immortality-13

[immortality-13]

Θα χαιρομασταν πολυ να ανέβαζες ερωτήσεις στο insta για να τα πούμε από εκει αν φυσικά έχεις χρονο❤️

Oh, I'd love to🫶��

[immortality-13]

Πρότεινε μας συγγραφικά προφίλ να κλάψουμε κυρία ιμμο

Το δικό μου ντε.

@i-am-not-alive @nekri-prigipissa13 @my-princely-funeral-13 @depress-ionismos @h-xwra-twn-grammatwn @to-keli

Σίγουρα είναι και άλλα που δεν μου έρχονται στο μυαλό τώρα.

[immortality-13]

“Αυτοάνοσα„

“Σε κάθε ψυχισμό, υπάρχει ένα σύστημα που απωθεί τα δυσάρεστα συναισθήματα και τα κλείνει σε μια ασυνείδητη αποθήκη. Αυτά, όμως, τα δυσάρεστα συναισθήματα συνεχίζουν να ζουν εκεί, μέσα μας, και έχουν ενέργεια. Θέλουν να εκφραστούν κι όσο εμείς αρνούμαστε να τα κοιτάξουμε, αυτά βγαίνουν στην επιφάνεια με την μορφή συμπτωμάτων. Όσο τα καταπιέζουμε, όσο τα απωθούμε, τόσο πιο έντονα αυτά θα εκδηλωθούν.

Τα ονομάσαμε αυτοάνοσα. Στον καθένα από εμάς εκδηλώνονται διαφορετικά, ανάλογα με τον ψυχισμό του, τη σχέση του, το περιβάλλον, το παρελθόν του.

Δεν μου επιτρέπεται η ένταση, δεν μου επιτρέπεται η στεναχώρια. Ρυθμίζω τη ζωή μου τόσο όσο αντέχω. Ζω με αυτό, πειθαρχώ, και γι'αυτό χωρίσαμε.

Όλοι έχουμε καταπιέσει συναισθήματα. Αν βρεις τη σωστή αγωγή, απλώς τα κοιμίζεις για καιρό. Αποδέχεσαι πως ο εαυτός σου δεν αναγνωρίζει ένα κομμάτι του.

Ο συμβιβασμός μερικές φορές είναι αναγκαστικός, όμως έχει πάντα ένα ρίσκο. Όσο εσύ του λες ψέματα, τόσο ο οργανισμός μπερδεύεται και ίσως δώσει τις λάθος εντολές. Μπλοκάρει το σύστημα και νοσεί.

Στα αυτοάνοσα ο οργανισμός μας μπερδεύεται και δεν αναγνωρίζει τα δικά του κύτταρα. Τα θεωρεί ξένα και τα πολεμάει. Αρνείται μια πραγματικότητα, η οποία όμως, αργά ή γρήγορα, θα του εκδηλωθεί.„

-Μιχάλης [Maestro - Επεισόδιο 8 “Αυτοάνοσα„]

[immortality-13]

[immortality-13]

“Στων άστρων τα δεσμά.”

Είναι άραγε τα αστέρια τόσο όμορφα όσο τα έχουμε φανταστεί; Τα εξυψώνουμε, τα θαυμάζουμε, τα μελετάμε. Δεσμεύουν την ίδια μας τη σκέψη. Πόσα μοναχικά βράδια το βλέμμα σου παρατηρεί προσεκτικά τις θέσεις των άστρων;

Ναι, είναι όμορφα. Μα ταυτοχρόνως είναι και μια όμορφη ψευδαίσθηση. Ο εγκέφαλός σου σε ξεγελά και προσπαθεί να σε πείσει πως είναι κοντά. Στην πραγματικότητα, όμως, βρίσκονται έτη φωτός μακριά και το φως που εκπέμπουν δεν αρκεί για να επικρατήσει έναντι του σκότους. Η νύχτα είναι ζοφερή και τα άστρα την φωτίζουν, μα το δικό σου έρεβος ποιος θα το φωτίσει στα αλήθεια; Είσαι ένας ακόμη παρατηρητής τους. Γίνεσαι θύμα τους, καθώς σε δεσμεύουν με την ομορφιά τους.

