#en wat gaat het erover hebben voor effect hebben?

[lelieblad]

wanneer je vriendinnen hoort praten over hun struggles met moe zijn, tegelijkertijd onderprikkeld als overprikkeld zijn, en zich onrustig en lusteloos voelen, en je luistert en denkt, goh, dat gevoel is dus niet iets wat normaal is dus?

[sae-something]

Hi, ik heb een vraagje voor als je tijd & ruimte & zin hebt. Ik heb deeltjes, maar nu niet extreem aparte deeltjesdeeltjes, maar mijn therapeut vindt het een goed idee om dat te zeggen aan mijn vrienden zodat andere mensen bijvoorbeeld ook in bepaalde mate de jongere deeltjes mogen kennen. Ook een beetje om het 'ik ben alleen' van die stukjes iets meer te verzachten. Ik weet alleen helemaal niet hoe ik dat zou moeten vertellen. Hoe is dat bij jou?

Hey jij, mijn antwoord heeft even op zich laten wachten want ✨blindedarm-ellende✨, maar hier ben ik dan eindelijk :) Hopelijk heb je nog iets aan mijn reactie!

Ik heb jaren geleden wel redelijk wat vrienden erover verteld, toen ik eigenlijk nog niet zo lang bezig was met het ontdekken van (en werken met) delen. Wat ik toen dacht te weten over m'n delen was echt vrij minimaal en basaal (zie ik nu). Ik had toen ook nog erg het gevoel dat ik altijd moest weten 'wie ik was', bijvoorbeeld. En ik dacht dat alle delen super 'welgevormd' moesten zijn met eigen naam etc., iets wat ik nu heb losgelaten. Ik heb er soms spijt van dat ik toen bepaalde details heb verteld aan best wat mensen. Het voelt alsof ik niet zorgvuldig genoeg ben omgegaan met iets wat zo kwetsbaar is.

Wat wel fijn is, is als goede/veilige vrienden in het algemeen weten dát er deeltjes zijn, dat er trauma is, dat er een zwaar therapie-traject loopt. Nu kan ik tegen een enkele vriendin dichtbij bijvoorbeeld dingen zeggen als "therapie was goed, maar ook wel zwaar, er zijn een paar kleintjes in paniek van binnen". En soms kan ik dan uitleggen, er is iemand die [xyz] voelt/wilt/denkt, er is iemand die bang is voor [abc]. De dichtbije vriendinnen kunnen dan ook een beetje lief en troostend reageren.

Ik heb zelf absoluut niet de behoefte om helemaal als jong deel tijd door te brengen met mijn vrienden, ik wil ook niet dat mijn vrienden gaan vragen "is [deel] er nu?" of zo. Het zweet breekt me uit als ik eraan denk, eerlijk gezegd. Maar iedereen is daarin anders en sommige mensen vinden het juist wel fijn als dat er meer is. Voor mij is het voldoende dat dat er in therapie is en ik heb één tumblr vriend die veel delen (her)kent.

Mij helpt het in het algemeen het meest als ík de deeltjes meer 'bij me kan nemen', maar dat is wel echt iets wat al jaren werk vergt en dus niet iets voor snelle resultaten zeg maar. Maar dat is voor mij het meest waardevol. Dat ik merk dat nu ook bepaalde delen beginnen te weten: als ik heel bang ben dan kan ik vriendin X een emoji sturen. Of: als ik heel hard moet huilen dan kan ik vriendin Y bellen. Dat eigenlijk de veilige steun die ik in het hier-en-nu heb begint door te sijpelen naar binnen.

Daarvoor is het wel heel fijn als vrienden weten dat er in mij 'meisjes wonen die alle pijn van vroeger dragen en soms in de war zijn met vroeger en nu', maar ze hoeven echt niet specifiek de delen te kennen. Dat laatste is ook moeilijk omdat ik op inmiddels zoveel delen en ook zoveel flitsen/fragmenten zit dat ik het zelf niet meer bij kan (of wil) houden. En wat jij ook schrijft, ze zijn vaak niet zo 'apart' of los van elkaar. Ik probeer er 'gewoon' (heel moeilijk) te zijn voor alles wat er opkomt.

Qua hoe het vertellen zou ik aanraden om bij één iemand te beginnen omdat het ook best wel effect kan hebben van binnen als je erover gaat praten. Hoe ik dat heb gedaan is dat ik dan iets heb gezegd van: je weet wel dat ik therapie heb en zo, mag ik je misschien wat meer uitleggen van wat ik daar doe en hoe dat gaat? ik probeer om ook de mensen om me heen wat meer te betrekken met waar ik mee bezig ben en zou jou graag daarin toelaten ook.

En dan leg ik eigenlijk heel basaal uit; vroeger zijn nare dingen gebeurd (als je vriend(in) nog helamaal niet weet dat je trauma hebt vergt dit misschien wat meer uitleg) en als kind kon ik die dingen helemaal niet dragen. Om goed te overleven heeft mijn hoofd dat opgelost door eigenlijk steeds een deeltje te maken wat bepaalde ervaringen vasthoudt, zodat ik dat niet hoefde te voelen of weten. Nu in therapie proberen we te luisteren naar alle deeltjes zodat niemand van binnen meer alleen hoeft te zijn.

Als ikzelf mensen iets vertel moedig ik ze altijd aan om alsjeblíéft vragen te stellen, want dat helpt mij heel erg. Daarin kun je even kijken wat voor jou zou kunnen helpen. Misschien ook nog wel iets om even in therapie te bespreken, zijn er deeltjes die bepaalde dingetjes zouden willen zeggen tegen een vriendin? Zijn er dingen die echt nog eventjes níét gezegd mogen worden?

Voel je vrij om me nog een berichtje te sturen, je mag ook naar me typen hoe je het zou vertellen aan een vriendin om te 'oefenen' met woorden vinden. Mijn antwoord kan nog wat langer duren omdat ik nog niet zoveel/lang rechtop kan zitten, maar mijn inbox staat altijd open voor je <3

Liefs!

[offtoljubljana]

120. Opnieuw, wat een hitte

21/06/2020

Het is 23:00 en ik ben net pas klaar met eten, want tijd is een illusie en je hoeft niet altijd rond 18:00 gegeten te hebben.

Corona is nog niet officieel terug, maar op vrijdag waren er weer 6 besmettingen bij. Ik weet niet hoeveel er op zaterdag waren, maar op woensdag waren het er dus 8. Wacht... John Hopkins.

De laatste keer dat ik de getallen aangaf was tijdens 114. Dober tek, geschreven op 13 juni. Toen hadden we 1.492 besmettingen en 109 doden. Ik ga nu eens kijken hoe de situatie is.

Geen nieuwe doden, maar wel wat besmettingen. Ik pak even mijn rekenmachine erbij.

Oef.

28 nieuwe besmettingen in maar 8 dagen. Dat is niet meer 1 of 2 besmettingen per dag. Climbing uphill, maar niet in de goede manier. Zover ik weet is er geen reden om te spreken over een tweede golf, maar ik houd jullie op de hoogte als dat wel gebeurd.

Wat heb ik dit weekend gedaan? Nou, ik ben amper mijn huis uitgegaan, want ik weet niet wat ik moet doen. Ik kan niet elke dag in het park gaan zitten.

Nou, dat kan ik wel, maar dan heb ik er ook geen lol meer in. Op zaterdag de 20e heb ik weer 1,5 uur besteed aan het verplaatsen van bloemen op Animal Crossing, want ik heb geen leven.

Dit kostte dus 1,5 uur:

Dat gezegd hebbende, de oranje en roze cosmos omringen mijn hele eiland. Of tenminste, dat is het plan. Ik heb te weinig bloemen, dus nu moet ik ze gaan kweken. De Animal Crossing spellen hebben altijd maar 3 normale kleuren per bloem en dan kan je “speciale” kleuren kweken. Normaal is het best makkelijk, maar in deze Animal Crossing moeten ze het weer moeilijk maken. Ze hebben de echte biologische tactiek genaamd van de Wetten van Mendel toegepast in dat spel. Met andere woorden: alle bloemen hebben dominante en recessieve genen. Allemaal gedoe met vier componenten van de genen en kansen van kleine percentages en nog wat.

Ja, ik snap er ook niets van. 

Ik vergeet altijd hoe gepassioneerd sommige mensen zijn. Er is een persoon die een hele Flower Breeding Simulator website heeft gemaakt. 

Verder heb ik voor Methode A geleerd. Ik ben de hele tijd bang dat ik niet ben ingeschreven, wat belachelijk is, want ik ben ingeschreven, maar ik ben nu constant nerveus. Zelfs tijdens het schrijven van die zin dacht ik “maar wat als???”. Die ene keer in mijn 2e bachelorjaar heeft effect op lange termijn.

Nu we het toch over bachelor hebben: ik heb me weer heringeschreven voor de bachelor ✌🏼✌🏼✌🏼. Tijd voor mijn vierde bachelorjaar en waarschijnlijk ook mijn laatste (tenzij ik Methode A blijf falen, maar daar ga ik niet van uit). Kiddos, vergeet niet om je weer in te schrijven, anders kan je niet verder studeren en verlies je je studiefinanciering.

Dus ja, zaterdag was relatief chill. Ik eindigde de dag met The Antonyo Awards, een theater award uitreiking voor Black Broadway en Off-Broadway. Er zijn dit jaar namelijk geen Tony Awards wegens Corona, dus de Antonyos waren op YouTube. Geen idee wat de Tonys gaat doen.

Vandaag heb ik weer weinig gedaan, maar de stonks waren tenminste 93 Bells. Ik heb Black Theatre Matters gekeken en het was zeer informatief, dus zeker een aanrader, en ik heb ineens mega veel geschreven voor Sociologie, dus het was een succes. Ik heb er geen zin meer in, maar als ik eenmaal over glee begin, dan kan ik niet stoppen. Mijn werkstuk gaat nu eenmaal over glee. 

Hoera. Ik denk dat ik een inhoudsanalyse aan het doen ben, maar ik weet het niet zeker. Wat is mijn methodologie? Wat voor een onderzoek doe ik? Geen idee. Ik ken deze serie uit mijn hoofd, dus ik kan niet zeggen dat ik helemaal opnieuw een inhoudsanalyse aan het doen ben, want ik heb het niet nodig. Het wordt afwachten. 

Ik denk dat ik weer eens de New York scenes van Love, Victor ga kijken. Hoiie.

***

22/06/2020

Het is 12:26. Om 19 minuten begint het Methoden A examen (Methode A? Methoden A? Welke is het nu?) en ik ben al sinds 8:30 wakker en zeer nerveus, dus ik ben tot 12:00 of zo in mijn bed blijven liggen met Animal Crossing om kalm te blijven (Punchy vond al dat ik opmerkelijk vroeg wakker was rond 10:00).

GOD

OH GOD.

OH GOD GOD GOD. ALS JE BESTAAT (lol) HELP ME. Ik ben gewoon nerveus, want ik weet niet wat ik moet verwachten en wat als ik het heb onderschat omdat het een openboektentamen is?

EEEEEEH.

***

12:39

HERE I FICKCING OOOG

***

14:40

Ingeleverd!

***

19:01

Dit is de derde keer met een “wat een hitte” titel, maar wat een hitte. En het gaat warmer worden:

Zo. Methoden A. Het was inderdaad zeer anders dan normaal. Nu moest ik twee onderzoeksontwerpen omschrijven. Ik kon kiezen uit grootschalig veldonderzoek, etnografisch veldonderzoek en inhoudsanalyse. Piss off etnografisch veldonderzoek. 

Mijn enige probleem was dat ik maar 500 woorden per ontwerp mocht gebruiken. Ik weet dat ik als derdejaars meer kennis heb dan nodig aangezien dit een BA1 vak is (factor- en component analyse voor inhoudsanalyse komt pas in BA3. Cronbachs alfa voor interne consistentie van itembetrouwbaarheids komt pas in BA2 enz.), maar zelfs dan heb ik het gevoel dat ik niet genoeg plaats had om alles te verwoorden. Ik zie wel. Ik ben er tenminste vanaf. 

Shout out naar Marleen voor het helpen en voor dat jullie denken dat ik heb gespiekt: 🍐 heeft gezegd dat overleg mocht plaatsvinden. Ik heb het zelf gemaakt, maar ik heb het voor de zekerheid nagevraagd, want ik heb zelf nooit een data-analyse van een inhoudsanalyse gedaan.

Maar hoera. Het is voorbij. Hopelijk voor eeuwig. Als ik het na 6 x niet haal dan weet ik echt niet meer wat ik moet doen. 

Oh en ander nieuws: de eerste trailer van Hamilton is op YouTube en ik ben mega enthousiast maar twee dingen irriteerde me:

Disney. De Disney intro. Disney+. Het feit dat Hamilton nu van Disney is. Damnit Lin, waarom gaf je het niet aan een Broadway streaming service? Ik weet dat Disney $75 miljoen dollar heeft betaald, maar damnit Lin!

Het heeft een PG-13 rating, dus waarschijnlijk is de tekst gecensureerd 🙃🙃🙃🙃🙃. Dit is hetzelfde met de opgenomen versie van Falsettos. UGH. Ze mogen maar één scheldwoord houden, dus hopelijk is het “southern motherfucking democratic-republicans”.

Hoe dan ook, Hamilton is mega goed en hier is de trailer.

Ik ging meteen de stad in om kipnuggets te eten. Zo kon ik dat ook weer van mijn bucket list afhalen. Ik heb eindelijk iets gevonden dat duurder is dan in Nederland. 6 kipnuggets bij McDonald’s is €2,60 i.p.v. €2. Dan maar de 9 kipnuggets. Blijkbaar was dat dus wel weer goedkoper (€3,20 hier, €3,75 in NL). Ik weet het ook niet meer.

Boh, het is dus warm. Op mijn kamer is het te doen, aangezien het altijd kouder is, maar ik was voor mijn tentamen even naar Barbara’s kamer gegaan om folie voor Aga te pakken en het was een sauna. Ik heb meteen het raam daar opengezet.

Er waren weer eens geen city bikes beschikbaar en de bus was best vol. Yay 😒. We kunnen ook weer voorin instappen. Dat kon vrijdag ook al, dus weer een ding terug naar hoe het was voor de pandemie. 

Ik moest toch de stad in voor tandenstokers, dus ik liep door de Mueller en raad eens wat ik zag: een hele rij met Nintendo Switch spellen. 

Huh?

Herinneren jullie dat ik voor de lockdown opzoek was naar een videogame winkel om Animal Crossing te kopen? Ik ben helemaal naar BTC gereisd. Ik heb de mainstreet afgezocht voor die Mantis. Ik ben gaan Googlen... en nu lag er altijd iets midden in het centrum. Maar ik weet zeker dat ik door de Mueller ben gegaan.

I am confusion.

Drie opties:

Ik ben mega dom en ik heb erover heen gekeken

Ik was vergeten dat de Mueller in de stad ook videogames had

Ik ben niet eerder door de hele Mueller gelopen.

Ach, ik heb inmiddels toch Animal Crossing. Ik ging wel even kijken hoeveel Joy-Cons er waren, want die van mij zijn al een jaar kapot (lang verhaal). Ik wil eigenlijk helemaal geen tweede paar Joy-Cons kopen want a) ze zijn mega duur (standaard €70 voor een nieuw paar) en b) ik speel altijd alleen, dus ik heb er geen nodig.

Plus, de combinatie van kleuren die ik wil is niet beschikbaar. Als ik een paarse linker Joy-Con wil, moet ik er een oranje rechter Joy-Con bij kopen en als ik een rechter roze Joy-Con wil, moet ik er een groene linker Joy-Con bij kopen. Hoera. De combinatie van groen/roze is eigenlijk heel cool, maar die heb ik al voor mijn Procontroller en als ik dus ooit een 2e paar Joy-Cons neem, wil ik iets anders.

Oh, en ik wil eerst kijken of ik garantie heb op mijn kapotte dingen. Het is mega irritant en ik kan er geen Splatoon 2 door spelen. F in the chat.

Goed. Geen Joy-Cons bij Mueller gekocht. Ze hadden toch alleen maar de neon gele Joy-Cons. Tip: koop ze nooit op Bol.com, want daar zijn ze mega duur. €121 voor een paar? Pffffff.

De hitte zorgde ervoor dat ik ijs wil en ik was in een goede bui, aangezien Methoden A voorbij was, dus treat yoself. Het was druk bij de VIGÒ en ik kan de nieuwe smaak Lila: witte chocolade, lavendel en blauwe bessen. Dat met Malina (framboos) was zeer goed.

Het treintje van Ljubljana stond ook weer bij de VIGÒ. Alles komt terug.

Een grote fuck you naar de twee dames die pal achter me stonden. Ze stonden zo dicht bij dat het zelfs voor Corona tijden zou worden gezien als ongemakkelijk. Een dubbele fuck you toen één ook nog begon te niezen. Achteraf bedacht ik pas dat ik eigenlijk passief agressief naar het bordje met “1,5 m” had moeten wijzen. Om eerlijk te zijn doet niemand dat meer, maar dit was wel heel dichtbij. Ze stonden bijna tegen me aan.

