#WIARA

[niesforni]

Tylko temu, kto pyta o szczegóły, można uwierzyć, że rzeczywiście chce zrozumieć drugiego człowieka. Ciekawość szczegółów to sposób na okazanie miłości.

~Alessandro D'Avenia

[nobi-s]

To, co człowiek kocha, poznaje się po tym, za co jest w stanie cierpieć

Scott Hahn

[sadark-angel]

"Wiem, że się boisz. To zrozumiałe. Nikt z nas nie wie, jak to się skończy. Możemy ci mówić, że wszystko będzie dobrze. Możesz mówić to sama sobie. Musisz pamiętać, że przyszłość jest niepewna. Zawsze będzie. Nasz czas jest bardzo ograniczony. I w tym wszystkim pozostaje nam tylko jedno. Wiara. Musisz wierzyć. Musisz wierzyć, że kiedyś wszystko będzie dobrze. Jeśli jednak nie będzie, to nie oznacza, że się nie udało. To oznacza po prostu, że to kiedyś nie jest jeszcze odpowiednią porą."

"Start a Fire" P.S. Herytiera

[usmiech-slonecznika]

"A czy ja wierzę w Boga? A czy on wierzy we mnie?"

ReTo

[miloscnieztegoswiata]

Doceń tę chwilę, ona już nigdy więcej nie powróci.

[black-rose-666]

Gdy przelewałem swe myśli na kartke papieru

Nie myślałem wtedy o bólu który w sobie noszę

Gdy nadchodził późny wieczór czułem się lepiej

Gdy była już noc czułem że wreszcie żyje

Zajmowałem się hobby które kocham

Subkulturą i wiarą którymi żyje

Lecz w dniu byłem niczym zombi

I pozostawiony z mymi myślami

[am-nezja]

"Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną."

*Psalm 23

[trudnadusza14]

Do tych co mówią że mi się nie uda

"JESZCZE WAM KURWA POKAŻE I JAK MI SIĘ UDA KOPARY WAM OPADNĄ I TO JA SIE BEDE ŚMIAĆ OSTATNIA"

[denimixart]

"Uwierz, że możesz, a jesteś w połowie drogi." -Theodore Roosevelt

[the-road-to-dreams]

Zdarzają się piosenki, których treść wydaje się stanowić naszą opowieść. Doszukujemy się w nich wskazówek, jak żyć, a jeśli ich nie znajdujemy, włączamy piosenkę od nowa, wierząc, że przegapiliśmy słowa najważniejszej zwrotki.

Anna Dąbrowska, Nauczyciel tańca

150 & 04/07/24

[niesforni]

Czasem spotykasz człowieka, który widzi w Tobie dużo więcej niż Ty dostrzegasz. Wierzy w Ciebie mocniej niż ktokolwiek inny na świecie. Doceni i pokocha wszystko to, czego nikt inny nie jest w stanie nawet dostrzec.

~Rafał Wicijowski

[nobi-s]

Ludzie nie porzucają tych, których kochają, porzucają tych, których wykorzystują.

[sandinix]

[miloscnieztegoswiata]

Relacje stają się puste

właśnie przez niego.

Ludzie uważają, że to głębia,

a tak naprawdę to ogromna płytkość i pustka.

Wierzą w miłość

tam gdzie żądza i grzech.

Wierzą w bliskość

tam gdzie egoizm i pycha.

Mowa tu o s3ksie,

który przed małżeństwem jest przeciwieństwem miłości.

Całe relacje przez niego są zniszczone,

a serca poranione.

Tam gdzie nie ma czystości,

tam zatracenie.

"Współczesny s3ks"

[walcz-bo-warto]

Życie nie zacznie się gdy schudniesz, kupisz wymarzony dom lub osiągniesz wszystkie swoje cele. This is it. Tu i teraz. Każdy kolejny dzień to Twoje życie. Poranne mycie zębów, robienie kolacji i godziny spędzone z telefonem w ręku to też Twoje życie. Czasem wydaje nam się, że wciąż czekamy na jego start, a tak naprawdę czekamy już tylko na metę.

