#να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά

[aimorragwxrwmataa]

Και οι άνθρωποι φεύγουν.. και εμείς δεν αντιδράμε.. μάθαμε να ξεχνάμε,και να μένουμε μόνοι.

[aspasiaa]

Η ευτυχία του ενός τοις εκατό

«Δεν ξέρω Ασπασία αν θα είσαι χαρούμενη με τα λίγα. » Αν δεν μου δημιουργούσε ένα πανικό ικανό να με διώξει η σκέψη του λίγου για το υπόλοιπο της ζωής μου κάτι μέσα μου θα ήταν σκαλεμένο λάθος· αν με ξέρεις λίγο ξέρεις ότι σιχαίνομαι αυτούς που επαναπαύονται σε Δάφνες. Τον έρωτα τον σκέφτηκα σαν θάλασσα που την ανακατεύει άνεμος. Κύματα προορισμένα και προσανατολισμένα με τρόπο που να σε τραβάνε μέσα χωρίς να σε πνίγουν . Αν ήταν να ονειρεύομαι καισάρεια γαλήνη θα διάλεγα μια λίμνη: τουλάχιστον σε αυτή δεν θα μάτωνε ο λαιμός μου από το αλάτι που κατάπια. Αν μια φορά ερωτεύτηκα ήταν γιατί από το δικο σου λίγο μπορούσα να βγάλω 1382 λέξεις περίπου σε αδιάφορη μέρα . Όμως μου άρεσε από πάντα να πάω κόντρα σε αυτά που νιώθω και να μην υποκύπτω στις δικές μου αδυναμίες, εξάλλου με 1% δεν είναι πλήρες ούτε το γάλα πως γίνεται μια καρδιά να γεμίζει; Στο ταξίδι που πήρα να κάνω έμαθα πως η αγάπη δεν πρέπει να χωράει σε ποσοστά. Στη δίκη σου ιστορία αναρωτιέμαι πολλές φορές τι ήμουν δεν το ξέρω , πάντως ξέρω σε τι με εξέλιξε. Σε κάποιον που σιχάθηκε τα λίγα που αρεσκόταν. Θυμάμαι πως την πρώτη υπόσχεση π έκανες την έβαλα στο μυαλό μου και τη δεύτερη φορά που μου υποσχέθηκες το ίδιο το γέλασα και το ξέχασα διερωτώμενη πως ακόμα μετά από τόσο πολύ που έχω αλλάξει ακούω την ίδια αυταπάτη . Και αυτή είναι μια μικρή αλλαγή που δεν την πρόσεξες ποτέ όμως τα παραμύθια μόνο αμα τα πιστεύεις μετουσιώνονται στην αλήθεια. Και αν κάτι έχασα ήταν η καλή μου πίστη σε εσένα και τίποτα άλλο για αυτό έφυγα . Εκείνη η μέρα που δεύτερη φορά άκουσα να βγαίνει από το στόμα σου αυτή η ίδια φράση θα μου μείνει αξέχαστη. Αν ήμουν εσύ και δυο φορές έδινα το λόγο μου θα έβρισκα τρόπο να δώσω ότι υποσχέθηκα ακόμα και αν μας χώριζαν διαστημικές αποστάσεις. Χαμογέλασα και θυμήθηκα πως από τότε βήμα δεν είχα κουνήσει από εκεί που με άφησες… δεν ήμουν τόσο μακρυά κι όμως ακόμα δεν μ έδωσες ότι μου χρωστάς.

Άραγε θυμάσαι τι είναι;

[user15262821628]

μάθαμε να ξεχναμε και να μένουμε μόνοι

μα η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει

να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά.

[xamenh-sto-oneiro]

Όταν ο Μπονάτσος είπε «υπάρχεις μόνο εσύ δυό φίλοι κ μουσική, που την καρδιά μου ξέρουν» και όταν η Nalyssa Green είπε «Πάλι καλά που ακόμα δεν σε ξέρω, σκέψου αν σε ήξερα πόσο ακόμα θα μπορούσα να αγαπήσω» και η Πρωτοψάλτη «Α ρε χρόνε αλήτη που ανθρώπους κ αγάπες σκορπάς» και «Δεν χωρίζουν όμως έτσι οι ζωές, των ανθρώπων που αγαπήθηκαν με τόσο κόπο» και η Μποφίλιου με ράγισε με το «Μα η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά, η καρδιά πονάει πάντα όταν ψηλώνει..παντα» και όταν ο Κραουνάκης έγραψε «Πόσο σαγαπώ, δωσ’ μου τα φιλιά που μου κρατάς εκείνα τα εφηβικά τα γιασεμιά, τα κρίνα. Πέρασα πολλά για να ‘ρθω ως εσένα. Φίλα με διπλά σου τα ‘χω φυλαγμένα» και η Παπαρίζου που είπε «θα γίνω δρόμος να περάσεις, θα γίνω δάκρυ να ξεχάσεις. Πλάι μου να’σαι όταν ξυπνήσω το πρωί»

[molitsa]

Ρώτησε! Τι θέλεις να μάθεις;🦋

1. Πότε γεννήθηκες;

2. Καλοκαίρι η χειμώνας;

3. Ποια είναι η καλύτερη ώρα μέσα στην μέρα; Γιατί;

4. Ξοδεύεις πολύ χρόνο στα social media;

5. Βουνό η θάλασσα;

6. Θέατρο η σινεμά;

7. Πες μου τρία πράγματα που αγαπάς.

8. Πόσο ύψος έχεις;

9. Τι ώρα γεννήθηκες;

10. Ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα;

11. Ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό;

12. Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι;

13. Τι νούμερο παπούτσι φοράς;

14. Ποια είναι η αγαπημένη σου ταινία;

15. Ποια είναι η αγαπημένη σου σειρά;

16. Ποια είναι η αγαπημένη σου μπάντα η τραγουδιστής;

17.  Πες μου την αγαπημένη σου λέξη η έκφραση.

18. Έχεις κατοικίδιο; Αν ναι, τι; Πως το λένε;

19. Έχεις κάποιο παρατσούκλι;

20. Καπνίζεις; Πολύ η λίγο;

21. Πίνεις; Πολύ η λίγο;

22. Κανείς ναρκωτικά; Έχεις κάνει ποτέ;

23. Είσαι vegan - vegeterian;

24. Έχεις ταξιδέψει στο εξωτερικό; Αν ναι, που;

25. Πους έχεις ταξιδέψει στην Ελλάδα;

26. Ποιο ήταν το αγαπημένο σου ταξίδι;

27. Έχεις κάνει κάποια εγχείρηση;

28. Φοβάσαι το σκοτάδι;

29. Φοβάσαι τα ύψη;

30. Παίζεις κάποιο μουσικό όργανο;

31. Σε τι ρίσκα καλός /καλή;

32. Σε τι είσαι κακός /κακή;

32. Έχεις κάποιο χόμπι;

34. Πίτσα η σουβλάκι;

35. Έχεις κάποιο τατουάζ; Θα ήθελες να κάνεις κάποιο;

36. Έχεις κάποιο piercing; Θα ήθελες να κάνεις κάπου;

37. Ταράτσα η αυλή με κήπο;

38. Πόσες ώρες κοιμάσαι συνήθως;

39. Μουσική στα ηχεία η με ακουστικά;

40. Σου αρέσει να βγάζεις φωτογραφίες;

41. Σπουδάζεις κάτι; και αν ναι τι;

42. Ποιο είναι το αγαπημένο σου ζώο;

43. Πόλη ή χωριό;

44. Πες μου ένα μεγάλο όνειρο της ζωής σου.

