğini hissetti. Shi Qing Xuan ise hiçbir şey hissetmedi ve heyecanla, "Evet, sonra sıkı çalışmamız için bizi ödüllendirmeyi unutma, olur mu? Kraliyet başkentinin en iyi restoranında bir ziyafet vermeye ne dersin? Hahaha…" dedi. Kraliyet başkentinin en iyi restoranında ziyafet çekmeyi hâlâ unutamamıştı ve Xie Lian kendi kendine, '…Lord Rüzgar Ustası, lütfen daha fazla konuşmayın, kastettiği bu değildi…' diye düşündü. Hua Cheng başını salladı ve küçük saç örgüsünün ucundaki kırmızı mercan inciyi gelişigüzel salladı, kaşlarını oynattı ve görünüşte umursamaz bir sesle konuştu, "Gege yanımda olsaydı sorun olmazdı ama Gege'nin beni burada tek başıma bırakıp tekrar yukarı çıktığını düşününce, bu iş beni daha da rahatsız ediyor." Shi Qing Xuan nihayet kulağa tuhaf gelen bir şeyler olduğunu fark etti ama yine de anlamadı ve gülümseyen bir yüz ifadesiyle, "Çiçeği Arayan Kızıl Yağmur, sözlerin çok komik. Sanki Ekselansları cennete geri döndüğü için yalnız kalacağını söylüyorsun, tıpkı yeni evli bir kadın gibi hahahaha…" dedi.‌ ‘yanılmıyorsun’ Xie Lian düşündü, ‘kastettiği tam olarak bu zaten.’

Xie Lian kafasını çevirdi ve ona baktı ama Hua Cheng çoktan ne söyleyeceğini tahmin etmişti, “Başka bir şey söylemene gerek yok. Seni burada bekleyeceğim. Eğer Gege gerçekten bana teşekkür etmek istiyorsa o zaman işini bitirir bitirmez hemen bana dön.” “Bu şekilde uygun mu?” Jun Wu sordu. Xie Lian rahatladı ve gülümsedi, “En. Evet.” Tam o sırada, ışık perdesinin dışında aniden bir siluet titreşti ve dışarıdan bir kişi içeri girdi. Topallayarak ve zıplayarak, "Ekselansları! Ekselansları, burada ne yapıyorsunuz? Her şey yolunda mı?" diye bağırdı.‌ Konuşan Shi Qing Xuan’dı. Görünüşe göre Jun Wu ışıklarla birlikte indiğinde dışarıdakiler ne olduğunu anlamamış ve ölümüne korkmuştu. Shi Qing Xuan ise cesaretle adım atmış ve ne olduğunu görmeye girmişti. Başkası olsa ışık süzmesinden geçemez ve engellenirdi ama Shi Qing Xuan önceden cennet mensubu olduğundan ışık süzmesi onu tanımış ve girmesine izin vermişti. İçeri girdiği gibi şok olmuştu, “L-L-L-L-Lordum??? Nasıl oldu da… şahsi olarak geldiniz???” Jun Wu onu gördüğünde gülümsedi ve sordu, “Lord Rüzgar Efendisi, nasılsın?” “…” Shi Qing Xuan bir an nedense çekindi ve utandı. Ne de olsa, Shi Wu Du'nun kendi küçük kardeşinin kaderini değiştirip onu cennete yükseltmesi olayı yayıldıktan sonra bunun bir kargaşaya neden olacağını bilmemesine imkân yoktu. Eski patronunu şimdi görmek, utanç ve suçluluk hissetmekten başka bir şey düşünmesine neden olmamıştı. Ancak Jun Wu ona hiçbir şey söylemedi ve hala çok nazikti, ona tam bir saygı gösterdi. Xie Lian RuoYe'yi geri çekti ve Mei Nian Qing yavaşça ayağa kalktı. Shi Qing Xuan utangaçlığı bittikten sonra şaşkınlıkla sordu, "Bu kim? Şu anda neler oluyor?"‌ Mei Nian Qing ona baktı ve aniden konuştu, “Sen Shi Qing Xuan’sın değil mi?” Shi Qing Xuan şaşırmıştı, “Ve sen kimsin? Beni nereden tanıyorsun? Ama en önemlisi beni bu halimle nasıl tanıyorsun?” Mei Nian Qing hıhladı, “İsmin berbat.” “HAA?” Shi Qing Xuan’ın kafası karışmıştı.

Shi Qing Xuan bir süreliğine sertçe güldü ama Xie Lian daha fazla dayanamayarak boğazını temizledi, “Şey, Lord Rüzgar Ustası, acaba, acaba önden gider misin? Bir süreliğine, tamam mı?” Shi Qing Xuan, “???” Xie Lian açıklayamadı, “Sadece … sadece git işte. Sadece veda edeceğiz.” Ancak o zaman Shi Qing Xuan tamamen kafası karışık bir şekilde gitmişti. Artık ışık süzmesinin içinde yalnız ikisi kalmıştı, başka bir üçüncü kişi yoktu, Xie Lian Hua Cheng’e döndü. Hua Cheng kaşlarını kaldırmış bir şey demesini veya bir şey yapmasını bekliyor gibiydi. Böylece Xie Lian cesaretini topladı ve iki elini Hua Cheng'in omuzlarına koyarak bir an için kendini dengeledi, ardından kuvvetle zıpladı ve Hua Cheng’in yanaklarını ellerinin arasına aldı. Bunu yaptıktan sonra bir hırsızın etrafına bakması gibi etrafta biri var mı diye bakındı. Ancak beklenmedik bir şekilde, bir saniye sonra belinde bir çekilme hissetti, ona sıkıca sarılan Hua Cheng'di, "Gege, sadece beni yatıştırmaya çalışmıyor musun?" Yarı ciddi, yarı sahte mutsuz ses tonu Xie Lian'ı ürküttü ve hemen, "Çalışıyorum!" diye haykırdı.‌ "Gerçekten mi?" dedi Hua Cheng, "Ama benden ruhani güçler ödünç alırken hiç de böyle değildin. Şimdi ruhani güçler ödünç vermediğim için mi böyle vedalaşıyorsun?"‌ “…” Şimdi düşününce, Xie Lian belki de baştan beri ciddi olmadığını hissetti. Bir an sonra, kısık bir sesle, "…Özür dilerim. Öyle demek istememiştim." dedi.‌ ‌ ‌ Ancak özür diledikten sonra, düşündükçe sanki öyle demek istemiş gibi geldi ve kafasında alarmlar çalmaya başladı. Hua Cheng cevap vermeden önce, başka bir şey söylemeden, Xie Lian'ın vücudu zihninden önce hareket etti ve ayağa fırlayıp Hua Cheng'in boynuna sarıldı, sonra da onu sertçe kendine çekti. Bu kez, Hua Cheng'in öpmesini istediği yeri tam olarak öpmüştü.

Yine de kim bilebilirdi ki, Shi Qing Xuan'ın sesi tam o anda aniden gelmişti, "Ekselansları, bunu düşünüp duruyorum ve düşündükçe daha da garip geliyor. Eğer siz ikiniz sadece vedalaşıyorsanız, beni kovmanıza gerek var mıydı? Ben sadece… Ekselansları? Nasıl bu kadar hızlı gitti?"‌ ‌ Xie Lian sendeleyerek ve tökezleyerek kaçtı.

Bu resim aslında buradaymış sanırım ama ne olacak canım daha önce de koymuşsak :)

[alexay76]

Almanyadan Tatile Gelen Bakire Kuzenim

Selam 31’ci arkadaşlar. Geçen hafta benden 3 yaş büyük kuzenim Elif ablayla önce nasıl yakınlaştığımızı, sonra da onu nasıl çatır çatır siktiğimi paylaşmak istiyorum. Benim kuzen baba tarafından akrabadır ve ben ona hep abla diye hitap ederdim. En son 2 sene önce Almanya’dan İstanbula geldiler, ama birlikte fazla vakit geçirme imkanımız olmamıştı. Benim kuzen, yani Elif abla, bekar, sarışın, beyaz tenli, 1.55 boyunda falan, ama boyuna göre memeleri ve götü muhteşemdir. Almanya’da yetiştiğinden giyimi falan çok rahattır ve adamın devamlı sikini kaldırır.

Daha önceki gelişlerinde (ben 20 yaşındayken), evde güreş numarasıyla bir defa beni boşaltmıştı. Elif abla beni devamlı tahrik edici şeyler yapıyordu. Banyodan çoğu zaman havlusu sarılı veya iç çamaşırlarıyla çıkardı ve benim onu görmemi sağlardı. Bazen, “Omuzum ağrıyor…” diyerek kendisine masaj yaptırırdı ve resmen önümde Orgazm olurdu. Çoğu zaman benim yarak onun sırtına dayanırdı, sonra da ben doğru 31’e tuvalete. Elif ablayla sohbetlerimizde, hoşlandığı erkek tipi olarak neredeyse beni tarif ederdi hep. Elif ablanın annesi hatta bir keresinde bana ‘Damat’ falan demişti yıllar önce.

Elif ablalar bu son gelişlerinde, onları karşılamaya havaalanına ben de gittim. Elif abla annesiyle beraber önden gelmişler, diğerleri 1 hafta sonra geleceklermiş. Elif ablayı uzaktan bir gördüm, anında sikim kazık gibi oldu, ne yapacağımı şaşırdım, tam bir Avrupalı olmuş. Teni yine bembeyaz, vücut hatları harika, saçlar sapsarı. O da beni görünce çok sevindi. İlk bana sarıldı ve sarılmasıyla benim kalkık sikimin göbeğine değmesi bir oldu, farketmemesi imkansızdı. Neyse arabaya binip eve geldik, ama benim gözüm hep onda. Elif abla, “Yarın denize gidelim Arda, çok özledim!” dedi. Annesi de onayladı…

Ertesi gün Elif abla, annesi ve ben, denize gittik. Yolda her şey normaldi. Elif abla ve ben kumsaldaki kabinlere soyunmaya gittik. Yan yana kabinlerde ben şortumu, o da bikinisini giydi ve çıktık. Tanrım o ne biçim bir göt, ne biçim memeler. Sikim kalkmaya başladı, ne yapacağımı şaşırdım, elimdeki eşyaları önüme tuttum hemen, ama gözlerim Elif ablanın vücudunda. Elif abla, “Ne oldu, bakakaldın, çok mu beğendin?” dedi. “Yok, şeyy… bembeyazsın abla, ona baktım…” dedim. Elif abla da, “Ne yapalım Almanya’da böyle güneş yok ki yanalım. Bir koca da bulamadık senin gibi yakışıklı, kalalım Türkiye’de!” dedi, biraz gülüştük, sonra annesinin yanına gittik. Annesi, “Oooo damat, nerede kaldınız?” dedi. Ben şaşırdım ama duymamazlıktan geldim. Elif abla hemen annesine Almanca birşeyler söyledi, oturduk. Annesi Elif ablaya güneş kremi sürdü. Biraz güneşlendik. Sonra Elif abla bana, “Hadi denize girelim Arda!” dedi.

Denizde biraz yüzdük, ama birbirimize fazla yaklaşmıyorduk. Denizden çıktık, sonra annesi biraz yüzdü çıktı. Kumsalda oturup sohbet ederken Elif ablanın annesi birilerini gördü, konuşmaya başladılar, Almanya’ya gitmeden önce çok samimi oldukları komşularıymış, 35 senedir hiç görmemişler birbirlerini. Elif ablanın annesi onların yanına gitti, 10 dakika sonra geri geldi, “Akşama evde görüşürüz, ben onlarla gezeceğim.” dedi ve gitti. Biz Elif ablayla baş başa kaldık. Fakat bu Elif ablanın hoşuna gitmişti, bana, “Krem sürsene biraz vücuduma, nar gibi olmayayım güneşin altında!” dedi. Ben kremi elime döktüm ve Elif abla yüz üstü uzandı. O muhteşem göt tam önümdeydi, sikim kazık gibi oldu bir anda. Kremi sırtına sürmeye başlayınca Elif ablanın zevk aldığı bariz belli oluyordu, bikinisinin ipini de çözdü. “Harika, aşağılara, bacaklarıma da sür.” diyordu. Ben her yerine hem masaj yapıyor, hem de mıncıklıyordum.

