#leczenie

[vvxxyy]

widzisz, najcięższe w całym tym rozstaniu jest chyba zrozumienie że on nie jest tą osobą, którą myślałam przez długi czas że jest

w mojej głowie, jest kimś lepszym, niż jest rzeczywiście

kimś, kto będzie w stanie walczyć o ten związek tak samo mocno jak ja

kimś, kto nie pozwoli odejść miłości swojego życia, bo tak mnie lubił nazywać

na rzecz narkotyków i zabawy

ale on to zrobił

a ja musze ruszyć dalej

[avversja]

Powrót do zdrowia to delikatny proces. Może zostać zakłócony, mogą na niego wpłynąć zmienne emocje.

[tazapomnianadziewczyna]

• 𝕁𝕒𝕜 𝕫𝕨𝕪𝕜𝕝𝕖 𝕡𝕣𝕫𝕖𝕤𝕒𝕕𝕫𝕒𝕤𝕫

𝕁𝕖𝕤𝕥𝕖𝕤́ 𝕫𝕓𝕪𝕥 𝕨𝕣𝕒𝕫̇𝕝𝕚𝕨𝕒

ℤ𝕟𝕠𝕨𝕦 𝕔𝕠𝕤́ ℂ𝕚 𝕤𝕚𝕖̨ 𝕡𝕠𝕞𝕪𝕝𝕚𝕝𝕠

𝕄𝕒𝕤𝕫 𝕦𝕣𝕠𝕛𝕖𝕟𝕚𝕒

ℤ𝕟𝕠𝕨𝕦 𝕨𝕪𝕞𝕪𝕤́𝕝𝕒𝕤𝕫

𝕃𝕖𝕔𝕫 𝕤𝕚𝕖̨

𝔹𝕣𝕫𝕞𝕚 𝕫𝕟𝕒𝕛𝕠𝕞𝕠 𝕔𝕠 ? •

[takjakos]

Zaczęłam się leczyć już jakiś czas temu. Zdiagnozowali mi depresję, stany lękowe i zaburzenia osobowości opsesyjno-kompulstywne. Dostałam leki których dawkę zmieniali mi dwa razy oraz nasenne, które mają działania przeciw depresyjne i przeciw lękowe. Czy żałuję? NIE. W końcu czyje, że żyje. Cieszę się z życia i wszytsko idzie po mojej myśli. Dawno tak dobrze się nie czułam.

[porcelanowalalka0]

Dziś jest 16 października 2024 roku.

W wakacje byłam w szpitalu psychiatrycznym i zdiagnozowano mi BNO, czyli Zaburzenie Osobowości Bliżej Nie Określone. Mam też dysocjacje i derealizacje ( w końcu wiem jak nazwać to co się działo, dzięki lekarzom ze szpitala)

Byłam tam miesiąc i jeden dzień. Na oddziale dla dorosłych. Szczerze? Pomogli mi bardzo, bardziej niż na oddziałach młodzieżowych na których byłam 7 razy.

Czuję się dobrze. To znaczy nie do końca.

Z jednej strony jest świetnie i to bardzo, w końcu chce żyć itp, itd.

Jedyne co teraz jest nie tak to:

Nawrót samookaleczeń oraz problemy z jedzeniem.

Tylko to.

Walczę, naprawdę się staram.

Ostatnio, 2 października były 3 miesiące bez sh. Oczywiście tego samego dnia to popsułam, nie wytrzymałam.

Jakaś część mnie pragnie tego, by znów poczuć ból. Żeby pociąć się tak głęboko, żeby musieli mnie zszywać. Żeby widzieć krew spływającą po moim ciele, czuć jej ciepło, zapach... Bo właśnie to zawsze mnie ratowało i pomagało. Uspokajało. Dzięki temu czułam, że żyje po mimo tego, że nie chciałam żyć.

Tak wiem. To dziwne i szalone, ale tak jest.

Czuję wielką potrzebę żeby wziąć leki. Tak jak kiedyś, za starych dobrych czasów. Benzodiazepiny i opioidy...

