#bezradność

[konstarnacja]

Człowiek nigdy nie jest bezradny. Zawsze może coś zrobić. Na przykład przestać się przejmować.

Ewa Nowak „Wszystko tylko nie mięta”

[krs4on]

po okropnej nocy nadchodzi okropny dzień

[pamietnikslonca]

Czy to źle,że tak często wątpię w siebie ?

[whateverihaveinmyhead]

ciężko się łapie oddechy, gdy nie ma nadziei na lepszą przyszłość

[chora-na-depresje]

Myślę, że w tym roku płakałam więcej niż kiedykolwiek.

Płakałam i czułam, jak z każdą łzą uchodzi ze mnie życie.

Starałam się wyrzucić z siebie wszystko, co bolało, ale zawsze coś we mnie zostawało.

Płakałam głośno, w ciszy, samotnie i w czyimś towarzystwie. Z bólem, ogromnym bólem.

Płakałam, zadając sobie wciąż te same pytania: dlaczego? Próbując wrócić do chwil, kiedy byłam naprawdę szczęśliwa.

Płakałam…

Czułam złość, gniew, żal, smutek i samotność.

Płakałam i tuliłam samą siebie, próbując znaleźć ukojenie.

Zasypiałam z łzami spływającymi po policzkach, które miały smak pękniętego serca.

Płakałam… i chyba każda z tych łez, do dziś, uczyniła że nie chce być już na ziemi i płakać

~ Autor nieznany

[thatunawareness]

MAM DOŚC

Przy tym głupim rozwodzie jedyne co ci mówią to

„ to nie twoja wina „

„ nie zamartwiaj się tym „

„ wiem ze to na ciebie wpływa ale nie powinno „

„ to nie dotyczy ciebie „

„ to sprawa twoich rodziców „

„ nie musisz sie w to angażować „

OKEJ ROZUMIEM TE SLOWA ale dlaczego one NIC nie zmieniają i dalej czuje to samo NIENAWIDZE tej BEZRADNOSCI i mieszania mnie w te sprawy

[theelzie]

[czarnastronakrolewny]

Nie wytrzymam już tego !!!!!

[ewelain]

Hej ponownie...chyba mam takie nudne te posty,że nikt się do mnie nie odzywa..ale to może i lepiej. W końcu kto by chciał z jakąś pojebaną pisać. Ja już sama siebie mam serdecznie dość. Ja już nie wyrabiam... Moja psychika jest już na dnie. Chciałabym z tad odejść.

[krs4on]

"Piszesz jakbyś nie miała duszy"

[whateverihaveinmyhead]

Jestem źródłem swoich problemów i nie umiem nic z tym zrobić

[chora-na-depresje]

Powroty tu są dla mnie jak terapia, wracam w najgorszych przypadkach...

[theelzie]

I znów wyraźniej czujesz potrzebę nieistnienia.

[czarnastronakrolewny]

Zrobiono ze mnie potwora a byłam aniołem

[patiencee0]

Rozpadam się. Chciałabym usłyszeć miły głos, kogoś kto powie mi, że wciąż jestem wartościowa, że mogę być słaba, że mogę odpuscić, że jest dobrze. Że nie zjebałam. Że wystarczam.

Nn

[kill-my-bitch-now]

Może pora napisać tak szczerze. Wygadać się co dzieje się w moim życiu.

A dzieje się dużo. Skończyłam 23lata, zostałam mamą, dorosłam.

Lecz dalej żyje w toksycznym związku, posiadam toksyczna rodzinę.

Mam 23lata. Czego się boje ? Boje się że moje dziecko znienawidzi mnie taka jak ja swoją matkę. Boje się że będzie miała tak chujowe dzieciństwo jak ja, że będzie jej czegoś brakowało.

Zaczynałam dodawać tu posty jako gówniara, któreś chuja wie o życiu. Osoba która chciała się zajebac i robiła głupie rzeczy . Teraz wiem że wtedy szukałam tylko miłości, wsparcia, uwagi.

Jestem mamą i teraz wiem że moja matka zjebala mi życie. Że to jej wina.

Trafiłam na blog wspaniałego chłopaka i wiem że nie tylko ja mam przesrane. Wiem że jest dużo osób które mają gorzej.

Obiecuję sobie że nie będę jak własną matką i już nic w życiu nie zjebie.