Het was best rustig, dus dat zorgde ervoor dat de paar toeristen die rondliepen geweldige Instagram-waardige foto’s konden maken. Je weet wel. Je staat alleen te poseren terwijl iemand anders vanaf de grond een kikkerperspectief gebruikt en dan heb je zo’n coole achtergrond zoals dit:

Ja, ik besloot om de Insta-achtergronden te fotograferen. Dit was niet de enige plek voor kikkerperspectief Insta-waardige gefilterde foto’s. Eén vrouw was zowat een hele fotoshoot aan het houden op een brug om de rivier op de achtergrond te hebben.

Ah. Het mooie Slovenië. Er waren ook mensen aan het kanoën en er vaarde een grote houten boot met allemaal kinderen rond. Het weer is goed. Iets te warm voor mijn doen, maar goed.

Met deze hitte ging ik echt niet naar huis fietsen. Dat is veel in de zon. Dan maar met de bus. En nu ben ik hier. Ik deed mijn raam eens open (moest ervoor op mijn bed staan) en woah, licht. Zie hier het verschil. Dat gaasje is absoluut nutteloos om al het licht buiten te houden, maar het maakt het wel donkerder. 

Ik speelde eventjes Animal Crossing en Ellie zei dat ze nog steeds een last minute idee moet krijgen voor avondeten en... same. Ik moet weer koken. Misschien een goed iets dat Ellie me eraan liet denken, want nu moet ik maar eens kijken wat ik in huis heb.

Oh en het regent weer op mijn eiland, maar nu is het oké, want ik heb regen nodig voor bloemen kweken.

En ja, ik ben verkleed als prins Zuko. Ik ben op zoek naar mijn eer.

[svzaba-blog]

Doelgroep LVB

LVB staat voor Licht Verstandelijke Beperking. LVB- cliënten wonen vooral onder begeleiding, met het doel dat ze zo zelfstandig mogelijk leven. Ze hebben behoeften aan het leiden van hun eigen leven zoals hun vrienden en familieleden, bijvoorbeeld zelfstandig wonen en een eigen baan hebben. Waar knelpunten zijn, wordt er ondersteuning geboden. Sommige cliënten met een licht verstandelijke beperking hebben een bijkomende problematiek. Bijvoorbeeld een verslaving of gedragsstoornis wat leidt tot psychiatrische problemen. Ze hebben vaak te maken met hulpverleners van het maatschappelijk werk en bij sommigen een psychiater. Ze hebben weinig inzicht op hun eigen problematiek.

Oorzaken:

Het kan ontstaan doordat de moeder ziek was tijdens de zwangerschap, door een genetische afwijking, doordat de moeder alcohol heeft gedronken of drugs of medicijnen heeft gebruikt tijdens de zwangerschap of door een hersenbeschadiging, deze kan ontstaan tijdens de bevalling als het kind bijvoorbeeld een zuurstofgebrek heeft of een hersenbloeding krijgt ook kan het op latere leeftijd ontstaan door bijvoorbeeld een ongeluk.

Het kan ook door factoren van buiten af ontstaan bijvoorbeeld als de ouders van het kind zelf ook een verstandelijke beperking hebben en hierdoor dus niet de juiste opvoeding kunnen bieden of als het kind opgroeit in een Multi probleem gezin. In een multi probleem gezin komt het vaak voor dat de ouders zelf ook een verstandelijke beperking hebben of een laag IQ, in deze gezinnen zijn vaak problemen als: verslaving, financiële problemen, mishandeling en misbruik, hierdoor word het kind natuurlijk erg getraumatiseerd en door het lage niveau van de ouders krijgt het kind niet de juiste opvoeding en loopt het kind hierdoor ook een achterstand op en dus een beperking in een aantal vaardigheden.

Risico’s en problemen:

Ze lopen een groot risico op gebied van: gedragsproblemen, psychiatrische problemen, alcohol of drugs gebruik, delinquentie, veel spijbelen of van school af gaan, traumatisering en niet weten hoe ze zich moeten hechten aan iemand/ hier problemen mee ondervinden.

Doordat ze een achterstand hebben in de sociale en probleemoplossende vaardigheden lopen ze er vaak tegen aan dat ze zich moeilijker redden in sociale situaties en zich geen raad weten als er een probleem voor doet. Ze maken vaak impulsief eerder de keus voor een agressieve reactie als een assertieve reactie dit zorgt ervoor dat ze negatieve reacties terug krijgen van hun sociale contacten wat weer resulteert in dat ze denken het niet te kunnen en in hun zelfvertrouwen worden ingeperkt. Ook zorgt het voor frustraties wat weer zorgt dat ze de volgende keer in hun gedrag met sociale contacten weer negatief zijn en dit veroorzaak dan weer nieuwe problemen.

Doordat ze ook een beperking hebben in hun emotionele vermogen komt dit vaak voor in sociale contacten dat ze reacties geven of zich anders gedragen wat ervoor zorgt dat mensen hun niet begrijpen en dit kan dan weer problemen veroorzaken.

Vaak komt het voor doordat mensen niet aan de buitenkant bij hun kunnen zien dat ze een beperking hebben dat ze overvraagt worden dit komt onder andere doordat ze een beperking/ achterstand hebben in hun cognitieve vermogen.

Ze zijn vaak erg beïnvloedbaar en impulsief, dit zorgt ervoor dat mensen die kwade intenties hebben gebruik van hun maken en er voor zorgen dat de lvber delinquente zaken gaat doen of dingen gaat doen die een negatief effect op hun of hun omgeving hebben, hierdoor ontstaan dan bijvoorbeeld problemen binnen het gezin wat dan voor hun weer moeilijk is omdat ze problemen hebben met problemen oplossen, hierdoor komen ze als er geen begeleiding bij is dus in een vicieuze cirkel waardoor de problemen alleen maar erger worden. Daarom is het zo belangrijk dat LVBers de juiste ondersteuning krijgen.

Ze hebben moeite met het onthouden en verwerken van informatie. Ze hebben een achterstand in het werkgeheugen, ze hebben een zwak verbaal kortetermijngeheugen en een laag denktempo. Dit zorgt voor cognitieve problemen zoals: plannen, focussen, probleemoplossend vermogen, besluiten nemen, impulscontrole en zelfregulering. Omdat dit niet te zien is aan de buitenkant worden ze vaak overvraagt wat weer zorgt voor stress en faalervaringen wat leid tot een deuk in het zelfvertrouwen wat weer kan leiden tot dat ze stoppen met school.

Ook blijft het taalbegrip en taalgebruik door de beperking in het werkgeheugen achter. Hierdoor begrijpen ze vaak niet wat er gezegt word, begrijpen ze moeilijke brieven niet en hebben ze moeite met lezen ook hebben ze moeite met hun emoties verwoorden en deze ook beheersen en uiten ze deze dus op een primaire manier.

Ze hebben ook moeite met het terughalen van situaties die eerder zijn voorgekomen, deze te analyseren en hierop te reflecteren. Hierdoor komt het vaak voor dat ze zich richten op wat er letterlijk gezegd is en de negatieve informatie die eruit kwam.

Ze kunnen de risico’s van gebruik van alcohol of drugs minder goed inschatten en zijn minder goed in staat nee te zeggen, dit kan dus leiden tot grote gevolgen zoals: delinquentie, agressie of misbruik.

Bij kinderen met een verstandelijke beperking is er vaak sprake van een minder veilige/ minder gemakkelijke hechting  dit kan leiden dat ze later: gedesorganiseerd gehechtheid hebben wat weer kan resulteren in psychiatrische problematiek.

Als de kinderen geen juiste opvoeding hebben gehad of problemen hadden bij het opgroeien kan dit resulteren in later: crimineel gedrag, overmatig drugs/ alcohol gebruik, financiële problemen of vereenzamen.

Het komt vaak voor dat LVBers minder deelnemen aan activiteiten in hun vrije tijd, ze hebben minder vrienden, minder hobby’s en dit zorgt er weer voor dat in combinatie met andere risico’s/ problemen dat ze in hun vrije tijd foute keuzes maken zoals omgaan met foute vrienden en drugs/ alcoholgebruik.

Ontwikkelingsgebieden

Cognitief: (morele en psychosociale ontwikkeling): mensen onder deze doelgroep hebben een laag IQ, de IQ-score zit tussen de 70 en 85. Ze zijn dus verstandelijk beperkt en hebben meestal speciaal onderwijs, althans de behoefte aan speciaal onderwijs. De volwassenen lopen tegen concentratieproblemen aan. Er is sprake van agressie of frustratie als ze iets niet begrijpen. Het is voor de mensen met een LVB lastig om mee te doen in de samenleving en ze hebben moeite met het (abstract) denken, het probleem oplossend vermogen en met leren. Ze hebben ook moeite met het begrijpen van taal en met verschillende sociale en praktische vaardigheden. Ze kunnen last hebben van faalervaringen, frustratie en een negatief zelfbeeld. Deze negatieve gevoelens worden geuit met een opstandig gedrag en andere emotionele en gedragsproblemen.

De lichamelijke ontwikkeling is hetzelfde als andere doelgroepen zonder lichamelijke beperking.

Sociaal-affectief (psychosociale- morele ontwikkeling): Verbaal kunnen zij goed presenteren, en aan hun lichaam wordt er niet gelijk gedacht aan een licht verstandelijke beperking. Mensen met een LVB wordt daardoor soms te hoog ingeschat en overvraagd, waardoor zij gedragsproblemen ontwikkelen. Het lijkt alsof ze niet gemotiveerd zijn en geen hulp willen, terwijl er juist onbegrip en onkunde speelt. Mensen met een LVB zijn emotioneel kwetsbaar, hebben vaak een laag zelfbeeld en er kan psychische problematiek ontstaan.

Uitdagingen voor hun zijn dus:

Het begrijpen van andere mensen maar in het algemeen ook het begrijpen van de taal.

Het assertief reageren in een situatie niet agressief en weten hoe dit te moeten doen.

Als in een situatie zich een probleem voor doet hoe dit te moeten oplossen.

Door een opvoeding van ouders met een verstandelijke beperking of opvoeding in een multi probleem gezin lopen ze vaak tegen heel veel problemen aan hoe ze dit kunnen veranderen.

Geen impulsieve beslissingen nemen maar eerst erover nadenken/ het erover hebben met mensen die vertrouwd zijn zoals familie of begeleiders.

Nee durven zeggen tegen alcohol of drugs gebruik

Goed kunnen plannen en zorgen voor een duidelijk overzicht in de agenda

Zich focussen op school of op het werk

Als er negatieve situaties zijn geweest niet alleen focussen op het negatieve maar naar het hele plaatje kijken.

Als ze een negatieve reactie hebben gehad op hun gedrag in sociale contacten dan zich niet laten aantasten in hun zelfvertrouwen maar dit zien als een goed leermoment.

Stempel maatschappelijke invloeden

Volwassen met LVB zonder kinderen hebben vaak te maken met overschatting op het werk, waardoor ze snel ongemotiveerd raken om verder te werken. Dat levert uiteindelijk ook frustraties op. Zij kunnen minder snel/goed met de eisen van de maatschappij omgaan (digitalisering), ter gevolg dat ze vaak in aanraking komen met justitie. Vanaf 2018 werd er overal in Nederland gekeken naar een goed werkende aanpak. Gemeenten kunnen subsidieaanvraag indienen voor kleinschalige, praktijkgerichte projecten. Ze duren maximaal een half jaar en zijn gericht op de ontwikkeling van lokale aanpakken en maatwerk om sociale zorg en justitiële domein te verbeteren. Vervolgens moeten de juiste partners, waaronder: de gemeenten, zorginstellingen onderwijsorganisaties meer communiceren en samen te werken aan oplossingen voor overzichtelijke begrip met mensen met LVB. We willen voorkomen dat deze kwetsbare mensen in de problemen komen door onder of overschatting in de maatschappij. Mochten ze in de problemen komen, zullen wij meer in staat moeten zijn om ze er snel uit te helpen.

Behoeftes/ wensen:

Ze hebben behoefte aan structuur, aan duidelijkheid, aan geaccepteerd en gezien worden, gehoord worden.

Hun wens is om niet gezien te worden als iemand met een beperking/ handicap maar behandeld te worden als een normaal mens.

Hun wens is ook om een eigen leven te kunnen leiden met een eigen huis, eigen gezin en huisdieren, eigen baan en hun eigen keuzes kunnen maken.

Relevante ontwikkelingen en trends

Cliënten met LVB en/of psychische stoornissen krijgen vaak hulp vanuit verschillende zorgsectoren zoals huisartsenzorg, zorg van instellingen voor ggz, verslavingszorg, psychiatrisch zorg, zorg van instellingen voor mensen met LVB, gemeentelijke voorzieningen en maatschappelijke ondersteuning (ook beschermd/begeleid wonen).

Curatieve zorg

Curatieve zorg = diagnostiek en behandeling van psychische stoornissen gericht op genezing en herstel. Deze zorg is in Nederland geregeld via de Zorgverzekeringswet (ZVW). De wet is ontstaan op 16 juni 2005.

Voor Cliënten met LVB en een hoge mate van complicaties is advies nodig van de gezondheidsraad (2014). In de gespecialiseerde centra bieden ze interdisciplinaire zorg voor mensen met LVB.

Interdisciplinair = wetenschappelijk term voor ‘tussen de disciplines’

Wat geregeld is binnen de ZVW:

-          Iemand met psychische klachten en/ of gedragsproblemen kan hij/zij terecht bij de huisarts.

-          Het verwijzen naar een instelling voor zorg aan mensen met LVB. De behandelingen en ondersteuning wordt daarbinnen dan ook opgepakt.

-          Cliënten met geen hoge complexiteit, wordt verwezen en behandeld binnen basis GGZ.

-          Mensen met LVB met een hoge complexiteit worden door de huisarts verwezen naar behandelaars binnen de gespecialiseerde ggz, waar mogelijk een specialistisch praktijk voor interdisciplinaire diagnostiek en behandeling. Ook hier geldt samenwerking binnen de instanties.

Gehandicaptenzorg in kerngetallen

-          170 zorgaanbieders

-          Ongeveer 200.000 mensen hebben een beperking en ongeveer 74000 mensen zijn licht verstandelijk beperkt.

-          15940 mensen wonen in een wlz-instelling

Volgens de vgn.

Wanneer genezing van de psychische stoornis niet (meer) mogelijk is, kunnen ze in het kader van de WLZ toch een behandelcomponent krijgen. Zij ontvangen dan CSLM-zorg.

WLZ= wet langdurige zorg

CSLM-zorg staat voor continue, systematische, langdurige multidisciplinaire zorg. Hiervoor is er specifieke deskundigheid nodig, bijvoorbeeld een gedragswetenschapper of een paramedicus. Het behandeldoel is het voorkomen van gevolgen/complicaties van de aandoening of het ontstaan van een gerelateerde stoornis

WMO

Begeleiding en ondersteuning van zelfstandig wonende patiënten met LVB vindt in principe plaats vanuit het wijkteam en maatwerkvoorziening. De hoeveelheid ondersteuning is per maand en cliënt verschillend. Criteria voor begeleiden en ondersteuning verschillen per gemeente.

De afspraken tussen de aanbieders van ggz en zorg voor mensen met een licht verstandelijke beperking zijn belangrijk en dienen te worden opgenomen in het zorgplan. Dit is nodig voor zorg met financiering van uit verschillende zorgwetten. Voor een optimale samenwerking gelden de volgende aandachtspunten:

Vanaf het begin is het belangrijk dat verschillende hulpverleners betrokken zijn bij de behandeling en dat ieders taken en verantwoordelijkheden duidelijk zijn.

Helder zijn van behandeldoelen.

Regelgeving en procedures kunnen verschillen per gemeente, maar ook per zorginstelling en soms per zorgverlener. Het is belangrijk deze verschillen in regels te kennen en samen te kijken naar manieren om ze toe te passen in het werkveld.

Binnen de verschillende zorgsectoren is er sinds begin 2017 een nieuw manier van samenwerking toegepast, tussen zorg voor mensen met een licht verstandelijk beperking en de verslavingszorg. Ook kwam in 2017 een training beschikbaar gericht op het verbeteren van de samenwerking tussen medewerkers uit de ggz en begeleiders van mensen met een LVB.

Wat in het werkveld?

Leefwereld:

Door hun lagere IQ en moeite met sociale contacten en mensen begrijpen lopen ze er vaak tegen aan dat ze conflicten krijgen met andere mensen omdat zij die mensen niet begrijpen of de mensen hun niet begrijpen, dit is heel frustrerend omdat ze niet snappen hoe dit nou komt. De wereld is voor hun een grote verwarrende en chaotische brei waar ze weinig van snappen. Hierdoor kunnen ze soms ook in paniek raken of zich juist af gaan sluiten van de buitenwereld.

Als je mensen met een verstandelijke beperking begeleid is het heel belangrijk dat je hier erg in hebt, leef je in in hun leefwereld en hun manier van denken en pas je taalgebruik ook op hun niveau af.

Doorverwijzen:

Ze kunnen onder andere doorverwezen worden naar: een psycholoog of een orthopedagoog.

Een orthopedagoog bied behandeling aan mensen met ontwikkelingsproblematiek.

Passende activiteiten en acties voor doelgroep

Er zijn heel veel activiteiten en acties voor deze doelgroep, Hiervan kies ik er 2 uit.

1.      Collage op thema

Benodigdheden: Groot vel, stiften, plaatjes, stickers, tekeningen etc. van het thema, lijm.

