#γρεεκ ποεμ

[mikrh-kallitexnhs6]

όσα δεν πρόλαβα να πω // Κωνσταντίνα Τσιωρου

[mikrosprigkipas]

Μερικές φορές ένα μήνυμα του τύπου «σήμερα μου λείπεις περισσότερο από εχτές και λιγότερο από αύριο» είναι αυτό που χρειαζόμαστε.

[tokoritsipouepizei]

Πάμε σε ένα μέρος που η μαγεία είναι πραγματική

Κανένας να μην μπορει να μας βρει

Μόνο εγώ και συ και το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας που μας ‘παγιδεύει’ μαζί

[otan-o-erws-synanthse-to-xaos]

Μίλα.

Πες κάτι, οτιδήποτε.

Μόνο μη στέκεις σαν ατσάλινη απουσία.

Διάλεξε έστω κάποια λέξη,

που να σε δένει πιο σφιχτά

με την αοριστία.

[...]

Μίλα.

Δεν λιγοστεύει η σιωπή με μια λέξη.

.

Κική Δημουλά.

[mauroshlios]

Όπως η Πηνελόπη περίμενε τον Οδυσσέα να γυρίσει στην Ιθάκη,

Έτσι και εγώ θα περιμένω εσένα να γυρίσεις στην αγκαλιά μου.

[anidiotelhpoet]

Μέρα παρά μέρα απορώ

Και δεν ξέρω πως ετούτος ο κόσμος δεν παύει να πληρεί τα κριτήρια για τη δημιουργία μιας απάνθρωπης ιστορίας.

Εδώ,που μόνο τα ζώα πλέον,τείνουν να δίνουν μια ελπίδα συντροφιάς

Εδώ,που ο πλούτος είναι όνειρο και το χρήμα τρόπος ζωής

Αδιαφορείς να μάθεις πως είναι να είσαι άνθρωπος

Και πορεύεσαι με την ανυπαρξία σου...

[darknesss-within]

εκ των έσω, 2021

Ιωάννου Α.

ig: ioannou.an

[die-verse]

Μεγάλωσες τέκνα αποδημητικά

Δεν ανοίγουν τα σύννεφα σήμερα, δεν πετούν τα πουλιά έτσι ανέμελα, σ' ένα κόσμο φτωχό με παρέσυραν, μα τα λουλούδια τον κόσμο μου ομόρφυναν. Ποια φιλιά-υποσχέσεις μου έταξες, την καρδιά μου σε γκρέμια την πέταξες, τα φτερά μου πατρίδα μου έκοψες, μα έχω άστρο λαμπρό, δεν μου το 'κλεψες. Die.Verse

[fadewme]

“...Έπειδὴ οὖν ἡ φύσις δίχα ἐτμήθη,

ποθοῦν ἕκαστον τὸ ἥμισυ...”

•

(..."επειδή η φύση χωρίστηκε στα δυο, αναζητεί το κάθε κομμάτι το άλλο του μισό...")

Πλάτωνας

[mindfulloffchaos]

Λατρεία μου

Δεν πήρα την ψυχή σου.

Μια μάτια της έριξα και μαγεύτηκα.

Ταράχτηκα.

Εθίστηκα.

Θα κάνω ότι μου πεις, ότι θελήσεις.

Αληθινός δούλος σου με τεράστια ευχαρίστηση.

Ζαλισμένος από ευτυχία και φόβο.

Δεν ξέρω αν βγάζουν νόημα αυτά που γράφω.

Δεν μετάνιωσα για τίποτα.

Μόνο ίσως που αποκοιμήθηκα για λίγο κι έχασα τον χρόνο που σε είχα δίπλα μου.

Δεν νιώθω μπερδεμένος ή χαμένος, μόνο απέραντη θλίψη που δεν μπορώ να παγιδεύσω ένα αερικό — εσένα.

Πιάνεται ο αέρας;

[callmelevinthia]

"Ξέρεις πόσο πολύ είναι για εμένα οι λίγες στιγμές μαζί σου;

Και να ήμασταν μαζί όλη μέρα, δεν θα έφτανε

Θα έπρεπε να καταπιεί ο ένας τον άλλον"

- Γ.Σεφερης "Γράμματα στη Μάρω"

[mikrh-kallitexnhs6]

[να μου πεις πως μ’αγαπάς]

[mikrosprigkipas]

Μάθε να παίρνεις ρίσκα. Αλλιώς τι νόημα έχει;

[tipsy--princess]

Τάσεις φυγής

Τάσης φύγης όχι για να πάω σε κάποιο συγκεκριμένο μέρος, χωρίς λαχτάρα για συγκεκριμένες εμπειρίες για κάτι φανταχτερό ή εντυπωσιακό

Πως θα ήταν η ζωή μου χωρίς τάσεις φυγής;

Φαντάζομαι πως θα είναι να ξυπνάω μια μέρα χωρίς να μου ανακοινώνουν ότι κάποιος γνωστός μας είναι στο νοσοκομείο.

