#greek poem

[otan-eklapse-o-nitse]

Καλοκαίρι σημαίνει

Δυο σώματα ιδρωμένα που γίναν ένα

Ένα νεκταρίνι που μου καθάρισες

Αρμύρα στα μαλλιά

Κι ένα ηλιοβασίλεμα που μοιραστήκαμε

[orgismenh]

Όλοι έχουμε μέσα μας μιαν άλλη ζωή η οποία ενοχλεί, απαιτεί, παραπονιέται, δεν έζησε.

Κική Δημουλά

[cillius]

Έκανες έρωτα, το ξέρω.

Βγήκες, ήπιες, άκουσες μουσική.

Σηκώθηκες και χόρεψες

σε κοίταζαν

ξαναήπιες

ήσουν μονάχη

ήθελες έρωτα.

Με σκέφτηκες

το ένιωσα,

έχασα λίγο ηλεκτρισμό.

Μετά φύγατε μαζί

ψιλόβρεχε.

Πήγατε σπίτι

στρίψατε ένα τσιγάρο

βάλατε μουσική.

Πήρες εσύ την πρωτοβουλία

πήγες στο κρεβάτι

ξέρω πώς έγινε.

Καθόμουν στη σιωπή

είχε ησυχία

άκουσα τις φωνές σου

είδα χωρίς να θέλω.

Κάθισε δίπλα σου

σε πήρε ο ύπνος στην αγκαλιά του.

Ήσουν όμορφη.

Την άλλη μέρα πήρες τηλέφωνο

ήσουν καλά.

Είπες πως μ’ αγαπάς

-χαμήλωσες τη φωνή σου για να σ’ ακούσω μόνο εγώ-

Μου φτάνει.

- Περικλής Κοροβέσης, Μου φτάνει

[thedarkacademiagraduate]

Ντίνος Χριστιανόπουλος

[justangelicxox]

Παράγω την τέχνη μου.

Αφιερώνω χρόνο, ενέργεια σε αυτήν λες και είναι παιδί μου. Η τέχνη μου είναι το μόνο δημιούργημά μου για το οποίο είμαι περήφανη.

Γράφω, σβήνω. Σκέφτομαι, Διαγράφω. Κάποιες φορές την μισώ και άλλες την λατρεύω.

Πως θα επιβιώσω σε έναν κόσμο τόσο ρηχό χωρίς αυτή;

Πώς θα καταφέρω να κοιτάξω κατάματα τον οποιοδήποτε χωρίς να αντλείσω συναισθήματα από αυτή;

Πως, Θεέ μου, θα μπορέσω να αναπνεύσω χωρίς αυτή να με κάνει να ξεβουλιάζω από α��τόν τον βάλτο που ονομάζεται ζωή;

Αλίμονο τι θα έκανα χωρίς την τέχνη μου. Χωρίς τις σκέψεις μου. Χωρίς την λογική μου και τα συναισθήματα μου.

Ύμνος. Ύμνος στην τέχνη μου.

[xxrrisxx]

"..because the people I most strive to please do me the worst injuries."

Sappho

[sunshinealwaysshines]

[machetelanding]

[httpschrys]

[pyroxanthi]

Κική Δημουλά

[otan-eklapse-o-nitse]

Τώρα

μὲ τὴ δική σου ἀναπνοὴ

ρυθμίζεται τὸ βῆμα μου

κι ὁ σφυγμός μου.

Δυὸ μῆνες ποὺ δὲ σμίξαμε.

Ἕνας αἰῶνας

κι ἐννιὰ δευτερόλεπτα.

Τί νὰ τὰ κάνω τ᾿ ἄστρα

ἀφοῦ λείπεις;

Μὲ τὸ κόκκινο τοῦ αἵματος

εἶμαι.

Είμαι για εσένα.

[orgismenh]

Ἔλα νὰ ἀνταλλάξουμε κορμὶ καὶ μοναξιά.

Νὰ σοῦ δώσω ἀπόγνωση, νὰ μὴν εἶσαι ζῷο,

νὰ μοῦ δώσεις δύναμη, νὰ μὴν εἶμαι ράκος.