Bir ara Elif abla hafif hafif titredi, ben anladım ki Orgazm olmuştu. Ama ben ne olacaktım kazık gibi sikle. Elif abla, “Tamam, yeter bu kadar, hadi denize girelim!” dedi. Ben ayağa kalksam önümün çadır kurduğu belli olacaktı, “Abla sen gir, ben geliyorum!” dedim. Anladı herhalde sikimin kalktığını. O suya girince, benim de sikim hafif iner gibi oldu, ben de hemen kalkıp denize girdim. Fakat Elif abla annesi yanımızda olduğu gibi değildi, bana şaka yapıyor, su atıyor, sarılıyor, resmen beni tahrik ediyordu. Suyun onun boyunu geçen yerlerinde sırtıma sarılıyor, memeleri olduğu gibi sırtıma yapışıyordu. Tabi benim sikim yine kazık oldu. Elif abla kalkık sikimi görmüştü bu sefer. “Annem sana neden damat dedi, biliyor musun?” diye sordu. Ben anlamazlıktan gelip, “Ne damadı?” dedim. “Bırak şimdi anlamamış gibi yapmayı! Annem taa yıllar önce benimle senin evlenmemizi istediğini babana söyledi!” dedi. Ben de, “Ama sen benim kardeşim gibisin, böyle bir şey olamaz!” dedim. “Yaaa öyle mi? O yüzden mi sikin kalkıyor bana?” dedi. Ben bir şey diyemedim…

Sırtımdan boynuma tutunurken, bana iyice yapışıp, “Bu halde plaja çıkılmaz!” dedi ve boynuma sarılarak önüme geçti, amını sikime dayadı ve sürttürmeye başladı. Ben 1 dakika geçmeden boşalmaya başladım. Döllerim suyun içinde yüzüyordu. Elif abla gülerek, “Şimdi ödeştik, demin krem sürerken de sen beni boşaltmıştın!” dedi. Hiç konuşmadan sahile çıktık. Elif abla, “Gidelim artık, bu gün yeter.” dedi. Eve gittik ama konuşmuyorduk. Ben eve gidince duş alıp üzerimi değişip dışarı çıktım, Elif abla evde kaldı. Ben eve gece geldim ve uyudum.

Öğlene doğru uyandığımda evde kimsenin olmadığını gördüm. Fakat 15 dakika sonra Elif abla geldi eve. Sabah denize girmiş, annesi yine o komşularını görmüş onlarla gitmiş. Yüzerken kolunu ağrıtmış aynı zamanda, Ahhlaya, Offlaya duşa girdi. Duştan öıktıktan sonra da yanıma geldi oturdu, “Arda şu omuzum çok ağırıyor, biraz masaj yapsana!” dedi. Ben başladım yine masaja. Sırtının omuzuyla birleştiği yeri ovmaya başladım. Fakat üzerinde atlet tarzı bir body vardı ve masaj yapamıyordum. Elif abla, “Dur şunu çıkarayım…” dedi ve bir çırpıda çıkarttı, sütyenle kaldı. Benim yarak yine kazık oldu. Biraz daha ovdum, “Yeter mi bu kadar?” dedim. Elif abla da, “Dur, daha yeni başladık! Önce sırtıma, sonra da bacaklarıma masaj yapacaksın daha, her yerim tutulmuş!” dedi. Ben de sırtına masaja başladım, ama masaj gibi değilde okşar gibi, mıncıklar gibi yapmaya başladım. Çok hoşuna gittiği belliydi. Elini arkaya attı ve sütyeninin kopçasını açtı, “Böyle daha rahat olur!” dedi…

Ben artık zıvanadan çıktım, yanlardan memelerini bile ellemeye başladım. “Bacaklarımı da…” dedi. Altında zaten kısa bir etek vardı, bacaklarını mıncıklamaya başladım. Elif abla birden, “Arda beni istiyor musun?” dedi. Ben önce cevap vermedim, sonra yüzünü bana döndü ve “Bu son şansın, istiyor musun, istemiyor musun?” dedi. Zaten o dönünce gözlerim memelerine kilitlenmişti, cevap vermeden yumuldum memelerine. Ama nasıl yalayıp emiyorum. Elimi de amına attım, okşamaya başladım. Hemen tangasını çıkarttım, ben de sikimi çıkartım ve amına hizaladım. Elif ablanın amı sulanmıştı, benim yarak ta demir gibiydi. Ama Elif ablanın yüzüne baktığımda bir tedirginlik vardı. “Ne oldu?” dedim. “Ben hiç yapmadım!” dedi. Şaşırmıştım, bu yaşta, hem de Almanya gibi yerde.

Ben kararsız bir halde dururken, Elif abla, “Yapmadım ama seni istiyorum, hemen şimdi istiyorum! Hadi!” dedi. Ben önce sikimin kafasını amının deliğine sürttürerek deliği biraz açtım ve kafasını soktum. Elif abla sikimin kafasını sokmamla ince bir çığlık attı ve sonra kendini bana öyle bir ittirdi ki, kendini bana resmen bozdurdu ve bu sefer sağlam bir çığlık attı ve gözleri yaşardı, “Artık seninim!” dedi. Ben de, “Daha değil…” dedim ve bu sefer ben amına yavaş yavaş girip çıkmaya başladım. Ama fazla dayanamadım ve Elif ablanın içine döllerimi öyle bir fışkırttım ki, sikim amının içinde olmasına rağmen amının kenarlarından kanla karışık döller akmaya başladı. Ben içine boşalırken o da Orgazm olmaya başladı ve deli gibi titriyordu. Birbirimize sarılıp öylece 2 dakika falan kaldık. Sonra ben sikimi Elif ablanın amından dışarı çıkarttım. Duşa gidecektim. O da amını eliyle kapatarak duşa geldi…

Amından kanla karışık akan dölleri yıkadı, ben de sikimi yıkadım. Ama benim sikim hiç inmemişti, kazık gibi duruyordu. Ben bu sefer Elif ablayı odama götürdüm. Yatağa yatırdım ve bacaklarını açtım ve bir seferde dibine kadar kökledim. Elif abla öyle bir Ahhladı ki, ben daha da tahrik oldum ve amına pompalamaya devam ettim. 2-3 dakika geçmeden Elif abla beni kendine kenetledi ve tırnaklarını sırtıma geçirdi, şiddetli bir Orgazm yaşıyordu. Ama ben daha da hızlandım, Elif ablayı komple zıplatıyordum. Onun Orgazmı bitmeye yakın tam beni sıkmayı bırakırken, bu sefer ben ona öyle bir sarıldım ve tekrar amına fışkırmaya başladım…

Sikim amının içinde inene kadar durdu. Sonra tekrar duşa gittim ve yıkandım. Elif abla yanıma geldi, o da yıkandı, ama ayakta zor duruyordu. Hem kızlığı gitmişti, hem de benim ağırlığım altında ezilmişti, yorgun olması normaldi. Duştan çıkınca Elif ablanın odasına gittik. Yatakta biraz öpüştük. “Benimle evlenmek zorunda değilsin, ben seni, sen de beni arzuluyordun, beraber olduk o kadar!” dedi. Ben de sordum, “Peki şimdiye kadar niye kimseyle yapmadın?” dedim. Elif abla, “Belki bir gün seninle evleniriz diye, ben sana çocukluktan beri aşığım salak!!!” dedi. Biraz içim burkuldu, ama ben sadece Elif ablayı sikmek istiyordum, evlenmek değil. Ne yapayım, aşksız evliliğe karşıyım ben.

Elif ablayla annesi sikiştiğimiz akşam tartışıyorlardı, yarı Almanca yarı Türkçe. Annesi anlamış Elif ablanın kendini birine siktirdiğini, ama bunun ben olduğumu bilmiyordu. O günden beri Elif ablayla nerede yalnız kalırsak sikişiyoruz. Hele bir kez denizin içinde, annesinin karşısında siktim Elif ablayı, ne heyecandı ama. Tatilleri bitene kadar böyle gider. Elif abla bana aşık, bunu artık daha fazla hissediyorum. Belli ki Elif ablanın içinde halen bir umut ta var benle ilgili. Ama onunla evlenmem, aşk olmadan olmaz…

[mumcocuk]

bugün adını özleyerek ilerledim, her şeyi olduğu gibi bırakabilmeyi öğrenemediğimi fark ettim. en sevdiğim çiçeklerin ışıltısının sana yansımasını hayal ettim hepsi seninle bir bahar bahçesi gibiydi. bir kez daha ne olmak istediğim ve ne olduğum arasındaki uçurumda sallandım durdum. çünkü, herkesi memnun etmeye çalışmaktan kendimi unutmaya yüz tutmuştum. kimseler bilmese de içimde birçok zafer kazandım ama dürüst olmak gerekirse bazılarını şiddetlice kaybettim. zamana bakarak planladığım ne varsa olacak olan şeyler olmadığını anladım hayat biraz doğaçlama ister çünkü. bazen de sanki zaman her şeyi dağıtmak için bekliyor gibi hissediyorum, öylece durup zamana bakarak bir plan yapılmazmış zaman bazen en beklemediğin bir anda bu planları hiçbir şeye dönüştürürmüş ben bunu geç fark ettim. bugün senin sokağından geçmek istedim bir sokak lambasının altında durup belki hava almak istersin diye pencereye çıkarsın umudu taşımak istedim bir film sahnesi gibiydi ama iç ısıtan bir hayaldi ve biliyor musun içime sıkışıp kalmış bir üzüntü taşıyorum belki de bu üzüntü gereklidir bilmiyorum ama bazen öyle anlar oluyor ki kendi içimde kendime yer bulamıyorum, içimde kendimle yarışan bir kalp var ve ben öylece kendime yeniliyorum.

[dolunay66]

TESLA'NIN

ÖLÜ BULUNDUĞU OTELDE YAPTIĞI RÖPORTAJ

Nikola Tesla, gelmiş geçmiş en büyük mucitlerden biri, belki de en büyüğü. Buluşları ile birçok açıdan zamanının, hatta günümüzün de önünde biriydi. Hatta Tesla’nın yüz yıldan fazla bir zaman önce araştırdığı bazı konuları bugün bile doğru düzgün gerçekleştiremedik. Tesla, en çok elektrik hakkında yaptığı araştırmalarla adını duyurdu.

Ancak o, elektroniğin çok çok ötesindeydi. Kablosuz iletişim, türbin motorları, helikopterler, florasan ve neon lambalar, torpidolar ve hatta X-ray ile ilgili buluşları var. Yaklaşık 700 patente sahip Tesla’nın birçok buluşu da Edisson tarafından çalındı. Peki Tesla’nın yıllar önceden kalan, gizli bir röportajının olduğunu biliyor muydunuz? İşte bu röportaj.

Gazeteci: Bay Tesla, sizin için kozmik süreçlere karışan biri diyorlar. Sahiden siz kimsiniz?

Tesla: Bu doğru bir soru, tüm sorularına cevap vermeye çalışacağım.

Gazeteci: Bazıları sizin Hırvat olduğunuzu söylüyorlar. Küçük bir köyde doğmuşsunuz, öyle mi?

Tesla: Evet, tümü doğru. Aslen Sırbım. Ancak Hırvatistan benim anavatanım, bundan gurur duyuyorum.

Gazeteci: Fütüristler, 20. yy’ın sizin başınızın üstünde doğduğunu söylüyorlar. Manyetik alanı kutsuyor, indüksiyon motoruna ilahiler söylüyorlar. Sizin buluşunuz olan alternatif akım, bugün fizik ve kimyayı dünyanın yarısına hakim kılabilir. Endüstri sizi en büyük hayırsever ilan etmek üzere. Tesla laboratuvarında ilk defa atomu kırabildiniz. Deprem titreşimlerine sebep olabilen bir cihaz yaptınız. Siyah kozmik ışınları keşfettiniz. Beş elementin sırrını araştıran Empedokles gibi, varlığın sırlarına vakıf oldunuz. Birçok kişi için ilahi bir figür gibisiniz.

Tesla: Evet, bu anlattıklarınızın bazıları en önemli buluşlarımdan birkaçı. Ancak ben yenilmiş bir adamım. Yapabileceğim en büyük şeyleri yapamadım.

Gazeteci: Bunlar nelerdir, bay Tesla?

Tesla: Tüm dünyayı aydınlatmak istedim. Dünya’nın Güneş gibi parlaması için yeterli miktarda enerji mevcut. İstediğimi yapmama izin verselerdi, tıpkı Satürn’ün etrafındaki halka gibi Dünya’nın da ekvator kısmında da ışıktan bir halka olacaktı. İnsanoğlu buna hazır değil. Colorado Springs’de yaptığım çalışmada dünyayı elektriğe batırdım. Ayrıca insanlara pozitif zihinsel enerji sunabiliriz. Bach ve Mozart gibi büyük müzisyenler veya büyük şairler geldi geçti. Dünya’nın iç kısmında barışın, neşenin ve sevginin enerjisi var. Dünya tarafından büyütülmüş bir çiçek aldığımda veya topraktan çıkana yiyeceklerde, orayı bir kişinin vatanı yapan her şey vardır. Yıllarımı, bu enerjinin insanları nasıl etkilediğini araştırmakla geçirdim. Gülün güzelliği ve kokusu ilaç olarak ve güneş ışınları yiyecek olarak kullanılabilir. Yaşam sonsuz sayıda biçime sahiptir ve bilim insanının amacı bunları her maddede bulmaktır. Burada üç esas nokta var. Benim yaptığım sadece araştırmak. Bunları bulamayacağımı biliyorum ancak yine de araştırmaktan vazgeçmeyeceğim.

