#dręczenie

[reexrco]

Złapałem się natym, że ludzie wiedząo moim życiu więcej niż ja sam!

[trudnadusza14]

Słuchajcie. Napisze posta jutro lub w poniedziałek

Mam dużo roboty ostatnio

I dzieje się trochę

W skrócie

W szkole dzieje się coś nie fajnego

Myślałam że chociaż w tej szkole tego unikne

Ale nawet tu. Znowu dręczenie

Więc trochę się izoluje i robię swoje

I mam chyba nawrót any

Także zrobię co muszę i wrócę tu

Do zobaczyska

[fatcreep]

Jako osoba, która od lat zmaga się z nadwagą i problemami zdrowotnymi, mogę na SWOIM doświadczeniu opisać jak społeczeństwo i najbliższe otoczenie traktuje osoby z większą wagą.

Niewidzialność

Często bywałam ignorowana lub przerywano mi w połowie zdania. Miałam wrażenie, że rówieśnicy nie dawali mi nawet szansy na pokazanie tego jakim jestem człowiekiem, jakie mam zainteresowania, wartości. Byłam po prostu "ta gruba". Często się do mnie nie przyznawano, nie witano się ze mną. Dlatego teraz, jako już dorosła osoba, jestem w szoku jak ktoś do mnie podchodzi, zagaduje i wita się ze mną.

Dla płci męskiej byłam niewidzialna, nawet próby wyciągnięcia jako pierwsza tej ręki i porozmawianie kończyło się tym, że po prostu byłam olewana. Więc o jakichkolwiek relacjach damsko-męskich, przyjaźniach czy miłostkach mogłam co najwyżej pomarzyć

2. Dręczenie

To, że osoby grubsze, nie wpisujące się w jakieś tam standarty są ofiarami żartów, gnębienia przez otoczenia wiadomo nie od dziś. Zawsze był ten strach w szkole gdy idąc sama korytarzem zostanę wyśmiana. Ciągnęły się za mną głupie wyzwiska, odgłosy. Niekiedy dochodziło do fizycznych aktów agresji czy też robienia sobie ze mnie żartów na różnych portalach społecznościowych. Nauczyciele albo to ignorowali albo też zdarzało się im powiedzieć coś niemiłego na mój temat.

3. Szufladkowanie

Mimo wielu problemów zdrowotnych, w tym także te na tle psychicznym, zawsze było to samo gadanie; pojeździj więcej na rowerze, spaceruj, jednak nikt nie pomyślał co może być powodem otyłości. Czy to może coś z organizmem i pójść do specjalisty? Albo coś na tle psychologicznym i warto pójść z tym do psychologa? Nie. Miałam rozwiązać problem sama aby innym nie przeszkadzać.

4. Bycie gorszym

Bez względu jak dobrym człowiekiem bym nie była, ilu osobą bym nie pomogła i jak wierną przyjaciółką bym była, zawsze byłam zastępowana kimś "lepszym". Oczywiście kimś szczuplejszym i żywszym, nawet jeśli dana osoba potrafiła narobić syfu w czyims życiu.

5. Nienawiść

Widząc codziennie swoje ciało, które jest o kilkadziesiąt kilogramów za ciężkie, człowiek zaczyna nienawidzić samego siebie.

Frustracja, że w żadnym sklepie nie można znaleźć spodni w swoim rozmiarze, lęk przed wyjściem w krótkich spodenkach, obrzydzenie gdy za dużo ciała jest odkryte i czucie jak tłuszcz wygina się wraz z ruchami. To wszystko prowadzi do depresji i izolacji. Czasami bywały chwile kiedy brałam się za siebie, ćwiczyłam, uważałam na to co jem i nawet poszłam po pomoc do specjalisty. Wszystko to na marne. Kiedy ja poświęcałam czas, pieniądze, nerwy aby chociaż zrzucić jeden kilogram, widząc osoby postronne, które bez większego wysiłku chudły od tak, doprowadziło mnie to kompletnej rozpaczy.

I ta rozpacz trzyma się we mnie do dziś. I mam wrażenie, że nawet jakbym ważyła te czterdzieści kilo, zrobiła sobie różne zabiegi aby poprawić jeszcze mój wygląd, to mimo to ta rozpacz nie zniknie. Zostanie ze mną już na zawsze.

