#αποδοχη

[eleftheria-pagkalou]

Η ελλειψη εμπιστοσύνης μεσα στο άμεσο περιβάλλον

«Ειναι λυπηρο κ δύσκολο να μην σε εμπιστεύονται οι δικοι σου ανθρωποι κ να νομιζουν οτι μονο οι ιδιοι ειναι άξιοι». Ενα προβλημα που παρα πολλοι ανθρωποι αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητα τους κ χρειάζεται ειδική ψυχολογικη προσεγγιση για να μην τους τραυματίζει ή καταστρέφει. Πολλές φορές εκείνος που δεν σε εμπιστεύεται ειναι εκείνος που εχει έπαρση κ νομίζει οτι ειναι καλύτερος ή ο σωστός. Ο…

[chterzidislaw]

Χρήστος Μ. Τερζίδης Δικηγόρος-Αναλαμβάνονται υποθέσεις Κληρονομικού Δικαίου

[leninqrad]

διάλυση ΣΥΡΙΖΑ πότε; 🫣

[nofuckinlabels]

2ος Σεπτέμβριος μακριά σου

Δυο περιστροφές της γης που μας βρίσκουν σε διαφορετικό σημεία του χάρτη

Μου λείπεις

Τον τελευταιο καιρο νιωθω πως σε βλεπω παντου

Νιωθω πως ολος ο κοσμος εχει καπου κρυμμενη την υπογραφη σου

Ισως απλως σε ψαχνω εμμονικα

Περασα τυχαια ξανα απο εκεινο το παγκακι που ημασταν μαζι σε εκεινη την περιοχη που δεν περιμενα ποτε να μας βρω

Ηταν ολα ακριβως οπως τα θυμόμουν

Υπηρχε ακομη χωρος για να αναπνευσουμε εκεί

Ακομη χωρος για να σε παρω απο το χερι και να σου πω να παμε στο σπίτι

Εγω ημουν εκει

Στεκομουν στο ιδιο παγκακι

Ετοιμη να επιστρεψω σπιτι

Ετοιμη να σε αποκοιμηθω στην αγκαλια σου

Οταν μενει στασιμος κανεις

Οι στιγμες ανακυκλώνονται

Ειμαι εθισμενη στις διαφορετικες σαρκωσεις σου που δημιουργει το μυαλο μου για να με κρατησει στην επιφανεια

Μια τραγικη παρθενογένεση

Προσπαθησα πολυ να αναγνωρισω την ιθακη μου σε καποιον αλλον

Καποιον που θα με λυτρώσει απο αυτην την αεναη επαναληψη

Καποιον που θα με κανει να μην παραπαταω απο την μια μερα στην επομενη

Γατζωμενη στο παρελθον

Νομιζω πως βρηκα τα βηματα μου στον νόστο

Νομιζω πως νιωθω ομορφη με εκεινο το μελαγχολικο βλεμμα στα ματια μου

Νομιζω πως ο πονος της απουσιας σου μου δινει βαθος.

Η μερα σημερα ειναι ποτισμενη στον καφε

Ολα θυμιζουν φθινοπωρο

Εκεινα τα δεντρα

Εκεινο το εγκαταλελειμένο αρχοντικο στην Κηφισια που κοιταζα παντα με την μητερα μου οταν πηγαιναμε για σχολικά ψωνια

Η υγρασια στην ατμοσφαιρα

Τα πορτοκαλι φωτα

Νυχτωνει νωριτερα και το μονο που σκεφτομαι ειναι εκεινοι οι στιχοι που ηταν κολλημενοι στο μυαλο μου το φθινοπωρο πριν σε γνωρισω

«Περπατω και νυχτώνει, αποφασιζω και νυχτωνει»

Ειχα εμποτισμενη μεσα μου μια πεισιθανατη διαθεση

Μια αποδοχη που μοιαζει με παραιτηση

Μου λειπεις

Μου λειπει η παιδικη μου ηλικια και μου λειπεις εσυ

Μου λειπουν ολα οσα εχασα και θυμαμαι με νοσταλγια

Πινω τις τελευταιες γουλιες εκεινου του καφε με κανέλα και σκεφτομαι πως οσο η απουσια σου με μεθαει και με πνιγει

Θυμιζει αγκαλια

Αναπνεω βαθιά

Μπορω να ονοματισω την μελαγχολια μου

[xehasmenesithakes]

Χάρη τι θα έλεγες σε αυτό το αγόρι της κοπέλας που συγκρίνει το στρατό με τη περιοδο..και εμένα μου το έχουν αναφέρει φίλοι μου α��όρια οτι νταξει και εμείς έχουμε 360 μερες στο στρατό και δν είστε μονο εσείς και κάτι τέτοιες πιπες..ρι θα ελεγες

