#ειχα περασει μια φαση που ημουν καπως

[leninqrad]

διάλυση ΣΥΡΙΖΑ πότε; 🫣

[skilopsaros]

Εσύ δεν μας είπες, κανένα κουτσομπολιό?

Ε παντα κατι εχουμε, αλλα δεν το ακουσες απο εμενα. Δεν εγινε σε εμενα αυτο, θα το ακουσεις απο τεταρτο χερι, γιατι το ειπαν οι γειτονες στον παππου μου και μετα το ειπε στην μανα μου και μετα το εμαθα εγω.

Λιγο backstroy. Οταν ημουν μικρος, πηγεναμε διακοπες σε ενα εξοχικο σπιτι του παππου μου. Ειναι που λες μια παραλια, γεματη βιλες απο πλουσιους. Ειναι εκει ενα καμπινγκ, βιλα τεραστια, βιλα τεραστια, βιλα τεραστια, μια πολυκατικοια που λες και την εχεις παρει απο το κεντρο της αθηνας και την εχεις βαλει πανω στην θαλασσα, βιλα τεραστια, βιλα τεραστια, κλπ...

Εχει λοιπον ο παππους μου ενα διαμερισματακι στην πολυκατοικοια, και πηγεναμε καθε καλοκαίρι. Ο αλλος κοσμος της πολυκατοικιας ειναι ο,τι να'ναι. Ειναι ενα random sample του πλυθησμου που εχει βγαλει οτι μπορεις να φανταστεις... Οχι δυστιχως κοσμο με τον οποιο θα μπορουσε καποιος λογικος να περασει χρωνο, αλλα αν ηταν τετοιος κοσμος δεν θα ειχα κουτσομπολιο να σου πω.

Ισως ο χειροτερος απο τους γειτονες αυτους ηταν ενας τυπος απαισιος. Ειχε μια γυναικα και τρια παιδια, στους οποιους ολους συμπεριφεροταν χαλια. Παραδειγμα να ερχεται κατω στην παραλια που καθοντε ολοι, και να λεει της γυναικας του που ειναι ηδη εκει και καθεται, 8 μηνες εγκειος, να παει να του φερει καρεκλα. Ορθιος αυτος, καθιστη αυτη, συκωνεται να παει να του κουβαλισει καρεκλα. Εγγειος η γυναικα. Ειχε χασει την περιουσια του ολη στα καζινο, σε φαση ειχε παρακαλεσει η γυναικα του σε καποια φαση τους γωνεις μου και αλλα ατομα απο την πολυκατοικια να πανε μαζι τους στο καζινο, μηπως και φευγοντας ερχοταν και αυτος απο ευγαινια και δεν καθωταν ολο το βραδυ (καθησε ολο το βραδυ απλα αφησε την γυναικα του και τους αλλους να φυγουν μονοι τους). Ειχε επισεις απο οσο εχω ακουσει μπροστα σε ολους κατω στην παραλια αρχισει να βριζει την γυναικα του και να την αποκαλει βρωμιαρα και να της λεει για αυτο δεν σε πηδαω.

right, backstory done, you got context, onto the new things:

δεν εχουμε παει εκει εδω και 7 νομιζω χρωνια. Μας λεει λοιπον ο παππους μου, κουτσομπολιο το πρωτο, χωρισε αυτος με την γυναικα του. Α ωραια ειπαμε ολοι μπραβο.

Εχει ερθει στην πολυκατοικια με αλλη γκομενα. Μια καινουργια. Και ειχε και το μικροτερο παιδι, που τωρα πρεπει να ειναι δεκα χρονων. Και η καινουργια του γκομενα εχει και ενα πιτ μπουλ. Δεν καταλαβαινω πως γινεται να τον ειδε καποια και να εγινε γκομενα του, αλλα τι να πω i digress.

