re-born69

[re-born69]

geleefd in een leugen

Normaal zie je het in films of lees je het in romans. Maar dat je het zelf ooit zou overkomen of meemaken, nee. Sinds gisteravond weet ik dat ik een kwartaal mijn leven in een soort leugen heb geleefd. Samen geleefd met een vrouw die zei dat ze verliefd was. Alleen nooit op mij. Toen ik daar achter kwam leek het alsof mijn hele wereld in een stortte. 

Hoe kom je achter dat soort dingen? Bij mij is het eigenlijk toeval , maar ook dat die vrouw open was tegen haar dochter over haar “ nieuwe” vriend. 

Sowieso denk ik waarom belast je je eigen dochter hiermee, want wat doe je haar aan.

Zij zat er ook mee en vroeg of ik gisteravond even langs wilde komen. 

Ik dacht gezellig, leuk. Maar eigenlijk de grootste klap die je maar kan krijgen.

Ze vertelde al van dat het verhaal van haar moeder rammelde aan alle kanten qua tijdslijn. 

Eerst vertellen dat ze weer contact had met een oude vriend . En later werd het dus van ja hij is mijn eerste liefde en dat is  nooit over gegaan. Ook had ze gezegd van hij lijkt erg op je vader. 

Nou ik ben dus de complete tegenpool van haar vader. 

Toen had ze nog gevraagd van of dat haar moeder ooit verliefd was op mij. Toen was het van nee, maar ik vond hem wel leuk. En met je vader ging het al niet meer.

Toen ze mij dit allemaal vertelde was ik helemaal kapot en nu nog steeds. Mijn dag voelde al kut, want ik had de boot van mijn ouders weg gedaan. Aan de ene kant was dat het beste , maar in mijn hart doet het zeer. Gevoel dat ik gefaald heb. Het levenswerk van mijn vader zomaar afdank. 

Ik vertel dit in grove lijnen. Ik kan me nu gewoon niet uiten hoe ik me voel. 

Invoel me belazerd , bedrogen, gebroken. Kapot gemaakt.

Ik weet dat er een wereld vrouw heel erg veel van mij houd en ik heel erg veel van haar. In mijn ogen echt match made of heaven. Maar de pijn door die ander overheerst nu heel erg. 

………..

[re-born69]

In de knoop

heb jij dat nou ook wel eens? Je wilt een hoop zeggen, maar je weet niet hoe, of weet niet wat? Dat heb ik nu al een paar weken. Misschien wel het wat, maar het hoe, dat is het meer. Zo in de knoop zitten met jezelf, Vooral met mijn hoofd en mijn hart. Mijn hart ligt echt vol voor die ene geweldige mooie vrouw, waar elk vezeltje in mijn lichaam naar verlangt om elk moment van de dag samen met haar te zijn. en mijn hoofd bij de vrouw waar ik nu nog mee samen woon dat ik dat op de juiste manier wil afsluiten. Ja het heet menselijkheid, maar het is o zo moeilijk. Ik merk dat ik steeds meer afstand van haar neem, stapje voor stapje, maar voor mijn hart gaat het niet snel genoeg. elke keer weer raken ze met elkaar in een soort gevecht dat telkens op gelijkspel eindigt. het is slopend. en doet zeer, emotioneel zeer. Ben ik egoïstisch als ik bij de vrouw van mijn dromen wil zijn? ik weet het niet, echt niet. zij maakt mij aan alle kanten gelukkig, laat kanten van mijzelf zien, die ik nog nooit had gezien van mezelf. maakt de verstopte dingen in mij los, de goede en de slechte dingen. Maar nog kan ik mij niet volledig aan haar geven zoals ik dat graag wil. Dat andere “oude leven” blijft maar parten spelen. ik vind dat niet eerlijk tegen over haar. ik weet al hoe ze gaat reageren “van dat komt nog wel” en natuurlijk dat komt ook wel, maar toch. ik zie het al helemaal voor me, wij samen gelukkig , en nog gelukkiger als er 1 of 2 kotertjes van ons rond rennen. Ons eigen paleisje, met ons eigen gelukkige leven. Aan de andere kant zie ik nog steeds van hoe moet ik dat andere allemaal afsluiten, het lijkt zoveel. en ja als je alles op 1 hoop gooit is het veel. dus stapje voor stapje. Maar het duurt lang. Ik wil van de daken af kunnen schreeuwen dat ik van haar hou, de vrouw die mij zo gelukkig maakt. die mij voor haar laat kruipen, voor haar laat vechten. Waarbij het andersom net zo is. Die mij klein krijgt met iets heel simpels omdat het vanuit haar hart komt . 

