#τάσεις φυγής

[roses-n-chaos]

Πάμε σε νησί να ζήσουμε τον καλοκαιρινό έρωτα;

[orgismenh]

Τα τραύματα μου δεν θα κλείσουν αν δεν φύγω.

[tipsy--princess]

Τάσεις φυγής

Τάσης φύγης όχι για να πάω σε κάποιο συγκεκριμένο μέρος, χωρίς λαχτάρα για συγκεκριμένες εμπειρίες για κάτι φανταχτερό ή εντυπωσιακό

Πως θα ήταν η ζωή μου χωρίς τάσεις φυγής;

Φαντάζομαι πως θα είναι να ξυπνάω μια μέρα χωρίς να μου ανακοινώνουν ότι κάποιος γνωστός μας είναι στο νοσοκομείο.

Πως να είναι το να ξυπνάς χωρίς να θυμάσαι ότι είσαι θνητός και ευάλωτος; Ότι εσύ και οι γύρω σου κάποια μέρα θα γίνετε σκόνη; Ότι σιγά σιγά θα βλέπεις τους αγαπημένους σου ανθρώπους να υποκύπτουν στην φθορά του χρόνου;

Πως θα είναι να ξυπνήσω μια μέρα χωρίς να έχω δεκάδες ειδοποιήσεις από άτομα που αναζητούν συμβουλές και συμπαράσταση ή ψυχαγωγία, ξέροντας ότι εγώ αν είχα ανάγκη κάτι θα με εγκατέλειπαν;

Πως θα είναι να ανοίξω τις ειδήσεις και να μην ακούσω τα πιο αβάσταχτα γεγονότα, ανάμεσα σ�� πολλαπλά χυδαία ψέματα;

Πως θα είμαι χωρίς την υποχρέωση να έχω το ρόλο του υπεύθυνου ενήλικα όσο βρίσκομαι σε ένα δωμάτιο με ανθρώπους που είναι δεκαετίες μεγαλύτεροι μου αλλά φέρονται σαν παιδιά; Πως είναι να ζεις χωρίς την ευθύνη ότι πρέπει να σώσεις τους πάντες;

Πως θα είμαι αν για μια μέρα δεν φοβάμαι τους καθρέφτες και τα επικριτικά βλέμματα, τους εικάσμους που κάνει ο κόσμος για μένα;;

Πως θα είναι μια μέρα χωρίς να ξυπνήσω με άγχος για τα καθήκοντα μου στην σχολή, στην δουλειά, στο σύστημα, στη ζωή. Στις ταμπέλες που πρέπει να κουβαλήσω και να υποστηρίξω.

Πως είναι να πας μια μέρα σούπερ μάρκετ χωρίς να νιώσεις τύψεις που θες να αγοράσεις το λίγο ακριβότερο τυρί, χωρίς να κάνεις υπολογισμούς για τα έξοδα του μήνα στο μυαλό σου;

Πως θα ήταν ένα βράδυ να περπατήσω χωρίς να έχω σχεδιασμένο ένα πλάνο διαφυγής και αυτοάμυνας μέσα στο μυαλό μου; Ένα βράδυ χωρίς ένα χυδαίο σχόλιο;

Πως θα ήταν αν είχα το θάρρος να πω όχι, χωρίς να φοβάμαι ότι θα με πουν εγωιστική και αχάριστη;

Πως θα ήταν αν μια μέρα μπορούσα να ερωτευτώ ξανά, χωρίς να τρομάζω από κάθε άγγιγμα, χωρίς να ανατριχιαζω σε κάθε ένδειξη τρυφερότητας;

Ναι έχω τάσεις φυγής, από το ίδιο μου το μυαλό, από τους ανθρώπους γύρω μου, από την κοινωνία που ζούμε, από το ίδιο μου το σώμα