45. Προτιμάς τσάι, καφέ η χυμό;

46. Γλυκό η αλμυρό;

47. Σου αρέσουν τα ταξίδια;

48. Προτιμάς πλοίο η αεροπλάνο;

40. Είσαι σε κάτι αλλεργικός;

50. Είσαι θετικός η αρνητικός άνθρωπος;

51. Σου αρέσει να μοιράζεσαι;

52. Πες μου το αγαπημένο σου έθιμο η γιορτή.

53. Είσαι σπιτογατα/ος η προτιμάς το έ��ω;

54. Πόση ώρα κανείς μπάνιο;

55. Πιστεύεις ότι τα όνειρα σημαίνουν κάτι;

56. Είσαι κοινωνικό άτομο;

57. Προτιμάς αγάπη η λεφτά;

58. Σου άρεσε να ακολουθείς την μόδα;

59. Πότε ήταν η καλύτερη χρονιά σου; Τι είχε γίνει;

60. Πότε ήταν η χειρότερη χρόνια σου; Τι είχε συμβεί;

61. Ποια είναι η αγαπημένη σου σοκολάτα;

62. Ποια είναι η αγαπημένη σου γεύση παγωτό;

63. Ποια είναι τα αγαπημένα σου πατατάκια - γαριδάκια;

64. Έχεις σημάδια;

65. Έχεις καλύτερο φίλο /φίλη;

66. Υπάρχει κάποιος που να μισείς;

67. Έχεις μεθύσι;

68. Ποιο είναι το αγαπημένο σου φρούτο;

69. Ποια είναι η δουλειά τον ονείρων σου;

70. Τι αγαπάς περισσότερο;

71. Προτιμάς μια αγκαλιά η ενα φιλί;

72. Το χειρότερο πράγμα που έχεις πάθει...;

73. Σε αγαπάς;

74. Τι σου αρέσει πάνω σου;

75. Τι θα άλλαζες πάνω σου και στον χαρακτήρα σου;

76. Ποια ήταν η καλύτερη μέρα της ζωης σου;

77. Έχεις χάσει ποτέ κάποιον που αγαπάς;

78. Έχεις κάποιας κακή συνήθεια;

79. Ποιο είναι το αγαπημένο σου μότο;

80. Έχεις αυτοκαταστροφικές τάσεις;

81. Έχεις πληγώσει τον εαυτό σου ποτέ;

82. Έχεις περάσει κατάθλιψει;

83. Πως νιώθεις τωρα.

84. Έχεις πληγωθεί ποτέ από σχέση;

85. Έχεις σχέση;

86. Να είσαι μόνος η να έχεις σχέση;

87. Σχέση η φάση;

88. Έχεις φίλους; πολλούς η λίγους;

89. Διαβάζεις βιβλίο; Ποιο είναι το αγαπημένο σου;

90. Σχολιάζεις συχνά αρνητικά κάποιον;

91. Εμπιστεύεσαι εύκολα ανθρώπους;

92. Ποια ήταν η τελευταία φορά που έκλαψες ; Ποιος ήταν ο λόγος;

93. Τι έλεγε το τελευταίο μήνυμα που έλαβες;

94. Τι σε τρομάζει στην ζωή;

95. Ποιο είναι το αγαπημένο σου μαγαζί;

96. Θυμάσαι την τελευταία φορά που σου είπε κάποιος κάτι θετικό;

97. Σου λείπει κάνεις;.

98. Αγαπάς κάποιον αυτόν τον καιρό;

99. Πιστεύεις στον Θεό;

100. Χορός η τραγούδι;

101. Έχεις αδέρφια;

102. Που θα ήθελες να ταξιδέψεις;

103. Ποιο είναι το αγαπημένο σου μπλουζάκι;

104. Έχεις κάποιο αγαπημένο αντικείμενο;

105. Πως κοιμάσαι;

106. Βόλτα με τα πόδια ή με το αυτοκίνητο;

109. Αν είχες 10.000 ευρώ τι θα έκανες;.

107. Ζηλεύει καθόλου;

108. Τι κοιτάς πρώτα εξωτερικά στον άλλον;

109. Πότε ήταν η τελευταία φορά που γελασες πραγματικά;

110. Γκρινιάζεις πολύ λίγο;

111. Εχεις κάποια όμορφή παιδική ανάμνηση;

112. Τα σαββατόβραδα προτιμάς να βγαίνεις έξω η να μένεις μέσα;

113. Πιστεύεις στην τύχη;

114. Τα καλύτερα έρχονται.. Συμφωνείς ή διαφωνείς;

115. Μετράει πολύ η εξωτερική εμφάνιση;

116. Ποιο είναι το πρώτο που κοιτάς στο χαρακτήρα κάποιου;

117. Είσαι χαρούμενος /χαρούμενη για αυτό που είσαι;

118. Μ��τιά η χαμόγελο;

119. Πως φαντάζεσαι το μέλλον σου;

120. Αν είχες πολύ ελεύθερο χρόνο τι θα έκανες;

121. Υπάρχει κάτι που αναπολείς αυτή την στιγμή;

122.  Έχεις πάει σε συναυλία; πως πέρασες;

123. Πες μου κάποια πράγματα που σε ανάβουν.

124. Πες μου κάποια πράγματα που σε ξενερώνουν.

125. Ποιο είναι το αγαπημένο σου μέρος χαλαρώσεις;

126. Πως είναι η σχέση με τους γονείς σου;

127. Λαμβάνεις καθημερινά μηνύματα "καλημέρα" και "καληνύχτα";

128. Σου αρέσει να κρατάς από το χέρι το άλλο άτομο;

129. Πόση ώρα σου παίρνει για να ετοιμαστείς

130. Ζεις με τους γονείς σου;

131. Πόσο συχνά φορά ψεύτικο χαμόγελο;

132. Είσαι ευαίσθητο /ευαίσθητη;

133. Τι σκέφτεσαι περισσότεροι αυτόν τον καιρό;

134. Ποιο ήταν το τελευταίο ψέμα που είπες;

135. Ποια είναι η ερώτηση που θα φοβοσουν να πεις την αλήθεια;

136. Σου έχουν ράγισε την καρδιά;

137. Σου άρεσε κάποιος του ίδιου φίλου;

138. Έχεις δεχτεί απόρριψη από κάποιο άτομο που σου άρεσε;

139. Ποιο θα ήταν το καλύτερο δώρο για εσένα;

140. Τι ρούχα φοράς συνήθως; αθλητικά, σπορ επίσημα, χύμα;

141. Προτιμάς την φυσική ομορφιά η με make up;

142. Έρωτας η σεξ;

143. Σου αρέσουν τα αρωματικά καιριά;

144. Φοράς κάποιος συγκεκριμένο κόσμημα συνέχεια; Αν ναι, γιατί;

145. Τι ώρα κοιμάσαι;

146. Προτιμάς να ζεις την στιγμή η να κάνεις στην άκρη για κάποιο λόγο;

147. Είσαι ρομαντικός/ρομαντική;

148. Ένα ρομαντικό κατά την γνώμη σου μέρος;

149. Πιστεύεις στον έρωτα με την πρώτη ματιά;

150. Έχεις ποτέ κάποια εμπειρία κοντά στο θάνατο;

151. Ποιο είναι το χειρότερο λάθος που έχεις κάνει;

152. Πιστεύεις στη αγάπη;

153. Τι παίζει αυτή την περίοδο;

154. Στέλνεις πρώτος /πρώτη;

155. Περιέγραψε τον ιδανικό/η σύντροφο για εσένα.