Θα του ελεγα οτι ειναι προκλητικος και ηλιθιος.Στην ελλαδα δεν εχουν περασει 100 χρονια απο οταν εξισωθηκαν τα δικαιωματα των δυο φυλων.Γενικα στην ανθρωπινη ιστορια μετα την εμφανιση του αροτρου η γυναικα αντιμετωπιζεται ως υποδιεστερη.Εχουν φαει τοσο πολεμο οι γυναικες απο ολα τα μετωπα.Και ολα αυτα ειναι κοινωνικα.Θα του ελεγα οτι οριακα υποτιμαει ο ιδιος τη νοημοσυνη του οταν συγκρινει κατι βιολογικο οπως η περιοδος και η εγκυμοσυνη με κατι κοινωνικο οπως ο στρατος.Στο μεταξυ αλλο αστειο οτι 12 μηνες πινουν φραπεδες και ξυπνανε στις 6 και το παρουσιαζουν λες και ειναι το δυσκολοτερο πραγμα που χουν κανει στη ζωη τους μερικοι.Βιολογικα ενας αντρας δε μπορει να αντεξει το πονο που βιωνει μια γυναικα κατα τον τοκετο.Και γενικα βιολογικα η γυναικα ειναι πολυ πιο πολυπλοκη απο τον ανδρα…Γενικα απο οπου και να το πιασεις η κοινωνιαα εχει κακοποιησει ακραια το γυναικειο φυλο και ειναι απο τη βαση της φαλλοκρατικη.Θα του ελεγα οτι με τη σταση του και τη θρασυτητα του περα απο οτι ξεστομιζει μαλακιες γινεται εμποδιο στην αλλαγη.Γιατι το πρωτο πραγμα που πρεπει να γινει απο καθε αντρα ειναι η συνειδητοποιηση αυτων των γεγονοτων και η αποδοχη της ευθυνης.

[news-24gr]

ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΔΟΧΗ ΚΙ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΕΔΕΙΞΕ Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΤΗΣ ΥΠΕ ΣΤΙΣ ΟΙΝΟΥΣΣΕΣ https://news-24.gr/megali-apodochi-epitychia-edeixe-apologismos-tis-iatrikis-apostolis-tis-ype/

[music-is-my-lifesaver]

"Ειρωνεια"

Δε ξέρω πως να νιώσω βασικά ξέρω ότι μπορώ να νιώσω πολλά άλλα δε ξέρω πως να βάλω το στοπ

Πόσο περίεργη είναι η ζωή πια; Πόσο άδικη θα έλεγε κανείς η και ειρωνική

Πώς όλο αυτό το χρόνο νόμιζα ότι με έκανε να νιωθω έτσι ��πειδή είχα συναισθήματα αλλά όχι τελικά παρόλο που το ξεπέρασα μπορεί να με κάνει να ξανά ερωτευτώ στο λεπτό

Πόσο σπάνιο να βρεις κάποιον που όταν του μιλάς ηρεμεί η ψυχή σου

Που ενώ δε θες να μιλήσεις σε κανέναν σε κάνει να εξωτερικευσεις όλο το μέσα σου

Που ενώ είσαι τόσο χάλια ψυχολογικά σε κάνει να γελάς με μανία χωρίς προσπάθεια

Όμως τελικά ακόμα πιο σπάνιο είναι όλο αυτό να είναι αμοιβαίο

Είναι ειρωνικό να νιώθεις ότι βρήκες ότι χρειάζεσαι και να το ζεις μόνη σου.Ειναι ειρωνικό επίσης και ο άλλος να κυνηγάει κάτι άπιαστο χωρίς αποδοχη

Γιατί ειμαστε καταδικασμένοι να τρέχουμε πίσω από κάτι που δε μας θέλει

Πώς γίνεται να αισθάνεσαι ότι βρήκες το αλλο σου μισό και για εκείνον να είσαι απλώς άλλο ένα άτομο στη ζωή του Ειρωνία Ε; Τραγική θα έλεγα

Δεν ξέρω αν σε αυτή τη ζωή είμαστε μαζοχοι η απλώς άτυχοι εγώ μάλλον και τα δυο...

Μάλλον τελικά είναι κατάρα να είσαι άτομο που μπορεί να αγαπήσει τόσο έντονα μακάρι να μην ήμουν κατασκευασμένη έτσι ίσως έτσι κατάφερνα να ήμουν επιτέλους ευτυχισμένη

Αλλά τι είναι η ζωή χωρίς αγάπη και συναισθήματα?

Ειρωνεία....

