#χάρτινο βασίλειο

[selhnh13]

@solmeister13

[solmeister13]

Είχες υποσχεθεί βινύλια στα 5 Χρόνια χάρτινο βασίλειο όπως και ένα live με χάρτινο, και δεν έγιναν😭. Ελπίζω να γίνουν κάποτε

Είμαι υπερπροστατευτικός με το ΧΒ. Θέλω να το κάνω όταν θα έχω όλα τα μέσα για να γίνει σωστά χωρίς την παραμικρή έκπτωση.

[babygirlificationn]

I posted 44 times in 2022

40 posts created (91%)

4 posts reblogged (9%)

Blogs I reblogged the most:

@iveneverbeenmorestressedinmylife

@artblogmorelikeartblockamiright

@alaluminy

I tagged 44 of my posts in 2022

#my art :d - 39 posts

#art - 30 posts

#digital art - 27 posts

#fanart - 21 posts

#στο παρά πέντε - 9 posts

#παραμύθι αλλιώς - 8 posts

#the owl house - 7 posts

#traditional art - 6 posts

#hunter the golden guard - 6 posts

#στο παρά πέντε φαναρτ - 6 posts

Longest Tag: 135 characters

#ακου το Χάρτινο Βασίλειο ομως που λέει για πρίγκιπες βασιλιάδες και επαναστασεις και πες μου οτι δεν θυμιζει Βαρνάβα κατάσταση. σε προκ

My Top Posts in 2022:

#5

Θυμάστε εκείνο το επεισόδιο που η Ντάλια φοράει την στολή καμαριέρας της Λίτσας; Ε εγώ το θυμάμαι και το εκτιμώ.

Bonus:

Τα υπόλοιπα παιδιά για να μην λέτε ότι κάνω διακρίσεις.

94 notes - Posted September 13, 2022

#4

Shout out to me for taking an hour long commute every day to go to my university and just. Sit there and draw Reigen Arataka fanart instead of paying attention.

98 notes - Posted December 3, 2022

#3

Spamton the type of lad to give you rabies.

123 notes - Posted February 6, 2022

#2

See the full post

133 notes - Posted January 7, 2022

My #1 post of 2022

My happiness completely relies on Hunter's wellbeing.

241 notes - Posted April 24, 2022

Get your Tumblr 2022 Year in Review →

[hlios-skuthrwpos]

when u listen to an entire album from start to finish it becomes part of your bone structure btw

[xartinovasileio]

Μόνο εμένα το Χ στο χάρτινο βασίλειο μου φαίνεται ότι είναι έτσι επειδή η γραμμή που είναι μεγαλύτερη μοιάζει με το φτερό στο καπέλο του Πίτερ Παν???Και καλά αιώνιο παιδί που πρέπει να μεγαλώσει ή ότι συμβολίζει

χμ🤨

[frinitheodoropoulou]

Αυτό είναι για πριν το Βράχων

Πέντε χρόνια μετά από το "να σου βάλω ένα τραγούδι αφού ακούς rock", πέντε χρόνια μετά από πολύ κλάμα, χαρές, λύπες, μεγάλη υπομονή, άγχος, ό,τι κατεβάζει ο νους σου. Είμαι σχεδόν ένα βήμα πριν τα 19, ενηλίκη πλέον κ��ι περιμένω όπως "η μάνα τη πρώτη λέξη" να πάω να ξεσαλωσω (έστω και καθιστή) στη τρίτη live, κοντινή, ολοζώντανη -όχι πίσω από την οθόνη του λάπτοπ μου- συναυλία της μεγάλης οικογένειας των WNC και του Solmeister. Μπορείς κάλλιστα να μου πεις ότι αυτοί οι 7 άνθρωποι και οι φίλοι τους μου έμαθαν πολύ καλά την έννοια του γνωστού "Οικογένεια σημαίνει ή κανείς ή μαζί".

Τα τελευταία δυο χρόνια πέρασα πολλά πράγματα. Τον άδικο χαμό μιας φίλης, Πανελλήνιες, άγχος με τον Covid-19 μη τυχόν κολλήσω τον πατέρα μου (λόγω σοβαρής ασθένειας του), τη σχολή που θα περάσω και τελικά τη μεταγραφή που πήρα από τα Γιάννενα για την Αθήνα, την επανένωση με παλιούς φίλους, να χάσω άλλους τόσους αλλά και να κερδίσω πολλούς περισσότερους.