Gazeteci: Bunlar nelerdir?

Tesla: Birinci mesele yiyecek. Aç bir dünyayı beslemek için ne kadar yıldız veya Dünya enerjisi gerekir? Bir diğeri kötülüğün ve acının gücünü yok etmektir. Bu, uzayın derinliklerinde bir salgın olarak görülür. Üçüncüsü de evrende aşırı ışık var mıdır? Tüm astronomik yasaların ortadan kalktığı ve matematiksel denklemlerin işe yaramadığı, değişime uğramayan bir yıldız keşfettim. Bu yıldız bu galakside. Boyutu bir elma kadar, ağırlığı ise tüm Güneş Sistemi’miz kadar. Biliyorum, yer çekimi kanunları uçmak için aşılması gereken bir şey, ancak ben bireylerin fiziksel olarak uçmasını değil, bilinçleriyle bir yerden bir yere gitmesini araştırıyorum. Havadaki enerjiyi uyandırmaya çalışıyorum. Bu gezegende boş bir alan yok. Boş olarak düşünülen alan sadece maddenin farklı bir tezahürü.

Gazeteci: Her gün evinizin penceresine kuşların geldiği söyleniyor.

Tesla: İnsan kuşlara karşı duygusal olmalı. Onlar gerçeğin habercisidirler.

Gazeteci: Smiljan’daki o günlerden beri uçmayı bırakmadınız.

Tesla: Çocukken çatıdan uçmak istedim ve düştüm. Hesaplamaları yanlış yapmışım. Unutma, gençlik yaşamdaki en önemli kanattır!

Gazeteci: Hiç evlendiniz mi?

Tesla: Hayır.

Gazeteci: Rölativite teorisine saldırdığınız için hayranlarınız şikayet ediyor. Eğer enerji her yerde ise nerede bu göremediklerimiz?

Tesla: İlk önce enerji, sonra madde oluşuyor. Evren ışık olarak bildiğimiz özgün ve ebedi enerjiden doğdu. Madde sonsuz ışık formlarının bir tezahürüdür. Evrenin dört temel yasası var. Birincisi, matematiksel bir ölçünün olması. İkincisi karanlığın içinde yayılıyor olması. Üçüncüsü ışığın bir ışınsal maddeye dönüşmesi. Dördüncüsü başı ve sonu olmaması. Yaratılış sonsuzdur.

Gazeteci: Ancak bu teoriye karşı ders vermiyorsunuz, neden?

Tesla: Unutmayın, sonsuzluğu anlayamamamızın nedeni evrenin kavisli yapıda olması değil, insan zihnidir. Ben ışığın bir parçasıyım. Evren tıpkı bir senfoni gibi, düzenli ve harmonik. Einstein bu sesi duysaydı rölativite teorisini yaratmazdı. O, sadece kaosun habercisi.

Gazeteci: Bay Tesla, bir ses mi duyuyorsunuz?

Tesla: Her zaman duydum. Benim manevi kulağım gökyüzü kadar büyük. Einstein bir kısmı çok iyi olan birçok iş yaptı. Ona garezim yok. Yalnız “eter”in olmadığını düşünmesi büyük bir hata.

Gazeteci: Gençliğinizde sık sık hasta olduğunuz söyleniyor, bu doğru mu?

Tesla: Evet sık sık yaşam gücümün düştüğü doğru. Bazen insanın acı çekmesi gerekebilir. Küçükken koleraya yakalanmıştım. Babam teknoloji üzerinde çalışmalar yapmama izin verince geçti. Bir kişinin zihin gücünü asla küçümsemeyin.

Gazeteci: Bay Tesla, bu bir oyun mu? Bana zihin gücünden bahsediyorsunuz...

Tesla: Evet bir oyun, ben oynadım ve elektrikle çözdüm. Unutma, Nikola Tesla yıldırım hakkındaki gerçekleri keşfeden ilk kişi.

Gazeteci: Kuşkusuz okuyucularımız mizahı seviyor, yalnız bilim ile bazı kişisel görüşlerinizi karıştırıyor gibisiniz.

Tesla: Bay Smith, insanlar fazla ciddiler. Bir Çin atasözü der ki, “Fazla ciddiyet yaşamı kısaltır”.

Gazeteci: Felsefenizi duyduklarında buna bayılacaklar.

Tesla: Hayat bir ritimdir. Her şey birbiri ile derin ve mükemmel bir ilişki içindedir. İnsan, güneş, yıldızlar… Bilgi içinde yaşadığımız evrenin bize sunduğu bir şeydir.

Gazeteci: Bir Budist rahibin veya Taoist birinin sözleri gibi söylediğiniz şeyler.

Tesla: Evet! Bu gibi öğretilerin içinde evrenin bazı sırları gizli. Hakikat daima insanoğlunu büyülemiştir.

Gazeteci: Peki sizin için elektrik neyi ifade ediyor?

Tesla: Her şey elektriktir. İlk önce ışık, evreni temsil eden sonsuz biçim! Siyah ise ışığın gerçek yüzü. Tabi ki biz bunu göremiyoruz.

Gazeteci: Bay Tesla, elektriği fazla abartmıyormusunuz?

Tesla: Ben elektriğim, isterseniz elektriğin insan kılığına bürünmüş şekliyim diyebilirim. Siz de öylesiniz, henüz fark etmemişsiniz.

Gazeteci: Peki bir milyon volt eletriği geçirebilir misiniz?

Tesla: İnsan bedeni büyük miktarda enerjiden meydana gelmiştir. Beynimiz baştan sona elektrikle çalışıyor. Günün birinde bunun gerçekleştiğini göreceğiz.

Gazeteci: Otel yönetimi yaşadığınız bu otel odasında hava şimşekliyken sürekli biriyle konuştuğunuzu söylüyorlar doğru mu?

Tesla: Evet, şimşekler ve yıldırımlarla konuşuyorum.

Gazeteci: Nasıl yani?

Tesla: Çoğunlukla ana dilimde konuşurum.

Gazeteci: Okuyucularımız bu sözlerinizi duyunca çok şaşıracaklar.

Tesla: Şimşek ve yıldırımlar doğanın en güçlü ve parlak güçleri. O kadar şiirseller ki.

Gazeteci: Peki madde nedir?

Tesla: Bak, nasıl da gözlerin parladı. Benim bilmek istediğim şey yıldızlar söndüklerinde ne olduğu. Bir yıldız söndükten sonra oluşan şey ne. İşte o zaman maddeyi ve evrenin sırlarını anlamaya başlayabileğiz.

Gazeteci: Peki ya sonra ne olacak.

Tesla: Tanrı bize gülecek ve bizi tutuklatacak (Tesla bunları söylerken gülüyor..).

Gazeteci: Bu anlattıklarınız yazılarınızda “kozmik acı” diye sıklıkla bahsettiğinizin tam tersi değil mi?

Tesla: Hayır, çünkü biz hala Dünya’da yaşıyoruz. Birçok insanın farkında olmadığı bir hastalığı var. Bu nedenle birçok başka hastalık, acı, kötülük, sefalet ve savaşlar var. Bu hastalık tamamen tedavi edilebilir gibi değil, ancak farkında olmak yaşadığımız kötülükleri kontrol altına alabilmemizi sağlar. Yakın hissettiğim insanların acılarını bazen bedenimde hissediyorum. Bunun temel nedeni vücutlarımızın benzer maddeden yapılmış olması ve ruhlarımızın birbiri ile ilişkili olması. Bir yıldızın yok olmasının görüntüsü, bizi hayal edebileceğimizden daha çok etkiliyor. Dünyadaki yaratıklar arasındaki ilişkiler farkında olduğumuzdan bile fazla. Daha iyi bir gelecek için öğrenmemiz gereken çok şey var.

[hisboslugu]

ben sana düzenli olarak telefon ediyorum, adlı bir cengaver olarak telefon ediyorum. hakiki cinayetler işleniyor, görüyorum. isa görüyor, şeyhim görüyor, ben görüyorum. ben sana düzenli olarak telefon ediyorum. yüzyıl şilisinden bir jazz javulcusu inliyor tam arlarımda, hiç durmadan kentli mağlup kıyasıya mağrur ve mor. bir çocuğum şimdi pişman olmak için, birbiriyle bağlantılı yüz binlerce yılım var. seni sevmem, bu savaşı kesintiye uğratmaz ama ordan bakma! bu, werther`in leş kanını gül kılar. birleşmemiz radikal olacak, ben kan vereceğim. otobüsler olacak, trenler, bütün öldürülmüş cumhuriyet şehirleri. saçlarım uzun olacak, bıyıklar, gözlükler, gideceğim. çığlıklarla düzülmüştür aşk şiirleri. gideceğim, en eski öykümde devlet denen şirk yazacağım. göz bebeklerimde kent gördükçe kırılan gıçlar ve bir dizeyi haklar gibi terli ellerim bu çağın açısını dik tutacaklar. bana bir öp��cük verin yoksa galip döneceğim. ufka bir bakın, ordum akıp gidecek. elimde çözülecek makina ve cinayet. marşlar yazıp halkımla söyleyeceğim yoksa. inanmışım, kaybetmek esrarıdır olmanın, çıldırmış bir vaşak gibi kaybediyorum. ipimden kurtulmuşum, kaybediyorum. birleşmiyor ellerimiz, haykırıyor trapez. tanklar tank olup geçiyor üstümüzden. helvetius haklı, devlet şaşkın, piyanist kara. memleket sana rağmen ket vururken yarama şu çıplak çocuk, şu büyük türk şairi ben ve emir 'kun' diyor; doğuruluyorum. 'bu ülke'den daha bıçkın tamlama bilmiyorum. bana bir öpücük verin, yoksa şair öleceğim. ilk dildar tohum ekecek sözüme yoksa ve bir dizenin tan yerini ağartmasıysa. ellerini tutarım ki kudurtucudur, ellerin. bunun için gözlerinin meryem hâli sevgilim, gözlerinin meryem hâli gerçek yurdumdur, ki zuhrettiğinde ilk formuyla isa yeniden ağlıyorum, ağlıyorum, ağlıyorumdur. ben bu çağdan bir kere de şerefimle geçeceğim, lâzım gelen gülleri göğsüme gömerek. birleşmemiz radikal olacak, ben kan vereceğim. bunu daha çok küçükken bir filmde görmüştüm! ah, laikse aşkımız biter elbet; bir kış, bahar, yaz günü. gözlerin uçurumlar kaydeder avuçlarıma, bir çınar gövdesini bir hamle daha yarar. üç iç bükey komodin silah çeker vurulur. sen gidersin, denklem düşer, ben aşk olduğumu ağlarım. bir kelebek konduğu yerde bir mayın olduğunu anlar. beynime düşer, infilâk eder. ben dünyaya karşı durmak ile meşhurum. olma. yokluğun, bulunmaman bedenime lacivert lavlar akıtır. nasıl çekip gitmiş bir şaman, çekip gitmiş, bir şaman değilse en çok benim gibi sonsuz bir at hiç koşmuyorken de attır. biliyorum, lir sızmıyor şakaklarımdan ve yüzümde şeyh çıldırtan yarıklar da yok. annem beni hep çok sevdi, kız gördüm mü ağlıyorum. modern bir alışkanlıktır ölmek, seni doğasıya seviyorum. yeniden dünyaya gelsem yeniden seni severim. ben sana düzenli olarak telefon ediyorum, adlı bir cengaver olarak telefon ediyorum. hakiki cinayetler işleniyor, görüyorum. isa görüyor, şeyhim görüyor, ben görüyorum. ben sana düzenli olarak telefon ediyorum, mıknatıssız bir pusula olarak.

