#αυτοπεποίθηση

[pareisakti]

Υπάρχει στ'αλήθεια το princess treatment? Το αγόρι μου δε θα μου κάνει δώρο ούτε μαργαρίτα από χωράφι και με στεναχωρεί αυτό,πώς τον κάνω να αλλάξει στάση;

Καρδιά μου,όλοι οι άντρες μπορούν να σου φερθούν σαν βασίλισσα. Όταν σταματήσεις να δέχεσαι τα ψίχουλα. Όσο τους δείχνεις ότι είσαι εντάξει με αυτά,είναι λογικό να βολεύονται και να μην προσπαθούν ιδιαίτερα αφού παίρνουν χωρίς ιδιαίτερο κόπο αυτό που θέλουν.

Αν ξέρεις τι αξίζεις, θα σταματήσεις να δέχεσαι οτιδήποτε λιγότερο από αυτό.

You gotta feel & act like a queen if you wanna be treated like one.

Κι αν φοβάσαι ότι έτσι θα τον χάσεις επειδή θα του φανείς too much, then be too fucking much.

[beshkey01]

“ Όλοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη για θετική αυτο-εικόνα, η οποία προέρχεται από την ενδόμυχη επιθυμία να είναι αντικείμενο αγάπης. Επειδή αυτή η θετική εικόνα προέρχεται από τα άλλα άτομα του περιβάλλοντος, τείνουμε να εξαρτώμεθα από αυτά.”

- Carl Rogers

[aioniosypnos]

Free DMS

[timosalex]

Η αιδοιοπλαστική είναι μια χειρουργική επέμβαση που στοχεύει στη βελτίωση της εμφάνισης και της λειτουργικότητας της περιοχής των έξω γεννητικών οργάνων. Πολλές γυναίκες επιλέγουν αυτήν τη διαδικασία για αισθητικούς λόγους, ενώ άλλες για την ανακούφιση από ενοχλήσεις που προκύπτουν από υπερβολική ανάπτυξη των μικρών ή μεγάλων χειλέων. Αισθητική βελτίωση: Ορισμένες γυναίκες αισθάνονται άβολα με την εμφάνιση των γεννητικών οργάνων και επιλέγουν την αιδοιοπλαστική για να βελτιώσουν την αυτοπεποίθησή τους. Ανακούφιση από ενοχλήσεις: Σε κάποιες περιπτώσεις, η υπερβολική ανάπτυξη των χειλέων μπορεί να προκαλέσει ερεθισμούς, πόνο κατά την άσκηση ή τη σεξουαλική επαφή. Διόρθωση μετά από τοκετό: Η αιδοιοπλαστική μπορεί να διορθώσει αλλαγές στην ανατομία μετά από εγκυμοσύνη ή τοκετό. Η αιδοιοπλαστική είναι μια ασφαλής και αποτελεσματική διαδικασία που μπορεί να προσφέρει λειτουργικά και αισθητικά οφέλη. Στο ιατρείο μας, προσφέρουμε εξειδικευμένη καθοδήγηση για να αποφασίσετε αν αυτή η επέμβαση είναι κατάλληλη για εσάς.

[romios-gr]

Η αυτοπεποίθηση είναι εμπόδιο στη Θεία Χάρη Ό Θεός θέλει να στηριζόμαστε σ' Αυτόν και όχι σε ανθρώπινες δυνάμεις. Μην έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας∙ η αυτοπεποίθηση είναι εμπόδιο στη Θεία Χάρη. Όταν αναθέτουμε τα πάντα στον Θεό, Αυτός υποχρεώνεται να μας βοηθήσει. Γέροντας Γαβριήλ, Καρυές, Άγιον Όρος https://paradosiako.gr/product/komposkoini-chrysoklosti-psilo-keromeno/ &nb... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/i-aytopepoithisi-einai-empodio-sti-theia-chari/

[hellosadnessmyold-friend]

Η αυτό εικόνα μας επηρεάζεται από τους άλλους.

Τόσο πολύ που ενώ υπήρξα με αυτοπεποίθηση, πλέον η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου.

Νιώθω άσχημη.

Φταίνε.

Αλλά φταίω και εγώ.

[astratv]

Μπορούμε να ατενίζουμε με αυτοπεποίθηση το μέλλον! –

«Η σημερινή εκδήλωση είναι μια ευκαιρία, μετά τα δυόμιση χρόνια της περιπέτειας με την πανδημία, να αντλήσουμε αισιοδοξία και να στείλουμε ένα μήνυμα ότι αυτός ο τόπος “ο μικρός, ο μέγας” κατά τον ποιητή, μπορεί να ξεπερνά δυσκολίες, να ατενίζει με αυτοπεποίθηση το μέλλον και να προχωρά σταθερά μπροστά. Οι ευχές που θα σας δώσω φέτος είναι κοινότυπες. Υγεία και Ειρήνη. Δύο αγαθά που τα θεωρούσαμε…

[mar1alena]

Μαμα…Σ’αγαπω μαμά . Μακάρι μια μέρα να μπορέσω να στο πω . Σ’αγαπω . Δεν ξέρω γιατί με μισείς τόσο και γιατί μου φέρεσαι έτσι ,όμως κάποτε ,πολύ παλιά ,με αγαπούσες κι εσυ . Το θυμάμαι . Με αγαπούσες . Σε αγαπώ μαμά ,μου λείπει να με αγαπάς . Γιατί με μισείς τόσο ; Τι σου έχω κάνει ; Μαμά σαγαπω ,μην με πληγώνεις άλλο ,φέρσου μου μια φορά γλυκά και τρυφερά χωρίς να σχολιάσεις κάτι πάνω μου ,σε παρακαλώ . Μην με κανείς να μισήσω παραπάνω τον εαυτό μου . Αγάπησε με όπως σε αγαπώ….

[allo-frouto]

Φαντάσου τότε να το κάνω στην πράξη..εκεί να δεις πόσο θα σου αρέσει 🫶🏼

Μεγάλες κουβέντες!

[fawncel]

Μακάρι να είχα την αυτοπεποίθηση μέσου τύπου στο tumblr με τσοντομπλογκ που ν��μίζει πως όλες θέλουν να του στείλουν και να καυλαντίσουν μαζί του. Σας ζηλεύω που είστε τόσο τούβλα 🙏🙏

[loulouditouheimona]

Ανάμεσα στην σιγουριά και στην αμφιβολία..μια αυτοπεποίθηση δρόμος!

[bl00dyghoul2]

Το ότι δεν ντρέπομαι να κλαψω έξω μπροστά σε κόσμο αλλά ντρέπομαι να βγω με το μαγιό μου με ξεπερνάει. Δώστε μου λίγο από την αυτοπεποίθηση σας πλιζ 😭

[psychotiko-epeisodio]

Αγαπημένε μου,

Δεν περίμενα ποτέ να σου το πω αυτό,όμως σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για όλες τις στιγμές που μου χάρισες,μα ιδίως για τα μαθήματα που μου διδαξες όσο καιρό βρισκοσουν στο πλάι μου.

Μου έμαθες καλύτερα από ότι θα μπορούσε να το κάνει οποιαδήποτε άλλος,πως δεν πρέπει να περιμένω τίποτα από κανέναν και πως πρέπει -ειναι αναγκαίο για την ακρίβεια,να μάθω να με αγαπώ , περισσότερο από ότι συνηθίζω να αγαπώ τους άλλους και αυτο ήταν σκληρό αλλά ταυτόχρονα λυτρωτικό να το μαθαίνω από εσένα.

Με έκανες και γελούσα κάποιες στιγμές, και να χαίρομαι κάποιες άλλες.Μα δεν θέλω να εστιάσω εκεί,γιατί ήταν λίγες.Το βασικότερο ήταν ότι τεσταρα τις αντοχές μου δίπλα σου,και με καμαρωσα για τον τρόπο που μπορώ και ερωτεύομαι,αγαπάω,δίνω και δίνομαι κάτι που εσύ από την μεριάς σου μου έδειξες ότι δεν είναι κάτι που μπορούν να κάνουν οι πάντες.Και αυτή είναι υπέροχη συνειδητοποίηση.Χαιρομαι που δεν είμαι σαν εσένα,χαίρομαι που μπορώ να διατηρώ τα όμορφα μου συναισθήματα ασφαλή,χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα πληγώνονται γιατί αυτό είναι η συνέπεια της αγάπης.Εχει πόνο.

Αλλα όταν συμ��αίνει η αγάπη από μόνη της ,είναι πράγμα εκπληκτικό,είναι κινητήριος δύναμη και λόγος να έχω περισσότερη αυτοπεποίθηση γνωρίζοντας ότι έχω να προσφέρω πολύ όμορφα πράγματα σε έναν άνθρωπο.

Αυτο που ανακάλυψα, αργότερα βέβαια,ήταν ότι χρειάζεται να έχω και την διάκριση καμιά φορά να καταλαβαίνω πού και σε ποιον θα την προσφέρω.