Speluitleg: De begeleider kiest een thema uit en verteld de cliënten dat ze om de beurt een plaatje mogen plakken gebaseerd op de gekozen thema. Om de activiteit leuker te maken voor ze, geef je ze als opdracht dat ze het gekozen plaatje na moeten doen. Dan heb ik het over een beweging of bepaald geluid.

Doelstelling: cliënten ontwikkelen hun sociaal-affectief door op elkaars beurt te wachten en naar elkaar te luisteren.

Doelgroep: volwassen of kinderen met LVB

2.      Memory in duo

Benodigdheden: memory-kaarten

Speluitleg: cliënten vormen teams in duo’s en gaan memory tegen elkaar spelen. Wie de meeste kaarten, met hetzelfde plaatje, vindt, wint het spel. Het spel motiveert de spelers om samen te werken in een gezonde competitie.

Doelstelling: het ontwikkelen van cognitief en sociaal-affectieve vaardigheden.

Doelgroep: volwassenen met LVB

Hand out tips voor sociaal werkers:

Tips voor sociaal werkers:

Let op je taalgebruik, niet te moeilijke taal dit begrijpen ze vaak niet. Let er ook op dat je altijd navraagt of ze je begrepen hebben.

Als de cliënt frustraties ervaart in het contact met anderen omdat zij de andere mensen niet begrijpen of de andere mensen hun niet probeer hun hierbij dan te ondersteunen, probeer ze te laten in zien dat hun hoofd nou eenmaal net iets anders werkt en dat ze daarom tegen problemen aanlopen maar dat dit verder niet erg is want dat ze daarvoor ondersteuning krijgen.

LVBers hebben vaak last van een verlaagt zelfvertrouwen doordat ze meerdere malen negatieve ervaringen hebben meegemaakt probeer hun zelfvertrouwen te verbeteren.

Vaak hebben ze een klein sociaal netwerk omdat ze sociale contacten en deze ook onderhouden lastig vinden, dit is een punt van aandacht om op te letten maar zeker ook proberen aan te werken en hun sociale netwerk te vergroten.

Vaak hebben ze problemen met hun post begrijpen, of letten op hoeveel geld uit geven bij het boodschappen doen, of mee gaan naar doktersafspraken omdat ze de dokters niet begrijpen.

Dit zijn gebieden waar je ze praktisch gezien bij kan ondersteunen. Maar vooral hebben ze behoefte aan een gesprekje, dat ze even hun ei kwijt kunnen en kunnen vertellen over hun dag of problemen waar ze tegen aan zijn gelopen.

Doorverwijzen:

Je kan de cliënten door verwijzen naar een orthopeed of een psycholoog.

Interview deskundige:

https://youtu.be/AndUqrLVuvA

Bronnenlijst:

https://www.kenniscentrumlvb.nl/wat-is-lvb/https://wij-leren.nl/ontwikkelingsgebieden.php

https://www.werkenbijamerpoort.nl/doelgroepen/lvb.htmlhttps://www.nji.nl/Licht-verstandelijk-beperkte-jeugd-Praktijk-Instrumentenhttp://kennisbundel.vilans.nl/licht-verstandelijke-beperking-doelgroep.html

https://tovertafel.nl/spellen/verstandelijke-beperking/

https://www.kennispleingehandicaptensector.nl/verstandelijke-beperking/activiteitenboek-voor-verstandelijke-beperking https://www.nji.nl/nl/Licht-verstandelijk-beperkte-jeugd-Probleemschets/Oorzaken-en-risicofactoren https://nl.wikipedia.org/wiki/Orthopedagogiek

[simonepegels-blog]

Doelgroep LVB

LVB staat voor Licht Verstandelijke Beperking. LVB- cliënten wonen vooral onder begeleiding, met het doel dat ze zo zelfstandig mogelijk leven. Ze hebben behoeften aan het leiden van hun eigen leven zoals hun vrienden en familieleden, bijvoorbeeld zelfstandig wonen en een eigen baan hebben. Waar knelpunten zijn, wordt er ondersteuning geboden. Sommige cliënten met een licht verstandelijke beperking hebben een bijkomende problematiek. Bijvoorbeeld een verslaving of gedragsstoornis wat leidt tot psychiatrische problemen. Ze hebben vaak te maken met hulpverleners van het maatschappelijk werk en bij sommigen een psychiater. Ze hebben weinig inzicht op hun eigen problematiek. 

Oorzaken:

Het kan ontstaan doordat de moeder ziek was tijdens de zwangerschap, door een genetische afwijking, doordat de moeder alcohol heeft gedronken of drugs of medicijnen heeft gebruikt tijdens de zwangerschap of door een hersenbeschadiging, deze kan ontstaan tijdens de bevalling als het kind bijvoorbeeld een zuurstofgebrek heeft of een hersenbloeding krijgt ook kan het op latere leeftijd ontstaan door bijvoorbeeld een ongeluk. 

Het kan ook door factoren van buiten af ontstaan bijvoorbeeld als de ouders van het kind zelf ook een verstandelijke beperking hebben en hierdoor dus niet de juiste opvoeding kunnen bieden of als het kind opgroeit in een Multi probleem gezin. In een multi probleem gezin komt het vaak voor dat de ouders zelf ook een verstandelijke beperking hebben of een laag IQ, in deze gezinnen zijn vaak problemen als: verslaving, financiële problemen, mishandeling en misbruik, hierdoor word het kind natuurlijk erg getraumatiseerd en door het lage niveau van de ouders krijgt het kind niet de juiste opvoeding en loopt het kind hierdoor ook een achterstand op en dus een beperking in een aantal vaardigheden. 

Risico’s en problemen:

Ze lopen een groot risico op gebied van: gedragsproblemen, psychiatrische problemen, alcohol of drugs gebruik, delinquentie, veel spijbelen of van school af gaan, traumatisering en niet weten hoe ze zich moeten hechten aan iemand/ hier problemen mee ondervinden. 

Doordat ze een achterstand hebben in de sociale en probleemoplossende vaardigheden lopen ze er vaak tegen aan dat ze zich moeilijker redden in sociale situaties en zich geen raad weten als er een probleem voor doet. Ze maken vaak impulsief eerder de keus voor een agressieve reactie als een assertieve reactie dit zorgt ervoor dat ze negatieve reacties terug krijgen van hun sociale contacten wat weer resulteert in dat ze denken het niet te kunnen en in hun zelfvertrouwen worden ingeperkt. Ook zorgt het voor frustraties wat weer zorgt dat ze de volgende keer in hun gedrag met sociale contacten weer negatief zijn en dit veroorzaak dan weer nieuwe problemen.

Doordat ze ook een beperking hebben in hun emotionele vermogen komt dit vaak voor in sociale contacten dat ze reacties geven of zich anders gedragen wat ervoor zorgt dat mensen hun niet begrijpen en dit kan dan weer problemen veroorzaken.

Vaak komt het voor doordat mensen niet aan de buitenkant bij hun kunnen zien dat ze een beperking hebben dat ze overvraagt worden dit komt onder andere doordat ze een beperking/ achterstand hebben in hun cognitieve vermogen.

Ze zijn vaak erg beïnvloedbaar en impulsief, dit zorgt ervoor dat mensen die kwade intenties hebben gebruik van hun maken en er voor zorgen dat de lvber delinquente zaken gaat doen of dingen gaat doen die een negatief effect op hun of hun omgeving hebben, hierdoor ontstaan dan bijvoorbeeld problemen binnen het gezin wat dan voor hun weer moeilijk is omdat ze problemen hebben met problemen oplossen, hierdoor komen ze als er geen begeleiding bij is dus in een vicieuze cirkel waardoor de problemen alleen maar erger worden. Daarom is het zo belangrijk dat LVBers de juiste ondersteuning krijgen.

Ze hebben moeite met het onthouden en verwerken van informatie. Ze hebben een achterstand in het werkgeheugen, ze hebben een zwak verbaal kortetermijngeheugen en een laag denktempo. Dit zorgt voor cognitieve problemen zoals: plannen, focussen, probleemoplossend vermogen, besluiten nemen, impulscontrole en zelfregulering. Omdat dit niet te zien is aan de buitenkant worden ze vaak overvraagt wat weer zorgt voor stress en faalervaringen wat leid tot een deuk in het zelfvertrouwen wat weer kan leiden tot dat ze stoppen met school.

Ook blijft het taalbegrip en taalgebruik door de beperking in het werkgeheugen achter. Hierdoor begrijpen ze vaak niet wat er gezegt word, begrijpen ze moeilijke brieven niet en hebben ze moeite met lezen ook hebben ze moeite met hun emoties verwoorden en deze ook beheersen en uiten ze deze dus op een primaire manier.

Ze hebben ook moeite met het terughalen van situaties die eerder zijn voorgekomen, deze te analyseren en hierop te reflecteren. Hierdoor komt het vaak voor dat ze zich richten op wat er letterlijk gezegd is en de negatieve informatie die eruit kwam.

Ze kunnen de risico’s van gebruik van alcohol of drugs minder goed inschatten en zijn minder goed in staat nee te zeggen, dit kan dus leiden tot grote gevolgen zoals: delinquentie, agressie of misbruik.

Bij kinderen met een verstandelijke beperking is er vaak sprake van een minder veilige/ minder gemakkelijke hechting  dit kan leiden dat ze later: gedesorganiseerd gehechtheid hebben wat weer kan resulteren in psychiatrische problematiek.

Als de kinderen geen juiste opvoeding hebben gehad of problemen hadden bij het opgroeien kan dit resulteren in later: crimineel gedrag, overmatig drugs/ alcohol gebruik, financiële problemen of vereenzamen.

Het komt vaak voor dat LVBers minder deelnemen aan activiteiten in hun vrije tijd, ze hebben minder vrienden, minder hobby’s en dit zorgt er weer voor dat in combinatie met andere risico’s/ problemen dat ze in hun vrije tijd foute keuzes maken zoals omgaan met foute vrienden en drugs/ alcoholgebruik. 

Ontwikkelingsgebieden

Cognitief: (morele en psychosociale ontwikkeling): mensen onder deze doelgroep hebben een laag IQ, de IQ-score zit tussen de 70 en 85. Ze zijn dus verstandelijk beperkt en hebben meestal speciaal onderwijs, althans de behoefte aan speciaal onderwijs. De volwassenen lopen tegen concentratieproblemen aan. Er is sprake van agressie of frustratie als ze iets niet begrijpen. Het is voor de mensen met een LVB lastig om mee te doen in de samenleving en ze hebben moeite met het (abstract) denken, het probleem oplossend vermogen en met leren. Ze hebben ook moeite met het begrijpen van taal en met verschillende sociale en praktische vaardigheden. Ze kunnen last hebben van faalervaringen, frustratie en een negatief zelfbeeld. Deze negatieve gevoelens worden geuit met een opstandig gedrag en andere emotionele en gedragsproblemen. 

De lichamelijke ontwikkeling is hetzelfde als andere doelgroepen zonder lichamelijke beperking.

Sociaal-affectief (psychosociale- morele ontwikkeling): Verbaal kunnen zij goed presenteren, en aan hun lichaam wordt er niet gelijk gedacht aan een licht verstandelijke beperking. Mensen met een LVB wordt daardoor soms te hoog ingeschat en overvraagd, waardoor zij gedragsproblemen ontwikkelen. Het lijkt alsof ze niet gemotiveerd zijn en geen hulp willen, terwijl er juist onbegrip en onkunde speelt. Mensen met een LVB zijn emotioneel kwetsbaar, hebben vaak een laag zelfbeeld en er kan psychische problematiek ontstaan.

Uitdagingen voor hun zijn dus: 

Het begrijpen van andere mensen maar in het algemeen ook het begrijpen van de taal.

Het assertief reageren in een situatie niet agressief en weten hoe dit te moeten doen.

Als in een situatie zich een probleem voor doet hoe dit te moeten oplossen.

Door een opvoeding van ouders met een verstandelijke beperking of opvoeding in een multi probleem gezin lopen ze vaak tegen heel veel problemen aan hoe ze dit kunnen veranderen. 

Geen impulsieve beslissingen nemen maar eerst erover nadenken/ het erover hebben met mensen die vertrouwd zijn zoals familie of begeleiders.

Nee durven zeggen tegen alcohol of drugs gebruik

Goed kunnen plannen en zorgen voor een duidelijk overzicht in de agenda

 Zich focussen op school of op het werk

Als er negatieve situaties zijn geweest niet alleen focussen op het negatieve maar naar het hele plaatje kijken.

Als ze een negatieve reactie hebben gehad op hun gedrag in sociale contacten dan zich niet laten aantasten in hun zelfvertrouwen maar dit zien als een goed leermoment. 

Stempel maatschappelijke invloeden

 Volwassen met LVB zonder kinderen hebben vaak te maken met overschatting op het werk, waardoor ze snel ongemotiveerd raken om verder te werken. Dat levert uiteindelijk ook frustraties op. Zij kunnen minder snel/goed met de eisen van de maatschappij omgaan (digitalisering), ter gevolg dat ze vaak in aanraking komen met justitie. Vanaf 2018 werd er overal in Nederland gekeken naar een goed werkende aanpak. Gemeenten kunnen subsidieaanvraag indienen voor kleinschalige, praktijkgerichte projecten. Ze duren maximaal een half jaar en zijn gericht op de ontwikkeling van lokale aanpakken en maatwerk om sociale zorg en justitiële domein te verbeteren. Vervolgens moeten de juiste partners, waaronder: de gemeenten, zorginstellingen onderwijsorganisaties meer communiceren en samen te werken aan oplossingen voor overzichtelijke begrip met mensen met LVB. We willen voorkomen dat deze kwetsbare mensen in de problemen komen door onder of overschatting in de maatschappij. Mochten ze in de problemen komen, zullen wij meer in staat moeten zijn om ze er snel uit te helpen.

 Behoeftes/ wensen:

Ze hebben behoefte aan structuur, aan duidelijkheid, aan geaccepteerd en gezien worden, gehoord worden.

Hun wens is om niet gezien te worden als iemand met een beperking/ handicap maar behandeld te worden als een normaal mens.

Hun wens is ook om een eigen leven te kunnen leiden met een eigen huis, eigen gezin en huisdieren, eigen baan en hun eigen keuzes kunnen maken. 

Relevante ontwikkelingen en trends

Cliënten met LVB en/of psychische stoornissen krijgen vaak hulp vanuit verschillende zorgsectoren zoals huisartsenzorg, zorg van instellingen voor ggz, verslavingszorg, psychiatrisch zorg, zorg van instellingen voor mensen met LVB, gemeentelijke voorzieningen en maatschappelijke ondersteuning (ook beschermd/begeleid wonen).

 Curatieve zorg

Curatieve zorg = diagnostiek en behandeling van psychische stoornissen gericht op genezing en herstel. Deze zorg is in Nederland geregeld via de Zorgverzekeringswet (ZVW). De wet is ontstaan op 16 juni 2005.

Voor Cliënten met LVB en een hoge mate van complicaties is advies nodig van de gezondheidsraad (2014). In de gespecialiseerde centra bieden ze interdisciplinaire zorg voor mensen met LVB.

Interdisciplinair = wetenschappelijk term voor 'tussen de disciplines'

Wat geregeld is binnen de ZVW:

-          Iemand met psychische klachten en/ of gedragsproblemen kan hij/zij terecht bij de huisarts.

-          Het verwijzen naar een instelling voor zorg aan mensen met LVB. De behandelingen en ondersteuning wordt daarbinnen dan ook opgepakt.

-          Cliënten met geen hoge complexiteit, wordt verwezen en behandeld binnen basis GGZ.

-          Mensen met LVB met een hoge complexiteit worden door de huisarts verwezen naar behandelaars binnen de gespecialiseerde ggz, waar mogelijk een specialistisch praktijk voor interdisciplinaire diagnostiek en behandeling. Ook hier geldt samenwerking binnen de instanties.

Gehandicaptenzorg in kerngetallen

-          170 zorgaanbieders

-          Ongeveer 200.000 mensen hebben een beperking en ongeveer 74000 mensen zijn licht verstandelijk beperkt.

-          15940 mensen wonen in een wlz-instelling

Volgens de vgn.

Wanneer genezing van de psychische stoornis niet (meer) mogelijk is, kunnen ze in het kader van de WLZ toch een behandelcomponent krijgen. Zij ontvangen dan CSLM-zorg.

WLZ= wet langdurige zorg

CSLM-zorg staat voor continue, systematische, langdurige multidisciplinaire zorg. Hiervoor is er specifieke deskundigheid nodig, bijvoorbeeld een gedragswetenschapper of een paramedicus. Het behandeldoel is het voorkomen van gevolgen/complicaties van de aandoening of het ontstaan van een gerelateerde stoornis

WMO

Begeleiding en ondersteuning van zelfstandig wonende patiënten met LVB vindt in principe plaats vanuit het wijkteam en maatwerkvoorziening. De hoeveelheid ondersteuning is per maand en cliënt verschillend. Criteria voor begeleiden en ondersteuning verschillen per gemeente. 

De afspraken tussen de aanbieders van ggz en zorg voor mensen met een licht verstandelijke beperking zijn belangrijk en dienen te worden opgenomen in het zorgplan. Dit is nodig voor zorg met financiering van uit verschillende zorgwetten. Voor een optimale samenwerking gelden de volgende aandachtspunten:

Vanaf het begin is het belangrijk dat verschillende hulpverleners betrokken zijn bij de behandeling en dat ieders taken en verantwoordelijkheden duidelijk zijn.