Πως να είναι το να ξυπνάς χωρίς να θυμάσαι ότι είσαι θνητός και ευάλωτος; Ότι εσύ και οι γύρω σου κάποια μέρα θα γίνετε σκόνη; Ότι σιγά σιγά θα βλέπεις τους αγαπημένους σου ανθρώπους να υποκύπτουν στην φθορά του χρόνου;

Πως θα είναι να ξυπνήσω μια μέρα χωρίς να έχω δεκάδες ειδοποιήσεις από άτομα που αναζητούν συμβουλές και συμπαράσταση ή ψυχ��γωγία, ξέροντας ότι εγώ αν είχα ανάγκη κάτι θα με εγκατέλειπαν;

Πως θα είναι να ανοίξω τις ειδήσεις και να μην ακούσω τα πιο αβάσταχτα γεγονότα, ανάμεσα σε πολλαπλά χυδαία ψέματα;

Πως θα είμαι χωρίς την υποχρέωση να έχω το ρόλο του υπεύθυνου ενήλικα όσο βρίσκομαι σε ένα δωμάτιο με ανθρώπους που είναι δεκαετίες μεγαλύτεροι μου αλλά φέρονται σαν παιδιά; Πως είναι να ζεις χωρίς την ευθύνη ότι πρέπει να σώσεις τους πάντες;

Πως θα είμαι αν για μια μέρα δεν φοβάμαι τους καθρέφτες και τα επικριτικά βλέμματα, τους εικάσμους που κάνει ο κόσμος για μένα;;

Πως θα είναι μια μέρα χωρίς να ξυπνήσω με άγχος για τα καθήκοντα μου στην σχολή, στην δουλειά, στο σύστημα, στη ζωή. Στις ταμπέλες που πρέπει να κουβαλήσω και να υποστηρίξω.

Πως είναι να πας μια μέρα σούπερ μάρκετ χωρίς να νιώσεις τύψεις που θες να αγοράσεις το λίγο ακριβότερο τυρί, χωρίς να κάνεις υπολογισμούς για τα έξοδα του μήνα στο μυαλό σου;

Πως θα ήταν ένα βράδυ να περπατήσω χωρίς να έχω σχεδιασμένο ένα πλάνο διαφυγής και αυτοάμυνας μέσα στο μυαλό μου; Ένα βράδυ χωρίς ένα χυδαίο σχόλιο;

Πως θα ήταν αν είχα το θάρρος να πω όχι, χωρίς να φοβάμαι ότι θα με πουν εγωιστική και αχάριστη;

Πως θα ήταν αν μια μέρα μπορούσα να ερωτευτώ ξανά, χωρίς να τρομάζω από κάθε άγγιγμα, χωρίς να ανατριχιαζω σε κάθε ένδειξη τρυφερότητας;

Ναι έχω τάσεις φυγής, από το ίδιο μου το μυαλό, από τους ανθρώπους γύρω μου, από την κοινωνία που ζούμε, από το ίδιο μου το σώμα

Που μπορείς να πας ομως όταν το ίδιο σου σπίτι δεν το αισθάνεσαι σαν σπίτι σου, όταν το ίδιο σου το σώμα σε προδίδει, όταν το μυαλό σου υπερλειτουργει και υπολειτουργεί ταυτόχρονα και οι άνθρωποι γύρω σου σε αρπάζουν σαν σανίδα σωτηρίας ενώ και συ με το ζόρι μαθαίνεις να κολυμπάς;

Ναι, έχω τάσεις φυγής. Αλλά όχι, δεν ονειρεύομαι ούτε λαγκάδια, ούτε ποτάμια ούτε εντυπωσιακά ξενοδοχεία, δεν ονειρεύομαι το να πάω κάπου, ονειρεύομαι να φύγω από εδώ, ονειρεύομαι την ανακούφιση, την βαθιά και σταθερή αναπνοή, την ανεμελιά στην κίνηση, την έλλειψη της εγρήγορσης, το τραγούδι χωρίς σκέψη, την κατανάλωση χωρίς τύψεις.

[otan-o-erws-synanthse-to-xaos]

Κάποτε μου είπες ότι τα πάθη σε αφήνουν ασυγκίνητο,

αλλά ότι η ομορφιά,

η απλή ομορφιά,

γεμίζει τα μάτια σου με δάκρυα.

.

Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι.

[meyvall]

Οι νύχτες με στενεύουν

στην απουσία σου

Σε αναπνέω

Όπου βρίσκεσαι υπάρχω

Μέσα σε λίγες νύχτες

πώς πλάθεται και καταρρέει

όλος ο κόσμος;

Τώρα

με τη δική σου αναπνοή

ρυθμίζεται το βήμα μου

κι ό σφυγμός μου

Δυό μήνες που δε σμίξαμε

Ένας αιώνας

κ’ εννιά δευτερόλεπτα

Τι να τα κάνω τ’ άστρα

αφού λείπεις;

Τα χέρια μου σε θυμούνται

πιο βαθιά απ’ τη θύμηση

Όταν ακουμπούσες το χέρι σου

στο γόνατο μου ή στον ώμο μου

ή στη μέση μου

άλλαζε στάση ό κόσμος

Τώρα

προς ποιά πλευρά του ορίζοντα

τα μαλλιά σου ανεμίζουν;