[fikret-i]

Maddi ve manevi anlamda iç açıcı olmayan çocukluk dönemi geçirdim. Gerçi gençlik dönemimin de pek sağlıklı bir dönem olduğu da söylenemez. Doksanlı yılların ortası, ilkokul yıllarımdı. Cadde üstünde kıraathane tarzında çay ocağımız vardı. Dükkânın kazancı iyi, işler yolundaydı. İşyeri amcamın, işletmesi babama aitti. Seçim senesiydi. Amcamla babam farklı siyasi görüştelerdi. Eskiden beri öyleydi ama bu sefer amcam, kendisinin dediği yönde oy vermesi noktasında çok ısrarcı oldu. Seçim oldu. Babamın oy verdiği kişi belediye başkanı oldu. Amcam ve çocukları bu durumu hazmedemedi iş yerinin boşaltılmasını istediler. Babam, bunun üzerine bir üst sokakta satılık olan arsayı aldı, büyükçe bir iş yeri yaptırdı. Kıraathaneyi buraya açtı. Tabi bu inşaat sürecinde çok zorlandı. Borçlandı. Kıraathane de beklenilen kazancın yarısını dahi kazandırmadı. Borçları ödemeye gücü yetemeyecek duruma geldi. İnşaat malzemelerini aldığı esnaf, ödeme tarihinde anlaşmalarına rağmen çok zam geliyor diye babamın borcunu faizlendirmek istedi. Borcuna karşılık faiz uygulamamak için babamın kiralayarak ticaret için diktiği yaklaşık yedi yüz kök kadar kavak ağacı vardı. Onu istedi. Birkaç seneye büyüdüklerinde yüklüce getirisi olacak o ağaçları babam vermek zorunda kaldı. Annemin öyle zoruna gitmişti ki. Ağlayıp duruyor, babama kızıyordu. Bu esnaf sadece bize değil birçok kişiye aynı gaddar yöntemi uyguluyordu. Çok sürmedi birkaç ay sonra bir trafik kazasında paramparça olarak can verdi. Ne diyelim. Azap çok zor. Ohh diyemiyor insan, Allah taksiratını affetsin. Bu esnaf evliydi çocuğu yoktu. Serveti, kardeşlerine yarısı da borç defterleriyle birlikte karısına kaldı. Adam öldü. Ödemeyi biraz daha geciktirebiliriz ümidindeyken. Kadın, ödeme günü kardeşleriyle kapımıza dayandı. Babam borcun bir kısmını daha ödeyememişti. Kadına, kardeşlerine biraz daha süre vermeleri noktasında talebini ne dediyse kabul ettiremedi. Elimde bir şey kalmadı, evde televizyon, buzdolabı var değerli olarak isterseniz onları alın dedi. Merhamete gelirler diye beklerken tamam deyip televizyonu ve dolabı sırtlayıp götürdüler. Yaşadığımız kâbusu izah edemem. Evde ablalarımın ve benim akşamları izleyerek eğlenip vakit geçirdiğimiz televizyonumuz gitmişti. Annemin eli ayağı sayılacak buzdolabımız gitmişti. Oracıkta hepimiz çöküverdik. Babam dirayetli durmaya gayret ediyor, yenisini, daha iyisini alacağım diye bizlere teselli vermeye çalışıyordu. Akrabalarımız, tanıdıklarımız mı? Ne demişler: “Düşmeye gör.” ‘Akrabanın akrabaya akrep etmez ettiğini, akrabanın akrabaya kimse bilmez nettiğini’ diye söz var ya! Herkes sen iyiysen iyi, sen güzelsen güzel. Kıraathanede işler yolunda gitmeyince babam, iş yerini başkalarına kiraladı. Onlar da düzgün kira vermedi zaten. Borçları ödemek için ailecek sonbaharlarda Çukurova’ya pamuk toplamaya, kışları Kıbrıs’a fidan dikimi ve portakal işlerine, ilkbaharlarda Maraşaltı dediğimiz Narlı Ovasına çapa yapmaya. Benim üniversite yıllarıma kadar gidip geldik. İşler düzeldi ama. Bize kocaman kâbus dolu hatıralar bıraktı. Çok şükür sıhhatimiz yerinde, işler yolunda artık. O iş yeri eve çevrildi. Üst katını da tayinim memleketime çıktığı sene kendim daire yaptırdım orada oturuyorum şimdi. Arada hatıralarım canlanıyor, duygusallaşıyorum. O yılları düşünüp şimdiki halime de baktıkça çok çok şükrediyorum. Kader cihetiyle olması gerekiyordu, yaşamamız gerekiyordu o zorlukları. Bize çok şeyler kattı o zorlu günler. Hastalıkların, vücudu daha büyük illetlere karşı idmanlaştırdığı gibi bu zorluklar da bizi pişirdi. Ben mesela o zorluklar olmasaydı okumayacaktım. Faizin f sine, borcun b sine yaklaşmaktan korkuyorum. Ablalarımın da durumları iyi, onlar da iktisadı öğrendiler bir nevi. Anne babam da sağ ve sıhhatliler, kendi evleri, emekli gelirleri de var. Yaşayış itibariyle zor yıllar geçirsek de netice itibariyle güzel meyveler bıraktı o zorluklar elhamdülillah. Hülasa: İnşirâh Suresi 5. ve 6. Ayetlerinde belirtildiği gibi. Demek ki zorlukla beraber bir kolaylık vardır. Evet, doğrusu her güçlüğün yanında bir kolaylık var.

[mnsrykt]

"Suret güzelliğini ararken siret edebiyatı yapıyoruz. Yok bilmem iç güzellikmişte, insanın içimiymiş mühim olan falan. Kusura bakmasın kimse sureten hoşlanmadığı birinde siret güzelliği aramıyor. Olası bir vesile ile arkadaş olan ya da tanışmış birileri zamanla birbirini tanıdıkça ülfet olup, tanımadan hasıl olan muhabbetle karşındakini hoş görüyor. Bu gayet normal. Çünkü muhabbet böyle bir şey. İnsanın mahiyetini değiştirir. Çirkin birini dünyanın en güzeli/yakışıklısı yaparken, en güzel/yakışıklı olanı çirkin edebilir. Bu muhabbetten hasıl olan bir bakış. Ki aşkta öyle zaten. Lakin asrın verdiği güzellik telakkisi, çekilecekleri fotoğraflara uyum sağlayıp sağlayamama hastalığı insanları farklı şeylere sevk ediyor. Eş olarak beğenecek birinin sureti önemseniyor, yüz hatlarının mükemmel uyumuna ve zevkine bakılıyor. Bu olması gerekir de sonuçta ömür boyu sevap umacağın, bakışında günahlarının döküleceği bir güzelliği sevecek ya da sevmek isteyeceksin. Ama çıkıp kimse ya aslında 'sen çok güzelsin, seni bi tanısalar çok severler' gibi edebiyat yapmasın. Beğenilmiyorsun, beğenilmeyeceksin. Herkes güzelliğin ya da çirkinliğinin muadili birini hak ettiğinin safsatası ile seni geçiştirecek. Öyle birini bulduğunda anca seni bi şeylere layık ve elyak görecekler. İç güzellik, çirkin insanın tesellisi. Dış güzellik, çirkin insanın temennisi. İç güzellik, güzel insanın temennisi. Dış güzellik, güzel insanın tesellisi."

[etheromanie]

"hemen değil ama zamanla anlıyordun ki, bir hayattı kaybettiğin, kendi hayatına bitişik bir hayat, bir komşu yaşam öyküsü. o gidince hayatlarınızın yabani bitkiler gibi yıllarca birbirine doğru büyüyüp iç içe geçtiği yeri, bu müşterek alandaki şahsi hikâyeni, yani onun yanındaki seni de kaybediyordun. karşılıklı oturduğunuz masaları kaybediyordun mesela. sadece ona anlatacağın şeyleri kaybediyordun. onu bir sabah kahvaltıya çağırma ihtimalini. ondan ödünç alacağın ve vermeyi unutup unutup sonunda el mecbur senin ilan edilen giysileri. günlerdir içini kemiren bir meseleyi gecenin bir vakti kapısını çalıp anlatma şansını ve onun verdiği akılla belli bir yönde alacağın kararları. yüz yıldır tanıdığın birine iç rahatlığıyla şımarma, kızma, surat asma, bozuk çalma, onunla kavga etme hakkını. birinin sen leb demeden leblebi diyecek olmasını kaybediyordun. o, seninkilere dolanmış köklerini söküp alırken, seni de yerinden ediyordu. aynı bahçenin çiçekleri olmak böyle bir şeydi."

[bozandeniz]

Belkide sadece yaşamak istemiştik....

sıradan insanlar gibi kocaman sevdanın sakin gölgesinde ev tadında yaşamak....

Hasret biter mi?

Be gülüm...

yar yanında olsa dahi hasret biter mi???

Geçti bağ banın'dan güle ne hacet....

ömrümün cefası yar sefa geldinnn...

sabır pınarımın suskun çeşmesi,

derdimin dermanı

sen sefa geldin...

bakmasanda yüzüm senden

utanmaz gözlerim gönlünün nurdan perisi..

SEN!!! sevda ülkesi gönül meskenimmm...

ateşimin koru

YAR !!!

sefa geldin..

Bir ömrün son demiydi vuslat...

asırlık kahırların sevgilinin kucağında son bulduğu...

bir çift acı

bakışa bin ömürlük helal hırkası sunulduğu..

.ömrün varlığına hiçlik prangası vurmak mış sevdan...

sen diye yanan o kahrolası gönüllere tek tek ben imzası atmak istemekmiş.....

asil bir soydan gelen zikrin sesi ile seni arındırarak tertemiz bir huşuda helal saymakmış sevdan...

ahhhh be yàr

yâreme ilaç diye tenindeki tuzu sarmakmış sevdannn.....

Artık küstü kelimelerim..

şiirler selamı kesti

sabah hiç bu kadar durgun,

gece hiç bunca soğuk olmamaıştı..

anladım.

.kıskandılar

adamım

bu yürek

bu ten

bu can

bunca sevda görmemişti ki anlayamadılar....

kıskandılar

seni

kıskandılar adamım....

Ben ki...

gönül ülkeme sen ismini sordum...

saymadım

kaç yoldan bu aşk sana çıktı...

sen ki...

yangın yeri yüreğine bir kor da benden koydun..

selvilerin gölgesi hazana durdu..

duy ki yüreğime bi çare başım....

sev ki ben olayım kokun yoldaşın...

bil ki umman sensin deryam sen.....

ahhh!!!yürek parem...

sende kaybettiğim bir ben var bir ben... ...

Neredesin....

Kaybettim gönlümdeki acıyı...

yürek onca çırpınsada ne çare..

.saymadım kahrından kuruyan gülü...

diken diken varım desen ne çare...

durki dinsin bu yürekte bir nefes senki gönül bahçesinin umut kapısı...

bilmezki yok olsa bu ten bu candan..

sonların umudu gayret hırkası...

aklımın ipine bir dem vuruldu...

saymadım kaç halka boşun yongası...

kalsaydın ruhunu temizleyen dil....

söylerdi nağme nağme bir yanlızlık şarkısı....

Bir âkile dem vurmuştu bir yaralı Şah!!

Gel...

kalkan umudu, yedi başlı ahhh!!!

Ince bir gergeften geçtim ben henüz....

Sonsuzun ruhundan üflenen bir yüz....

Sanmayın her derdin dermanı yoktur..

her kapıda bir ahh!!bir sırat bekler...

sormayın kaçına kaç kuruş etmiş...

Sabır tekkesini bir murad bekler...

aydınlık geceden korktu her zaman....

koynunda saklanan yıldızdan gizler...

edep çuvalına bir tutam hâyâ aklının sırrını kendinde gizler....

Hiç tanem dedim...

sonra durdum...

kapımın çalışını, içeri girişini, mahsun sevdamızın tevazu sıcaklığının boyun büküşünün edasında salınan özlem çığlıklarımı duymuştun...

duymuştun ki gelmiştin...

yoksa gelmedin mi??

yoksa...

bu hülyalı bir sancının iç çekişlerimiydi..

ahhh!!kahrolası

b-elâ gözlerinin çılgın ıntıkamımıydı??...

İşte öyle alelade bir hayattı benimkisi senden önce...senden sonra...sanırım yine öyle...olsun seçim benim..ben yangınların içinden çıktım.. ķüllerin ne haddine....rüzgârlara kafa tutum..ıslıklarını öttürmesinler diye... sonsuz bir geminin sensiz tek yolcusuyum....artık kaptan nerrye götürürseeee.....seviyor sevmiyor pazarında,papatyam bitmiş...hadi başla bir senden bir benden savrulan yapraklara adımı söyleeeé !!!!!

Yoktun...gecemde...oturdum hâyâllerinle..sustum korktumm kıskandımm..sevdamın adı hayellerimin müjdecisi..idin..merak ettim dünlerini..yarınlara neleri taşıdığını..bir kapıdan geçtimm..bir handan sonra..ve ulaştım yeni bir yola...yoktun...ama ben vardım yanı başında... bil istedim...sendeki beni bildiğimi... bil istedimm...

Vakit mi? gelmiş....banane. zaten her zerremde değilmiydin??bir kahır bahçesi daha hazana mı uğramı��??Ona ne? Bilmez ki yokluğunun varlığına inat gün saydığını...hoşçakal dünlerim... bir adım daha yaşamak vakti bugün...Hoşçakalll merhaba larımın bu günleri.....

Bir yokluğa sallansam keşke...

ne ben olsa orada nede bildiklerim..

.kaybolsam bilinmezler denizinde...ne vuslat körtopal...

nede hayat denen bilmece...

Ya benim sürgünüm...

bildinmi hangi denizde boğuldum...

hangi kapıda kaldım...

hangi can canımdan gitti...

bildin mi ey can!!!

