#dat ik nog moet helen

[deinendezee]

Ik moet je laten gaan, onze connectie is niet gezond en doet me alleen maar meer pijn. Om jou blijven geven is als mijn eigen graf graven. Ik ga nog een tijd om je blijven geven, maar de tijd zal het wel doen slijten. Je bent een mooi persoon en ik ben er zeker van dat je goed bent (van inborst), maar je bent jammer genoeg niet goed voor mij. Ik moet luisteren naar de mensen rondom mij en naar mijn eigen verstand. mezelf beschermen. Misschien zijn we zelfs te gelijkaardig en beïnvloeden we elkaar negatief door elkaars gedachten te versterken. Ik hoop dat je inziet wat je waard bent. En ik moet voor mezelf hopen dat ik dat ook inzie. Kan enkel als ik je loslaat. Ik verdien meer dan me totaal geen prioriteit voelen. Ik verdien meer dan smeken om jouw aandacht. Ik verdien meer dan altijd het eerste bericht te moeten sturen. Ik moet gaan voor mensen die ook voor mij kiezen. En zolang ik die ongezonde hechting niet doorknip ga ik blijven lijden en afzien en ga ik eronderdoor gaan. Het is alsof ik me ergens ben gaan vereenzelvigen met jou en telkens als je jezelf pijn doet voel ik dat ook. Ik moet leren genoeg afstand te houden van anderen zodat ik mezelf niet compleet verlies. Ik verlies mijn eigen interesses en passies uit het oog. Hoe stop ik met mensen te idealiseren en dingen in mijn hoofd op te bouwen die niet echt zijn? Ik schaam me dat ik me zo laat meeslepen. Waarom kan ik zelf nooit met mensen breken, ik wil blijven kansen geven. Ik wil enkel denken aan de mooie dingen die je me gebracht hebt, ik wil enkel in die momenten blijven bestaan. Maar alles wat erna kwam is ook echt. En dat mag ik niet vergeten. ik voelde me niet gerespecteerd en ik weet dat dat niet de bedoeling was maar dat gevoel was er toch. en het was echt. En ik had het volste recht om me zo te voelen. En ik begrijp dat je niet de ruimte hebt om altijd rekening te houden met mij, maar ik moet nu leren mijn eigen pijn niet te ontkennen of minimaliseren. Het doet fucking veel pijn. Het gaat nog pijn doen. Ik moet mezelf er even aan herinneren dat ik nog besta en dat het leven niet stopt na verlies. Ik heb mijn emoties nooit goed kunnen reguleren, maar ik wil het wel leren. Ik wil mezelf graag leren zien. en niet boos op mezelf zijn als ik fouten maak. ik wil gewoon terug leven. Ik moet verder kunnen gaan, want nu zit ik vast in een cyclus.

[euroadventure]

Igel - Echternach - Igel - Middelburg

Zaterdag 4 mei 

Yes, nog een prachtige ochtend wanneer ik wakker wordt 😎💪🏻. Volle bak zon en blauwe lucht. Hoezo kan het weer dan vanmiddag omslaan...zou je denken? 

Ik twijfel alleen ga ik wandelen of fietsen, wandelen of fietsen…Ik stel mijn besluit nog even uit en drink nog een kop koffie met het Nederlandse koppel uit Hilvarenbeek, Jan en Helene, voor ik vertrek. Eigenlijk wilde ik al eerder op pad gaan, maar ik vond niet dat ik de koffie kon afslaan. Het was dan ook erg gezellig!

Uiteindelijk besluit ik om te gaan wandelen, maar op het moment dat ik wegrijd kijk ik nog een keer in het boekje met fietsroutes. Ik parkeer mijn campertje op de parkeerplaats naast de camping en besluit toch om te gaan fietsen in plaats van te gaan wandelen. Ik kleed mij snel om want ik zie toch al wat wolkjes verschijnen…het zal toch niet he?

Eenmaal klaar, stap ik op de fiets 🚵‍♀️ en fiets ik over het fietspad genaamd de Sauertalradweg. De route loopt vandaag langs rivier de Sauer naar Echternach. Net als gisteren is ook deze radweg bijna geheel vlak. 

Vanaf de camping ben ik na een kleine vier kilometer de grens over en in Luxemburg. ook deze route is prachtig en afwisselend.

Ook deze route loopt langs de andere kant van de rivier, net als gisteren, hierdoor is de route toch weer anders, tenminste zo voelt dat echt.

Met de donkere wolken die dreigend zijn, komen de groene kleuren van de natuur extra goed tot hun recht!

Een paar kilometer voor Echternach begint het een beetje te druppelen. Ik zie wel dat het fietspad waar ik over rijd inmiddels goed nat is, maar die bui heb ik gelukkig gemist. Ik kom kort na 12.30 aan in Echternach. Ik heb daar geen terrasje meer gepakt, want inmiddels begint het donkerder te worden en ik moet ook nog een heel stuk terug. 

Op de terugweg doe ik regelmatig mijn regenjasje aan en uit, want het regent soms even iets meer, maar net zo snel schijnt de zon en wordt het gelijk weer erg warm. 

Eenmaal terug bij de parkeerplaats van de camping, heb ik toch nog een 56 kilometer in de benen. Ik pak nog gauw een douche op de camping. Die is toch tegen extra betaling en ik zit zo onder de modder, dat het wel even heel fijn is voor ik de auto in stap. 

Na de heerlijke douche wil ik richting Echternach rijden om misschien nog een kleine wandeling van een paar kilometer te doen over hangbruggen en zo. Maar onderweg wordt de lucht donkerblauw en begint het keihard te regenen. De beslissing is voor mij genomen, dan rijd ik nu alsnog direct terug naar Nederland, naar huis.

Tegen acht uur kom ik thuis aan, net op tijd voor dodenherdenking, waar ik nog even stil voor kan zijn. 

Woensdag of donderdag ga ik weer lekker op pad voor een paar dagen, nu ook nog wel lekker dat ik nog het een en ander thuis kan doen 😊. 

[tjenkehpala]

“Wat je doet doe dat alsjeblieft met passie en ga ervoor. Geef niet snel op.” Deel 2.

Op een geven moment zat ik in een diep dal en tijdens het bezoeken van de bibliotheek kwam mijn dochter mij een boek brengen met de titel: je kan je leven beteren van Louise Hayes. Dit boek raakte mij emotioneel diep en tijdens het lezen kwam ik erachter dat ik vast zat en dat ik uit mijn cocon moest treden. Dit boek en meerdere boeken van Louise Hayes heeft mij geholpen en ben ik dankbaar voor deze boeken. In het leven hebben wij allemaal onze persoonlijke innerlijke strijd te moeten voeren. Als masseuse krijg ik heel veel mensen met diverse emoties en hoef ik ze maar aan te raken en komen de emoties los. Zo heb ik ook mijn zoon die toen klein was, dagelijks gemasseerd, omdat hij last had van groeipijnen. Ik haal veel voldoening uit het masseren. Ik ben mijn ouders ook dankbaar dat ik nu sta waar ik sta. Zij hebben op hun manier mij opgevoed en ben ik er niet slechter van geworden. Soms beland ik nog in mijn cocon en ben ik hiervoor in therapie gegaan, mede omdat ik het verlies van mijn wijlen moeder niet goed kon verwerken. Ik vond het heel moeilijk en kwam ik mezelf vaak tegen tijdens de therapie. Wil ik mezelf helen, dan moet ik openstaan voor therapie. De therapie heeft me geholpen en mijn kinderen zagen ook dat ik aan het groeien en veranderen ben gegaan. Ik ben door een diep dal gegaan en vond ik uiteindelijk mijn talenten waaronder het masseren. Ik ben zeker trots om een Molukker te zijn en mijn gevoel van blijheid is bijvoorbeeld als wij met vakantie in het buitenland rijden. We rijden dan vol trots met de Molukse vlag op de auto. Altijd fijn om trots op onszelf te zijn. Wij zijn een volk dat graag van bovenaf gestuurd wordt wat ik jammer vind omdat we hierdoor ons teveel laten leiden. We zouden best ondernemend zouden kunnen zijn omdat er genoeg potentie aanwezig is. Mijn huidige generatie zou ik kracht toewensen en dat ze God meenemen in hun leven. God verbindt, heelt en zorgt voor rust in je leven met al je levensvragen. Ik begin en eindig mijn werk ook altijd met bidden. Als ik het geloof en gebed niet heb, ben ik leeg en voel ik me verloren. Ik ben heel dankbaar dat ik het geloof heb. Ik maak mij geen zorgen meer zoals ik vroeger deed en heeft het geloof mij rust gegeven. De nieuwe generaties zou ik willen zeggen dat ze hun talenten moeten laten zien, bij fouten zich niet hoeven te schamen en je keuzes bij te stellen. Wat je doet doe dat alsjeblieft met passie en ga ervoor. Geef niet snel op.