156. Φλερτάρει ακόμη και αν είσαι σε σχέση;

157. Υπάρχει φιλιά μεταξύ πρώην;

158. Βγάζεις συχνά φωτογραφίες τον εαυτό;

159. Περιέγραψε την/τον κολλητη /κολλητό σου

160. Ποια είναι η εμπειρία σου με τον έρωτα;

161. Περιέγραψε τον εαυτό σου με τρία επίθετα.

162. Ποιο είναι το mood σου τις περισσότερες μέρες;

163. Θα έστελνες nudes σε κάποιον;

164. Ποιο είναι το αγαπημένο σου ποτό - κοκτέιλ;

165. Θα ήθελες να παντρευτείς κάποια μέρα;

166. Σου αρέσουν τα παιδιά; Θα ήθελες να αποκτήσεις;

167. Ποια είναι η αγαπημένη σου ξένη γλώσσα;

168. Έχεις αγαπημένο χαρακτήρα από σειρά - ταινία - βιβλίο;

169. Περπάτημα η τρέξιμο;

170. Αγαπημένο τραγούδι που σε χαλαρώνει;

171. Αγαπημένο τραγούδι που σε ξεσηκώνει;

172. Αγαπημένω σεξουλιάρικο τραγούδι;

173. Ποιο ήταν το τελευταίο πράγμα που μετάνιωσες;

174. Πρότεινε μου κάποια συμβουλή για την ζωή.

175. Αγαπημένα κοινούμενα σχέδια;

176. Μαύρη, γάλακτος η λευκή σοκολάτα;

177. Συγχωρείς εύκολα;

178. ��ωή σε μεγάλη η μικρή πολη;

179. Τι googlaρεις πιο συχνά;

180. Ποιον θες να βλέπεις κάθε πρωί που ξυπνάς;

181. Ποια είναι η αγαπημένη σ αίσθηση;

182. Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι στον κόσμο τι θα ήταν αυτό;

183. Πως αντιμετωπίζεις τα άτομα που δεν συμπαθείς;

184. Δίνεις ευκαιρίες;

185. Τι δεν συγχωρείς;

186. Μυαλό η καρδια;

187. Ποιον/ποια έχεις αδυναμία;

188. Προτιμάς σεξ σε δημόσιο ή ιδιωτικό χώρο;

189. Ποια είναι η αγαπημένη σου στάση στο σεξ;

190. Τι σε κάνει να χαμογελάς;

191. Αν μπορούσες να πας κάπου τώρα που θα πήγαινες;

192. Για αγκαλιά η για φιλί θα πάγωνες τον χρόνο;

193. Πες μου την γνώμη σου για την φιλία;

194. Θεωρείς πως είσαι δυνατός /δυνατή;.

195. Εχεις χάσει ποτέ τον εαυτός σου; Αν ναι, πως τον βρήκες;

196. Πιστευεις ότι κάπου εκεί έξω υπάρχει το άλλο σου μισώ;

197. Πως λένε την μαμά και τον μπαμπά σου;

198. Ποιο είναι το χειρότερο πράγμα που έχει πάθει;

199. Ποιο είναι το καλύτερο πράγμα που σου έχει συμβεί;

200. Είχες κάποια εμπειρία κοντά στον θάνατο;

201. Τι κουβαλάς συνέχεια μαζί σου; (εκτός από το κινητό)

202. Θα βοηθούσες εθελοντικά για κάποιο σκοπό;

203. Σπαταλάμε λεφτά η τα μαζεύεις;

204. Έχεις πάθει ποτέ κρίση πανικού;

205. Πιστεύεις στις σχέσεις εξ αποστάσεως;

206. Μαθαίνεις από τα λάθη σου;

207. Πιστεύει ότι είναι καλύτερα να έχεις λίγους φίλους και καλούς η πολλά άτομα που θα μπορείς να συναναστρεφεσαι, αλλά να μην είσαι και τόσο κοντά τους;

208. Σου αρέσει να γυμνάζεσαι;

209. Σου αρέσει να σε φίλους δημόσια;

210. Σε έχουν απατήσει ποτέ;

211. Έχεις πάει ποτέ μι πιτζάμες στο σχολείο-σχολή - πανεπιστήμιο;

212. Αγαπημένο γυναικείο - ανδρικό άρωμα;

213. Ηλιος η βροχή;

214. Αγαπημένο χρώμα για τα νύχια;

215. Κοιμασαι με ανοιχτεί η κλειστεί την πόρτας

216. Ζαλίζεσαι εύκολα;

217. Ένα άτομο που αντιπαθείς;

218. Κοιμάσαι με αγκαλιάζει κάτι;

219. Ποίος είναι ο κολλητός /κολλητη σου;

220. Αγαπημένο είδος μουσικής;

221. Facebook ή instagram;

222. Αγαπημένη μάρκα παπουτσιών - ρουχον;.

223. Τι νούμερο φοράς στα ρούχα;

224. Τι λες κατά την διάρκεια αμήχανων συζητήσεων;

225. Τι άρωμα φοράς;

226. Όταν μιλάς για σεξ σε κάνει να νιώθεις άβολα;

[immortality-13]

«Σήμερα ερωτεύτηκα.»

Επιτέλους καλοκαίρι. Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος επισκεφτήκαμε το πατρικό της μητέρας μου για διακοπές. Θυμάμαι, όταν ήμουν μικρή ‐δεν θα ήμουν 8 χρονών;‐ ανυπομονούσα πως και πως να έρθω, να παίξω στη θάλασσα ως αργά το απόγευμα και, τέλος, να βγούμε οικογενειακώς στην πόλη που βρίσκεται κοντά στο χωριό. Μα σήμερα, στα 16 μου, όλα είναι αλλιώς.

Ο κόκορας από το γειτονικό σπίτι με ξύπνησε νωρίς, είναι μόλις 06:30. Μάλλον ξέχασα να κλείσω τα παντζούρια χθες βράδυ, αφού οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν στα μάτια μου.

Ξημέρωσε όμορφη μέρα σήμερα.

Σηκώνομαι αργά από το κρεβάτι. Θυμάσαι; Έχω χαμηλό σίδηρο και πρέπει να προσέχω μην ζαλιστώ, άρα πρέπει να αποφεύγω τις απότομες κινήσεις. Αφού έπλυνα το πρόσωπό μου, έβαλα ένα λευκό φόρεμα ως τα γόνατα, είναι πολύ όμορφο κι ας μην μ'αρέσει το λευκό σαν χρώμα. Το ερωτεύτηκα. Όλοι λείπουν από το σπίτι. Περίεργο, είναι πολύ νωρίς.