Kaç pare top attılar bunca karara yas ilan edip.

Kımsen değilim artık,

biçare yollara gözlerimi serdim yeni..

ne olmuştuda bunca koku bir yabana dönmüştüki...

olsun torunlarıma anlatıcam seni..

yüźündeki acı gülümsemeyi ,

sevda türküleri söyleyişimizi..

bir de...

de hadi gitt....

s u s tum

Yutkunmak ne zormuş yeni anladım..

akan yaşlarımı içimde tutumak...

sessiz ağıtlarım sükütu vurmuş,

kahrolan bakışların koynun da yatmak ..

olmasın yâremde senden bir koku..

kim demişki ömür vuslatın yolu..

sen aģlasanda,

ben gülmesem de...

bilki huzura, gergef kuruldu....

olsun...

helali hoş olsun..

sen s u s...

bir s u s da ben den olsun....

Herkes seçimini yaşar.... kimileri buna kader,kimileri nasip,kimileri fedakârlık der....ama sadece seçtiğimizi yaşarız işte....

Kızıl-DenizBozan

[pandorababa]

GÖRÜCÜ USULÜ // BXB

21 | Alışveriş

Önceki Bölüm <- // -> Sonraki Bölüm

Bölüm Listesi

Medya: Melih Şarkı: Tarkan - Başına Bela Olurum

"Gitgide alışıyorum sana. Hiçbir alışkanlık bu kadar güzel olamaz..." 

-Ümit Yaşar Oğuzcan. 

* * *

Atakan onu gördüğü ilk gün başına bunların geleceğini hiç tahmin etmemişti. Kalbinin birine tekrar atacağını, yine bir ergen gibi elinin ayağına dolanacağını, yeniden aşık olacağını... Ama olanlar olmuştu işte. Her geçen gün Melih'e biraz daha alışmış, alıştıkça da aşkın büyüsüne daha kolay kapılmıştı. Ve bu, alışkanlıkların en güzeliydi.

Aytaç'la yaptıkları telefon konuşmasından sonra Melih'e takım elbise almak amacıyla yola koyulmuş, tatlı tatlı sohbet ede ede on beş dakika sonra caddede bir AVM'de almışlardı soluğu. Hızlıca -Atakan'ın da ısrarıyla- birer lahmacun gömdükten sonra da sıra sıra dizilmiş erkek giyim mağazalarının olduğu kata çıkmışlardı vakit kaybetmeden. 

"Bitti yani her şey kesin olarak?"

Mağazalardan birine girerken teyit etmek ister gibi bir kez daha sordu Atakan. Melih'in kız kardeşiyle romantik bir ilişkisinin olmadığını zaten biliyordu ama yine de bu güzel haberin gerçek olduğuna inanası gelmiyordu bir türlü. O yüzden tekrar sorma gereği duymuştu.

"Bitti de... Biraz tek taraflı bitti sanki."

Atakan'ın kalbi sıkıştı. 

"Nasıl yani?"

Melih onun yüzünün aldığı şekle anlam veremeyerek güldü. Cana yakın bir gülüştü bu.

"Demek istediğim... Biz yalandan ilişkimizi bitirdik ama annelerimiz yalandan dünürlüğü bitiremedi."

Atakan rahat bir nefes aldıysa da hemen sonra garip bir açıyla kaşlarını kaldırmıştı.

"Bi' dakika bi' dakika! Benim annem ve senin annen... ilişkinizi bitirmenizi istemiyor? Öyle mi?"

Melih de bir mânâ veremiyordu buna:

"İlginç ama evet. Ne kadar 'Biz artık konuşmak istemiyoruz.' dediysek de vazgeçiremedik. 'Az daha tanıyın birbirinizi, hemen kestirip atmayın.' deyip durdular. Bizi çok yakıştırdılar herhalde..."

Yakıştıracağım ben şimdi birini birine... Zorla güzellik mi olur ya? diye geçirdi içinden Atakan. Siniri bozulmuştu bu emrivakiye.

"El mahkum, bir süre daha rol kesip işler ciddiye binmeden 'Denedik olmadı.' diyeceğiz herhalde. Ama bunu benim tek başıma demem de bir şey ifade etmez. Şebnem'le danışıklı dövüş yapıp aynı zamanlarda, iki tarafı da işkillendirmeden söylememiz lazım. Gerçi... kafedeki olaydan sonra Şebnem'le aramız limoni. Anlaşmayı açığa döktüm ya. Sen öğrendin falan... Sinirli bana. Yüz yüze oturup konuşma şansımız olmadı o yüzden. Telefondan da en fazla bu kadar yönetebildik krizi. Annelerimize boyun eğerek..."

Atakan, Melih'in bu durumdan epey rahatsız olduğunu konunun bahsi geçince bile neşesinin kaçmasından, suratının iki karış olmasından anlamıştı. Onun asık yüzünü görünce sanki içinden bir şeyler kopuyormuş gibi hissetmesi de cabası... Bu yüzden tüm kalbiyle onu teselli etmek için aralamıştı biraz sonra dudaklarını:

"Aldırma. Sen doğru olanı yaptın Melih. Sakın bunun için kendini kötü hissetme. Ben o gün kafede sizi basıp olay çıkartmasaydım, kim bilir daha ne kadar onun elinde oyuncak olacaktın? Daha hangi mekânlarda, hangi konulara manken olacaktın?"

Başını yana eğip vakur bir duruşla devam etti konuşmasına.

"Tamam... Bahsi geçen kişi benim kız kardeşim. Ama eğri oturup doğru konuşalım. Burada utanıp mahcup olması gereken biri varsa o sen değilsin, Şebnem. Yüz vermişsin, astarını istemiş Küçük Hanım (!) Bir de güya ailemizin gözünde kendini aklayacakmış. Karga bok yemekten vazgeçer mi? Ne demek ya elin oğluyla evcilik oyunu oynamak? Adım gibi biliyorum ben onun sırf o Caner puştunu kıskandırmak için böyle bir işe kalkıştığını ama... Neyse daha konuşmayayım şimdi senin yanında. Aile meselemiz."

Sen 'aile meselemiz' deyip susarsın ama kız kardeşin senin nişan atma olayını elin oğluna ballandıra ballandıra anlatır. Ah be Atakan... Bazen harbiden üzülüyorum senin için.

Melih iç sesini susturmaya çalışarak onayladı Atakan'ı başını sallayarak. Her ne kadar sonlara doğru biraz atarlanmışsa da güzel bir teselli sayılırdı bu dedikleri. 

"Ya, orası öyle de..."

Reyonlara göz gezdirirken hâlâ içine sinmeyen bir şeyler vardı:

"Ne bileyim? Keşke en başta ben kabul etmeseydim. Şimdi işler buralara gelmezdi."

O zaman seni tanıyamazdım ki? diye geçirdi içinden Atakan. Ama aklından geçeni ona olduğu gibi söyleyemeyeceği için Melih'in mahcup ifadesine karşılık sırtını sıvazlayarak "Boş ver, takma kafana. Olan oldu bir kere." diyebildi sadece.

"...Her şey zamanla hallolur, sen bana güven."

Ama Melih yine de tedirgindi:

"Bilmiyorum Atakan. İki günden aileler tanışıp kaynaşmak ister diye ödüm kopuyor. Ama neyse... şimdi bunu düşünmeyeceğim. Doğru diyorsun, bize biraz zaman lazım. En azından annemlerin hevesinin geçmesi için..."

Birazdan bir görevli gülümseyerek yanlarına geldiğinde konuşmaları yarıda kesilmişti.

"Buyurun efendim, ne aramıştınız?"

Atakan ve Melih bir an birbirlerine baktılarsa da ilk konuşan Atakan olmuştu.

"Abicim bizim yarına bi' düğünümüz var. Şöyle güzel, sofistike bir şeyler arıyoruz. Rahat olsun ama... Anahtar kelimemiz: Rahatlık." 

Son anda tekrar Melih'e bakarak eklemişti bu detayı. Çünkü Melih'in gündelik hayatında da içinde rahat edeceği parçaları seçtiğini çok iyi biliyordu. Takım elbise de giyse tabi ki rahatlığından ödün vermek istemeyecekti.

"Hay hay efendim, beni takip edin lütfen. Size yeni koleksiyonumuzdan parçalar göstereyim."

Takım elbiseli, yakışıklı, janti mağaza görevlisinin peşine takılıp kocaman mağazanın derinliklerine doğru yolculuğa çıktıklarında Melih'in telefonu cebinde titremeye başladı. Delikanlı durup ekranına bakarken, Atakan çoktan görevlinin peşinden arka taraflara ilerlemişti. Melih için bulacağı güzel parçaların heyecanı vardı içinde.

(Şebnem Polat arıyor...)

Melih, arayanın o olduğunu görünce bir an şaşırdıysa da tereddüt etmeden açıp kulağına götürmüştü telefonu. 

"Efendim Şebnem?"

Dünkü tartışmadan sonra (İstemeden de olsa ona sesini yükseltmişti.) baya bir trip yiyeceğinden emindi. Şimdi ilk onun araması garip gelmişti hâliyle. Bir şey mi olmuştu?

"Hah, Melih... Sana bir şey söyleyeceğim ama panik yapma olur mu?"

İnsanlar "Panik yapma." dediklerinde aslında "Panik yap ama belli etme." demek isterlerdi. Melih bunu çok iyi biliyordu.

"Şebnem n'oldu? İyi misin?"

Şebnem'in sesi epey endişeli, hatta korkmuş geliyordu:

"Ya sorma... Sabah annen bizi Gelin Hamamı'na çağırdı. Senin bir arkadaşın mı ne evleniyormuş. Annen çok ısrar edince biz de gittik. Okey, başta her şey güzeldi. Yedik, içtik, eğlendik. Ama sonra şey oldu..."

"Ne oldu?"

"...Hatun teyze bayıldı."

"Ne?!" 

Melih bunu duymayı beklemiyordu. Endişelenmişti ister istemez.

"Nasıl oldu, bir düzgünce anlatır mısın olayı?"

Şebnem koşturmasına bir son vermiş olsa gerek, sakince anlattı olayı:

"Ya işte... Abla beni evire çevire keselerken, kazayla peştemalım kaydı. Annen de belimdeki dövmeyi gördü. 'Kızım o ne belindeki? Kına mı?' falan diye sorunca ben de 'Kalıcı.' dedim. Demez olaydım. Kadıncağız önce bir çığlık attı, sonra da göbek taşına yattı kalkamadı. Tansiyonu düşmüş galiba, bayıldı. Ay hayır yani... Bu ne drama queenlik anlamadım ki. Sanki ilk defa dövmeli kız gördü."

Melih elinde olmadan algıda seçicilik yapıp annesi hariç hiçbir detayı dinlememişti.

"Annem nasıl şimdi? İyi mi?"

"İyi iyi... Apar topar hamamın revirine getirdik. Serum falan bağladılar, kendine geldi. Ciddi bir şeyi yok yani. Gözünü açar açmaz 'Sıcaktan oldu herhalde. Melih'i aramayın, endişelenir çocuk.' falan dedi ama benim içim rahat etmedi. O yüzden aradım seni haberin olsun diye. Ayrıca bir şey diyeceğim... Sıcaktan falan bayılmadı annen. Gayet de keyfi yerindeydi keselenirken. N'olduysa, dövmemi görünce oldu. Hayır anlamadım, dövmeli kızdan gelin olmaz mı yani? Nedir?"

Ani gelen rahatlamayla o ana kadar tutmuş olduğu nefesi bir anda dışarı üfledi Melih. Annesinin iyi olduğu haberi içine su serpmişti. Olayın magazin kısmıyla pek ilgilenemeyecekti. Tam bir vakit kaybı olurdu çünkü.

"İyi yapmışsınız. Sağ ol, annemle ilgilendiğin için."

Şebnem uzun süre sessiz kaldı. Konuşmanın devamında ne diyeceğini bilemiyordu. Dün telefonda -çirkin bir şekilde- tartıştıklarından beri kendini kötü hissediyordu. Annelerinin inadı yüzünden Melih gibi iyi, saf, temiz kalpli birini üzmüş olmak canını sıkıyordu. Bütün plan ve sorumluluk kendine ait olmasına rağmen üste çıkmak ve Melih'i suçlamak bencilce bir hareket olmuştu. Farkındaydı.

"Melih... ben özür dilerim."

Melih afalladı.

"Ne için? Pardon?"

"Ya duydun işte. Uzatmasana. O kelimeleri bir araya getirip söylemek benim için ne kadar zor, sen biliyor musun?"

Şebnem uzun zaman sonra utanma duygusunu yeniden kazanmış gibiydi:

"Dün akşam... Biraz kabalık ettim sana telefonda. Gündüz kafede olanlardan dolayı hâlâ sinirliydim. Bir de sen üstüne 'Oyunu bitirelim artık.' deyince... Patladım birden kusura bakma. Halbuki her şeyi ben planlamıştım. Senin bir suçun yoktu..."