[gwynb]

point of convergence / geen rozengeur

er staat altijd een politieagent in mijn dromen aan wie ik nog zwartgeld moet betalen en die het verkeerde einde dicteert er klinkt altijd ‘Kann den Liebe sünde sein’

en voordat ik wakker word vraag ik me of hoe ik reïncarneer of ik opnieuw mens mag zijn

ik heb mijzelf verweten: dingen die ik niet denken mocht het meest bang ben ik voor schandalen

ik zoen met zwarte mannen om lang verleden te helen het meest bang ben ik voor reputatieschade omdat ik afstam van verraders en vandalen

nee zeggen moet je leren, ook tegen fantomen

mijn oma wilde het liefst met wat sherry aan een speen in een kinderwagen liggen dat is nooit overgegaan en zelfs als het bezoek er al is is ze bang dat ze niet komen

mijn oma houdt van het koningshuis mijn oma houdt van haar vader mijn oma is altijd vijf gebleven

‘Kan denn Liebe sunde sein?’

heb ik verraden mannen en vrouwen, land en hoop en nu mijn familie ook waarom betekent mijn naam dan witte fee

ik doe weer sherry op haar speen zegt ze liefje ik hoor nog steeds zijn naam mijn voldemort waarvan niemand wil weten en ik wieg haar en ik zeg ja uit jou kom ik vandaan

ik heb een staart die genealogisch kwispelt en soms tussen een deur blijft steken ik ben per definitie verkeerd maar toch roep ik hard mijn naam schreeuw haar uit tot overzee

bedacht god de stambomen met voorbedachte rade hoe verdeelde hij de ja en nee’s mijn naam is te pathetisch om nog iets te zeggen, hoe kan mijn naam nog witte fee

had ik ook een koning mogen trouwen welke fantoomoorlog moet ik reëel verklaren ik stam af van verraders en vandalen van huichelaars en de NSB en mijn oma huilt maar in haar kinderwagen

[vastingedachten]

Loslaten…

Iedereen spreekt altijd over hoe je mensen moet loslaten, maar ik hoor niemand over het verdriet wat daarbij komt kijken. Het verdriet dat ik heb, omdat ik bij mijn beslissing blijf. Wetende dat dit niet is wat ik wil, maar wat wel nodig is voor mijn welzijn [zo onderschat].

Mensen zeggen dat ik er wel overheen kom. Ik zou dat ook zeggen, maar ik weet dat het niet waar is.

“Oh, je hart zal weer helen, wees maar niet bang.”

Maar zo werkt het niet en ik zal je ook nooit vergeten. Jij zit namelijk diep in mijn hart en ziel [onvoorstelbaar hoe zoiets werkt].

Ik weet dat ik je nooit echt kan loslaten. Het stopt niet. Ik stop niet ineens met liefhebben. Het gevoel gaat ook gewoon niet weg. Ik blijf gewoon leven en uiteindelijk verdwijnen deze gevoelens naar de achtergrond, zodat het mij niet iedere dag verteerd. En op een dag zal ik voelen dat ik in orde ben. Het doet nog steeds pijn, en ik mis je nog steeds. En ja, het wordt minder. En details verdwijnen, hoe je ruikt, hoe je huid aanvoelt, het geluid van je stem en de warmte van je liefdevolle knuffels. Op een dagelijks niveau, weet ik dat ik in orde ben. Ongeveer.

Er zijn nog dingen die ik tegen je wil zeggen, maar ik zal je laten.

Van. Mij.

[dagboekliesa4d]

14/12/2021

- Uhhh, vorige nacht heb ik gedroomd dat Huub een oogje op mij had gekregen en we hebben gekust op een plein onder een standbeeld (…) en toen gingen we naar huis met de trein, maar zaten we in verschillende wagons omdat hij wat kwaad was nadat ik had gezegd dat onze relatie voor mij vooral diende voor mijn groei. Ik wist dat het wel weer goed zou komen tussen ons, dus ik trok het mij niet zo aan (> zoals met Bart nu)
. Toen ik wakker werd, was ik teleurgesteld dat het maar een droom was, ik kwam precies plots in een hoger bewustzijn. Diep vanbinnen wil ik dus nog altijd iets met Huub, of vooral dat hij mij wilt. Ik wil niet persé iets met hem, maar dat hij (romantische?) interesse heeft in mij. Want om echt een relatie te hebben zijn we te verschillend. Ik dacht dat die crush voorbij was, maar het zit toch nog in mijn onderbewustzijn..
 Ik vind ‘m ook nog altijd erg knap en voel mij er wel mee verbonden.. (…) Maar ik zie ‘m nooit mij achterna komen of zo.
 Ik heb gedacht wat als ik hem ooit de waarheid vertel dat ik een crush op ‘m had - dat is niet professioneel, maar gezien ik de waarheid en kwetsbaarheid belangrijker vind.. Als hij mij echt leuk vond op die manier zou hij misschien al iets laten merken hebben.. Ik zal het moeten houden voor mijn droom-dimensie..
 - Bart is weer ondergedoken, heeft zich weer teruggetrokken sinds zaterdagavond, nadat ik ‘m voor de grap voorstelde om zondag af te komen.. Gisterenavond rond middernacht keek hij dan toch mijn stories en weet ik dat hij oké is..
 Gisteren 2 sms’en gestuurd, vandaag 1 muzieknummer.. 
- Ik voel dat hij nu echt z’n werk moet doen.. Als hij nog kiest om jaren in dat patroon te zitten is dat zijn keuze en accepteer ik dat, maar ik trek hem er niet meer uit. Ik geef nu ook enkel energie als ik er te veel heb, en momenteel voel ik geen nood om ‘m iets te sturen, ik wil me focussen op m’n eigen werk en groei. Misschien enable ik ‘m ook maar met constant liefde te sturen. Het gaat toch verloren als hij het niet wilt ontvangen. Hij moet er zichzelf uit halen. 
Hij hoopte misschien dat er de rest van zijn leven voor hem gezorgd zou worden en hij zo de makkelijke weg kon kiezen maar dan maar ik de fout die Flor maakte, dat wil ik niet. 
Als hij zich nu niet veilig voelt, gaat hij zich ook niet veilig voelen bij mij, hij moet zich veilig voelen bij hemzelf en dat is pas als hij vertrouwen krijgt in zichzelf, en die basis zelfliefde legt zoals ik deed. Ik snap niet dat hij niet eerder dat patroon verbrak.. Hij lijkt echt niet in te zien dat hij er iets aan kan veranderen, misschien omdat hij zo’n moeite heeft met loslaten? (Toch een sms gestuurd met te zeggen dat ik er altijd voor hem zal zijn)
 Ik ben misschien de eerste vrouw in z’n leven die durft grenzen stellen.. Hij zei ook dat het nieuw voor ‘m was dat iemand zo voor hem blijft gaan en hij wist niet hoe daar mee om te gaan. Hij heeft nog veel te leren, de vraag is of hij het dit leven nog gaat leren, of gaat uitstellen tot het volgende.
 - Ik wil me nu vooral focussen op mijn groei: schrijven, inzichten uitwerken in comics, en alle triggers op mijn pad analyseren en de oorzaak zoeken, en dat indien nodig te helen.
 Wat als alle negatieve emoties die we hebben, verwijzen naar verouderde conditionering waar we van af kunnen? En we dan helemaal negatieve emotie-vrij kunnen worden? Ik zie het wat als een uitdaging om zoveel mogelijk patronen te doorbreken zodat ik zoveel mogelijk in hoge frequentie kan blijven. 
- Volgend jaar wordt vooral een jaar om zelfdiscipline te leren en te werken aan mijn boek.. En een manier te vinden om mijn flow-tijd af te bakenen of zo. Gezien ik eigenlijk schrik heb om vast te zitten in die flow en iets vergeet omdat ik niet alert kan zijn.. Misschien moet ik het werk splitsen in kleine taken, maar ik wil mezelf ook niet tegenhouden van verder te gaan.. Daar ga ik komend jaar een oplossing voor moeten vinden.. Uiteindelijk is ’t ook het voornaamste dat ik komend jaar wil doen. O ja: het heeft ook vooral te maken met het feit dat ik nu continu mijn intuïtie wil volgen en in extremen leef, terwijl die comics uitwerken is eerder iets opgelegd en afgebakend, en dat past niet goed samen..
 - Ik weet ook niet goed wat ik ga doen als opruimer, ik voel dat ik er momenteel niet veel werk in wil steken en enkel op mij af laten komen. - Uiteindelijk wil ik ook echt degene zijn die ergens vast staat (als een lichttoren/vuurtoren) en waar mensen dan op kunnen afkomen voor wijsheid, ik kan niet zelf naar hen gaan, zij moeten naar mij komen. En de ene (Kimberly) heeft daar al meer moed voor dan de ander (Bart).