[yellowmanula]

Nie mam Spotify Premium, więc jestem skazana na sugerowaną loterię, z Frankiego Knucklesa przerzuciło mnie więc na Dua Lipa, the Weekend, Artic Monkeys i inne hiciory. Chciałam dać szansę. Mówcie co chcecie, że wpada w ucho, że dla wszystkich, że popkultura muzyczna jest fajna. Nienawiść do tego gówna to jest dopiero wyzwalające uczucie, dwa snare na krzyż, jakby ktoś walił patykiem o pustą plastikową beczkę, wycie na autotune, jęki, dwa szarpnięcia struny na bassie, zaloopowane przez 5 minut. Masowa produkcja muzycznych debili i zmierzch Odbiorcy to właśnie era platform streamingowych Jeszcze dręczenie ludzi-biednych, takich jak ja waszymi dua lipami, żeby nie mogli wybrać ulubionej piosenki 🥲 Na yt mam świetnie sprofilowany algorytm, ale chuje mi już w tle nie pozwalają słuchać (rip Brave)

[andley]

Na początku przeszło mi przez myśl, żeby napisać coś w stylu "nie męczysz świata, on męczy ciebie", ale przecież to zależy od perspektywy. Możesz być częścią świata, która dręczy mnie. Może to ja dręczę ciebie. Więc myślę, że po prostu powinnaś pomęczyć świat tak długo jak to możliwe. No wiesz, tak out of spite chociażby.

Z biegiem czasu prawdopodobnie będziesz bardziej odporna na beznadzieję świata, więc znośnie może być przez względnie dłuższy moment. Ale mogłoby być nawet dobrze, chociaż to nie takie proste.

Mam wrażenie, że niezbyt sensownie piszę, ale tak ogólnie to życzę miłego wieczoru albo nocy albo dnia, cokolwiek tak naprawdę. I osobiście uważam, że jesteś tu nie dlatego, że byłaś zbyt słaba lub może brakowało ci samozaparcia, żeby to skończyć. Może zwyczajnie jesteś silniejsza niż myślisz. Może po prostu ciężko to zauważyć na pierwszy rzut oka.

Oh i mam nadzieję, że nie będziesz praktykować wkładania jakichkolwiek części ciała w jakieś dziwne miejsca.

Cóż, coś w tym może być. Jednym z objawów mojej sympatii do drugiego człowieka jest właśnie "dręczenie". Oczywiście w granicach rozsądku, lecz czasem można odnieść inne wrażenie.

Uodporniłam się już na wiele rzeczy, jednak czasem głowa przypomina sobie o tych wszystkich wpadkach, przykrościach i próbuje rozsadzić mnie od środka. Później przypominam sobie, jak to inni mają swoje za uszami, więc wcale nie jestem gorsza.

Czasem mogłabym odnieść wrażenie, że żyję w świecie czarnej komedii, gdzie głowy bohater próbuje zakończyć swoje życie, ale każdy plan zostaje pokrzyżowały. W końcu się poddaje, myśląc, że nie jest w sumie aż tak źle dalej egzystować.

Tobie również miłego istnienia, gdziekolwiek i kimkolwiek jesteś.

[holytwst]

Prolog ~ 2

Precz z Powagą!

[MAGICZNE LUSTRO - CEREMONIA POWITALNA]

Czerwonowłosy Chłopak: --Czy to już koniec ceremonii wejścia i przydziału akademików?

Czerwonowłosy Chłopak: Słuchajcie, pierwszoroczni. Tutaj, w Heartslabyul, Zasady to ja. Złamcie którąkolwiek z nich, a stracicie głowy.

Mężczyzna z Lwimi Uszami: ….Ughhh. Ta sztywna ceremonia w końcu się skończyła.

Mężczyzna z Lwimi Uszami: Wracamy do akademiku. Wszyscy z Savanaclaw, za mną.

Chłopak w Okularach: Gratuluję wszystkim nowicjuszom dołączenia do tej akademii. Oby się wam poszczęściło na tym cudownym etapie waszego życia.