Co mi to dawało ?

1. Spokój w głowie i w całym ciele, może czasami ten spokój był nadmierny, ale to nic

2. Dobrze mi się spało ( dopiero później pojawiła się bezsenność)

3. Euforia, pobudzenie

4. Zanik bólu

5. Zaniki poczucia głodu

I mogłabym wymieniać dalej.

Okres odstawienia... Ajjjj to był horror!

Niepokój, lęk, drażliwość, nadmierna męczliwość, nudności, ostre bóle głowy, nadwrażliwość na hałas, światło i zapachy, drżenia i bolesne skurcze mięśni, drżenia całego ciała ( ręce drżały mi bardzo mocno) bezsenność itp itd

.

Mam totalny chaos w głowie i niezły pakiet chorób/zaburzeń .

Spektrum Autyzmu, ADHD, PTSD, BNO, Lekomania, uzależnienie od bólu i problemy z jedzeniem ( psychiatra mówi, że mam zaburzenia odżywiania, ale nie wierze w to. Po prostu ja i jedzenie nie za bardzo za sobą przepadamy.

.

Trzymam się tego, że będzie dobrze, staram się jak mogę.

Do kiedyś! 💖

( postaram się pisać tu coś częściej )

[ojciecgnateusz]

Szczerze? Uznałem, że NIE będę używał terminu 'recovery'. Po ilościach wpisów osób, które uważają to za przerwę od diety czuję się dosłownie jakby ktoś mi napluł w twarz. NIE, recovery to nie jest przerwa w diecie. To dosłownie oznacza 'zdrowienie'. Pod opieką specjalistów zazwyczaj. W przypadku osób po/w trakcie terapii zdecydowanie to 'leczenie' brzmi jakoś ładniej, bardziej nazwijmy to 'realnie' gdzie ta realność to rzeczywista chęć wyjścia z zaburzeń lub próby wyjścia z zaburzeń.

Przerwa od 'diety' to raczej diet break, nie 'zdrowienie'

Tego się trzymajmy.

P.S to nie jest przytyk w stronę motylków, a raczej uświadomienie.

[happysad-suicide]

Organizm od tabletek zajechany a ciężkie noce i ciężkie stany zostaną..

[depresyjna-szmata]

"Znowu nie rozumiem, co się dzieje ze mną i dlaczego"

[elegantnutchaos-blog]

[bunnyhubbpd]

Borderline to zaburzenie afektywne? Rokowania borderline?

"Kolejnym argumentem jest to, że pacjenci Borderline szukają pomocy i pragną zmian, czyli traktują swoje „cechy” jako egodystoniczne, nie swoje, co jest nietypowe w zaburzeniach osobowości. Z samej definicji zaburzeń osobowości wynika, że problemem jest fakt, że osobowość traktuje się jako coś, co jest oczywiste, własne i nie podlega zmianie. Natomiast w BPD tak nie jest. Tutaj osoby często rozpaczliwie pragną całkowitej przemiany." ----------------------------------------------------------

Blog z 2019 roku ale jestem pewna, że wielu osobom z BPD pomoże. Przynajmniej mnie zaintrygował oraz jakoś poprawił humor. Sam fakt, że to o wiele bardziej pasuje do zaburzenia afektywnego a nie jeżeli osobowości jakoś mnie uspokoił. Oczywiście nadal jest Borderline wpisane jako zaburzenie osobowości. Petycja o zmianę kategorii tego zaburzenia oraz zmianę nazwy nie przeszła. Aczkolwiek uważam, że to tylko kwestia czasu.

[nie-przygoda]

Ktoś orientuje się czy da się trafić do psychiatryka z marszu, bez wcześniejszego umawiania terminu? Nie chcę umierać ale nie kontroluję siebie i boję się o moje życie...

