#χρωμα

[hlektras-world]

Τι χρώμα είσαι σήμερα ;

[vrwmikh-texnh]

[marias-wonderland]

These are the ones i know

well now im curious

[noykoy]

νομιζω το κοκκινο ειναι το χρωμα μου❤️🥹

[his-deepest-desire]

δινεις χρωμα σ'ολο το γκριζο

[groovalos]

Για τα χιλιόμετρα που έκανες για να με δεις,για αυτά που έκανα εγώ.Για τις σφικτές σιωπηλές αγκαλιές που συγχρονίζαν τα καρδιοχτύπια μας.Για τις ραπ έντεχνες και ροκ μουσικές που μοιραζόμασταν.Για τις συναυλίες και τα πανηγύρια.Για τις φορές που ερχόσουν,κι έμπαινες στο δωμάτιο απτό παραθυρο,Για τον τρόπο που φιλούσες το μέτωπο μου σαν να ήταν ο κόσμος σου.Για τα βουνά και το πράσινο που μου έμαθες να αγαπάω.Για το μπλε και τα πελάγη που σου έμαθα εγώ.Για τις φορές που καπνιζαμε κι εσυ γελούσες και με κοροϊδευες κοριτσάκι με τα σπίρτα.Για την λαχτάρα με την οποία προσπαθούσες να βρεις κομμάτια μου στα αγαπημένα μου βιβλία και ποιήματα.Για τις ώρες που περάσαμε βλέποντας τις αλλόκοτες ταινίες σου με τα κρυμμένα σου νοήματα.Για κάθε σούρουπο και κάθε ανατολή που μας έχει ξυπνήσει.Για κάθε αποσπερίτη που έγινε Αυγερινός κρατώντας μας συντροφιά.Για τις ταράτσες μας.Για τον τρόπο που αντιδρούσες όταν σου έκανα μασάζ στην πλάτη.Γιατι ήμασταν υλικά και ψυχικά γυμνοί και νοιωθαμε ασφάλεια.Για τα θερινά μας σινεμά.Για τον τρόπο που με άγγιζε η φωνή σου.Για τις φοράς που ψέκαζα στο δωμάτιο σου το άρωμα μου κρυφά για να μυρίζεις εγώ.Για τον τρόπο που φερόσουν στα μωρά. Για τις φορές που επούλωσες τα παιδικά μου τραύματα-που έγινες ο τρυφερός πατέρας που δεν ενοιωσα ποτέ.Για την λαχτάρα με την οποία άκουγες την πιο χαζή σκέψη και τον πιο βαθυ προβληματισμό μου.Για τα κοχύλια που σου μάζευα τα καλοκαίρια και μας τα έκανες κολιε.Για το πάθος σου.Για τις φορές που πηγαίναμε σε απόμερες παραλίες και μου έκανες πατιτές και νευριαζα.Για τον τρόπο που αντιδρούσες όταν σου έφτιαχνα πρωινό.Για το σκυλάκι σου που ήταν όσο ζεστό όσο εσυ.Γιατι φιλούσα κάθε άκρη του κορμιού σου για να νοιωσω την μυρωδιά σου.Για τον τρόπο που κοιταζόμασταν.Για τις σκηνές και τις ορειβασίες.Για κάθε ξενύχτι και μάθε μεθύσι.Για τις φορές που παρά την κούραση έκλεβες πέντε λεπτά να μου παίξεις κιθάρα.Γιατι είσαι βαθιά αντικοινωνιας.Για τις φορές που πηγαίναμε στο αλού στα απότομα παιχνίδια και εγώ φώναζα πως θα πεθάνω.Για τις μέρες που καθόμουν έχοντας περάσει το όριο της ημερήσιας πρόσληψης καφεΐνης για να ειμαι απλά μαζί σου,να σε ηρεμώ.Για την αντοχή μου και την ταχύτητα σου.Για τον ανταγωνισμό μας στον στίβο.Για τα όνειρα μας.Για τα ταξιδια που δεν κάναμε.Για το τροχόσπιτο που δεν πήραμε.Για τις ρίζες μας που τις ποτίσαμε μαζί.Για τα γατάκια .Για τις φορες που με σήκωνες στην πλάτη.Για τις φορές που σου μαγείρευα και εσυ έβαζες τζαζ.Γιατι πάντα ήσουν η ευχη μου όταν έπεφτε αστέρι.Γιατι είχαμε κάθε εκδοχή ο ένας του άλλου.Γιατι μαζί σου είχα βιώσει κάθε συναίσθημα.Για τα περίεργα μαλλιά που είχα όταν με γνώρισες.Για τις φορές που έγινα και ψυχολόγος και δασκάλα σου.Για τα χαρτιά απτις σοκολάτες που μου άφηνες,που τα χω ακόμα.Για τις απόψεις μας.Για τις διαφωνίες μας για τα πολιτικά και την ζωή.Για όταν έριχνες το βάρος σου πάνω μου και εγώ ενοιωθα ο πιο προστατευμένος ευτυχισμένος άνθρωπος.Για τότε που προσπαθούσαμε να παγώσουμε τον χρόνο στις στιγμές ευτυχίας.Για το αρωμα που φορούσα όταν σε γνώρισα.Για την μυρωδιά σου.Για τα γιασεμιά,τις ζήλιες,τα χαδια στα μαλλιά σου.Για τις βουτιές από τα βράχια.Για τις ζωγραφιές στη πλάτη.Για τις μπυρες και τις φράουλες.Σε αγάπησα γιατι για σένα ήμουν πάντα το γλυκακι.Για τους γαλαξίες που έβλεπα στα μάτια σου.Για τις σπίθες στα δικά μου κάθε φορά που κοιτούσαν προς το μέρος σου.Γιατι ήμουν άθρησκη και έγινες η θρησκεία μου,ο ναός μου.Για το χρωμα που έπαιρνε το πρόσωπο σου όταν σε φιλούσα με κραγιόν.Για τις ζωγραφιές σου.Για τα μεταχειρισμένα σπιρτόκουτα,τους δίσκους βινυλιων.Γιατι μαζί σου γινόμουν ξανα 5 χρόνων και μάθαινα τον κόσμο.Για την αντίδραση σου στις προστυχιές μου.Για το «γαλατάκι».Για τη Δαναη.για κάθε κοιμισμένο-κουρασμένο σαγαπω.Για τα καλοκαιρια,τις σπηλιές το αντηλιακό,τη μηχανή.Για τους αμοιβαίους σπασμούς .Γιατι ήσουν ο Οδυσσ��ας και γώ η Πηνελοπη η ��αλυψώ και κάθε Κί��κη.Για τις πληγές.Για τους νέους έρωτες.Για τους περαστικούς που θέλουν να σου μοιάσουν.Γιατι φταις που ειμαι εγώ και φταίω που είσαι εσυ.Γιατι ήταν γραμμένο στα άστρα.Για τα σπαθιά.Για ότι μας κάνει εμάς.Μας ευχαριστώ.