Έκρυψα τα κλειδιά κάτω από την γλάστρα που βρίσκεται δίπλα στην εξώπορτα και ξεκίνησα να κατεβαίνω τα σκαλιά. Μέχρι να φτάσω στον δρόμο, μύρισα κάθε λουλούδι που υπήρχε στους κήπους δεξιά και αριστερά των σκαλιών. Μυρίζουν τόσο όμορφα. Τα ερωτεύτη��α. 

Στην διαδρομή μου για τον φούρνο του χωριού, οι άνθρωποι που βρίσκονται στις αυλές του σπιτιού τους συνήθως με χαιρετούν με ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο, πράξη που κάνει τη μέρα μου ομορφότερη.

Μόλις πέρασα έξω από το πρώτο σπίτι. Εδώ μένει η γιαγιά μιας παιδικής μου φίλης, ένας άνθρωπος πάντοτε εύθυμος. Σήμερα, όμως, τα χαρακτηριστικά του προσώπου της είναι ψυχρά. Διακρίνω μια θλίψη στα μάτια της. Δεν μου έδωσε σημασία και συνέχισα τη διαδρομή μου.

Να και το σπίτι του "προέδρου". "Πρόεδρο" ονομάσαμε ένα αγόρι από την παρέα μας, μεγάλη ιστορία για άλλη φορά. Αυτός κοιμάται ως αργά το μεσημέρι, μα τώρα είναι ξύπνιος. Κάθεται στην κουνιστή πολυθρόνα του κήπου και το βλέμμα του είναι καρφωμένο στο κενό. Κλαίει;

Σταμάτησα να παρατηρώ τα σπίτια που άλλοτε οι κάτοικοί τους μου χαμογελούσαν, αφού τα παράθυρα και οι πόρτες των υπολοίπων είναι ερμητικά κλειστά.

Έφτασα στην κεντρική πλατεία του χωριού, όπου μερικοί παππούδες ‐αρκετά μεγάλοι θα έλεγα‐ πίνουν από νωρίς τον καφέ τους και συζητάνε για πολιτικά. Τι πιο συνηθισμένο; Μα, γιατί ο φούρνος είναι κλειστός;

Κοιτάζω δεξιά μου και βλέπω το πλακόστρωτο δρομάκι δίπλα στο ποτάμι. Βέβαια, ποτάμι χωρίς νερό δεν έχω ξαναδεί, φταίει το γεγονός ότι είναι το πιο ��εστό καλοκαίρι. Εκεί βρίσκεται ένα αδέσποτο σκυλάκι, με το οποίο παίζουμε καθημερινά, καθώς και το φροντίζουμε. Το αγαπημένο του παιχνίδι είναι να μας φέρνει ένα κλαδάκι, να το πετάμε μακριά και να τρέχει να μας το επιστρέψει. Είναι κάτι σαν ραντεβού, αφού κάθε πρωί στις 7 τον συναντώ με το κλαδί στο στόμα του. Να τος, τον βλέπω να τρέχει φέρνοντας το κλαδί, μα στη θέση μου δεν βλέπει κανέναν, παρά μονάχα το χωριό να απλώνεται μπροστά του. Ο σπαρακτικός ήχος του κλάματός του μου τρύπα την καρδιά, ενώ τον παρατηρώ να απομακρύνεται και στη συνέχεια το δρομάκι μένει άδειο.

Γύρισα στο σπίτι, η οικογένειά μου έχει επιστρέψει. Βλέπω τη γιαγιά μου να στέκεται κάτω από τη μουριά που φυτέψαμε πριν 7 χρόνια, όταν χάσαμε τον παππού μου. Ήταν ένα μικρό δεντράκι με ένα κλαδί για κορμό, μα τώρα ο ίσκιος της καλύπτει τη μισή αυλή. Την βλέπω να κοιτάζει τον ουρανό και να έχει δακρύσει.

Ανεβαίνω βιαστικά τα τελευταία σκαλιά και μπαίνω στο σπίτι. Πρώτα αντικρίζω τον αδερφό μου, τον άνθρωπο που τσακωνόμαστε καθημερινά, χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο. Βρίσκεται πάνω από τον νιπτήρα και κοιτάζει αφηρημένα στον καθρέφτη. Τα μάτια του είναι κόκκινα. Ρίχνει λίγο νερό στο πρόσωπό του και ύστερα μπαίνει στο δωμάτιο. Τον ακολουθώ και τον βλέπω να αγκαλιάζει τη μητέρα μου, η οποία είναι πεσμένη στο πάτωμα και στέκεται στα γόνατά της. “Είναι εδώ. Είναι ψέμα. Δεν γίνεται να έχει φύγει το κοριτσάκι μου.„ την ακούω να επαναλαμβάνει με λυγμούς. Εδώ είμαι, γιατί δεν με βλέπεις; Στην κουζίνα βρίσκεται ο πατέρας μου. Δεν μπορώ να διακρίνω το πρόσωπό του, αφού είναι κρυμμένο ανάμεσα στις παλάμες του. Έπειτα από λίγο, αντιλαμβάνομαι πως κλαίει και αυτός.

Ξημέρωσε όμορφη μέρα σήμερα. 

Σήμερα ερωτεύτηκα. Ερωτεύτηκα τα απλά πράγματα, τα λουλούδια στον κήπο, το στεγνό ποτάμι και το σκυλάκι, τους κατοίκους του χωριού. Ερωτεύτηκα τη ζωή. Ήθελα τόσο πολύ να τη χαρώ, σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Σαν να μην έκοψα το νήμα χθες βράδυ, σαν να μην φύσηξε ένας δυνατός αέρας και έσβησε τη φλόγα του κεριού μου. Σαν να μην χάραξα τη γραμμή που σήμανε και το τέλος.

Ήθελα να ζήσω. Μα δεν μπορούσα, αφού μου είχα στερήσει πλέον τη δυνατότητα αυτή.

Ήταν πια αργά. 

-I13.

[oneira-pou-xathikan]

Μπήκες στη ζωή μου ξαφνικά.. Τότε που ανενόχλητη έκανα τη "ζωή" μου.

Διασκέδαζα,γελούσα.. Κάπου κάπου για την πλάκα έστελνα και το φλιτζάνι σε μια εφαρμογή. "Σε τρεις βδομάδες ένας άντρας με ανοιχτόχρωμα μάτια θα μπει στη ζωή σου και θα ζήσεις έναν μεγάλο έρω��α" έγραψε η καφετζού μια μέρα.

Το έστειλα στην Αναστασία "φιλενάδα αν γίνει όντως κάτι τέτοιο εγώ θα κάνω πάρτυ" της είπα "μακάρι ρε ας είναι κάποια τυχερή για μια φορά" μου απάντησε αλλά η πρόβλεψη δεν ξεχάστηκε.

Κοιτούσα μήπως ο άντρας με τα ανοιχτόχρωμα μάτια ήταν γύρω μου. Άδικος κόπος.

Μέχρι που εμφανίστηκες εσύυ.. Από λίγα like και μια απλή αντίδραση στο Instagram ξεκίνησαν όλα και κατέληξες να είσαι ο άνθρωπος της ζωής μου.