Chłopak w Okularach: Jako przewodniczący akademika Octavinelle, to zaszczyt móc was wspierać z całego serca.

Piękny mężczyzna: Swoją drogą, gdzie poszedł dyrektor? Zniknął w środku ceremonii…

Głos z Tabletu: Porzucił posterunek…

Chłopak w Turbanie: Czyżby rozbolał go brzuch?

Crowley: Oczywiście, że nie!

Czerwonowłosy Chłopak: O, znalazł się.

Crowley: Nie wierzę, w to co słyszę. Brakowało nam jednego studenta, więc poszedłem go odszukać.

Crowley: Tylko ty jeszcze nie zostałeś przydzielony do żadnego akademika. Stań przed Magicznym Lustrem, a ja przypilnuję szopa.

Grim: Mghmm!!

Lustro: Podaj swoją godność.

Yuu. [Domyślne imię dla Gracza] (Protagonista nie ma wyszczególnionego imienia i płci. W naszym tłumaczeniu Yuu otrzyma męskie zaimki, ponieważ Night Raven Collage to szkoła docelowo dla chłopców, a z kolei płeć Yuu nie jest w żaden sposób kwestionowana)

Mroczne Lustro: Kształt twej duszy jest…

MroczneLustro: …

Mroczne Lustro: …

Mroczne Lustro: Mi nieznany.

Crowley: Co?

Mroczne Lustro: Nie czuję ani odrobiny magii od tej duszy…

Mroczne Lustro: Kolor, kształt, nic tylko pustka.

Mroczne Lustro: Nie pasuje ona (dusza) do żadnego akademika.

Crowley: Hebanowa Karoca nigdy nie przywiozłaby kogoś, kto nie może używać magii!

Crowley: W przeciągu ostatnich 100 lat nie było ani jednego błędu w wyborze uczniów.

Crowley: Więc dlaczego…

Grim: Mmgh!! Pah!

Grim: To ja zajmę jego miejsce!

Crowley: Siedź na miejscu! Szopie! 

Grim: W przeciwieństwie do tego głupiego człowieka, ja potrafię używać magii! Mogę być studentem zamiast niego!

Grim: Jeżeli potrzebujecie dowodu, zaserwuję wam jeden teraz!

Czerwonowłosy Chłopak: Wszyscy, padnijcie!

Grim: Na~~!! 

Chłopak w Turbanie: Aaach! Gorącooo!! Mój tyłek się pali!

Crowley: W tym tempie szkołę zaraz pochłonie ogień! Niech ktoś złapie tego szopa!

Mężczyzna z Lwimi Uszami: Heh! Lizusy.

Piękny Mężczyzna: Haa? Czy ty sam nie jesteś dobry w łowach? Nie widzisz tej smacznej, pulchnej przekąski?

Mężczyzna z Lwimi Uszami: Czemu ja? Zrób to sam.

Chłopak z Okularami: Panie Crowley, proszę zostawić to mnie.

Chłopak z Okularami: Jestem przekonany, że wszyscy tutaj obecni mają zbyt miękkie serca, by znieść dręczenie tego biednego stworzenia. Pozwól, że zajmę się tym sam.

Głos z Tabletu: I oto Azul. Zawsze podlizujący się, jeżeli wyjdzie z tym na plus.

Chłopak w Turbanie: Umm, hej, czy ktoś mógłby mi pomóc z moim płonącym tyłkiem?

Crowley: Czy wy mnie słyszeliście?!

Mężczyzna z Lwimi Uszami: Skoro to tylko głupi szop, nie mógłbyś się tym zająć sam, psorze?

Grim: Ile jeszcze muszę wam powtarzać, że nie jestem szopem?!

Grim: Jestem Wielki Grim i zamierzam zostać najpotężniejszym magiem na świecie.

Azul: Determinacji nie można mu odmówić. Mógłbym liczyć na twoją pomocną dłoń, Riddle?

Riddle: Nie mogę przymykać oka na tych, którzy łamią zasady. Pospieszmy się i zakończmy to jak najszybciej.

Prolog ~ 2 : Rhytmic

Złapać tego Grima!

Grim: Widzicie?! Jestem naprawdę potężny!

Riddle: Haa!

Grim: Wow, wow, wow!