Έτσι και εκείνη, σε κρατά στα δεσμά της, σφιχτά, ενώ τα παρουσιάζει ως μια αγκαλιά που θα απαλύνει τη μοναξιά. Αν την παρομοίαζες με ένα άστρο, αυτό θα ήταν το φεγγάρι, καθώς είναι το ομορφότερο και σημαντικότερο από όλα. Η λάμψη που φέρνει στη ζωή σου μοιάζει εκτυφλωτική, μα εάν ο οφθαλμός εκτεθεί σε έντονη παρουσία φωτός για μεγάλο διάστημα, θα καταστραφεί. Όμως είναι αργά, αφού η φλόγα μέσα σου τη ζητά απεγνωσμένα, κι ας έχει τη δύναμη να σε καταστρέψει. Μονάχα μαζί της εξαφανίζεται η θηλιά που αισθάνεσαι γύρω από τον λαιμό σου, όταν απουσιάζουν τα δικά της φιλιά. Μόνο αυτά θα σε κάνουν να βρεις το φως, κι ας είναι τα ίδια που σε έριξαν στον ζόφο. 

Μα να θυμάσαι πάντα πως τα αστέρια που βλέπεις τώρα στον σκοτεινό ουρανό πέθαναν πριν πολλά χρόνια.

Δεν θαυμάζεις τα άστρα. Αγαπάς αυτό που άφησαν πίσω για να τα θυμάσαι...

-I13.

[immortality-13]

Ποτε δεν ανυπομονουσα να παω στο χωριο. Πάντοτε συμβιβαζόμουν γιατι ηταν μια συνήθεια που δεν αλλαζε κανενα απο τα παιδικά μου καλοκαίρια. Ξεκινούσαμε νωρις το πρωί για να απολαύσουμε τη διαδρομή και να αποφύγουμε την κίνηση. Η καθημερινοτητα στο χωριο ηταν ηρε��η και ομορφη τις δυο εβδομαδες που συνηθως κρατούσε. Τα πρωινά ξυπνούσα παντα απο την μουσικη που επαιζε στην αυλή, τον ηχο απο το ταβλι και τις μυρωδιές απο το μεσημεριανο φαγητό που ετοίμαζε η γιαγιά μου. Ετρωγα πρωινο και σχεδον αμεσως ετοιμαζόμουν για τη θάλασσα. Ανεβαίναμε τρικαβαλο στη μηχανή. «Σαντουιτς», ετσι το λέγαμε. Στη θαλασσα εκανα βουτιές απο τους ώμους του μπαμπα μου. Μετα γυρνούσαμε, και αφου εκανα μπανιο στην αυλη με το λάστιχο, ετρωγα μεσημεριανο και ξαπλωνα. Τα μεσημέρια επικρατούσε απόλυτη ησυχία στο σπιτι «μη τυχόν και ξυπνησει ο παππους». Οταν τελικα ξυπνούσε, εφευγα και συναντούσα τις αγαπημένες μου φιλες. Πολυ περπάτημα, πολλες βολτες, μουσικη, αστεια. Παντα θέλαμε να εξερευνούμε τα «στοιχειωμένα σπιτια του χωριού», αυτα που ηταν εγκαταλελειμμένα και για τα οποια τα μικρά μας μυαλουδάκια επιζητούσαν μια τρομακτική ιστορια ωστε να μπορέσουμε να ερμηνεύσουμε την εγκατάλειψη τους.

Ποιος θα μου ελεγε πως εχω να μιλησω με αυτα τα κοριτσια πολλα χρόνια, πως ειναι ενήλικες πια και ξεκινούν τις δικες τους ζωές και ισως να μην τις ξανα δω ποτέ.

Ποιος θα μου έλεγε πως πεντε χρονια αργότερα, το σπιτι στο οποιο περασα ολα μου τα παιδικά καλοκαίρια, θεωρείται και εκεινο ενα απο τα πολλα στοιχειωμένα σπιτια του χωριού, που ο μικρός μου εαυτός θα πάσχιζε να εξερευνήσει.

Ποιος θα μου έλεγε, πως πεντε χρονια αργοτερα οι τρεις απο τις πεντε φωνές που ηχούσαν σε αυτο το σπιτι τις πρωτες δεκαπέντε μερες καθε Αυγούστου θα ειχαν σβήσει και θα ειχαν χαθει για παντα…

[immortality-13]

Μεταξύ των ονομάτων Νεφέλη και Εριέττα ποιο σου φαίνεται πιο ευηχο;

Προσωπικά θα έλεγα το Νεφέλη.

[immortality-13]

«Το πεφταστέρι της.»