Που μπορείς να πας ομως όταν το ίδιο σου σπίτι δεν το αισθάνεσαι σαν σπίτι σου, όταν το ίδιο σου το σώμα σε προδίδει, όταν το μυαλό σου υπερλειτουργει και υπολειτουργεί ταυτόχρονα και οι άνθρωποι γύρω σου σε αρπάζουν σαν σανίδα σωτηρίας ενώ και συ με το ζόρι μαθαίνεις να κολυμπάς;

Ναι, έχω τάσεις φυγής. Αλλά όχι, δεν ονειρεύομαι ούτε λαγκάδια, ούτε ποτάμια ούτε εντυπωσιακά ξενοδοχεία, δεν ονειρεύομαι το να πάω κάπου, ονειρεύομαι να φύγω από εδώ, ονειρεύομαι την ανακούφιση, την βαθιά και σταθερή αναπνοή, την ανεμελιά στην κίνηση, την έλλειψη της εγρήγορσης, το τραγούδι χωρίς σκέψη, την κατανάλωση χωρίς τύψεις.

[feggaroneiraa]

Όταν ήμουν μικρή, θυμάμαι την γιαγιά μου να μου λέει συνεχώς, πως όταν μεγαλώσω θα πρέπει να μάθω να απολαμβάνω τα απλά και τα λυτά πράγματα της ζωής. Μου έλεγε πως η «η γλυκά της πραγματ��κής ζωής κρύβεται Εκει που οι άνθρωποι αποκτούν ένα είδος ψυχικής ηρεμίας. Εκεί που μέσα σου νιώθεις ελεύθερος. Ίσως αυτό το εκει, να είναι ένα μέρος. Ίσως να είναι ένα τραγούδι, ένα όνειρο που βγήκε πραγματικότητα, ένα ταξίδι. Ίσως όμως αυτό το εκει να αντανακλάται σε μια αγκαλιά. Έναν άνθρωπο δικό σου. Εναν ανθρωπο που μαζί θα ταξιδέψετε σε μέρη διαφορετικά, θα ζήσετε στοίχους ρομαντικών τραγουδιών σε πραγματικό χρόνο. Που μαζί θα φτιάξετε έναν άλλον κόσμο. Έναν κόσμο μόνον δικό σας, στον οποίο η αποδοχή, η αγάπη, η αλληλοκατανόηση και ο σεβασμός ο ένας προς τον άλλον θα κυριαρχεί. Ξέρω πως κάποια στιγμή, θα βρεις το δικό σου Εκεί. Ο,τι και αν είναι, όπου και αν είναι το Εκεί σου, όποιος και αν είναι, θυμήσου να αφεθείς όταν έρθει η στιγμή. Μην σκέφτεσαι τόσο πολύ τις αποφάσεις της ζωής που έρχονται στον δρόμο σου. Μερικές φορές θα πρέπει να χαλαρώσεις, να κάτσεις να απολαύσεις τα απλά και λυτά. Και καπου εκεί θα σε περιμένει και το Εκεί σου. Πρόσεξε όμως! Δεν θα σε περιμένει για πολύ. Μην το σκέφτεσαι τόσο πολύ! Ίσως να χάσεις μια ευκαιρία που μόλις περάσουν τα χρόνια, μετανιώσεις που δεν πήρες. Που δεν τόλμησες. Ακόμα και αν για να φτάσεις σε αυτό το Εκεί θα πρέπει να περάσεις από δεινά και αγώνες ψυχής. Να θυμάσαι όταν έρθει ομως η κατάλληλη στιγμη να αφεθεις».

«Για όλα τα Εκεί που επρόκειτο να έρθουν στην ζωή»

[agxos-kai-stress]

Τάσεις φυγής από κάθε τι καλό που έρχεται για να μείνει στη ζωή μου γιατί φοβάμαι μην πληγωθώ ξανά όπως τότε.