Melih elinde olmadan sırıttı. Şebnem'in hatasını kabul etmesi bir nebze yükünü hafifletmişti. Sonunda ortada buluşabilecekleri bir zemin oluşmuştu hiç değilse.

"Ha dertsiz başıma dert açtığını kabul ediyorsun yani? İyiymiş. Özeleştiri yapabilmene sevindim."

Şebnem o görmese de göz devirdi. Daha fazla ezik duruş sergilemeyecekti. Zira pişmanlık en nefret ettiği duyguydu. Hemen başından savdı bu özür muhabbetini:

"Neyse ne... Annenin durumu iyi. Endişelenecek bir şey yok. Benim annem yanında şimdi, ilgileniyor onunla. Akşama da kına varmış. Gelinin yanından ayrılmayacaklar yani anlayacağın. Ama bana afakanlar bastı Melih. Benim acilen buradan kaçmam lazım. Neredesin sen? Konum at da yanına geleyim, konuşuruz." 

Melih bir an durup uzakta görevlinin tuttuğu takımları inceleyen Atakan'a baktı. Yeniden konuştuğunda sesi biraz tereddütlüydü:

"Yanıma gelmek istediğinden emin misin?"

"Evet, niye?"

Melih dudaklarını dişledi biraz gergin. İki kardeşin yan yana nasıl hareket edeceklerini merak ediyordu. 'Kavga etmeden kaç dakika dayanabilirler acaba?' diye düşünmeden edememişti.

"Şey... Abin de burada. Bir sıkıntı çıkmasın? En son kavga etmiştiniz."

Şebnem'in sesi hiç de endişeli gelmiyordu:

"En son seninle de kavga etmiştik hatırlarsan? Bir şey olmaz. Ayrıca ben doğduğumdan beri o kıroyla aynı evde yaşıyorum. Sen kimin için endişeleniyorsun hayatım? Gönder hadi konumu, yarım saate oradayım."

O da abisi gibi inattı. Bu yüzden hiç vazgeçirmeye uğraşmadı Melih. Bir tanesi yetip artarken, iki Polat'la nasıl uğraşacağını düşünerek telefonu kapatıp konum yolladı Şebnem'e. O gelmeden burayı terk etmiş olmayı umuyordu ama... Atakan'ın kollarına dizdiği takımlara bakılırsa, buradan o kadar da çabuk çıkamayacaklardı anlaşılan. 

"Melih! Neredesin, Melih?! Gelsene buraya!"

Atakan'ın pazar esnafı gibi bağırarak kendisine seslendiğini duyunca adımlarını onun olduğu tarafa yöneltti vakit kaybetmeden.

"N'aptın? Bulabildin mi ✨sofistike✨ bir şeyler?" 

Melih'in takılmak için sorduğu bu soru Atakan'ı gülümsetmişti. 

"Buldum gibi... Bir sabit dur bakayım."

Atakan koluna dizdiği askılıklarda duran gömlek-ceket kombinlerini -ona yakışıp yakışmayacağını gözüyle ölçmek için- sırayla Melih'in üstüne tutup 'Bu değil, bu da değil, bu hiç değil...' dercesine değiştiriyor; dakika başı görevlinin elinden -kumaşı farklı- başka bir siyah takım elbise alıp onun üstüne tutuyordu.

"Merak etme Melih, seni jilet gibi yapacağım." dediğinde, Melih gülmemek için dudaklarını birbirine bastırmıştı kuvvetle. 

Daha düne kadar 'Bacımla ilgili hayaller kuramazsın. Zeytin dalını bir tarafına sokarım. Bıdı bıdı...' diyen adamın şimdi ona karşı bu ilgili hallerini komik bulmuştu. Ama yine de sesini çıkartmadan bir süre kurbanlık koyun gibi hareketsiz kalmaya razı oldu. Bir yandan da karşıdaki kocaman aynada kendini, üzerine tutulan hilkat garibesi kara kara takım elbiseleri ve adeta kendinden Junior bir Atakan çıkartma hevesiyle yanıp tutuşan Atakan'ı inceliyordu. Fakat bu manzaraya en fazla beş dakika dayanabilmişti.

"Ohooo! Oğlum bunlar ne ya? Bırak, bırak..."

Üzerine tuttulan takımları itekleyerek kendinden uzaklaştırdı Melih. 

"Hayret bi' şeysin ya! N'apacağız? Buradan çıkınca Karadenizli mafyaların dizisine figüran mı olacağız? Ulan bir insan ne diye gömleğine kadar siyah giyer? Onu da anlamıyorum ya, neyse..."

Bu hafif sitemli, hafif alaylı eleştiri karşısında görevli bıyık altından gülerken, Atakan'ın ciddiyet saçan gözleri onunkilerle buluştuysa da Melih sululuğundan asla taviz vermedi. Aksine, Atakan'ın gücenmiş suratıyla daha bi' keyiflendi.

"Ne bakıyorsun lan öyle kötü kötü? Bir de 'Az buçuk tanıdım artık seni.' falan diyordun arabada gelirken. Bu mu lan beni tanımış hâlin? Dolabımı da gördün üstelik. Ben bu kadar siyah giymiyorum ki oğlum. Kendine mi seçtin bu takımları? Kaldır hepsini kaldır, gözüm görmesin."

Melih yarım ağız gülerek konuşmuştu ama Atakan buna epey bozulmuş gibiydi. O kadar uzun zamandır siyah giyiyordu ki, farkında olmadan eli önce siyah takımlara gitmişti. Ne yapsın? 

Ama yine de her zaman olduğu gibi kuyruğu dik tutacaktı.

"Allah Allah! Aslanlar gibi siyah takım işte, nesi var? Akarı yok kokarı yok. İstediğin beyaz gömlek olsun, içine gene giyerdin. Ama yoook... Beyefendi ille bizi mafya dizisine figüran yapacak. Nankörsün lan sen! Pis nankör!"

"Nankör mü? Ben?"

Melih sinirleri bozularak başını eğip burun kemerini sıktı kısa bir anlığına. Atakan'la makul bir zeminde buluşacaklarına olan inancı giderek azalıyordu. Her an alışverişi siktir edip düğüne eşofman takımıyla gitmeye karar verebilirdi. Ama neden pes eden o olsundu ki?

Derin bir nefes alarak zihninin içinden çıktığı gibi ortama geri döndü Melih. Birlikte geçirdikleri bu kadar zamandan sonra elbette şirret bir Atakan Polat ile nasıl baş edileceğini öğrenmişti. Sonuna kadar sakinliğini koruyacak ve makaraya devam edecekti.

"Dün akıllıydım, sanayide tulum giyiyordum. Bugün ise bilgeyim, siyah takımı reddediyorum."

"Ne?"

Atakan'ın yüzünde beliren alık ifadeye 'Zınk Erenköy!' diyemeyeceği için kahkaha atmakla yetindi Melih. Deminden beri gülmemek için kendini sıktığı için yanakları kızarmıştı şimdi.

Atakan onun kahkaha atarkenki doğallığını ve yer çekimine yenilerek alnına düşen sarı tutamları seyretti bir süre hayranlıkla. Neredeyse hiç çaba harcamadan almıştı bütün gerginliğini yine. Bu çocukta farklı bir şeyler vardı.

"N-Ne? Neye güldün bu kadar?"

Dilini yanaklarının içinde gezdirerek bundan rahatsız olmuş gibi görünmeye çalıştı ama bıraksalar dikildiği yerde saatlerce onu izleyebilir, hatta biraz cesareti olsa tutup öpebilirdi de.

"Ulan Atakan..."

Melih ufak kıkırtılarla kendini toparlarken 'Acaba derdimi anlatabildim mi?' diye düşünüyordu. Aytaç'ın düğününe Atakan'ın ucuz bir kopyası olarak değil, kendi gibi gitmek istiyordu. Mümkünse renkli...

"Hiç güleceğim yoktu var ya. Allah da seni güldürsün."

Amin, dedi Atakan içinden. 

Duam belli, duyan belli.

Melih gülmekten yaşaran gözlerini elinin tersiyle sildikten sonra muzip bir tonda "Tartışmaya nokta koymak için 'Zevkler ve renkler.' diyeceğim ama sen şimdi onun için de kavga edersin benle." dediğinde görevli de güldü onunla beraber. Atakan anında kurulmuştu:

"Şşş... N'oluyor birader? Sen niye gülüyo'n bizim aramızdaki mevzuya? Komik mi?" 

"P-Pardon, kusura bakmayın."

Atakan'ın atarlı çıkışına ve sert bakışlarına maruz kalınca bir tatsızlık çıkmasın diye elindeki askılıklarla beraber ufak ufak uzaklaştı görevli ama ilgili bakışları hâlâ Melih'in üzerindeydi. Her ne kadar Melih fark etmemiş olsa da Atakan bunun gayet farkındaydı. Ve Melih bunu gay olmadığı için (ya da gay radarı olmadığı için) değil, tamamen saf olduğu ve herkesi kendi gibi iyi niyetli sandığı için göremiyordu. 

Her güzelin bir kusuru vardır, diye iç geçirdi delikanlı. Melih'in süt gibi temiz olması ona aşık olma nedenlerinden biriydi zaten. Kaldı ki, küfür ederken bile (sinkaflı küfürleri bir kenara bırakırsak) "lan" ve "anasını satayım" dan ileri gidemeyen biri için çok da elzem bir özellik değildi bu gay radarı. Pekâlâ Atakan onun yerine yapabilirdi bunu. Ve diğer tüm pis işleri...

Yeter ki Melih yanında ve güvende olsun.

"Ulan Atakan ne kasıntısın ya... Niye tersliyorsun adamı? Gülemez mi?"

Sırıttı elinde olmadan: 

"Komikti ayrıca. Sen de güldün, gördüm."

Atakan onu duymamış gibi yüzünü buruşturup bakışlarını etrafındaki diğer raflara ve askılıklarda gezdirmeye başladığında "İlle herkes tek tip mi olacak?" diye sordu Melih düz bir sesle.

"...Bırak kim neye gülerse gülsün. Kim ne renk giyerse giysin. Düğüne gidiyoruz, mahkemeye değil. Sal kendini biraz. Neşelen ya!" diye isyan etti sonunda delikanlı. Atakan'la ikinci boktan kavgalarını ettiklerine inanamıyordu.

"Hee... Bırakayım da Cizreli Aziz Amca gibi git düğüne. Çorabına kadar turuncu, kırmızı falan..? Kafana da sim dökeriz?"

"Ulan..."

Melih alt dudağının içini dişleyerek sert sert baktı bir süre. Hem ona 'Neyin var lan senin?! İstediğimi giyerim. Sana ne?!' diye çıkışmak istiyor; hem de bu kadar küçük, siktiri boktan meseleden olay çıkartmak istemiyordu. Bu yüzden derin nefesler alarak kendini sakinleştirmeye çalıştı.

Öte yandan, Atakan onu kızdırdığının gayet farkında fakat geri adım atmayan bir pozisyonda durmaya devam ediyordu. Giyim kuşam, hassas olduğu birkaç noktadan biriydi. Karşısında kim olursa olsun, moda anlayışını sorgulanmasını asla olgun karşılayamıyordu. Bu yüzden Melih'in ısrarla onun tarzını eleştirmesi hoşuna gitmemişti. O da çareyi onun "renk" muhabbetine takılmakta bulmuştu. Ama bu çocukça bir kayıkçı kavgasından başka bir şey değildi tabi. Melih de zaten ciddiye almamış, gülüp geçmişti. Sinirlenince de susmuştu. Ciddiye alsa kavga çıkardı. Ne gerek vardı? 

"Tamam ulan, tamam... Ağlama."

Elini uzattı ona doğru.

"Hadi ver hangisini beğendiysen de giyeyim, üstümde gör. Gönlün olsun."

Atakan'ın gözleri parladı birden. Mağazaya girdiklerinden beri istemsizce Melih'in onun gibi göründüğü bir senaryo çiziyordu kafasında. Çocuksu bir heyecanla 'Baştan aşağı siyah giymiş bir Melih nasıl görünür?' diyordu içinden. Ve birazdan görecekti. Ayrıca... Melih'in hiç istememesine rağmen sırf onun gönlü olsun diye siyah giymeyi kabul etmesi de onu gözünde bir üst konuma yükseltmişti farkında olmadan. Atakan bu fedakârlığı en son tabağındaki karnıyarığı kendi tabağına koyup yediğinde görmüştü. Bir de şimdi görüyordu. Ve Melih'in gözlerindeki merhamet timsali yumuşak ifadeye bakılırsa... Daha da görecekti. 