Κούμπωσα στην αγκαλιά σου,σαν να άνηκα από πάντα εκεί.

Όταν μιλούσα με τις φίλες μου για το φιλί,μου έλεγαν πάντα για σφίξιμο ή πεταλούδες στο στομάχι. Δεν καταλάβαινα. Όταν είχα δώσει το πρώτο μου φιλί, δεν είχα νιώσει τίποτα από αυτά.

Και με φίλησες εσύ. Με φίλησες και το στομάχι μου σφίχτηκε και η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει δυνατά.

Ακόμα,θυμάμαι τον τρόπο που με κοιτούσες. Ακριβώς έτσι με κοιτάς και σήμερα,όπως τότε.

Μαζί σου,έζησα σκηνές από ταινία. Στιγμές που ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα φανταζομουν ότι θα βίωνα. Στο πρώτο μας ραντεβού περπατήσαμε όλη την Ξάνθη χέρι χέρι θυμάσαι;

Εκείνο το ραντεβού ήταν το πιο ωραίο που βγήκα ποτέ με κάποιον! Και δεν στο είπα. Υπήρξαμε ζευγάρι για λίγο και χωρίσαμε. Χωρίσαμε μα... Σαν άνθρωποι μείναμε ο ένας στη ζωή του άλλου. Για έναν χρόνο ακόμα.

Κάτι που σου έκρυψα είναι οτι..πάντα περίμενα. Περίμενα να μου πεις ότι με θες πίσω,ότι μετάνιωσες και θες να είμαστε ξανά μαζί. Ωραία λέξη το μαζί,μα παράλληλα "πονεμένη ιστορία".

Ένα βράδυ μιλούσα με τον πρώην μου. "Παίζει να είμαι ο μόνος άντρας,για τον οποίο θα τα παρατουσες όλα" μου είπε με ύφος. Γέλασα ειρωνικά. Εκείνη την ώρα σκέφτηκα εσένα..

Εσύ ήσουν ο μόνος για τον οποίο θα τα παρατούσα όλα.. Έφτανε μια σου λέξη. Συμβιβάστηκα με τα ψίχουλα που μου εδινες γιατί δεν μπορούσα χωρίς τίποτα. Κάθε μήνυμα σου ήταν και μια μικρή δόση χαράς για μένα. Μου έστελνες φωτογραφίες σου κι εγώ τις φιλούσα,τις άγγιζα,τους μιλούσα,σαν να μην είχα μπροστά μου μια άψυχη οθόνη αλλά εσένα τον ίδιο.

Έναν χρόνο μετά από όσα μοιραστήκαμε έγινες καπνός. Κάποια άλλη μπήκε στη ζωή σου. Δε μπήκα στη διαδικασία να με συγκρίνω μαζί ��ης,ούτε έψαξα τι "παραπάνω" είχε εκείνη από μένα. Μόνο θύμωσα. Βλέπεις, με είχες κάνει να πιστέψω πως δεν ήμουν απλά μια πρώην, αλλά κάτι παραπάνω. Προσπάθησα να συνεχίσω τη ζωή μου σαν να μην υπήρξες ποτέ και το είχα καταφέρει μέχρι που εμφανίστηκες ξανά.

Αρχίσαμε να μιλάμε κάθε μέρα. Μου έλεγες ότι σου έχω λείψει,ότι θες να με δεις. Είχαμε να βρεθούμε δύο χρονια και έξι μηνες. Πήρα το λεωφορείο και ήρθα να σε βρω. Ήταν όλα όπως τότε. Το φιλί σου.. Το βλέμμα σου.. Η αγκαλιά σου.. Δύο χρόνια και έξι μήνες μετά από εκείνο (το ραντεβού) τίποτα δεν έχει αλλάξει.

Τώρα που είμαστε στην ίδια πόλη,περνάμε πολύ χρόνο οι δυο μας. Τα συναισθήματα μου δυναμώνουν μέρα με τη μέρα και πλέον είμαι σίγουρη, ότι αυτό που νιώθω δεν είναι μόνο ενθουσιασμός. Ξέρω ξέρω, περνάς όμορφα μαζί μου,σε κάνω ευτυχισμένο και θα ήμασταν το τέλειο ζευγάρι επειδή τα βρίσκουμε,αλλά δε θες να στερηθεις την ελευθερία σου.

Γιατί ασχολούμαι ακόμα μαζί σου;Προτιμώ να έχω το λίγο σου,από το να μην σε έχω καθόλου. Αυτή είναι η απάντηση.

Είμαι ερωτευμένη μαζί σου. Και σ'αγαπάω. Και η καρδιά μου χτυπάει λίγο πιο δυνατά όταν σε βλέπω.. Και κάθε φορά που σε βλέπω,μετράω τις μέρες για το επόμενο ξανά. Και τρέμω στην ιδέα ότι θα σε χάσω πάλι!

Σύντομα θα φύγω για την πόλη μου. Φορτωμένη ένα σωρό συναισθήματα και εικόνες θα γυρίσω στην ζωή μου. Μη με αφήσεις να το κάνω!

Σταμάτησε με,κάνε κάτι!

Αυτό θα περιμένω,μεχρι τη τελευταία στιγμή.

Δεν είναι η ώρα να πούμε αντίο.

Όχι ακόμα,όχι τώρα!

[ek-genetis-katarameni]

Μικρή μου..

Γλυκό μου κορίτσι..

Πόσο μου λείπεις να ήξερες,κάθε μέρα που περνάει..

Σαν χθες το θυμάμαι,που λέγαμε αντίο,και σου επιβεβαίωσα με σιγουριά ότι "αναλαμβάνω εγώ τώρα,μην ανησυχείς για τίποτα"..

Καμιά φορά όταν κάθομαι στο δωμάτιό μας,σε εκείνο το δωμάτιο που αγαπούσες τόσο πολύ και κλεινόσουν μέσα με τις ώρες,και τις μέρες,σε βλέπω..

Σε βλέπω σαν ξεθωριασμένη ανάμνηση,σαν σκιά,να κάθεσαι στην γωνίτσα σου δίπλα στο παράθυρο,και να κοιτάς απέξω με τις ώρες..

Τα ακουστικά πάντοτε στα αυτιά σου,και τα ματάκια σου μόνιμα δακρυσμένα..Το κορμάκι σου λουσμένο στα μαύρα χρώματα..

"Βάλε κανένα χρώμα πάνω σου,κορίτσι είσαι..",θυμάσαι που σου το έλεγαν? Και συ τους αγνοούσες ολους επιδεικτικά και τα λάτρευες σα να ήταν ένα με το δέρμα σου.

Σε θυμάμαι κουλουριασμένη στη γωνίτσα σου,ή στην άκρη του κρεβατιού,όταν τα βράδια γίνονταν πιο ζόρικα.Και όσο και αν έκρυβες το πρόσωπο σου στο μαξιλάρι,οι λυγμοί σου ήταν εκκωφαντικοί,ο πόνος της ψυχής σου τόσο δυνατός και επίμονος.

Παρακαλούσες να περάσει,προσευχόσουν για κάτι που ούτε εσύ δεν ήξερες,και όταν πια ο οργανισμός σου κουραζόταν από το κλάμα,σε έπαιρνε ο ύπνος,και το μαρτυρικό βράδυ έσβηνε,με το πρώτο φως του ήλιου..