Ik heb ook zitten te twijfelen of ik dit wel zou schrijven en posten, maar waar heb ik deze blog anders voor? Misschien moet ik het toch vaker weer gaan doen, het posten 

[re-born69]

Vakantie

Ik ben nu op vakantie, zonder haar. Dat doet pijn. Het liefst was ik met haar op vakantie gegaan, maar helaas. Dat is 1 van de grote nadelen. Ik heb het gevoel dat ik haar achter gelaten heb, haar bedrieg. Dit alles is niet waar, maar mijn gevoel zegt van wel.   Dit is niet een vakantie waar ik heerlijk van kan genieten. Natuurlijk, ik moet van haar genieten. Andersom zou ik hetzelfde willen. Maar toch voelt het raar, fout.  Ik zit echt in een mooie omgeving hoor.

Het duurt nu nog 6 dagen voordat we elkaar weer zien, voor mijn gevoel Is dat een eeuwigheid. Het is niet anders en zal vaker voorkomen, maar leuk is anders. Zelfs elkaar bellen lukt amper, tot niet. 😢. Lijk ik nu een dramaqueen? Misschien wel. Maar moet van mezelf me innerlijke open houden. Zo veel mogelijk. Hoe kan ik haar anders mijn hele persoon laten zien en voelen? Ja oké, mijn karakter blijft hetzelfde. De hele misère die ik in mijn leven meegemaakt heb moet vrij komen. Alle verborgen en weggestopte emoties moeten eruit. Vind ik dat fijn? Nee. Maar het is nodig. Ik voel me dan net zo alsof ik om aandacht vraag van haar. Zo ziet zij het niet, maar ik wel. We hebben allebei een gevulde rugzak, maar laten we die ook helemaal zien? Ik doe mijn best bij haar en voor haar. Voor mezelf hoeft het niet, al die ellende weer oprakelen. Maar hoe kan je het ook goed afsluiten als je het niet doet? Nou niet dus. En beetje bij beetje komt het vrij. Zoals nu.  ….

[re-born69]

zij is de baas

Tja…… wat moet ik nou zeggen. Ooit wel eens de liefde bedreven met zoveel passie dat je het uren en zelfs de dag erna nog voelt? Je lichaam hunkert naar meer? Dat hebben wij dus gehad. Oké de lading er naar toe was groot, spannend etc. We hadden ons verheugd op een mooie lange dag samen, maar helaas. Omdat we natuurlijk nog niet samen leven , allebei een ander leven hebben, is het soms best lastig en spannend. Zo was het nu ook, door niet goed je agenda bijwerken maken sommigen verkeerde planningen. Onze planning was daar op afgestemd en het ging net aan goed.  We hebben ons samenzijn kunnen rekken, en onze balende emoties weten te onderdrukken voor de liefde die we voor elkaar hebben. En ja die is echt heel erg groot. De bank werd ons liefdes nest, en het was zo vol met passie voor elkaar dat het er echt vanaf spatte. Echt samen smelten met elkaar was nog nooit zo intens. Nog nooit heb ik me zo diep verbonden met iemand. Nog nooit is het zo intens geweest. Dit was echt een hoogtepunt van liefde bedrijven. Maar is het zo dat dit echt het hoogste punt is die we bereikt hebben. Of wordt het nog intenser?

De andere kant doet het heel erg veel met je. Je gaat dingen beseffen. Bewust worden van je gevoelens die nog dieper zitten dan je al dacht. Jezelf afvragen of je wel helemaal open bent, of dat je sommige deuren toch op een kiertje hebt gezet.

Ik denk het laatste, onbewust toch tussenmuurtjes opgebouwd. Ik merkte dat al het moment dat ze zei dat zij de volgende keer de volledige controle neemt. Voor mij is dat echt iets wat erg moeilijk is. Maar als je denkt dat dat alles is? Dus niet.ze heeft me nu dus echt uit mijn comfort zone getrokken. Haar idee is om de dag na mijn verjaardag te gaan shoppen. En ik heb niets in te brengen. En ik weet niet wat nog meer. Dat is voor mij dus een echte hel. Machteloosheid op en top. De zenuwen gieren door mijn hele lichaam, mijn maag keert zich telkens om als ik er aan denk.

Normaal kan ik iets zo keren dat ik alsnog de controle krijg, maar bij haar niet. Ik laat het toe, maar diep van binnen voel ik angst. Het soort van onmacht.

