imikriarktos

[imikriarktos]

Νεράιδα

Νεράιδα με ολολαμπρα μαλλιά

Στο βράχο τ ανεμιζει

Παρατηρεί το γύρω της

Και αρχίζει να δακρύζει

Έριξε κλάμα γοερο

Άνθισε ο κάμπος ολος

Και άστρο βγήκε φωτεινό

Το δάκρυ της στον κοσμο

Πουλιά γύρω της πέταξαν

Θύελλα από αγαπη

Το ένα σαν την αγκάλιασε

Φώναξε στην γη να μην ξαναρθει

Jane Doe

[imikriarktos]

[imikriarktos]

[imikriarktos]

Σαββατοβραδα

Σε μια γεφυρα θυμαμαι τη ζωη μου

Με τα παιδια της μοναξιας.

Το φεγγαρι που κρατουσε την ψυχη μου

Παιδι του ονειρου που κοιτουσε απο μακρια.

Απο κατω να τρακαρουν τα αμαξια

Το παιδι και ο εφηβος που κοντραρονται σκληρα

Της μοναξιας μας καταφυγιο τη νυχτα

9 ανθρωποι που διωξανε τα δακρυα μακρια

Ευοσμος 2019

[imikriarktos]

[imikriarktos]

Within the Painting. 

[imikriarktos]

[Οι καιροι περνανε

και με βρισκουν

να κλαιω

στα ιδια στενα με τις ιδιες μουσικες

διαφορετικους εραστες.

Τα αλλαξα ολα,μισησα τα ιδια,τα παλια.

Πηγα μπροστα,οπως μου υποσχεθηκα

Η απογοητευση ομως εχει την ιδια πικρη γευση

Και ειναι γνωριμη για τον ουρανισκο μου.

Πολυ γνωριμη,φιλε]

[imikriarktos]

[imikriarktos]

[imikriarktos]

Well, that’s enough internet for me today.

[imikriarktos]

there is nothing more important than this, remember that

[imikriarktos]

[imikriarktos]

[imikriarktos]

[imikriarktos]

[imikriarktos]

[imikriarktos]

ΕΣΥ

Απαξιω καθε τι περα απο την υπαρξη σου

Απαξιω εμενα

Απαξιω εκεινον

Απαξιω το φεγγαρι αν και η λαμψη του καθρευτιζει τα ματια σου

Ειναι επιπονο, ομως να το κοιτω

Γιατι σε θυμαμαι

Και τοτε ξεχναω εμενα

Ξεχναω εκεινον

Ξεχναω και τον ηλιο που θα ερθει να σε σβησει

Jane Doe