hisboslugu

[hisboslugu]

aşkın pazarında canlar satılır. satarım canımı, alan bulunmaz.

[hisboslugu]

geldi yine çatlak eller ve bitmeyen geceler.

[hisboslugu]

sevgilim, kışa rağmen çok soğuk dışarısı. ellerin üşünüyor, ben kışkırıyorum. yağıyor dünyanın en soğuk afrikası, kazara bir çığa iniyorum bir dağla. köpürmeyi reddeden bir sabun kadar susuz kusuyorum, içimden tuhaf közler çıkıyor. üşüyorum, üstelik bir kutup ayısıyım, kahrolsun vahşi kapitalizm. sevgilim, bu burjuva sabunlarını emekçilerin küllerinden yapıyorlar. onlar her gün terliyor diye akıyor sermayenin makyajı. onlar birer kadavra olarak göğü yukarıda tutuyorlar, kışın soğuk olur diyor pozitivist bir kedi. hayal kurmak için bir biletimiz bile yok. önce yoksulluk vardı, sonra büyük ikramiye. piyangodan cephane çıkarsa bölüşürüz, kahrolsun vahşi kapitalizm. sevgilim, sana rağmen çok soğuk dışarısı. tanrı vergisi bu yıl ücrete bağlanacak, bütçe görüşmeleri açık bilânço der ki bütün parklara büyük punto çakılsın, "banklarda uyumak yasaktır!" uyarısı. sevgilim, bankta ölmek alnımızın yazısı. yeni yılın kutlu olsun, allah kerim ve azim, kahrolsun vahşi kapitalizm.

[hisboslugu]

uyudum, uyandım. uyudum, uyandım. kahrolası bir girdap bu sevgilim.

[hisboslugu]

deli gibi uykum var, nermin. bir mengene ile şakaklarımı yeniden sipariş ettim kendime. urlarımı cellâdıma bahşiş bıraktım, zaten nereye uzansam ölüm. içime bir gardiyan kaçmış gibi ben koğuşlarımdan sana daraltılmışım. ipin koptuğu yerden boşanan bir çığlığınsın. iki el sıksan havaya, iki kuş düşer, verir kalbini ama beni bir bahane bulup da… kurbağaları tartmaktan dönen bir yılgınlığınsın. deli gibi uykum var, nermin. gözlerimi tankerler boşaltıyor, gözlerini gözlerimden al. beraber bir ��eylere bakalım. elimden hiçbir şey gelmiyor, inan. elimi çabuk tutman lazım. ben ki böbreklerimle hayata bağışlanmışım. anlamak istemediğim bir şey var gülüşünde. istimlak edilmiş gövden, ne kadar da kanlı duruyor sermayenin dişinde. böyle ru be ru, böyle eli belinde müteyakkız, sittin sene geçse anlaşamayız. beraber bir şeylere bakalım, nermin. bakmayalım hiç birbirimize. deli gibi uykum var, nermin. gövdemi söküyor şafak, ipliğim çözüldükçe içimde ağırlaşan bir ittifak. cebimde marx, boynumda dükkan kapatan esnaf. dünya elindeki aynayla açı kuruyor omuzlarımın ortasına. uyumuyorum nermin. kustuğum kükürt, soluduğum azotla akraba. birbirini bulan iki açık pencere gibi cereyan yapıyoruz seninle hayata. artık kabullendim: beni karşılamıyorsun burada! ben senin uyuduğun yerlerde geziyorum. sen benim sürülerimi sürüyorsun bozkırlarına. deli gibi uykum var, nermin. elimden hiçbir şey gelmiyor, inan. ben nasıl uyurum sen uyanmazsan? allah biliyor, hiçbir şeyim yok. sevilecek şeyler ağaçların arasından geçip gidiyor, seni sevmek de öyle orman! yanınca bitiyor her şey, yanınca bitiyor. kalanlarla avunmuyorum nermin. sen yoksun, her nasıl olmayacaksan; bu imtihan, bu debi, o terli atın külündense bu kalp çok sevinirim ya rabbi, beni her yerimden kapatırsan.