Ik moet er wel voor oppassen dat ik me niet weer afsluit, ze heeft me nu echt zover dat ik vele emoties over me heen kan laten komen en accepteer. Dat komt echt door haar. Dat wat anderen “kapot” hebben gemaakt, heeft zij al gerepareerd. Zonder haar was het nooit gelukt. Ze heeft me laten zien dat alles om elkaar draait en niet om 1 persoon.

[re-born69]

openbaring

Het heeft even geduurd voordat ik de volgende blog heb geschreven, maar ik vond nog niet dat de tijd daar was. Vandaag echter wel. Op de kop af zijn we nu 2 maanden bij elkaar en alles wordt sterker en intenser tussen ons. We zijn steeds meer op zoek naar onze grenzen, en nog steeds zijn we niet eens in de buurt gekomen. Neem nou vandaag bv. Ze gaf aan dat ik haar uit haar comfort zone haalde, de positieve kant, en ik had eerder de angst dat ik haar grens ergens had bereikt. Niets van dit alles was waar. Ik heb haar nog nooit zo lang die goddelijke blik zien hebben. Onbetaalbaar. Maar goed ik ga hier niet  onze liefdes spelen zitten vertellen. Waar het eigenlijk meer om gaat is, is wat er later gebeurde. Zowel met haar als met mij. Ik verwachtte een explosief orgasme bij haar en voor die tijd liet ze mij stoppen. En later begreep ik pas waarom. Ik voel me dan stom, stom omdat ik het niet zag. Natuurlijk alles valt of staat met met elkaar praten, maar toch. Zij stelt zich open voor mij, voorzover dat lukt. Ze doet er echt moeite voor. En dan vang ik op zo een moment niet de signalen op. 🙈🙈🙈. Dan doe ik iets wat ik nooit voor mogelijk hield dat ik dat ooit zou doen. Ik geef haar de volle controle. Maar dan ook helemaal. Bij mij is het alles of niets. Ja ik kan de schijn ophouden dat je denkt dat ik dat die, maar dan heb ik het nog. Maar nu?  Alles . En dat was echt eng. Ik werd bang. Bang om mezelf te verliezen, bang om me helemaal te laten gaan. Ja echt bang, pure angst. Maar toch doe ik het en laat ik het toe. Bij niemand anders had ik dit ook laten gebeuren. Ik wil haar dat ultieme gevoel geven van totale controle, totale macht over een ander. Het maakt je sterker, maar geeft ook zo een adrenaline kick. En ja ik kan het, maar …….

Ik kwam er ook achter dat ik me nog steeds niet de volle 100% kan laten gaan. Dat doet pijn. Zij krijgt het voor elkaar dat het wel lukt, ze heeft het eerder gedaan. De wil is er bij mij, maar door al die jaren heen lukt dat nog niet.

En dan haar schoonheid, ik vind haar echt het allermooiste. Alleen zij kan dat nog niet zien, 😢. Komt wel. Ik snap wat ze bedoelt, meer dan ze denkt. Maar echt Damn wat is ze mooi.

Btw ik ben er nog niet aan toe om hier mijn hele ziel bloot te leggen. Ik merk dat op dit moment best wel. Maar… bij haar kan ik meer. Ze heeft bij mij de juiste snaren geraakt. Ik baal daarvan, maar geniet er ook heel erg van.

[re-born69]

Best day ever????

Gisteren zijn we wezen varen met haar bootje. Echt gewoon geweldig. wij met z’n tweetjes op het water. niemand in de buurt. echt dit valt in het stukje ”onbetaalbaar”. oke de aanloop daar naar toe was voor mij persoonlijkhaast niet te doen. Normaal ben ik een persoon die alles regelt, alles doet en zorgt dat zo een dag goed geregeld is. Maar nu? Nu was het haar dag , en ik had me al voor genomen om me er niet mee te bemoeien. Ik vind als je een relatie met iemand hebt je ook de ander zijn of haar ding moet laten doen. het werkt 2 kanten op. Natuurlijk gebeurd het vaak dat 1 persoon van alles regelt en de ander niet, maar het mooiste is, is allebei dit soort momenten heeft. De weg naar zoiets toe is voor beide partijen mooi, genieten. Je toont je liefde voor elkaar ook op andere wijzen , maar deze blijft ook speciaal. Je doet je best voor je partner en geniet heel erg als wat jij gedaan hebt goed aankomt en de persoon straalt, geniet. Ik moet eerlijk zeggen, voor een persoon zoals ik, is dat best moeilijk om te ontvangen, de zenuwen gierden door mijn hele lichaam en ik heb amper geslapen. Maar aan de andere kant was ik ook super trots en blij, zij organiseerde een dag voor ons. En ja ook zij was zenuwachtig, want ja hoe reageer ik op haar harde werk. en vooral het geestelijke werk. wat vind ie leuk. vind hij het wel wat. tuurlijk varen is altijd leuk, en helemaal met zo een pracht vrouw als zij. Maar ik snap dat het ook voor haar een hele opgave is.