Helder zijn van behandeldoelen.

Regelgeving en procedures kunnen verschillen per gemeente, maar ook per zorginstelling en soms per zorgverlener. Het is belangrijk deze verschillen in regels te kennen en samen te kijken naar manieren om ze toe te passen in het werkveld.

Binnen de verschillende zorgsectoren is er sinds begin 2017 een nieuw manier van samenwerking toegepast, tussen zorg voor mensen met een licht verstandelijk beperking en de verslavingszorg. Ook kwam in 2017 een training beschikbaar gericht op het verbeteren van de samenwerking tussen medewerkers uit de ggz en begeleiders van mensen met een LVB.

Wat in het werkveld?

Leefwereld:

Door hun lagere IQ en moeite met sociale contacten en mensen begrijpen lopen ze er vaak tegen aan dat ze conflicten krijgen met andere mensen omdat zij die mensen niet begrijpen of de mensen hun niet begrijpen, dit is heel frustrerend omdat ze niet snappen hoe dit nou komt. De wereld is voor hun een grote verwarrende en chaotische brei waar ze weinig van snappen. Hierdoor kunnen ze soms ook in paniek raken of zich juist af gaan sluiten van de buitenwereld.

Als je mensen met een verstandelijke beperking begeleid is het heel belangrijk dat je hier erg in hebt, leef je in in hun leefwereld en hun manier van denken en pas je taalgebruik ook op hun niveau af.

Doorverwijzen:

Ze kunnen onder andere doorverwezen worden naar: een psycholoog of een orthopedagoog.

Een orthopedagoog bied behandeling aan mensen met ontwikkelingsproblematiek.

Passende activiteiten en acties voor doelgroep 

Er zijn heel veel activiteiten en acties voor deze doelgroep, Hiervan kies ik er 2 uit.

1.      Collage op thema

Benodigdheden: Groot vel, stiften, plaatjes, stickers, tekeningen etc. van het thema, lijm.

Speluitleg: De begeleider kiest een thema uit en verteld de cliënten dat ze om de beurt een plaatje mogen plakken gebaseerd op de gekozen thema. Om de activiteit leuker te maken voor ze, geef je ze als opdracht dat ze het gekozen plaatje na moeten doen. Dan heb ik het over een beweging of bepaald geluid.

Doelstelling: cliënten ontwikkelen hun sociaal-affectief door op elkaars beurt te wachten en naar elkaar te luisteren.

Doelgroep: volwassen of kinderen met LVB

2.      Memory in duo

Benodigdheden: memory-kaarten

Speluitleg: cliënten vormen teams in duo’s en gaan memory tegen elkaar spelen. Wie de meeste kaarten, met hetzelfde plaatje, vindt, wint het spel. Het spel motiveert de spelers om samen te werken in een gezonde competitie.

 Doelstelling: het ontwikkelen van cognitief en sociaal-affectieve vaardigheden.

 Doelgroep: volwassenen met LVB

Hand out tips voor sociaal werkers:

Tips voor sociaal werkers: 

Let op je taalgebruik, niet te moeilijke taal dit begrijpen ze vaak niet. Let er ook op dat je altijd navraagt of ze je begrepen hebben.

Als de cliënt frustraties ervaart in het contact met anderen omdat zij de andere mensen niet begrijpen of de andere mensen hun niet probeer hun hierbij dan te ondersteunen, probeer ze te laten in zien dat hun hoofd nou eenmaal net iets anders werkt en dat ze daarom tegen problemen aanlopen maar dat dit verder niet erg is want dat ze daarvoor ondersteuning krijgen.

LVBers hebben vaak last van een verlaagt zelfvertrouwen doordat ze meerdere malen negatieve ervaringen hebben meegemaakt probeer hun zelfvertrouwen te verbeteren.

Vaak hebben ze een klein sociaal netwerk omdat ze sociale contacten en deze ook onderhouden lastig vinden, dit is een punt van aandacht om op te letten maar zeker ook proberen aan te werken en hun sociale netwerk te vergroten.

Vaak hebben ze problemen met hun post begrijpen, of letten op hoeveel geld uit geven bij het boodschappen doen, of mee gaan naar doktersafspraken omdat ze de dokters niet begrijpen.

Dit zijn gebieden waar je ze praktisch gezien bij kan ondersteunen. Maar vooral hebben ze behoefte aan een gesprekje, dat ze even hun ei kwijt kunnen en kunnen vertellen over hun dag of problemen waar ze tegen aan zijn gelopen. 

Doorverwijzen:

Je kan de cliënten door verwijzen naar een orthopeed of een psycholoog.

Interview deskundige: 

https://youtu.be/AndUqrLVuvA

Bronnenlijst:

https://www.kenniscentrumlvb.nl/wat-is-lvb/https://wij-leren.nl/ontwikkelingsgebieden.php

https://www.werkenbijamerpoort.nl/doelgroepen/lvb.htmlhttps://www.nji.nl/Licht-verstandelijk-beperkte-jeugd-Praktijk-Instrumentenhttp://kennisbundel.vilans.nl/licht-verstandelijke-beperking-doelgroep.html 

https://tovertafel.nl/spellen/verstandelijke-beperking/ 

https://www.kennispleingehandicaptensector.nl/verstandelijke-beperking/activiteitenboek-voor-verstandelijke-beperking https://www.nji.nl/nl/Licht-verstandelijk-beperkte-jeugd-Probleemschets/Oorzaken-en-risicofactoren https://nl.wikipedia.org/wiki/Orthopedagogiek Interview deskundige

[jurjenkvanderhoek]

SCHILDEREN IS EEN VORM VAN HERKENNEN

In “Waarom een schilderij werkt” ontleedt Jurriaan Benschop eerst de kunstenaar alvorens hij voor mij het kunstwerk analyseert. Hij begeeft zich in het atelier, het heilige der heiligen waarin de kunst ontstaat. En spreekt met de maker om hiermee en daarna zijn of haar werk te begrijpen. Te kunnen begrijpen. Want ken je de man of vrouw achter het werk, of beter weet je waarom hij of zij dat zo heeft laten ontstaan, dan gaat in dit geval het schilderij leven en kan het werken. Maar ook moet je volgens Benschop spreken en discussiëren met medekijkers om het werk van de kunstenaar te interpreteren. Vragen stellen, standpunten bediscussiëren om tot een houding door te dringen. Een schilderij werkt altijd, maar niet voortdurend heeft het invloed op allen die het zien. Je kunt een schilderij ondergaan, er naar kijken, het observeren en beschouwen. Maar dat wil niet zeggen dat het voor jou gaat werken, dat het aanslaat. De beweging moet van beide kanten komen. Zowel het schilderij als de kijker moeten er moeite voor doen om tot elkaar te komen, elkaar te ontmoeten. De schilder heeft daarin voorwerk gedaan. Op welke manier dat hoe en waarom waartoe leidt onderzoekt Benschop in zijn boek.

Hij bespreekt vooral de hedendaagse kunst. Met een voorkeur voor het abstracte idioom, omdat daarin het ervaren en de emotie de meeste invloed hebben. Een landschap of stilleven, een portret of stadsgezicht, die zie je maar onderga je niet. Je kijkt naar iets wat zichtbaar is en in die zin werkt het schilderij zoals het zou moeten doen. De schilder heeft die plek op aarde of deze mens in de wereld, dat potje en dit bosje bloemen, deze straat, zo neergezet dat het werkelijkheid is. Maar het laat niets over aan de verbeelding. Om een abstract schilderij te doorzien moet de kijker meer zijn of haar best doen. Er wordt beroep gedaan op de verbeeldingskracht, het inlevingsvermogen. Die verbeeldingsruimte moet de kijker ook krijgen om het kleurvlak te doorzien.

Schilderen is een vorm van herkennen, dat inzien gebeurt in een flits. Het is er opeens, plots begrijp je wat je maakt en wat je ziet. Dat geldt voor de maker zowel als voor de kijker. Want voor de maker zowel als voor de kijker moet een schilderij werken wil het kloppen. Maar de bron van die herkenning is niet direct te benoemen. De woorden om dat te omschrijven zullen de kern net niet nooit raken. Want, citeer ik Lara de Moor vanuit het boek, “schilderen staat in essentie voor de mogelijkheid een atmosfeer te scheppen waar je met woorden niet bij kunt, een zowel mentaal als emotioneel geladen ruimte die verder geen rechtvaardiging behoeft.” Het zien van een schilderij is iets anders dan het praten erover. Want woorden beschrijven niet dat waar beelden kunnen verbeelden. Schilderen gaat over kijken en zien. Hoe meer ik kijk, des te meer details er aan de oppervlakte verschijnen en hoe verfijnder het schilderij voor mijn ogen wordt. Het schilderij gaat voor mij werken.

Het kunstwerk werkt in mijn waarneming en beleving. Het krijgt een plek in mijn leven en beleven. Als ik volgens Benschop de sporen, prikkels en overwegingen die in het kunstwerk zijn opgeslagen interpreteer, dan komt het werk tot leven en belandt het in een andere sfeer, een hogere dimensie zou je kunnen zeggen. In het schilderij wordt de driedimensionale wereld gevangen in twee dimensies. Het geeft een beeldrealiteit, waarin dingen samen komen die daarbuiten niet zo zijn aan te treffen. Een schilderij heeft een eigen werkelijkheid, een sfeer waardoor het een ontsnapping biedt.

Het schilderij begint met observeren, het kijken dan naar iets dat opvalt. Het is niet belangrijk of de kijker de aanleiding ervan herkent, de drijfveer erin vindt. Het gaat om het directe effect dat het schilderij heeft, om het pre-verbale. De gedachte die aan een omschrijving voorgaat, een indruk die al is gemaakt nog voor een woord opkomt. Schilderen is transformatie. De driedimensionale ruimte wordt tot tweedimensionaal beeld. Gedachte wordt beeld, woord krijgt vorm. Belangrijk is dat er een punt van herkenning is. Om het ervaren van iets dat misschien niet eerder letterlijk zo werd gezien, maar toch bekend voorkomt of in stemming een snaar raakt.

Voor diverse gesproken kunstenaars in het boek is Monet als schilder een voorbeeld. Bij hem ging het in het schilderij er niet om hoe het was, maar hoe hij het zag, en hoe het zich op een specifiek moment voordeed met het licht dat bij dat tijdstip van de dag paste. Die atmosferisch, gekleurde waarneming werkt omdat het een gevoel vertegenwoordigd. Want het wezenlijke moment van de kunst vindt plaats in het hoofd. Het is niet het medium, de verf op het doek, maar de spanning van een idee of inzicht die het kunstwerk leven geeft.

“Bij schilderkunst hoort een lichaam dat het maakt, bij een schilderij hoort huid en oppervlak, een kleur die aan idee ontsnapt”, schrijft Benschop in zijn boek. “Het bijzondere aan een schilderij is nu juist dat het een plek is waar het conceptuele kan samenkomen met zintuiglijke kwaliteiten. Het beeld komt op de maker toe, meer dan het wordt gecomponeerd. Dan moet het nog uitgevoerd worden, maar eerst moet het beeld gezien worden.”

Sommige schilderijen werken als grond onder de voeten, ze zijn geaard. Andere werken eerder luchtig, de ruimte wordt door kleur en geest bepaald. Kleur roept een ruimte op, een herinnering aan landschap bijvoorbeeld, aan water, aan lucht. Maar niets is uiteraard letterlijk in het schilderij aanwezig – het is slechts modder aan een kwastje, laagjes verf op linnen. Het gaat om de afbeelding, het gaat om directe kleurwerking en verbeelding.

Weet ik na het lezen van het boek nu waarom een schilderij werkt? Ik ken nu de achtergronden, de motieven – het hoe en waarom een schilderij is ontstaan. Benschop heeft voor mij de grond bepaald, het leven vast gesteld. De afbeelding en de figuratie uitgeplozen. Het medium aangewezen, de bedoeling achterhaald. Niet door zijn eigen woorden er tegenaan te zetten, maar de gedachten van de kunstenaars erover te achterhalen. Ik weet nu hoe een en ander in elkaar steekt, maar of het schilderij werkt bepaal ik zelf. Het is als smaak, ik vind iets mooi of niet. Het schilderij kan voor een ander werken, maar voor mij lui en futloos aan de wand hangen. Vast staat dat Jurriaan Benschop met zijn “Waarom een schilderij werkt” een standaardwerk heeft afgeleverd om de kunst beter te begrijpen door de kunstenaars te kennen. Het boek is met zijn tekst en tal van kleurenreproducties een reclamefolder of reisgids voor een vervullend bezoek aan een museum voor hedendaagse kunst.

Waarom een schilderij werkt. Jurriaan Benschop. Onderzoek naar de veelvormige schilderkunst van onze tijd. Uitgeverij Van Oorschot, 2022.

Waarom een schilderij werkt · Uitgeverij Van Oorschot

[re-born69]

Intens

Als je als man zijnde jarenlang sexloos bent maar wel een partner hebt, dan ben je al gauw geneigd naar je zelf te behelpen. Of dat een juiste beslissing is, laat ik in het midden. Voor mij (ons) bleek dat dus niet echt een juiste beslissing te zijn. Je gevoel gaat achteruit, de intensiteit gaat weg, en ik weet niet wat nog meer.

Na de eerste keer met mijn lieftallige toekomstige vrouw ( ja ik noem haar al mijn toekomstige vrouw, is vandaag ook zijdelings voorbij gekomen. We zijn het erover eens dat we eerst gaan samen wonen en dan mag ik haar een aanzoek doen, terwijl we beiden van mening waren, trouwen is onnodig) dat ik wel intens genoot, maar niet het gewenste eindeffect had,  was voor beiden best wel frustrerend. Voor haar omdat zij dacht dat het aan haar lag en voor mij omdat het maar niet lukte.

De keer daarna gaf ik eerlijk toe dat ik op het gebied van “seks” al jaren droog stond en dus zlef maar aan de slag was gegaan. Zij opgelucht want het lag dus niet aan haar, maar wel gelijk van dan gaan wij er samen wat aan doen. Maar voor mij als man was het een pijnlijke openbaring. Ook al vind ik eerlijk zijn tegen elkaar belangrijker. Na goed onderzoek bleek dus dat wat ik al die jaren gedaan had niet goed was, dus… afblijven.

Ik kan je zeggen dat is afkicken, maar het werpt wel zijn vruchten af, zoals vandaag.

 Vandaag waren we naar het beruchte “toekan” hotel , wat puur toeval was, maar dat doet er niet toe. Ik met de zenuwen in mijn lijf om haar een romantische dag te bezorgen, of in ieder geval een romantische entree. Zij heeft laten door schemeren dat ze romantiek heel erg mist. Dus ik in de weer met rozenblaadjes en waxinelichtjes . ( 1 tip geen rozenblaadjes op het bed) die missie was geslaagd. Die blik die ik van haar kreeg maakte gelijk al dat deze dag voor mij niet meer stuk kon gaan.

In de loop van de dag kwam ons stukje van 50 tinten fucked up voorbij. Nee niet tot in het extreme, we zijn aan het kijken wat onze grenzen zijn. Ik zeg heel bewust onze en niet die van mij of haar. Als je zoiets begint moet je beiden grenzen hebben die je niet overschrijdt. Ik heb ooit eens in een Dom-rush gezeten en verloor de controle over mezelf, waarbij mijn sub ook nog eens in haar rush zat en we ver over de grenzen heen waren gegaan. Is naderhand voor beiden echt gee fijne periode geweest, dus dat nooit meer. Maar ik dwaal af.

Met waar wij mee bezig waren bracht ik haar zo een intensiteit, dat dat voor al een wereld geschenk was. Een werelds genot. Maar…. Nadat zij helemaal was bijgekomen was zij dus anders van mening. Zij vind dat ik het zelfde genot verdien als wat ik haar geef. En ik kan je zeggen dat is moeilijk. Moeilijk te accepteren. Maar als je 50 tinten kent, dan weet je ook dat je kan veranderen. Door de handelingen die ik had gedaan ( te stoppen met “doe het zelf”) gebeurde er rare dingen die ik nog niet kende.  Het gevoel, de gevoeligheid. Dat was gewoon echt eng. Dat was een grens die ik alleen niet durfde over te gaan. Dus…. Niet het juiste eind effect. Maar Damn wat een intens gevoel gaf ze mij. Echt een wereld wonder op 2 benen. Als ik in de Griekse goden zou geloven dan is zij echt wel een godin in hart en nieren. Je zou dan denken van oke een andere dag beter. Maar nee, nog wat tegen elkaar aan gelegen in elkaars armen, in slaap gevallen. En dan… ja hoor mevrouw had haar zinnen gezet op nog een poging.  Ik kan je zeggen ik weet niet wat er precies gebeurde, maar zij onderging een metamorfose. In 1 keer werd zij een Dominante dame met een wilde blik die je gewoon geen nee durfde te verkopen. Als ze had gezegd ga op je hoofd staan, dan had ik dat nog gedaan ook. Maar goed ik weet niet hoe, maar zij kreeg het toch voor elkaar om het gewenste effect te krijgen. En echt… is met geen pen te beschrijven wat een gevoel.  5 uur later voel ik het nog. Mijn lichaam is helemaal op, mijn hoofd tolt aan alle kanten, mijn hart is overspoeld met verliefdheid, mijn handen trillen nog. Van binnen gloei ik aan alle kanten. Ik kan alleen maar zeggen dank je wel. Dank je wel dat je de tijd en geduld hebt, dank je wel dat je de moeite neemt, eigenlijk weet jij het zelf wel, mijn Liefste.