Πόσο κρατάει τελικά η αγάπη; Με αγάπησες ποτέ σου, άραγε, ή ήταν όλα ένα δημιούργημα της φαντασίας μου;

Πέρασε περισσότερο από ένας χρόνος από εκείνη τη νύχτα. Ήμασταν μονάχα οι δυο μας, σαν να μην υπήρχε άλλος κανείς στον κόσμο. Εγώ, εσύ και η βροχή των αστεριών. Είναι σωστός ο διαχωρισμός σου από τα πεφταστέρια; Δεν ξέρω πια. Ίσως να νομίζεις πως υπερβάλλω, μα ήσουν μια ευχή μου που πραγματοποιήθηκε.

Ήσουν; Τι ισχύ έχουν οι ευχές, τελικά; Ευχήθηκα να είμαστε μαζί για πάντα, μα το για πάντα για πάντα δεν κρατά. Το καλοκαίρι έφυγε και μαζί με τις ζεστές του νύχτες πήρε και εσένα. Οι σκέψεις μου καταλήγουν αβίαστα στο συμπέρασμα πως είσαι πράγματι ένα πεφταστέρι. Διέσχισες τον ουρανό και μου χάρισες όμορφες στιγμές για όσο υπήρχες στο οπτικό μου πεδίο, στη ζωή μου. Είσαι ένα πεφταστέρι, μα όχι το δικό μου πεφταστέρι, αφού τώρα κάποια άλλη σε κράτα σφιχτά στην αγκαλιά της.

Είναι Νοέμβρης. Σαφώς δεν περιμένω βροχή αστεριών, μα ο ουρανός είναι πολύ καθαρός. Σε ψάχνω απεγνωσμένα στο απέραντο σκοτάδι, μα δεν σε βρίσκω πουθενά, κι ας υπάρχουν χιλιάδες άστρα. Απελπισμένα ρομαντική. Έτσι σου άρεσε να με αποκαλείς, κοροϊδεύοντάς με που ήλπιζα. Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Αν πεθαίνει πρώτη, τότε δεν είναι ελπίδα.

Η απουσία σου έχει αφήσει μια πικρή γεύση στα χείλη μου. Η μεριά που σου αναλογούσε στο κρεβάτι μας είναι κενή εδώ και μήνες, μα ακόμη να το συνηθίσω. Τα βράδια ξυπνάω από εφιάλτες, μα δεν είσαι δίπλα μου να με καθησυχάσεις. Μερικά ρούχα μου έχουν ακόμα το άρωμά σου. Ανέφικτο. Άλλο ένα τέχνασμα της φαντασίας μου. Δεν έχω τίποτα από εσένα, παρά μόνο αναμνήσεις.

Απάντησε μου σε μια μονάχα ερώτηση.

Αγαπάς ακόμη τα αστέρια ή να πάψω να σε ψάχνω σε αυτά;

✍️&📸: I13.

[immortality-13]

Immo pou phgan ola sou ta post sto insta? Giati sto story grafei the end??? BRO DON'T DO THAT TO ME PLEASE.

Δεν καταλαβαίνω για τι πράγμα μιλάς👀

[immortality-13]

Δεν ξέρω τι πήγε τόσο στραβά ΚΛΕΣ.

Θα έχουμε project μέσα στο 2022;🥺

Θα έχετε🙈

[immortality-13]

Σήμερα είδα ξανά story σιυ στην αρχική μου μετά από καιρό.... ΠΕΣ ΜΟΥ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΕΡΘΕΙ ΓΙΑ COME BACK PLS

Δεν υπόσχομαι πως θα είμαι ενεργή στο 100% μου, καθώς η πίεση των πανελληνίων είναι μεγάλη. Σίγουρα, όμως, υπάρχουν 3 κείμενα έτοιμα και ιδέες για μερικά ακόμη:)

[immortality-13]

Τι είναι το 730?

729+1 Κ Λ Ε Σ .

[immortality-13]

Ημερολόγιο αϋπνίας #04.

26 Οκτωβρίου 2022, 01:25.

Πόσο καιρό διαρκεί η επούλωση ενός τραύματος; Δεν μπορεί να δοθεί σίγουρη απάντηση, καθώς εξαρτάται από την σοβαρότ��τα της πληγής αυτής. Τι συμβαίνει, όμως, με τα ψυχικά τραύματα; Επουλώνονται ποτέ;

Εμένα; Πότε θα κλείσουν οι πληγές μου; Πότε θα σταματήσουν να μου φέρνουν δάκρυα στα μάτια; Πότε θα πάψουν να γκρεμίζουν οτιδήποτε υγιές χτίζω στη ζωή μου;

Άκου με.