~vveronikasyoga

[nadzieja-e]

1548 dni mroku

Minęło 1548 dni od chwili, gdy nasze drogi się rozeszły. Od tamtego momentu wszystko we mnie krzyczało twoje imię. Każdy dzień był jak kolejna strona w książce, którą pisałam sama — o tobie, o nas, o miłości, która nigdy nie była bajką, choć tak bardzo chciałam, by nią była.

Przez te dni kochałam cię w sposób, który był moim więzieniem. Twoja obecność, choć tylko w moich myślach, była jak niewidzialne łańcuchy, które ciążyły na każdym kroku. Byłeś tam — w snach, w przebłyskach wspomnień, w pustych miejscach obok mnie, które wciąż wydawały się czekać na ciebie. Kochałam cię tak, jak wiatr kocha morze — z siłą, która niszczy, zamiast budować.

Każdego dnia pytałam siebie, dlaczego nasze ścieżki musiały się rozejść. Czy to ja zawiodłam? Czy nasza miłość była zbyt słaba? A może świat po prostu nie był gotowy na nas dwoje? Miałam nadzieję, że czas uleczy ten ból, ale czas był tylko świadkiem mojej walki. Przez 1548 dni oddychałam twoim cieniem i płakałam za nami — za wszystkim, czym byliśmy i czym nigdy już nie będziemy.

Wyobrażałam sobie, że wrócisz. W snach widziałam, jak trzymasz mnie za rękę i mówisz, że możemy spróbować jeszcze raz. Ale sny są jak mgliste pejzaże — piękne, ale nieuchwytne. W rzeczywistości byłeś tylko wspomnieniem, a ja żyłam w zamku zbudowanym z marzeń, które rozsypywały się jak piasek przy każdym podmuchu wiatru.

Chciałam napisać książkę o nas. Taką, która opowiadałaby o tym, jak bardzo cię kochałam, jak bardzo pragnęłam stworzyć z tobą coś trwałego. W tej książce miało być miejsce na ból i na przebaczenie, ale przede wszystkim miało być miejsce na happy end. Jednak nasza historia nigdy nie była bajkowa. Miłość, którą do ciebie czułam, była jak ogień — namiętna, ale niszczycielska, pozostawiająca jedynie popiół.

Dziś, po 1548 dniach, zamykam tę książkę. Nie dlatego, że przestałam cię kochać, ale dlatego, że przestałam gubić siebie w tej miłości. Wiem, że zawsze będziesz częścią mnie, ukryty w zakamarkach serca, jak dawno zapomniany ogród, którego nie chcę już odwiedzać. Zrozumiałam, że trzymanie się przeszłości odbiera mi siłę, a ja już nie chcę być słaba.

Nasza miłość była piękna w swoim chaosie, ale była też moją klatką. Każde wspomnienie o tobie było jak cierń, który wbijałam głębiej, nie potrafiąc go wyrwać. Dziś wyrywam te ciernie, choć krew, która płynie, przypomina mi o tym, jak głęboko cię kochałam.

Po 1548 dniach mroku wybieram światło. Po raz pierwszy stawiam siebie na pierwszym miejscu. Dziś uczę się kochać siebie tak, jak kiedyś kochałam ciebie — z całym oddaniem, z całym sercem. Może nasza historia nigdy nie miała być baśnią, ale nauczyła mnie jednej rzeczy: miłość to nie tylko dawanie, to także umiejętność pozwolenia sobie na odejście.

Twoja gwiazda wciąż świeci gdzieś na horyzoncie mojego życia, ale już nie muszę próbować jej dosięgnąć. Oświetla moją przeszłość, ale to nie w jej blasku chcę żyć. Dziś patrzę na siebie i widzę kogoś, kto przetrwał. Kogoś, kto w końcu zrozumiał, że miłość, która rani, nie jest miłością, na którą zasługuję.

1548 dni mroku wystarczyło. Dziś wybieram wolność, wybieram siebie i uczę się żyć od nowa — bez ciebie, ale z nadzieją, że świat ma jeszcze dla mnie historie z prawdziwym happy endem.

~Justi