[georgeinamerc]

ΟΜΓΓΓΓ είδα ένα τικτοκ πριν κάποιες μέρες με μια γαματη μακλαρεν στην Αθήνα, παίζει αυτή να είδες😭 ΠΕΣ Μ ΟΤΙ ΕΒΓΑΛΕΣ ΦΩΤΟ!!

@georgeinamerc i was gonna DM you but I also need to share this with the world so,,, I saw a McLaren in Athens today??? akdhhshdhdhd let's go?? most beautiful car in the world

[chanse4u]

Δίχως νοημα

Σε προσέγγισε , μπηκε με το έτσι θέλω στη καθημερινότητα σου , έψαχνε τρόπο και χρόνο να σου μιλήσει , να σε δει. Σε έπαιρνε τηλεφωνα , ο χρόνος μαζί σου δεν της έφτανε ποτέ, και ξαφνικά ο χρόνος εξαφανίστηκε , ποτέ δεν έχει χρόνο , τα μηνύματα πλεον έγιναν επιλεκτικά , βγαίνετε και πάντα υπάρχει μια δουλειά , -κατι ετυχε συγγνωμη που άργησα , θέλω να σε δω , να το κάνουμε αύριο;- , έγινες απλά μια υποχρέωση μέσα στην ημέρα της , που δεν θέλει φυσικα να κόψει , αλλά δεν θέλει και να την κάνει