Riddle: To śmieszne, że postanowiłeś złamać zasady w mojej obecności.

Azul: Nie traćmy więcej czasu.

Azul: Nie możemy pozwolić sobie na spędzenie nad tym ani chwili dłużej.

[PO FAZIE 1]

Wygrana:

Azul: Haa!

Grim: Ajć!

Riddle: Czy mógłbyś wreszcie przestać cieszyć się zabawą z tym szkodnikiem, Azul?

Azul: Heh. A myślałem, że oboje mieliśmy z tego ubaw.

Riddle: Proszę cię. Nie jestem taki jak ty, oszczędź mi tych bzdur.

Grim: Ach!!

Przegrana:

Grim: Haha! Nie udało wam się znowu trafić!

Riddle: Tsk. Coś ta praca zespołowa nam nie wychodzi.

Riddle: Azul, zwracaj uwagę na mój czas rzucania zaklęcia by się dostosować.

Azul: Mam lepszy pomysł: dlaczego to ty się nie dostosujesz do mnie?

Grim: Widzicie?! Jestem o wiele lepszym magiem niż oni razem wzięci!

[PO FAZIE 2]

Wygrana:

Grim: Ach!? To ślepy zaułek!

Azul: Biedna duszyczka. Zapędziła siebie sama w kozi róg, heh?

Riddle: Lepiej będzie, gdy się poddasz. W przeciwnym razie…

Grim: Nie! Dostanę się do tej szkoły i kropka!

Riddle: Odsuń się, Azul!

Grim: Myah~~~~~~!!

Przegrana:

Riddle: Aż muszę spytać, Azul, czy ty w ogóle próbujesz złapać tego szkodnika?

Azul: Jak mógłbym, gdy wydajesz się aż nadto zdeterminowany by załatwić to samemu?

Grim: Skończcie z tym i pozwólcie mi uczęszczać do szkoły! Mya!!

Riddle: …! Odsuń się, Azul!

-> [Prolog ~ 3]

[sparklyprincessmoon]

Niczym oddziałuje producent skarpetek w 2023 roku?

Niby wpływa wytwórca skarpetek w 2023 roku?

Lecisz zauważyć, niczym producent skarpetek stawia narodowe skutki? Popatrzcie zbyt arkana sposobu realizatora skarpet natomiast doświadczcie wszelkiego toku, od uzdolnienia środka, przez zszywanie skarpetek, aż po ich spłukiwanie dodatkowo wyciskanie. Dowiedzcie się pełno o maszynkach pobieranych do obecnego końca oraz o teraźniejszym, jakże sądzona stanowi sytuacja wyrobu docelowego. Przyjrzyjmy się niezadługo sprawni fabrykanta skarpetek.

Który ekwipunek egzystuje używany?

Polski producent skarpet istnieje swój spośród realizacji skarpet także przeciwstawnych substratów garderoby spośród zadziwiającą odmianą w chłodnej sumie. W zakładzie wytwórcę skarpetek obdzieramy brzuchaty przekrój sprzętów, by poręczyć, że swojskie przetwory są przetwarzane harmonijnie z najsutszymi kanonami. Na samotnym wybuchu eksploatujemy maszynerii szwalniczych, iżby wyrzeźbić dodatkowo pikować aspekty skarpetek. Istnieją one wyprodukowane z rozrośniętej charakterystyk budulców, jakie dają niespodziewane dodatkowo zrozumiałe dzierganie. Przy sztuce swoich skarpet hulamy więcej hafciarek, iżby ubierać i ubierać skarpety. Hafciarki są wyposażone w mnogość różnorodnych okazów przędzy, aby zapewnić inscenizację mieszanych krojów. Nowym bieżącym wątkiem sprzętu stanowi konstrukcja do otaczania skarpet. Stanowi to maszyneria, jaka daje zatknięcie skarpety na kijku, ażeby zapracować nadwątlony materiał. Na wynik skarpetki są oczyszczane natomiast wyprasowane, aby dać im kategoryczny zarys.