Maar goed. zoals ik al zei , varen. De gemakzucht en soeplesse zoals zij met die boot omgaat, echt i wist al dat zij on varen, maar nu ik het ook zag, ... ik heb haar dit niet eens verteld, ik was sterk onder de indruk. ik heb weinig vrouwen gezien die zo goed met een boot kunnen manoeuvreren. Als ik al twijfels had om samen met haar over zee landen te gaan bezoeken , dan heeft zij die echt allemaal in 1 keer weg genomen. ze heeft alles wat nodig is om goed en verantwoord met een boot om te gaan en niet zoals de meeste automobilisten die denken dat ze kunnen varen, maar het niet kunnen. 

Heerlijk op het water stippelt ze een route uit, en terwijl we varen, ik heerlijk tegen haar aanlig , alles aan het verwerken, vraagt ze heel simpel wat er is. en dan komt het, ik moet mij hevig verzetten om niet alles weg te stoppen voor haar. Ik had haar de dag daarvoor beloofd dat ik dat niet meer zou doen, ze merkte gewoon dat ik niet alles vertelde tegen haar, net genoeg om me zelf niet te kwetsbaar op te stellen. Ik ga heel eerlijk zeggen, wat ik toen deed was ook niet goed. ik drukte mijn emoties aan alle kanten weg en vertelde haar wat er op dat moment door mijn hoofd ging.  Jarenlang heb ik allerlei manieren gevonden om allerlei manieren te vinden om mezelf niet voor de volle 100% open te stellen. Ik nam een beslissing die niet eerlijk tegenover haar was. Maar mezelf weer beschermde.. Ik besef ook heel erg goed dat zodra zij dit leest het haar ergens pijn kan doen. maar zolang ik dit soort dingen niet opschrijf en toon, ik dat blijf doen. En dat is al helemaal niet eerlijk. 

Ze heeft me vaker gevraagd wat er was en dat was duidelijk de uitwerking van het wegstoppen van die emoties. , terwijl ik diep van binnen nog steeds super gelukkig en heel erg trots op haar ben.  We hebben ook een heerlijk stukje gevaren en daarna gezocht naar een plekje om aan te meren. volgende keer zoeken we wel een ander plekje , 

Het gekke is, is dat zodra we samen zijn we elk moment van het bij elkaar zijn willen genieten en zo vergeten te eten. we drinken wel wat, maar ook niet veel. 

We dachten op tijd terug te gaan, zij moest van mij even gaan liggen en slapen, (onder protest) maar ik zag gewoon dat ze heel erg moe was.

Aangekomen in de haven hebben we alles weer netjes opgeruimd en afgedekt, toen kwam het volgende puntje, de bus. in de auto zagen we dus dat de rit naar de bus langer duurde dan de planning was, dus de bus ging ik missen. volgende actie zou zijn naar de volgende mogelijke stop. Zij had dus al in de gaten dat we die ook niet gingen redden en maakte de opmerking ik breng je wel naar huis. Ik dacht nog die maakt een geintje, nou niet dus. 

Dus... stelde ik voor om ergens wat te gaan eten. Nou ik kan je zeggen dat heeft eerst voor domme humor van mijn kant gezorgd. ik ging er even van uit dat de P+R borden parkeren en restaurant waren. hey ik ben Nederlander he, zegt zij al lachend dat is Kiss & Ride .....even daar maar gestopt, op zoek naar ee echt restaurant. wordt ik gebeld... door mijn partner, shit... ik zie haar blik verstarren, en zij ziet aan mij al dingen die ik zelf niet eens door had. Ik ga je zeggen dit is echt eng. Iemand die de dingen al eerder aan jou ziet dan dat je zelf door hebt, pffff Als ik het nog niet wist dan weet ik het nu wel, zij is 100% de ware voor mij. 

Maar oke, wij gaan samen uit eten, eerder dan gedacht, maar yes. Ik vond dit echt genieten samen met haar. daarna zijn we nog naar mijn huis gegaan, en echt tot het allerlaatste moment, dat is echt op het randje ging zij weer naar huis.

die lange rit weer terug, ....

Ik wilde zeggen best day ever met haar, maar er zijn nu 2 dagen die er echt boven uitsteken en alles wordt alleen maar beter met haar. We praten ook echt met elkaar, luisteren naar elkaar, helpen elkaar. en ja beminnen elkaar met volle passie en heel veel overgave. ooit is het ook volle overgave, maar we gaan er naar toe.