[toshiro-shomashi]

Τι άλλο που εντάσσεται στα "ματαιόδοξα πράγματα" δεν κάνεις, πέραν των υλικών;

δεν με απασχολει η αποδοχη με οποιοδηποτε τροπο και δεν κυνηγαω μορφες διασκεδασης που θεωρω φθηνες ή που δεν μου ταιριαζουν. ειμαι εν γενει με τον εαυτο μου καιρο τωρα, μου φτανει και μου περισσευει

[magnoliagrandiflora]

Νομίζω πως το βλέπεις λίγο εγωιστικά. Δεν θεωρώ πως φταίει αυτός που δεν με θέλει. Απλά τυχαίνει να μην του αρέσω. Δεν χρειάζεται να μετρήσουμε ποιός νοιάζεται περισσότερο σε μια σχέση. Όλες οι σχέσεις έχουν μια δόση κτητικότητας μέσα τους και αυτό δεν είναι κακό. Έτσι δουλεύουν οι άνθρωποι.

Και εσύ ακόμα, όταν κάνεις μια σχέση έχεις να κερδίσεις κάτι από αυτό. Τόσο πλατωνικά όσο και σεξουαλικά.

Πάντως με το τελευταίο συμφωνώ. Πρέπει να το ξεχάσω και να προχωρήσω! Η λογική είναι σημαντική, σε αυτές τις περιπτώσεις.

Οοοχι δεν ειπα οτι φταιει αυτος. Αντιθετως ειπα φταις εσυ. Και εγω στην εμπειρια μου ανελαβα την ευθυνη που πληγωθηκα, δεν πρεπει να φερω τον αλλο σε δυσκολη θεση. Και εγω εχω απορριψει και οταν επεμεναν δεν κρυβω οτι ενιωθα απιστευτα αβολα. Τυχαινει να μην ειναι αμοιβαιο, στεναχωρια -> αποδοχη -> προχωράμε. Φυσικα και υπαρχει μια δοση κτητικοτητας σε μια σχεση δεν αμφιβαλλω, αλλα στην περιπτωση που δεν εχετε καν σχεση ειναι προβληματικη. Υποθετικα αν σου εδινε ευκαιρια με μηδενικη ελξη προς το προσωπο σου (το κανουν πολλοι), δεν θα κατεληγε καλα.

[taseisfugis]

να με κρατας αγκαλια

νομιζω ειναι η μονη στιγμη

που δεν αμφιβαλλω

για το αν υπαρχω

Αποδοχη - Ατεχνοι Παλιατσοι

[upofainomenos]

• Να μαθω να βαζω ορια στους ανθρωπους, ανεξαρτητα το ποιοι ειναι. Γονεις, φιλοι χρονων

• Οπου νιωθω λιγος, να φευγω χωρις εξηγησεις, κλαματα και ενοχες

• Να αγαπησω τον εαυτο μου νωρις

• Να νιωθω χαρουμενος με αυτο που ειμαι, με αυτα που μου αρεσουν, να μην νιωθω ενοχες που ακομα μου αρεσουν «παιδικα» πραγματα οπως games, anime , comics, Lego κλπ

• Να μπουκετωσω τον βλακα που προσβαλλε την γυναικα μου μπροστα σε παρεα απλα για επειδη ζηλευε και ηθελε να νιωσει σημαντικος

• ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΝΑ ΕΠΙΔΙΩΚΩ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΧΗ ΑΠΟ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ, ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΟΝΕΙΡΑ

Αν μπορούσες να ταξιδέψεις πίσω στο χρόνο και να συναντήσεις τον εαυτό σου και να του δώσεις μια συμβουλή.

Τι θα του έλεγες;

[clementine-kruczynski123]

"Στα 16 είπε στους γονείς της ότι είναι κορίτσι, την έκλεισαν σε ίδρυμα και της έβαζαν κρυφά τα φάρμακα στο φαγητό.

Στα 20 έμενε σε παγκάκια στην Αθήνα.

Στα 25 επέστρεψε στο χωριό να φροντίζει την άρρωστη μητέρα.

Στα 52, όταν πέθαναν οι γονείς της, άρχισε να ντύνεται με γυναικεία ρούχα και να παραγγέλνει φορέματα από περιοδικά του εξωτερικού.

Στα 63 τα παιδιά της γειτονιάς έμπαιναν στο σπίτι απ' το παράθυρο και τη λίντσαραν, τραβώντας βίντεο και ανεβάζοντάς τα στο ίντρενετ.

Στα 64 την ξαναέστειλαν σε ψυχιατρείο, εξαφανίστηκε, έμεινε αγνοούμενη για 2 μήνες και τελικά βρέθηκε στα αζήτητα ενός νοσοκομείου, νεκρή, έπειτα από την εγκατάλειψή της μετά από τροχαίο.

