#kendi kalemimden

[herseyysacma]

Kitap okuyan insanlar, dünyayı yalnızca kendi gözleriyle değil, sayısız insanların ruhsal bakışlarıyla görebilir.

Stefan Zweig

[hicranlakitaplar]

"Herkesçe bilinen bir gerçektir ki bazı hikayeler mutsuz sona mahkumdur ve bu mahkumiyet hep en çok seveni öldürür."

[suyolindaaiimm]

Sevmedi demişsin nankör ben senin yarana bakıp nasıl acıdığını anlarım, sen benim neye kırıldığımı fark etmezsin.

[meleknays]

“İnsanı arıyorum” der, Diyojen ama insan değildir aradığı İnsanlıktır esasında...

[postakutusundakisair]

Bir sokaktım, eninde sonunda kirli kalacaktım devrimlerden sonra. Adımların atıldığı, kahkahaların duvarlarımda yankılandığı, izmaritlerden yanan bir kaldırım damarlarım vardı, herkesten habersiz. Sineye çekecektim, örselenmiş hissedecektim, kendimden habersiz. Şehirden uzaklığımla değil yakınlığımla ölecektim. Gecemi belki bir anne sancısı veyahut bir sarhoşun naralarındaki o isli ıslığı bölecekti. Tereddütsüz içime çekecektim, derinliklerime. Başlangıcı değildi bu hezeyanların, sonu gelsin diye içimden ettiğim sessiz dualarım. Sessizce hissediyordum üzerimde, nereden gelip nereye gittiklerini. Köylü kasketimden esen kasvetlerim vardı, parmaklarımın arasında sıkıştırdığım bir dünya hengamesi. Yoruldum yolcu olduğum dünyadan. Acı duydum, çöpten topladığım kabuslardan. Tiksinti halinden duyulan kaçışmalardan. Nedensiz yere savaştığım toplumsal yozlaşmalarından. Yığıldım bir gece vakti üstümüze çöken enkaz ruhlu evlerden. Sakındım. Bir başıma kaldığım, yaşama dair kanun maddelerinden. Üzerimde oynanan hunharca oyunlardan. Anlıyordum. Sonumun geldiği hissediyordum, kulaktan kulağa olan fısıldaşmalardan. Çaresizliğin ne demek olduğunu, reklam panolarından gelen o sahteliklerden görüyordum. Çünkü geceydi onu aydınlatan, beni ıssız onu cafcaflı kılan. Aslı bende olanların, sureti kimin elindeydi. Zamanla yaralar sarılır denilirdi. Halbuki gitmiyor kanı yerde kalanların eseri. Yağmur intikamını almıyor eskisi gibi. Bir çıkmaz sokak yalnızlığında, hiçlik içinde sonumun gelmesini istiyorum...

Ξ.

"Sokağın Çıkmaz Çığlığı"

[sankikalbiiyok]

...ve kıyametin salya sümük ağladığını gördüm ademin acizliğinden kan bulaşmış kıyamet gömleğini utanmayı, sevmeyi, şaşırmayı bilmez her kelâmı hırsız,

her duası bahtsız bir dünya gördüm

[tozluhayaller]

Hayallerimiz vardı bizim ya. Umutlarımız vardı. Çok bişey değildi ki istediğimiz, samimi insanlar, çıkarsız dostluklar ve paranın değil insanların önemsendiği bir yaşamdı.

Çok bişey değildi istediğimiz, köpük kadar geçici arkadaşlıklar dan ziyade, bir taşın arasından çıkan çiçek misali sağlam insanlar lazımdı bize.

Çok bişey değildi istediğimiz, bir çanta dolusu kağıt, biraz kalem, bir kaç kutu kitap, sessizlik ve sessizken bile dinlendiğin biri.

Çok bişey değildi istediğimiz.. Ama dünya öyle bir hale geldi ki. Değil bir sonraki günü, bir sonraki saatte bile acaba neler olacak endişesiyle geçiyor günler.

Ve acaba bugün kim tarafından yok sayılacağım, acaba bugün ne kadar yaralanacağım diye bekleşiyor, yalnız ruhlar.

[gecenaz]

Gittiğim her yerde orada olmamalıymışım gibi hissediyorum. Fazlalık benmişim gibi. İstenmiyormuşum gibi. Bunun bi çaresi yok mu?

[efillavin]

Artık kendime bakmıyorum aynadan ne zaman baksam bana yapılanları ruhumda eksilen , bedenimde kesilen cezalarla ,hata, verilen acıları fiziksel cezalarla bastırarak atlatmaya çalışan kendimi görüyorum ... Aynaları kırdım , sorun ayna da değil ki ... Bana verilen acıyı hissetmeye dayanabiliyorum ya da öyle sanıyorum ama görmeye dayanamıyorum , görmek sanki hâlâ devam ediyormuş gibi , hata , acı hep içimde ve çok canımı yakıyor... Hep yakacak olması gibi . Bağımlılık... Alışkanlık yapıyor . Alışmak demek varlığını hayatında bildikten sonra yokluğu ızdırap demektir . Öyleymiş gerçekten. Izdırap ... "Acı Hissedilmeyi Talep Eder" diye yazıyor. Hissetmeye dayanabilseydim çok sevdiğim en nefret ettiğim olmazdı zaten ... Ona dokunabilirdim . İyileştirmek isterdim ...

~Kendinden vazgeçen biri , hata , hayalleriyle ölen biri ~

NOT:Bir defa başına gelirse hatadır , ikinci defa oluyorsa hata olmaktan çıkıyor demektir."Hatalar bazen affedilmezler."

