#(on)waarheid

[darcyolsson]

sometimes i will listen to a song and know in my heart and soul that if the lyrics were in english it would have tumblr in a complete, utter, nochildren.mp3-esque chokehold

[mijnmobielemoleskine]

Het enige wat je met liegen bereikt is niet geloofd worden als je de waarheid spreekt. ― Aristoteles

[miss-hidden-desire]

Ik heb heel veel hoeken 😅🍆💦💯‼️

I have alot of corners in my house 😅🍆💦💯‼️

If i ask you to make love with me

Than i mean the first 10 minuts

Soft en tender

The hours after that

I wanna see every corner in the house

[paranatellonta]

Spite, Deeply Rooted

My colleague Charles had never really believed that back before I started working at the botanical garden, I’d been part of the team that invented the regenerating fluid we often used to revive plants. Originally, the fluid had been developed to restore species at the brink of extinction, especially those with specific properties advantageous to human health. As long as there was still a hint of life in them, we could save them—but whenever I referred to my university past, Charles probably assumed I’d made the coffee for the scientists, if anything at all.

I knew the value of my achievements, knew that the initial spark of the idea that led to the assembly of a team had been my own; I didn’t need Charles to acknowledge any of that. But even though I had nothing to prove to that guy, we did work together practically every day, and part of me wanted to be seen.

I could tell you that I was inspired by the sight of ripped leaves or brown spots in the greenhouse and simply wanted to help the plants, but what really motivated me to work on a new experiment was Charles’ condescension. I understand now that I took it too far: when I realised that the solution I sought lay in fusing animal material to plant matter, my easiest source of cells without a cell wall was my own human skin, which I was constantly shedding anyway, and therefore didn’t value as much as perhaps I should.

Not every experiment has the desired result; that’s why they’re experiments. Charles laughed at the monstrosity I’d grown amidst the giant water lilies, with its twisted claws and long human tongues. But this morning, when one of those wriggling tongues licked right across Charles’ face and left a trail of slimy latex and irritating hair, I was just as proud of this particular result as I’d been of the one that still continues to save lives.

—

[Image description: Photo of an abstract statue in tones of green, orange, and red, standing in the middle of a pond with lots of giant water lilies at the surface. Behind the statue there are more green plants, and above it is the metal construction of the greenhouse’s roof.]

[transformationalremotehealer]

Thanks so much John Consemulder, Honorary Paul Hellyer from Canada telling us to attract extraterrestrials by stopping to produce nuclear weapons, I love this interview! We are not alone, our extraterrestrial friends are already cleaning up our seas from nuclear raditation. The Human Condition talk with Hon Paul Hellyer interviewed by John Consemulder. Love is the key! Love, Mirjam Schouten. https://www.schumanninstituut.com

[birilio]

Waar

[lelieblad]

wanneer je vriendinnen hoort praten over hun struggles met moe zijn, tegelijkertijd onderprikkeld als overprikkeld zijn, en zich onrustig en lusteloos voelen, en je luistert en denkt, goh, dat gevoel is dus niet iets wat normaal is dus?

[erikvelema]

Context en karakter

[peterpauldoodkorte]

De kamer ernaast

The room next door The Room Next Door is de nieuwe film van Pedro Almodóvar (Dolor Y Gloria) met schitterende hoofdrollen van Julianne Moore en Tilda Swinton. In dit intieme drama over ouder worden, leven en sterven, staat de kracht van vriendschap centraal. Ingrid (Julianne Moore) is een succesvol schrijfster die ontdekt dat een oude vriendin Martha (Tilda Swinton) ziek is. Ze waren elkaar uit…

[vastingedachten]

De ongrijpbaarheid van geluk en verdriet…

Geluk en verdriet zijn als eb en vloed; ze komen en gaan, in een ritme dat we allemaal herkennen. Geluk vult je hart met licht, een sprankeling die je even laat zweven. Maar soms dooft die sprankeling langzaam uit door de uitdagingen van het leven.

Verdriet voelt dan weer zwaar, als een donkere wolk die alles vertroebelt. Het lijkt eindeloos, maar ook verdriet heeft zijn tijd. Net zoals wolken uiteindelijk altijd wijken voor de zon.

Hoe verschillend ze ook zijn, geluk en verdriet hebben één ding gemeen: ze zijn tijdelijk. Ze herinneren ons eraan dat het leven altijd in beweging is. Geluk leert ons genieten van wat er ís, terwijl verdriet ons kracht geeft om door te gaan.