[de-ontembare-vrouw]

Het brand in de hel

Part one

Wat ik inmiddels weet is dat helen van trauma tijd nodig heeft. Heel veel tijd. In mei 2019 begon ik met mijn zoektocht naar mezelf. Dat het een zoektocht naar mezelf zou worden, daar was ik me toen nog geeneens bewust van. Ik kon simpelweg niet door op de manier waarop ik mijn leven leidde. Het was uitzichtloos en de leegte die ik elke dag voelde werd ondraaglijk. Ik moest actie ondernemen, dat stond vast. Alle hoop had ik gevestigd op de therapie waarmee ik zou starten met mijn nieuwe therapeut. En ik had echt niet de illusie dat het een quick fix zou worden. Het zou een meerjarige investering worden waartoe ik bereid was een groot gedeelte van mijn tijd, geld en energie aan op te offeren. Ik wilde zo graag leven dat ik er alles voor over had. Met het starten van de therapie begon het ‘echte’ werk. Niemand had me kunnen voorbereiden op hoe zwaar het zou worden. Wat dat betreft is het goed dat we niet vooruit in de tijd kunnen kijken. In een van de eerste weken van de therapie weet ik nog dat ik een associatie had met een scene uit Harry Potter. De scene waarin Harry op de kamer van Professor Dumbledore (Perkamentus) getuige is van een Feniks die in vlammen opgaat. “They burst into flames when it is time for them to die and then they are reborn from the ashes”.

Ik hoopte dat ik middels de therapie ook herboren zou worden als een nieuw persoon. Achteraf vind ik het zo mooi dat ik die associatie had. Dat toont hoe krachtig de symboliek van ons onderbewustzijn is en tevens hoe beperkt ons bewustzijn is, want ik had werkelijk geen idee hoe ik bij die associatie kwam. J.K. Rowling heeft, net als veel andere schrijvers en kunstenaars, heel mooi gebruik gemaakt van dit soort symboliek in haar werk. Om in Carl Jung’s termen te spreken: de Feniks is een voorbeeld van een universeel symbool dat voortkomt uit ons collectieve onbewuste. 

Wat ik toen nog niet besefte is dat om te herrijzen uit je eigen as, er eerst iets vernietigd moet worden. Alleen door het dood laten gaan van oude overtuigingen en gedrag kan er plaats worden gemaakt voor iets nieuws. Om dit te begrijpen hoeven we alleen maar naar de natuur te kijken. Moeder aarde bestaat bij de gratie van de cyclus van leven en dood. Wat volgde was een periode waarin ik werd verzwolgen. Van de motivatie die ik in het begin had was niks meer over.

Het was één grote grijze dichte mist en bij tijden was er helemaal geen zicht, was er slechts de donkerte van de nacht. Dagen waar ik helemaal alleen moest zien te overleven terwijl er helemaal niks meer over was. Ik was uiteengebroken in duizend stukjes en ik had geen kracht meer om ze op te rapen. Ik vond mezelf afzichtelijk en leefde in de hel. De dood kwam bij me op bezoek en praatte tegen me. Ik noemde hem de beul. Hij was mijn enige kompaan. hij probeerde mij te verleiden en ik probeerde me met alle macht daartegen te verzetten. Zo slijtte ik mijn dagen. Als ik erover schrijf overvalt me het gevoel van de totale wanhoop weer die ik destijds ervoer. Ik voel mijn hartslag stijgen en ik voel de beklemming in mijn keel en de zwaarte in mijn buik.

Of ik achteraf spijt heb of ik begonnen ben aan de thearapie? Absoluut niet. Het was het begin zoals ik al zei. Ik moest eerst dieper zakken om mezelf af te kunnen zetten tegen de bodem. Ik dacht dat ik al wakker was, maar dat was niet zo. Ik had de rauwheid van de pijn, van het ondraaglijke lijden nodig om in te kunnen zien dat er iets moest veranderen, dat ik moest veranderen. Het heeft me laten inzien hoe ver ik verwijderd was geraakt van mezelf.

To be continued...

[wolkenstorm]

In de bergen

In de bomen

In de zee

Mijn gedachten zwerven om mij heen

Mensen lopen

Mensen kijken

Maar zien ze me niet bezwijken

Ik bezwijk onder de norm

Ik verga onder normaal

Hoe ver moet ik nog kruipen

Hoe ver moet ik nog gaan

Tot de blaren niet meer helen

Tot het gras niet langer groeit

Tot dan moet ik bewijzen

Dat ik pas in deze maatschappij

Dat ik mee doe, dans en lach

Wachten tot dat iemand kijken wil

Wachten tot dat iemand ziet

Dat dit leven oh zo moeilijk is als de storm je nooit verliet.

[gewoonkarin]

Getuind. Dat vooral dit weekend. Ik liep achter de feiten aan. Als je twee avonden gemiddeld per week kwijt bent aan geneuzel met tuinleden dan kom je tijd tekort. Met zon groeien meloenen en komkommers als een dolle, het kost wat tijd om ze weer in model te krijgen. Mooie oogst. Dat ook dit jaar. Beetje jammer dat m'n prachtige bloemkolen waren doorgeschoten en rotte plekken hadden gekregen door regen en zon gecombineerd. Jammer. Maar wel veel broccoli van eigen tuin, voor het eerst gelukt dus blij!

Verder. Brak mijn tand af. Kreeg ik een walgelijk slechte reparatie waardoor ik weg ga bij die tandarts en voor een nepgebit ga. Het moet. Het kan nu echt niet anders meer. Breeduit lachen is het doel.

Mijn collega z'n gebit was gebroken deze week en mijn baas viel op z'n toet met losse tanden tot gevolg. Verder gelukkig alleen een flinke buil. Ik zag Paul voor me. Liggend op de badkamervloer. De vrouw van mijn baas dacht hetzelfde op dat moment. Ze is een nicht van Paul. Ook al heb je het niet gezien, je ziet het voor je. Wat ik wel heb gezien krijg ik nog steeds niet van mijn netvlies. Toch denk je in beelden, ook al heb je ze niet gezien.

De tijd heelt maar niet alle wonden helen even snel. Ik merk dat het me nog steeds tijd kost. Waar ik mezelf al heel ver geheeld zie blijkt de werkelijkheid toch anders te zijn. Nog niet klaar. Soms duizelt het me weer even en voelt het als terug bij af. Terug naar tandenleed, onzekerheid en een algeheel gevoel van droef. Ik wil er niet in blijven hangen. Daarom de tuin. Zinnen verzetten en gesprekken met mezelf. Toespreken helpt.

Zo naar huis met een tas vol eten. Dat doet een mens goed.

[gedichtenoverdingen]

Dingen die ik inmiddels heb geleerd

Een lijstje in het kader van bekijk het van de positieve kant

1. Op je bek gaan, falen, fouten maken als jong persoon is goed. Het zijn de building blocks van je toekomst. Nu hebben fouten nog kleine gevolgen en ontwikkel je voornamelijk. Dus zeg de verkeerde dingen op de verkeerde momenten, hou te lang vast aan een relatie, overvraag jezelf want als het écht niet anders kan, is nu het moment om te leren.

2. Tijd is een wapen. Wonden helen. En echte liefde, puur ongedwongen bewondering, die zal wellicht resteren door dag en dauw en tot het einde der tijden maar die pijn, het verdriet van het niet samen kunnen zijn met iemand - dat verzacht. Het is als een kneuzing, soms stoot je er tegen aan en knelt het van de pijn, maar op een dag is het ook genezen.

3. Er zijn geen goede of foute keuzes in het leven. Er zijn keuzes. En keuzes hebben gevolgen. De enige manier om ergens achter te komen is vaak door het gewoon te doen. Niets of niemand komt je straffen bij een “verkeerde” keuze. Soms moet je gewoon een weg inslaan en dan zie je later hoe deze uitpakt. Dan kun je altijd nog een andere keuze maken. Er bestaat ook niet iets als een doel “opgeven” en zo falen, dat is enkel het plan bijsturen.

4. Als je bij een keuze twijfelt maar weet dat je je altijd af zal blijven vragen: “wat als?”, en je de angst hebt dat de woorden “had ik maar” je hoofd later bespoken wanneer je besluit iets niet te doen, doe het. Doe het. Doe het. Doe het. Als je weet dat je spijt gaat krijgen van het niet proberen van iets, is dat een teken dat je het moet doen, alleen al om het geprobeerd te hebben.

5. Leer dwingende mailtjes te schrijven, assertieve telefoongesprekken te voeren, leer geld terug te eisen en sollicitatiegesprekken te veroveren. Niemand gaat dit voor je doen. Durf voor jezelf op te komen.

6. Als je rijst kookt moet je niet de deksel van de pan halen, als je dat wel doet verdampt al het water en koekt de rijst aan waardoor het vastzit aan de onderkant van de pan.

7. Eerlijkheid duurt niet het langst. Soms moet je helemaal niet eerlijk zijn, soms is het wijs om je afzijdig te houden, te weten welke informatie iemand wel of niet verder helpt. Wat iemand wel of niet kan begrijpen en wat wel of niet tot onnodige discussies en of geweld leidt. Maar wees daarbuiten, in ieder geval tegen dierbaren, zo vaak mogelijk eerlijk.

8. Talent bestaat niet. Niemand heeft aangeboren talent voor koken. Het is de herhaling van de handeling dat zorgt voor gevoel, expertise en familiariteit waardoor je iets tot in detail perfect kunt bereiden. Ja, er is een voorgegeven interesse en wellicht aanleg voor bepaalde aspecten van een kunde. Maar talent komt voort uit oefening.