Αυτά που θα μου χαραχτούν περισσότερο στη μνήμη είναι: ο χαμός της Νάσιας, η προδοσία και η περιφρόνηση από ένα σημείο και μετά από το άτομο που είχα μέσα στη καρδιά μου και το όποιο ήμουν ερωτευμένη, την εκμετάλλευση του, η γνωριμία μου με τη παρούσα παρέ�� μου (μερικοί από αυτούς είναι και από το tumblr) και την εξομολόγηση των συναισθημάτων μου στην πρώην κολλητή μου και τώρα κοπέλα μου. Είναι μικρά πραγματάκια που με καθόρισαν εμένα και την πορεία μου.

Κι όμως, αν δεν ήταν στα ακουστικά μου τις περισσότερες φορές τα τραγούδια της δεύτερης οικογένειας μου (την αποκαλώ έτσι γιατί είναι όντως σαν οικογένεια μου) ίσως και να μην ήμουνα καν εδώ. Θα είχα κάνει εκείνη τη δειλή αποπείρα να πέσω από τα βράχια στο χωριό μου ή τότε που είχα πάθει κρίση (από τις πιο σοβαρές μου) και είχα πάρει το ξυραφάκι στα χέρια. Ιούλιος του '19 ήταν το πρώτο, Ιανουάριος του '21 το δεύτερο. Και τις δυο φορές σώθηκα από δυο απλά στιχάκια που δυστυχώς το πρώτο δεν μου έρχεται αλλά το δεύτερο το θυμάμαι καλύτερα. Ήταν από το "Εν��άδε Κείται".

Θυμήσου ποιος ήταν εκεί λοιπόν όταν το νόημα φθίνει.

Ποιος στα δύσκολα δεν μάσησε και φτύνει 10 λέξεις για να ακούσουν εκείνοι που το σύστημα τους είπε είστε λίγοι και να τους ταίσει θέλησε στα κτηνη;

Ποιος έχει πάρει την ευθύνη;

Ποιος χωρίς να πάρει δίνει;

Ποιος φίλος τις πληγές σου απαλύνει;

Ποιος ήταν ο λόγος που δάκρυσες σε έναν στίχο και από φίλος έγινε τότε αδερφός;

Πώς μπορεί από τις άμυνες σου να σε γδύνει, να σου δίνει συμβουλές να παραμείνεις δυνατός, να δέχεται τα χρόνια δίπλα σου, να υπομένει και να γίνεται φύλακας άγγελος από αδερφός (να το θυμάσαι αυτό);

Εκείνο το βράδυ κατάλαβα πως όσα έκανα τότε κατέστεφαν την ψυχολογία μου, εμένα ως Φρύνη. Πήρα πολλές αποφάσεις και τους επόμενους μήνες έκανα πολλά. Ακολουθώντας τα "Απλά Μαθήματα Σταρχιδισμού" του Sol πήρα όλες τις τοξικές και καταστροφικές καταστάσεις στα χέρια μου και τις εξάλειψα μια προς μια, βήμα προς βήμα. Είχα την απλέτη βοήθεια και συμπαράσταση των φίλων μου και της οικογένειας μου. Επικεντρώθηκα στον εαυτό μου, άρχισα να αλλάζω και να "λάμπω" τόσο εσωτερικά όσο εξωτερικά χωρίς όμως να ξεχνάω ότι δεν είχα τελειώσει ακόμη.

Δεν έχω τελειώσει ακόμη.

Η δεύτερη οικογένεια μου, μέσα από τα τραγούδια της, την αγάπη που δείχνει σε όλα τα μέλη της και την σχεδόν ξαφνική ανάδειξη της στην ελληνική σκηνή με το "Βότκα Βύσσινο" της Μαρσό, μου έμαθε πως όταν το θες, όλα τα καταφέρνεις. Έτσι και εγώ, προσπαθώ όσο το επιτρέπουν οι δυνάμεις μου και οι συνθήκες να δείχνω την αγάπη μου σε όλους όσους ήταν δίπλα μου και συνεχίζουν να είναι. Πεισμώνω και πιστεύω ότι τα καταφέρνω.