Ik hou heel erg veel van jou, met heel mijn hart en ziel

[kulabata]

Wagonjwa (3)

Soms zijn de casus zo interessant, dat aansluitend aan de overdracht met alle dokters special rounds worden gelopen. Dan mag iedereen zijn plasje erover doen, en is het aan de verantwoordelijke dokter om te proberen de overdiagnostiek binnen de perken te houden. Soms is met name het verhaal heel spectaculair, ook al is de oplossing heel simpel, en ook dan staan we met tien tot vijftien dokters en clinical officers aan het bed. Beni is zo’n casus. Beni is vannacht binnen gebracht nadat hij betrapt werd bij het stelen van koeien. De eigenaar van de koeien was hier niet zo blij mee, en heeft Beni beschoten met pijl en boog. De schaft is afgebroken, maar de pijlpunt zit nog steeds in Beni’s bil. Overigens komt hij er nog bekaaid vanaf: er zijn geen vitale organen geraakt, en sowieso wordt diefstal als zo iets verwerpelijks beschouwd dat mensen ervoor worden gelyncht in de straten. Pijlverwondingen in Shirati zijn een zeldzaamheid, zeker in vergelijking tot andere plekken. Op zijn vorige werkplek in Tanzania, Haydom, had Joost geregeld te maken met drive-bys, waarbij met pijl en boog van achterop een piki piki werd geschoten. Gelukkig zien we dat hier minder. Zoals we ook met ingewikkelde breuken doen, sturen we de röntgenfoto door naar chirurgen in Nederland voor advies. Het antwoord luidt: ‘Interessant hoor, maar eh... we zien helemaal niet echt een breuk op de plek waar die pijl naartoe wijst?’ Nee, die pijl hebben wij niet op de foto ingetekend – die is het probleem...

De acha pombe, endesha ng’ombe campagne heeft duidelijk nog niet iedereen bereikt. Drie jonge mannen zijn ’s nachts op een hoop zand op de weg geklapt nabij de reparatiewerkzaamheden aan het wegdek. Geen van drieën droeg een helm, maar een van de drie heeft vanochtend wel een helm naast zijn bed liggen, alsof het een talisman is die de scheurwond in zijn hoofdhuid ongedaan moet maken. De bestuurder is er het slechtst aan toe, zijn gezicht ligt in stukken uit elkaar en je kijkt zo zijn neusholte in. In de bloederige pulp is het niet duidelijk wat ooit waar heeft gezeten. Op advies van de Tanzaniaanse collega’s beginnen we gewoon met hechten en dat gaat eigenlijk best goed. Langzaamaan krijgt het gezicht weer gestalte. Aan het eind blijkt dat we per ongeluk de lip aan de neus hebben genaaid, maar dat is nog wel te herstellen. In de ochtend is het gelaat nog erg gezwollen, maar kan zijn familie hem in ieder geval weer herkennen. Als je op zijn onderkaak duwt, zie je de tandenrij ten opzichte van elkaar bewegen en voel je het kraken. Desalniettemin geeft de jongen geen kik, en wil vooral graag naar huis. Dat gaat niet, jongen, eerst naar Bugando om die breuk in je kaak te repareren, anders zul je nooit meer ugali eten. Dat vooruitzicht lijkt effect te hebben -zonder ugali geen leven- en de familie neemt hem dezelfde dag nog mee naar Mwanza.

Op de VIP-afdeling ligt Timothy, onze eigen radioloog van het duo mrembo na mzee. Hij is kortademig, houdt vocht vast en heeft last van hartkloppingen. Ik vermoed dat geen van de opnemende collega’s naar zijn hart heeft geluisterd, want de onregelmatige snelle hartslag wijst direct op de diagnose atriumfibrilleren. Dit verklaart al zijn klachten, en is mogelijk eenvoudig te behandelen met medicijnen. De afweging bij atriumfibrilleren de novo is altijd of je het hart direct weer naar een normaal ritme terug probeert te brengen, met het risico dat er een stolsel uit het hart schiet, of dat je dat stolsel eerst gaat oplossen. Omdat we geen goede bloedverdunners hebben en Timothy pas kort last heeft, kiezen we ervoor de ritmemedicijnen te geven. We laden op met drie giften digoxine, waarna we het plan maken om in de ochtend te kijken of het hartritme is genormaliseerd. Timothy is niet ernstig ziek, dus we zien geen noodzaak om nog meer te doen, maar dat is buiten onze collega’s gerekend. Achter de schermen is het hele ziekenhuis in rep en roer door de opname van onze eigen collega. De volgende ochtend blijkt Timothy -in exact dezelfde conditie als waarin we hem achterlieten- overgeplaatst te zijn naar de Intensive Care. Gelukkig vindt ook Timothy zelf dan nogal onzin. De paniek houdt aan, en als we ’s avonds bij Karl zitten te eten, moet Thijs zich melden in het ziekenhuis om een verwijsbrief te schrijven voor Bugando, waar hij per direct, in nog altijd zeer stabiele conditie, naar wordt overgeplaatst. Jasmin, de andere radiologe, vertelt een paar dagen later wat ze daar hebben gedaan: digoxine en afwachten – exact hetzelfde als we hier deden. Nog diezelfde week hebben we vier andere collega’s op de VIP-afdeling. Een van onze Tanzaniaanse artsen heeft een nieuwe auto gekocht, en is daarom met drie anesthesisten naar Musoma gereden om dat te vieren en eens even flink door te zakken. Op de terugweg wordt de nieuwe auto onder invloed van alcohol vakkundig in de greppel geparkeerd. Total loss. Alle collega’s zijn gelukkig ongedeerd en mogen dezelfde dag alweer naar huis. Het zal wel aan de aard van het voorval liggen, maar bij deze vier wordt de deur beduidend minder plat gelopen dan bij Timothy.

We zitten thuis op het terras in de namiddagzon een spelletje te spelen als een oudere man het terras oploopt.

‘Hallo, Dr Mophine!’

‘Hallo mijnheer, hoe gaat het?’

‘Met mij gaat het goed. Ik ben lang naar je op zoek geweest, heel Kabwana door. Ik ben begonnen bij Katuru, omdat ik weet dat je daar les geeft. Die stuurden mij naar Kabwana. Ik heb het aan heel veel mensen gevraagd, en nu ben ik hier. Herinner je je nog hoe we elkaar ontmoet hebben?’

Ik moet toegeven dat er even geen belletje gaat rinkelen. Dan zegt hij: ‘Mijn naam is Zadock, en je bent bij mij thuis geweest in Oboke.’ De strakgeklede man met stijlvolle zonnebril die voor mij staat ziet er heel anders uit dan in de vruchtenhageloutfit van rode vissershoed, lila overhemd en een oranje handdoek om de heupen, maar nu zie ik het inderdaad.

‘Ik kom vanwege een medisch consult.’

Dit gebeurt vaker, als mensen horen dat je dokter bent, hebben ze allerhande klachten. Over het algemeen verwijzen we ze het liefst via de reguliere wegen naar het ziekenhuis, maar aangezien ik bij Zadock thuis ben geweest, wil ik wel een uitzondering maken. Ik heb vanochtend ook nog mijn collega-biologieleraar met zijn rugklachten geholpen. Jimmy maakt zijn shirt open, waaronder drie enorme horizontale littekens zichtbaar worden. Het woekerende vlees ligt een beetje bovenop de huid. Jimmy vertelt dat het is begonnen toen hij jong was, met een klein krasje, maar de laatste tijd veel erger wordt. Inmiddels jeukt het enorm en ’s avonds doet het zo’n pijn dat hij er niet van kan slapen. Zijn ziekte heet keloïd, een woekering van littekenweefsel die voornamelijk bij zwarte huid voorkomt, vermoedelijk ook de reden dat de farmaceutische industrie er nog geen geneesmiddel voor heeft uitgevonden. Wegsnijden is vaak geen optie, want dan creëer je alleen maar meer littekens. Door het krabben breiden de woekeringen uit, waarbij ze nu bijna tot aan zijn oksels reiken. Ik schrijf Zadock antihistaminica voor tegen de jeuk, want het stoppen met krabben is het belangrijkst om verergering te voorkomen. Daarnaast kunnen we in het ziekenhuis Kenacortinjecties geven, vaak met goed effect, maar na zijn woning te hebben gezien, vermoed ik dat Zadock die niet kan betalen. Hij zal het niet direct toegeven, maar hij laat doorschemeren dat dat klopt. Gelukkig heb ik recentelijk 50 euro gekregen van bevriende blog-lezer Anouk, te besteden aan een patiënt die het hard nodig heeft. Die 50 euro is voldoende om Zadock weer zijn kwaliteit van leven terug te geven. Als ik hem later bel om te vragen hoe het gegaan is, zegt hij wel twintig keer hoe dankbaar hij is. Hij moet nog twee keer terugkomen, maar ook dat kan binnen dit budget. 50 euro. In Nederland kun je er amper van uit eten, hier geef je iemand zijn hele leven terug.

[yonahgold]

Wat is de betekenis van tijd in jouw leven?

(……Ik hoop dat dit antwoord ook maar enigszins sense maakt…… In ieder geval heel erg bedankt voor de lastige vraag anoniem, ik had hier nooit echt eerder over nagedacht!! Ennieway:)

Nadenken over deze vraag deed me realiseren dat er maar weinig momenten zijn waarop ik me eigenlijk niet bewust ben van het voortduren van de tijd. Je zou denken dat het met tijd net zo zou gaan als met het feit dat je moet ademhalen: het is er altijd, er treedt een bepaalde gewenning op, je staat er niet langer bij stil. Maar hoewel moeten ademhalen en tijd twee onvermijdelijke wetten van het leven zijn, werken ze totaal omgekeerd. Je bent je er niet van bewust dat je ademt wanneer dat gaat zoals het hoort, wanneer je het op een normale manier doet en er niets is wat je daarin hindert, maar je bent je juist bewust van tijd wanneer het werkt zoals het hoort te werken. Ik ben me bewust van tijd wanneer ik tot 1 uur ’s ochtends aan een werkstuk zit te typen en ik de minuten onder in mijn beeldscherm weg zie tikken tot uiteindelijk het tijdstip van de deadline aanbreekt, ik ben me bewust van tijd wanneer ik weet dat ik mijn vriendin over twee dagen weer zie en ik me erover verheug dat de tijd zo snel is gegaan.

En dat is het met tijd: het heeft betekenis omdat je weet dat er een bepaalde verandering plaats zal vinden. Tijd brengt altijd iets met zich mee: het brengt ons dichter bij iets waar we naar uitkijken of houdt ons daar juist bij vandaan, het houdt de staat waarin we verkeren in stand of maakt daar juist een einde aan. Tijd geeft de mogelijkheid van een verleden, een heden en een toekomst. Tijd maakt het wachten afschuwelijk maar het weerzien des te beter, tijd maakt groei en beweging mogelijk of perkt die juist in.

En omdat wij mensen altijd ergens naar uitkijken, altijd nog iets willen of moeten doen, altijd iets aan het doen zijn waarvan we hopen dat het op de een of andere manier een effect heeft op ons leven of onze omgeving, speelt tijd onontkoombaar een belangrijke rol. In ieders leven, lijkt me. Het is een noodzakelijk kwaad én goed, onze beoordeling van de tijd afhankelijk van of het ons in een situatie wel of niet uitkomt, of de tijd te snel of te langzaam, of juist langzaam of snel genoeg gaat.

Wellicht zou het wijs zijn als we meer zouden nadenken over hoe we onze tijd besteden. Onze maatschappij is er op gericht dat we elke minuut die we hebben nuttig invullen, terwijl het natuurlijk onzin is dat alles wat je doet nuttig moet zijn, of dat ‘nuttig’ überhaupt één vaste definitie heeft (en dit zou ik ook zeggen als ik het leren voor mijn economie examen nu niet aan het uitstellen was!!!) Zijn het niet de momenten waarbij we niet nadenken over wat we doen, of wat we nog gaan doen, momenten waarop we ons niet bewust zijn van de tijd maar we simpelweg gewoon zijn, die het fijnst zijn? Dat, anoniem, is gelukkig een essay voor een andere dag xoxo

[overwijs]

Dag 125 – “Hoofd omhoog”

Dit verhaal hoort bij mijn werkdag van maandag 9 november.

In de afgelopen 8 maanden hebben heel veel mensen, veel nieuwe dingen eigen moeten maken. Moeten wennen aan nieuwe manieren van werken, meer thuis, meer online, meer op afstand, meer digitaal. Ook in een deel van mijn werkzaamheden zie ik dat terug, minder reistijd voor wekelijkse vergaderingen op het hoofdkantoor, meer mogelijkheden om trainingen te geven want dit kan nu in elk vrij stukje in je agenda, veel meer technische mogelijkheden die we benutten in het team, kortom veel positieve veranderen. Waarvan ik in ieder geval hoop dat we een deel behouden als we deze pandemie alweer bijna vergeten zijn.

Toch ondervind ook ik de nadelen, zoals het gevaar om geen pauze in te plannen en volledig over je eigen (digitale vergader)grenzen te gaan zoals afgelopen donderdag. Het gevoel dat ik daar aan over hield, deed wat met mij en had effect op mijn start van vandaag.

Mijn agenda gaf namelijk al een paar maanden mijn tweede opleidingsdag aan, en toen wij vorige week de vraag kregen of we fysiek of digitaal aanwezig wilden zijn, sloeg de twijfel toe. Ik vond dat bij een devies van thuiswerken we daar gehoor aan moesten geven, en toch kwam ik veel liever bij elkaar. De beslissing werd voor ons genomen want met de aangescherpte maatregelen, was er eigenlijk geen keuze meer. Digitaal dus.

Met een alternatief programma, waar de trainers echt ruimte gaven voor het opzoeken van tijd zonder het scherm. Relatief korte blokken van anderhalf uur, waar je steeds naast een stukje luisteren ook zelf bijdragen mag leveren in het gesprek, in breakoutrooms of tijdens andere werkvormen. Een fijn gevoel, om zo vooraf al te weten.

Toch, als we starten met een peiling ‘hoe zit je hier’, kies ik niet voor de gebruikelijke ‘zin in’ of ‘goed’ waar ik normaal gesproken voor kies. Ook de ‘neutraal’ en ‘blegh’ laat ik aan mij voorbij gaan. Ik kies voor de blanco emoji, ik weet het namelijk niet. Ik voel een tikje zenuwen, bang om mij weer slecht te gaan voelen, blij om weer verder te gaan met deze opleiding, leuk om weer gelijkgestemden te spreken, gefrustreerd omdat ik weet dat alles waar we vandaag over zullen praten niet direct inzetbaar is op mijn school omdat daar nu niet alles op een manier loopt om een goede voedingsbodem te bieden. Als ik mijn antwoord toelicht zegt de trainer niet voor niets “Tja, Milou, dat is inderdaad een iets te lange zin om in het keuzemenu op te nemen”.

Het was fijn om dit uitgesproken te hebben, voor we door gingen naar de inhoud. Een onderwerp die in essentie heel dicht bij mij staat, leading from the middle, een verandering teweeg brengen vanuit het kloppende hart van de school en niet top-down. Toch bleek het ook abstract en lastig concreet te maken hoe je dit tot volhoudt, doorzet en tot een succes maakt. Ook bleek ik niet alleen het huiswerk waarvan ik wist niet gedaan te hebben, reflecteren op vorige bijeenkomst, gedurende de dag ontdekte ik dat ik ook het leeshuiswerk niet gedaan had, sterker nog, volledig gemist had. Ik had geen idee dat dit het huiswerk was. Iets wat niet bij mij past, iets waar ik niet achter sta, iets wat niet prettig aanvoelde. Tel daar het gevoel bij op, dat bij alles wat we bespreken ik en mijn school nog slechts amateurs zijn, dan heb je wellicht een idee hoe de dag voor mij verging.

Scherp op mijn welzijn, snel wat eten als ik honger kreeg, niet op het scherm tijdens de pauzes, relaxt op de bank in plaats van in een verkeerde houding aan de eettafel, doorloop ik de dag. Het gaat tijdens het laatste blok nog best prima, we hadden ons voorbereid op een internationale superster op onderwijs gebied. Om drie uur zou hij inbellen en als ik een paar minuten voor drie terug kom uit mijn pauze en een praatje heb met de trainer, zie ik elke minuut zijn gezicht meer gespannen staan. The presenters worst nightmare, werd werkelijkheid. Ondanks het uitgebreide contact, blijft het bezoek uit. Van de pauze, gaan we door naar een gesprek. Een gesprek omdat je weet dat je eigenlijk op iemand wacht maar niet meer zeker bent of hij komt. We evalueren en praten over de volgende bijeenkomst.

