papatyademetii

[papatyademetii]

Gel artık… Sakallarını karıştırmayı, ense traşınla usulca oynamayı ne çok özledim bir bilsen. Ellerim seni, tenin bana ait o huzuru arıyor. Varlığınla bile iyi gelen o sessizliği bile özledim…

@hepeksikk

[papatyademetii]

Yeni bir ev, yeni bir sayfa… Ama en güzeli, bu sayfanın seninle dolması. Aynı çatının altında, sevgiyle, huzurla, yavaş yavaş bir hayat kurmak… Her köşesi seninle anlamlı, her günü seninle özel. Bu ev, birlikte büyüyen hayallerimizin ilk adımı

19/07/2025 @hepeksikk

[papatyademetii]

Bazı şeylere veda ederken, yüreğimizde yeni başlangıçlara yer açarız. Her serüven, bir iz bırakır; tıpkı tırtılın sabırla kelebeğe dönüşmesi gibi. Yol güzeldir ama yoldaş… en kıymetlisidir. Bazı yollar ve bazı insanlar iyi ki vardır..

[papatyademetii]

Kafa dolu..

[papatyademetii]

“Bir nefes, bazen alır götürür seni.

Bir iç çekiş, huzur verir içindeki kasvetli hâline.

Mühim olan, durduğun yer değil;

bir savaşın ortasında bile,

seni iyi etmeye küçük bir şey yeterlidir.”

[papatyademetii]

Kelebeğe geleceği anlatmak kadar anlamsız bazı şeyler var..

[papatyademetii]

Gözlerimiz maviyle yeşilin farklı tonlarını taşısa da, bazı karelerde aynı renkte buluşuyor… ve işte o anlarda kalplerimizin de nasıl aynı ritimde attığını hissediyorum.Canım sevgilim… Senin o derin mavi gözlerinde kaybolmayı öyle çok özledim ki…Gidişin daha dün gibi, ama içimde sanki yüzyıllardır süren bir özlem var sana.Zaman sensiz geçmiyor, her saniye seni yeniden sevmekle geçiyor.

[papatyademetii]

Hastalığım boyunca bir an olsun yanımdan ayrılmadın, gözümdeki ufacık bir ağrıyı bile kalbinde hissettin… Varlığın bana sadece moral değil, şifa gibi geldi. Sessizliğime sabır oldun, halsizliğime güç… Elimi tuttuğun her an, “iyileşeceğim” inancım biraz daha büyüdü.Senin gibi birini yanımda bulmak, bu hayatın bana verdiği en büyük armağanlardan biri. Kalbimde yerin artık daha da derin, daha da özel. Sadece sağlıklı günlerimde değil, en güçsüz anlarımda da beni sevdiğin ve sarıp sarmaladığın için sana minnettarım.İyi ki varsın, iyi ki benimlesin…

Seninle her gün biraz daha iyileşiyorum. 💙

[papatyademetii]

Aslında tüm huysuzluğum

Özleyince göremiyor,

İsteyince sarılamıyor oluşum

Sesini duyamıyor oluşumdan..

Kısacası seni doya doya

yaşayamıyor oluşumdur..

Seni çok özledim..

[papatyademetii]

Sevgilim olacak şahış nişanlım olacak adamım yanımda benden mutlusu yok

[papatyademetii]

Kaç yıl geçti üzerinden… Artık hiçbir bayram ne keyif veriyor, ne tat…Sıradan bir gün gibi gelip geçiyor sadece. Ne bir heyecan kalmış içimde, ne de bir beklenti.Dürüst olmam gerekirse artık bayramları sevmiyorum.Sokaklarda şık giyinmiş, ellerinde şekerlerle kapı kapı gezen mutlu aileleri gördükçe, içimde tarifsiz bir sıkıntı beliriyor.Belki de büyüdüğümden beri böyleyim.Belki de… babamı kaybettiğimden beri.Çünkü biz…Biz o eski bayram sabahlarında, gün doğmadan uyanıp annemle mutfağa koşan, kahvaltı sofrasını birlikte hazırlarken heyecandan yerinde duramayan çocuklardık.Annemizle yukarı odamıza çıkıp en güzel bayramlıklarımızı giyerken kalbimiz kıpır kıpır olurdu.Ve sonra, annemizin ve babamızın ellerini öpmek için sıraya girerdik…Ne güzel günlerdi… Ne sıcaktı o ev. Ne tamdık biz.Ama ben o evden ayrıldığım gün…Hayatımın en büyük hatasını yaptım.O günden sonra hiçbir şey eskisi gibi olmadı.Bana deseler ki “Bir dilek hakkın var, nasıl kullanmak istersin?”Hiç düşünmeden 17 yaşıma geri dönmek isterdim.Hiç tereddütsüz… Her şeyden vazgeçer, yine o sabahlara, o kahkahalara, o sofralara dönmek isterdim.Bayramları değil…Ben babamla, annemle yaşadığım o bayramları özledim.Çocukluğumu özledim.İçinde saf neşe olan, her şeyin tam olduğu o günleri…Kayıtsız şartsız mutlu olduğum tek zamanı…Neyse…Sizin bayramınız kutlu olsun.Benim bayramım, çoktan geçmişte kaldı…