[re-born69]

Tja…..

Ik merk dat ik steeds meer en meer mijn gevoelens en gedachten begin op te schrijven. Geeft het de voldoening die nodig is? Nee. Haalt het een stukje last van mijn schouders af? Nee. Is het een roep om aandacht? Soms. Dan haal ik wat ik gepost heb er ook later weer vanaf. Nee , mijn eerdere posts waren geen roep om aandacht. Die waren van een vorig leven. Neem bv mijn vorige post, die is weg. Dat was een soort van paniekreactie, een reactie die ik van mezelf niet ken. … is ook niet waar, die kende ik wel, maar dan vanuit de meest gruwelijke positie die je als eind twintiger nooit wenst mee te maken. Mijn toenmalige partner overleed , de details zal ik groot en deels besparen. Maar een aantal dingen blijven de rest van je leven bij je. Moment dat het erg slecht ging met haar heb ik 112 gebeld en zoals het in grote steden gebeurd, ik weet niet of het in kleinere plaatsen ook zo is, komt de hele colonne van politie en ambulance aan gereden. En vooral omdat ze jong was werd er toen gelijk aan een misdrijf gedacht. Ik kan je zeggen dat voelt echt zwaar kut. Je vriendin gaat erg slecht, oké ze is stervende, ook al weet je dat niet, maar je gevoel zegt het. En je wordt gezien als moordenaar. Nog net niet in de boeien, maar wel 3 man politie om je heen in een aparte kamer. Niet mogen zien wat de ambulance mensen doen, nee op een stoel zitten en afwachten. Ze konden niets meer voor haar doen. 😢. Dan moet er dus een schouwarts komen en niet zo maar 1, nee eentje die de doodsoorzaak moest vaststellen, en dan nog steeds 3 man politie om je heen. Haar ouders waren ondertussen aangekomen en die blik van haar vader zal ik nooit vergeten of vergeven. Het was mijn schuld. Nadat de schouwarts had geconstateerd dat het om een natuurlijke dood ging, geloofde haar ouders dat niet. 3 kwart jaar heb ik allerlei verwijten en kleineringen moeten ondergaan. Ja ik was zwak, kwetsbaar, een makkelijke prooi. Zelfs een poging gedaan tot zelfmoord. Maar tijdens die poging ging bij mij de knop om. Ik gunde hun die lol niet. Het was een paniek aanval zoals ik hem nooit gekend had. Geen schreeuw voor aandacht. Niemand wist het. Maar op tijd stopte ik die poging, anders had ik hier echt niet gezeten. Vanaf die dag stopte ik ook gelijk met drinken. Ik dronk in die periode bijna een liter wodka per dag. Het verdooft prima, maar lost niets op. En pakte mijn leven op. Ik merkte wel dat alle vrienden die ik had, allemaal kwijt was. Ik maakte nieuwe vrienden, niet veel, en begon stapje voor stapje weer te leven. Nu denk je misschien wat heeft dat nou te maken met waar je mee begin. Simpel dit was de negatieve paniek aanval. Nu krijg ik de positieve, niet zo heftig als ooit, maar ze zijn er wel. Weet mijn liefste dit? Als ze dit leest wel, anders niet. Ik krijg ze juist op de momenten dat zij het er niet bij kan hebben. Dat ze het heel erg druk heeft. Is gewoon aandacht trekken van mij. Ik verberg het op dat moment voor haar. En zodra ze tijd heeft is het al weer weggezakt. Weet je , ik ben gewoon bang om haar te verliezen, om haar pijn te doen. Te snel te gaan, noem maar op. En ik wil voor ons de meest ongelooflijke mooiste periode van ons leven hebben. We maken elkaar gelukkig. Ze heeft een shirt van mij gedragen en die heb ik nu ook aan. Dat shirt voelt gelijk anders. Het gevoel dat ik haar tegen me aan heb. Maar genoeg nu voor vandaag. 

[re-born69]

The day after….

Ik weet niet hoe het brein en het lichaam echt werkt, ik denk niemand . Maar er is gisteren dus echt veel meer gebeurd dan ik ook maar ooit voor mogelijk hield. Tuurlijk ik heb het in grote lijnen verteld maar ik denk echt dat herboren een goede benaming is. En dat allemaal dankzij haar. Op het moment dat ik dit schrijf weet ze het nog niet. Ik denk dat ze nog slaapt. Ik hoop het echt. Mijn nacht was in ieder geval raar. Ik heb veel liggen nadenken over ons. En besef wel , onze toekomst, en die is in mijn ogen we blijven voor altijd bij elkaar. Alleen welk pad bewandel je dan. Mijn hart zegt, verbrand alle schepen achter je en ga er voor. Maar blijven we daar gelukkig door? Ik denk het niet. Onze levens zijn er nog niet aan toe. Teveel onopgeloste dingen, te veel frustraties, te veel andere dingen en te veel dingen waar we nog niet aan gedacht hebben. 