- δεν θέλω να σε χάσω

- δεν θες να με έχεις και όμως

Και μενω για να αναπληρώνω την επιβεβαίωση σου , καθώς οι λέξεις πια χάσανε το νοημα , το χρωμα το συναίσθημα

Και μενω αντί να φεύγω , για αυτή την μικρή πιθανοτητα πλεον ελάχιστη αν με ρωτάς ,

Και μενω προσθέτω πολλαπλασιάζω αφαιρώ αλλά ποτέ το αποτελεσμα να μην βγάλει μηδέν

Ο μόνος κύκλος που θέλω μαζί σου είναι η αγκαλιά σου , αλλά και αυτή πλεον ανθίζει αγκάθια

Αγκάλιασε με και σταύρωσε με

Έτσι και αλλιώς και για αυτό ευθύνομαι εγώ

-ξέρω

_κανένας_

[writiiingforyou]

Ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής μου

Ήσουν εσυ.

Ήξερα απ’την αρχή ότι ξεκίναγε -το τέλος της ζωής μου-

Της ζωής μου πριν από σένα

Αφού όταν ήρθες αλλαξα ακόμα και το χρωμα που αγαπούσα, αφού αγαπουσα το δικό σου

Και καθε τι δικό σου.

Πάντα περίμενα αυτο τον μεγάλο έρωτα όπως όλοι.

Μα όταν ήρθε..

Έφερε μαζί του και τόσα τσουνάμια συναισθημάτων

Ένιωσα να ανθίζω αλλά και να γκρεμίζομαι

Μα ποτέ δε κατάλαβα αγάπη μου, γιατι μας έπαιρνε τόσο χρόνο να χτίσουμε όσα σε μια στιγμή χανόντουσαν..

Είχες εσυ τα σκοτάδια σου, είχα και εγώ τα δικά μου

Μα τίποτα δε με

Φόβιζε κοντά σου, μονο -εσυ-

Ηρεμία μου και φόβος μαζί.

Μα σ’αγαπαω,

Είσαι ο έρωτας της ζωής μου.

Πεσαμε, σηκωθήκαμε, παλέψαμε.

Κερδίσαμε.

-ΜΑΖΙ-

Σε νιώθω να φεύγεις..

Μα τώρα νιώθω μοναξια χωρίς εσένα.

Κρύο, φοβο, ερημιά.

Χωρις εσένα.

Δε θέλω χωρίς εσένα.

Μη ξανά φύγεις

Ή αν φυγεις γυρνά εδώ.

Μα μονο

Αν είμαι ο έρωτας της ζωής σου.

29/6

[nofuckinlabels]

Τι είναι για εσένα ο έρωτας και η αγάπη;

Τι όμορφη ερωτηση

Στο μυαλό μου αυτά τα δυο είναι τόσο ξεχωριστά και ταυτόχρονα το ένα διαδέχεται το άλλο χωρίς κάποια λογική σειρά απαραίτητα.

Ο ερωτας για μενα ειναι εμμονή αλλά δημιουργική εμμονή. Είναι οποιαδήποτε σκέψη μας κάνει να γινόμαστε εστω και για λιγο υπεράνθρωποι. Οτιδηποτε μας θυμιζει το θεικο μεσα μας, οσα μας κανουν να νιωθουμε δεος για την ενταση του μυαλου μας. Οτιδηποτε κανω πηγαζει απο ερωτα. Ερωτα για την ζωη και ταυτοχρονα ερωτα για τον θανατο και τον πεπερασμενο χρονο που μας προσφερει που νοηματοδοτεί την υπαρξη μας. Ο ερωτας ειναι ταυτοχρονα εξαθλίωση και θεωση , είναι η συνύπ��ρξη των αντιθέσεων που οδηγούν σε έναν συγκαιρασμο ηδονής και οδύνης. Είναι όλα εκείνα που δίνουν χρωμα στο πρόσωπο μας. Αν ποτέ χάσω την ικανότητα μου να ερωτεύομαι θα είμαι ένα πτώμα που σαπίζει όσο περιφέρεται στον κόσμο.