Ξέρετε, παιδιά, όσο τα έγραφα αυτά ένιωσα ότι έξυσα παλιές πληγές που ακόμα δεν έχω ξεπεράσει. Ο δρόμος προς τη θεραπεία δεν είναι εύκολος, το έχω μάθει πολύ καλά πια. Κοιτάζοντας πίσω σε αυτές, όμως, κατάλαβα πόσο πολύ έχω αλλάξει. Προς το καλύτερο, το χειρότερο, ακόμα δε ξέρω, θα δείξει στην πορεία. Και τελικά, ανακάλυψα πως δεν χρειάζεται ντε και καλά στα 16 ή στα 17 να έχεις φτιάξει τα πάντα τέλεια για να τα έχεις μετά ακριβώς έτσι. Είμαι σχεδόν 19 και ακόμα ψάχνομαι!

Και μ'αρεσει που ακόμα ψάχνομαι!

Και μ'αρεσει επίσης που έχω μαζί μου και στα ακουστικά μου ανθρώπους που επίσης ψάχνονται, δοκιμάζουν πειραματίζονται ακόμα και αν καθένας τους (πάνω κάτω) ακολουθούν ένα από τα πολλά είδη αυτής της μουσικής βιομηχανίας. Μου επιβεβαιώνουν ότι δεν είμαστε τέλειοι, διότι εάν ήμασταν μπορεί να ήμασταν και θεοί, χωρίς να θίγω καμιά θρησκεία.

Ουφ, το χέρι μου πιάστηκε από το γράψιμο. Είμαι αρκετές ώρες μπροστά στο laptop μου και γράφω μια τις εργασίες μου για τη σχολή, μια για την εξεταστική και μια για αυτή εδώ την... εξομολόγηση θα την έλεγα. Ε, δεν είναι εύκολο να είσαι σε σχολή βρεφονηπιοκόμων και παράλληλα να θέλεις να εκπληρώσεις το μικρό σου όνειρο ως συγγραφέας! Βέβαια, όταν αποφάσισα να το γράψω το συγκεκριμένο δεν είχα κάποιο ιδιαίτερο σκοπό ή ιδέες παρά μόνο να ευχαριστήσω τα παιδιά για την βοήθεια τους (έστω και από απόσταση) όλο αυτό τον καιρό. Άρα βγήκε σχεδόν αυθόρμητα. Και ίσως να είναι πολύ όμορφο αυτό το αυθόρμητο...

Το τέλος στις δυσκολίες μου (μέχρι τώρα) έχει έρθει και δεν μπορώ να κρύψω την ανακούφηση μου. Σίγουρα είναι και μαγικό.

Γιατί, όπως είχε πει η Μαρσό στο "Θέλγητρο":

"Όλα έχουν ένα τέλος... και αυτό είναι που τα κάνει μαγικά..."

@solmeister13 @sikonebrando @marseaux @georvsd @decipher1 @blz1phoenix @dpans

[mple-selhnhh]

Μ’ ακούς;

Μη σταματάς.

Κάνε μου έρωτα με μίσος γιατί έτσι είναι η αγάπη.

Solmeister - Το μέικ απ μιας βασίλισσας

[h-prigkipissa-tou-paraskhniou]

Wow 2 χρόνια κιόλας;