Echt waar hoor zoals ik mij nu voel, mijn hart is verscheurd doordat ik niet bij haar ben. Mijn lichaam hunkert naar haar. Ze heeft gisteren mijn hele lichaam wakker geschud. De laatste keer dat ik als man zijnde met een echte odol wakker werd kan ik me niet meer herinneren. Wat zit een man toch vreemd in elkaar. Maar het bewijst ook echt wel dat je brein je lichaam behoorlijk in de war kan brengen. Zowel positief als negatief. Zij heeft de positieve kant open gebroken. Als we bij elkaar zijn dan zijn er geen zorgen, ja de klok. Dan zijn er geen problemen. Dan is er alleen wij. De hele wereld er om heen vervaagt. Ik leef helemaal op door haar.

Maar het heeft mij ook bij het volgende gebracht en ja het is tussen neus en lippen voorbij gekomen maar eigenlijk hebben we het er nooit echt duidelijk over gehad. Het is ook een moeilijk en pijnlijk onderwerp. 

Ik ben zelf van mening dat als wij het leven willen opbouwen met elkaar dat we willen, wij vrij moeten zijn.

Vrij van de zorgen en problemen die we in het dagelijkse leven hebben. En daar gaat tijd over heen, heel veel tijd. Ergens de tijd die we niet willen nemen, maar toch moeten nemen. Ik denk en vind dat we eerst haar helemaal “zorgen” moeten krijgen en dan mij zodat we er vol voor kunnen gaan. En we moeten echt de tijd daarvoor nemen. Het wordt al zwaar genoeg. En straks zijn we 2 wrakken bij elkaar en maken we alles bij elkaar kapot. En dat is iets wat we allebei niet willen. We zijn allebei erg goed met ons zelf weg te cijferen voor de ander. Maar daar moeten we ook aan gaan werken, het is mooi, het is goed, maar ook fout. En terwijl ik dit zeg besef ik heel erg goed dat ook ik daar aan moet werken. Dat zal een hele moeilijke worden. 

In ieder geval iedereen die dit leest een fijne dag en prettig weekend toegewenst 

En voor mijn liefste , ik hou heel erg veel van jou. Ik mis je echt heel erg, nog meer dan ooit. En blij dat we elkaar snel weer zien. Voor altijd de jouwe. 

[re-born69]

Intens

Als je als man zijnde jarenlang sexloos bent maar wel een partner hebt, dan ben je al gauw geneigd naar je zelf te behelpen. Of dat een juiste beslissing is, laat ik in het midden. Voor mij (ons) bleek dat dus niet echt een juiste beslissing te zijn. Je gevoel gaat achteruit, de intensiteit gaat weg, en ik weet niet wat nog meer.

Na de eerste keer met mijn lieftallige toekomstige vrouw ( ja ik noem haar al mijn toekomstige vrouw, is vandaag ook zijdelings voorbij gekomen. We zijn het erover eens dat we eerst gaan samen wonen en dan mag ik haar een aanzoek doen, terwijl we beiden van mening waren, trouwen is onnodig) dat ik wel intens genoot, maar niet het gewenste eindeffect had,  was voor beiden best wel frustrerend. Voor haar omdat zij dacht dat het aan haar lag en voor mij omdat het maar niet lukte.

De keer daarna gaf ik eerlijk toe dat ik op het gebied van “seks” al jaren droog stond en dus zlef maar aan de slag was gegaan. Zij opgelucht want het lag dus niet aan haar, maar wel gelijk van dan gaan wij er samen wat aan doen. Maar voor mij als man was het een pijnlijke openbaring. Ook al vind ik eerlijk zijn tegen elkaar belangrijker. Na goed onderzoek bleek dus dat wat ik al die jaren gedaan had niet goed was, dus… afblijven.

Ik kan je zeggen dat is afkicken, maar het werpt wel zijn vruchten af, zoals vandaag.

 Vandaag waren we naar het beruchte “toekan” hotel , wat puur toeval was, maar dat doet er niet toe. Ik met de zenuwen in mijn lijf om haar een romantische dag te bezorgen, of in ieder geval een romantische entree. Zij heeft laten door schemeren dat ze romantiek heel erg mist. Dus ik in de weer met rozenblaadjes en waxinelichtjes . ( 1 tip geen rozenblaadjes op het bed) die missie was geslaagd. Die blik die ik van haar kreeg maakte gelijk al dat deze dag voor mij niet meer stuk kon gaan.

