#γκριζο

[vrwmikh-texnh]

[his-deepest-desire]

δινεις χρωμα σ'ολο το γκριζο

[papastergiou7]

Τα ονειρα μου εχουνε γκριζο χρωμα

[psychotiko-epeisodio]

Λίγο πριν φύγω,

Και κλείσω μια και καλή αυτή την πόρτα,

Του σπιτιού σου και συνάμα της καρδιάς μου,

Ρίχνω μια ματιά τριγύρω,

Να αποτυπώσω στο μυαλό μου καθε γωνία αυτού του χώρου που με έκανε για λίγο,να νιώσω ζεστασιά.

Κοιτάζω τον γκριζο καναπέ στην γωνία,

Εκεί δώσαμε το πρώτο μας φιλί,

Έπεσε το βλεμμα μου και στα έπιπλα,

Που μαζί είχαμε αγοράσει,

Τότε που κάναμε όνειρα λίγο πιο αληθοφανή.

Κοιτάζω και την αυλή σου,

Αχ αυτή η αυλή.

Με συντροφεψε τις στιγμές εκείνες που ένιωθα να πνιγομαι

Και έβγαινα να κάνω ένα τσιγάρο για να έρθω μέσα μετά και να σου πω ,

Πως είμαι καλύτερα.

Έπειτα κοιτάζω εσένα.Το παγωμένο σου βλέμμα.

Άραγε πως μπόρεσα να πιστεύω,ότι μέσα σε όλον αυτόν τον παγετό,.θα υπήρχε μια ζεστή γωνιτσα να κουρνιασω.

Ακόμη είσαι όμορφος στα μάτια μου,

Και ακόμη σε θυμάμαι όπως σε γνώρισα.

Δεν θα σου πω αντίο,γιατί δεν θα επέλεγα ποτε να ζήσω χωρίς εσένα.

Θα σου πω τα λέμ��,

Είτε τυπικά,είτε σαν φίλοι,είτε πιο μετά σαν εραστές.

[nastycutie]

Το σκοινη μπλεγμενο σαν θυλια...μαθαμε απο μικροι να χανουμε στερια..στερια δεν βρηκαμε αλλα μια θαλασσα ποτα..4 επιπεδα πετω κατω απτα χνωτα σας..χανομαι βρισκομαι αναμεσα στα ποδια σας..σαν τον καπνο μεστα πνευμονια σας..ολο το ειναι αναμεσα στα ποδια σας..ετσι εξιστορω την ηττα τελεια...μα προτιμω να μην την ξανα ζ��σω...κατι ομορφο να χτισω μετα να το φτυσω...χωρις τα βλεμματα πισω στης γλυφης τον ισκιο δεν ειναι το αυριο ποτε λευκος καμβας...πανω απτο γκριζο με πια χρωματα γεννας..του αδυνατου την ηττα..και πια μεγαλη νυχτα...να φερει το τελειο ξημερωμα την ισχρα..

Βραδινή όρεξη για ποίηση όμως

[erev0s]

Ποιητική

Σὰν πρόκες πρέπει νὰ καρφώνονται οἱ λέξεις.

Νὰ μὴν τὶς παίρνει ὁ ἄνεμος.

[magda-lll]

Η ζωή μας σε δισκο

το χρώμα είναι μαύρη στην καλύτερη γκριζο

οι δάσκαλοι μου'λεγαν τίποτα πως δεν αξίζω

έχω κακό μυαλό

τι σκατα καλο να δημιουργήσω;

[erevossss]

πες μου

ποια κατάρα

κρύβει η σιωπή

ανάμεσα μας 

δυο ανόμοιες ψυχές

που σμίξαν

μες τον γκρίζο κόσμο τους 

περαστικός

που αντίκρισε ελπίδα

στη ματιά σου .

[akrovatw]

Έχω μάθει πάντα να ψάχνω την αλήθεια,

ποτέ το βλέμμα πίσω

σ’ αυτά τα μέρη δεν γυρίζω.

Η νευρικότητα μια άσχημη συνήθεια.

Μα τι να κάνω;

Αυτη η πόλη μου θυμίζει της φυλακής το γκρίζο.

[vrwmikh-texnh]

Θελω να σε ξαναδω κουραστηκα να ζω στο μαυρο και στο γκριζο.

[jordansblogsworld]

Νέα παραλία Θεσσαλονίκης

[serenidadh]

At least we’re under the same sky

[kavafikh]

Πλάνο δεύτερο: τράβα καρέ καρέ την κάθε σπασμωδική μου κίνηση

Θέλω συγκίνηση, θέλω η θλίψη μου να μοιάζει με ποίηση

Θέλω στο φόντο από πίσω ζωγραφισμένες φωνές

κραυγές απόγνωσης, στο χαρτί ιδέες με μελάνι σε κάποια απόχρωση του γκρίζου (cut)

[nati-kal]

Στης πόλης το γκρίζο

Ο ήλιος έδυσε άλλη μια μέρα

Και το φως του χάνεται στις πολυκατοικίες

«Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός...»