9. Je mag genieten van je lijf en je schoonheid, maar laat je eigenwaarde er niet vanaf hangen. Schoonheid vergaat, iedereen wordt oud, lelijk, immobiel en gaat stinken. Wat niet vergaat is hoe je handelt, hoe je lacht, welke dingen je mooi vindt. Je gewicht schommelt op en neer met de tijd, bijvoorbeeld wanneer je gestresst bent, maar dat maakt je niet minder waard, je mag er nog steeds zijn. Zolang je oké voor jezelf blijft zorgen, zul je gelukkig kunnen blijven met wie je bent. 

10. Mensen zijn vaak veel opener dan je denkt, dus ga gesprekken aan, ontdek, discussieer, praat met vreemden en sta versteld van de vele dingen die je zult leren en tegelijkertijd herkennen. We zijn tenslotte allemaal mensen, met allemaal dezelfde acht basisemoties en leven allemaal in dezelfde tijd.

11. De acht basisemoties zijn: blij, boos, bedroefd, bang, beschaamd, verrast, walging en liefde.

12. Je hoeft niet alles af te maken waar je aan begint.

13. Je hoeft geen genoegen te nemen met minder dan dat je wilt. Als de timing niet klopt, dan klopt het gewoon niet. Leer het verschil tussen geduld en verspilde energie.

14. Je hoeft “nee” niet uit te leggen. Nee is nee. Het is je recht om ergens niet naartoe te gaan, ergens niet aan mee te doen of ergens niet in mee te gaan. Doe jezelf niet tekort.

15. Als je in verleiding komt en deze wel of niet weerstaat volgen er doorgaans twee emoties: spijt en opluchting. Ze zullen beide in een bepaalde mate aanwezig zijn, degene die je het meeste voelt duidt aan waar je daadwerkelijke behoefte ligt.

16. De beste manier van leidinggeven is mensen iets op hun eigen manier laten doen. Delegeren is niet beleren.

17. Er is niet per se iets als nutteloze kennis vergaring, alles wat je leert accumuleert en bouwt op elkaar voort. Onderschat niet hoe zelfs baantjes die je rot vindt, je dingen bijbrengen die later van pas komen. Je kunt vaardigheden meestal integreren en dit gebeurd vaak onbewust.

18. Het is niet slim om woorden te gebruiken waarvan je de betekenis niet zeker weet.

19. Relaties zijn geen statische eenheden maar dynamische spellen waarbij je zelf kan sturen maar nooit alleen de regie hebt.

20. Het uitspreken van wat je waardeert aan iemand of aan iets is niet zo vanzelfsprekend als het zou moeten zijn. Zeg het als iets goed gaat. Zeg het als je iemand waardeert. Iedereen zoekt bevestiging, niet per se omdat ze dat nodig hebben, wel omdat het zin geeft aan de dingen.

21. Vertrouw op je onderbuikgevoel. Als je een persoon of situatie niet vertrouwt kun je beter het risico niet lopen. Je onderbewustzijn weet vaak veel meer dan je bewuste.

22. Je kunt aluminiumfolie niet in de magnetron doen, dan fikt het af.

23. Bij brandwonden: lauw water. Bij harde klappen die een ice-pack benodig hebben: altijd een theedoek eromheen en niet te lang koelen als het om een vinger of teen gaat.

24. Luister naar je lichaam.

25. Vergeef jezelf. Vergeef anderen, niet omdat zij dat verdienen maar omdat jij het niet verdiend je hele leven boos te blijven. Vergiffenis is niet iets goedkeuren, het is loslaten, vrede toelaten. Ruimte creëren.

26. Je schoolcijfers zijn geen reflectie van je intellect of waarde en de kreet: “liever een zes zonder stress dan een zeven en geen leven” bevat een kern van waarheid.

27. Je hoeft niet alle adviezen van iedereen aan te nemen. Neem alleen ‘t gene aan wat jij goed of nuttig vindt.

28. Vraag en luister naar wat iemand nodig heeft in plaats van dat zelf invullen. Je moet anderen niet behandelen zoals jij dat wilt, maar zoals zij nodig hebben.

29. Kritiek is geen persoonlijke aanval maar een kans om te leren en weet dat wanneer het aanvallend wordt gebracht, het meer over de andere persoon zegt dan over jou.

30. Wees voorzichtig met de media die je consumeert, niet alleen sociale media, ook de series die je kijkt, de boeken die je leest en uiteraard de mensen met wie je je omringt. Het beïnvloedt je gemoedstoestand.

31. Stop emoties niet weg, die komen altijd drie keer zo hard terug op een later moment. Soms is het inderdaad praktisch niet midden in een vergadering te gaan huilen en is afleiding de beste tactiek. Maar soms moet je gewoon even voelen wat je voelt. Huilen. Schreeuwen. Een kussen door de woonkamer gooien.

32. Wacht niet altijd op morgen, volgende week, volgend jaar. Als je lichaam en geest zeggen dat je weg wilt bij een werkgever, uit een relatie wil, een andere auto wil kopen. Wacht niet te lang. Voordat je het weet wordt je iemand die zegt ‘’ik wilde eigenlijk...’’, ‘’en hier zitten we dus nog steeds’’, of in het ergste geval kamp je met meer ongelukkigheid en slachtofferschap als waarmee je begon. Stephen King zei, een goed idee voor een boek hoef ik niet op te schrijven, dat blijft gewoon hangen, ik plan mijn boeken niet vooruit. Dus als een idee je blijft achtervolgen, doe het dan verdomme. Als je onbehagen je blijft volgen en je kunt iets veranderen, wacht niet te lang.

33. Er zijn dingen waar je absoluut geen controle over hebt. Leg je daarbij neer. Geef jezelf over. Soms kun je iets veranderen aan je problemen, soms kun je alleen maar zijn, ademen, laten, wachten en als je wilt: vertrouwen.

34. Lees altijd, altijd, altijd een mailtje, blogpost of andere soort tekst door voordat je het de wereld ingooit. Er zijn altijd verborgen spelfouten, vergeten bijlagen, nuances of dubbelzinnigheden die beter kunnen worden verwoord. 

35. Perfectie mag een streven zijn als middel, maar niet het einddoel. Ga voor 80%. Weet dat de meeropbrengst van extra energie kleiner wordt naarmate je vordert. Van een 5 naar een 6 of van een 8 naar een 9 zijn verschillende afstanden, de 5 naar een 6 is een sprintje de 8 naar een 9 een marathon.  

36. Helen is niet lineair, rouwprocessen zijn niet lineair, succes is niet lineair. Ups en downs zijn onderdeel van het proces. Blijf geduldig, blijf volhouden en kijk naar de stijgende lijn die ontstaat als je de golven van een afstandje bekijkt.

[paardencoach]

De kracht van liefde

I'm gonna take a little time

A little time to look around me

I've got nowhere left to hide

It looks like love has finally found me

uit: I want to know what love is - Foreigner

Mijn coachee/vraagsteller legt kort uit: zij heeft altijd een moeizame relatie gehad met haar vader. Na zijn overlijden realiseerde ze zich dat hij een moeilijk leven heeft gehad en dat dit ‘ergens’ vandaan komt. Daarom wil ze graag een generatie-opstelling, om te zien of e.e.a. misschien opgelost kan worden, voor haarzelf en voor hem.

De paarden zijn onrustig: Ze lopen alle zes rusteloos rond, duwen tegen sommige representanten, schermen andere weer af. Ondertussen stelt mijn vraagsteller zichzelf (de ‘ik in dit verhaal), haar vader, opa, diens zus (haar oudtante, die op zeer jonge leeftijd is verdronken) en overgrootvader op. Als ik mijn eerste rondje maak, voelt iedereen (met uitzondering van de oudtante) zich onrustig, ongelukkig, misselijk, ongemakkelijk, zonder verbinding met de anderen. Het is me duidelijk dat wat de paarden laten zien, is wat de representanten voelen. Haar vader voelt ogen branden in zijn rug. En na overleg met vraagsteller, die geen idee heeft wie dat zou kunnen zijn, stel ik deze ‘ogen’ ook op. Ook deze representant voelt zich onrustig, ongemakkelijk en niet verbonden met wie dan ook.

Als ik het even heb laten duren, vraag ik degenen die voelen dat ze een beweging moeten maken, om die te maken. De ‘ik’ en haar vader lopen naar een nieuwe plek, meer aan de rand van ons veld. Overgrootvader gaat bij zijn zoon en dochter staan. Als ik vraag hoe het met ze gaat en wat ze nu ervaren, is dat vooral meer ruimte en meer rust. Het is ‘beter’ zo, maar niet ‘goed’. Vader zegt dat de ‘ogen’ horen bij zijn vrouw (moeder van ‘ik’). Hij kan haar nu zien, wat hij als heel fijn ervaart. Hij heeft haar steun nodig! Als ik aan ‘ik’ vraag hoe het met haar gaat, gaat het ‘beter’ omdat ze vanaf haar nieuwe plek meer overzicht heeft, maar ook meer ruimte. En dat heeft ze nodig. Ook zij voelt dat de ‘ogen’ een moederfiguur is. Als ik zeg dat het haar moeder is, neemt ze dat voor kennisgeving aan, maar roept het geen zichtbare emotie op. (Moeder is overleden toen ‘ik’ nog kind was.) Overgrootvader voelt wel wat verbinding met zijn achterkleinkind, maar niet met zijn kinderen. Hun band vindt hij zelfs heel moeilijk te verdragen en hij zou ze het liefste scheiden, maar voelt zich daar niet toe in staat. 