[papatyademetii]

Yeni bir sabah…

Gecenin serinliği henüz tam çekilmemişken, sokak lambalarının yerini yavaşça doğan güneş alıyor. Ve tam da bu anlarda, hayatın bize sunduğu en kıymetli fırsat başlıyor: yeni bir başlangıç.Her sabah, bize bir mucize gibi sunuluyor aslında. İçinde sayısız ihtimali, gizli tebessümleri ve belki de hiç tahmin etmediğimiz güzel rastlantıları taşıyor.Ama bütün bu güzellikleri görebilmek için bir anahtara ihtiyacımız var: içten bir “günaydın.”Günaydın sadece sabahın selamı değil; umutla, sevgiyle, inançla atılan bir ilk adımdır.Bir çocuğun gülümsemesi, annenin mutfağından gelen çay kokusu, sokakta oynayan kedinin mırıltısı…Hepsi hayata “iyi ki” demek için birer nedendir.Bugün, güneş doğmadan sen gülümse.Çünkü içinden geçen güzelliklerle, sadece kendine değil, etrafındaki herkese ışık olabilirsin.Unutma, belki de birinin mucizesi senin tek bir kelamındadır: Günaydın.

[papatyademetii]

Bak, yine ağlıyor İzmir bu sıcak havalarda… O da benim gibi alışamadı yokluğuna.

[papatyademetii]

Sözler tutuldu..

Bu gecenin sabahında, kollarının arasında ilk nefesimi alacağım. Güneş, bir kez daha sadece bizim için doğacak. Boynuna yaslanacağım, uzun uzun ve sessizce, kalbimle uyum içinde. Gögüslerinin sağ tarafına denk düşecek kalbim, seninle bir bütün olacak.”

@hepeksikk

[papatyademetii]

Tarih çok eski ama sevda daha yüce..

Kadın

Ah sevgilim bir bilsen içimi ..

Adam

Ah sevgilim bir bilsen bendeki seni ..

[papatyademetii]

Yine güzel iki gün geçirdik seninle… Oysa bu ay göremeyecektim seni, gelemeyecektin. Ama sen… Sen yine yaptın yapacağını.Minibüsten inmiştim, sana bir mesaj atmaya hazırlanıyordum ki… Birden omzuma biri kolunu attı. Yüreğim, o anda deli gibi çarpmaya başladı. Tanıdık bir koku doldu içime… Ters ters yana baktım ama işte, oradaydın. Sen.O an… hem sevindim, hem şaşırdım, hem de kızdım sana. Ama ne yapabilirdim ki? Elim ayağıma dolaşmıştı, kalbim seni çoktan affetmişti. Sonra… sarıldık.Ve sen yine… kırmıştın yalnızlığımın kemiklerini.Ellerini tuttum yeniden, yürümeye başladık. Caddede, küçük bir çocuğa hediye edilen oyuncak gibi sevinçliydim. Masum, içten, tarifsiz bir mutluluktu bendeki…Bir yere oturduk, kahvaltımızı yaptık. Ne kadar zaman geçmişti böyle karşılıklı oturmayalı? Zaman durmuş gibiydi. Sohbetimiz koyulaştı, kahvelerimiz içildi, kelimelerimiz birbirine dolandı.Tüm gün el ele, göz göze, diz dizeydik.Günü ilmek ilmek beraber dokuduk.Yanında kalmamı istedin… Olmaz dedim, gözlerin gölgelenmişti. Dayanamadım, çıktım geldim yeniden sana. Sessizce sarıldık.Ben geldim,” dedim sadece.Bir daha sarıldık.Hazırlandık birlikte, çıktık yine. Bir masaya oturduk, müzikler ruhumuzu sardı, gözlerimizde dans etti kahkahalarımız.Kıskandık, kırıldık ama yine de güldük.Sonra uyuduk… Başımı göğsüne koydum. Orası benim en sakin limanım. En huzurlu sığınağım. Biliyorsun.Gözlerimi seninle açtım bir sabaha.Yanımda sevdiğim adam vardı. Ve ben… çok mutluydum.Ama sonra… o lanet ayrılık saati geldi.Şimdi mi? Şimdi boşluktayım.Cumartesi sabahına dönmek istiyorum.Yutkunamıyorum… Boğazımda bir yumru var, gitmiyor.Ağlamasam içime atacağım, hasta olacağım. Ağlasam… biliyorum, sen kahrolacaksın.Ne yapayım ben sevgilim? Söylesene…Bitsin artık bu hasret.Olsun artık bu kavuşma.Yan yana, el ele, bir ömür boyu…Seni daha şimdiden çok özledim sevgilim.Ve her şeyden çok: Seni seviyorum.