Στο σπίτι το ραδιόφωνο δεν σταματούσε ποτέ να παίζει τραγούδια...

Λάτρευε τον Χριστό, τη Μαρία Κάλλας και την Γκρέτα Γκάρμπο.

Το μαρτύριο τέτοιων ανθρώπων ποτίζει με πόνο όσα περιβόλια καταφέρουν και ανθίσουν για τις επόμενες γενιές. Είναι αυτό που μας δεσμεύει να σταθούμε ανυποχώρητοι απέναντι στους κανίβαλους του κόσμου, έως ότου τσακίσουμε για πάντα την κτηνωδία τους.

Η θλίψη μπορεί να είναι κομμάτι της ζωής, η βαρβαρότητα όχι".

Η Δημήτρης.

[kariwtakiki]

Όσο πιο σύντομα αντιληφθούμε πόσο μόνοι και κενοί είμαστε τόσο το καλύτερο. Τότε μόνο θα μπορέσουμε να είμαστε πραγματικά ελεύθεροι, γιατί θα ξέρουμε πως δεν υπάρχει κανένα νόημα και οφείλουμε στον εαυτό μας να συνεχίσουμε να πορευόμαστε.

Για κάποια αλλαγή, για κάποια προσφορά και κάποιο αντίκτυπο.

Όλα είναι άθλια.

Μαζί κι εμείς.

[wa-n-d-e-r-e-r]

πως αποδεχεσαι οτι ολα τελειωσαν οταν μεσα σου πιστευεις πως τιποτα δεν εχει τελειωσει?

[00111011]

🌸

[xehasmenesithakes]

Γραφω σε σενα ξανα,εχω συνηθησει να γραφω σε σενα,αν και ξερω οτι δεν εισαι δω πια να διαβαζεις τα γραπτα μου.Η απουσια σου ειναι μια πληγη που θα μεινει παντα ανοικτη.Δεν ξερω αν στο χω πει αλλα δεν θα συγχωρησω ποτε τον εαυτο μου για τον τροπο που σε εχασα,δεν ξερω γιατι παλι μιλαω για τα παλια.Αλλα με τρωνε απο μεσα,η σταση μου,το ποσο κατω απο το υψος των καταστασεων υπηρξα.Καθολου Χαρης εκ μερους μου,μια εκδοχη μου εχει μεινει εκει να μου το θυμιζει καθε μερα,το ποσο λιγος υπηρξα για μια φορα.Χαιδευω τον εαυτο μου και προσεχω την πληγη,δεν ειμαστε μια πραξη μας ειμαστε ολες δεν ειμαστε μια κουβεντα ειμαστε ολα οσα εχουμε πει.Ξερω ποιος ειμαι,μαθαινω γρηγορα ευτυχως δεν κανω τα ιδια λαθη δυο φορες.Η μανια μου να μαι σωστος στα παντα,οι φορες που το πεισμα μου δεν με αφηνε να σε αισθανθω,η αντιδραστικοτητα μου.Ολα τα εξεταζω ξανα και ξανα,βελτιωνομαι πραγματικα.Η βαθια αποδοχη του οτι ειμαι λαθος,πυροδοτησε την πιο δραστικη εξελιση που εχω βιωσει σαν ανθρωπος.Στο ονομα σου καθε μου προσπαθεια να γινομαι καλυτερος και ποτε δεν θα επαναπαυτώ,νιωθω οτι στο χρωσταω.Μακαρι να χα να σου δωσω περισσοτερα.Εχω τοσους δαιμονες να νικησω και τοσα βουνα που με περιμενουν να τα ανεβω αλλα δεν μπορω να παψω να σκεφτομαι ποσο ποναω που δεν ειμαι εκει να σε κραταω απο το χερι για να ανεβαινουμε τα δικα σου.Αλλα ισως ετσι ειναι η ζωη,απαιτει την γνωση της ατομικοτητας μας,του δρομου μας που δεν γινεται παντα να ναι κοινος.Μου λειπεις πολυ,δεν ξερω γιατι αργησα να το γραψω τοσο.Μου λειπεις με εναν τροπο που και να σε δω δε θα παψω να το αισθανομαι,ισως μου λειπουμε και οι δυο.Αν ειχα ενα μαγικο ραβδι θα τα πηγαινα ολα απο την αρχη..αλλα δεν ειμαστε στη χωρα των θαυματων.Το μονο που ελπιζω ο δρομος σου να ναι καλος οχι πολλες ανηφορες οχι πολλες βροχες,και με ξερεις…ποσο ονειροπολ��ς ειμαι,ισως μια μερα διασταυρωθει ξανα με τον δικο μου.