Μαθενουμε λοιπον οτι ηταν κατω στην παραλια και επεινε πολυ, ειχε γηνει λιαρδο. Η γκομενα να ειναι πανω στο σπιτι, το παιδι στην θαλασσα να παιζει. Ανεβενει πανω, και αρχιζει να τσακωνεται με την γκομενα. Φωνες σαματας κακκο, φασαρια γενικα. Σε καποια φαση δεν ξερουμε τι εγινε, αν πηγε να την χτηπισει η οχι, αλλα ξερουμε οτι το πιτ μπουλ πιστεψε οτι παει να της επιτεθει, και επιτεθικε.

Του εφαγε λοιπον το δαχτιλο απο το χαιρι, οπου τα περνει αυτος, και αρπαζει ενα μαχαιρι και παει να μαχαιρωσει τον σκυλο. Τρωμαζει η γυναικα παει να μπει στην μεση, χτυπαει αυτη, μαχαιρωνει αυτος το σκυλι, τον αρπαζει περισοτερο το σκυλι του επιτιθεται να μην τον αφηνει, γεμιζει ο τοπος ολο το διαμερισμα αιματα.

Καπου εκει ανεβενει το παιδι και την βλεπει ολη αυτη την κατασταση και παθενει ενα σοκ, ερχωντε οι γειτονες και βρισκουν αυτη την κατασταση, τον τοπο γεματο αιματα τοσο που δεν μπορεις να το περιγραψεις, καλουν εκει ασθενοφορα αστινομιες κλπ, περνουν το παιδι μακρια να μην τα βλεπει αυτα, καπως τους τραβανε να τους χωρισουν, φτανουν ασθενοφορα

νοσοκομειο αυτος, νοσοκομειο αυτη, κτηνιατρος ο σκυλος (ειναι και δεκαπενταυγουστος ειναι ολα κλειστα), το δαχτειλο δεν βρεθικε ποτε οποτε εμεινε χωρις αυτος (σνακ για το πιτ μπουλ μαλλων), οι γειτωνες κατι προσπαθεισαν να καθαρισουν το σπιτι αλλα τι να πρωτοκανεις

και να της λενε τωρα να πει στην αστινομια οτι της επιτεθικε μεθισμενος και οτι ο σκυλος την προστατεψε, για να μην τον πανε για ευθανασια

so yeh, that happened recently to people i know, hope it was spicy enough for you

ρωτα ξανα καποια φωρα να σου πω τι γινετε με το χωριο και τα κτηματα

[anasteros]

Δεν ξερω απο που να ξεκινησω αυτη την ιστορια αλλα θελω να το πω. Γνωριζομασταν 1.5 χρονο. Ημασταν καλοι φιλοι, ταξιδευαμε, ερχοταν να με δει, πηγαινα να τον δω (διαφορετικες πολεις) και αλλα πολλα. Μετα απο ενα συμβαν μου ειπε πως του αρεσα απ οταν με γνωρισε αλλα δεν εκανε κινηση. Εγω τοτε ημουν ετοιμη να φυγω απο την χωρα για δουλεια και ειχα περασει και μια καπως κακη φαση με τα αισθηματα μου. Οταν γυρισα μετα απο κατι μηνες, σχεδον 1 χρονο, βρεθηκαμε ξανα, ηταν ολα πολυ εντονα, καταληξαμε μαζι, αλλα απο αποσταση. Αλλες πολεις για σπουδες, σε αλλες πολεις μεναμε. Αλλα ειπαμε να το προσπαθησουμε, οπου μας βγαλει. Περασαμε ενα υπεροχο καλοκαιρι. Ηρθε το λοκ νταουν και δεν μπορεσαμε να βρεθουμε ποτε. Μεσα σε ολο αυτο το διαστημα να μιλαμε καθε μερα. Υπηρχαν καποιες μερες που ημασταν περιεργα εξαιτιας της ψυχολογιας μας, αλλα ημασταν καλα. Καναμε σχεδια για ταξιδια, για εμας και αλλα πολλα. Ηταν να ερθει να με δει με το τελος της καραντινας, αλλα για κατι αρκετα προσωπικο δεν θα μπορουσε να ερθει. Ενα διημερο μετα μου ειπε πως δεν ξερει αν θελει να το κανει αυτο αλλο, να συνεχισει να με περιμενει, το ποτε θα με δει. Μου ειπε θελει να περασει το καλοκαιρι του με καποιον απο κοντα, ετσι νιωθει. Οτι με αγαπαει, αλλα ημασταν ατυχοι. Γιατι θα φυγει για δουλεια μου ειπε και δεν θα βρισκομασταν και αν βρισκομασταν θα ηταν για λιγο. Με χωρισε λεγοντας μου αυτα τα λογια. Αλλα μου ειπε οτι δεν θελει να με χασει, με αγαπαει, του ειναι δυσκολο, με νοιαζεται, αλλα το τελειωσε. Και το ερωτημα μου ειναι το εξης, πως γινεται να λες στον αλλο τοσα πραγματα, να φαινεται οτι δεν θες να το τελειωσεις αλλα να διαγραφεις ολα τα αισθηματα σου; Ειναι φοβος; Τι ειναι ; Πληγωθηκα πολυ, δεν ηταν ποτε επιφανειακη η σχεση μας, τα αισθηματα μας, γιατι εληξε ετσι; Βασανιζω τον εαυτο μου καθε φορα με ολα αυτα .

-Σ

Μέχρι να νιώθεις πιο αδύναμος και απ'τις αδυναμίες, το σ'αγαπώ κρεμάς στα μάτια ενώ χαϊδεύεις τις φοβίες.

[imikriarktos]

Cool kids never die

@solmeister13

Ανοιχτη επιστολη προς solmeister

Λοιπον Μανωλη, το live στη Θεσσαλονικη ηταν το πρωτο μου live ever. Εσυ με τους wnc ειστε οι πρωτοι καλλιτεχνες τους οποιους εχω την τιμη να δω live . Γενικοτερα αρχισα να σας ακουω πριν 2 χρονια οταν ενας πολυ καλος μου φιλος μου εβαλε να ακουσω το Σεληνη. Μετα το Σεληνη αρχισα να ψαχνω μονη μου και αλλα τραγουδια μεχρι που κατεληξα να τραγουδαω το παρτυ στο χωριο μπροστα στη γιαγια μου.

 Σαν παιδι εχω περασει <<δυσκολα>> χρονια λογο του bulling που ειχα δεχτεί . Ετσι το κινημα cool kids never die για εμενα ηταν μια λυτρωση.Τραγουδουσες πανω στην σκηνη ολα οσα ηθελα να τσιριξω στα χρονια του γυμνασιου και αυτο καπως με ανακουφισε. Ελεγα απο μεσα μου δεν ειμαι μονη, υπαρχουν ανθρωποι που με καταλαβαινουν.

Βεβαια ποτε δεν θα μπορουσα να φανταστω το ποσο καλα θα περνουσα εκεινη την μερα. Κυριολεκτικα ειχε αρχισει να με ποναει ο λαιμος μου απο τα πρωτα 4 τραγουδια των wnc και ενω μετα απο καποια φαση τα ποδια μου πονουσαν εγω συνεχιζα να χοροπηδαω σαν κατσικι σε καθε τραγουδι και το πιο φανταστικο ηταν οτι εκεινη την στιγμη δεν με ενοιαζε τιποτα . Ημουν μαζι με τους φιλους μου , αναμεσα σε παιδια που πραγματικα θα ηθελα να τους ειχα γνωρισει ολους, ακουγοντας καλλιτεχνες που εκτιμω την δουλεια τους .

Βεβαια το πιο καλο κομματι , κατι που δεν θα μπορουσα να φανταστω ποτε ειναι οτι γνωρισα μια αλλη πτυχη του εαυτου μου. Την ωρα που απλα στριμωχνομασταν για μια αγκαλιτσα εγω απλα αρχισα να μιλαω σε ακυρα ατομα . Γνωρισα τον Παναγιωτη ο οποιος ειναι υπεροχο παιδι και απλα πειραζομασταν ολη την ωρα . Γενικοτερα ανοιχτηκα σε αγνωστα ατομα για πρωτη φορα και ενοιωθα λες και τα ηξερα χρονια.

Οταν ομως ηρθε η στιγμη να σου μιλησω εκει κομπλαρα απιστευτα. Δεν υπαρχει περιπτωση να θυμασαι αλλα σου ειχα δωσει ενα γραμμα και σου ειχα πει οτι αν το χασεις θα το καταλαβω. Μεγαλη κριντζια. Γενικοτερα την εχω αυτη την ταση οταν αγχωνομαι να πεταω βλακιες. Αν το διαβασες συγνωμη γι αυτα που ειδαν τα ματακια σου. Ηταν απλα ο σουπερ αγχωμενος εαυτος μου που τα εγραφε λιγο πριν φυγει για το live . Εκεινη την ωρα φαινονταν ιδανικα (κλες). Επισης ακυρο αλλα κανεις πολυ ωραιες αγκαλιες. Δεν προλαβα να στα πω απο κοντα αλλα πραγματικα δεν μπορεις να καταλαβεις ποσο χαρουμενη νιωθω που σε γνωρισα.

Επισης θελω να ξερεις οτι εκτιμησα πολυ το γεγονος που ειπες το παρτυ ενα κομματι που πραγματικα με αγγιξε (αν και θα ηθελα να πεις και το europa αλλα ας μην ειμαστε πλεονεκτες)

Τελος σου ευχομαι να καταφερεις να γινεις αυτο που ονειρευοσουν μικρος , να μην σταματησεις να αγαπας ποτε οπως αγαπουσες στα 16 και επισης ευχομαι να καταφερω να σου δωσω ενα γραμμα της προκοπης (λιγο δυσκολο λόγω  πανελληνιων ).

Με αγαπη και απειρη εκτιμηση,

Jane Doe

[roumi-me-anana]

Εσύ

Θυμαμαι ακομα την ημερα που μου εστειλες, θυμαμαι ποσο χαρουμενη ημουν γιατι απο τοτε που σε ειχα δει μου αρεσες βαθια μεσα μου, 12 ιουλιου ηταν, ηταν βραδυ. Μπηκες τοσο ξαφνικα στη ζωη μου και αργησα να καταλαβω τι επροκειτο να γινοσουν για εμενα. Αρχισα να σε ερωτευομαι σταδιακα, ησουν παντα τοσο ομορφος παντα ξεχωριστος για εμενα και ας μην το πιστεψες ποτε. Τα λογια, σου οι εκφρασεις που επαιρνες καθως μου μιλουσες για διαφορα, η εξυπναδα σου, οι κινησεις σου, ο τροπος που μου φεροσουν και ο τροπος που μου εδειχνες και εσυ να θελεις κατι απο εμενα, ολα αυτα με εκαναν να σε ερωτευομαι. Στην πορεια νομιζω και εσυ με ερωτευτηκες και τοτε ηταν που αρχισαμε να εχουμε σχεση. Και ναι δεν ημασταν απο τα τελεια ζευγαρια αλλα τουλαχιστον ημασταν αληθινοι και ηταν αληθινα και αυτα που νιωθαμε, τουλαχιστον ετσι θελω να πιστευω. Λατρευα τον τροπο με τον οποιο μου εδεινχες οτι ενδιαφεροσουν, το παραδεχομαι υπηρχαν στιγμες που δεν σου φερομουν οπως σου αξιζε και ξεχνουσα τα συναι��θηματα σου. Ηρθε η στιγμη ομως που και εσυ πληγωσες εμενα και δεν ηταν μια φορα θα ελεγα, ουτε ξερω ποσες, ουτε εχει σημασια, απλα ξερω πως με πληγωσες, πολυ. Ειχαμε περασει αρκετα μαζι, μπορει να μαλωναμε αλλα περνουσα τοσο ωραια μαζι σου οταν βρισκομασταν ενιωθα περιεργα, κανενας δεν μπορουσε να μου προσφερει αυτο το συναισθημα που ενιωθα οταν ημουν μαζι σου, ξεχνουσα τα παντα μαζι σου. Δεν θα ξεχασω ποτε την πρωτη φορα που κοιμηθηκαμε μαζι, θυμασαι; Ητανε σπιτι μου και ηταν περιεργη η φαση, εκεινο το βραδυ κοιμηθηκαμε και οι δυο σε αντιθετες μεριες στην ακρη του κρεβατιου, ουτε καν αγκαλια. Δεν ηταν πως δεν ηθελα αλλα ενιωθα πως ηταν η πρωτη φορα και ηταν καπως περιεργο. Θυμαμαι ξυπνησα καποια στιγμη μεσα στο βραδυ και σε κοιταζα να κοιμασαι. Ησουν τοσο γλυκος ηθελα τοσο πολυ να σε χαϊδεψω αλλα δεν ηθελα να σε ξυπνησω. Θυμαμαι και τις επομενες φορες που κοιμηθηκαμε μαζι και τα πρωινα καθως εφευγες εγω κοιμομουν παρ ολα αυτα παντα σε ακουγα να φευγεις και να μου λες στο αυτι "σαγαπαω",ισως δεν το θυμασαι αλλα να που τωρα στο θυμησα. Δεν θα ξεχασω επισης τις βολτες μας, αυτα που υποθηκαν στις συνομιλιες μας στο messenger τα βραδια, τα σαγαπω, ολα τα γλυκα λογια που μου ειπες, ομως ουτε τις φορες που με απερριψες με λογια που ποτε δεν θα ξεχασω. Επισης δεν θα ξεχασω ποτε την πρωτη φορα που καναμε κατι περα απο τα φιλια. Να μην ξεχασω, φιλουσες παντα τοσο υπεροχα, ειχαν παθος τα φιλια σου. Που λες, ουτε εκεινη τη φορα θα ξεχασω ουτε τις υπολοιπες που σε ενιωσα στο σωμα μου και ελπιζω και εσυ να μην ξεχασεις, ποτε. Δεν θελω λοιπον να με ξεχασεις ουτε να μου θυμωσεις για τα λαθη μου. Ξερεις ειμαι ζηλιαρα. Οταν θελω κατι το θελω μονο δικο μου. Και εσενα σε θελω πολυ. Μα πανω απο ολα σαγαπαω. Και δεν θα αλλαξει αυτο ακομα και αν νομιζεις πως λεω μαλακιες η πως γραφω μαλακιες. Ηθελα μονο να ειμαστε μαζι μωρο μου να μπορω να ειμαι διπλα σου. Ηθελα να ειμαι διπλα σου οταν θα περνας και εσυ τις φασεις σου και να εισαι και εσυ διπλα μου στα δυσκολα, ηθελα να με αγαπας, να με νοιαζεσαι. Γιατι εγω ζουσα για εσενα. Συγνωμη για τις φορες που σε πληγωσα και σε εκανα να χασεις την εμπιστοσυνη σου σε εμενα. Θελω μονο να ειμαστε μαζι, εγω για εσενα και εσυ για εμενα και αν οχι για παντα για οσο περισσοτερο γινεται. Ονειρευομουν για εμας πολλα, ταξιδια, συγκατοικηση, βολτες αργα τα βραδια, διακοπες ακομα και σπτι να αραζαμε μαζι, παντου μαζι. Οσο ξαφνικα μπηκες στη ζωη μου αλλο τοσο ξαφνικα εφυγες. Τι και αν προσπαθησα να σε μετα πεισω και να με διορθωσω δεν καταφερα τιποτα. Ακομα και οταν προσπαθησα να βγαλω απο μεσα μου αυτα που νιωθω και να σου τα πω μου ειπες θα σου περασει, και τοτε καταλαβα πως ειχα τελειωσει απο μεσα σου και τωρα πια εμενε μονο να τελειωσεις και εσυ για εμενα και να ξεχαστει η ιστορια αυτη. Ομως δεν τελειωνει ετσι γιατι εγω δεν θα ξεχασω, τιποτα. Εισαι ο πρωτος ανθρωπος που αγαπησα πραγματικα. Ηθελα απλα να ειμαστε μαζι. Συγνωμη αν σε κουρασα. Αυτο μου ελεγες συνεχεια. Συγνωμη λοιπον. Μακαρι να ηξερες ποσο με πληγωνεις που δεν ξερω πια τι νιωθεις. Σαγαπαω ακομα καληνυχτα. Μολις λυγησα. Θα ειμαι εδω...

18/8/2016💖 (η καρδια μας, αν θυμασαι τωρα πια)

[kalhspera-kai-kalh-vradya]

Βλέπω όλα τα καλά παιδάκια που γράφουν τις ιστορίες τους για το πως ξεκίνησαν να ακούν Sol και WNC ε και ζήλεψα λίγο η αλήθεια είναι.So εδώ θα γραψω τη δικιά μου.

Ημουν απο μικρή απο εκείνα τα παιδάκια που δεν ήταν τοσο παιδια της ηλικίας τους,παντα πήγαινα λιγο πιο μπροστα, οχι σε ολα βεβαια.Σε γενικές γραμμες μου αρεσε αυτο,σε καποιες περιπτωσεις όμως ήταν δυσκολο.

Ηταν λοιπόν 24 Ιουνίου του 2014 και εγώ σαν παιδάκι της 5ης δημοτικού που ήμουν(ναι όντως 5η δημοτικού)απολάμβα τις καλοκαιρινές διακοπες.Ξερετε αυτα τα κλασικά που κανουμε ολοι το καλοκαιρι. Θαλασσα,βολτα στην πολη,αραγμα στην ταράτσα και λοιπαα.Στα γενεθλια μου η μαμα μου μου ειχε παρει ενα τάμπλετ το οποιο χρησιμοποιούσα κυριως για να ακουω μουσικη αλλα νταξ ειχα και ask.fm και εμπαινα και στο tumblr της ξαδέρφης μου,αφου ηθελα γενικά να γνωρίζω ατομα και μου αρεσε η ολη φαση του tumblr.Τωρα σχετικα με τη μουσικη που ειναι και το βασικότερο,ακουγα θυμάμαι πολυ 12ο πίθηκο και ακομα μερικες φορες,αλλα παντα υπηρχε κατι που δεν μου αρεσε,σαν κατι να μην με αφηνε να ευχαριστηθώ τη μουσικη κ τον καλλιτέχνη που τοσο εκτιμούσα.Αποφάσισα να μπω youtube να δω τι παιζει γενικότερα με τη μουσική στην ελλαδα.Ειμαι τυπος που ακουει ολα τα ειδη μουσικής γιατι διαλέγω τα τραγούδια και οχι το ειδος των τραγουδιών.

Καπως εγινε λοιπον και επεσα πανω στο "Ξεραμένο αίμα" του Σολ.Νομιζω ήταν και σχετικα καινουριο αφου δεν ειχε περασει πολύς καιρός απο την κυκλοφορία του.Με θυμαμαι να το ακουω ολη μερα για κανα μηνα ασταμάτητα.Εγω και το 11 χρονο τοτε μυαλο μου ειχαμε παρει αποφαση οτι θα μέναμε κολλημένοι με τον καλλιτέχνη αυτου του κομματιού για καιροο.Ωπ,ο καλλιτέχνης.Solmeister ειπαμε ε?Τι ψαγμένο όνομα ηταν αυτο,και απο που έβγαινε τελος πάντων?Δεν ηξερα.Αυτο που ηξερα σιγουρα ομως ήταν πως το Solmeister σαν όνομα τα σπαει.Ξεκίνησα να τον ακουω φανατικά κανα μηνα μετα,αφου ειδα οτι εκτος απ το ονομα του τυπά που τα σπαει,τα σπάνε και τα κομματια του.Περναει ο καιρός,εγω κλασικά ακουγα καθημερινα οτι και να έβγαζε ο Σολ.Πεφτω πάνω στο Υλαγιαλη 2 και το μαθαίνω απέξω απ την πρωτη φορα που το ακουσα.Να μην τα πολυλογώ μετα ερχονται το χίλιες και μια νύχτες,το soundtrack της πολης,το αλλιώς,τα παιδια με τα αισθήματα,η ζαχαροζυμωμενη,το τριαντάφυλλο,το κολαση,το "σκόνη" τα οποια ηταν τα τραγούδια που με εκαναν να συνειδητοποιησω οτι είχα βρει που άνηκε η καρδια μου οσον αφορα τη μουσικη.Φτάνουμε λοιπον στο CKND το οποιο με βοήθησε να ξεπεράσω καποια απ τα πιο σοβαρα προβλήματα που ειχα,τα οποια εκαναν κύκλους στο κεφαλι μου για πολυ καιρο.

Και Φτάνουμε στο σημερα,Μανώλη Σολιδακη ή solmeister(που για εμενα προσωπικά το ίδιο ειναι και τα δυο).Αν και δεν ειμαι τοσο παλια οσο αλλα παιδια,αν και δεν ερχομουν στα λαιβ σου λογω της ηλικίας μου και του κάλλου που ειχαν στον εγκέφαλο οι γονεις μου και αν και δεν εχω κανει κατι τοσο ουαου οσο αλλοι φαν σου ωστε να με μαθεις,ειμαι τοσο γαμημένα πολυ περήφανη,που το μυαλο μου ωρίμασε ακούγοντας τα τραγούδια σου και οχι το κήρυγμα κάποιου πιθανού μαλακα για το πως πρεπει να συμπεριφέρομαι ή να νιωθω.Σ'ευχαριστώ που μου κρατούσες και που μου κρατάς συντροφιά ολα αυτα τα χρόνια στις καλύτερες και στις χειρότερες μου μερες.Δεν περιμένω να το δεις,να απαντήσεις ή κατι αλλο.Απλα τα εσώψυχα μου βγάζω,και λεω μια ιστορια που θα θυμαμαι πάντα.Είσαι ο πρωτος άνθρωπος που αγάπησα και δεν με εχει απογοητεύσει ποτε.Και τωρα μπορώ και ξερω με σιγουριά πως οταν λεω οτι σε αγαπαω δεν εννοω μονο τη μουσικη σου,αλλα και εσενα.Γιατι μας εχεις δειξει τι άνθρωπος εισαι.Εστω και σε ενα μικρο βαθμο.Εισαι οτι καλύτερο για μενα, και ειμαι χαρούμενη που μπορω να λέγομαι solmate ή τσουλάκι ή οτι αλλο θα βγει για να μπορούμε να χαρακτηριζομαστε ως φαν σου.Αν και θεωρω πως ολοι μαζι ειμαστε μια μεγαλη οικογένεια.Αλλωστε αυτο νομιζω πιστεύεις και συ.

Τωρα οσο για το WNC ειναι κατι εντελως καινουριο στη ζωη μου γιατι αν και ηξερα πως υπηρχε ξεκίνησα να το ακουω φετος και νομιζω εθιζομαι και μαυτοο σιγα σιγαα.Αν και ιδιαίτερη αδυναμια εχω στον Dpans στον μπλειζζ και φυσικα στη μαρσαραα.

Ενα μεγαλο ευχαριστω λοιπον καταρχάς σε σενα @solmeister13 ,τσουλε της καρδιάς μουυ μπαμπαΣολ ή οπως αλλιως θεςς για οτι μου έχεις προσφερει αυτα τα 4 χρονια μεσω των κομματιών σου.

Επίσης ευχαριστώ όλο το WNC που ειναι το δεύτερο γκρουπ που μου έχει παρει τα μυαλααα μετα τους p!atd.(πιστέψτε με για να μου παρει τα μυαλα κατι πρεπει να το θεωρήσω υπερβολικά σημαντικό αρα ναιι ειναι κατιιι ξεχωριστό για μένα)

@marseaux

@blz1phoenix

@dpans

@sikonebrando

Και οι λοιποιιι που για καποιο λογο δε σας βρίσκει η αναζητηση μουυ.

(Για τυχόν ορθογραφικά λάθη ή σε περίπτωση που δεν καταλαβαίνετε κατι θα ειναι καθαρα επειδη οπως το εγραψα το ανέβασα αμέσως διοτι δεν ηθελα να το πειράξωω)

Ααα και κατι τελευταίο..

Μη σταματήσετε ποτε να αγαπάτε οπως αγαπούσατε στα 16.@solmeister13