[za-sniegiem]

* analiza siebie, nic ciekawego (zresztą, jak zwykle) *

> uporczywe i wszechobecne uczucie napięcia i niepokoju ❌

Ciężko powiedzieć, raczej nie kojarzę po sobie, abym cały czas, albo chociaż dłuższy czas odczuwała napięcie. Emocje raczej ze mnie schodzą.

> Przekonanie, że jest się społecznie nieudolnym, osobiście nieatrakcyjnym lub gorszym od innych ✅

Tak. Społecznie nic mi nie wychodzi, dopóki ktoś sam nie wyjdzie z dłuższą inicjatywą, samemu jestem beznadziejna. Nieatrakcyjna jestem po prostu i z wyglądu (nawet pijane menele nigdy mnie nie zaczepili, więc pewnie jest nawet gorzej niż myślę) i charakteru - jeżeli ktokolwiek interesuje się tym co ja, ma na 100% większą wiedzę w temacie, więc na kij mu ktoś taki.

> Nadmierne zaabsorbowanie potencjalną krytyką lub odrzuceniem w sytuacjach społecznych. ✅

Tak. Na zajęciach musiałam dniami się przełamywać, aby odpowiedzieć na pytanie profesora. Serce w gardle, cała czerwona. A to wszystko ze strachu, że powiem coś źle, że mnie wyśmieją lub po prostu negatywnie o mnie pomyślą. Do ludzi też się nie odzywam, bo pewnie bym im w czymś przeszkodziła, pewnie nie znam tematu, pewnie nic nie wiem i jeszcze by uznali mnie za wścibską lub desperatkę.

> Niechęć do wchodzenia w bliższe relacje z ludźmi, chyba że ma się pewność, że zostanie się polubionym. ✅

Tak. Gdy tylko odczuwałam, że ktoś nie do końca za mną przepada, zawsze się wycofywałam. Moje "bliższe" relacje były i tak na bardzo ograniczonym poziomie z obawy, że jak za dużo o sobie powiem, to mnie znielubią. Próbowałam być jak najbardziej neutralna, aby dało się mnie polubić. Aby ktoś mnie polubił, a ja żebym mogła mieć kogoś znajomego.

> Ograniczenia w stylu życia ze względu na potrzebę bezpieczeństwa 🤔

Ciężko powiedzieć. Teraz nawet nie myślę, aby pójść na koło zainteresowań czy na warsztaty z obawy przed samotnością. Nie chcę się na nią dodatkowo narażać. Jednocześnie podejmowałam się rzeczy, które wychodziły poza moją strefę bezpieczeństwa. Zapisałam się do wolontariatu chociażby. Będę się podejmować pracy w gastro... (Choć jak to jest czas przyszły, to może nie będę się tak rozpędzać)

> Unikanie działań wiążących się z istotnymi kontaktami interpersonalnym, z obawy przed krytyką, dezaprobatą, odrzuceniem. ✅

No tak. Wolę się gdzieś zaszyć niż sprowokować kogoś do negatywnego myślenia o mnie. Nie chcę, żeby ktoś mnie skrytykował, obraził czy odrzucił. Przeraża mnie to.

Miało być 4/6. Jeżeli nie liczyć tego, gdzie się waham to jest na styk. Moich przypuszczeń, przynajmniej jak nie zapyta, psycholożce nie powiem. W końcu mogę się mylić, choć obawiam się, że bardzo na to wskazuje. Podobno od 0,5 do 3% populacji ma taką osobowość. Wow, jakie to wyjątkowe. Do dupy z taką wyjątkowością, do dupy ze mną, do dupy z życiem.

[pustazapalniczka]

Nie wyleczysz się dopóki nie przyznasz się przed samym sobą jak bardzo boli

To nie była twoja wina

Pozwól sobie ruszyć dalej

Nie pozwól by przeszłość miała nad tobą kontrolę i to co cię kiedyś skrzywdziło

[ormus-online]

Odkryj Nową Medycynę Dr. Hamera – Fakty, które Zmienią Twoje Postrzeganie Zdrowia!

Odkryj Nową Medycynę Dr. Hamera – Fakty, które Zmienią Twoje Postrzeganie Zdrowia!