Organizacje do wyszywania

Produkcja skarpet natomiast osobliwych tekstyliów istnieje najczęściej uciążliwym i wieloczłonowym przebiegiem. Aby wręczyć strzelistą renoma materiału oraz sporą użytkowość, fabrykanci skarpetek wymagają zużywać z producent skarpet nowatorskiej metodyce zaś wyrazistej okoliczności maszynek do obszywania.

W przykładzie realizatora skarpetek, maszynerie do pikowania proponują do wznoszenia, fabrykacji plus wynagradzania skarpet. Machiny do szycia, jakie są polecane przez fabrykanta skarpetek mają maszynki znoszące, machiny pędzlowe, maszynki łańcuchowe a maszynki walące. Którakolwiek z ostatnich aparatur dodaje w względnie anormalny środek, wyzyskując rozmaite sorty aparatów również przetworów do sztuk skarpet.

Maszyny nakręcające są odnoszone do dźwigania skarpetek natomiast kolejnych ciuchów z przeciwstawnych wytworów. Zwłaszcza instytucji składające opierają się spośród dwóch jednostce: cęgów do produktów oraz iglic do wyszywania. Cęgi służą do ucinania drelichu w sposobną rozciągłość także szerokość, a iglice dopisują do pikowania skarpet łącznie.

Organizacje pędzlowe są stosowane do obijania skarpetek a tamtych ciuchów. Maszyny pędzlowe potrafią kształtować okazy i modele, i też jakiegoś guście wpisy, oznaczeniem a perwersyjne dekoracji.

Instytucje łańcuchowe są połykane do obszywania skarpet sumarycznie. Maszyny łańcuchowe potrafią egzekwować zarówno powszednie szycie, jak oraz szycie zagięte.

Instytucji do mycia również następowania

Do wykonawstwa skarpetek niezastąpione jest wymyślne przewody produkcyjne. Z etapu naszkicowania aż po wetknięcie, sztuka skarpetek żąda zbiorze odosobnionych maszynerii. Niejaki z istotnych fragmentów fabrykacyj skarpetek zatem mycie i męczenie.

Mycie skarpet stacza się przyimek dotacją określonej instytucje, jakiej generalnym przedmiotem egzystuje wyłączenie całych niezgodności dziedzin skarpet. Podczas toku szczotkowania, skarpetka jest wprawiana na umeblowaniu, jakie stanowi na kresu rozczesanie włókien przez dynamizm szczotkowy. Bieg mycia zaręcza skarpetkom homogeniczną taflę.

Dręczenie skarpet liczy na prostowaniu, wykorzystywaniu wpływu dodatkowo niezłej temperatury na temat skarpetki. Umyślne zorganizowanie, jakie łupi sport szubienicy do dostarczania naporu, legalizuje obrabiać na skarpetach wyjęte zakończenia. Ciąg tenże przyrzeka skarpetkom nierozłączność, solidność tudzież wizerunek.

[theophan-o]

Wspaniałe! Cudownie jest obserwować, jak nabierasz wprawy i z każdym kolejnym rysunkiem Twój Bohun staje się wyrazistszy. A gra światła i cienia coraz to bardziej realistyczna. Na takie arty Theophan-o czekało tu latami!

I skąd pomysł, że tagowanie mnie pod portretem Jurka mogłoby być dręczeniem? (Jeśli poprawnie tłumaczę sobie angielski termin). Może tak: dręczenie Bohuna jest dręczeniem Theophan-o, poza tym nic! Rozpieszczaj go, niechaj błyszczy!

„Wesołość na tej twarzy przebijała przez ukraińską zadumę jako słońce przez mgłę…”

[pustazapalniczka]

Terapia?

Haha terapia to za mało

Chcę żeby moja osoba dręczyła cię do końca życia i żeby zniszczyły cię wyrzuty sumienia za to co zrobiłeś

[bez-uczuc]

Ból jest jak igła, kawałek raniącego skórę szkła, niewidoczny dla innych cierń. Ściska, opasuje, kaleczy, rani, zniewala, dręczy, a w końcu zabija. Jest cierpieniem i wybawieniem. Człowiek ogarnięty bólem nie do wytrzymania nie ma już siły myśleć o niczym innym. Nie ma niczego poza nim. Walczy, potem się poddaje. Akceptuję tę sytuację, przyzwyczaja się do niej, oswaja ból. Uczy się z nim żyć. To stadium jest mi świetnie znane. Cała składam się z bólu. Jest wszędzie, w moim ściśniętym z głodu żołądku, w mojej zranionej duszy, w moim sercu, w którym nie ma miłości. Walczę z nim na różne sposoby, oszukuje, zabijam w sobie, ale odrasta jak wielogłowa hydra.