Υποθέτω μεγαλώνουμε γρήγορα τελικά• ή και όχι, ποιά είμαι εγώ για να κρίνω; Για να είμαι ειλικρινής εξ' αρχής μόλις έβαλα για πρώτη φορά στα ακουστικά το "Στη Διαπασών" άκουσα το πολύ για ένα λεπτό και το έκλεισα, μου φάνηκε θαρρώ πολύ δυνατό και... <<θορυβώδες>> για την τότε άρτια ψυχική μου κατάσταση. Σχεδόν ένα μήνα μετά, αποφασίζω ορθώς να δώσω άλλη μια ευκαιρία κι εκεί συνάντησα το πεπρωμένο, ή μάλλον με βρήκε αυτό. Και με χτύπησε δυνατά, σα σφαίρα ανάμεσα στο στέρνο μου, το οποίο πάντα σφίγγεται στο άκουσμα της καμπάνας του "Η εκδίκηση των χαμένων". Αυτό ήταν. Έναν ολόκληρο χειμώνα πέρασα ακούγοντας κάθε μέρα ανελλιπώς τον δίσκο ώσπου οι στίχοι του φύτρωσαν στο μυαλό μου και σαν αναρριχώμενα φυτά έπλεξαν τα τείχη του Χάρτινου Βασιλείου. Η επανάσταση πλέον δική μου, εγώ ο Εφιάλτης, εγώ ο Λέων, εγώ οι στρατιώτες που χάθηκαν στο πεδίο της μάχης, εγώ η Άννα, εγώ ο Εγωισμός. Δεν χρειάζεται, λοιπόν, να αιτιολογήσω το μεγαλείο του εν λόγω δίσκου εφόσον κανένας άλλος δίσκος δεν κατάφερε με μουσική και στίχους να εκφράσει τόσο στοχευμένα τους φόβους, τις ανασφάλειες και τις ανησυχίες - εκτός από το Cool kids και το ΤΛΣΚ κλες -. Αυτό είναι το μακροσκελές ευχαριστώ μου λοιπόν Μανώλη. Για την εκδίκηση της ποίησης, για την επανάσταση, για το Σχίσμα, για τα παιδιά με τους συνδετήρες. Μέχρι τον θάνατο επομένως, φόβου το Σχίσμα και φόβου τα αιώνια παιδιά!

@solmeister13 @dpans @marseaux @sikonebrando & yoda priest

[runawaywithmebabe]

📎Ένα Χάρτινο Βασίλειο για τα παιδιά να κρύβονται μέσα.📎

@solmeister13

[dearohwell]

Να τα πούμε; vol 10

Piraeus Academy, 27.12.19

© Dearohwell photography | All rights reserved

@dpans @solmeister13

[cuntdiary]

Και εκείνη του'χε πει σ'αγαπώ μέχρι τον θάνατο.

[saveourminds]

[solmeister13]

Μόλις διάβασα το Χάρτινο Βασίλειο. Το είχα αγοράσει χρόνια, πριν καν φύγω από το πατρικό μου, αλλά δεν το είχα ανοίξει. Το πήρα μαζί μου όμως και εκ τότε είχε μείνει σε ένα ράφι να σκονίζεται.

Εχθές το βράδυ δεν μπόρεσα να κοιμηθώ, δεν ήξερα τι ήταν αυτό που με κρατούσε ξύπνια, αλλά έπρεπε κάπως να μου αποσπάσω την προσοχή και έτσι άνοιξα το βιβλίο για πρώτη φορά.

Κάπου λίγο μετά το τέλος της ιστορίας λες "... ελπίζω απλά όταν έρθει η ώρα να κάνεις τη δική σου επανάσταση, να θυμηθείς στο Χάρτινο Βασίλειο και να νιώσεις λίγο πιο άνετα με την πιθανότητα πως ξημερώνει μια μάχη, που η μοίρα μας δε γράφει πως θα την κερδίσουμε...". Ένιωσα πως κάπου υποσυνείδητα, ήξερα πως τώρα είχε έρθει η ώρα μου για αυτό το βιβλίο. Ή απλά ο εγκέφαλος μας αρέσκεται στο να μας δίνει ικανοποιητικά νοήματα πίσω από αρρωστημένες συμπτώσεις. Ας είναι.

Αυτό το βιβλίο, με αρρώστησε. Όχι γιατί μου είπε κάτι διαφορετικό από όσα σκεφτόμουν ήδη, αλλά επειδή τους έδωσε δομή και μορφή, επιτέλους, μπορούσα να διαβάσω τις σκέψεις μου. Άκουσα ξανά τον δίσκο, του οποίου την κυκλοφορία έζησα, από μια εντελώς άλλη οπτική. Με καθήλωσε.

Δεν το γράφω αυτό με την πρόθεση να σου κάνω ένα ακόμα κομπλιμεντο, ούτε να τονίσω την καλλιτεχνική ιδιοφυΐα που κρύβει το Χάρτινο Βασίλειο, αλλά.