En dan stipt een half uur te laat komt hij onze Zoom binnen, net op het punt dat we dachten, “en wat gaan we nu doen”. Hij valt met de deur in huis, een half uur later, en start meteen. Zo lijkt dit de afsluiting van de middag te worden. In het Engels nam hij ons razendsnel mee in zijn ervaringen als adviseur voor ministeries in Canada, Schotland, Wales, Tsjechië en nog meer, hij denkt net zo snel als hij praat en onderbreekt daardoor regelmatig de gene die een vraag stelt – want hij weet immers al wat er gevraagd gaat worden. Ik typ snel alle lessen die hij ons meegeeft, in het Engels want dat gaat dan het vlotst, mee. Het beloofde half uur, werd in no time een uur. En ik voel de man met de hamer mij besluipen. Ondanks de goede zorgen, ondanks de aandacht voor mijn welzijn, krijg ik weer een klap.

Kruipend, figuurlijk dan, haal ik net het einde van de bijeenkomst en baal. Nu is het niet de inhoud die mij het meeste bij blijft, maar het feit dat ik wederom geveld ben door het gebruik van techniek. De schermpjes doen mij weer de das om en ik kan nu het gebrek aan pauzes en eten niet de schuld geven. Ik moet mijn meerdere erkennen in Zoom. Morgen maar weer gewoon voor de klas. Fysiek aanwezig en, als ik vanavond voldoende opkrabbel, ook mentaal.

Iedereen heeft zo z'n dagen

Soms wil je zakken door de aarde

En echt iedereen heeft vragen

Niets om je voor te schamen

Dus als het even niet gaat, als het even niet loopt

Hou je hoofd omhoog

Of als die deur dichtslaat met een rotgang ook

Er is toch nog hoop

Dus als het even niet gaat

Als het even niet loopt

Ook al wacht je nog steeds op de zon

In het heetst van de storm

Er is toch nog hoop

Hou je hoofd omhoog, yeah-yeah

Je hoofd omhoo-oo-oo-oo-oog

Hou je hoofd omhoog, yeah-yeah

Je hoofd omhoo-oo-oo-oo-oog

Dus als het even niet gaat

Als het even niet loopt

Ook al wacht je nog steeds op de zon

In het heetst van de storm

Er is toch nog hoop

Dus zit je volop in die race, maar lig je volop achteraan

Is het de liefde van je leven die toch moest gaan?

Ben je zoekend naar wegen of zit je vast in je laan?

Of is de strijd met de buren het proberen niet waard?

Is het de man met de hamer of kent de tunnel geen licht?

Was er niemand die luisterde, maar zei jij dat je wist?

En zit je vast in de val, of zelfs vast in de lift?

En ben je blind voor wat er is, door wat er allemaal mist?

Is het nooit een keer genoeg, zit het nooit een keer mee?

Of gaat het pas gekregen nieuws je door merg en been?

Ik wilde antwoorden brengen, maar echt, ik heb er niet een

Maar haal nog een keer diep adem, ga het pakken en leef, yeah

Dus als het even niet gaat, als het even niet loopt

Hou je hoofd omhoog

Of als die deur dichtslaat met een rotgang ook

Er is toch nog hoop

Dus als het even niet gaat

Als het even niet loopt

Ook al wacht je nog steeds op de zon

In het heetst van de storm

Er is toch nog hoop

Hou je hoofd omhoog, yeah-yeah

Je hoofd omhoo-oo-oo-oo-oog

Hou je hoofd omhoog, yeah-yeah

Je hoofd omhoo-oo-oo-oo-oog

Dus als het even niet gaat

Als het even niet loopt

Ook al wacht je nog steeds op de zon

In het heetst van de storm

Er is toch nog hoop

Er zijn zoveel situaties die ik meemaak van dichtbij

De ene die is straatarm, de ander die is heel rijk

De ene krijgt een kind en bij de ander zijn gezin kwijt

De ene die heeft schijt eraan, de ander die heeft veel spijt

De ene die heeft alles nu, de ander die is veel kwijt

De ene doet het niks en de ander doet het veel pijn

Voor de ene is het groot, voor de ander is het heel klein

De een die praat erover als de ander liever stil blijft

De een die wordt volwassen als de ander liever kind blijft

Als je echt wil kun je alles wat je wil zijn

En het leven is zo mooi als je het zelf maakt

Als iets niets lukt heb je in elk geval je best gedaan

Hou je hoofd omhoog, yeah-yeah

Je hoofd omhoo-oo-oo-oo-oog

Hou je hoofd omhoog, yeah-yeah

Je hoofd omhoo-oo-oo-oo-oog

Dus als het even niet gaat

Als het even niet loopt

Ook al wacht je nog steeds op de zon

In het heetst van de storm

Er is toch nog hoop

[jezus-christus-is-mijn-leven]

Dit is de waarheid in de praktijk brengen

In het verleden werd ik aan een zuster gekoppeld om aan een aantal plichten te vervullen. Omdat ik arrogant was en verwaand, en omdat ik de waarheid niet zocht, had ik tegenover deze zuster een aantal vooroordelen die ik altijd voor mezelf hield en niet openlijk met haar besprak. Toen onze wegen scheidden, was ik nog niet in de waarheid van een harmonieuze werkrelatie met haar getreden. Later regelde de kerk dat ik met een andere zuster zou werken en ik nam me tegenover God voor: van nu af aan zal ik de paden van de mislukking niet bewandelen. Ik heb mijn les geleerd, en ditmaal zal ik vast een meer open communicatie met deze zuster hebben en een harmonieuze werkrelatie bereiken.

Telkens wanneer er een conflict of een kloof tussen ons was tijdens de gezamenlijke vervulling van onze plichten, nam ik het initiatief om met de zuster te communiceren en recht uit mijn hart te spreken. Ik vroeg haar welke aspecten ik verkeerd uitvoerde. De zuster wees me er dan op dat ik arrogant was en verwaand, en dat ik tijdens onze communicaties haar standpunten steeds verwierp. Ze zei dat ik soms wees op haar omstandigheden en haar een oneerlijk etiket opkleefde, en dat ik tijdens de bijeenkomsten alle beslissingen over het lezen van Gods woord had genomen. Ik knikte instemmend toen de zuster me op al deze dingen over mezelf wees. Ik dacht: “Aangezien jij zegt dat ik arrogant ben, zal ik van nu af aan met meer bescheidenheid spreken en er in het bijzonder op letten dat ik verstandig en tactvol spreek. Als ik stuit op problemen die jij hebt, dan zal ik ze afzwakken als ik erover spreek. Als jij ze niet herkent, dan zal ik er niet over spreken. Tijdens bijeenkomsten zal ik eten en drinken wat jij zegt dat ik moet eten en drinken, en ik zal luisteren naar alles wat jij zegt. Zou dit niet alle problemen oplossen? Dan zul je niet zeggen dat ik vanwege mijn arrogantie met niemand kan werken.” Hierna begon ik dit in de praktijk te brengen. Vooraleer te spreken dacht ik na hoe ik kon voorkomen dat ik het standpunt van de zuster zou tegenspreken. Wanneer onze standpunten niet op dezelfde lijn zaten, nam ik haar standpunt aan en voerde haar idee uit. Toen ik de zuster iets op de verkeerde manier zag doen, zou ik het haar niet duidelijk uitleggen. Maar nadat ik me een poos zo had gedragen, realiseerde ik me dat mijn ideologie van “verzaken aan het vlees en de waarheid in de praktijk brengen” onze relatie helemaal niet had veranderd. Daarentegen versterkte het juist haar vooringenomen ideeën over mij. Toen ik deze resultaten zag, voelde ik dat me onrecht werd aangedaan. Ik dacht: “Ik heb al geprobeerd om de waarheid in de praktijk te brengen, waarom werkt het dan niet? Het is niet eenvoudig om met deze zuster om te gaan, ze heeft geen greintje gevoeligheid.” Hierdoor zonk ik weg in negativiteit en werd mijn hart buitengewoon bedroefd.

Op een dag kwam er een leider naar ons om ons werk te inspecteren en ons te vragen hoe onze gesteldheid was in deze periode. Ik legde toen uit wat mijn situatie was. De leider luisterde en zei toen: “Deze methode van je is niet het in de praktijk brengen van de waarheid. Je bent onrein vanbinnen. Je doet dit uit eigenbelang en handelt niet in overeenstemming met de waarheid.” Hierna lazen we twee passages van Gods woorden. God zei: “Van de buitenkant lijkt het alsof je de waarheid in praktijk brengt, maar in werkelijkheid toont de natuur van je handelingen niet dat je waarheid in de praktijk brengt. Er zijn veel mensen die, zodra ze bepaald uitwendig gedrag tonen, geloven: “Vervul ik mijn plichten niet? Gaf ik niet mijn familie en mijn werk op? Breng ik de waarheid niet in praktijk door mijn plichten te vervullen?” Maar God erkent niet dat je de waarheid in praktijk brengt. Al die handelingen die zijn besmet met persoonlijke motieven vallen niet onder het beoefenen van de waarheid. Strikt genomen zal dit gedrag waarschijnlijk door God worden veroordeeld, het zal niet door Hem worden geprezen of gevierd. Wanneer we dit verder ontleden, blijkt dat je kwaad doet en je gedrag tegen God in gaat. Van de buitenkant lijkt het alsof de dingen die je doet de waarheid bevestigen: Je onderbreekt of verstoort niets en je hebt ook geen werkelijk schade toegebracht of enige waarheid geschonden. Het lijkt logisch en redelijk, maar toch draait de essentie van je handelingen om het doen van kwaad en het je verzetten tegen God. Daarom moet je, door in het licht van Gods woorden te kijken naar de bedoelingen achter je handelingen, bepalen of er een verandering in je gezindheid is opgetreden en of je waarheid in de praktijk brengt. Dit wordt niet bepaald door menselijke woorden of opvattingen. Integendeel, het hangt van God af die zegt of je je wel of niet conformeert aan Zijn wil, of je handelingen wel of niet de realiteit van de waarheid bezitten en of je wel of niet aan Zijn eisen en standaarden voldoet. Alleen het afmeten van jezelf aan Gods eisen is accuraat.” (‘Wat je zou moeten weten over het transformeren van je gezindheid’). “Menselijke ideeën zien er voor mensen over het algemeen goed en juist uit en het lijkt erop alsof ze de waarheid niet al te zeer geweld aandoen. Mensen voelen dat als ze het op deze manier doen, ze waarheid in praktijk brengen. Ze voelen dat wanneer ze het op deze manier doen ze zich aan God onderwerpen. In feite zoeken mensen God hierover niet echt en bidden er ook niet over tot God. Ze streven er niet naar het goed te doen in overeenstemming met Gods eisen met als bedoeling Zijn wil tevreden te stellen. Ze hebben niet deze ware gesteldheid en ze hebben niet zo’n verlangen. Dit is de grote fout die mensen in hun beoefening maken. Je gelooft in God, maar God is niet in je hart. Hoe is dat geen zonde? Hoe is dat niet jezelf bedriegen? Welk effect zal geloven op deze manier hebben? Waar is de praktische betekenis van geloven in God?” (‘Gods wil zoeken is vanwege het beoefenen van de waarheid’ ). Ik probeerde Gods woorden te begrijpen en vergeleek ze met mijn zogenaamde situatie van “de waarheid in praktijk brengen”. Mijn hart lichtte op. Dus, de manier waarop ik de dingen deed was niet bedoeld om God te behagen. Het was bedoeld om mijn eigen ijdele waardigheid te beschermen. Ik vreesde dat de leider zou zeggen dat mijn natuur gebrekkig was, dat ik de waarheid niet zocht en dat ik met niemand goed samenwerkte. Bovendien dacht ik dat het een voorwendsel was om mijn relatie met de zuster te versoepelen en weg te breken van de schaamte en pijn die het conflict had veroorzaakt. Ik dacht dat dit het beeld zou herstellen dat andere mensen van mij hadden en hen zou tonen dat ik was veranderd. Het is duidelijk dat mijn zogenaamde “waarheid in de praktijk brengen” voor mijn eigen doeleinden was. Het werd allemaal gedaan tegenover anderen en was niet gebaseerd op het streven om God te behagen. Ik verachtte mezelf niet en verzaakte niet oprecht aan het vlees, omdat ik me niet bewust was van mijn arrogante en verwaande natuur. Nadenkend over mijn werk met de zuster, was het omdat ik mijn arrogante en verwaande natuur niet herkende, en omdat ik mezelf hoogachtte en altijd dacht dat ik beter was dan anderen, dat toen ik sprak, ik mezelf onbewust op een voetstuk plaatste en anderen kleineerde. Bij de afhandeling van zaken vond ik het prettig om de leiding te nemen; ik deed de dingen op mijn eigen manier en hield geen rekening met de ideeën van andere mensen. Toen de zuster wees op de problemen die ik had, zocht ik niet naar de overeenstemmende waarheid om de inhoud van mijn natuur te analyseren en begrijpen. Bovendien zocht ik niet hoe ik het in praktijk moest brengen in overeenstemming met Gods vereisten en in overeenstemming met de waarheid. Ik wijzigde slechts een aantal uiterlijke handelingen, omdat ik dacht dat als ik ophield dingen te doen die verkeerd waren, ik de waarheid in de praktijk bracht. Wat ik in de praktijk bracht was in feite de waarheid gebaseerd op mijn eigen opvattingen. Het waren slechts uiterlijke handelingen die niets te maken hadden met Gods woord. God zou niet erkennen dat ik de waarheid in de praktijk bracht. Omdat ik niet handelde in overeenstemming met Gods vereisten en omdat ik niet handelde in overeenstemming met de waarheid, en omdat alles wat ik deed diende om mijn eigen persoonlijke verlangens te bevredigen en mijn eigen doelen te bereiken, waren mijn daden goddeloos in Gods ogen; het was God weerstaan.

Nadat ik me daarvan bewust werd, combineerde ik bewust Gods woord om mijn eigen verdorven natuur in het leven te begrijpen. Toen ik mijn verdorvenheid uitte of ik me ervan bewust werd dat mijn situatie niet juist was, maakte ik openlijk mijn standpunt bekend, en ik analyseerde het en zocht naar de bron volgens Gods woord. Toen ik dit deed, werden mijn spraak en handelingen van nature ingetogen, en kende ik het standpunt dat ik moest innemen. Ik had respect voor mensen en onderwierp me geduldig. Verzaken van het vlees werd veel minder moeilijk en we konden ook van hart tot hart communiceren. Onze gemeenschap was veel harmonischer geworden dan in het verleden.

Deze ervaringen hebben me doen begrijpen dat de waarheid in de praktijk brengen, gebaseerd zou moeten zijn op Gods woord, en op de principes van waarheid. Als men zich afkeert van Gods woord, dan wordt alles een uiterlijke handeling, dat wil zeggen, de waarheid van hun eigen opvattingen in de praktijk brengen. Zelfs als ik de dingen goed en juist deed, dan zou dat nog niet worden aanzien als de waarheid in de praktijk brengen, en bovendien zou het geen veranderingen brengen in mijn levensgezindheid. Van nu af aan, ongeacht wat ik aan het doen ben, wil ik dat Gods woorden de principes van mijn daden zijn en volledig Gods woord in praktijk brengen, zodat mijn gedrag in overeenstemming zal zijn met waarheid en met Gods wil en Gods tevredenheid zal verkrijgen.

uit 'Online Bijbelstudie'

Iedereen verlangt naar Gods zegen, maar wat zijn de echte zegeningen van God? Hoe kunt de christen beoefen om Gods zegen verkrijgen?

[yentlscmdadventure]

Week 4 dc4: 27 - 31 mei

Maandag:

Ik heb mijn 2e feedback moment met Gillyenne gehad en ook zij is tot de conclusie gekomen om voor concept 2 te gaan. “Je krijgt meer feeling bij het gebruik van de VR-bril. Je zintuigen worden hiermee geprikkeld.” Ik ben tot de conclusie gekomen dat door de meeste positieve feedback die ik heb gekregen, ik door ga met concept 2. De virtual reality. Ik ga de beleving creëren door de ontwikkeling van “The Fantastic Unknown”. Een theorie van Bär en Boshouwers, 2 afgestudeerde studenten in 1991 aan de University of Utrecht, Cognitive Artificial Intelligence. Samen hebben zij een boek geschreven over Experience Design waar ze het over de World of Wonders hebben. Hierin beschrijven zij hoe experience Design in elkaar zit en hebben zij onder andere een theorie bedacht hoe de bezoeker een Experience tot thuis kan ervaren en verwerkt tot een uit eindelijke onderneming. In dit geval zal die onderneming zijn het boeken van een reis naar de Casamance, Zuid-Senegal.

The Fantastic unknown is een stappen plan naar een volledige experience. Deze experience wilde ik gaan itereren zodat ik het optimale uit de virtual reality kan halen. Deze theorie ben ik gaan verwerken in een gebruikers scenario. Hiervoor gebruik ik als bezoeker mijn persona (uit mijn gebruikers profiel), Jonathan. Het schrijven van mijn gebruikersscenario verliep nog al vrij soepel. Toen ik mijn concept had gekozen uit mijn top 3, wilde ik the Fantastic Unknown gaan beschrijven in stappen wat er gebeurde op dat moment. Terwijl ik dit proces in ging had ik pas door dat ik, zonder mij ervan bewust van te zijn, een gebruikersscenario aan het schrijven was. 

Iteratie 1: Gebruikersscenario

1. Transition: Jonathan wordt getriggerd door de kleurrijke, Afrikaanse stand van Tempo Sum die rijk is aan de Senegalese cultuur. Hij valt in gesprek met Valerie en Mathias en is nieuwsgierig wat er te doen valt in Zuid-Senegal.