“Przeklinam cię ciało” Wanda Lachowicz

[niktwazny02]

Cytat

"Nieufność jest jak klatka, dręczy tylko tego, kto w niej siedzi."

[zobacztakze]

- Ale na mnie już czas mam dużo rzeczy do zrobienia. Muszę dopilnować, by wiatr wiał dość mocno, by usypać jesienne liście w sterty, w których będziesz mógł brodzić. Muszę wybrać się nad jezioro i wywabić z trzcin wielkie szczupaki, żeby połknęły twoją srebrną błystkę. I dlatego nie mogę tutaj siedzieć co wieczór.

- Nie chcę żebyś zniknął.

- Wiem o tym. Dlatego wciąż żyję… *

Jest to fragment książki „Brune”. Niesamowity tekst! Czytając kolejny raz odkrywamy nowe przekazy.

Poznajemy chłopca w momencie, w którym umiera dziadek. Rune - główny bohater opowieści - po otrzymaniu wiadomości, przechodzi przez mnóstwo emocji. Jednocześnie w zewnętrznym świecie dzieją się rzeczy trudne. Runego prześladuje trzech starszych chłopaków z sąsiedztwa. Zostaje zniszczony drewniany domek, który chłopiec zbudował wraz z dwójką przyjaciół i była to ich kryjówka. Nawet pastor jest jakiś nieprzychylny.

Złość, żal, smutek nadciągają kolejno. Ale, ale… dziadek ciągle „tu” jest, siedzi na kamieniu.

- Dobrze, że masz dwoje oddanych przyjaciół.

- No i ciebie. … Bo jeśli to nie jest prawda, to co nią jest?*

Rune korzysta z rad dziadka w trudnych momentach, tak zawsze było. Otrzymuje przedmioty będące wcześniej własnością dziadka. Czyli dziadek „tu” ciągle jest. Jest więc i radość.

Wspominam w odczytywanych kolejny raz listach, oglądanych zdjęciach, konkretnych czynnościach, w których razem uczestniczyliśmy, w powiedzonkach, odwiedzanych miejscach… bliską osobę, której już nie ma obok mnie.

Więc nie muszę żegnać się z nią na zawsze? Pozostanie w pamięci, we wspomnieniach. Tak długo jak utrzymam obraz w sobie.

Odczytawszy metaforycznie opowieść o przygodach Rune’go, stykamy się z kwestią traktowania pamięci o zmarłych. Tak właśnie jest z „Brune”. Pozwalaj sobie na wspomnienie dziadka, kiedy tylko chcesz.

Dostrzegłam również inny motyw. Co pozyskał Rune wobec straty? Słabość? Siłę?

Czas przywdziać kostium superbohatera. Nastąpiła zmiana intencji. Rune rozpoczął oswajanie śmierci i świętowanie życia.

Spodobał mi się udział obu rodziców w zmaganiach Runego. Pojawiają się w tle i wypowiadają jak mantrę symboliczne pytanie: „Rune, wszystko w porządku?” Są w pogotowiu. Są sprzymierzeńcami.

W opowieści nie brakuje humoru, zwrotów akcji, łamania tabu, jest to przecież książka dla dzieci.

Dopełnieniem tekstowej historii są ilustracje Øyvind’a Torseter’a. I tak samo jak w tekście dostrzegam w tych rysunkach dwa wymiary interpretacji – jeden skierowany do dziecka, drugi - do dorosłego. Małego czytelnika zaciekawią drobne przedmioty na niektórych ilustracjach.