Νὰ σοῦ δώσω συντριβή, νὰ μὴν εἶσαι μοῦτρο,

νὰ μοῦ δώσεις χόβολη, νὰ μὴν ξεπαγιάσω.

Κι ὕστερα νὰ πέσω μὲ κατάνυξη στὰ πόδια σου,

γιὰ νὰ μάθεις πιὰ νὰ μὴν κλωτσᾶς.

Ντίνος Χριστιανόπουλος - Κατάνυξη

[cillius]

Επειδή πολύ μιλήσαμε για σένα πολύ ελπίσαμε, πολύ απελπιστήκαμε. Επειδή πολύ σ’ αγαπήσαμε πολλές νύχτες, πολλές άδειες νύχτες.

- Δώρος Λοΐζου, Επειδή…

[thedarkacademiagraduate]

Στην οδό Μονής Προδρόμου.

[justangelicxox]

Η μητέρα μου διάβασε έναν μονόλογο μου το πρωί, και ποτέ μου δεν έχω νιώσει τόση ντροπή.

Μου είπε παιδί μου είσαι εντάξει; Έχεις στεναχωρηθεί; Τι να της απαντήσω. Πως κουβαλάω μια ψυχή κενή;.

Μάνα συγγνώμη. Καλά ήμουν, είμαι και θα είμαι. Έχω μάθει να παλεύω μόνη μου με τους δαίμονες μου.

Είναι αστείο το πόσο πολύ αγνοώ τις μάχες μου, τις μανίες μου, τα συναισθήματά μου και τις σκέψεις μου. Με θεωρώ καλά. Είμαι καλά.

Άλλη μία μέρα που νιώθω ενοχή, ντροπή και αηδία για το χάος που επικρατεί στην κεφαλή μου. Ντρέπομαι που ένα όργανο με νευρώνες που λειτουργεί με νευρικές ώσεις με ορίζει. Με ελέγχει.

Εγώ είμαι ο δημιουργός του κατασκευάσματος αυτού. Ο εγκέφαλος δημιουργείται απο τα ερεθίσματα του ανθρώπου, από τις σκέψεις του, απ’τα βιώματα και λίγο απτην ανάπτυξη και το γονιδίωμα του.

Άραγε το γονιδίωμα το δικό μου είναι ελαττωματικό ή της οικογενείας; Η κληρονομία μου σε τούτο τον κόσμο είναι ο εγκέφαλος μου ή οι πράξεις μου που συντονίζονται από αυτόν;.

Σκέψεις.

[irreparablyybroken]

Σου είπα πως….

Όταν τα μάτια μου δεν θα κοιτάνε τα δικά σου, το βλέμμα μου θα είναι πάλι καρφωμένο πανω σου στις σκέψεις μου…

Κάθε σου κίνηση μελετημένη, με κάθε λεπτομέρεια χαραγμένη θα είναι για πάντα εκεί…

Όταν το άρωμα σου θα έχει ξεθωριάσει απ τα σεντόνια μου, θα το εχω για πάντα πάνω στο δέρμα μου φυλαγμενο, γιατί ότι δικό μου πλέον θυμίζει εσένα και η ζωή δεν είναι πια το ίδιο όμορφη όσο ήταν εκείνο…

Όταν κομμάτια σου θα βρίσκονται ακόμα στο σπίτι μου σαν να ήσουν εκεί μαζί μου , αλλά θα είναι απλά οι αναμνήσεις που αντηχούν στ αυτιά μου, σαν να ζεις μεσα στους τοίχους…

Όταν τα χρωματα θα θυμίζουν εσένα αλλά πλέον δεν θα υπάρχει ζωγραφιά στον καμβά καθαρή, παρά μια θολωμένη εικόνα του τι ήταν καποτε…

Όταν δεν θα φτάνω τα κομμάτια μου, γιατί θα έχουν φύγει όλα μαζί σου…

Όταν όλα τα «αν» γίνουν «όταν», εγώ θα σε λατρεύω ακόμα…

Μου απάντησες «αν»…

Σου απάντησαν «και όταν»…

A.