#solmeister13

[o-kallitexnhs-o-atelhs]

«δεν έφυγες ποτέ από δω, είσαι απλά σε όποιο δωμάτιο δεν είμαι. Μου είπες "κάτι όμορφο γίνε", αλλά να γίνω εσύ δεν μπορώ.»

23/12/2023

We, Θεσσαλονίκη

"Junkie"

@solmeister13 🫠🌹

[wncradio]

Αν σε πονά πνίξε τις τύψεις σου αυτό κάνεις πάντα…

«ΞΑΝΑ» OUT NOW on Spotify

@solmeister13

[annarrchy]

ένα πρωί που ξεκινά σαν όλα τ’ άλλα πρωινά,

ένα τηλέφωνο χτυπά, κάτι έχει πάει στραβά·

μια ταραγμένη φωνή, ένα σβησμένο κερί

και μια ψυχή που φεύγει από τη γη κι εξατμίζεται.

μα είχε μάθει να παίζει, να χαίρεται τη στιγμή

και δε φοβόταν που γέρναγε, μόνο χαμογελούσε.

τώρα τρέχει στα σύννεφα με τη μηχανή,

είναι και πάλι το παιδί που να κοιμηθεί αργούσε.

είναι ειρωνία αν το σκεφτείς που έφυγε τόσο νωρίς,

αλλά κανείς δεν πρόκειται ποτέ να ξέρει, έτσι ειν’ η ζωή.

η μάνα του τις Κυριακές τον περιμένει να φανεί

και τα παιδιά του, έχουν στα μάτια τους τη χαρά του,

μα ο μεγάλος που και που, λαχταρά τον μπαμπά του.

ο μικρός, δε το κατάλαβε καλά, δεν είχε πάει καν σχολείο, όλα έγιναν ξαφνικά.

το σπάσιμο μιας σιωπής, στο ξέσπασμα της χαραυγής

αφού θα γίνουμε όλοι σύννεφα στου Άδη το βελούδινο σκοτάδι.

τα δάκρυα μιας προσευχής, να’σαι γαλήνιος κι ευτυχής να μας προσέχεις το βράδυ.

φύλακας άγγελος να’σαι και μη φοβάσαι,

γιατί εμείς σε θυμόμαστε και τώρα που κοιμάσαι.

κι αν από τον παράδεισο κοιτάζεις και χαμογελάς,

ρε μπαγάσα μας λείπεις, μη το ξεχνάς.

είναι μια φάλτσα καντάδα για τις ψυχές,

για όλες τις μικρές προσωπικές μας ουτοπίες,

γι’αυτούς που ζούνε ακόμα μεσ’τις καρδιές

και κρύβονται στις παλιές μας φωτογραφίες.

δε στα λέω αυτά απλά για να νιώσεις εντάξει,

πονάει το να χάνεις κάποιον που αγαπάς·

μα δεν πεθαίνει, τυλίγεται σε μαύρο μετάξι

και θα’ναι δίπλα σου όσο δεν τον ξεχνάς.

καμία προσευχή δεν είναι τόσο δυνατή,

που να φτάσει ως το σύμπαν που πήγες για να σου πει

όλα κείνα τα «σ’ αγαπώ» που δεν πρόλαβα να σου πω.

και είναι ανώφελο να εύχομαι να ήσουν εδώ.

ξέρεις ποιο είναι το ζήτημα; η ζωή μας είν’ ευτύχημα,

μαζί κι ατύχημα, απ’ την πρώτη ανάσα ως το ξεψύχημα·

είναι λιακάδα, καταιγίδα και μαντάρα,

είναι ο λόγος που γράφω κάθε μου μπάρα.

είναι αντάρα απ’ το ποτό, είναι σεκλέτι σκληρό,

είναι το πιο καλά κρυμμένο μυστικό·

τόσο σύνθετο, εκ πρώτης όψεως, μα είναι απλό

και το μαθαίνουν όσοι φεύγουνε και ζουν στον ουρανό.

τι ήχο κάνει η ψυχή απ' το σώμα όταν βγαίνει;

στη μνήμη περνά, στη δίνη που βαφτίσαμε μοναξιά.