[papatyademetii]

Her geldiğinde, aynı heyecan her gittiğinde,aynı acı..

Mesafeli aşk dedikleri şey, kor ateşlerde yanmaktan farksız.. Hep iki mevsimi yaşıyorsunuz. Gelişleri yaz, gidişleri kış misali.. Önce günleri sayıyorsunuz sonra, saatleri daha sonra, dakikaları..

İki ruh tek bedene gelince, zaman kavramını unutuyorsunuz.

Ayrılık günü geldiği an, iki göğüs��n içinden bir ok giriyor.. Bir dakikanın kıymetini anlıyorsunuz. Son sarılma diye birşey var, işte o yakıyor insanı hem de cayır cayır..

Bir de ellerinize, sinen sevdiğinizin kokusu.. İşte durmuyor artık gözyaşları..

[hicranlakitaplar]

+Yapamam. Kalbim seni sevebilecek kadar büyük değil.

- Birini sevmek için her zaman kocaman bir kalp gerekmez ki. Ben kalbinin en ufak köşesine de razıyım.

[dolunay638]

Bazen bir his vardır içinizde. Hani kararsızlık gibi ama yaptığınız şeyin sonunu da görüyorsunuz. Buna devam etmek sizi üzer hayatınıza bile mâl olabilecek bir şeydir ama siz devam da etmek istersiniz. Acaba hislerim yanılıyor da kötü değil iyi olacak olabilir mi? Diye düşünüyorsunuz. Devam etmek istiyorsunuz ama o his bırakmıyor peşinizi. Kuruntulu biri olsanız da olmasanız da sonucu bildiriyor size. Siz engelleyemeden hisleriniz duygularınız büyüyor ama sonucu hissettiğiniz gibi çıktığında yaptığınız tek şey ben biliyordum ki diyerek üzülmek oluyor. Ben Hu sahneyi binlerce kez kurgulamıştım neden böyle oldu? Neden üzülüyorum? Neden canım acıyor... Bunları düşünerek hayatınıza devam etmeyi deniyorsunuz ama asla olmuyor. Belki de şuan belirsizlik ve sonucu bilme hisleri ya sizi keşkelere boğacak ya da iyi kilere. Bu yolum sonunda ya iyileşeceksiniz ya da delirecek. Ha ikisi hatta binlerce ihtimaliniz bile olabilir. Her anlamda.

Canım acıyacak mı diye soracak olursanız cevabım evet olacak. Son bölümü atlattığınızda bile sizin içinizde ukte olarak kalmaya devam edecek. Asla unutamayacaksınız bu acıyı. Ama ne var biliyor musunuz? Yaşayacaksınız ve alışacaksınız. Öleceğim falan diye de düşünmeyin sakın. Kendini öldürmek bu hayatta kendiniz için çabalamak yerine her şeyi bitirmek en büyük ihanet olacaktır. Ha bu arada o şekilde kurtulmayı seçecek olursanız acınız geçmeyecek aksine katlanacak haberiniz olsun. Ruhunuza ihanet etmek sizce de yetmez mi? Herkes tarafından belki ihanete uğradı belki acıttı canını. Bir de sizden mi alsın o darbeyi? Yapmayın. Siz bu kadar küçültmemelisiniz kendinizi. Acınızı geçirecek tek şey hayata devam etmek. Benim hayatım yok diye zırlamak yerine o hayatınızı inşa edin, yaratın. Durduğu yerde durmayacak zaman. Bitirmeyecek her şeyi. Yeni birini bulun. Yeni arkadaş edinin, yeni kendinize bakın.

Ha en çok da kendinize siz iyi bakın çünkü kimse size sizin kadar iyi bakamaz.

İyi geceler tumblr halkı

Bu gece ki şarkımız şu olsun;

[huysuzponcik]

Benim içimde de, daima var olacağını zannettiğim birçok şey yok oldu.

[postakutusundakisair]

İçimde yorgun ellerim titriyor, çizdiğin uçurumun soluğunda. Seni zamanlardan ödünç almadım, art arda gelen geçmişten kurtardım. Pusu kuran geleceğinden çaldım. Seni yaşamsız ve yalansız sevip saydım. Anlara kara leke süren hayasız renkleri bulup çektim içinden. Son verdim kalbime ve hislerime, fetvasını yazıp göklerden uçurup kapına bıraktım sessizce...

Ξ.

"Çizilmiş Uçurumlar Atlası"

[nolifewithoutlavinia]

Kusura bakın.

Makul değilim. Kimseyi memnun etmek için uğraşamam. Hiç bir şeyin ortası olamam. Ya çok severim ya hiç sevmem. Duygularımı uçlarda yaşarım. En ufak sorunu abartıp en büyük sorunlara yokmuş gibi davranabilirim. Ya tam susarım ya hiç susmam. Bir şarkıya takılıp günlerce onu dinlerim. Bir diziye takıp durmadan onu izlerim. Kafamda çözemediğim bir şey olduğunda onu çözene kadar kendimi gerçek dünyadan soyutlarım.

[meleknays]

Ya bir şarkının içindeyim, ya bir filmin, ya bir kitabın, ya geleceğin, ya da geçmişin. Ama anda değilim. Ve garip şekilde kendim gibi anda kalamayan insanlara aşık oluyorum hep. Belki de bir başka ana birlikte seyahat etmenin güzelliği var bunda. Andan birlikte kovulmanın tadı.