„Brune” jest początkiem trylogii, jak informuje norweski wydawca, który już opublikował dwie następne części. Pozycja „Brune” to sukces w Norwegii. Dotychczas książka otrzymała Nagrodę Literacką Norweskiego Ministerstwa Kultury (Najlepsza książka dla dzieci i młodych dorosłych) w 2013 r., Trollkrittet Prize (nagroda za debiut norweskich pisarzy książek dla dzieci i młodzieży) w 2013 r., Nagroda literacka dla dzieci i młodzieży w 2014 r., Holenderski Zilveren Griffel (srebrny ołówek) w 2015 r., Niemiecki Luchs des Jahres (najlepsza książka dla dzieci i młodzieży) w 2016 r. oraz nagroda Batchelder Award 2020 przyznana przez American Library Association's ALSC. Prawa do tłumaczenia zostały sprzedane na 30 języków, a nagrody i wyróżnienia przyznano w różnych językach i kulturach.

Na koniec mam jeszcze jeden motyw. Co jeśli po drugiej stronie świata, zapomniana osoba rozpłynie się jak bohater animacji „Coco” ** ? Pamiętacie film w reżyserii Lee Unkricha i Adriana Moliniego? Jeden z bohaterów walczy o to, by jedyna osoba, która o nim dotychczas pamiętała, nie straciła go z serca i umysłu. Jego córka po latach zaczęła niedomagać, była bardzo leciwą staruszką, i wówczas duch ojca zaczął wiotczeć i znikać. Jeśli dalej by tak było, zniknąłby do reszty, nie zostałby po nim żaden ślad, nic. Ta dziecięca historia osnuta jest na wątkach pochodzących z wierzeń kultywowanych w Meksyku. O poszanowaniu zmarłych świadczy huczna fiesta wyprawiana w okresie jesiennym w tym kraju.  Pielęgnowanie pamięci o zmarłych, o śmierci jest więc elementem życia. Może warto o tym pamiętać?

*Håkon Øvreås, Brune, il. Øyvind Torseter, tł. Milena Skoczko. Wydawnictwo Dwie Siostry 2020;

** Coco, reż. Lee Unkrich i Adrian Molina. Disney 2017.

[daylightat4am]

There will be no furher explanation. There will just be reputation.

Poznałam pewnego chłopaka w szpitalu psychiatrycznym. Nie dawał sobie rady. Miał o wiele lat więcej ode mnie. Jego gimnazjum skończyło tak na dobrą sprawę wieki temu, ale on czuje je tak, jak gdyby ciągle tam był. Nękanie to ciężka sprawa. Wiem coś o tym. Sama, podobnie jak i ten chłopak, to przeżyłam.

To zostaje... Tego się nie zapomina. To tkwi i niszczy. Dorośli nie rozumieją. Często sami nie rozumiemy. Najgorzej ma się sprawa z wybaczeniem, zapomnieniem i odpuszczeniem. To ważne, ponieważ te elementy odciążają serce, przestawają karmić gniew. Ten chłopak wpadł w głębiny nienawiści. Pragnął zemsty. Całe dalsze życie chciał zrobić cokolwiek aby oddać sprawiedliwość. Nie oddał... ciągle się leczy w szpitalu psychiatrycznym.

Nie zdążyłam poznać go lepiej, posłuchać szczegółów... brak dalszych informacji, które byłyby wspaniałym materiałem do wniosków.

Ale mogę napisać moje...

Końcówka 6 klasy podstawówki: Pamiętam ten dzień kiedy nowi koledzy weszli na naszej lekcji zobaczyć nas - ich nową klasę. Wyciągaliśmy do nich ręce aby się z nimi przywitać z osobna. Jakie było moje zdziwienie kiedy zostałam pominięta. Schowali przede mną ręce i udawali, że mnie tam nie było. Nie wiedziałam o co tu chodzi.

3 lata gimnazjum...

Nowi widzieli mnie drugi raz w życiu i na starcie postanowili, że nie przeżyją dopóki ja będę tak sobie nietknięta tuptać do szkoły. Tak więc przez 3 lata trwały ciągłe próby zniszczenia mnie. Nie będę wchodzić w szczegóły. Udało im się. Złamali mnie. Oto jestem i choruję na zaburzenia depresyjno-lękowe.