Het is me al snel duidelijk dat de kern van het probleem in deze opstelling ligt bij overgrootvader. Hij wil niet voelen, niet weten, alles zit ‘op slot’, zegt hij. En dat wil hij liever zo houden, hij wil er niet naar kijken of het voelen, dat is heel onveilig. Ik voel al de hele tijd dat ikzelf wat moet doen. En ik open me nog meer voor het veld, loop naar het midden en ga daar op de grond zitten. Meteen komt Mo naar me toe, komt tegen me aanstaan en buigt zijn hoofd over mij heen. Ik voel hoe hij zo de kracht die ik representeer, versterkt. Als ik na enige tijd weer opsta en mijn energie heb losgelaten, zie ik dat er dingen zijn veranderd: moeder is tussen ‘ik’ en vader gaan staan. Overgrootvader heeft zijn rug naar zijn zoon en dochter gekeerd. En zij staan nu veel dichter bij elkaar.

Als ik mijn rondje maak, blijkt dat iedereen mijn actie anders heeft ervaren. Moeder voelt zich rustiger, kan haar dochter en man zien, voelt zich sterker, zonder een dwingende behoefte om zich aan hen te binden. ‘Ik’ voelt zich heel goed, ze heeft de ruimte en voelt duidelijk dat ze haar kracht en zelfvertrouwen niet moet putten uit haar familie, maar uit anderen om haar heen. De zichtbare en niet-zichtbare zegt ze nadrukkelijk, want ook al voelt ze die niet, ze zijn er beslist. Ze straalt nu ook rust en (zelf)vertrouwen uit. Vader is ook sterker geworden. Mo is bij hem gaan staan en hij voelt hoe Mo hem helpt om te helen. Het is fijn dat zijn vrouw nu dichter bij hem staat, maar hij heeft haar kracht of hulp nu niet meer zo nodig. Opa voelt zich met zijn zus verbonden, niet meer afgesneden. Het is goed zo voor hem. (Deze zus was de enige die zich de hele tijd verbonden heeft gevoeld met het veld, maar ze voelde zich niet in staat om iets te veranderen aan de oude situatie.)

De grootste verandering vindt plaats bij overgrootvader. Als ik hem vraag hoe het gaat en of hij weet wie of wat ik was, zegt hij: “Liefde!” En dan begint hij te huilen. En met een stroom losse woorden uit hij zijn verdriet. Uiteindelijk vraag ik wat er gebeurt en waar het vandaan komt: “Het slot is open …” zegt hij. Hij is heel slecht behandeld in zijn jeugd, kan hij nu benoemen. Dat kan vanaf nu stukje bij beetje geheeld worden.

Als overgrootvader weer rustig is, beëindig ik de opstelling. De representanten stappen uit de energie van de opstelling en geven die terug aan vraagsteller. De paarden, representanten en hun energieën worden bedankt voor hun fantastische hulp. Met vraagsteller spreek ik af dat we de energieën de tijd en ruimte geven om hun werk verder te doen. Over een paar weken hebben we even contact, zodat vraagsteller (indien gewenst) haar ervaringen met mij kan delen.

Bovenstaande beschrijving is met toestemming van coachee. Persoonlijke elementen zijn zoveel mogelijk weggelaten uit privacyoverwegingen zonder de essentie van de sessie aan te tasten.

Heb je het gevoel dat een generatie-opstelling jou ook kan helpen, neem contact met me op. E astrid@loriaux-efficiency.nl T 0624898520

[lets-taste-the-solitude]

Ok Gary,

Sinds ik weet dat je mijn tumblr leest wanneer je aan me denkt, dacht ik, laat ik dit hier op zetten zodat je zelf kan kiezen wanneer je aan me wil denken. Ik vond het een beetje ongepast je te appen nadat ik boos op je was geworden over dat je me niet meer moet bellen (bel me aub niet), maar ik kan ook niet stil blijven. Dan maar zo. Ik heb echt van je gehouden. Ik heb je echt heel leuk gevonden. Ik heb echt gevoelens voor je gehad (nog steeds wel in zekere zin, maar ben er zo min mogelijk mee bezig). Ik heb echt om je gegeven. En dat doe ik nog steeds. Ik hoop zooo erg dat het goed met je gaat. En ik heb vaak zin om je gewoon te bellen en even te spreken. Om te vragen hoe het met je gaat. Maar ik heb echt even tijd nodig voor mezelf. Ik ben nog al een beetje stuk van binnen, en de spanning die jij me geeft (soms positief, soms negatief, maar altijd spanning) is niet goed voor me. Ik heb rust nodig. Ik moet even helen. Maar ik denk enorm veel aan je. Ik ben je geen dag vergeten.

[inktvlekken]

Lieve –

dit blog begon ik ooit om je te schrijven toen ik redenen zocht om te leven in een stad waar ik de taal niet sprak en mensen me vertelden: de wereld is voor jou gemaakt terwijl ik nergens een plek vond om thuis te noemen. 

als ik boos ben kun je in mijn stem terughoren waar ik vandaan kom. als ik verdrietig ben als de rouw zich opstapelt tot het iets zwaars genoeg is om mijn voeten vast te houden en al mijn gedachten terug te duwen naar een juli waarin laatste keren niet meer scherp willen worden omdat tijd niet heelt maar wel vervaagt verbleekt en verkleurt wilde ik dat je kon horen waar ik vandaan kom maar weigert alles mijn keel uit te komen

iemand vertelde me dat ik drie weken nauwelijks heb gepraat nadat jij. 

er waren mensen die het namen geven om het uit te leggen. rouw of trauma alsof dat iets verklaart, alsof dat uit kan leggen dat jij een meisje was dat witte T-shirts vuil maakte door grasheuvels af te rollen met je armen om je middel geklemd en dat je Franse liedjes zong waarvan je de tekst niet kon vertalen en dat je iemand had kunnen worden in wiens stem je nog altijd terug kunt horen waar ze vandaan kwam.

de zee sla je er niet uit, zei mama altijd, en ze heeft een foto in haar portemonnee waarop we in de golven staan jij alleen in een rode broek en ik draag een blauw T-shirt en we hebben dezelfde krullen en dezelfde ogen en jij verzon vliegers waarmee je op de maan zou kunnen landen.

zes jaar geleden reed een buurman me naar de eerste hulp waar een arts mama vertelde dat het beter zou gaan na een nacht slapen wilde ik nog steeds alleen maar zo hard vallen dat er niets van me over zou blijven. we waren allebei bang in kleine ruimtes durfden niet in de lift en durfden de trap naar de kelder niet af maar ik heb nooit willen vliegen. jij zag uitgestrekte luchten en vliegtuigstrepen en nachten vol sterren en sprong met ogen dicht uit bomen of van daken zonder angst voor de grond.

vijf jaar geleden rookte ik genoeg om de keelpijn en de manier waarop mijn longen weigerden zuurstof vast te houden aan sigaretten te wijten.

nu probeer ik te leren dat rouwen geen rechte lijn is, geen helen of beter worden zonder een stap vooruit vier terug, dat het geen fasen zijn waar je doorheen gaat, dat het niet uitmaakt hoeveel jaar later ik zou nog altijd een arm geven om te stoppen met vergeten om de tijd terug te duwen uit mijn gedachten zodat ik scherp voor de geest kan halen hoe je lachte hoe je keek hoe je rook hoe je pyjama rook en je haren vol zeezout en hoe je hand voelde in die van mij, dat rouwen niet scheuren dichtnaaien is of een afgrond volstoppen tot je eroverheen kan lopen maar leren dat er gaten zijn en dat je daaromheen kan leven.

ik moest leren leven met dit missen met de stilte die je achter hebt gelaten de verjaardagen zonder taart of vlaggetjes de moederdagen waarop mama me niet aan durft te kijken.

ik moet nog steeds leren willen leven zonder jou.

ik oefen ademhalen en accenten waarin je niet kan horen waar ik vandaan kom zoals ik mijn Duits oefende met krakende stem over krakende straten in een krakende stad een krakende wereld.

ik oefen in woorden vinden. ik oefen in fluisteren dat je er was, dat je er nog altijd bent in verkleurende herinneringen en kindertekeningen en vliegeren

in mijn krullen en de kleur van mijn ogen. in mijn dromen en in al mijn voorzichtige toekomstplannen.

ik oefen in zeggen: ik mis je.

ik mis je. ik mis je. ik mis je. ik mis je.

[quasisavage]

Kunnen leraren op de hogeschool eigenlijk wel website teksten redigeren

Ik heb een bekentenis te doen: met een collega lees ik de rapporten van de middelbare school proeflezen. Niet OFSTED-rapporten - de rapporten die scholen naar huis sturen aan leerlingen en hun ouders.