Melih gerçekten merhametli bir insandı. Ve Atakan'ın onu sevme sebeplerinden biri de kesinlikle buydu.

Emin olmak için sordu:

"Harbi mi?!"

Atakan'ın ona uzattığı takımı alırken güldü Melih pes ettiğini belli eder biçimde, muzip.

"Harbi." 

'Ne takımmış arkadaş, giyeyim de bitsin şu tantana.' diyordu içinden de. Asla bir mağazada bu kadar oyalandığını hatırlamıyordu. Takımı aldığı gibi kabinlere doğru ilerledi. Yaklaşık on dakika sonra daracık kabinde cebelleşe cebelleşe eteklerini siyah kumaş pantolonun içine soktuğu, jilet gibi ütülü siyah gömleğin yakalarını düzelterek kabinden çıktığında Atakan da görevli de bakakalmıştı ona.

"Al sana siyah takım!"

Melih bir eliyle saçlarını geriye atarken diğer elinin parmak uçlarına astığı siyah ceketi omzuna atıp özgüven dolu bir edayla karşısındaki dev aynaya doğru birkaç adım yürüdü. Bu takım onu olduğundan daha geniş omuzlu, daha uzun boylu göstermişti sanki. Ve... Tam da olmaktan korktuğu kişilere, o bayat mafya dizilerindeki façalı elemanlara benzemişti. Üstelik, bu kadar sarı bir mafya da görmemişti hiç. Kendisi ilk oluyordu. Gülesi geldi.

"Nasıl olmuş?"

Atakan gözünü kırpmadan onu seyrediyor; sanki ayaklarına beton dökülmüş gibi olduğu yerden bir milim oynamıyordu. Tahmininden daha çok yakışmıştı siyah Melih'e. Belki beyaz giyse bu kadar dikkat çekmezdi, diye düşündü Atakan.

Melih bu takımın içinde muhteşem görünüyordu. Hafif güneşten kızarmış buğday teni, ara ara altın ışıltılarla parıldayan sarı saçları, aralık pembe dudaklarının altında köşeli çenesi ve boynunun iki yanında uzanan siyah yakalar... Ölüm gibi bir şeydi onu seyretmek ama ölmüyordu.

"G-Güzel... Çok güzel olmuş. Tam oturmuş üstüne. Potluk falan da yok..." diye geveledi Atakan, gözlerini bir an olsun ondan ayırmadan.

"Hakkaten hee... Tam bedenimi bulmuşsun, aferin."

Olduğu yerde sağa sola dönüp poz vererek aynada kendini inceledi Melih. Uzun zaman sonra ilk defa üstüne bu kadar oturan bir şey giyiyordu. Genelde kıyafetleri ya bol ya uzun ya da dar olurdu. Bolsa salaş giyer, uzunsa paçasını kıvırır, darsa kışın içine giyer ya da en kötü ihtimalle temizlik bezi yapsın diye annesine verirdi. O da babası gibi 'Ne gerek var kıyafete çok para harcamaya?' derdi. Hatta okula giderken babasının gençliğinde giydiği hırkaları, gömlekleri, ceketleri kombinler; soran olursa "Vintage bunlar." deyip devam ederdi. Sevmezdi alışverişe çıkmayı. Hem buna ayıracak bütçesi yoktu hem de AVM'ler başını döndürüyordu. Ayrıca günlük kıyafetlerin marka ya da çok şık olması gerekmediğini biliyordu. Melih'e göre eski de olsa temiz giyinmek yeterliydi. Tabi bu da Melih'i başkalarının karşısında ✨pespaye✨ gösteren birkaç nedenden biriydi. Hele ki her giydiği marka olan bir ağır abinin karşısında...

"Dur bir dakika, ceketi de giyeyim."

İki parmağıyla omzuna astığı ceketi düzgünce kollarından geçirip sırtına giyerken "...Bir de böyle bak." dediğinde, Atakan heyecanını gizleyemeyerek gülümsedi kocaman. Bu da laf mıydı? Zaten kabinden çıktığından beri gözlerini ondan alamıyordu ki.

"Nasılım?"

Melih cilveli bir edayla kendi etrafında dönüp -kendince- havalı bir bakış attı ona. Farkında olmadan kalbini tam 12'den vurmuştu yine.

"Eee tabi..."

Atakan onu baştan aşağı süzerken kalp atışlarını dizginlemeye çalışarak  "...Bütüne baktığımızda çok klas göründüğünü söyleyebilirim." diye devam etti futbol yorumcusu gibi. Sakinliğini korumakta zorlanıyordu. 

"Şaptın şeker oldun!" diye ekledi gergince gülerek. Saçmalamıştı ama elinde değildi. Bakmalara doyamadığı Melih, onun için seçtiği takımın içinde parıl parıl parlarken dilinin tutulmadığına şükrediyordu.

"Ne diyorsun oğlum? Olmuş mu olmamış mı?"

"Ehe, eee... Olmuş olmuş! Çok güzel olmuş."

"Ay inanmıyoruuum!" 

Tam Melih başını çevirmişken ve eline onu doya doya izleme fırsatı geçmişken, arkalarından gelen cırtlak sesle yerinden sıçradı Atakan birden. Panikten eli ayağına dolanmıştı.

"...Melih!! Bu sen misiiin?"

Melih ve Atakan aynı anda birbirlerine bakıp gözlerini mağazanın kapısına çevirdiler hemen. Bu tiz sesi nerede duysalar tanırlardı.

"Ş-Şebnem?"

Şebnem abisinin -sanki iş üstüne yakalanmış gibi- şaşkın bakışlarına ve bocalayan hareketlerine aldırmadan yanlarına gelirken, bir yandan da tepelerine eleştiri yağdırıyordu:

"Hayatım kim giydirdi ya seni böyle kara böcek gibi?"

Melih bir an istemsizce dudaklarının arasından bir kıkırtı kaçırdıysa da Atakan'ın demir gibi sert bakışlarıyla karşılaşınca tuttu kendini.

"Eee... Şey..."

İki kardeş arasındaki negatif elektrikten o da nasibini alacak gibiydi. Bu yüzden her ikisinin de ne lehine ne aleyhine bir şey söyleyip de okları kendine çekme riskini göze alamamıştı.

Sonunda dilinin bağı çözüldüğünde "H-Hoş geldin Şebnem." diyebilmişti sadece. 

"Pek hoş bulmadım! Ama neyse..."

Şebnem hafif iğneli bir sitemle elleri belinde ikisine tepeden bakarken, yutkunup en iyisi susmak, diye geçirdi içinden Melih. 

En iyisi susmak ve olacakları izlemek...

"...Altın gibi çocuğun ışığını söndürmüşler ya resmen! Kim yaptı bu kötülüğü sana Melih? Ay dilim varmıyor ama... Abime benzemişsin. Tövbe tövbe..."

Atakan yüzünü buruşturdu kardeşine dönerken:

"Senin ne işin var burada lan?! Nereden öğrendin burada olduğumuzu? Ayrıca ne olmuş Melih bana benzediyse? Bununla bir sorunun mu var?"

Onunla göz teması bile kurmadan direkt laf sokmaya girişti Şebnem. Abisiyle uğraşmak için her zaman formundaydı:

"Yooo benim ne sorunum olacak? Ama görünüşe bakılırsa senin bizimle epey bir sorunun var. İlk buluşmada çocuğa 'Bacımla yanınızda ben olmadan buluşamazsınız. Bensiz bir yere gidemezsiniz car curt.' diye esip gürledikten sonra, ilk fırsatta beni ekip gizli gizli buluşmak ne oluyor abicim? Bir de bana 'Ne işin var burada?' diye soruyorsun. Asıl senin ne işin var burada pardon? Hani hiç haz etmiyordun sen Melih'ten?'İtici ana kuzusu.' diyordun.'Bir tokatlık canı var diyordun.' N'olduu? Başına saksı falan düştü herhalde? Pek bi' kaynaşmış gördüm sizi."

Şebnem'in taramalı tüfek gibi ardı ardına soluksuz konuşmaları Atakan'ın içini şişirmişti. Derin nefes alarak, bıkkınlıkla cevapladı bütün soruları delikanlı:

"Ya bi kes kızım ya! Amma tatava yaptın. Erkek erkeğe buluşmada ne var? Sen yalnız buluşamazsın dedim, o kadar. Adamı kontak ediyorsun iki dakkada ya, Allah Allah... Hem biz Melih'le ✨kanka✨ olduk. Kankamla da buluşamayacaksam kimle buluşacağım anasını satayım? Sen de bi' alemsin."

Kanka mı? 

"Ne?"

Melih garip bir açıyla büktüğü kaşlarıyla gülmeye başladı içine içine. Atakan'la samimiyeti bu kadar ilerlettiklerini kendi de bilmiyordu. Komiğine gitmişti. Sonuçta esip gürleyip azarlama faslından bağırmadan konuşma, insanca muamele etme faslına yeni geçmişlerdi. Kanka olduklarını pek sanmıyordu Melih. 

Öte yandan Atakan da bu söylediği lafa gülmek istemişti ama yüzünü ifadesiz tutmaya o kadar alışmıştı ki artık, mimik oynatmamıştı.

Şebnem ise sadece kıskançlıkla karışık bir şoka girmiş gibiydi. 

"Hah! Kankasınız demek? Ne yani sevap olsun diye müstakbel kankana (pardon eniştene) damatlık bakmaya geldin buraya?"

Müstakbel enişte derken? 

"Ne damatlığı salak? Melih'in arkadaşı ev-"

"Benim yerime sen mi evleneceksin yoksa Melih'le?" Şebnem nefes almadan konuşuyordu. 

"...Eğer öyle bir niyetin varsa abicim baştan söyle, aradan çekileyim."

Hassiktir...

Melih duydukları karşısında kahkahalarla gülmemek için dudaklarını dişleyerek -herhangi bir şiddet içerikli eyleme karşılık- Şebnem'i korumak için aralarına girmiş beklerken; Atakan nutku tutulmuş vaziyette, öylece kalakalmıştı. 

"...Bilirsin, aşka saygım vardır benim." 

Şebnem hiçbir şey bilmeden her şeyi bilmesiyle soğuk duş etkisi yapmıştı abisine. 

"N-ne diyorsun kızım sen?..."

Delikanlı bir an diyecek kelime bulamayıp bocaladıysa da, ilk şaşkınlığı attıktan sonra gözlerinden ateşler saçarak "NE ALAKASI VAR LAN?!" diye çıkışmıştı öfkeyle. Sesinin bu kadar gür çıkması genç kızı olduğu yerde titretirken, Melih'e yüzünü dirseğine gömdürerek güldürmüştü. 

"Ahahhaha!"

"Off! Kulak zarımı patlattın be! Ne böğürüyorsun ayı gibi?"

Atakan hızını alamayıp Şebnem'in üzerine yürüdü bir an. Yanakları kıpkırmızı olmuştu.

"Aradan çekilecekmişmiş... Ayarsıza bak!" 

Melih'in arkasından uzanıp Şebnem'in kafasını itti işaret parmağıyla sertçe. Kızın kafası araba konsolundaki oyuncak köpeğin kafası gibi bir ileri bir geri sallandı iki saniyeliğine. Melih bu görüntüye kahkahayla gülmek istese de insanlık vazifesini yapmalıydı.

"Hey hey! Sakin. Atakan..."

Melih anında gülmeyi kesip kollarını açarak iki kardeşin arasında etten bir duvar oluşturduysa da Atakan şu an onu görmüyordu.

"Kızım sen kuaförde fön çektire çektire yaktırdın galiba en sonunda o fındık beynini! Kafada kurup kurup sarıyorsun millete. Hatırlat da bi' ara doktora götüreyim seni, kalıcı hasar var mıymış bi' baksınlar kafanın içine. Saçma sapan konuşuyorsun!"

Şebnem alnını ovalayarak göz devirdi abisine:

"Off... Şaka yaptık herhalde! Abartmaz mısın?"

Kız kardeşi elbette onun yönelimini bilmiyordu ama az önceki ima Atakan'ın tüylerini diken diken etmeye yetmişti. Çünkü Şebnem bu durumunu "EN" bilmemesi gereken kişiydi. 

Çünkü Şebnem bilirse, herkes bilirdi.

"Neyse... Güleyim de boşa gitmesin bari bu acınası laf sokma çaban. Hayır, nereden bulursun bu lafları da bilmem ki? Hakkını yemeyeyim ama son kalan iki beyin hücrenle iyi iş çıkarıyorsun. Tebrik ederim."

"Kes lan!"

Şebnem abisini tiye alarak, sanki onu hiç duymamış gibi yargılayıcı bakışlarını Melih'e çevirdi bu sefer:

"Sana da teessüf ederim Melih. Gerçekten... Ben bu oyunu iki kişilik sanıyordum. Üçe çıkartmışsın, şoktayım."