In de loop van de dag kwam ons stukje van 50 tinten fucked up voorbij. Nee niet tot in het extreme, we zijn aan het kijken wat onze grenzen zijn. Ik zeg heel bewust onze en niet die van mij of haar. Als je zoiets begint moet je beiden grenzen hebben die je niet overschrijdt. Ik heb ooit eens in een Dom-rush gezeten en verloor de controle over mezelf, waarbij mijn sub ook nog eens in haar rush zat en we ver over de grenzen heen waren gegaan. Is naderhand voor beiden echt gee fijne periode geweest, dus dat nooit meer. Maar ik dwaal af.

Met waar wij mee bezig waren bracht ik haar zo een intensiteit, dat dat voor al een wereld geschenk was. Een werelds genot. Maar…. Nadat zij helemaal was bijgekomen was zij dus anders van mening. Zij vind dat ik het zelfde genot verdien als wat ik haar geef. En ik kan je zeggen dat is moeilijk. Moeilijk te accepteren. Maar als je 50 tinten kent, dan weet je ook dat je kan veranderen. Door de handelingen die ik had gedaan ( te stoppen met “doe het zelf”) gebeurde er rare dingen die ik nog niet kende.  Het gevoel, de gevoeligheid. Dat was gewoon echt eng. Dat was een grens die ik alleen niet durfde over te gaan. Dus…. Niet het juiste eind effect. Maar Damn wat een intens gevoel gaf ze mij. Echt een wereld wonder op 2 benen. Als ik in de Griekse goden zou geloven dan is zij echt wel een godin in hart en nieren. Je zou dan denken van oke een andere dag beter. Maar nee, nog wat tegen elkaar aan gelegen in elkaars armen, in slaap gevallen. En dan… ja hoor mevrouw had haar zinnen gezet op nog een poging.  Ik kan je zeggen ik weet niet wat er precies gebeurde, maar zij onderging een metamorfose. In 1 keer werd zij een Dominante dame met een wilde blik die je gewoon geen nee durfde te verkopen. Als ze had gezegd ga op je hoofd staan, dan had ik dat nog gedaan ook. Maar goed ik weet niet hoe, maar zij kreeg het toch voor elkaar om het gewenste effect te krijgen. En echt… is met geen pen te beschrijven wat een gevoel.  5 uur later voel ik het nog. Mijn lichaam is helemaal op, mijn hoofd tolt aan alle kanten, mijn hart is overspoeld met verliefdheid, mijn handen trillen nog. Van binnen gloei ik aan alle kanten. Ik kan alleen maar zeggen dank je wel. Dank je wel dat je de tijd en geduld hebt, dank je wel dat je de moeite neemt, eigenlijk weet jij het zelf wel, mijn Liefste.

Ik hou heel erg veel van jou, met heel mijn hart en ziel

[re-born69]

Bewustwording?

Ik weet niet of de kop wel de juiste woord keuze is, maar we zullen zien. Trouwens alles wat ik hier schrijf heft betrekking op ons, dezelfde dame als in mijn eerste blog.

Maar goed zodra je een relatie met iemand aangaat zie je een hoop dingen niet, of je wilt ze niet zien. Op de 1 of andere manier doen onze hersen iets die door ons hart aangestuurd worden. Of..je bent niet anders gewend en leert een andere manier die veel meer jou het juiste gevoel geven.  In ieder geval het is vreemd.

Kijk ik naar mijn lieftallige dame, van wat ik begreep is haar relatie gebaseerd op hoe zij gewend was behandeld te worden. Daar zit een hele geschiedenis vooraf , maar niet voor deze blog bedoelt. Misschien ooit een andere, als zij dat wilt. Ze leert mij kennen en hoe ik omga met haar en haar gevoelens. Wat voor mij dus een normale zaak van de wereld is, is voor haar een bewustwording van dat zij zich niet gelukkig voelt. Toen ik dit voor het eerst hoorde, schrok ik heel erg. Zij hield dus voor de hele wereld een masker op en dacht dat het leven wat zij leidde het zo zou horen te zijn.

 Bij mij is het echter anders. Ik ben steeds meer de dingen die ik niet zag gaan zien en me heel erg er aan gaan irriteren en storen. Waarom heb ik ze toen niet gezien? Of waarom heb ik me er toen niet aan gestoord? Wat heeft mijn hoofd toen niet geregistreerd? Ik weet het niet. Maar dat het gebeurde dat weet ik wel.