Και ξυπνούσε το κοριτσάκι εκείνο με τα πρησμένα και κατακόκκινα μάτια.Και καλυπτόταν κάτω από τα μαύρα της ρούχα.Σε θυμάμαι να βάφεσαι,βιαζόσουν να φορέσεις τη μάσκα σου,δεν άντεχες να σε δει κανένας πρησμένη από το κλάμα.

Και με βαριά καρδιά πήγαινες στο σχολείο..Με το τεράστιο εκείνο προαύλιο,το γεμάτο αρπακτικά έτοιμα να σου επιτεθούν.Έτσι τους έβλεπες τουλάχιστον εσύ..

Παιδιά ήταν και εκείνοι,συγχώρεσε τους,δεν καταλάβαιναν τι σου προκαλούσαν.. Όπως εκείνη η παρέα στο φροντιστήριο,που θεωρούσε το βάρος σου ενοχλητικό,τον ήσυχο χαρακτήρα σου αστείο,και τα μαύρα σου ρούχα προκλητικά..

Καταθλιπτική,σατανίστρια,

αυτοκτονική,περίεργη,...

Είχες όνομα,ξέρω,και ήθελες να ακούς αυτό αντί για όλα τα υπόλοιπα..

Και οι μέρες που άπλωναν το χέρι τους επάνω σου ήταν εκείνες που ήθελες να ανοίξει η γη να σε καταπιεί..Θυμάμαι το άγχος και την ταραχή σου..Το πόση ντροπή ένιωθες..

Και νόμιζες ότι θα σε έσωζαν τα ακουστικά σου,και έκλεβες χρόνο από τα διαλείμματα για να πας στο παλιό μας σπίτι,να αράξεις στα σκαλάκια,και να ακούσεις μουσική,και να γράψεις στο μπλε σου τετράδιο με τις πολλές σελίδες,όλα όσα δεν μπορούσες να πεις..

Και πάντα με ένα τσιγάρο στο χέρι..

Πέρασα από το παλιό μας σπίτι,τις προάλλες..Μακάρι να μπορούσες να το δεις..

Το έχουν φτιάξει πια,δεν είναι όπως το θυμάσαι..

Τα σκαλιά στον πεζόδρομο,η αυλή μας,τα μπαλκόνια και οι τοίχοι..Μοιάζει σαν καινούριο πια,και ας είναι πολλών χρόνων..

Περνάω όσο πιο συχνά μπορώ,όταν με βγάλει από κει ο δρόμος..

Μου λείπεις τόσο πολύ,και δεν τα καταφέρνω τόσο καλά όσο νόμιζα..

Μικρή μου..

Θυμάμαι τους καρπούς των χεριών σου..Μόνιμα στο αριστερό σου χέρι,δεκάδες σκουρόχρωμα βραχιόλια.. Και από κάτω πληγές γεμάτες αίμα που δεν έλεγε να σταματήσει.. Πληγές ακατανόητες,γραμμές αυθόρμητα χαραγμένες επάνω στο λευκό σου δέρμα,στο χέρι,στα πόδια,στους ώμους σου..

��πόρροια της αυτοτιμωρίας σου,γιατί ακόμη και τότε πίστευες ότι έφταιγες για όλα..

Σε θυμάμαι κλεισμένη μονίμως μέσα στο σπίτι,γιατί ντρεπόσουν να σε δει ο κόσμος,οι περαστικοί..

Θυμάμαι κάτι φιλίες που σου μαχαίρωσαν την καρδιά, κάτι αγόρια που σε ταπείνωσαν συναισθηματικά..

Σου είπα να τα θάψουμε όλα αυτά,να τα στείλουμε στον διάολο μια και καλή,μαζί,και "αναλαμβάνω εγώ τώρα,μην ανησυχείς για τίποτα"..

Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω..Είχες δίκιο,ο κόσμος είναι κακός,τελικά..

Κανένας δεν έχει καλές προθέσεις,και κανένας δεν μένει για πολύ..Είναι όλα προσωρινά,και όλοι αρπακτικά,που νοιάζονται μόνο να παίρνουν ξανά και ξανά,μέχρι να χορτάσει ο εγωισμός τους,και στο τέλος σε αφήνουν με κάτι σκορπισμένα κομμάτια..Και άντε ψάξε να τα βάλεις όλα στη θέση τους ένα προς ένα,μπας και νομίζεις ότι λίγο ολοκληρώθηκες..

Δεν θέλω πια να αναλάβω εγώ,συγνώμη..

Δεν μ'αρέσει εδώ.. Οι άνθρωποι είναι αχάριστοι και κάθε μέρα που περνάει γίνονται όλο και λιγότερο "άνθρωποι".. Ήσουν πολύ πιο δυνατή από εμένα.. και ας ήσουν ένα παιδί..

Ένα πιτσιρίκι με μυαλό ενήλικα,ξυράφι,και έκοβε τα πάντα στο πέρασμά του.. Δεν σε εκτίμησα όταν έπρεπε..

Έπεσε στα χέρια μου μια φωτογραφία σου πριν κάτι ημέρες..Και κατάλαβα πόσο πολύ σε είχα αδικήσει, φέρνοντας όλες αυτές τις μνήμες στο μπουχτισμένο μου μυαλό..

Δεν ξέρω καν αν έχει σημασία μετά από τόσα χρόνια,αλλά νίκησες..Και ίσως με τον καιρό σε αγάπησα..Μα δεν τόλμησα στιγμή να ανοίξω το κουτί σου και ας ήταν τεράστιος ο πειρασμός..

Μου λείπεις..

Είναι 5:00 το πρωί..Ήταν η αγαπημένη σου ώρα..

Καληνύχτα,

_Επιστολή στον εαυτό μου,σε μικρότερη ηλικία,γύρω στα 16_

-Πανδώρα

[idontgiveafuckk]

Η καρδιά πονάει οταν ψηλώνει, να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά. Η καρδιά πονάει πάντα οταν ψηλώνει, πάντα...

[amygdalh]

Να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά

Και οι άνθρωποι φεύγουν,και εμείς δεν αντιδράμε.

Μάθαμε να ξεχνάμε,

και να μένουμε μόνοι

Μα η καρδιά πονάει όταν η ψηλώνει.

[adiorthotaromantikh]

Να σαι καλά για κάθε ανασφάλεια μου, για κάθε φορά που νιώθω ότι είμαι μικρή και τόσο λάθος, να σαι καλά για όλη την πικρά, για όλο το δάκρυ, να σαι καλά ,για την αγάπη,το κάτι μεγάλο, μα ευχαριστώ δεν θέλω άλλο,τα μάτια μου χόρτασαν σκοτάδι και όσα και αν κάναμε λάθη να σαι καλά, να περνάς καλά με εκείνη που αντέχει να σαι καλά, οι αναμνήσεις αυτές δεν γιατρεύονται, οι πικραμένοι δεν ονειρεύονται,να σαι καλά να με θυμάσαι τα βράδια που άλλη δεν σε αγαπά,να σαι καλά στα δωσα όλα στάχτη στο στήθος έχω όχι καρδιά,να σαι καλά μα δεν θα μου λείπεις, σφυρίζει το σώμα μου από τα κενα, να σαι καλά αυτό είναι το αντίο,το τόλμησα και ας το πα τόσο δειλά, να σαι καλά ποτέ δεν ξεχνάω πως μίσησα εμένα για να σαι καλά.