[a-girl-withabroken-heart]

Οι τάσεις φυγής μου γίνονται όλο και πιο έντονες όσο περνάνε οι μέρες και τα προβλήματα μου αυξάνονται. Θέλω πίσω την ηρεμία μου

[atzatzoukalia]

Τάσεις φυγής be like

[tryingtomanifest]

Α ωραία πάλι με έπιασαν οι τάσεις φυγής μου

[mia-apotuxia]

έχω ανάγκη από ηρεμία και σταθερότητα και οι τάσεις φυγής μου δεν το δέχονται και ειλικρινά έχω κουραστεί

[davargg]

Ξεκινάω να πιστεύω πως έχω κλειστοφοβία νιώθω ότι πνίγομαι και έχω τάσεις φυγής

[cynthesiscult]

Τάσεις φυγής

Για χρόνια αδυνατούσα να κατανοήσω πλήρως

τη σημασία αυτής της έννοιας

Όμως έμαθα

Τώρα που η ζωή μου σπάει

και μοιράζεται τόσο δυσανάλογα

σε τρία κομμάτια

Τώρα που αγναντεύω τον ουρανό

μέσα από το παράθυρο

Και δεν θέλω να αποβιβαστώ

Κάθε κομμάτι αντιστοιχεί σε μια πόλη

Κάθε πόλη, σε μια ιστορία

Όλες παρμένες απ’ το ίδιο βιβλίο

Όλες ματωμένες

Θλιβερές

Οι σελίδες, είναι πια βουτηγμένες στο δάκρυ

Το χέρι μου κουράστηκε να γράφει

Αρρωσταίνω

Σε οποία πόλη κι αν βρεθώ, θέλω να φύγω

Όπου το πόδι ��ου πατήσω, πονώ

[metamesoniktiesfilosofies]

Άλλη μια μέρα κάθομαι στο αμάξι έξω από το κτίριο της δουλειάς, τάσεις φυγής γεμάτος.

Δε νιώθω, μαμά.

Τόσα γίνονται γύρω μου και δε κλαίω και δε γελάω και δε νιώθω, μαμά.

Τόσα παιδιά σκοτώθηκαν, τόσες μάνες και πατέρες νιώθουν πόνο και οργή, μα δε συγκινουμαι μαμά.

Τόση χαρά τριγύρω μου μα δεν νιώθω, μαμά.

Τόσες πληγές που ευχήθηκα να έρθει η μέρα να μην νιώθω, μαμά.

Τόσο καιρό που έχω να νιώσω και μετανιώνω, μαμά.

Δε θέλω άλλο να μη νιώθω, κι ας κλαίω συνέχεια σα τη γιαγιά, μαμά.

Χειρουργήθηκες και δε σε ρώτησα πώς είσαι, μαμά.

Κράτησα μούτρα που μου το κράτησες για να μη λυπηθώ, μαμά.

Τι έχω γίνει, μαμά?

Τι μου συμβαίνει, μαμά?

Θα τελειώσει ποτέ το μαρτύριο, μαμά?

Η φυλακή που έβαλα τον εαυτό μου μέσα, όλο και σφίγγει, μαμα.

Μα δε με νοιάζει, μαμά.

Πώς να σώσω τον εαυτό μου αν δε νιώθω την ανάγκη, μαμά.

Δε νιώθω τίποτα, μαμά.

Με ακούς, μαμά?

Άλλη μια φορά δίχως δάκρυ να κυλάει κλαίω, μαμά.

-ΜΜΦ

[orgismenh]

οι τάσεις φυγής μου όταν τον είδα μετά από τόσα χρόνια στο μετρό

[atzatzoukalia]

Η μανα μου έχει αρχίσει να πιστεύει ότι πάω συχνά Πάτρα για κάποιο αγορι ενώ στην πραγματικότητα απλά έχω τάσεις φυγής 🧚🏻‍♀️

[tryingtomanifest]

Εγώ και οι τάσεις φυγής μου 💃🏻💃🏻💃🏻💃🏻

[xionisgr]

ISBN: 978-618-01-5756-7 Συγγραφέας: Καλλίδα Ζαχοπούλου Εκδότης: Ψυχογιός Σελίδες: 240 Ημερομηνία Έκδοσης: 2024-10-10 Διαστάσεις: 21Χ14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο