#Έντονα συναισθηματα

[music-is-my-lifesaver]

"Ειρωνεια"

Δε ξέρω πως να νιώσω βασικά ξέρω ότι μπορώ να νιώσω πολλά άλλα δε ξέρω πως να βάλω το στοπ

Πόσο περίεργη είναι η ζωή πια; Πόσο άδικη θα έλεγε κανείς η και ειρωνική

Πώς όλο αυτό το χρόνο νόμιζα ότι με έκανε να νιωθω έτσι επειδή είχα συναισθήματα αλλά όχι τελικά παρόλο που το ξεπέρασα μπορεί να με κάνει να ξανά ερωτευτώ στο λεπτό

Πόσο σπάνιο να βρεις κάποιον που όταν του μιλάς ηρεμεί η ψυχή σου

Που ενώ δε θες να μιλήσεις σε κανέναν σε κάνει να εξωτερικευσεις όλο το μέσα σου

Που ενώ είσαι τόσο χάλια ψυχολογικά σε κάνει να γελάς με μανία χωρίς προσπάθεια

Όμως τελικά ακόμα πιο σπάνιο είναι όλο αυτό να είναι αμοιβαίο

Είναι ειρωνικό να νιώθεις ότι βρήκες ότι χρειάζεσαι και να το ζεις μόνη σου.Ειναι ειρωνικό επίσης και ο άλλος να κυνηγάει κάτι άπιαστο χωρίς αποδοχη

Γιατί ειμαστε καταδικασμένοι να τρέχουμε πίσω από κάτι που δε μας θέλει

Πώς γίνεται να αισθάνεσαι ότι βρήκες το αλλο σου μισό και για εκείνον να είσαι απλώς άλλο ένα άτομο στη ζωή του Ειρωνία Ε; Τραγική θα έλεγα

Δεν ξέρω αν σε αυτή τη ζωή είμαστε μαζοχοι η απλώς άτυχοι εγώ μάλλον και τα δυο...

Μάλλον τελικά είναι κατάρα να είσαι άτομο που μπορεί να αγαπήσει τόσο έντονα μακάρι να μην ήμουν κατασκευασμένη έτσι ίσως έτσι κατάφερνα να ήμουν επιτέλους ευτυχισμένη

Αλλά τι είναι η ζωή χωρίς αγάπη και συναισθήματα?

Ειρωνεία....

[nofuckinlabels]

Είμαι στο Tumblr πολύ πρόσφατα, και δεν ξέρω αν είναι ευλογία η κατάρα.

Βλέποντας ένα blog είναι σαν να γνωρίζω κάποιον( η να γνωρίζω την έκδοση του εαυτό του που θα ήθελε να είναι), τουλάχιστον έτσι το αντιλαμβάνομαι.

Τώρα έπεσα και στο δικό σου.

Φαίνεται ότι εχεις περάσει πολλά.

Μπορεί να μην ξέρω ακριβώς τι, αλλά ο τρόπος που ��ποτυπώνεις τα γεγονότα μιλάει για το πόσο έντονα τα νοιώθεις.

��αι τώρα αγωνιώ, για κάποιον άγνωστο, αγωνιώ γιατι αξίζει περισσότερα. Περισσότερα που θέλω να του δώσω.

Αυτά τα περισσότερα που δεν έχουμε κάνει στην ζωή μας ακόμα, οι πλασματικές εικόνες που βάζουμε τα λάθος άτομα μέσα, και όλα αυτά που δεν έχουμε ακόμα φανταστεί καν.

Ένα ιδιαίτερα καταδικασμένο συναίσθημα .

Μολις ξυπνησα και ομολογω το καλυτερο δωρο

Κανε με φολλοου να γινουμε mutuals

Σε ευχαριστω παρα παρα πολυ.

Οντως ναι εχω περασει πολλα και ισως να σου πω να μην το καταλαβαινω γιατι πταν συμβαινουν σε εμας εχουμε χρονο να τα οικιοποιηθουμαι. Δεν με φοβαμαι παντως εχω νευρο και δεν θα σταματησω μεχρι να καταφερω αυτα που θελω γιατι ξερω οτι μπορω. Χαιρομαι απιστευτα πολυ που ταυτίστηκες με οσα ειδες στο ταμπλερ μου. Δεν θα αφησω οτι κακο συνέβη να με ορισει σε σημειο που θα γινει μοιρολατρικο αυτο αλλα ταυτοχρονα εχω μαθει να αγαπω τον πονο και το βαθος που προσφερει.

Υπαρχουν παρα πολλα κενα ατομα η αληθεια ειναι. Μαλλον καλυτερα ατομα που εχουν υποκυψει στους φοβους και εχουν αδειασει. Ο καθε ανθρωπος που θα γνωρισουμε ειναι η εκδοχη του στο μυαλο μας και οχι αυτος καθαυτος. Αυτο ενοχλει τους ερωτευμενους. Για αυτο εθελοτυφλουμε. Θα θελα καποια στιγμη να μιλησω για ολα αυτα . Για εκεινα που ξερω πως ειναι αληθινα

Κανενα συναισθημα δεν ειναι καταδικασμενο ωστόσο πιστευω πολυ σε μια τελεολογικη θεαση του κοσμου. Ακομα καο να παρατηρησεις τον τροπο που εχει φτιαχτει το ανθρωπινο σωμα θα το καταλαβεις αυτο. Ισως να σε πειθει για την υπαρξει καποιου δημιουργου χωρις να το δεσμευω και να λεω θεο. Τα συναισθηματα ειναι δωρα. Τον πονο εμαθα να τον διοχετευω σε τεχνη γιατι απο μικρη παρατηρησα οτι ειναι πανανθρωπινο συναισθημα

[xehasmenesithakes]

Θελω πραγματικά να δώσω τόση αγαπη σε έναν άνθρωπο, που μου την δίνει που η γενιά μας κατέστρεψε τον ρομαντισμό κι είναι όλοι της φάσης. Δεν λέω οκ αλλά άλλο να ζεις τον απόλυτο έρωτα.

Πάντα βουτάω όταν γνωρίζω κάποιο άτομο και καταλαβα με τη ψυχοθεραπεία πως το κάνω διότι γραπώνομαι τόσο πολύ σε ένα εκατοστό ένδειξης αγάπης που φοβάμαι μην φύγει και το χάσω μιας και το θέλω τόσο πολύ όποτε τα δίνω φουλ όλα με αποτέλεσμα τις περισοτερες φορες να μην δουλεύει γιατί στα αρχικά στάδια όσο έντονα και να είναι τα συναισθηματα δεν είναι ώριμη η σχέση όποτε χαλαει ή τα άτομα φεύγουν. Και ναι τώρα συμφωνώ πως καλύτερα είναι να το πας σιγά αρχικά να μάθεις καλά το άτομο αλλά και να είσαι σγρ ότι δεν είναι ενθουσιασμός κι ότι όντως το γουστάρεις. Αυτό κάνω πλέον βασικά με τα άτομα που γνωρίζω, απλά δεν παύει να έρχεται σαν σκιά τις νύχτες αυτή η ανάγκη του να έχω ένα άτομο αγκαλιά να λέμε βλακίες, να κοιμόμαστε μαζί, να δούμε ταινία. Μου λείπει. Μου λείπει να αγαπάω κάποιο. Μου λείπει να αγαπιέμαι. Κι αναρωτιέμαι γιατί να πρέπει να μετριάσω αυτά που νιώθω και να μην βουτηξω αλλά ξέρω γιατί, στο εξήγησα πιο πάνω, διότι συνήθως αν δεν υπάρχει ωριμότητα σε αυτό και σιγουριά όλοι φεύγουν. Ίσως να είναι ενθουσιασμός απλά για μένα δεν είναι έτσι διότι αν νιώθω τότε θα δώσω και προσπάθεια.

Νιώθω ότι ζητάω πολλά.

Ταυτόχρονα τα δυο κομμάτια παλεύουν μέσα μου, το ένα που βουτά συνήθως και το άλλο που μαθαίνει να μην το κάνει αυτό. Παλεύουν γιατί από τη μια υπάρχει αυτή η ανάγκη που από την άλλη άμα σκεφτώ με το άλλο σκεπτικό ε δεν θέλω να κάθομαι να εξαρτώμαι από κανέναν, να μη περιμένω κανένα για αγαπη, να είμαι οκ και χωρίς ένα άτομο στην αγκαλιά το βράδυ, να μην βασίζομαι τέλος πάντων σε ένα δεύτερο άτομο για να πάρω αυτά που αναζητώ, όμως αυτό το ‘δώσε το εσυ στον εαυτό σου, αγαπά εσυ τον εαυτό σου’ ε κούρασε πια.

Ίσως να θέλω απλά παρέα; Διότι δεν θα με χαλούσε η συντροφιά το βράδυ να είναι από ένα κολληταρι όμως δυστηχως τα κολλητάρια μου είναι θάλασσες μακριά. Αλλά και στη ρομαντική έννοια το αναζητώ. Πιάνω τον εαυτό μου να μιλά με ένα καινούριο άτομο και με το που πάει το άτομο αυτό να κοιμηθεί να αναζητώ ξανα τη παρουσία για συντροφιά μεστη βράδυ, να λέω αχ μα γιατί πήγε τόσο νωρίς τι καλά που θα ητνα να μιλαμε.

Αλλά τελοσπαντων έχω τόση αγαπη να δώσω και δύσκολα βρίσκεις άτομο που να θελει το ίδιο η να προσπαθήσει μεστη σχέση

Ξερεις τι,θα σε γειωσω λιγο,για αρχη κατ εμε αυτο που λενε οτι ειναι λαθος εποχη και εχει χαθει ο ερωτας,αυτο δεν το πιστευω.Ο ερωτας υπαρχει μεσα στην ανθρωπινη φυση,ναι δεν τον βιωνουν ολοι ποτε δεν τον βιωναν,εχουμε αναγκη να ωραιοποιουμε το παρελθον.Δεν ειναι ετσι ομως.Το παθος ειναι στη φυση μας,ο ερωτας ηταν και θα ειναι προνομιο τον τολμηρων ,και ο υγιης ερωτας που υπερβαινει τον εαυτο του και γινεται αγαπη,δηλαδη ο ερωτας στην απολυτη μορφη του,αυτο ειναι για ακομα λιγοτερους,δουλεμενους ανθρωπους με μεγαλα στομαχια που υπερβαινουν το εγω τους.Η επιθυμια και η αναγκη ειναι δυο τελειως διαφορετικα πραγματα.Ο ερωτας δεν μπορει να ειναι ποτε υγιης οταν δημιουργειται απο αναγκη.Πολλοι ανθρωποι δημιουργουνε την πλανη του ερωτα για να καταφερουν να αντιμετωπισουν τη πραγματικοτητα ή να κρατησουν το μυαλο τους απασχολημενο χωρις να εχει μεγαλη σημ��σια το προσωπο.Αλλοι παλι νιωθουν μονοι και απο αναγκη πιανονται απο ενα προσωπο και πανω σε αυτο προσπαθουν να δημιουργησουν την πλανη του ερωτα απο την αναγκη για ενωση.Καταλαβαινω τη μοναξια και την αναγκη σου για συντροφια και αγαπη και ειναι πολυ ανθρωπινη και την εχω βιωσει.Θυμαμαι μικροτερος και πιο απειρος να λειτουργω στο κεφαλι μου με την ιδεα οτι εγω δεν αγαπαω εμενα οποτε θα αγαπησω εσενα και εσυ θα αγαπησεις εμενα και θα γεμισουμε ο ενας τον αλλο.Αλλα αυτο στην πραγματικοτητα πασχει..Αν δεν μπορεις να τροφοδοτείς τον εαυτο σου ,η αναγκη θα ειναι αυτη που θα σε κινει οχι ο ερωτας.Πολυ ενδιαφερον ειναι οτι αντιστοιχα ανθρωποι που ειναι αυταρκεις και μπορουν να τροφοδοτουνται απο τους εαυτους τους,δειχνουν αποστροφη απο τον ερωτα,ισως απο φοβο ισως γιατι τους ειναι πολυ σημαντικη η ισορροπία τους.Αλλα στην πραγματικοτητα ο ερωτας μπορει να υπαρξει μονο σε αυτο το state of mind.Οτιδηποτε αλλο είναι απομίμηση ερωτα και αναγκη.Το ξερω οτι ακουγεται μπαναλ αλλα πιστευω φουλ αυτο που λενε οτι αν ψαχνεις την αγαπη της ζωη σου ,ξεκινα να κανεις τα πραγματα που αγαπας και θα σε βρει αυτη.Ειναι ομορφο που εισαι ρομαντικη ψυχη και γω ειμαι πιστευω αλλα ο ερωτας δεν ειναι το α και το ω της υπαρξης μας ,ειναι ενα πολυ ωραιο κομματι της αλλα υπαρχουν αλλα τοσα.Μην ξεχνας οτι εχεις την ατομικοτητα σου,κανενας δεν θα μπορεσει να σε αγαπησει παραπανω απο οτι αγαπας εσυ τον εαυτο σου.Η αγαπη για τον εαυτο μας ειναι το ταβανι στο τι μπορουμε να δωσουμε και τι μπορουμε να λαβουμε,γιαυτο οταν δουλευεις εσενα αναπτυσσεσαι προς ολες τις κατευθυνσεις.Αν θες να δωσεις ,ξεκινα με το να δωσεις σε σενα και οσα θες θα τα βρεις οταν παψεις να τα ψαχνεις απο αναγκη.

[monimoxaos]

Κορόμηλα

Κορομηλα που πέφτουν ώριμα από δέντρα

Άνοιξαν οι ουρανοί σήμερα και τα φεγγάρια ραγισαν

Μένω να αναρωτιέμαι φορές αν αντέχω τον πόνο

Αυτός σιγουρα αντέχει εμένα,είναι χρονιά φίλος

Έχω κάτι αναμνήσεις ασημένιες και χρυσές, αφημενες δίπλα από τη στάχτη στο τραπέζι μου

Δεν τις αποχωρίζομαι, σαν να ναι το μόνο που με κρατάει κοντά σε έναν άλλο εαυτό αγαπητό,χαρούμενο.

Κάτι μικρές στιγμές κουρνιαζουν σαν πουλιά στα καλώδια που βλέπω έξω από το παράθυρο.

Κάτι λάθος λέξεις,κάτι υψωμενα τείχη,κάτι έντονα συναισθηματα κάτι κήποι μαραμενοι.

Ο εγωισμός σου ροζ σουγιας που στρίβεις μέσα στο στήθος μου.

Το αίμα που κυλάει μου θυμίζει πως είμαι ζωντανός

Σ ευχαριστώ γι αυτό.

Άλλη μια φορά που τρέχω χωρίς προορισμό.

Με μισώ γι αυτό.

Κουράστηκα.

[psychotiko-epeisodio]

Μπαίνοντας σε σχέση με έναν νάρκισσο.

Είναι λίγο πιο γοητευτικοί και όχι τόσο όμορφοι.Τους ξεχωρίζεις απτό πλήθος,σε μαγνητίζει αυτό το κάτι διαφορετικό που εκπέμπουν.

Ξέρουν ακριβώς πώς να σε προσεγγίσουν.Ακριβως τι να σου πουν,ακριβώς πώς να σου φερθούν έτσι ώστε να σου τραβήξουν το ενδιαφέρον,να σε εντυπωσιάσουν.

Εισχωρούν μες το μυαλό σου και μετατρέπονται λεπτομερώς σε όλα όσα θέλεις,ψάχνεις και αναζητάς από μια σχέση.

Εσύ πλέεις σε πελάγη ευτυχίας.Οχι γιατί είσαι αφελής,αλλά γιατί αυτή είναι η δουλειά τους.Εχουν εκπεδευτει σε αυτό τόσο καλά,που όσο έξυπνος και αν είσαι δεν μπορείς να καταλάβεις ότι είναι θέατρο .

Και έτσι λοιπόν είναι η αρχή.Νιωθεις τυχερός,μιλάς στους γύρω σου με καμάρι για το λαχείο που σου έτυχε.Και εκεί είναι που την πάτησες.

Μόλις αντιληφθεί ο Νάρκισσος ότι σε κέρδισε,εκεί είναι που θα σε τσαλακώσει.Θα γίνει ο χειρότερος σου εφιάλτης.Θα βγάζει επάνω σου όλες του τις ανασφάλειες,τα κόμπλεξ,θα κάνει τα πάντα για να σου προκαλεί έντονα συναισθηματα γιατί τρέφεται μέσα από αυτό.

Δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι σε πληγώνει,γιατί για αυτόν είσαι ένα αντικείμενο.Υπαρχεις μόνο για να εξυπηρετείς τις ανάγκες του και σου συμπεριφερεται λες και τον έχεις ανάγκη.

Όταν προσπαθήσεις να επικοινωνήσεις αυτό που αισθάνεσαι,η όταν θυμώσεις,θα ηρεμήσει.Θα ξαναγίνει αυτός ο γλυκός και τρυφερός άνθρωπος που γνώρισες στην αρχή και εσύ θα μπερδεύεσαι λέγοντας 'ελα μωρέ δεν είναι και τόσο κακός τελικά".

Όσο καιρό μείνεις,τόσο μεγαλύτερη θα είναι η πλύση εγκεφάλου που θα σου κάνει και τόσο πιο δύσκολο θα είναι να φύγεις μετά.Εχει εναν ιδιαίτερο τρόπο να σε τουμπαρει και να σε κάνει να νιώσεις ενοχές μόλις πας να βρεις το δίκιο σου.

Καλό είναι να το αποφύγεις απτην αρχή.Το πως είναι απλό.Εγω έχω πάντα αυτό στον νου μου:

Όποιος έρχεται με μεγάλα λόγια φεύγει μουγκός.

Μην μπεις καν στο τρυπάκι να προσπαθήσεις να τον αλλάξεις.Δεν θα το κάνει.Εσυ θα αλλάζεις.Μερα με την μέρα θα σε κάνει όμοιο του και όταν πια δεν έχει να πάρει κάτι άλλο από εσένα,θα φύγει για να βρει το επόμενο θύμα του.

[cynthesiscult]

Ολα όσα κάποτε νιώσαμε για έναν άνθρωπο, τα έντονα συναισθηματα, οι σκεψεις, οι αναμνήσεις και οι μικρές στιγμές, τα βλέμματα και οι γρήγοροι χτύποι της καρδιάς. Όλα αυτά που πηγαίνουν; Και η ‘αγάπη’; Που πάει η αγάπη; Ή μήπως στην τελική είναι κι αυτό μια ψευδαίσθηση;

draft

[mexicaniko--gketo]

Και όμως, ακόμα και τώρα 04.58 το πρωί, η σκέψη μου είσαι εσύ. Η σκέψη μου είναι αυτό το γαμώτο, το γιατί γίναμε έτσι, γιατί μας έφαγε η ρουτίνα, γιατί μας κάναμε σκατά. Είναι τόσο μελό αυτό, δε συνηθίζω να γράφω μελό, αλλά να είδες ακόμα και μέσα στις εξαιρέσεις είσαι εσύ. Πάλι εσύ. Μπορώ να σου προσάψω τόσα πολλά που μου έκανες λάθος, που μου γάμησες την ψυχή αλλά η διαφορά μας είναι πως εγώ ξέρω πως ήμουν λάθος, ενώ εσύ βλέπεις μόνο αυτά που έκανα εγώ λαθος, και όμως... Πήγε 5 το πρωί και συνεχίζω και γράφω για εσένα. Ύστερα από λίγους μήνες, από μήνες που εσυ προχωρησες αλλα εγώ είμαι ακόμα ��δώ, 400 χλμ μακριά να πιστευω πως όλα θα μπορούσαν να ήταν ένας μικρός εφιάλτης και σε λίγο θα ξυπνήσω. Άσχημο να πέφτεις για υπνο με την ελπίδα ότι θα ξυπνήσεις και όλα θα είναι όπως πριν. Άσχημο στη ζωή σου να περιμένεις να αλλάξει κάτι που ξέρεις ότι τελικά δε θα αλλάξει. Ασχημο να περιμένεις... Αλλά κοίτα περιεργα πλάσματα που είμαστε εμείς οι άνθρωποι, εξακολουθούμε να περιμένουμε, να περιμένουμε κάτι που ξέρουμε ότι δε θα γίνει ποτέ. Δεν μπορω να σε κρίνω ομως, καμια επιλογή σου δεν μπορούσα να κρίνω, και ούτε θα μπορέσω ποτε. Μπορεί στην παρέα να σε βρίζω, να το παίζω κουλ... αλλα μονη μου; Μονη μου εξακολουθείς να παραμενεις αυτη η ωραια ιδέα που είχα στο μυαλό μου την πρωτη φορά που σε είδα, την πρώτη φορα που με κοίταξες, την πρώτη φορα που κατι μου είπες και εγω απλα σου πέταξα το αμήχανο γελακι. Να μένω κολλημένη στο συναίσθημα που ένιωσα εκείνη τη φορά. Δεν μπορώ να πω πολλά το σίγουρο είναι ένα: Τοσο έντονα συναισθηματα τα ζούμε μια φορά, και πλέον δεν ξερω αν θα μπορούσα να σε ευχαριστήσω που με εκανες να το ζήσω αυτο, γιατί ήθελα να είμαστε μαζί. Ηθελα τωρα να μπορώ να στο πω αυτό και να σε βλέπω στα ματια.. Αλλα δεν εισαι εδω, και ίσως ποτέ να μην ησουν... Καληνύχτα λοιπόν. Ωρα 05:09 το πρωι, με εσενα να κοιμασαι και με εμενα να μένω ξυπνια με αυτές τις σκέψεις μου.

[aautokatastrefomai]

Κενό

Τόση μοναξιά,

Τόση ανασφάλεια,

Είναι ώρες που απορώ αν ο νους διαθέτει χώρο για τόσα συναισθηματα,

Αν το σώμα αντέχει τόσα πολλά.

Και, παρόλο που είναι αμέτρητα, έντονα όλα τους,

Αυτο που νιώθεις στην τελική είναι ένα απέραντο κενο, ένα τίποτα.

Πονάς, κλαις, απελπίζεσαι και παλι απ’την αρχή.

Να’χε ο καιρός σταματημό, να έκανες μια μικρή στάση έστω.

Να γέμιζες λίγο το κενο σου,

Να στολιζες λίγο το βασίλειο σου

Με φωτεινά, αναζωογονητικά συναισθήματα.

Να έκρυβες για λίγο όλο το χάος μέσα σου,

Γιατί τώρα,

Το χάος σε παίρνει μαζί του·

Κι ενώ ένιωθες ένα τίποτα,

Γίνεσαι ένα τίποτα.

@aautokatastrefomai

[oloi-pligonoun]

❌έντονα συναισθηματα❌

[ddeliball]

Μου έβγαλε στα προτεινόμενα έρωτας και αγάπη και σκέφτηκα εσένα.. Έτσι έκανα ένα από τα πολλά ποστ ριμπλογκ που μιλάνε για αυτό το συναίσθημα που μου δημιουργείς. Αν λέγεται έτσι... Δεν ξέρω ίσως είναι κάτι πιο δυνατό, Ίσως όχι, Ίσως είναι ο ορισμός του, δεν ξέρω. Δεν ξέρω πώς λέγεται, αν υπάρχει και αν είναι "φυσιολογικο" αυτό που νιώθω. Ξέρω πάντως ότι εμείς δεν είμαστε σίγουρα φυσιολογικοί. Πόσο δυνατή πρέπει να είναι μια σχέση για να επιβιώσει μέσα στον χρονο; Εμείς πως τα καταφέραμε πριν καν την δημιουργήσουμε αγάπη μου; Θέλω αλήθεια να γράφω για εσένα μέρες ολόκληρες Αλλά όσα και να πω πάλι τίποτα δεν θα λέω. Όσα και να πω τίποτα δεν θα καταφέρει να περιγράψει πόσο υπέροχος άνθρωπος είσαι. Αλήθεια κάποιες φορές σκέφτομαι ότι μπορεί και να μην είσαι από εδώ.. Να μεγάλωσες κάπου αλλού ιδανικά και να θες να δώσεις σε όλους την καλοσύνη που σου έδωσαν και σου έμαθαν.. λες και μόνο με αυτή μεγάλωσες, αποκομμένος από τον κόσμο στον οποίο ζούμε. Άλλες φορές σκέφτομαι ποσο δύσκολα έχεις περάσει και έχεις φτάσει εδώ. Πόσο θες να δώσεις όσα δεν σου έδωσαν ποτέ και συνεχίζεις. Σε πόσους θες να είσαι δίπλα και ας μην είσαι στον ίδιο σου τον εαυτό. Πόσο θες να βοηθάς τους άλλους, βάζοντας εσένα στην άκρη. Αλήθεια, μάτια μου, άνθρωποι σαν εσένα δεν γεννιούνται κάθε μέρα. Ή μαλλον δεν επιλέγουν να γίνουν έτσι.. Κανείς μα κανείς δεν θα διάλεγε να προστατεύσει τον διπλανό του και όχι τον εαυτό του. Κανείς εκτός από εσένα. Σου αξίζουν τα καλύτερα, Σου αξίζει να ανταμοιφθεις για όσα έχεις προσφέρει σε όλους αν και καμία ανταμοιβή δεν θα ήταν αρκετή. Σου αξίζει ένα τεράστιο ευχαριστώ, μια αγκαλια, όλες οι αγκαλιές του κόσμου. Σου αξίζει να έχεις δίπλα σου τα καλύτερα άτομα, που θα νοιάζονται για εσένα, Θα σε στηρίζουν, θα σε αγαπάνε, θα σε βρίζουν, θα σε φροντίζουν, θα σε βαράνε, θα περνάνε ώρες μαζί σου προσπαθώντας να σε βοηθήσουν σε ότι εσύ θες (Ή και δεν θες). Σου αξίζει κάποιος που θα σε κάνει να βγάλεις όλο το σκοτάδι από μέσα σου (όπως το χαρακτηριζεις και εσυ) και θα το κάνει φως. Που θα σου πιάσει το χέρι όταν πέφτεις και θα σου πει έλα θα τα καταφέρουμε μαζί, είσαι δυνατός. Κάποιος που θα σε κάνει να καταλάβεις πόσο ικανός είσαι, σε κάθε τομέα. Σου αξίζει να χαμογελάς και κανείς μα κανείς να μη στο στερήσει ποτέ αυτό. Συγγνώμη για όσες φορές σε έκανα να νιώσεις άσχημα, να νιώσεις ότι δεν είσαι αρκετός, ότι έχεις την οποιαδήποτε αδυναμια. Συγγνώμη που δεν ήμουν εκεί όταν με χρειάστηκες, όταν είχες ανάγκη κάποιον να μιλήσεις και βυθιζοσουν στις σκέψεις σου. Συγγνώμη μωρό μου που δεν είμαι επαρκής, που σε ζαλίζω με τα δικά μου, που εκείνη την μέρα που ένιωθες άσχημα και ήθελες εγώ να νιώσω καλύτερα δεν σε βοήθησα. Συγγνώμη για κάθε μέρα που ο λόγος που δεν ένιωθες Καλά ήμουν εγώ. Σου αξιζουν τα καλυτερα και είναι ανεπίτρεπτο ο οποιοσδήποτε να επιδιώξει να τα στερήσει από κάποιον σαν εσένα. Από κάποιον που το μόνο που τον νοιάζει είναι να είναι καλά αυτοί που αγαπάει και νοιάζεται, και ας μην είναι ο ίδιος. Από το χρώμα στον μουντό μας κόσμο, από την μουσική στην σιγή που επικρατεί, Από το φως στο σκοτάδι, από το ποίημα ανάμεσα στα πεζά, απο το λουλούδι μεσα στ��ν λάσπη. Από εσένα μωρό μου. Σου αξίζουν τα καλύτερα, ξαναλέω μήπως και το καταλάβεις. Είσαι ξεχωριστός. Είσαι ξ��χωριστός για όλα τα παραπάνω. Είσαι ξεχωριστος επειδή κάνεις άλλους ανθρώπους να νιώθουν ξεχωριστοί. Ήρθε η ώρα να νιώσεις και εσύ.. Τώρα είμαστε μαζί αγάπη μου. Όλα μαζί θα τα περάσουμε, τα εύκολα και τα δύσκολα. Όσα προκύψουν, όσα είχαν προκύψει. Θα περνάμε μαζί κάθε δύσκολη μέρα, κάθε δύσκολη νύχτα. Θα γελαμε, θα κλαίμε. Θα δημιουργούμε αναμνήσεις, μαζί. Όσο υπάρχει το "μαζι" αγάπη μου δεν θέλω να σε φοβίζει τίποτα. Νομίζω ότι λέω πολλά άλλα.. Δεν νιώθω συχνά τόσο έντονα (μαλλον συναισθηματα; δεν ξερω) ψυχοσωματικά όταν λέω την λέξη "μαζι". Γιατί καλύτερο μαζί από το μαζί σου δεν υπάρχει.. δεν υπήρξε και ούτε θα υπάρξει ποτέ.