[agxostolismenh]

Να 'σαι καλά για κάθε ανασφάλειά μου...

Για κάθε φορά που νοιώθω ότι είμαι μικρή και τόσο λάθος.

Να 'σαι καλά για όλη τη πίκρα, για όλο το δάκρυ.

Να 'σαι καλά για την αγαπη το κάτι μεγάλο, μα ευχαριστώ, δεν θέλω άλλο.

Τα μάτια μου χόρτασαν σκοτάδι κι όσα κι αν κάναμε λάθη.

Να 'σαι καλά, να περνάς καλά μ' εκείνη (εκείνον) που αντέχει να 'σαι καλά.

Οι αναμνήσεις αυτές δε γιατρεύονται, οι πικραμένοι δεν ονειρεύονται.

Να 'σαι καλά να με θυμάσαι τα βράδια που άλλη (άλλος) δε σ' αγαπά.

Να 'σαι καλά, στα 'δωσα όλα... στάχτη στο στήθος έχω, όχι καρδιά.

Να 'σαι καλά, μα δε θα μου λείπεις, σφυρίζει το σώμα μου από τα κενά.

Να 'σαι καλά, αυτό είναι το "αντίο"... το τόλμησα κι ας το 'πα τόσο δειλά.

Να 'σαι καλα...

Ποτέ δεν ξεχνάω πως μίσησα εμένα για να 'σαι καλά.

[avoithiti]

Για την κυρία Τούλα , την κυρία Αφέντρα , που γνώρισα το τελευταίο μου βράδυ στο Νυδρί στην Λευκάδα. Ήμασταν 5 παιδιά- 5 έφηβοι- και καθίσαμε οι 3 να την συντροφεύουμε μέχρι αργά το βραδάκι. Μας ανοίχτηκε σαν να ήμασταν εγγόνια της. Ακούγαμε για 2 ώρες ιστορίες του νησιού , ιστορίες ζωής … ιστορίες πόνου και χαράς. Μας είπε για τα παιδιά της , μιλούσε με περηφάνια ��ια αυτά και τα καμάρωνε σαν τα είχε δίπλα της παρόλο που έχουν φύγει κάτω στην Αθήνα… βέβαια αργότερα το χαμόγελο της κρύφτηκε όταν μας μίλησε για τον άντρα της που έχασε την μάχη του με τον καρκίνο σε μικρή ηλικία. Τον αγαπούσε τόσο πολύ που βούρκωσε, όταν μας περιέγραφε την κορνίζα του που έχει στην κουζίνα της και βλέπει κάθε μέρα. Χορέψαμε όλοι μαζί σε έναν κύκλο όσο τραγουδούσε τα Μανουσακια, βγάλαμε μια φωτογραφία, την βοηθήσαμε να ανεβεί στο σπίτι της , μας έβαλε μέσα, μας κέρασε σοκολατάκια και την αποχαιρετήσαμε με υπόσχεση να επιστρέψουμε το επόμενο καλοκαίρι ! Η συνάντηση αυτή θα μου μείνει αξέχαστη , είναι χαραγμένη μέσα στην καρδιά μου, καθώς εκείνη την περίοδο όσο εγώ βρισκόμουν σε διακοπές η δική μου η γιαγιά, η δική μου «κυρία Τούλα», η Ευλαμπία μου έδινε αγώνα ζωής. Μια γιαγιά υπερήφανη, καλόψυχη που παρόλο όλες τις δυσκολίες της ζωής κατάφερε να μείνει αθάνατη στην μνήμη μας ! Η γιαγιά μου με τα γαλανά μάτια, την γλυκιά φωνή της και την στοργική εικόνα των παραδοσιακών γιαγιάδων παρακαλούσε την καρδιά της να μην την προδώσει. Έτσι, αφότου γύρισα από τις διακοπές μου, πληροφορήθηκα ότι η άξια γυναίκα αυτή μάχεται. Όλη η οικογένεια της ήταν στο πλευρό της, την προσέξαμε όλοι σαν μωρό παιδί και ήμασταν όλοι ενωμένοι σαν γροθιά … Αύγουστο μήνα λοιπόν … 2 μέρες μετά τα γενέθλια μου, τα 17α συγκεκριμένα… η γιαγιά μου/ μας … αποφάσισε να ηρεμήσει! Αθόρυβα, χωρίς να γίνει βάρος σε κανένα, με τιμή και περηφάνια όπως αρμόζει σε αυτήν την υπερήφανη γυναίκα πέθανε μέσα στην αγάπη και την θαλπωρή της οικογένειας της στο σπίτι που πέρασε τις τελευταίες δεκαετίες. 91 χρόνια η ζωή της . 91 χρόνια έδινε ζωή! Οι αναμνήσεις αμέτρητες, ζωντανές… αρχίζουν να με πνίγουν , ωστόσο η ευχή μου για να αναπαυθεί και να ηρεμήσει σε ένα πολύ καλύτερο μέρος από τον μάταιο αυτό κόσμο είναι πολύ πιο ισχυρή από κάθε φόβο και κάθε λύπη μου ! Με πολύ αγάπη και σεβασμό παραμένει στο μυαλό μου ως η πιο όμορφη ανάμνηση στα πιο όμορφα χρόνια !

Και έτσι λοιπόν … η κυρία Τούλα αναζωπύρωσε αναμνήσεις και σήμανε την ανάπαυση της δικής μου «κυρίας Τούλας» που τόσο κουράστηκε μα και τόσο ευχαριστήθηκε την αγάπη που προσπαθήσαμε να της δώσουμε εμείς η οικογένεια της. Και αν λίγη αγάπη παραπάνω περίσσευσε και έμεινα 2-3 λόγια που δεν πρόλαβα να πω… εύχομαι σε κάποια άλλη … στιγμή … σε κάποια άλλη ζωή να πραγματοποιηθούν όλα τα απωθημένα !

Καλό ταξίδι γιαγιά μου … σε αγαπάω πολύ να το θυμάσαι ! Θα σου χαϊδεύω πάντα τα μαλλιά όπως σήμερα …Μου λείπεις ήδη! Θα τα πούμε … φιλάκια

[kati-diaforetiko]