Ήταν η πρώτη φορά που κατάλαβα τι μπορεί να κάνει η τέχνη στον ψυχισμό ενός ανθρώπου. Από τότε που ήμουν έφηβη, τα τραγούδια σου έχουν υπάρξει στήριξη για μένα. Όχι όμως το Χάρτινο Βασίλειο.

Αυτό το βιβλίο δεν υπηρετεί έναν ανάλογο σκοπό, καθώς όταν όταν θα βρίσκεσαι στην φάση που θα μπορείς να τον καταλάβεις, θα είσαι ήδη στον πόλεμο. Ήδη ένα βήμα πιο κοντά στην ήττα.

Όσο ματαιωτικο κι αν είναι όμως, να ξέρεις ότι ό,τι κι αν κάνεις, είτε ακολουθήσεις τον δρόμο του Λέων είτε του Εφιάλτη, θα χάσεις στο τέλος, είναι ταυτόχρονα παρηγορητικο.

Οι πρίγκιπες μια χρήσης είναι μιας χρήσης, γιατί πάντα στο τέλος χάνουν και πάντα έρχονται οι επόμενοι να πάρουν την θέση τους.

Κρύβεται μια γλυκόπικρη παρηγοριά να νιώθεις πως την ίδια μάχη με σένα, την έχουν δώσει πολλοί άλλοι πριν. Ακόμα κι αν ξέρεις πως η ήττα είναι αναπόφευκτη.

Αυτά λοιπόν, αυτό το ασκ δεν καταλήγει πουθενά και είναι εντελώς τόπου και ��ρόνου σε σύγκριση με την παρούσα φάση της καριέρας σου, αλλά αναπολώ εκείνη την περίοδο και οι σκέψεις αν δεν τις μοιραζομουν, θα με τρώγανε.

Κοίτα να δεις που και το σχίσμα είναι αιώνιο.

Στο στέλνω απ' τα χαρακώματα.

Τελευταία υπόκλιση,

Σχίσμα,

Μέχρι το θάνατο!

Τα λέμε στην κόλαση

Δεν είχα προλάβει να μπω να δω τι μου γράψατε για το "Ξανά" και τυχαίνει σήμερα, μία μέρα αφότου ξανακούσαμε όλο το ΧΒ με το Yoda να διαβάσω αυτό.

Έχεις την καρδιά μου για πάντα ρε μλκ <3

[mple-triantafyllo]

Είμαι στο βάθος μαντάρα, η ψυχή μου πουτάνα, κι όσο και αν τάχα γυρνάω σελίδα, γράφω τα ίδια, πιστεύοντας πως θα με συγχωρέσει το κάρμα.

|VI. ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ/ Solmeister ft. Marseaux|

[nhnemia-prin-thn-kataigida]

Βασιλιά, βασιλιά, το κεφάλι σου θα ‘χω σε πιάτο,

τα παιδιά, τα παιδιά δε το βάζουν έτσι εύκολα κάτω.

@solmeister13 @dpans @georvsd @sikonebrando @decipher1

[xartinovasileio]

(αυτό υπάρχει και στο ταμπλρ του σολ αλλά δεν έχω καταλάβει)Έχω καεί...σε ένα τραγούδι του σκνδ (ΔΕ ΘΥΜΆΜΑΙ ΌΝΟΜΑ ΚΛΕΣ) λέει "ένα χάρτινο Βασίλειο για τα παιδιά να κρύβονται μέσα" έχει κάποια σχέση ή όχι??Και αν έχει το συμβαίνει,είναι σαν εισαγωγή που λέει ουσιαστικά τι είναι το χάρτινο Βασίλειο και μετά λέει και τα κακα του και γενικά την ιστορία??Τι συμβαίνει

Ο στίχος είναι από το ο μεγαλύτερος μου φόβος. Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι μιας και πρόκειται για τον ίδιο καλλιτέχνη είναι λογικό να υπάρχουν αναφορές σε παλιότερα τραγούδια χωρίς να σχετίζονται με την ιστορία του χάρτινου βασίλειου.