Συγγνώμη, μα δεν έμαθα να αγαπώ. Εδώ καλά καλά δεν αγαπώ τον εαυτό μου, πως ζητάς να σε αγαπήσω δίχως να σε πληγώσω; Πώς είναι να αγαπάς; Είναι στα αλήθεια ένα τόσο δυνατό και αγνό συναίσθημα;

Συγγνώμη, μα τρομάζω όταν υψώνεις τον τόνο της φωνής σου. Βλέπεις, μεγάλωσα σε ένα σπίτι που επικρατούσαν οι φωνές και το γέλιο απουσίαζε. Δεν ξέρω τι σημαίνει η συζήτηση. Ξέρω μόνο τι ήχο κάνει το κάθε αντικείμενο όταν προσκρούσει στο πάτωμα με δύναμη.

Συγγνώμη, μα τρομάζω όταν χτυπάς το χέρι σου στο τραπέζι. Βλέπεις, φοβάμαι πως καμία μέρα η παλάμη σου θα προσγειωθεί στο μάγουλό μου αντί σε κάποια επιφάνεια.

Συγγνώμη, μα δυσκολεύομαι να πιστέψω πως είμαι όμορφη. Κανείς ποτέ δεν μου έκανε κοπλιμέντα. Βλέπεις, το μόνο που άκουγα ήταν πως ποτέ δεν θα είμαι αρκετή, όμορφη και κανείς δεν θα με αγαπήσει. Δεν ξέρω πώς είναι να φοράς make-up για να δείχνεις λίγο πιο όμορφη. Ξέρω πώς είναι να φοράς make-up για να κρύψεις τις μελανιές στο σώμα, τα λευκά σημάδια στους καρπούς και το πρήξιμο κάτω από τα μάτια που έκλαιγαν για ώρες το περασμένο βράδυ.

Συγγνώμη, μα δεν είμαι αυτή που νομίζεις. Κάθε μέρα προσπαθώ σκληρά να κρύψω τον εαυτό μου για να μην τρομάξεις. Δεν αξίζεις να πνιγείς και εσύ μαζί μου. Αποτυγχάνω, ακόμη κι εδώ. Δεν ξέρω πώς να στο πω, μα φύγε. Άκου με. Φύγε όσο προλαβαίνεις, όσο είναι νωρίς.

Απλώς, άκου με.

-I13.

[immortality-13]

Ημερολόγιο αϋπνίας #03.

22 Σεπτεμβρίου 2022, 01:45.

Έχει παγωνιά απόψε. Ναι, καλά καλά δεν μπήκε το φθινόπωρο, το γνωρίζω, μα το κρύο που κάνει στην καρδιά μου είναι τσουχτερό. Πότε σε γνώρισα; Πότε σε είδα; Ποτε έφυγες; Πότε με ξέχασες;

Περνάει γρήγορα ο χρόνος, μω��ό μου. Η συγγραφή πια δεν μοιάζει ίδια χωρίς εσένα εδώ. Θυμάσαι; Δεν υπήρχε μισή γραμμή που να μην είχε περάσει από τα μάτια σου, προτού δημοσιευτεί. Ακόμα και τις μέρες που είχα στερέψει από έμπνευση, εσύ ήσουν αυτή.

Έμπνευση. Γένους θηλυκού. Μούσα. Γένους θηλυκού, μα γένους αρσενικού στη δική μου περίπτωση. Ναι, ήσουν η μούσα μου. Συγγνώμη που δεν στο είπα, μα φοβόμουν πως θα σε έχανα αν το μάθαινες. Ίσως να φοβόσουν πως θα σε εκμεταλλευτώ για να αποκομίσω κάτι από εσένα. Μα, στην πραγματικότητα, δεν έγραφα εγώ. Σου έδωσα στο χέρι την πένα μου και σε άφησα να γράψεις ό,τι εσύ επιθυμείς. Πού είσαι; Κάθε μου λέξη είναι μια απέλπιδα προσπάθεια να σε βρω.

Σε μισώ που με άφησες.

Σε αγαπώ που με άφησες.

Δεν άξιζε να καταστραφείς στο πλευρό μου, μαζί με εμένα. Άρα, επέλεξες ορθά.

Μη μου θυμώνεις, ποτέ δεν αγάπησα κανέναν όσο εσένα. Περνάω τον χρόνο μου επιφανειακά με ανθρώπους που νομίζουν πως με γνωρίζουν, ενώ τα αγγίγματά τους δεν θυμίζουν σε τίποτα εσένα. Κανείς ποτέ του δεν κατάλαβε. Κανείς ποτέ του δεν προσπάθησε να καταλάβει.