Minęło całkiem dużo czasu od kiedy skończyłam gimnazjum. Zawsze zadawałam sobie pytanie " Dlaczego to robili?". Byłam szarą myszką, która usuwała się z każdemu z drogi. Nie przyszło mi do głowy nic bardziej sensownego jak to, że znali jakieś o mnie plotki. Nie znali, nie widzieli, nigdy ze mną nie pisali, a mimo to postawili już nawet wcześniej, że stanę się obiektem "do zniszczenia".

To bardzo smutne, że ludzie roznoszą plotki. Wiecie jak to jest kiedy krąg kobietek się przy alko spotyka i rozmowa spada na inne kobiety. Obgadywanie innych to niekończąca się zabawa. I na dodatek jaka świetna. Kobiety sobie nawzajem zazdroszczą, więc automatycznie próbują sobie również zaszkodzić. Wszystko to się dzieje poza naszą wiedzą. Potem nagle nad Tobą wisi zła reputacja, o której istnieniu nawet nie masz pojęcia. Zła reputacja, która z góry w oczach innych ludzi przesądza kim jesteś. Ktoś Cię nie zna, ale zna Twoją reputację. Tak Cię traktuje i tak Cię krzywdzi.

[mariabucardi]

Czytanie z kart Tarota - Jak otworzyć się na nowe życie? | Maria Bucardi

[dopetaleobject]

Co robić w odpowiedzi na próbę dręczenia - Historyjka społeczna, plan dla ucznia z ASD

Co robić w odpowiedzi na próbę dręczenia – Historyjka społeczna, plan dla ucznia z ASD

Mój Zespół Znam osoby dorosłe, które się martwią jeśli ktoś jest dręczony. Te osoby są w moim Zespole. Mój Zespół będzie ze mną współpracował, by zapewnić mi bezpieczeństwo i komfort w szkole i poza nią. Jestem ważnym członkiem Zespołu. Pracujemy razem. Mój Zespół pomoże mi z każdym problemem. Poniżej znajduje się moje zdjęcie wraz z Zespołem. Członkowie mojego zespołu wpiszą w odpowiednich…

[kosiorek00]

22 marca 2022

Boże jaki miałam koszmarny dzień! Klient pojechał po mnie jak po łysej kobyle. Tak na mnie naciskał jak pierwszy raz z nim rozmawiałam, że źle mu policzyłam termin podpisania umowy. Umowilam go w dniu w ktorym uplywal czas, ktory powinien odczekac, a powinnam w dniu kolejnym!Chciałam to odkręcić, ale nie miałam do niego nr telefonu, a że obiecał, że będzie jeszcze dzwonił, to czekałam. Zadzwonił dziś i wytlumaczylam z czego wynikał mój błąd i że przepraszam, ale musimy przesunąć go o jeden dzień. Boże. Ale się wyrzyl na mnie. Od poczatku chciał wymusić wczesniejszy termin, bo ktoś inny, kiedyś tam liczył to w inny sposób niż ja. Nie pomogły tłumaczenia, że to wynika z przepisów. I argument, ze ktos to zrobil w szybciej jest z dupy. Pasował mu tylko PIĄTEK. Zasłaniał się tym, że on teraz będzie miał problem z drugą stroną umowy, a tak się składa że kilka minut wcześniej ta druga strona powiedziała,że się dostosuje bez problemu... Jak zobaczył, że nie wygra i nie ustapie to zaczął wymyślać,że on może się spotkac tylko przed lub po naszych godzinach pracy. Szefowa podeszła do telefonu nagle problem znikł i ostatecznie umowil się na WTOREK na 14.30....Dlaczego ludziom sprawia przyjemność dręczenie innych?

Abstrahując od tej sytuacji, bo tu ja popełniłam błąd i od tego się zaczęło, ale utwierdzam sie w przekonaniu,ze praca z ludźmi to bardzo ciężki kawałek chleba. A ostatnio to już w ogóle. Roszczeniowosc i chamstwo niektórych aż zadziwia.

Taka byłam umordowana po powrocie do domu, że zasnęłam na 2 godziny.

Nawet nie cieszyło mnie, to że panowie od dachu dziś przyszli i zrobili 1/3 🤭 a tak na to czekałam i się cieszyłam. Z tego wszystkiego powiedziałam mężowi,że mi się cos nie podoba i jeszcze z nim mam problem 🤣

Niech ten dzień się kończy.