2. Introduction: Jonathan krijgt een korte introductie over wat Tempo Sum met hun reizen inhoudt en Valerie benoemd de Virtual Reality experience waarmee zij een indruk kunnen krijgen over de beleving. De bezoeker is geïnteresseerd en wilt dit graag proberen.

3. Exploration: De bezoeker kan kiezen tussen 2 onderwerpen (dans (een festival van de locals, cultuur) en natuur (safari in een auto). Hij neemt plaats op een stoel en neemt de koptelefoon voor soundproofing (uit de feedback van Emma) en de VR bril voor een complete afzondering.

4. Admiration: Het onderwerp dat Jonathan heeft gekozen, dans, speelt af op de mobiel in de bril die een 360 graden video af laten spelen met een volledige beleving van de lokale bevolking die het leven vieren. 

5. Immersion: Jonathan kan om zich heen kijken en binnen non van tijd is hij compleet verhuisd naar de wereld van Senegal. Door dat hij om zich heen kan kijken, wordt hij onder gedompeld in de cultuur en beleeft hij een andere omgeving dan dat hij gewend is. Dit komt door de Full Experience door de optimale beleving gehalte van het ‘cultuur/dans’ programma dat hij heeft gekozen.

6. Connection: Na een paar minuten wordt Jonathan weer langzaam terug gebracht naar het dagelijkse leven. Hij komt bij van wat hij zojuist heeft ervaren, neemt een glaasje water en kan weer wennen aan ‘nu’.

7. Reflextion: Jonathan kan kiezen om een ander programma te kiezen om nog een andere visualisatie te zien of hij gaat door met het verwerken van de ervaring die hij zojuist heeft beleefd. Hij kan met eventuele vragen die hij heeft naar Valerie en Mathias en zich vervolgens inschrijven voor een bezoek aan Senegal. Dit kan op een eenvoudig scherm waar hij ook zijn mening kan achterlaten over de Virtual Reality die hij zojuist heeft ondergaan. Na zijn bezoek neemt Jonathan de verwerking thuis door en laat deze tot zich komen. Hij heeft het erover met zijn vrienden en ze zijn allemaal ervan overtuigd dat dit een bijzondere ervaring zal zijn die ook nog extra samenleving in de vriendengroep zelf dat geven.

Dinsdag:

Ik ben begonnen met het maken van statement cards uit het vakgebied van professional designers op het gebied van Experience Design. Iedere quote van elke designer heeft wat met mijn project te maken en ik heb zelf mijn eigen ingeving gegeven in wat ik belangrijk vind voor mijn product. Ik heb dit gedaan zodat ik mijzelf er aan kan herinneren waarom ik ben door gegaan op het mee geven van een beleving waar juist andere mensen, die dezelfde opdrachtgever hebben, een hele andere weg op zijn geslagen. Ik heb gekozen voor Statement cards en niet voor design principles omdat ik bevestiging wilde van mensen in het vakgebied omdat ik ook al de feedback heb van mijn feedback sessies waar ik veel tips uit heb kunnen halen. 

“Design is a supporting function to a business end goal.” - Daniel Davidson... Door een echte beleving van het bezoek aan de stand te maken, ondersteund dit design bij het krijgen van meer klanten. 

“A great experience is the strongest form of buzz marketing.” - Lollipop Design Studio... Om een goede indruk te maken, geeft Tempo Sum een mooi visite kaartje mee.

“Don’t deliver a product, deliver an experience.” -Josh Loe... Het maken van een simpel product kan werken maar hier beleeft de bezoeker niks bijzonders mee. In tegenstelling tot dit simpele product, kan het geven van een beleving door middel van Virtual Reality onvergetelijk zijn voor de bezoeker.

“Tijdens het daadwerkelijke bezoek dient de gast begeleid te worden naar zijn reis door de Fantastic Unknown.” - Bär & Boshouwers... Tijdens het bezoek van de bezoeker aan de stand met de mogelijkheid tot het even weg zwijmelen in een andere omgeving, dit kan werkelijk worden gemaakt in de 7 stappen van de theorie “The fantastic Unknown”. Elke stap dient als een nieuwe ervaring die de gast opdoet tijdens het bezoek. 

“Don’t design for brands, design for the people interacting with brands.” - Unknown artist.... Jij ontwerpt niet voor je opdrachtgever maar voor de doelgroep van de opdrachtgever. De doelgroep is degene die jij wilt overhalen om een reis te boeken naar de Casamance en hiermee is het ook erg logisch dat je kijkt vanuit het perspectief van de doelgroep, de reizigers.

“Cotumer experience is the new marketing battlefront.” - Chris Pemberton... Meerdere bedrijven die een goede doelgroep willen, zijn aan het experimenteren met verschillende technieken om zo de concurrent te over bruggen. Wat is de beste techniek om de doelgroep te triggeren? Op het marketing gebied gaat iedereen de strijd aan met wie de meeste klanten kan binnen halen met de nieuwste technieken.

“Inspiration is what happens when we experience the truth behind the mind.” - John Marshall Roberts... Door de vele prikkels die de bezoeker krijgt tijdens het gebruik van het product, komt er meer informatie binnen dan de bezoeker langs de stand loopt. Hij gaat denken aan de andere stands die meer indruk achter lieten. Dat is niet de bedoeling bij de stand van Tempo Sum. Hoe beter het design, hoe beter deze een indruk achter laat bij de bezoeker.

Nu ik meer betekenis aan de statements heb gegeven, kan ik dit -net als mijn gebruikersprofiel- gebruiken om steeds op terug te komen bij mijn gebruikersscenario. Deze zal ik laten testen en hierop verder itereren.

Woensdag: 

360 graden feedback van busra. 

Ik heb mijn concept laten testen door Kalle van Lent (CMD student, eerste jaars). Ik heb hem uitgelegd hoe mijn Virtual Reality concept in elkaar zit. Door dit te doen heb ik zelf een gebruikersscenario geschreven met mijn profiel van het gebruikersprofiel. Mijn gebruikersscenario had ik nodig om samen met mijn doelgroep te kijken of deze klopt naar mijn verwachtingen en of dit ook een goed voorbeeld geeft bij het verbeelden wat de doelgroep wilt. Ik heb nuttige feedback gehad van Kalle. 

Kalle vind dat er meer keuze moet komen in het kiezen van een beleving. “Goed dat je al hebt gedacht aan de natuur en cultuur. Maar er zijn nog zo veel meer dingen waar de toeristen het bestaan niet van weten, het is tenslotte toch een minder populair vakantie land.” Zo laat hij ook weten dat ik goed over het soort video moet nadenken. “Als ze mee gaan dansen met een 360 Go-Pro op hun hoofd en de bezoeker zit vervolgens in de VR beleving, wat voor effect kan dit op zich hebben? Ik kan het mij zo voorstellen dat sommige dit juist niet willen als ze voor de proefbeleving cultuur gaan. Misschien kan je van het kopje cultuur nog 2 of 3 opties hier binnen in laten kiezen?” Wat Kalle’s beleving voor de recht was, was dat het vrij duidelijk en vlot was geschreven. Alles was begrijpbaar en het las vlot. De stappen waren duidelijk uitgelegd al hoewel Admiration en Immersion erg op elkaar lijken. Hierin geef ik Kalle gelijk, het is nog wel lastig om deze stappen uit elkaar te houden. Dit wil ik mee nemen in het maken van mijn poster.

Zondag: 

VERSLAAAAG

Mood of the week:

[dodoens365-blog]

175. Van Artichauts

Artisjok, Cynara scolymus

Over distels hebben de meeste tuinliefhebbers weinig goeds te vertellen. Nochtans zijn ze lekker! Hoewel in onze streken bij gebrek aan beter wel eens Kale jonker op het menu werd gezet, is het echte culinaire werk toch weggelegd voor de reusachtige Artisjok.

De Artisjok die wij als groente eten is de bloemknop van een distelsoort die wel 3 meter groot wordt en prachtig gesculpteerde bladeren heeft. Echt een aanwinst voor grote tuinen! Spijtig genoeg zijn ze slecht winterhard.

Ook in Dodoens' tijd kenden ze deze heerlijke groente al. Nochtans is het een echte warmteminner die het tijdens de kleine ijstijd in onze streken vermoedelijk toch moeilijk moet gehad hebben.

Net als de Cichorei die ik gisteren besprak, bevat de Artisjok behoorlijk wat bitterstoffen. Hierdoor werkt ook hij sterk in op de galproductie en verteringsmoeilijkheden. De in Frankrijk populaire digestive Cynar wordt van Artisjok gemaakt. Niet enkel de lever, ook de cholesterol vaart goed bij Artisjok. Hij werd, voor hiervoor pilletjes op de markt verschenen, als dieet voorgeschreven.

Wat betreft die geneeskrachtige werking zijn vooral de groene bladeren het sterkst. Kies je voor Artisjok in je dieet, dan kook je best zelf de bloembodems. Je peuzelt dan zowel de onderzijde van de groene kelkblaadjes op, als de smakelijke bloembodem. Zo haal je een maximum aan medicijn uit de groente. Laat je de groente te lang gekookt staan, dan ontstaan giftige stoffen, en gaat hij moeilijk verteren. Dat geldt dus ook voor artisjok in blik.

De grote meester herkent de bloedzuiverende en leveraansterkende eigenschappen van dit kruid ! Hij weekt de wortel in wijn om 'alle quade vuylicheyt des bloets' af te drijven via de urine. Zo, stelt hij vast, gaat die sterk ruiken. Als u al eens Artisjok at, heeft u dat eigenaardige effect misschien ook al gemerkt. Zo komt de patiënt volgens hem ook wel van lijfgeur en stinkende oksels af!

Verder vermeldt hij dat ook deze groente aanzet tot prikkelende zinnen. Op een warme zomeravond samen romantisch aan zo'n heerlijke bloem peuzelen...

Ik geef u alvast mee hoe je ze best bereidt!

U koopt artisjok best om deze tijd van het jaar. De blaadjes moeten fris groen en niet uitgedroogd zijn. Onderaan snijdt U de stengel zo kort mogelijk bij de bodem af. Bovenaan snijdt U de top van de blaadjes bij, op ongeveer 1/3 van de totale hoogte van de bloemknop. Die bovenkant kan u eventueel instrijken met citroensap. Gewoon met een halve citroen erover wrijven is ideaal. U legt de bloem met de bodem naar beneden in een pot die niet al te veel groter is. Gebruik hiervoor geen aluminium pot, want dat wordt aangetast door de sappen, en aluminium is niet echt gezond voor ons lichaam. Dat vermijdt je dus best. Bovendien slaat de pot ook zwart uit... Vul de pot tot de knop ongeveer onder staat. Breng aan de kook en draai dan het vuur laag.

Zo'n dikke taaie groente vraagt wat suddertijd! Ongeveer 30 minuten. De kooktijd hangt wat af van de versheid en de grootte. Om te testen hoe gaar hij al is prik je met een vork via de afgesneden stengel in de bodem.

Als je daar moeite voor moet doen, is hij nog niet oké! Lukt dat vrij vlot, dan keer je de bloem om zodat ie met de blaadjes naar beneden komt te liggen en laat nog even sudderen. Echte fijnproevers vervangen na zo'n 20 minuten het kookwater. Dan wordt de groente minder bitter, maar raak je ook wat van die leveraansterking kwijt...

Spoel het bittere kookwater er even af onder stromend water, en je kan hem eten.

Heerlijk met een simpele vinaigrette van olijfolie en wijn- of kruidazijn met zwarte peper.

Of met ravigottesaus. Die maak je met mayonaise, fijngesneden augurkjes, zure room, appelazijn en een selectie van je favoriete tuinkruiden van het seizoen bv: kervel, dragon, pimpernel, bernagiebloempjes, peterselie,... eventueel wat fijngehakte appel erin... Vers brood erbij. Heerlijk simpel, wat een gastronomie!

Je plukt één voor één de blaadjes eraf en peuzelt gezellig met je tanden het zachte vlees van de onderzijde van zo'n blaadje. De allerkleinste blaadjes middenin en het hooi haal je voorzichtig met een lepel eruit. Dat vergt wat oefening maar dat prikkende hooi is niet zo smakelijk. Als dat eruit is snij je de boterzachte bodem in stukjes die je dan nog lekker met de saus kan opsmikkelen. Zeker proberen! Geniet ervan!

[gewoonkarin]

Ruimen

Al een aantal weken is mijn lief druk doende op de vliering. De vlieringkast is klaar en daarom vandaag inruimdag. Opruimdag dus ook want ik heb nogal wat richting vliering gestuurd. De helft bleek weg te kunnen. Oud papier, oude elektronica, kleding en beddengoed.

Een doos met beddengoed en dekentjes van onze liefjes toen ze klein waren gaat naar de moeder van mijn lief, voor Afrika. Een doos met babykleertjes met een enorm aaaaaaaaaaaaaaaaaaah, lief! effect gaan naar de kledingcontainer. Niet alles is nog even modieus maar wel heel mooi gebleven. Tot en met een paar schattige rubberlaarsjes voor de regen. Een doos met glaswerk gaat naar de glasbak. Het was al niet geweldig meer en na zeven jaar op de vliering duidelijk niet nodig. Dozen oud papier want ik heb al die jaren niets van school weggegooid en onze liefjes hebben nogal veel gedaan in die jaren. Ik weet nog hoe weinig interessant ik het uiteindelijk nog vond en ook mijn lief had, na acht dozen vol van die papieren, een boekje overgehouden met wat tekeningen.

Morgen glas en kleding wegbrengen, woensdag of zaterdag oud papier en elektronica naar de stort. We krijgen er een balzaal bij. De vliering is best groot en nu een derde kast maar twee derde ruimte. Veel ruimte. Nu nog goed bekijken wat te doen met de vlizotrap. Vaste trap of toch een ander vlizo. Het voordeel van niet meteen de financiële middelen hebben is tijd om erover na te denken.  Daarom is de zolder nog steeds een heerlijke open ruimte want slaap- en badkamer paste niet in het budget. Daarom wordt de berging volgend jaar wat groter gemaakt in plaats van een schuur te bouwen achter het huis. Tijd laat je tot de essentie komen. 

Nu nog even mijn strijk wegwerken want oudste liefje “had niets meer om aan te trekken” (lees: kast vol maar te nieuw dus zit niet lekker). Heb ik ook tijd om te mijmeren over alles wat nog gedaan moet worden en het eindresultaat.

[meijerink20192020]

Ontwikkeldocument Presearch 2

Hof van Heden.

In dit document licht ik mijn onderzoek voor mijn afstudeerproject aan de BA illustratie aan de HKU toe. In dit project heb ik mijn focus gelegd op de mogelijkheden die een religieuze omgangswijze kan hebben op hoe wij als mensen omgaan met de klimaatcrisis. Mijn vertrekpunt vanaf de zomer van 2019 was het ‘antropoceen’. Een term die door wetenschappers en filosofen wordt gebruikt om het nieuwe geografische tijdperk aan te geven waarin de aarde door menselijk toedoen in terecht gekomen is. Ik hoorde over dit fenomeen in een hoorcollege van Ruben Jacobs en het wekte direct mijn interesse. Vanaf dat moment ben ik veel gaan lezen over de relatie tussen mens, natuur en wildernis. Hoe definieer je natuur en wat is de positie van de mens daar in? Deze vraag was het voetstuk van de eerste periode van mijn onderzoek. 

 Ik merkte dat het mij interesseerde om na te denken over de mens als natuurelement. Voor er mensen waren bepaalden vuur, aarde, lucht en water hoe de aarde werd vorm gegeven. Zij stonden bovenaan als het ging om de invloed op de fysieke veranderingen op de aarde, al het andere paste zich aan aan hoe de elementen zich gedroegen. De mens neemt hier een interessante positie in, vanaf het moment dat wij deze elementen leerden controleren is de mens (tot op zekere hoogte) boven de elementen komen te staan. Misschien zou je de mens zelfs wel als een autonoom element kunnen zien. Als ik hier nu op terugkijk zie ik in dat dit een belangrijk punt in mijn onderzoek geweest is omdat ik merk dat ik in deze stappen al veel bezig ben met de positie van religie binnen dit onderwerp. 

Tijdens mijn onderzoek kwam ik een artikel tegen over een klein vissersstadje op een eiland in de Amerikaanse staat Virginia. Door de stijging van de zeespiegel is dit stadje stukje bij beetje verder onder water komen te staan. Er wordt voorspelt dat het eiland over twintig jaar niet meer bewoonbaar zal zijn en over vijftig jaar volledig in het water verdwenen zal zijn. Toch geloofde de overgrote meerderheid van de bevolking er niet in klimaatverandering of in de stijging van de zeespiegel. Je zou denken dat mensen in risicogebieden zich extra bewust zijn van van de eventuele gevolgen hiervan. Ik betrapte mezelf op vooroordelen over kortzichtige Amerikanen. Wij kijken hier in Nederland wel anders tegen aan, toch? Daar had ik het mis. Desinteresse over de gevolgen van een overstroming zie je bij veel mensen in risicogebieden, vooral wanneer deze risicogebieden zich in welvarende landen of gebieden bevinden. Ik vond het een interessant concept dat mensen in Nederland (maar ook op andere plekken in de wereld) zich wel bewust lijken te zijn van klimaatverandering, maar niet voor de gevolgen die dat met zich mee zal brengen. 