 De andere kant is ook best wel vervelend, ik b.v. kan me nogal erg opwinden hoe zij behandeld wordt, of hoe haar partner dingen denkt op te kunnen lossen. Zonder ook maar het echte probleem te zien. Ik weet wel dat ik daar een weg in moet zien te vinden, want ik weet dat ik hem op alle andere fronten kan gaan aanvallen, zonder ook maar iets van wat zij tegen mij gezegd heeft te verraden. En om alle lieve vrede te bewaren, ga ik die frontale zoektocht dus niet doen. Bijt desnoods mijn tong eraf

Maar al met al niet getreurd. We weten nu allebei dat we ons voelen zoals we ons nog nooit hebben gevoeld, zo goed, zo geweldig, zo zenuwachtig, zo …..

  Dit was even een stukje bewustwording, kort , niet gedetailleerd , en ook dat we er niet teveel aandacht aan moeten schenken. We zijn gelukkig met elkaar en kijken naar de toekomst

[re-born69]

herboren of .....

in het verleden schreef ik in het engels om zo een grote publiek te krijgen, maar was het niets over het echte leven, over mijn echte gevoel. Nu ... dit wordt echt over mijn leven. Sinds 2019 heeft een zeker dame mij gegrepen. alleen had ik niet verwacht dat het zo zou zijn zoals het nu is. Toen al was er een bepaalde connectie die niet te omschrijven valt. een dame die je eigenlijk in haar greep heeft, maar je laat het niet toe. Beiden vol in een relatie, en nog steeds. We verloren elkaar niet uit het oog, maar echt veel contact ook niet. Ik denk dat ergens in ons onderbewustzijn iets zat wat bleef broeien , maar ook weer werd weggestopt. Tot aan dit jaar... alles veranderde in die ene week dat je elkaar ziet. Alles kwam los, alles ging open en we zijn niet meer te stoppen. De passie voor elkaar, alle emoties komen los en ... we hebben elkaar echt nodig. We vullen elkaar aan, hetzelfde gevoel. We verlangen naar elkaar . We voelen elkaar aan , zoals ik nog nooit heb meegemaakt. Ik geloofde nooit echt in "soulmate", maar dit is echt veel meer dan dat. De wereld wereld zal onze relatie veroordelen, maar dat boeit mij niet, ja we hebben een leeftijdsverschil, maar we merken dat zelf helemaal niet. We zien dat onze relaties niet de relaties niet zijn zoals we gehoopt of verwacht hadden, maar we voelen gewoon dat we elkaar gelukkig maken, eigenlijk veel meer dan dat. Ik had kinderen afgeschreven en zij dacht helemaal niet aan kinderen. Maar dat is allemaal veranderd. Nu willen we ze allebei wel. Zij maakt bij mij dingen los, waarvan ik dacht dat ze niet bestonden. Elke seconde van de dag wil ik bij haar zijn, eigenlijk is dat nog te weinig, maar... helaas dat kan nog niet. Ik ben er sterk van overtuigd dat wij samen een leven gaan opbouwen, met elkaar.

Als ik daar alleen al aan denk gaat mijn hart tekeer als een bezetene, mijn buik gaat tekeer alsof er miljoenen vlinders eruit willen, mijn hoofd is helemaal de weg kwijt. eigenlijk alles wat ik neerzet is niet genoeg wat zij met mij doet. alleen maar positief. Ze is zo mooi, zo geweldig, de moeder van mijn toekomstige kind(eren), degene waar ik mee wil trouwen, oud worden, Ik draag haar op handen, zet haar op het mooiste voetstuk wat ik maar kan vinden en zelfs dat is niet genoeg om haar op te zetten. Ik wil het van alle daken af schreeuwen. Zij maakt van mij de persoon die ik ben, nee... ze maakt mij sterker op alle fronten. en eigenlijk dit hele stuk doet tekort aan wat ik van haar vind.

Waarom ik het hier in een blog zet? Simpel we kunnen er met niemand over praten dan met elkaar,.

Maar wat ik wel weet is dat ik er altijd voor haar zal zijn 24/7 de rest van mijn leven, in goede en slechte tijden. en andersom is dat net zo. dat weet ik gewoon, en ja ze heeft het ook gezegd. Maar gek genoeg dat hoefde ze niet.

Zij heeft mij totaal in haar macht, of zoals een bekend nummer begint: I've got a spell on you. dat is zo waar. en nu ik toch quotes van liedjes erbij haal en er ook mee afsluit: Aladinn - A whole new world