Γεια, χρειάζομαι τη γνώμη σου. Είμαι 18 χρονων τα έχω με ένα παιδί στην ηλικία μου 2 χρόνια. Έχουμε περάσει πολλές δύσκολες καταστάσεις, αλλά όλα τα ξεπερναγαμε μαζί. Όπως και πολλές όμορφες. Εγώ πριν από αυτόν δεν ήμουν ευαίσθητη ούτε άτομο που δένεται εύκολα. Το ίδιο και αυτός. Τώρα όμως έχουμε φτάσει σε ένα σημείο να είμαστε και οι 2 πάρα πολύ δεμένοι συναισθηματικά. Μου είπε ότι τον φοβίζει που νιώθει τόσα πολλά για εμένα γιατί εκτός από το ότι είμαστε πολύ μικροί δεν έχει ξανανιώσει έτσι για καμιά άλλη και μου είπε ότι με έχει στην καρδιά του στο τοπ 1 μαζί με την μαμά του. Αλλά φοβάται ότι αν γίνει κάτι στο μέλλον θα πληγωθεί άσχημα και λέει ότι πολλές φορές δεν μπορεί να αντιμετωπίσει και να ελέγξει τα συναισθήματα του γιατί είναι πολύ δυνατά. Και μου είπε ενώ έκλαιγε όσο μου τα έλεγε όλα αυτά να κάνουμε ένα διάλειμμα χωρίς να χωρίσουμε για λίγο καιρό γιατί έτσι κι αλλιώς αυτή την εβδομάδα θα είναι πιεσμένος με τη δουλειά του και δεν θα έχουμε πολύ χρόνο να βγαίνουμε αλλά και για να δει τι είναι καλύτερο για τα συναισθήματα μας ώστε να μην πληγωθουμε στο τέλος. Μου είπε όμως ότι ακόμα κι αν αποφασίσουμε να μην είμαστε μαζί ότι θέλει να μιλάμε, να μπορούμε να λέμε ο ένας στον άλλον τι μας απασχολεί γενικά και να κρατήσουμε επαφές. Εγώ του είπα ότι κ εμένα με φοβίζουν αυτά που νιώθω πολλές φορές γιατί τον ��γαπάω πραγματικά πάρα πολύ και του είπα ότι θα μπορούσαμε να ζήσουμε το τώρα χωρίς να κοιτάμε το παρελθόν και χωρίς να φοβόμαστε το μέλλον, να πάμε μέχρι τέλος και όπου μας βγάλει. Κ του είπα ότι επειδή τον αγαπάω και όταν αγαπάς κάποιον δεν σε νοιάζει να είναι μαζί σου αλλά να είναι καλά και ευτυχισμένος να κάνει ότι τον κάνει χαρούμενο. Και μου είπε ότι εγώ τον κάνω χαρούμενο απλά φοβάται όλο αυτό... εγώ τον αγαπάω πολύ και αυτές τις μέρες που "δεν είμαστε μαζί" με τσακίζει, νιώθω μισή.. του είπα ότι παίρνουμε ρίσκο αυτή τη στιγμή που κάνουμε διάλειμμα γιατί μετά μπορεί ή εγώ ή εσύ να μην θέλουμε να ξαναγυρισουμε και να είμαστε μαζί. Αλλά η τελευταία του κουβέντα ήταν 《Έχουμε παίξει μπουνιές με πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις εδώ θα κολωσουμε? Και ακόμα και να μην μας βγάλει τώρα ο δρόμος μας μαζί, πότε δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή, μπορεί σε 3 χρόνια να τύχει να είμαστε σε κοινή παρέα ή οτιδήποτε άλλο να τα ξαναφτιαξουμε και να κάνουμε μαζί οικογένεια, πότε δεν ξέρεις. Αυτό που θελω εγώ απο εσένα είναι να προσέχεις τον εαυτό σου και να θυμάσαι πάντα πως ότι θες είμαι εδώ για εσένα και ότι σαγαπώ πολύ.》

Γειά σου! Διαβάζοντας τα παραπάνω, δεν κατάλαβα το λόγο που αποφασίσατε να πάρετε την απόφαση αυτή. Είναι φυσιολογικό να υπάρχουν έντονα συναισθήματα από τη στιγμή που είστε μαζί 2 χρόνια και σε τόσο μικρή ηλικία, όμως το γεγονός πως είστε συναισθηματικά δεμένοι ο ένας με τον άλλο, δε νομίζω πως αποτελεί αιτία χωρισμού ή διάστασης.

Είναι πραγματικά πολύ όμορφο όλο αυτό, να έχεις έναν άνθρωπο από τόσο "νωρίς", που να σε καταλαβαίνει ουσιαστικά, να σε αγαπάει και να σε νοιάζεται, όμως όταν τα συναισθήματα είναι αληθινά, δε νομίζω ότι πρέπει να φοβάστε.

Γενικότερα, σα Μαρίνα, είμαι της άποψης πως επιβάλλεται να αφεθούμε σε μια κατάσταση όταν βλέπουμε πως μπορεί να έχει κάποιο μέλλον, αντί να προσπαθούμε να καταπιέσουμε τα όσα νιώθουμε ή θέλουμε, από φόβο και μόνο.

Παρ'όλα αυτά, αν όντως πιστεύετε ότι είναι μια απόφαση που πιθανόν ανανεώσει τη σχέση σας, όλα καλά, όμως ακόμη κι αν χωρίσετε οριστικά μετά από αυτό το διάλειμμα, αν είναι να είστε μαζί, θα είστε.

Άσε τα πράγματα να κυλήσουν όπως εκείνα θέλουν και να θυμάσαι πως ό,τι είναι να γίνει, αργά ή γρήγορα θα γίνει, όσο κι αν προσπαθείτε να εκβιάσετε την οποιαδήποτε κατάσταση.

[katerina-manson]

Να'σαι καλά..

Για κάθε ανασφαλεια μου..

Για κάθε φορά που νιώθω ότι είμαι μικρή και τοσο λάθος.

Να'σαι καλά

Για όλη την πίκρα

Για όλο το δάκρυ

Να'σαι καλά

Για την αγάπη το κάτι μεγάλο

Μα ευχαριστώ δεν θέλω άλλο

Τα μάτια μου χόρτασαν σκοτάδι Κι'όσα κι'αν κάναμε λάθη

Να'σαι καλά

Να περνάς καλά με εκείνη που αντέχει Να'σαι καλά

Οι αναμνήσεις αυτές δε γιατρευονται Οι πικραμενοι δεν ονειρεύονται

Να'σαι καλά

Να με θυμάσαι τα βράδια που αλλη δε σ'αγαπα

Να'σαι καλά

Στα'δωσα όλα

Στάχτη στο στήθος εχω ,όχι καρδιά

Να'σαι καλά

Μα δεν θα μου λείπεις

Σφυρίζει το σώμα μου απο τα κενά

Να'σαι καλά

Αυτό είναι το αντίο

��ο τόλμησα κι'ας το πα τόσο δειλά

Να'σαι καλά

Ποτέ δεν ξεχνάω πως μίσησα εμένα για να'σαι καλά...

[skiamahiaa]

Από μικροί μαθαίνουμε να χάνουμε, η απώλεια θα μπορούσε να ‘ναι κούνια μας. «Δεν μπορείς να τα ‘χεις όλα», πρώτη φράση που μαθαίνουμε. Από μικροί πρέπει να μοιραζόμαστε τα γλυκά και τα παιχνίδια με τα αδέλφια μας. Μάθε λοιπόν να μοιράζεσαι... κι έτσι δίνουμε ό,τι παίρνουμε. Και τα χρόνια περνάνε... και ό,τι τρώμε κερνάμε, δίνουμε ό,τι αποκτάμε, ώσπου κάτι τελειώνει. Και οι άνθρωποι φεύγουν... κι εμείς δεν αντιδράμε, μάθαμε να ξεχνάμε και να μένουμε μόνοι. Μα η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει, να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά, η καρδιά πονάει πάντα όταν ψηλώνει. Πάντα.

- «Η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει», Νατάσσα Μποφίλιου