Α και θελω να ξερεις οτι δεν θα επιτρέψω να χαθεί κάτι τέτοιο, Ούτε να σε πληγώσει ή να σε στεναχωρησει κανεις από εδώ και πέρα. Το μόνο που θα επιτρέπω είναι να μου λες ότι σε απασχολεί και να το συζητάμε. Να το λύνουμε ή να το κάνουμε πιο εύκολο, πιο όμορφο. Σαν εσένα.. Τέλος πάντων ας μην σε κουράζω άλλο με λόγια.. Θα το δεις στην πράξη. Να ξέρεις, ότι χρειαστείς, όποτε το χρειαστεις είμαι δίπλα σου, Και ας μην με βλέπεις όλες τις φορές. Να ξέρεις ότι πλέον έχεις όντως κάποιον εδώ που μπορείς να λες τα πάντα. Να ξέρεις ότι σ'αγαπώ, μην αφήσεις τον κόσμο που ζούμε να σε αλλοιώσει, κρατα το διαφορετικό, το ξεχωριστό που έχεις και θα το εξελιξουμε μαζί.

Είσαι ότι καλύτερο, καλό σου απόγευμα.

(Αφού θα είναι μαζί μου, σίγουρα καλό θα είναι)

FV till I die

"Γάλα και Μέλι" Rupi Kaur

[strangecolourblue]

Άρα άμα μια κοπέλα θεωρεί ότι το αγόρι της την έχει απατήσει χωρίς αυτός να έχει δώσει κάποιο σημάδι απλά το αισθάνεται πολύ έντονα τ συμβαίνει;

Καλό είναι να του εκφράσει τα συναισθηματα της και να μην τα κρατάει μεσα της αρχικά... ισως αυτο το ένστικτο πέσει εξω και ανησυχεί άσκοπα