Σκέφτομαι προσπερνώντας τ' άδεια σοκάκια σκυφτός

Στα πεζοδρόμια σκιές σεργιανίζουν

Μέχρι που τη μορφή του σπιτιού τους αντικρίζουν

Άνθρωποι ρηχοί σε μία πόλη βουβή

Που απλώς προσμένουν το άλλο πρωί

Μια κοινωνία κατεστραμμένη από εγωισμούς και λάθη

Γιατί γι' αυτούς ένα μετρά, οι απολαύσεις και τα πάθη

Δεν έχουν συνείδηση του ποιοι είναι πια

Η προσωπική τους γνώμη έχει κάνει φτερά

Έτσι, λοιπόν, σιγανά ψιθυρίζω

Ένα στιχάκι μέσα στης πόλης το γκρίζο

Να μου θυμίζει πόσο εύκολα οι άνθρωποι χάνονται

Όταν τυφλά από άλλων απόψεις «πιάνονται»

«Ένα σημ��δι από την πένα σου αναζητώ

Μα σταμάτησες να γράφεις κι είναι αισθητό το κενό»

[pame-salonika]

σε ψαχνω σε βρισκω στης πολης το γκριζο

[panos-army]

Αδερφε μου μιλησες αληθινα και με συγκινησες. Σκληρος ο κοσμος και μεις ερμαια αποφασεων απο ατομα που δεν μας νιώθουν. Αλλα απαντησε μου σε αυτο. Πως να μας νιωσουν ρε μαλακα; Μοχθησαν ποτε για κατι αλλο περα απο μια θεση στην διοικηση αυτου του καμμενου τοπου; Είδαν ποτε φτωχα και απορα παιδια στα ιδιωτικά που σπουδασαν; Εδωσαν εξετασεις που να χαραξουν την ζωη τους; Δουλεψαν ποτε πηλοφόρι για να βγαλουν τα εξοδα τους; Κοιταξαν ποτέ κατάματα τον ανθρωπο που πουλαει μαντηλακια στο φαναρι; Με ζαλιζει το τσιγαρο που αγγίζει τα χειλι μου. Εξατμιση των σκεψεων μου εχει καταντισει. Καθε τζουρα και ενα γραναζι που παιρνει μπρος. Μηχανή περιεργη που ποτε δεν θα μαθουμε πως λειτουργει. Η εκπαίδευση δεν μας εξηγει πως να μαθουμε το χρησιμοποιουμε, δεν μας εχει μαθει να εκτιμουμε την ψυχη, στειρα και παλι στειρα γνωση. Αν αυτο που σε διδασκουν δεν ειναι το κλειδι που σου ξεκλειδωνει καθε πτυχη του ειναι σου πως να σε αγγιξει; Μειωσανε παλι τα εξοδα στην εκπαίδευση, αυξησανε τα κονδύλια στην προστασια του πολιτη. Μιλανε για προστασια και ποτε για ελευθερια. Γιατι δεν ειμαστε ελευθεροι, μην ξεγελιεσαι. Σιγουρα εχεις νιωσει την θηλιά στον λαιμο σου μπροστα σε ενα μπλοκο της αστυνομιας, σιγουρα καποια στιγμη θα φοβηθεις την αποφαση ενως δικαστή, σιγουρα έχεις αισθανθεί εναν κομπο μπροστα στην θεα ενως διαδηλωτή που τον "διδασκουν" τα πτυσσόμενα την αστυνομιας. Μην σταματας να ονιερευεσαι αλητη, αν σταματησεις θα σταματησω και γω, θα σβησει η ελπιδα... Θα νικησει το γαμημενο το συστημα. Εκφρασου οπως μπορεις, κα��ια λογοκρισια στην εκφραση της ψυχης, καμια λογοκρισια στο ειναι μου. Να πανε να γαμηθουν, βαρεθηκα να γραφω εδω. Δωστε μου εναν τοιχο, θελω να με νιωσει ο οδηγος που κοιταει τον τοιχο μου πισω απο το τιμόνι στον δρομο για την δουλεια. Θελω να γινω ο καφές καθε ψυχης που εχει αναγκη να νιωσει και μια ωθηση να αρχισει να βλεπει λιγο χρωμα στο γκριζο αυτου του αχαρου κόσμου... Καλημερα αδερφε, καλημερα αδερφη... Εχω ψυχη, έχεις ψυχη. Μην το ξεχάσεις ποτε, μην αφησεις πουε το τερας μεσα σου να κοιμηθει... ΚΑΛΗΜΕΡΑ