#στης πολης το γκριζο

[nati-kal]

Στης πόλης το γκρίζο

Ο ήλιος έδυσε άλλη μια μέρα

Και το φως του χάνεται στις πολυκατοικίες

«Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός...»

Σκέφτομαι προσπερνώντας τ' άδεια σοκάκια σκυφτός

Στα πεζοδρόμια σκιές σεργιανίζουν

Μέχρι που τη μορφή του σπιτιού τους αντικρίζουν

Άνθρωποι ρηχοί σε μία πόλη βουβή

Που απλώς προσμένουν το άλλο πρωί

Μια κοινωνία κατεστραμμένη από εγωισμούς και λάθη

Γιατί γι' αυτούς ένα μετρά, οι απολαύσεις και τα πάθη

Δεν έχουν συνείδηση του ποιοι είναι πια

Η προσωπική τους γνώμη έχει κάνει φτερά

Έτσι, λοιπόν, σιγανά ψιθυρίζω

Ένα στιχάκι μέσα στης πόλης το γκρίζο

Να μου θυμίζει πόσο εύκολα οι άνθρωποι χάνονται

Όταν τυφλά από άλλων απόψεις «πιάνονται»

«Ένα σημάδι από την πένα σου αναζητώ

Μα σταμάτησες να γράφεις κι είναι αισθητό το κενό»

[pame-salonika]

σε ψαχνω σε βρισκω στης πολης το γκριζο

[smolgothfuxk]

Δες με να χανομαι στης πολης το γκριζο