Ik zeg 'bekentenis', want als ik dit aan vrienden en familie vertel, krijg ik een aantal gemengde reacties:

Maar leraren zouden niemand nodig moeten hebben om hun grammatica te controleren! Leraren moeten de tijd nemen om het goed te doen. Dat is goed. Ik zie altijd fouten in de rapporten die we van de school krijgen. Dat is een beetje een luxe. (Dit van een gepensioneerde natuurkundeleraar... die toevallig ook mijn vader is.) Mijn collega's die aan schoolrapporten werken, zeggen dat ze soortgelijke reacties hebben gehad. Het lijkt meer verrassend dat een school zijn rapporten door een professional laat controleren dan dat professor Brian Cox een artikel laat kopiëren of dat JK Rowling een boek laat proeflezen.

Dus waarom verwachten mensen dat leraren perfecte rapporten schrijven zonder enige hulp?

Misschien is het omdat schoolrapporten zo hoog gewaardeerd worden - ze zijn een van de weinige manieren waarop ouders erachter komen hoe het met hun kind gaat op school, en ze worden vaak jarenlang bewaard (ik heb de mijne nog steeds). Voor sommigen is de kwaliteit van het rapport een maatstaf voor de kwaliteit van het onderwijs dat de school biedt: als het rapport met zorg en aandacht voor detail is geschreven, weerspiegelt dit de mate van aandacht die de leraar aan de leerling besteedt.

Een andere reden zou de overtuiging kunnen zijn dat er voor scholen belangrijkere dingen zijn om hun geld aan te besteden dan aan professioneel proeflezen, vooral met de recente bezuinigingen op de financiering.

Anderen zouden kunnen beargumenteren dat, omdat leraren onderwijs geven, hun grammatica, spelling en leestekens een voorbeeld moeten zijn voor de leerlingen. Met andere woorden, leraren zouden geen vangnet nodig moeten hebben als het gaat om het schrijven van rapporten.

Maar ...

Een leraar is niet anders dan elke andere schrijver. Elke schrijver maakt grammaticale, spellings- en interpunctie-fouten - best-selling auteurs, redacteuren en correctoren (vooral in e-mails aan belangrijke klanten) en, ja, leraren.

Het is gemakkelijk om 'vorm' te typen in plaats van 'van' of 'invloed' in plaats van 'effect' als je geest in de schrijfmodus staat, niet in de bewerkingsmodus. Het is net zo makkelijk om een artikel te missen (bijvoorbeeld: 'Amy is een uitstekende leerling'). Of de autocorrectie van je tablet kan besluiten dat je echt 'omstreden' wilt zeggen in plaats van 'gewetensvol'. Het kopiëren van een generieke zin in een haast kan ertoe leiden dat de naam van de verkeerde student wordt gebruikt, of 'hij' in plaats van 'zij'. Spellcheck pikt deze dingen niet op, zodat ze gemakkelijk door kunnen glippen naar de uiteindelijke versie.

Dit weerspiegelt niet het gebrek aan kennis bij de leraren - het is normaal voor elke schrijver om dit soort misstappen te maken. Zelfs als we tijd hebben om te herlezen wat we hebben geschreven, zien we de typfout misschien niet, omdat onze ogen zien wat we denken dat we hebben geschreven, niet wat er werkelijk is.

Leraren hebben niet veel tijd om hun verslagen te schrijven. Iedereen die een leraar in de familie heeft, weet dat ze een enorm aantal rapporten moeten schrijven, in een zeer korte tijdsspanne. De rapporten moeten actueel en relevant zijn, dus het is niet mogelijk om leraren weken en weken te geven om ze te schrijven. Zoals in dit artikel in de Times Educational Supplement wordt vermeld, worden ze 'vaak als spoedwerk geschreven, laat in de nacht, door leraren met andere dingen aan hun hoofd'.

In dit artikel in de Huffington Post zei een leraar over spelfouten: 'dat is gewoon verkeerd en er is geen excuus'. Maar in hetzelfde artikel legt een andere leraar uit dat hij 'geen tijd had om grondiger te zijn'.

Mensen maken fouten als ze zich moeten haasten, dus als ze een tweede paar ogen hebben om de rapporten te controleren, kunnen ze die oppakken. Maar er is vaak ook niet veel tijd om ze opnieuw te lezen, dus het is niet altijd mogelijk voor leerkrachten om elkaars rapporten te controleren.

Niet alle leerkrachten zijn profs op het gebied van de grammatica. Hoewel de meeste mensen zouden verwachten dat een verslag van een leraar niet vol met grammaticale fouten zit, is perfecte kennis van de Engelse grammatica niet wat een briljante kunst-, wiskunde-, gymnastiek-, IT- of wetenschapsdocent maakt.

In het Verenigd Koninkrijk zullen veel leerkrachten die in de jaren zeventig en tachtig op school zaten, helemaal geen grammatica hebben geleerd, vanwege het destijds dominante denken over hoe kinderen de grammaticaregels van hun eigen taal leren en verinnerlijken.

Voor sommige leerkrachten (bijvoorbeeld moedertaalsprekers van vreemde talen die op school worden onderwezen) is Engels misschien niet hun eerste taal.

Dus, net als veel andere professionals, zouden leraren 'oefenen' (het zelfstandig naamwoord) kunnen verwarren met 'oefenen' (het werkwoord) of 'zou kunnen' in plaats van 'zou kunnen hebben'.

Bovendien evolueert de taal, en de grammaticale 'regels' die 30, 40 of 50 jaar geleden werden aangeleerd, kunnen nu gewoon worden beschouwd als een kwestie van stijl.

Is het een vergissing of een tegenstrijdigheid? In rapporten van middelbare scholen is het waarschijnlijk dat verschillende leerkrachten verschillende delen van hetzelfde leerlingenrapport schrijven. Als de ene docent in het Engels schrijft dat een student erg 'georganiseerd' is en de andere schrijft dat dezelfde student altijd 'georganiseerd' is, dan heeft geen van beide docenten het mis - het is een stijlkeuze. Maar dit kan op fouten lijken.

Sommige scholen houden er dus van om consistent te zijn over bepaalde stijlkeuzes - bijvoorbeeld om vaknamen te kapitaliseren, afkortingen te gebruiken, weeën toe te staan of om '-ise' of '-ize' eindes te gebruiken.

Het is niet gemakkelijk om over deze dingen na te denken als je je op de inhoud concentreert - wat je wilt zeggen over de vooruitgang van een leerling en hoe ze het doen.

Proeflezen is een beetje een luxe! Degenen die dit geloven (zoals mijn vader, en mijn zwager ook, komen er aan te denken) hebben een punt - wanneer de budgetten krap zijn, kan niet elke school zich veroorloven of wil betalen voor proeflezen. Er zijn vaak hogere prioriteiten als het gaat om het toewijzen van uitgaven.

Er zijn manieren om dit te omzeilen. Sommige scholen controleren hun verslagen intern - bijvoorbeeld, docenten lezen elkaars verslagen door, docenten lezen alle verslagen voor de leerlingen in hun eigen vorm, of het hoofd van het jaar leest alle verslagen voor hun jaargroep. Of, niet-onderwijzend personeel kan het proeflezen doen terwijl de leerkrachten verder gaan met het schrijven van de verslagen. Naast het besparen van geld zijn er nog andere voordelen aan het laten controleren van de verslagen door het personeel, zoals vermeld in deze post door mijn collega Helen Stevens.

Aan de andere kant kan het sturen van de rapporten naar een proeflezer de leraren en andere medewerkers vrijmaken om het werk te doen waar ze het beste in zijn, het kan een hoger niveau van consistentie bereiken (omdat minder mensen de controle doen) en het kan tijd besparen (door een grotere efficiëntie).

Scholen kunnen ervoor kiezen om te betalen voor professioneel proeflezen of om hun eigen rapporten te controleren - beide benaderingen hebben hun waarde. Maar ik denk niet dat het eerlijk is om aan te nemen dat leraren kunnen voorkomen dat ze dezelfde soort misstappen maken als andere geschoolde schrijvers, simpelweg omdat ze leraren zijn. Als een school professionele correctoren gebruikt, betekent dat niet dat de leraren niet weten waar ze een bezittelijke apostrof moeten zetten of dat ze zich niet bekommeren om het goede voorbeeld te geven - het laat alleen zien dat ze de beperkte tijd die ze hebben willen besteden aan wat het meest belangrijk is: ouders vertellen hoe het met hun kinderen gaat op school.

Als je meer wilt weten over hoe scholen en proeflezers kunnen samenwerken, lees dan dit persoonlijke verslag van redacteur Helen Stevens.

Als je een proefschrift schrijft, kan je referentielijst langer zijn dan een heel tijdschriftartikel.

Het temmen van dat monster kan vervelend zijn, maar het is de moeite waard om de tijd te nemen om het goed te doen.

Een monster in steen gehouwen

Een referentielijst die er verzorgd uitziet, vertelt je lezer dat je aandacht hebt besteed aan details in je onderzoek. Als alles is waar het moet zijn - van de vermeldingen zelf tot de punten en komma's - zal het vertrouwen opbouwen in wat je zegt in de hoofdtekst.

Het is vriendelijk voor uw lezer om ervoor te zorgen dat hij/zij gemakkelijk de volledige informatie kan vinden over de bronnen die u heeft geciteerd.