Ik wilde weten waarom je je die gevolgen zo lastig voor kunt stellen terwijl er door wetenschappers wel duidelijke voorspellingen worden gedaan. Het probleem wordt pas zichtbaar als het eigenlijk als veel te laat is. De beeldvorming rondom klimaatproblematiek speelt zich nu nog vaak af in een wereld ver weg van de kijker, zowel in tijd als in afstand.

Een onderzoek waar ik over las in Time magazine bood mij antwoorden op de vraag waarom het zo lastig is om je iets voor te stellen bij de gevolgen van klimaatverandering. MRI scans laten zien dat je wanneer je jezelf voorstelt in de toekomst, je hersenen dezelfde activiteit weergeven als wanneer je nadenkt over iemand die je niet kent en niet om geeft. Als we onszelf in de toekomst al registreren als een vreemde, hoe erg moet dat dan zijn met mensen die nog moeten komen. Dit maakt handelen binnen de klimaatcrisis erg lastig; een grote investering op klimaatgebied zal voor de mensen die nu leven vooral een opoffering zijn. Tegen de tijd dat deze investering haar vruchten af zal werpen zijn de mensen die hiervoor in hebben moeten leveren al dood. Kortom, de mensen in die in de toekomst leven, en deze investeringen van ons nodig hebben, hebben hierin geen stem omdat zij simpelweg nog niet bestaan.

Eerdere generaties hebben misschien niet meer om de toekomst gegeven dan wij maar er was ook minder dat zij konden doen. Tegenwoordig hebben we de kennis en macht om de toekomst tegen catastrofische klimaatverandering te beschermen. Onze verschrikkelijke verantwoordelijkheid. 

Religie is een manier om te kunnen voelen voor, en te geven om het ‘niet

bestaande’.(disclaimer: God bestaat natuurlijk wel voor degene die deze ervaart, al zullen

de meeste gelovigen hier ook vaak onzekerheid in ervaren. Het lijkt mij dat er meer

zekerheid is in het bestaan van een toekomst dan van een God. Zowel voor gelovigen als

niet gelovigen.).

Hoe je ook over God denkt (geloof of ontkenning), je moet abstracte redenering inzetten om

erover na te kunnen denken. Mysterie en onwetendheid zijn essentieel voor het nadenken

over God en religie. Deze abstracte principes zijn wat de religieuze hersenactiviteit teweeg

brengt. (aanmaak dopamine, deel van de hersenen dat betrokken is bij moreel redeneren en

deel van de hersenen dat je in staat stelt om je aandacht ergens op te kunnen richten.)

Klimaatverandering is misschien wel op dezelfde manier een ‘abstract concept’. Zou het ons

als mensen kunnen helpen om naar de klimaatproblemen te kijken op een religieuze

manier? Als het denken aan een hemellijke beloning ( zoals het paradijs, de redding, of het

voor eeuwig met vrienden en familie kunnen blijven) een fysieke, biologische reactie teweeg

kan brengen, waarom zou dit voor de zekere, aardse toekomst niet hetzelfde effect

kunnen hebben? Deze connectie vormt het voetstuk van mijn verdere project. 

Ik wil als beeldmaker mensen vanuit een vernieuwend perspectief naar klimaatproblemen laten kijken en misschien wel hoop of motivatie voor verandering geven. Ik wil niet focussen op de doemscenario’s en het soort beelden dat je vaak in documentaires of op het nieuws ziet. Ondanks dat deze beelden de relevantie van het probleem laten zien heb ik het idee dat je wanneer je hier naar kijkt je je eerder angstig, rot of schuldig zult voelen. Dit zet naar mijn idee niet aan tot verandering maar zal er eerder voor zorgen dat je ervoor wegkijkt, je wilt je aandacht ergens anders op focussen. Ik wil in mijn werk focussen op verandering, hoop en troost.

De onderzoeksvraag vanuit waar ik met de uitwerking van mijn project aan de slag wil gaan is ‘Hoe bied ik als beeldmaker een vernieuwend perspectief op de klimaatcrisis die gefocust is op hoop, vernieuwing en verandering?’

Ik wil de kijker blootstellen aan een religieuze of spirituele ervaring met betrekking op de aarde en de toekomst. Ik wil dit doen op zo’n manier dat wegkijken niet de eerste respons is omdat dit misschien kan helpen bij het betrokken zijn bij een toekomst waar jij zelf geen onderdeel zult zijn. Zo wil ik mensen proberen te motiveren om stappen te nemen in het maken van investeringen in de toekomst.

Ik ben in Presearch 2 vooral veel bezig geweest met het zoeken naar een manier waarop mijn bevindingen naar de kijker uit zou willen dragen en wat hier de beste optie voor zou zijn. Ik merkte dat ik dit erg lastig vond omdat ik direct heel veel beeld wilde gaan maken zonder me verder bezig gehouden te hebben met welke vorm het best bij mijn project zou passen. Ik wilde hier lange tijd geen beslissingen over maken omdat het idee dat ik dan bepaalde vormen zoals film of gedetailleerde tekeningen die mij erg trekken uit moest sluiten. Het duurde vrij lang voor ik hier duidelijke beslissingen in durfde te maken. Ik wilde eigenlijk te veel dingen tegelijk laten zien, een hele wereld met een eigen religie ontwerpen en die op alle mogelijke manieren laten zien. Ik ben toen gaan denken en heb besloten om knopen door te hakken. Omdat mijn uitgangspunt op zichzelf al vrij complex is kan ik de uitwerking niet nog complexer maken. Het gaat om de religieuze blik en wat die kan betekenen voor de omgang met de klimaatcrisis. 

In mijn visuele onderzoek werd ik erg geïnspireerd door veldkapelletjes die langs de weg staan. Deze brachten mij op het idee om zelf een kleine kapel te maken die als het ware als een installatie dient. Hier zouden mensen langs kunnen komen om en moment van bezinning te hebben of  bijvoorbeeld om hun klimaat-zonden op te biechten. Maar vooral om te leren over de paradijselijke staat waarin de aarde zou verkeren als wij de aarde beter zouden gaan behandelen.

[iemandzoalsik]

Morgen ben ik beter - door Hayat

Als je een (zichtbare) handicap hebt zoals ik dan weet je gewoon dat mensen naar je kijken. Mijn broertje noemde dit vroeger “kijkcijfers”. Dan liepen we buiten op straat en viel het hem op dat mensen naar mij staarden of omdraaiden om te kijken wat er nu voorbij kwam. Dan riep hij altijd: ‘Hayat je kijkcijfers zijn vandaag hoog!’ Ik heb dit nooit als vervelend ervaren of gedacht wat valt er te zien. Wat ik wel storend vond en nog vind zijn bepaalde opmerkingen van mensen of gekke reacties op een persoon in een rolstoel. Hoe ga je om met nare opmerkingen? Waar kun je dit leren? Kun je je hier überhaupt tegen wapenen? Zeg ik wel of juist niks terug? Negen van de tien keer zeg ik niks. De maatschappij is nog lang niet klaar voor mensen met een handicap (in welke vorm dan ook). Ergens moeten we allemaal (handicap of niet) deze plek ook zelf creëren en ons eigen maken. Na 36 jaar ken ik mijn plek echt wel en weet ik hoe ik mij hierin voort kan bewegen. Beeldvorming komt denk ik ook van twee kanten, waarin communicatie het allerbelangrijkst is. Ik moet mezelf blijven laten zien, vertellen en uitleggen hoe het voor mij werkt. Alleen dan is er ruimte om te leren, ook voor een ander.

Hoe zit dit met beeldvorming van mensen met een handicap in de medische wereld? 

Een plek waar ik mij veilig zou moeten kunnen voelen en een plek waar ik zo goed mogelijk geholpen kan worden. Dit is een wereld apart kan ik je vertellen. Hier vind ik het wel enorm spannend hoe er over mij gedacht wordt maar ook vooral welk effect mijn handicap heeft op bijvoorbeeld artsen of verpleegkundigen. Vrijwel bij elke afspraak maak ik wel iets mee en groeit mijn verbazing over de communicatie tussen mij en de andere partij in welk ziekenhuis dan ook. Vaak heb ik nog mijn mond niet open getrokken of er ontstaat al een bepaalde sfeer tussen mij en de ander. Ik ben gevoelig voor sfeer en kan soms bepaalde dingen oppikken, terwijl ik ook weet dat ik moet waken voor interpretatie en vooroordelen tegenover de ander. Ik probeer hier dan toch altijd open en nieuw in te staan. En toch wordt mijn gevoel vaak bevestigd. Ik kan het soms ook niet uitleggen aan mensen hoe absurd sommige ervaringen zijn of wat voor effect ik op sommige mensen lijk te hebben. Gelukkig kan ik erover bloggen en jullie meenemen in mijn wereld. Elke keer als ik denk oké nu hebben we toch wel echt alles gehoord, blijft de mensheid mij keer op keer verrassen.

Ik neem jullie mee naar donderdag 6 juni, spoedeisende hulp:

Eén van de aanwezige verpleegkundige roept mij een kamer binnen, nadat ik mij had aangemeld wegens benauwdheid en longontsteking. De oudere dame begint, hulpvaardig als ze was, aan mijn rolstoel te duwen. Ik vertel haar dat het een elektrische rolstoel is en ik deze zelf naar binnen kan manoeuvreren. Eenmaal binnen vraagt ze, ‘kun je zelf op de behandelbank komen liggen of zal ik je ondersteunen?’ Ik geef aan dat dit niet lukt zonder tillift en dat ik daarom in mijn eigen rolstoel blijf zitten. Ze schuift de behandelbank opzij, zodat ik dichterbij de monitor kon staan om mij daarop aan te sluiten. Terwijl ze een zuurstofmetertje om mijn vinger schuift hoor ik haar zeggen, ‘jeetje vrouw wat heb jij kleine handen, dat wordt lastig prikken hè’. Mijn ogen dwalen direct af naar mijn handen en denk nou zo klein zijn ze niet. Eerder in verhouding. Een kleine vrouw met enorme handen ziet er ook apart uit. Ik reageer niet en lach vriendelijk naar haar. Terwijl ze ondertussen mijn topje omhoog schuift om de hartmonitor aan te sluiten vraagt ze, ‘heb je altijd al zo’n dikke buik gehad?’

Ik laat mijn blik naar mijn buik afglijden. Ik hoor mezelf een grapje maken door te zeggen dat het mijn Foodbaby moet zijn omdat ik net daarvoor tijdens uit eten onwel werd. Ik maak graag grappen in ongemakkelijke situaties voor wie dat nog niet weet. Inmiddels hoorde ik de bekende piepjes op de monitor naast me. Aansluiten was in ieder geval gelukt. Ondanks de kleine handen en dikke buik. Ze pakt een krukje en gaat naast mij zitten om mijn armen te inspecteren. ‘Waar moet ik jou in Godsnaam prikken vrouw?’ Ze draait mijn arm om. ‘Dit gaat toch nooit lukken.’ Ze vervolgt: ‘je hebt zulke dunne adertjes.’

Als God erbij gehaald wordt dan kan het of goed aflopen of bergafwaarts met mij gaan dacht ik. Hoe dan ook, ik ben in ieder geval niet alleen. Automatisch kijk ik even naar boven. Daarna kijk ik de verpleegkundige aan en probeer ik een antwoord te formuleren. Ik kwam niet verder als: ‘ja, ik ben soms moeilijk te prikken maar tot nu toe is het altijd gelukt’. Ik was immers benauwd en niet lekker. Aangezien ik inderdaad dunne aderen heb, geef ik haar de tip om een vlindernaald te gebruiken. Dit kan wel eens een lange avond worden. Misschien helpt het. Ondertussen was ze bezig om de aderen denk ik tot leven te roepen. Ze bleef verwoed kloppen op mijn handen. Na de polsinspectie was de conclusie van de dame, ‘ik voel echt helemaal niks’. Ik op dat moment wel kan ik je vertellen. 

De andere arm wordt aan eenzelfde soort inspectie onderworpen. Ik vertel haar dat prikken van de pH waarden bij mij haast onmogelijk is zonder echo. De laatste keer dat ik het toeliet gingen er vier pogingen aan vooraf en uiteindelijk toch onder begeleiding van een echo. Dat gaat vanavond niet weer gebeuren besluit ik stellig. Ze staakt de poging en zegt dat de arts dan maar zelf moet bepalen of de pH waarden nodig is en dat ze een poging gaat doen om een infuus op de hand aan te brengen. Mijn hand is zeg maar het anorexia gedeelte van mijn lichaam, daar waar mijn buik obese is. 

Een infuus op de handpalm is vergelijkbaar met een vinger tussen een dichte deur, zo pijnlijk. Maar hey alles voor de goede zaak. Kiezen op elkaar en prikken maar. Ik sluit mijn ogen en haal even diep adem. In door mijn neus en uit door mijn mond. Dit herhaal ik een paar keer door mij te concentreren op mijn buikademhaling. Terwijl de verpleegkundige bezig is met het aanbrengen van een infuusnaald vraagt ze: ‘het moet zeker wel vreselijk zijn om zo te moeten leven?’ Net op dat moment doorboort de scherpe naald mijn dunne ader en schieten mijn ogen open. Ik kijk eerst naar mijn hand waar inmiddels een infuusnaald inzat en vervolgens naar haar. Ze ziet dat ik verbaasd kijk en herhaalt haar vraag, ‘vind je het niet vreselijk om zo te moeten leven? ‘Lijkt mij zo’n gedoe allemaal.’ De pijn van mijn kloppende spieren op mijn handpalm voelden ineens welkom en troostend. De pijn herinnert mij eraan dat ik leef. Terwijl ik haar weer aan kijk antwoord ik:  ‘nee hoor mevrouw, ik heb een prima leven’. ‘Ach ja’, vervolgt ze. ‘Je bent het natuurlijk ook gewend om zo te leven’. Ik merk dat ik mijn hoofd iets schuin houd, kin omhoog en rechtop ga zitten. Mijn defense-mechanisme is zojuist geactiveerd en klaar om te vuren. Ik stond op het punt om mijn leven te verdedigen en haar inzicht hierin te geven. Wat nogal persoonlijk is maar vooruit, ik ga uitleggen dat een leven in een rolstoel er voor de buitenwereld er heftig uit kan zien maar dat het reuze meevalt. Ik wilde alles opnoemen waar ik mee bezig was en wat ik allemaal kan. Net toen ik mijn mond opende om te praten hoor ik haar de overtreffende trap geven. Ze keek me bezorgd en indringend aan terwijl ze mijn hand vasthield en zei; ‘denk je nou nooit eens, deze ellende hoeft voor mij allemaal niet meer?’. Ik staar naar mijn hand die ze vasthoudt. Terwijl ik deze weg trek uit haar greep probeer ik haar vraag te verwerken.

Ik denk dat God die avond aanwezig was want in plaats van de discussie aan te gaan hoor ik mezelf kalm zeggen, ‘nee hoor mevrouw, dat denk ik eigenlijk nooit. Daar is het leven mij echt te mooi voor. Er is altijd wel iets om voor te leven zolang je dat wilt. Iemand zonder handicap is niet per definitie gelukkiger of ongelukkiger dan ik met’. Ze staat op, trekt haar handschoenen uit en zegt: ‘dat vind ik moedig van je’. Ze vertelt dat de dokter er straks aan komt en verdwijnt achter het gordijn. Nadat de verpleegkundige de ruimte had verlaten, voelde ik mij even alleen en heel klein. In een fractie van een seconde gingen er allerlei emoties door mij heen. Gebeurde dit echt? Ik wist niet welke emoties ik nu precies zou moeten voelen. Maakt dit gesprek mij boos, verdrietig, verontwaardigd, teleurgesteld? Vroeg ze nou of ik niet liever mijn leven zou beëindigen dan leven met een spierziekte in een rolstoel? Waarom zegt iemand zoiets? De piepjes op de monitor brachten mij terug naar de realiteit. Ik staar uitgeput naar het scherm. Ik zie dat mijn hartslag daalt en zuurstofgehalte stijgt naar de aanvaardbare normen. Alsof mijn lichaam via de monitor tegen mij praat en bevestigend zegt, ‘het gaat goed Hayat, ook deze tijdelijk tegenslag overwin je….’.

Vijf slimme vragen

Ik lees steeds vaker dat de patiënt zich beter moet voorbereiden op het gesprek of onderzoek met de arts of bezoek aan een ziekenhuis. Zelfs via mijn eigen zorgverzekeraar wordt daar aandacht aan besteed. Ze noemen dit Vijf slimme vragen. Dit zijn de mijne:

hoe bereid een ziekenhuis zich voor op een goed gesprek met mij?

Of beter gezegd hoe bereidt men zich voor op mijn komst, inclusief chronische ziekte en rolstoel?

Wat zijn de vijf slimme vragen om aan mij te stellen?

Wat is wel en niet gepast om te vragen?

Hoe wordt het verplegend personeel hierin getraind?

Ik heb teveel van dit soort situaties meegemaakt om te weten dat het niet om incidenten gaat. Het gaat hier om beeldvorming en bejegening van iemand die er anders uit ziet dan je perspectief reikt. Er is werk aan de winkel.