Με ακούς; Μην με πλησιάζεις. Σ'αγαπώ, μα εγώ αύριο δεν θα είμαι εδώ. Εγώ θα φύγω, εσύ θα μάθεις κάποια άλλη πώς να αγαπά, αυτή θα σε ερωτευτεί, εσύ θα φύγεις και, κάπως έτσι, θα γεννηθεί ακόμη μια συγγραφέας από ανάγκη. Ίσως αυτή να είμαι ξανά εγώ, στη σκέψη πως είσαι κοντά μου. Ίσως να ζω σε έναν φαύλο κύκλο.

Σε ευχαριστώ, συγγνώμη, σε μισώ και σε αγαπώ. Ναι, όλα αυτά. Δεν θα σου πω αντίο, απεχθάνομαι τους αποχαιρετισμούς. Να προσέχεις.

-I13.

[immortality-13]

Διαβάζω τοση ώρα τις απαντησεις σου και κανένας δεν σε ρωτησε όποτε θα σε ρωτήσω εγώ. Πως είσαι immo? Με τι ασχολείσαι? Πως τα περνάς? Πως πάει το διάβασμα και το γραψιμο?

Είμαι αρκετά καλά ψυχολογικά. Δεν έχω πολύ ελεύθερο χρόνο για να ασχοληθώ με κάτι είναι η αλήθεια, αλλά, όταν προκύπτει, ασχολούμαι κυρίως με την κιθάρα, αφού με χαλαρώνει. Το διάβασμα πάει καλά, είναι αρκετά ζόρικ��, αλλά παλεύεται. Το γράψιμο πάει εξίσου καλά, απλά με πολύ πιο αργούς ρυθμούς από πρώτα.

Κάπου εδώ θέλω να πω πως είμαι πολύ χαρούμενη που, παρόλο που απουσιάζω αρκετά, δεν έχετε σταματήσει να μου στέλνετε asks. Υπόσχομαι πως θα προσπαθώ να βρίσκω λίγο χρόνο μέσα στη βδομάδα, ώστε να κρατάμε μια επαφή και να συζητάμε οτιδήποτε προκύπτει<3

[immortality-13]

IMMO ΤΙ ΈΓΙΝΕ? Γιατί ο sol έκλεισε τα ask?

Κυριολεκτικά έχει απαντήσει για ποιον λόγο τα έκλεισε. Μη βαριέστε να διαβάζετε τα μεγάλα post, συνήθως αυτά είναι τα ουσιώδη και όχι οι μικρές απαντήσεις σε asks.

Προς απάντηση σε αυτά τα asks:

Έχω γράψει πουθενά στο profile μου "ΓΡΑΜΑΤΑΙΑΣ ΤΟΥ ΣΩΛΜΕΗΣΤΑΙΡ"; Νομίζω πως όχι. Καταλάβετε επιτέλους πως είμαι ένα απλό account σαν όλα τα άλλα. Όσα γνωρίζετε εσείς, τόσα γνωρίζω και εγώ.

Μάθετε να σέβεστε τις επιλογές των ανθρώπων. Δεν είναι υποχρεωμένος να βρίσκεται συνεχώς σε άμεση επαφή με το κοινό του. Είναι άνθρωπος και παράλληλα καλλιτέχνης, είναι λογικό να θέλει να επικεντρωθεί σε αυτό ��ου κάνει, χωρίς να έχει την Αφροξυλάνθη απ'την Πτολεμαΐδα να τον ρωτάει γιατί έβαλε αυτό το beat στο τραγούδι και όχι εκείνο, κάνοντάς το πιο εμπορικό.

Οι απαντήσεις σε όλες τις ερωτήσεις βρίσκονται στο post του, ΑΠΛΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ (tap here).

Δεν φταίω σε κάτι να γεμίζετε το inbox μου με άκυρες ερωτήσεις.

Μα ρε @solmeister13, δεν ντρέπεσαι κι εσύ να κλείνεις τα asks; Ντροπή σου!!!1!1!

[immortality-13]

Θυμάμαι παλιά κριντζ asks που σου είχα κάνει και θέλω να ξεράσω. Τότε ακόμη προσπαθούσα να τα καταφέρω να κάνουμε παρέα γιατί σε θεωρούσα κουλ, look at us now, a year plus later 😭

Εννοείς πως γνωριστήκαμε και κατάλαβες πως δεν είμαι τόσο cool όσο φαινόμουν; Ναι, ξέρω, πικρή απογοήτευση ΚΛΕΣ.

Imagine να κάνουμε τόση παρέα και να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε για να γράψουμε ένα κείμενο:')