#bół

[tanczysz-z-demonem]

Wciąż usypiam demony w głowie...

[roro-need-to-be-skinny]

Ten moment kiedy bół wbijania się kręgosłupa we wszystko daje ci sadysfakcje🦋

[bezciebienieistnieje]

Czasem przychodziło mi do głowy, że lepiej byłoby zniknąć, raz na zawsze, w mgnieniu oka rozpłynąć się w powietrzu, bez śladu.

Magdalena Tulli (via bezciebienieistnieje)

[youbrokeme]

"Najlepiej nikomu nic nie mówić. Chuj że masz problemy. Siedź cicho,bo oni i tak ci nie pomogą."

[puti-n]

chciałbym zamknąć oczy i zobaczyć znowu nas tam

Kękę

[odurzonyzyciem]

Za płaszczem mam stragan starganych emocji, którymi jak zawsze nie dzielę się z światem.

Floral Bugs

[momencik]

Nie chce powiedzieć, że prawie cały czas czuje się w środku martwa, że smutek pojawia się tylko na moment, jak ukłucie bólu.

Klucz – Mats Strandberg, Sara Bergmark Elfgren

[dwunastymarca]

Byłaś pod każdym względem wszystkim, czym można być. Gdyby ktokolwiek mógł mnie uratować, byłabyś to Ty.

Jennifer Niven - Wszystkie jasne miejsca 

[jaki-tu-sens]

Bawisz się mną, wiem o tym. Więc dlaczego nie mogę odciąć się od ciebie zanim zacznie mnie boleć?

[zniszczona-nastolatka]

Boję się relacji...

Boje się uczuć

Boje się zranienia

Może dlatego powinnam uciec z tego piekła

Nie chce czuć bólu

Lecz tęsknota mnie niszczy

Dlaczego nie patrzę

w czas rzeczywisty

Może wtedy nie było dobrze

Lecz na pewno było łatwiej

niż umierać w morzu wspomnień

tonący łapie się każdej ręki

ale dlaczego umie są to kurwa tabletki?

Które po części mi pomagają

Lecz tylko na chwile

Potem zabijają

Czy ja jeszcze żyje?

[kartonowepudlo]

Chodźmy jarać trawę przy blasku księżyca o północy

[aleksasii]

"Miłość"

Więzienie duszy - lecz związane ręce, związane nogi

Witaj maleńka, zapraszam w moje skromne progi

Uwierzysz w te słowa co prawdy nie dotyczą

Lepiej bądź cicho, tutaj tylko nieliczne krzyczą

Najkochańsza moja, trzymana na krótkim łańcuchu

Będę cie karmił, lecz głód pozostanie w tym brzuchu

Bo nie moge ci dać upragnionego twego szczęscia

Boś ty taka naiwna, nieodporna na moje zaklęcia

Zakłamane moje oczy znów obdarły twoją dusze

Mówię ze się zmienie i tak mówie bo tak musze

Byś wierzyła w czułe słówka i kolejne szanse znów dawała swojemu oprawcy

Nigdy ci nie powiem prawdy, dla ciebie mam miano wybawcy

Jesteś moja! Jak mała zabawka, nie ma przerwy, żadnego odwetu!

Bo ja CHCĘ! Tylko prosze kochanie..

Nie mów nikomu naszego sekretu.

[strangeerboy]

i miss you, i’m sorry

[mrshinigami95]