Η αγάπη απο την άλλη πλευρά είναι μια εκούσια δέσμευση. Είναι το κοντινότερο που μπορεί να κατανοήσει ο άνθρωπος στο «αιώνιο» το «άπειρο» Ειναι κάτι τόσο ανιδιοτελές. Πιστευω πως η αγάπη είναι η μόνη μας επαφή με τα τρυφερά αθώα συναισθήματα της παιδικής μας ηλικίας. όποιον άνθρωπο αγαπάω, τον αγαπάει ταυτόχρονα το μικρό κοριτσάκι που ήμουν κάποτε, εκείνο που ήταν αδιαβρωτο από κοινωνικές αμαυρώσεις της ανθρώπινης φύσης . Η αγάπη λοιπόν για εμένα υπάρχει για να μας αποδεσμεύσει από την σάρκα μας. Υπάρχει για να μας δείξει πως στην δανεική Αυτή διαμονή μας στην γη μπορούμε να ενσαρκώσουμε όσους αγαπάμε. Πρώτα φτιάχτηκε η αγάπη και έπειτα επινοήσαμε θεότητες ως τους δημιουργούς της.

Ο έρωτας και η αγάπη είναι τόσο διαχρονικά και πανανθρώπινα. είναι ο ακρογωνιαίος ληθος της τέχνης και της φιλοσοφίας. Της επαφής του ανθρώπου με τα συναισθήματα του και της προσπάθειας του να μετατρέψει τον αρχέγονο πόνο της ματαιότητας σε κάτι αισθητικά ολοκληρωμένο.

[kebriones]

Ποιο χρώμα είναι αυτό;

Ελληνικά παρακαλώ :)

I’m testing myself

When you're asking "ποιο χρωμα ειναι αυτο" you are asking about 1 specific color . If you want to ask what color the dress is you'd ask "τι χρωμα ειναι το φούστανι"

The difference between these two phrases when translated in English:

The phrase you used directly translates to "which color is this" (so I am understanding that you are asking about one specific color, and i am confused as there are various colors in the picture. "Ποιο" in this phrase/context means "which"

The more correct way to ask would be "what color is the dress" ( "τι" being "what", as in "τι κανεις;" -> "what are you doing?")

Anyways to answer you properly:

Προφανώς το φουστάνι είναι χρυσό και άσπρο. :)

[ola-mia-idea-einai]

Τον Μαιο έβαψα τα μαλλια μου κοκκινα.

Εβαψα τα μαλλια μου κοκκινα γιατι ειχα σιχαθει τον ανθρωπο που ημουν οταν τα ειχα ξανθα. Γιατι ειχα σιχαθει τις αναμνησεις που μου προκαλουσαν. Ειχα σιχαθει την εικονα που εβλεπα στον καθρεπτη καθε πρωί.

Και νομιζα πως αυτη ειναι η λυση. Πως μαζι με το χρωμα, θα αλλαξουν και ολα οσα εχουν γινει. Πως δεν θα ειμαι ο ιδιος ανθρωπος πια, δεν θα με ακολουθουν τα ιδια τραυματα.

Το χρωμα αλλαξε, ομως οι πληγες εμειναν. Και μπορει για λιγο να πιστεψα κι εγω η ιδια πως ειχα κανει μια καινούργια αρχη, διαγράφοντας οτι ηθελα να ξεχασω. Αλλα σύντομα καταλαβα πως δεν παει ετσι.

Δεν ειχα σιχαθει εγω τον εαυτο μου ειχα σιχαθει τον ανθρωπο που με εκαναν να πιστευω πως ειμαι. Εγω με λατρευα και λατρευα ακομα περισσοτερο τα μαλλια μου. Με εκαναν να νιωθω ως η καλυτερη εκδοχη μου. Εμαθα πολλα οσο τα μαλλια μου ηταν ξανθα. Εμαθα να ερωτεύομαι, να πληγωνομαι, εμαθα τι σημαινει πονος και τι αγαπη, εμαθα να ξεχωριζω τους σημαντικους ανθρωπους απο τους ασημαντους, εμαθα να εκτιμω, εμαθα να μαθαινω...

