Text
François Léopold Flameng (1856-1923) - The Child at the Gallows
illustration for Victor Hugo's 'The Man Who Laughs', 1869
source
140 notes
·
View notes
Text
Werner Herzog photographed while releasing 11,000 rats in the streets of Schiedam during the filming of "Nosferatu the Vampyre" (1979)
51 notes
·
View notes
Text
245 notes
·
View notes
Text
Gustave Doré (1832-1883) - Atlante's Palace of Illusions, c. 1880
illustration for Ludovico Ariosto's epic poem 'Orlando Furioso'
110 notes
·
View notes
Text
Gustave Doré (1832-1883) - Ruggiero with the Monsters, c. 1880
illustration for Ludovico Ariosto's epic poem 'Orlando Furioso'
187 notes
·
View notes
Text
Alberto Martini (1876-1954) - The Facts in the Case of M. Valdemar
illustration for the works of Edgar Allan Poe, c. 1905-09
223 notes
·
View notes
Note
Σοβαρή ερώτηση:ειμαι παρθενα {19} και χτες αποφασίσαμε να προχωρήσουμε και μου έβαλε 2 δάχτυλα βίαια και πόνουσα εχω επίσης ελαστικό υμένα .και μετά όταν πήγε να μπει {cowgirl} πέθανα από τον πόνο και πάθαινα κολοεσπασμο Γιατί δεν μπαίνει? Δεν εχω κανένα ανατομικό πρόβλημα απλά δεν ξέρω
σοβαρη ερωτηση κανεις σε γυναικολογο. οχι στο ταμπλερ. 50€
1 note
·
View note
Note
Ανεβασε φώτο τα παπούτσια σου και πες μου πως μυρίζουν. Θα ήθελα να τα μυρισω κι εγω
τριανταφυλλα και πορτοκαλι πεταλουδες:)
0 notes
Text
3/11, 00:16
Το δώρο που δεν περίμενα,
η κατάρα που δεν ζητούσα,
τι κι αν έμελλε απλά,
να μείνεις σελήνη
κι εγω περαστικος;
Το μυαλό είναι περίεργο όργανο.
Σαν άρπα, οφείλεις να το χειρίζεσαι επιδέξια
και παρά τις γλώσσες που γνωρίζω,
φαίνεται δυσκολεύομαι να το ηρεμήσω μέρες τώρα.
Εξαπατώ όλους κι αποτυγχάνω να εξαπατήσω εμένα,
να με πείσω πως δε σε σκέφτομαι,
πως δεν σε ζητάω,
πως δεν μου λείπει η παρουσία σου,
πως ποτέ δεν χάζεψα το χαμόγελο σου,
πως ποτέ δεν με μάγεψαν τα μάτια σου,
πως ποτέ δεν χάθηκα στις ιστορίες σου
ή δε ζήλεψα τ'αστέρια που σε λούζουν με φως.
Ο βαθμός ειλικρίνειας μου ειναι μεγαλοπρεπέστερος καθε ατέρμονης κλίμακας.
Ουρανός δεν είμαι
κι εσύ ανήκεις εκεί.
Ίσως κάποια στιγμή, αποφασίσεις πως το καλύτερο μέρος να διαβείς είναι η γη.
Πως το να την βλέπεις απο ψηλά δεν φτάνει, όσο κι αν σε φοβίζει,
ή πως ο άνθρωπος φτιάχνει την μοίρα του μέσα απ'τα πάθη του.
Η καρδιά του ζητάει
κι η δική μου είναι αχάριστη,
γιατί λαχταρά περισσότερα απ'όσα πρέπει,
όπως ο μαέστρος ζητά πολλά απ'τον μουσικό,
που έρχεται πρώτη φορά στην ορχήστρα του.
Ο άνθρωπος κλειδώνει το στόμα του,
αποστομώνει την καρδιά του,
αποκαρδιώνει την ψυχή του,
γιατί,
με τι θράσος να σε πάρει από την ασφάλεια του ουρανού αγαπημένη μου,
στον κίνδυνο της συντροφιάς και της εκκεντρικότητάς του;
Πόσο υπερόπτης είμαι πια, για να τολμήσω να σε πω έτσι,
μέσα στην δειλία μου να σε κοιτάξω κατάματα
και ν'ανοίξω τα χαρτιά μου;
Ή θα με παρηγορήσω λέγοντας πως αυτο ειναι το ηθικό,
γνωρίζοντας πως είμαι ανήθικος,
μόνο και μόνο για τα συναισθήματα μου;
Αγαπημένο δώρο μου,
κατάρα της ψυχής μου,
η γλώσσα μου σφραγίζεται
κι εγω σε λαχταρώ.
5 notes
·
View notes
Text
1 note
·
View note