#Jeremia

[li-louie]

Necromancer Veresk and His Retinue: Part 2

The bodies of reanimated ones require daily care. Any damage received, as well as wear and tear, doesn't heal on its own. They must be fixed by the necromancer master. This constant routine became a ritual that provides a semblance of normalcy in Veresk's isolated existence.

In return, the retinue pay him with the unwavering loyalty that only the dead are capable of.

[erikvelema]

God ik zoek, roep, klaag,…

[taunuswolf]

[rausule]

Die apokriewe van Jeremia.

Ons het twee dokumente van min waarde, in fiktiewe verband met die groot profeet: die eerste, wat gewoonlik onder die titel Paraiipomeni of Laaste feite (letterlik: Laaste woorde) van Jeremia gaan, was die eerste keer bekend in 'n Ethiopiese weergawe, gepubliseer op drie mss . van A. Dillmann, Chrestomathia aethiopica, pp. 1-16 (Leipzig 1866) dan in 'n Griekse teks geredigeer deur A. M. Ceriani, Paralipomena Jeremiae Prophetae (Mon. Sacr. et Prof., V, pp. 111-18, Milaan 1868) en in 'n Armeense weergawe met dubbele resensie, datum in die lig van die Mekhitarist Fathers, Thanqaran, I, pp. 349-357 358-364 (Venesië 1896); die ander is in Arabies in Siriese karakters (karshūnico), en is deur twee mev. van die eeu XV-XVI van A. Mingana, A new fermeah Apocryphon (Bull. Ryl. Libr., XI, [1927], pp. 328-437).

Dit blyk duidelik dat die eerste dokument as bron vir die tweede gedien het, soos chronologies vroeër, aangesien die Paralipomeni uit die 2de eeu nC dateer. C., terwyl die teks van die tweede, vir die gebruik wat dit maak van die Diatessaron (v.) nie vroeër as die sek. IV d. C.; maar beide laat ons 'n Egiptiese oorsprong sien, wat ook verklaar kan word deur die feit van 'n tradisie wat die graf van die profeet aan daardie streek toeken. Judaïstiese karakter bied sekere legendes behandel, maar herwerk deur Christene.

In albei is Abimeleg se rol groot, soos dit in die eerste dokument gesê word, of Abedmelek, soos hy in die tweede genoem word: hy speel die verpligte rol van slaap deur die hele tydperk van ballingskap, vandat Jeremia hom stuur om vir hom vye te gryp , totdat hy hulle nog vars kan eet "ses-en-sestig jaar later" in Babilon, waar hy hulle van 'n arend ontvang, soos die eerste vertel, van die aartsengel Migael soos die tweede sê. Slegs die Parahpomeni vertel ons van 'n steniging van Jeremia in Jerusalem, omdat hy die Messias verkondig het (waar daar klaarblyklik na Jesus verwys is); die Armeense weergawe voeg by dat sy beendere toe na Alexandrië vervoer is, waar hulle die eer gehad het van 'n besoek van Alexander die Grote. Die tweede apokriewe fokus eerder op die beskrywing van die fees van die terugkeer van die ballinge en Jeremia se vermanings om huwelike met heidense vroue te vermy, op die punt om die laaste lotgevalle van die profeet te vertel.

Na die bewind van Joakim, en na die onbeduidende en baie kort een van Joachin, neem die bediening van G. onder die bewind van Sedecia 'n minder vurige en gekwelde karakter aan, 'n rustiger toon: dit is die kalmte van berusting in die aangesig van die onvermydelike verwagte nasionale katastrofe. Zedecia gee meer en meer toe vir die party wat teen die Babiloniërs gekant is, teen G. se sienings: die profeet maak die gevolgtrekkings uit die beginsel wat hy nog altyd verkondig het, dat Jahve van die Babiloniërs gebruik sal maak om die sondige nasie te vernietig. Dit sal egter nie 'n definitiewe vernietiging wees nie; dit sal die toets van reinigende vuur wees. Nie selde stoot G., te midde van 'n belediging, sy blik verby die dreigende ongeluk, en deur die katastrofe sien hy die herlewing van die gesuiwerde volk.