23.07.2019 Dzień Ostatecznego Rozpadu.

Nie mam pojęcia od czego zacząć, tyle jest myśli i historii które chciałbym napisać jako pierwsze. Na pewno początkowe wpisy będą dłuższe i bardziej chaotyczne, może to będzie jeden wpis dziennie, a może 3-4 zobaczymy. Raz historia, raz przemyślenie, a może i obrazek z przestrogą czy motywacją na przyszłość. Ale zacznijmy od ‘początku’. 23.07.2019 - Dzień w którym spytałem się mojej byłej dziewczyny po raz ostatni i wyłożyłem moje uczucia po raz ostatni na stół, aby spróbować naprawić nasz związek. Związek trwał 5 lat i 1 miesiąc. Pod koniec czerwca 2019 postanowiliśmy się rozstać, było to dramatyczne ale nie o tym na razie. Nie rozmawialiśmy ze sobą zbytnio, ani się nie widzieliśmy ani razu przez około miesiąc czasu. Ja do Niej pisałem jakieś 4-5 razy w tym czasie, ale byłem raczej zbywany i utwierdzany w przekonaniu, że to koniec mimo tego że uważa mnie za najlepszego faceta na ziemi i dalej mnie kocha... Oczywiście próbowałem za każdym razem walczyć o to, żebyśmy dali sobie kolejną szansę, ponieważ rozpad to była decyzja nie spowodowana żadnymi zdradami czy coś podobnego. Po prostu od jakiegoś roku powiedzmy jakoś czuliśmy się mniej szczęśliwi, a szczególnie Niestety Ona. Ja szczerze mówiąc byłem Nią co raz bardziej zafascynowany i podjarany, tak jak to było pierwszego miesiąca tak teraz po 5 latach czułem to samo, albo i więcej. Jak się okazało Ona niestety przestała czuć ten ‘ogień’ i tutaj zaczęły się problemy, jakieś bardziej oschłe traktowanie, mniej uczuć w moją stronę i tym podobne. W każdym razie podczas tego miesiąca rozłąki i kilku rozmów inicjowanych z mojej strony, starałem się jak najbardziej potrafię i wiem, że zrobiłem wszystko co umiałem ale nie zostało to docenione czego się NIE spodziewałem. Bo znam tą osobę bardzo dobrze, tak myślę... Wysłałem nawet bukiet kwiatów Pocztą Kwiatową, ale to też nie pomogło w kolejnym spróbowaniu z Naszym związkiem. Ja chciałem bardzo, Ona mówiła, że już było za dużo prób i nie wierzy w poprawę. Do końca się kochamy i uwielbiamy, ale widocznie ja potrafię próbować do skutku, Ona już nie bardzo. 23.07.2019 napisałem bardzo długą wiadomość, ostatnią gdzie przedstawiłem dokładnie moje uczucia, punkt widzenia, opisałem problemy, powiedziałem czego chcę, co by nam pomogło i że warto walczyć do końca bo tego Sama mnie uczyła zawsze. Niestety jak podczas ostatniego miesiąca tutaj też dostałem odmowę, chociaż mnie kocha i oczywiście jestem najlepszy, najwspanialszy itd. to nie chce próbować po raz kolejny bo nie wierzy w polepszenie naszej relacji po 5 latach. Tak jak przez cały miesiąc teraz też ciężko mi uwierzyć w tą całą sytuację. Jak to możliwe, że straciłem najważniejszą osobę w moim życiu która dawała mi największe szczęście. Każdego dnia wstawałem myśląc o niej i zasypiałem w taki sam sposób. Jestem osoba która nie potrzebuję i nawet niekoniecznie lubi dużą liczbę osób, jakiś przyjaciół i tak dalej. Nie potrzebuję tego, wystarczy mi ta jedyna najważniejsza osoba i tam skupiam swoją całą uwagę oraz poświęcam się jej w 110%. Teraz chyba powoli widzę, że może to był błąd że postawiłem wszystko na ten związek i tę osobę. Całe moje szczęście, humor i czas był oddany ten osobie i postawiłem wszystko na tą kartę. Teraz nie mam nic, można powiedzieć. Jestem facetem, ale nie mam problemu rozmawiać o uczuciach z ukochaną osobą, już w ogóle w sytuacji kiedy jest to bardzo potrzebne, żeby o tym mówić i przypominać. Traktuję dziewczynę tak, jak ja bym chciał być traktowany pod względem uczuć i zachowania. Niestety, nie do końca to dostałem i w końcu zaczynałem to zauważać i mi tego brakowało. Nie wiem co będzie dalej, czy jeszcze będę próbować się spotkać lub porozmawiać i namawiać ją do spróbowania. Może minie kolejny miesiąc i wtedy spróbuję? Chyba lepiej nie skoro nie potrafi tego docenić co robię to nie zasługuję na mnie w tym momencie. Ja potrafię dać drugą i trzecią szansę, Ona najwidoczniej nie nawet jeżeli to nie jest tylko moja wina. Bardzo mi jej brakuję i czuję się jak w koszmarze każdego dnia. Mimo, że jestem facetem aktualnie 24 lata, oboje tyle mamy to codziennie chce mi się płakać przed snem. Nie wiem kiedy mi to minie, a wiem jak w tych czasach ciężko o normalną dziewczynę. W dobie instagrama, lajków i tego wszystkiego praktycznie każda lepiej wyglądająca dziewczyna ma kosmiczne mniemanie o sobie. Nie wiem jak ja się w tym odnajdę jako singiel po 5 latach w związku.  Kocham ją i to boli, całymi dniami rozmawialiśmy. Teraz nie mam do kogo się odezwać, ani z kim porozmawiać na ten temat. Postawiłem wszystko na tą osobę i nie mam praktycznie już niczego. DZIEŃ 23.07.2019

[smutna-dziewczynazbliznami]

"Miało już być dobrze. Właśnie miało..."

[odurzonyzyciem]

Teraz znam miejsca, gdzie nawet w lato jest mi zimno.

Kartky