ο άνθρωπος δεν το μπορεί ακίνητος να μένει,

μα η ζωή γρήγορα τρέχει και σε προλαβαίνει.

άμα τ’ αστέρια ειν’ αγάπες και τα σύννεφα ψυχές,

τα μυστικά θα ν’ αέρας κι οι στεναχώριες βροχές.

αν τα μεθύσια είναι ομίχλη και τα όνειρα πουλιά,

ίσως ανήκουμε ψηλά τελικά.

μα είναι το σώμα μας χώμα και τα λόγια λουλούδια,

που ανθίζουν και μαραίνονται και ��ράφουν τραγούδια.

οι αποστάσεις τσιμέντο κι επαφές δρόμοι κενοί

γι’ αυτό ο άνθρωπός ανήκει στη γη και καταλήγει σ’ αυτή.

[xripaa]

[raniakarad]

[Σεληνη // Solmeister]

[nancyzcaps]

Όταν θέλω κάποιον δίπλα μου θα είναι πάντα αυτό το βιβλίο. @solmeister13

[stelloukostella]

I miss those days ❤️‍🩹

@solmeister13

[mel1naa]

@solmeister13

[welcometolostvegas]

"Ήθελε τόσα να σας πει, μα όλο μπέρδευε τα λόγια της.

Και 'σεις ψάχνατε μόνο πως να ανοίξετε τα πόδια της."

@solmeister13 - η μεθυσμένη πριγκίπισσα

[selhnh13]

@solmeister13

[siadikastis]

sol gurna piso i esto thlefona😞😞

@solmeister13

[o-kallitexnhs-o-atelhs]

«Και μην ξεχνάς που και που να πάρεις μια ανάσα!»

🦋

[anwfelh-elpida]

Δεν έφυγες ποτέ από εδώ

Είσαι απλά σε όποιο δωμάτιο δεν είμαι

Μου είπες

«Κάτι όμορφο γίνε»

Αλλά να γίνω εσύ δε μπορώ.

@solmeister13 ( ο ομορφότερος άνθρωπος του κόσμου)

[annarrchy]

δεν έφυγες ποτέ από δω, είσαι απλά σε όποιο δωμάτιο δεν είμαι. μου είπες: «κάτι όμορφο γίνε», αλλά να γίνω εσύ δεν μπορώ.

@solmeister13

[tornandtearful]

Πρώτη επαφή

Χόρεψα με τη Σελήνη σε εκείνο το πάρτυ πριν εκείνη χαθεί και τα λόγια που ένα παιδί ήθελε να της πει δεν άκουσε ποτέ της.

Πληγώθηκα μαζί με τον Μανώλη εκείνο το βράδυ που έβρεχε κρύσταλλα και η βροχή έπεφτε σαν κάλυκες πάνω μου όταν ειπώθηκαν τα λόγια που τόσο πολύ πλήγωσαν.

Φώναξα μαζί με τον πρίγκιπα στα παρασκήνια για τις ανασφάλειες που φθείρουν το μέσα μας.

Κυνήγησα και έκαψα την μάγισσα. Έψαξα με το αγόρι που αντί για αίμα αμμοραγούσε χρώματα εκείνο το κορίτσι σε άγνωστους πλανήτες και φεγγάρια.

Νίκησα τον Βασιλιά και την Βασίλισσα του δικού μου Χάρτινου Βασιλείου μαζί με το σχίσμα και τους πρίγκιπες.

Πήγα στην κόλαση μαζί με τον πρίγκιπα και γύρισα πίσω φέρνοντας σκότος και καθησυχάζοντας τα αιώνια παιδιά πως και αύριο θα είμαστε πάλι μαζί να μοιραζόμαστε τις ελπίδες μας.

Άλλαξα ήχο, άλλαξα στίχο και θα παραμείνω πίστη με μάτια κλειστά σε εκείνον που μαζί του μεγάλωσα σαν να 'ταν η πρώτη μας επαφή.

@solmeister13

[raniakarad]

«Αυτό είναι για όσους χάσαν τα πάντα

Για κάθε καημό που μας κόβει βαθιά

Για εκείνης της κόρης τα βρεγμένα μάτια

Για δυό συλλαβές που δεν λέω πιά»

[Το ταγκό της Μαρσό / @marseaux ]

@solmeister13