Czy zastanawiałeś się kiedyś, jak emocje i psychika wpływają na nasze zdrowie? Nowa Medycyna Dr. Hamera wprowadza rewolucyjne podejście do leczenia, które może całkowicie odmienić nasze rozumienie chorób. W tym filmie omówimy podstawy tego podejścia, jego kontrowersje oraz to, jak może wpłynąć na Twoje zdrowie. Dowiedz się, jak traumatyczne doświadczenia mogą prowadzić do chorób i co zrobić, aby odzyskać pełną kontrolę nad swoim zdrowiem!

👉 Link do artykułu: https://ormus-online.pl/artykuly/ryke-geerd-hamer/

👉 Po więcej ciekawych informacji zapraszamy na naszą stronę https://ormus-online.pl

[klinikazakrzewscy-blog]

Jak przebiega leczenie trądziku?

Trądzik jest jednym z najczęstszych problemów skórnych, który dotyka ludzi w różnym wieku. Choć jest szczególnie powszechny u nastolatków, może również występować u dorosłych. Leczenie trądziku jest złożonym procesem, który wymaga zrozumienia przyczyn oraz indywidualnego podejścia do każdego przypadku.

Diagnoza i plan leczenia trądziku

Pierwszym krokiem w leczeniu trądziku jest diagnoza. Dermatolog lub lekarz rodziny przeprowadza dokładny wywiad medyczny oraz ocenia rodzaj i stopień trądziku. Na podstawie tego diagnozuje się trądzik łagodny, umiarkowany, ciężki lub trądzik ropny. Następnie ustala się plan leczenia, który może obejmować leki miejscowe, doustne lub procedury kosmetyczne.

Leki miejscowe, takie jak kremy, żele lub maści zawierające retinoidy, antybiotyki lub kwasy salicylowe, stosowane są bezpośrednio na skórę dotkniętą trądzikiem. Mają one na celu zmniejszenie produkcji sebum, zwalczanie bakterii oraz łagodzenie stanu zapalnego skóry. Leki doustne, takie jak antybiotyki czy izotretinoina, są stosowane w bardziej zaawansowanych przypadkach trądziku, zwłaszcza gdy jest on uporczywy lub nie odpowiada na leczenie miejscowe.

Zasady pielęgnacji i nawyków zdrowotnych

Oprócz leków, istotną rolę w leczeniu trądziku odgrywa odpowiednia pielęgnacja skóry oraz zdrowe nawyki życiowe. Należy unikać zatykania porów, stosować łagodne środki myjące przeznaczone dla skóry trądzikowej oraz regularnie usuwać makijaż. Ważne jest również unikanie przetłuszczających kosmetyków i produktów do pielęgnacji, które mogą nasilać objawy trądziku.

W przypadku trudniejszych objawów trądziku warto rozważyć skorzystanie z pomocy specjalistów, którzy mogą zalecić zabiegi takie jak:

Leczenie farmakologiczne: stosowanie leków miejscowych lub doustnych, które pomagają w zwalczaniu stanu zapalnego i regulacji produkcji sebum.

Zabiegi laserowego leczenia trądziku: skuteczne metody redukcji wyprysków, blizn oraz przebarwień pozapalnych, poprzez działanie na tkanki skórne.

Zabiegi złuszczające i oczyszczające skórę: procedury, które usuwają martwe komórki naskórka, oczyszczają pory oraz wspomagają regenerację skóry.

Podsumowując, leczenie trądziku jest procesem, który wymaga cierpliwości i systematyczności. Wiele osób z trądzikiem odnotowuje poprawę stanu skóry dzięki odpowiednio dobranemu leczeniu oraz dbałości o higienę i zdrowy styl życia. W przypadku problemów z trądzikiem zawsze warto skonsultować się z doświadczonym dermatologiem, który dobierze najlepsze dla nas rozwiązanie terapeutyczne.

[trudnadusza14]

Nie taki szpital zły jak myślałam