Melih ne diyeceğini bilemedi. Ama az çok tahmin edebiliyordu şimdi maruz kaldıkları bu tavrın asıl sebebini. Şebnem şımarık yetişmiş (bir evin bir kızı) bir çocuktu. Ayrıca da eski sevgilisini hâlâ unutabilmiş değildi. Tabi ki Melih'i çok sevdiği için (!) abisinden kıskanmıyordu. Melih onun için bir oyuncaktı ve her çocuk oyuncağı elinden alındığında yaygara koparırdı. 

"Biliyorsun ki, annelerimiz bizim konuşmaya devam etmemizi istiyor. Bir süre daha oyunumuza devam edeceğiz. Yani, teknik olarak benimle buluşman lazımdı şekerim, abimle değil. Hem ayrıca... Sen n'apıyorsun burada pardon?"

Sonlara doğru çatılan sarı kaşlarının altına gizlenen kısık, yargılayıcı bakışları yeniden abisine mıhlandığında, havalanan topu göğsünde yumuşatmak maksadıyla öne atıldı hemen Melih.

"Ee şimdi Şebnemciğim... Biliyorsun ki yarın benim çok yakın bir arkadaşımın düğünü var. Aysu'yla tanışmışsındır?"

Şebnem başını salladı. 

"Hah işte... Aysu ve Aytaç'ın düğününe giyecek takım elbisem yoktu benim. Çok da anlamıyorum bu işlerden. O yüzden abine ricada bulundum. Sağ olsun o da kırmadı beni. Birlikte takım elbise bakıyorduk bana." 

Melih araya girince ortam biraz yumuşadıysa da iki kardeş hâlâ çatık kaşlarla bakıyordu birbirine. Şebnem buraya güdümlü bomba gibi abisinin üzerine patlamaya gelmişti belli ki ama konu moda olunca dikkati biraz dağılmışa benziyordu.

"Hah! Abim mi giydirecek seni? Benim abim?"

Duyduklarına inanamamış gibi gözlerini ardına kadar açıp bir süre öyle kaldıktan sonra bir kahkaha patlattı Şebnem. Öyle içten öyle dalga geçerek gülüyordu ki, kasada duran görevli ve mağazada gezinen birkaç müşteri hususi dönüp onlara bakmıştı.

"Ağzının üstüne bi' tane patlatacağım şimdi. Ne gülüyorsun kızım? Komik mi? Bak hâlâ..."

Atakan ya sabır çekerek gözlerini mağazanın tavanına mıhlarken, Melih ikinci bir saldırıya karşı gayet temkinli, iki kardeşin arasında etten duvar örmeye devam ediyordu.

"K-Kusra bakma Melihciğim... Sinirlerim bozuldu da bir an."

Melihciğim lafını duyan Atakan'ın öldürücü bakışları anında Şebnem'i bulmuştu.

"Şebnemciğim, bozulan sinirlerini de al terk et burayı canım! Hadi... Saçını başını yoldurtma bana."

Atakan böyle diyordu demesine ama hayatında kardeşlerine bir fiske vurmuş adam değildi. Şiddet söylemleri sadece dilindeydi. Ama bu sefer hakikaten biraz ileri gitmişti Şebnem. Sevdiği çocuğun yanında onu küçümsemesi Atakan'ın canını çok sıkmıştı. 

"Ayh sen olmayan moda zevkinle Melih'e takım elbise mi bakıyorsun? Bir de kapkara giydirmişsin çocuğu veba doktoru gibi. Bu mu moda? Tek renk, tek tip mi giyinmek moda? Bırak Allah aşkına..."

Atakan tabi ki altta kalacak değildi:

"Haspama bak... Ekoseli etek üstüne fiyonklu bluz giyince Ivana Sert mi oldun başımıza? Sen ne anlarsın lan modadan? Bi' kere bu işin doğayeni benim. Bak seçtiğim takıma..."

Tuzluk şekline getirdiği parmaklarının ucunu öptü abartıyla. "...Kutu gibi oturdu çocuğun üstüne şerefsizim."

Üzerinde malını öven esnaf özgüveni vardı. 

"Şu duruşa, şu kaliteye bakar mısın? Dön bakayım Melih, endamını görsün bu Şebnem şıllığı."

Atakan biraz sonra aynı Recep İvedik'in terzisi gibi ayıla bayıla (onu ve takımı överek) onu kendi etrafında döndürmeye başladığında Melih gülmemek için tutmadı kendini daha fazla. Gözlerine yaşlar dolmuştu artık. İki kardeşin bu -Hacivat&Karagöz misali- atışmaları ilginç (ve aşırı komik) bir hâl almaya başlamıştı. Çekirdeği olsa kenara oturur çitleyerek izlerdi. O derece. Ayrıca... Atakan'ı hiç bu kadar heyecanla bir şeyleri savunurken görmediği içindi herhalde, bu tartışma her açıdan ilgisini çekmişti Melih'in.

"Sen de iyice saçmaladın hee! Burada yılların moda bloggerı Şebnem Queen dururken, sana mı kaldı bu işler ya? Hadi kes şovunu, çekil kenara off!!"

Şebnem abisini gram iplemeden uzun, protez tırnaklı elleriyle "kış kış" hareketi yapıp Melih'i kolundan tutup kendinden tarafa çekmeye kalkınca... Atakan adeta önünden kemiği alınan pitbull misali gerildi. Dişlerini sıkarken kirli sakallı çenesinin ucundaki kesik izi bile gerilmişti. Hatta iki dakika öncesine kadar teninin altında usulca akıp yolunu bulan kanı bile daha deli atmaya, içten içe fokur fokur kaynamaya başlamıştı. 

"Hoop hoop!! Orada dur küçük hanım..."

Hissettiği bu şey, bu kıskançlık... Ona her şeyi yaptıracak cinsten bir kuvvet doğurmuştu içinde.

Kendi kendine 'Hayır, kardeş katili falan olmayacaksın. Sakin ol lan!' dese de bakışları hâlâ öldürücülüğünü koruyordu.

"Bana kaldı bu işler var mı? Bana kaldı!"

"Eyvah..."

İki kardeş arasında 'paylaşılamayan' olmak başta komik olsa da gittikçe tehlike arz etmeye başlamıştı. Adım adım tırmanan gerilimin sıcak nefesini yüzünde hissediyordu artık Melih.

"Mis gibi siyah takım işte lan! Nesi var? Gayet de güzel yakıştı Melih'ime. Ayrıca benim zevkim iyidir."

Melih'ime mi?

Hitap şeklindeki ✨sahiplenici tutuş✨ Melih'in kaşlarını değişik bir açıyla kaldırmasına sebep olurken, Şebnem konuşmanın (savunmanın) geneline kusacakmı�� gibi bir hareket yapıp göz devirmişti.

"Zevkine tükürsünler senin! Bulgur pilavına yoğurt katıp yiyen bi' adamsın sen. Neyi tartışıyorsun benle ya?"

"Şebneeem!"

"Hey hey! Gençler bi' sakin olun ya... Tamam. Alt tarafı bir takım elbise alıp çıkacağız. Sizce de çok abartmadınız mı?"

Zavallı Melih'i takan yoktu tabi. Ortamdaki konumu sivri sinekten halliceydi.

"Ne Şebnem? Ne?! Hanımefendi çizgimden kaydırttın beni en sonunda. Sana inat ben giydireceğim Melih'i. Var mı?!"

Atakan göz açıp kapamalık bir anda Melih'i kolundan tutuğu gibi kendine çekerken aşırı korumacı davrandığının farkında değildi. Bir anda sırtı onun göğsüne çarpınca neye uğradığını şaşırmıştı Melih:

"Yavaşş..."

"Hadi bi' dene! Hadi... Pabucumun hanımefendisi seni!"

Şebnem geri adım atacak gibi değildi.

"Yaa... Demek öyle? Tamam, ben de küçükken nasıl giyindiğini anlatırım o zaman Melih'e."

"Ne?"

Şebnem'in neden bahsettiğini çakozlayınca anında iri iri açılmıştı gözleri.

"Sakın!" 

"N'oldu? Korktun mu? O çok önemsediğin karizman boydan boya çizilsin istemiyorsun herhalde?" 

Melih hiçbir şey anlamadan güldü bu tehdide. Atakan'ın küçükken de (patron bebek gibi) simsiyah, mafya tarzında giyindiğini hayal edemiyordu. Ya da o masum çocuk yüzüyle, sümüklerini çeke çeke, elinde horoz şekeri, bakkal önünde arkadaşlarıyla top koşturduğunu... Atakan'ı genel olarak "çocuk" formunda hayal edemiyordu ya neyse.

Şebnem konudan gayet zevk alarak "Bu var ya bu... Bir keresinde annemin odasına girip dol-" diye başladığı sırada Atakan şimşek gibi fırlayıp yaba misali kocaman eliyle ağzını kapattığında cümlenin devamı boğuk bir serzenişten ibaret kalmıştı.

"Şebnem!.. Sen Melih'e takım bakmayacak mıydın kardeşim? Çok çene çaldın, çok eleştirdin beni. Hadi git bi' de senin bulduğuna bakalım? Hadi abicim, hadi abisinin gülü... Git bak oradaymış yeni gelenler. Koş, koş..."

Şebnem'i beyaz ağırlıklı (kır düğünü konseptli) takımların olduğu tarafa iteklerken kan ter içinde kalmıştı Atakan. Kız resmen abisini rezil etmeye şerefi üzerine yemin etmiş de gelmişti buraya. Ve (kısmen) başarmıştı da. Cümlesini tamamlamasa da Melih az çok tahmin edebiliyordu yaşanan hadiseyi.

"İyi peki, madem bu kadar ısrar ediyorsun... Bi' bakayım o zaman. Ben gidince sakın arkamdan dedikodumu yapmayın ha! Kulağımı burada bıraktım ona göre..."

Şebnem ikisine de tembihleyen bakışlar atıp yüzüne yerleştirdiği zafer gülüşüyle çeşit çeşit kumaşların arasında kaybolurken, Atakan 'moda' ile ilgili katı tutumundan ciddi taviz vermek zorunda kalmış olsa da onu son anda susturduğuna memnundu. Melih'in yanına döndü biraz mahcup. Az kalsın kestaneyi çizdiriyordu. Çocukluğunda en hatırlamak istemediği anıyı ulu orta hoşlandığı çocuğun önünde anlatmak gibi bir acımasızlığı ancak Şebnem gibi empati yoksunu bir şımarık yapabilirdi zaten.

"Sen Şebnem'i boş ver. İstediği olsun diye her yolu mübah sayar o kendine. Ben alışkınım. Sen de alış."

Atakan eli ayağına dolaşmış vaziyette sakallarını kaşıyor, faydasız bir çabayla kızarık yanaklarını gizlemeye çalışıyordu fakat Melih her şeyin fakındaydı. Atakan çok utanmıştı. Konunun bahsinden bile... Bu yüzden -her ne kadar merak etse de- üstüne gidip soru sormaktan vazgeçti. Onun yerine "Başka çarem yok zaten." dedi gülümseyerek. "...Bir süre daha böyle sürecek durumumuz."

Atakan onun konuyu değiştirmedeki isteğini ve yüzündeki anlayışlı ifadeyi görünce biraz olsun rahatlamıştı. Hem zaten (tahmin ettiği gibi) Melih insanların zaaflarıyla oynayacak, onların çekindikleri şeyleri dalga konusu yapacak tıyniyette biri değildi. Ve... Atakan böyle anlayışlı birini sevmekle ne kadar doğru bir iş yaptığını şimdi fark ediyordu.

Melih onun sevgisini sonun kadar hak ediyordu.

"Ee... Ne diyorsun? Üstündekini alalım mı?"

✩ ✩ ✩ 

Bölümü iki parta böldüm (daha doğrusu bir gün içinde geçecek olan olayları) diğerini tamamlar tamamlamaz atacağım. Aklınızda bulunsun baya sıcak 🔥bir bölüm olacak 😉 terleteceğim sizii eheheh güneş kremlerinizi sürün öyle gelin 😆🤭

Bundan sonra hız kesmeden devam edelim. Yeteri kadar durakladık.

Bölüm hakkında size soracağım birkaç soru var:

✯ Şebnem kötü karakter olmak için çok müsait ama iyi olmasını ister misiniz? 

✯ Şebnem'in bu bölümde Melih ve Atakan'la şaka yollu atışmasını sevdiniz mi? Melih'i (oyuncak gibi) sahiplenip kıskanması falan... Ne düşünüyorsunuz bu konuda?

✯ Atakan Melih'e açıldığında Melih'in tepkisi nasıl olur sizce?

Sorularım bu kadar :)

Yeni bölümde görüşmek üzere... 

Kendinize iyi bakın, hoşça kalın efenim. <3

Önceki Bölüm <- // -> Sonraki Bölüm

Bölüm Listesi