Εγω τον λατρευα αυτον τον εαυτο μου. Αυτος ομως δεν λατρευε εμενα. Δεν του φερθηκα σωστα αλλωστε, πως θα μπορούσε να το κανει. Αναλωθηκα σε τοξικες σχεσεις, σε ρηχους ανθρωπους, δεν με εβαλα ποτε προτεραιοτητα εμενα, με προβληματιζα με τα πιο ανουσια πραγματα.

Και επειδη αυτο δεν δουλεψε, νομιζα πως αν επαναφερω το φυσικο μου χρωμα, αυτο που ειχα μικρη, τοτε που δεν με ενοιαζε η γνωμη των αλλων, που εκανα οτι ηθελα χωρις φοβο, που αγαπουσα τον εαυτο μου και αυτος με αγαπουσε πισω · νομιζα πως τοτε θα ξεφυγω απο αυτη τη λουπα.

Αλλα ουτε αυτο δουλεψε.

Γιατι αυτο που εφταιγε δεν ηταν το χρωμα των μαλλιων μου. Δεν ηταν το χρωμα τους που εκανε τους ανθρωπους να με βλεπουν διαφορετικά. Γαμω δεν ειχε καν σημασια πως με βλεπουν οι αλλοι. Σημασια ειχε πως με βλεπω εγω.

Γιατι εγω μπορει να αγαπαω τον εαυτο μου αλλα αυτος δεν με αγαπαει πισω. Και αυτο ειναι το μονο πραγμα που πρεπει να αλλαξει.

[papastergiou7]

Τα ονειρα μου εχουνε γκριζο χρωμα

[atzatzoukalia]

πως νιώθω που με ρωτάνε στο κομμωτήριο τι έχω βάλει στα χείλη μου ενώ απλά έχω βάλει ένα μολύβι και ένα lip balm χωρις χρωμα:👸🏻💅🏻

[melakiiiiiii]

Αυγουστος 23'

Ο Αυγουστος ειναι σαν το χρωμα γκρι. Ουτε λευκο ουτε μαυρο. Γκρι. Δεν ειναι ενας μουντος μηνας, αλλα το ακριβως αντιθετο. Ειναι ενας μηνας γεματος με συναισθήματα. Ερωτα, παθος, θλιψη, απωλεια. Ο Αυγουστος ειναι ο μηνας των θερινων περιπετειων. Ειναι, το αερακι που πεφτει πανω στο αλατισμενο σωμα μας και τα μπλεγμρνα μας μαλλια. Ο μηνας στον οποιο δεν χωρανε, μπορει, ισως, δεν ξερω, πρεπει και αν. Υπαρχουν μονο θα.

Ο Σεπτεμβρης απο την αλλη, ειναι ο μηνας του ρεαλισμου. Ειναι το "τειχος" που χτυπανε τα ονειρα και οι ποθοι του αυγουστου. Το μαυρισμα σιγα σιγα εξαφανιζεται και τα προσωπα του καλοκαιριου μοιαζουν πλεον μια μακρινη αναμνηση. Οι καλοκαιρινοι ερωτες ( τα καλοκαιρινα απωθημενα) κλειδωνονται στο πιο σκοτεινο κελαρι του μυαλου, σαν τα παλια παιχνιδια που ειναι στην αποθηκη αφημενα για χρονια και περιμενουν να ξαναχρησιμοποιηθουν. Ομως, αν τα χρησιμοποιησεις παλι, μπορει να μην νιωσεις το ιδιο ,οπως οταν επαιζες μαζι τους παλιοτερα. Ετσι ειναι λοιπον και οι θερινοι ερωτες. Αναμενουν πως και πως να αναζωπυρωθουν, χωρις σιγουρια οτι η φλογα θα καιει οπως πριν.

Δικες μου σκεψεις, περ�� αυγουστου

[polyxrwmhpsyxh]

τι χρωμα είσαι σήμερα;

κίτρινο 🌼💛