Jerusalem vir die laaste keer beleër, G. het in die stad gebly is op sig dopgehou; maar nie opgee op sy houding van openlike afkeur nie, is hy gevange geneem (XXXVII, 15); volhardend in sy vermanings, is hy in 'n put gegooi om van honger te sterf (XXXVIII, 6), waaruit hy deur die ingryping van 'n jammerlike hofdienaar bevry is. Nadat die stad geval het, is hy met agting deur die oorwinnaars behandel: hoewel hy aangebied is om na Babilon te trek, het hy verkies om in Palestina by die nuwe goewerneur Godolia te bly om hom in sy heropbouwerk by te staan. Godolia vermoor, is die profeet deur die oproeriges geraadpleeg of dit gepas was om na Egipte te vlug; hy het namens Jahvè geantwoord dat hulle in hul vaderland moet bly, terwyl hy Egipte wantrou - soos hy altyd geleer het. Maar daar is ook hierdie keer nie na sy woord geluister nie, en G. saam met sy getroue Barug is teen sy wil deur die vlugtelinge na Egipte geneem (XLII). Ook daar het hy voortgegaan in sy sending van vermaning en raad (XLIII, 8 e.v.). Ons weet niks vir seker van sy dood nie. Volgens laat tradisies (Ps. Epiphanius, De vitis prophetrum, in Patrol. Graec., XLIII, 400) sou hy in Tafni in Egipte vermoor gewees het, of (Talmūd, Seder olām rabbā, 26, 77) eervol in Babilon gesterf het, deur Nebukadnesar daarheen gebring toe hy Egipte verower het. Die figuur van G. het toe altyd lewend gebly te midde van die opgestane nasie (II Makkabeërs, XV, 14-16; Matteus, XVI, 11), as die een wat net te midde van soveel afwyking die regte manier geleer het, terwyl hy sy missie in 'n sublieme mislukking afsluit.

Geskrifte. - Afgesien van die Klaagliedere (v.), bevat die boek Jeremia die geskrifte van hierdie profeet. Maar in die eerste plek is dit nie 'n organies saamgestelde boek nie, maar 'n eenvoudige versameling geskrifte; boonop is die titel alleen nie voldoende waarborg om al die inhoud persoonlik aan G. toe te skryf nie, voortspruitend uit 'n akkurate ontleding van die individuele geskrifte of beslissende bewyse of ernstige twyfel teen hierdie toeskrywing. Die boek is nie chronologies of konseptueel organies nie, hoewel dit hier en daar noemenswaardige spore van hierdie dubbele ontwerp het. Vandaar ook die moeilikheid om 'n voldoende opsomming te gee.

Begin gereeld met die profetiese roeping van G. (I); gevolg deur die twee voorspellings oor die goddeloosheid van die koninkryk van Juda (II-IV, 4) en oor die vyandelike inval (IV, 5-VI), wat beslis aan die tyd van Josia toegewys moet word; hoofstukke VII-X, wat handel oor die verwerping van die koninkryk van Juda, behoort blykbaar tot die tyd van Joakim; die profesie oor ontrouheid aan die Verbond (XI-XII) veronderstel duidelik die publikasie van Deuteronomium, en bowendien 'n aansienlike tydperk wat reeds verby is, waaruit ontrouheid aan sy voorskrifte voortgespruit het; die verskillende prosaïese en metriese gedeeltes wat in XIII-XVII versamel is, is, behalwe vir enkele afdelings, van twyfelagtige ouderdom; die afdeling XVIII-XX behoort in die mees opvallende dele tot die tyd van Joakim; die versameling fragmente in XXI-XXV word teruggebring na die laaste konings van Juda; die XXVI gaan terug na die vroeë dae van Joakim; die narratiewe gedeelte van XXVII-XXIX, asook die verhewe gedig oor die nuwe Verbond in XXX-XXXI, gaan terug na die tyd van Sedecia; die verskillende episodes wat in XXXII-XXXIV vertel word, het tydens die laaste beleg van Jerusalem plaasgevind, terwyl die ontmoeting met die Rekabiete (XXXV) en die verbranding van G. se geskrifte (XXXVI) uit die tyd van Joakim dateer; afdeling XXXVII-XLIV vertel die jongste gebeure in Jerusalem en die gebeure na die val daarvan, maar die profesie oor Barug (XLV) dateer uit die tyd van Joakim; die orakels teen die heidense nasies (XLV-LI) is van verskillende ouderdomme en geleenthede; die historiese bylaag (LII) herhaal die vertelling van die val van die hoofstad en van die deportasie.