[hisboslugu]

deli gibi uykum var, nermin. gözlerimi yumsam mayınlar patlayacak çobanlarımda. kuzular geceye kırık bir kaval gibi dizilecekler. elimden hiçbir şey gelmiyor, inan. dünyasız kaldıkça böyle aklıma seni düşürüyorum. karnıma bir tank giriyor gibi seni düşünüyorum. alnımda harp, kaşlarıma basa basa yürürken çehreme çalınmış hilal. kalbimden küllerle fışkıracak neredeyse. dönüp baksan ölümün elimden olacak. bir terazi bozacak eski bir teraziyi, morga mor çalacak pıhtılaşan kan, terlemeyen bir at patlayacak koşarken, dönüp baksan şeddad’ı indirecek kıyamet! tül, rüzgarla değil artık. güneş bile battı. savrulan balyoz içinden geçiyor buharın tutan el, yarıyor suyu kan zerk aleminde seninle dolanırken kuyumu. kıyıldı nikah, ölsem de durur nişanı. ben bir tek damarımı bilirim, onun da adı şah! deli gibi uykum var, nermin. şuramda sen. gecenin üçünde çevirmeme girmişsin, o dakika telsizime ela gözlü türküler çalmışlar ve devletin dinlenmeden dinleyen dinlileri, dillerimi işkenceye sağmışlar. anlatamıyorum nermin. bu dudak öpemez deyince bana inanmıyorlar. kimin içine değebilmiş bir dudak? mühür verilmiş ateşe ve erimemişse mühür, bülbül ne için ölsün ki güle? o çekiç gözlü, bahçıvan mı sanıyormuş kendini? bizi elindeki çivilerle mi döndürecekmiş çöle? deli gibi uykum var, nermin. elimden hiçbir şey gelmiyor, inan. ben her gün bir emevi asıyorum içimde, azalmıyorlar nermin. omzumda bir gülünç ağrısı, nereye gitsem varır varmaz arıyorum seni kendime. yapacak bir şeyim yok. çok sağanak yağdın zarlarıma, beni içime kadar ıslattın, nermin. zührevi bir felçsin arlarıma, şuramda sen, şuramda… son sürat kan kaybediyorken devrilen bir ambülansın içinde kadar şuramda… açıp gösteremiyorum, nermin. yasal tedbir koymuşlar gözyaşlarıma.

[hisboslugu]

bırakıp gittiğin zaman beni, dünya terk ediyor beni. bir garip duyguyla öyle yapayalnız kalıyorum. kısa sürüyor verdiğin esenlik, kuşkular ikircikler içinde. başlıyor bekleyişin işkencesi. hiçbir yere sığamıyorum. hele bir de uzadı mı arayışın, unutulmak korkusuyla tedirgin, tükeniyor kalbimin direnci. aykırı sularda bungun, bir çürük tekne gibi rüzgârını özlüyorum.

[hisboslugu]

gözlerime bak ve beni kahreden bu sancılı günlerimi güneşinle aydınlat. sen ki benim için bir gereksinim, sen içimdeki kor alevlere bir avuç su. biliyorum, ne sen dönebilirsin artık ne de ben kapıyı açabilirim sana.' ciğerlerime doldurduğum hava haram; içtiğim su, yediğim yemek zehir zıkkım. ak yüzüm, içimdeki iyiliğin tek müsebbibi. gözlerindeki ormanlık, özgürlüğüm. bileklerime vurulan kelepçelerin anahtarı dilindeki lakırdı. sana yazacağım sözcükler, dizeler, yazılar ya da her ne haltsa işte. yetmiyor. inan ki ne yazsam ellerimde kalıyor, içimde kalıyor. dökemiyorum sayfalara, şiirlere anlatamıyorum derdimi. bir nefeslik canım kaldı, o da yoluna kurbân. gözlerinden öper, hasretle selâm ederim.

[hisboslugu]

yedi ölümcül günahın sekizincisisin sen.

[hisboslugu]

o gece sabah olursa bundan sonra her şey olur dedim. o gece sabah oldu, ben bir daha eskisi gibi olamadım.

[hisboslugu]

rica edeceğim, yazıları alıyorsanız bari nezaketen sorun yahu.

[hisboslugu]

ger ben, ben isem nesin sen ey yâr? ver sen, sen isen neyim ben-i zâr?

[hisboslugu]

tut ki ben bir eşkıyayım.

[hisboslugu]

sen kavgamın içinde bir insansın sevgilim.

[hisboslugu]

sokakları tutuşturdu benim oğlum, karanlıklar aydınlansın diye.

[hisboslugu]

bu kente yalnızlık çöktüğü zaman.

[hisboslugu]

o mahûr beste çalar, müjgân'la ben ağlaşırız.