Als u uw werk laat proeflezen, hoe nauwkeuriger en consistenter uw referentielijst is om mee te beginnen, hoe beter de definitieve versie zal zijn.

Hier zijn zes tips voor het maken en controleren van een referentielijst die jou, je examinator en je proeflezer het gevoel geven ... nou ja ... een beetje beter te zijn. Kies een dag waarop je zin hebt om een mechanische taak uit te voeren, zet de ketel op en breek een doos chocolaatjes open.

Een snelle opmerking:

Dit bericht gaat over het auteur-datum-referentiesysteem, ook wel bekend als Harvard. Ik zal aparte berichten schrijven over andere systemen.

1.      1. Volg de richtlijnen van uw universiteit

Er zijn veel verschillende versies van het author-date referencing systeem - waaronder Harvard, APA (opgericht door de American Psychological Association) en CSE (opgericht door de Raad van Wetenschapsredacteuren). Sommige universiteiten vragen studenten om één (of meerdere) van deze varianten te volgen, terwijl andere hun eigen auteur-datum stijl en eigen begeleiding hebben.

Auteur-datum verwijzingsstijlen volgen dezelfde hoofdprincipes, waarbij de verwijzingen worden gerangschikt naar de achternaam van de auteur en vervolgens naar het jaar van publicatie.

Maar ze verschillen op stijlpunten, zoals kapitalisatie, interpunctie en cursivering (voor meer hierover, zie tip 4).

Verschillende departementen van dezelfde universiteit kunnen verschillende referentiesystemen gebruiken, dus zorg ervoor dat je de juiste volgt. Vraag je begeleider om een kopie.

Als je je scriptie naar een proeflezer stuurt, stuur hem of haar dan ook een kopie zodat hij of zij eventuele inconsistenties kan controleren.

2.      2. Voeg alle details toe.

Ik heb gemerkt dat de volgende details vaak ontbreken in de referenties:

Plaats van uitgave (voor boeken) Editienummer (voor boeken) Nummer van het tijdschriftnummer Paginanummers (voor tijdschriftartikelen en hoofdstukken in een geredigeerd boek) Naam van de redactie (voor hoofdstukken in een geredigeerd boek en voor conferentiebesprekingen) Data en locaties (voor congrespapers en -besprekingen) Andere details dan een URL (voor online bronnen). Kijk naar uw richtlijnen om te weten te komen welke details u moet opnemen voor online bronnen. Bijvoorbeeld, de details die nodig zijn voor een webpagina zijn meestal anders dan die nodig zijn voor een document dat u in PDF-formaat hebt geopend, zoals een tijdschriftartikel, een verslag of een proefschrift. Veel verwijzingsgidsen adviseren u om naar PDF's van deze documenten te verwijzen op dezelfde manier als naar een papieren versie.

Zorg ervoor dat u alles hebt opgenomen wat u nodig hebt voor online tijdschriftartikelen, online krantenartikelen, blogs, enzovoort.

3.      3. Bestel de referenties consistent.

In Harvard referencing worden de vermeldingen in de referentielijst alfabetisch gerangschikt op de achternaam van de auteur (of de achternaam van de eerste auteur, als er meer dan één auteur is).

Om te verwijzen naar meer dan één bron door dezelfde auteur (of auteurs), worden ze chronologisch gerangschikt op basis van het jaar van publicatie.

Dan wordt het iets ingewikkelder.

Als u meer dan één bron van dezelfde auteur (of auteurs) heeft gepubliceerd in hetzelfde jaar, voeg dan een brief toe aan de datum om duidelijk te maken naar welke bron u verwijst in uw citaten (bijvoorbeeld 2017a en 2017b). Gebruik dezelfde letters na de datum in de verwijzingen. De website van de Anglia Ruskin University geeft voorbeelden.

Wanneer er meer dan één verwijzing is door dezelfde hoofdauteur en verschillende co-auteurs, bestel ze dan consistent en in overeenstemming met uw richtlijnen. U kunt bijvoorbeeld de vermeldingen alfabetisch ordenen op de achternaam van de tweede (of derde, of vierde, indien nodig) co-auteur, ongeacht het aantal auteurs. Of de stijl van je universiteit kan zijn om alle vermeldingen met twee auteurs eerst op te sommen, dan die met drie auteurs, enzovoort.

Als er geen richtlijnen zijn, kies dan een systeem en blijf erbij. Het belangrijkste is om consequent te zijn.

4.      Controleer of de stijl consistent is.

Hier zijn enkele van de meest voorkomende stijlpunten om op te letten.

Tip: Je hebt meer kans om inconsistenties te zien als je:

voor elk van de onderstaande punten afzonderlijk doorleest, en controleer verschillende soorten referenties tegelijkertijd (bijvoorbeeld alle conferentieverslagen en alle hoofdstukken in een geredigeerd boek). Volgorde van de informatie

Zorg ervoor dat u voor elk type referentie de informatie in dezelfde volgorde hebt weergegeven.

Heeft u bijvoorbeeld bij verwijzingen naar hoofdstukken in een geredigeerd boek de paginanummers altijd op dezelfde plaats gezet?

Twee verwijzingen naar een hoofdstuk in een geredigeerd boek

Interpunctie

Controleer de interpunctie die de referentiegids van uw universiteit gebruikt om de verschillende informatie in de referentie te scheiden. Wanneer worden komma's, dubbele punten en punten gebruikt?

Zet uw universiteit de datum van publicatie tussen haakjes? Hoe zit het met de haakjes rond de editienummers en de nummers van de tijdschriftnummers?

Wordt er na de initialen van de auteurs een punt toegevoegd? Hoe zit het met na afkortingen, zoals 'Ed.', en na een DOI of URL?

Moet u artikeltitels tussen aanhalingstekens plaatsen? Zo ja, moet u dubbele ('Artikeltitel') of enkele ('Artikeltitel') gebruiken?

Moet u getallen scheiden in paginabereiken met een koppelteken (118-32) of het iets langere eindstreepje (118-32)?

Tip: Controleer bij paginanummers of ze zinvol zijn. Het bereik 119-112 zou bijvoorbeeld alarmbellen doen rinkelen, omdat het tweede paginanummer lager is dan het eerste.

Hoofdletters

Kapitaliseert de referentiestijl van uw universiteit boektitels en tijdschriftartikelen? Hoe zit het met titels van andere bronnen, zoals rapporten?

Wanneer een titel een dubbele punt bevat, zet uw universiteit het eerste woord dat de dubbele punt volgt dan met een hoofdletter?

Moet u afkortingen met een hoofdletter zetten, zoals 'Vol.' en 'Ed.'?

Cursief

Boek, tijdschrift, tijdschrift en krantentitels zijn meestal (maar niet altijd) gecursiveerd. Hoe zit het met andere titels, zoals verslagen, blogs en conferenties?

Cursuriseert de stijl van uw universiteit 'et al.'? Hoe zit het met het volume van tijdschriften en de nummers van de nummers?

Afkortingen

Wordt in de verwijzingsstijl de naam van het tijdschrift afgekort of volledig gespeld?

Wordt de afkorting 'pp.' voor paginabereiken gebruikt of niet?

Maakt het gebruik van '&' of 'en' in de lijst van auteurs- en redactienamen?

Kort het woorden als 'vertaald' (trans.), 'bewerkt' (ed.) en 'volume' (vol.) af?

Weblinks: URL's: https://www.albagora.nl/redigeren/

Een URL is het adres van een webpagina of andere online inhoud. Een DOI (digital object identifier) is een reeks letters en cijfers die een permanente link naar de online content (bijvoorbeeld een tijdschriftartikel) vormt. Veel universitaire verwijzingsgidsen vragen studenten om DOI's te gebruiken wanneer ze kunnen, omdat de link permanent is.

Controleer opmaak - moet je de hyperlink in een URL verwijderen of behouden?

Controleer of het werkt - heb je elke URL en DOI getest? Brengt het je naar de juiste plaats?

Een referentielijst met Track Changes De stijl consistent houden. 5.      5. Zorg ervoor dat alles wat je hebt geciteerd in de referentielijst is opgenomen.

Het is gemakkelijk om te vergeten een citaat in de referentielijst op te nemen als je zo'n groot document aan het schrijven bent.

Het is handig om een proeflezer te hebben die de ontbrekende referenties ophaalt, maar je mist het om die ontbrekende referenties te laten proeflezen. Dat betekent dat het de moeite waard is om dit eerst zelf te controleren.

Als je geen software voor referentiebeheer gebruikt, is er geen snelle manier om dit te doen.

Schuif het document door op zoek naar citaten en controleer ze aan de hand van de referentielijst. Maak een notitie van de gevonden citaten, zodat je niet meer dan één keer hetzelfde citaat hoeft te controleren.

U kunt dit doen op papier (bijvoorbeeld door elk citaat door te bladeren en te markeren) of op het scherm (met behulp van de tool 'Zoek' in Word om te zoeken naar een openingsbeugel kan dit handig zijn).

Tips:

Sla een kopie van de referentielijst op in een apart bestand, zodat u niet naar het einde van uw document hoeft te blijven scrollen. U kunt dan de reeds gevonden documenten markeren.