Hoe het hierdie versameling geskrifte ontstaan? Sekerlik by verskeie geleenthede, en met die tussenkoms van meer as een redakteur. Die eerste kern daarvan kan met reg gesien word in daardie, by wyse van spreke, tweede uitgawe van sy geskrifte, wat G. self opgestel het en dit aan Barug dikteer, nadat die eerste boekrol deur koning Joakim verbrand is (XXXVI; sien hierbo). Maar hierdie oorspronklike uitgawe het nie as sodanig in ons boek oorgegaan nie; 'n dubbele stel bewyse toon dat dit deur latere redakteurs gekopieer is, wat hulle egter toegelaat het om te verskuif en ander wysigings.

Dr De Beer

[deus77vult]

Das Buch Jeremia (Jer) 17, 14

Heile mich, Herr, so bin ich heil, hilf mir, so ist mir geholfen, ja, mein Lobpreis bist du.

[the-harvest-field]

The Miracles of the God of Abraham

The Ladder On November 7, 1966, a significant moment unfolded for John Lennon as he discovered his personal gateway to serenity. It materialized in the form of a ladder, extending towards the heavens, affixed to the ceiling. Suspended from its end was a magnifying glass, waiting to be utilized. Ascending the ladder with purpose, John eventually reached its zenith. Peering through the magnifying…

[mensajeroseis]

quick n naughty sloppy 20 min doodle. anyways.

my capitalist megalomaniac goat 🐐

og post

[ortut]

Jeremias Ritter - Nautilus Snail, c. 1630 (Nautilus shell, silver-gilt)

[yeehawknight]

Chit chat 💬

Random drawing. I found a photo I liked while looking through pinterest and used it as reference :)

[chipstuetenmeer]

„Und du hast mich umarmt jetzt gib mich nie mehr her, denn wenn ich dich atmen hör, dann klingt das wie das Meer.“

- Jeremias, Meer

[80smovies]

[tricoufamily]

and brother, if you have the chance to pick me up

[autechres]

Daniel, I've grown quite fond of this Jeremy Elbertson creature the internet discusses. He has been showing up incessantly on my 'for you' page and is quite entertaining. What is it, beloved? Oh, he, in fact, acts manic. I believe he's one of the coldest minds of this generation. Look at him, saying he's going to kill me and is programmed for it. Quite fun, no? Don't stress, Daniel. I'd crush him if he ever were to harm you. Why are you laughing? We don't know if he's threatful. He is cultureless, however. Jeremy mentioned Leonardo da Vinci as two split people in one of his livestreams. It was quite revealing for me. No, I am not giggling. Oh, lover, this one is just marvelous. A phallic ultraviolet mirage on his wall. Very symbolic.

[taunuswolf]

[rausule]

Jeremia , In hierdie tyd het die episode wat in Jer., XXXVI vertel is, plaasgevind, baie belangrik vir die geskiedenis van die profeet se geskrifte. Hy het al sy geskrifte wat tot op daardie tydstip gekomponeer is in een bundel versamel en sy sekretaris Baruch (v.) opdrag gegee om dit by 'n spesiale geleentheid in die openbaar in die tempel te lees, en homself 'n mate van doeltreffendheid uit hierdie lesing belowe. Die voorlesing is gedoen, maar onder die mense wat daarna geluister het was daar ook 'n hofdienaar, wat onder die indruk van die dreigende toon van daardie skrywes dit aan van sy kollegas gerapporteer het, en hulle het Baruch die voorlesing privaat laat herhaal. Hulle was ook ontsteld en het die voorval aan koning Joakim gerapporteer, maar saam het hulle vir Barug en G. aangeraai om weggesteek te bly. Die koning wou ook na die voorlesing luister, en het met 'n welsprekende gebaar die agting wat hy van daardie geskrifte gemaak het uitgespreek: soos die boekrol in die leser se hande afgerol is, het hy twee of drie kolomme gesny en dit in 'n vuurpot gegooi wat naby was; en so totdat die hele volume in die vuur verteer is. Hy het toe beveel om G. en sy sekretaresse te arresteer, maar tevergeefs. In reaksie hierop het G. weer die hele boekrol aan Barug gedikteer, en meer het daarby gevoeg "baie toesprake soortgelyk aan dié" (XXXVI, 32).

[versiculosbiblicos]