Het leven is een spel van licht en schaduw, en juist die wisselwerking maakt het écht. Omarm beide, want zonder schaduw zou je het licht niet zien.

Van. Mij.

[se-coaching]

Spreek je innerlijke waarheid

Zelfcensuur: Waarom Doen We Het? In de afgelopen maand viel het me op hoe vaak we onze eigen innerlijke waarheid onderdrukken vanwege de angst voor conflicten of afwijzing. Waarom handelen we zo? Vaak komt dit voort uit de wens om anderen tevreden te stellen of om ongemakkelijke situaties te vermijden. Dit leidt er echter toe dat we onszelf verloochenen en innerlijke onrust ervaren. Neem…

[saulsplace]

De wereldwijde censuurindustrie: ‘The Censorship Industrial Complex' blootgelegd

[iloveotters2000]

Ik moet je laten gaan, onze connectie is niet gezond en doet me alleen maar meer pijn. Om jou blijven geven is als mijn eigen graf graven. Ik ga nog een tijd om je blijven geven, maar de tijd zal het wel doen slijten. Je bent een mooi persoon en ik ben er zeker van dat je goed bent (van inborst), maar je bent jammer genoeg niet goed voor mij. Ik moet luisteren naar de mensen rondom mij en naar mijn eigen verstand. mezelf beschermen. Misschien zijn we zelfs te gelijkaardig en beïnvloeden we elkaar negatief door elkaars gedachten te versterken. Ik hoop dat je inziet wat je waard bent. En ik moet voor mezelf hopen dat ik dat ook inzie. Kan enkel als ik je loslaat. Ik verdien meer dan me totaal geen prioriteit voelen. Ik verdien meer dan smeken om jouw aandacht. Ik verdien meer dan altijd het eerste bericht te moeten sturen. Ik moet gaan voor mensen die ook voor mij kiezen. En zolang ik die ongezonde hechting niet doorknip ga ik blijven lijden en afzien en ga ik eronderdoor gaan. Het is alsof ik me ergens ben gaan vereenzelvigen met jou en telkens als je jezelf pijn doet voel ik dat ook. Ik moet leren genoeg afstand te houden van anderen zodat ik mezelf niet compleet verlies. Ik verlies mijn eigen interesses en passies uit het oog. Hoe stop ik met mensen te idealiseren en dingen in mijn hoofd op te bouwen die niet echt zijn? Ik schaam me dat ik me zo laat meeslepen. Waarom kan ik zelf nooit met mensen breken, ik wil blijven kansen geven. Ik wil enkel denken aan de mooie dingen die je me gebracht hebt, ik wil enkel in die momenten blijven bestaan. Maar alles wat erna kwam is ook echt. En dat mag ik niet vergeten. ik voelde me niet gerespecteerd en ik weet dat dat niet de bedoeling was maar dat gevoel was er toch. en het was echt. En ik had het volste recht om me zo te voelen. En ik begrijp dat je niet de ruimte hebt om altijd rekening te houden met mij, maar ik moet nu leren mijn eigen pijn niet te ontkennen of minimaliseren. Het doet fucking veel pijn. Het gaat nog pijn doen. Ik moet mezelf er even aan herinneren dat ik nog besta en dat het leven niet stopt na verlies. Ik heb mijn emoties nooit goed kunnen reguleren, maar ik wil het wel leren. Ik wil mezelf graag leren zien. en niet boos op mezelf zijn als ik fouten maak. ik wil gewoon terug leven. Ik moet verder kunnen gaan, want nu zit ik vast in een cyclus.

[twafordizzy]

Georges Perec verhaalt over het Droste-effect

bron beeld: lasfuriasmagazine.com In de week dat bekend werd dat chocolademaker Droste werd overgenomen, stuit ik in een novelle op het Droste-effect. Het Droste-effect is een afbeelding die zich herhaalt en steeds kleiner wordt, bekend geworden omdat het zich toonde op het Droste-blik. De novelle werd geschreven door Fransman Georges Perec (1936-1982), die zich een unieke schrijfstijl eigen…

[wie-de-fuck-is-de-mol]

Bernard wat ben je in godesnaam aan het doen

[eltjedoddema]

Woarhaidsvinden

Eltje Doddema