Alles in de referentielijst moet ook in de hoofdtekst worden geciteerd, dus kijk uit voor eventuele aantekeningen waarvoor u geen aanhaling hebt gevonden.

Een tekstpassage met groen gemarkeerde citaten.

6.      6. Controleer of de verwijzingen en citaten overeenkomen.

Elk citaat moet duidelijk verwijzen naar de vermelding in de referentielijst, zonder enige verwarring.

Controleer op de volgende inconsistenties:

Datums die niet overeenkomen (bijvoorbeeld, de aanhaling zegt 1978 en de vermelding in de referentielijst zegt 1987) Geen datum vermeld in de aanhaling Ontbrekende accenten in auteursnamen (bijvoorbeeld Dörnyei vs Dornyei) Ontbrekende letters in auteursnamen (bijvoorbeeld Philips vs Phillips) Auteursnamen die verkeerd zijn opgegeven (zo staat er in het citaat 'Rodgers en Brown, 2002', maar de vermelding in de referentielijst staat 'Brown, D. J. en Rodgers, T. S., 2002'). De naam van een website, krant of organisatie die in het citaat wordt vermeld, maar de naam van een individuele auteur die in de referentielijst wordt vermeld (in het citaat staat bijvoorbeeld The Times, maar in het referentie-item staat Smith, A.). Hoe kan een proeflezer helpen?

Voor een beoordeeld werkstuk, zoals een proefschrift, moet een proeflezer voorzichtig zijn met hoeveel hulp hij of zij biedt. Je werk moet worden beschouwd als je eigen werk, en dat omvat ook de referentielijst.

In het Verenigd Koninkrijk varieert de begeleiding tussen universiteiten, maar het is algemeen geaccepteerd dat een proofreader niet je referentielijst moet maken, een stijl moet toepassen op de referenties of ontbrekende informatie voor je moet opzoeken.

Ik corrigeer eenmalige inconsistenties in de stijl, maar ik benadruk de inconsistenties die voor u meer wijdverbreid zijn om naar te kijken. Ik wijs op ontbrekende informatie, maar ik voeg die niet voor u toe.

Ik corrigeer bijvoorbeeld de kapitalisatie van een tijdschriftartikel als u al uw andere tijdschriftartikelen hebt gekapitaliseerd. Maar als sommige artikelen een hoofdletter hebben en andere niet, zal ik dit benadrukken, zodat u het kunt corrigeren.

Nuttige middelen

Jouw universiteit

Uw universiteit moet u begeleiden bij de exacte referentiestijl die ze willen dat u gebruikt, of ze nu een eigen stijl hebben of een externe stijl volgen. Sommigen zullen misschien niet specificeren welke u moet gebruiken, zolang u maar consequent bent. Voor hulp kunt u terecht bij de bibliotheek of bij de wetenschappelijke schrijfdienst van uw universiteit. Ze hebben misschien ook een ondersteunende dienst voor studievaardigheden. Websites

De Anglia Ruskin University guide is gebruiksvriendelijk, beschikbaar voor iedereen om toegang te krijgen en biedt voorbeelden van een breed scala aan referentietypen. Voor APA-stijl heeft de Purdue OWL voorbeelden van vele verschillende soorten referenties. Er is ook de APA-stijl blog, die geweldig is voor het vinden van antwoorden op lastige vragen. De belangrijkste APA website heeft een online tutorial. Voor CSE kunt u zich abonneren op de Scientific Style and Format website. Een snelgids is ook beschikbaar voor niet-abonnees. Boeken

Citeer hen juist: The Essential Referencing Guide van Graham Shields en Richard Pears (paperback, Palgrave, 10e editie, 2016). Geeft gedetailleerde voorbeelden van een breed scala aan referentietypen, waarbij gebruik wordt gemaakt van Harvard (en zijn varianten) en andere referentiesystemen (zoals Vancouver, MHRA en OSCOLA). Er zijn ook middelen online beschikbaar. Beknopte regels van de APA-stijl door de American Psychological Association (spiral bound, APA, 6e editie, 2009). Een gemakkelijk te gebruiken pocketgids met gedetailleerde voorbeelden van referentietypes naast de regels voor APA schrijfstijl. Wetenschappelijke stijl en formaat: De CSE Handleiding voor Auteurs, Redacteuren en Uitgevers door de Raad van Wetenschapsredacteuren (Hardcover, University of Chicago Press, 8e editie, 2014). Hoofdstuk 29 geeft specifieke richtlijnen voor referenties. Erkenning Met dank aan Mark Lawrence voor de toestemming die hij mij gaf om snapshots van zijn masterproef te gebruiken. Ik heb tegenstrijdigheden geïntroduceerd om de voorbeelden in deze post te illustreren.

[geletterderotzooi]

Praten heelt verdomme nie alles

En praten hoort te helen, praten hoort de pijn te verzachten omdat je het dan niet meer alleen moet dragen.

Maar wat als praten het echter maakt. Wat als praten gaat aanvoelen als die herhaaldelijke nachtmerrie die mijn leven steeds meer en meer gaat overnemen.

Ze zeggen dat je er met iemand waar je vertrouwen in hebt over moet praten, en ze sturen je door naar iemand “geschikter”. Daar wandel je dan. Die ene persoon die vertrouwd aanvoelt passeren, maar je zal niets meer dan een medelijdend glimlachje krijgen omdat ze goed genoeg weet dat ik hier godverdomme niet meer kan noch wil zijn!

Ze zeggen dat je er niet alleen voor staat, en toch is het 1u32 ‘s nachts en zit ik alleen met mezelf te vechten of ik mezelf wil verlossen van de pijn of mezelf in deze hel laat stikken. Dat ik om 2u03 op de grond zit met mijn verzameling medicatie en al wat daar op lijkt. Tranen in mijn ogen. Fysiek slaat alles op hol en toch is alles leeg. Neem ik ze of neem ik ze niet? Dat ik dan om 2u24 in elkaar stuik. Als een baby lig te huilen op de grond omdat het voelt alsof de pijn mijn ribbenkast open scheurt en ik amper nog voor lucht kan happen.Om 3u11 beslis ik de pillen te nemen, maar na 4 slaappillen door mijn keel te duwen bedenk ik me dat ik liever zelf, voor altijd, door deze hel moet blijven gaan, dan dat ik mijn liefde dit aandoe.

Ze zeggen zoveel, maar ze weten niets. Ze weten niet dat ik niet meer kan en soms ook niet meer wil. Ze weten niet hoe het is om elke nacht opnieuw de pijn te voelen die er toen in mij is gestoken. Ze weten niet hoe ik op de meest ongelegen momenten de handen en zoveel meer voel.

Dan zit ik er middenin en wordt er weer eens bevestigd dat ik niets of niemand waard ben. En al helemaal niet waardig ben om mezelf vol te stoppen als een varken. Want dat is wat u de prooi maakte. Je lijf. Meer ben je niet dan dat.

Als al deze duizenden ideeën door me razen, wil ik ze eruit duwen. Vinger in mijn keel en alles weg. De gedachten en gevoelens, de pijn en de angst doorspoelen, maar God weet hoe vaak ik deze tactiek al heb toegepast en te vergeefs.

Dus sorry als ik niet meer praat. Sorry als ik de hoop opgeef, maar praten heelt verdomme niet alles.

[vastingedachten]

Mezelf helen, mezelf voelen…

Ik spreek als er tegen me gesproken wordt en glimlach zodat niemand het ziet. Maar van binnen schreeuw ik, omdat ik alleen maar de eindeloze ellende voel en zie hoe het me opslokt.

Ik wil dat je weet dat je nog steeds een geweldige vrouw bent. Ik wil dat je weet dat ik voor alles zo veel voel. Ik hou nog steeds van je ziel en je geweldige hart. Ik wil graag sorry zeggen voor hoe het gelopen is. [ Sorry ] Ik ben mezelf inmiddels kwijt en ik probeer de weg terug te vinden. Het spijt me dat ik niet vecht, maar ik kan dit niet meer aan. Ik voel langzaam de duisternis in mijn hoofd sluipen en ondertussen probeer ik tegelijkertijd mijn hart te repareren. [ Twee dingen die niet samengaan ]

Ik wil dat we op hetzelfde niveau zitten en in ons eigen tempo groeien, en ons op ons gemak voelen bij elkaar. Een vriendelijke relatie, een zachte en begripvolle relatie. Dat is wat ik wil. Iemand bij wie ik mezelf kan zijn, iemand die ik kan vertrouwen en bij wie ik me veilig voel, iemand die van mijn ziel kan houden terwijl ik eigenlijk alleen maar vraag om van mijn hart te houden.

Ik moet je opzij zetten, voor nu, misschien voor altijd. Ik wou dat ik meer met je had kunnen praten, meer over je had kunnen leren, maar misschien is het maar beter zo. Ik kan mezelf niet dieper in dit gat graven. De gedachte om je voor altijd te verliezen beangstigt me, maar ik moet mijn angst onder ogen zien.

Ik weet tenminste dat er iemand zoals jij bestaat 🖤

Van. Mij.