Περισσότερο από όλα αυτά όμως,σε ευχαριστώ που έφυγες πρώτος εσύ από την ζωή μου ,γιατί εγώ τότε δεν θα είχα το θάρρος να το κάνω.Δεν είχα την οπτική που έχω σήμερα για την κατάσταση, και ήδη είχα χάσει παντελώς τον εαυτό μου προσπαθοντας να σε βρω.Οσο και αν με πόνεσε η βάναυση αποχώρηση σου ,άλλο τόσο συνειδητοποιώ ότι αν δεν είχαν συμβεί έτσι τα πράγματα,ακόμη θα ήμουν προσκολλημένη σε ένα αδιέξοδο:Το δικό μας.

Έτσι ,το μεγαλύτερο και τελευταίο μάθημα που απλόχερα μου έμαθες ήταν ότι τα πάντα περνάνε.Ακομη και τα τόσο μεγάλα συναισθήματα,τα πιο επώδυνα,εκείνα που πιστεύεις πως ο κόσμος θα καταρρεύσει αν τυχών τα βιώσεις, έχουν την τάση να εξασθενούν.Ετσι συνέβη και με εσένα.Το παραμύθι τελείωσε και κατάλαβα ότι ποτέ δεν ήσουν ο άνθρωπος που πίστευα.Σε είχα εξιδανικεύσει.Ειχε τρομερό πόνο όταν το καταλαβα , μα σήμερα με ανακουφίζει να ξέρω πως δεν έχασα τίποτα γιατί στην τελική,δεν υπήρχε ποτέ τίποτα να διακινδυνεύσω.

[uglymonkey1992-1]

Κούρασαν

οι στίχοι που αναρτούμε, μα δεν πιστεύουμε.

Η θεωρητικολογία.

"Αγάπα τον εαυτό σου, κι έτσι θα σε δουν αλλιώς κι οι άλλοι..."

Τρίχες!

Λόγια.

Έπαρση που βαφτίστηκε "αυτοπεποίθηση"

(η αυτοπροβολή είν' ο σκοπός)

Ουσία καμία.

Γίναμε πόρνες του καπιταλισμού, πουτανάκια του χρήματος.

(ακούς παντού για "φράγκα" κι αυτοκίνητα)

Το ταμπλό και το τιμόνι αντικατέστησαν τις λέξεις και την ουσία τους.

Εν ολίγοις, γίναμε χυδαίοι.

-Στην τελική, χυδαιότητα δεν είναι το πορνό, αλλά η ύλη και η επιδίωξή της...-

[visions-of-hlliana]

ΣΕ ΈΧΑΣΑ

Ποια είσαι;

Προσπαθώ να σε βρω αλλά δεν σε αναγνωρίζω.

Μα όλοι μοιάζουν σαν να σε ξέρουν, σαν να έχουν λύσει το αιώνιο αίνιγμα σου.

Σου λένε τα λάθη σου, κι οι γονείς σου σε λυπούνται.

Το βλέπω στα μάτια τους, όταν σου λένε ότι δεν ξέρουν γιατί είσαι έτσι.

Σε κατηγορούν, το νιώθεις;

Ίσως κατηγορούν και τον εαυτό τους, που έβγαλαν μια ελαττωματική σαν εσένα.

Ποια είσαι;

Σε κοιτάω όπως πλένεις τα δόντια σου και προσπαθώ να σε αγγίξω στον καθρέφτη.

Εξαφανίστηκες.

Τα τετράδια σου σκονισμένα, τα μελάνια στα στυλό σου ξεραμένα.

Ξέχασες να γράφεις, σαν να μην υπάρχει καμία λέξη να σε παρηγορήσει πια.

Κανένας στίχος δεν σου ταιριάζει.

Κανενα σκίτσο δεν βγαίνει έτσι όπως το ��έλεις.

Σε έχασα όταν πήρες κιλά, νιώθω.

Ήσουν τόσο αδύνατη και κατάλευκη, ήσουν όμορφη, θυμάμαι έβλεπα τις φλέβες στο στήθος σου, στα χέρια σου ενώ οι υπόλοιποι δεν σε έβλεπαν καθόλου και ήσουν αόρατη.

Μα τώρα κάποιος σου είπε ότι πάχυνες και έγινες γυναίκα, αλλά εσύ έβαλες τα κλάματα στο μπάνιο όταν έμεινες μόνη σου.

Εξαφανίστηκες όταν οι ουλές στα πόδια σου και στα χέρια σου είχαν πια επουλωθεί.

Και εγώ πάντα ξέρεις σε αναγνώριζα από αυτές, μύριζα το αίμα σου.

Και ήξερα ότι εγώ είμαι εσύ, και εσύ εγώ.

Ποιά είσαι;

Όλοι σου λένε ποιά είσαι με τόση αυτοπεποίθηση, και έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους αλλά εσύ;

Κάνεις κύκλους γύρω από τον εαυτό σου, εγκλωβισμένη στο ίδιο δίλημμα.

Να πεθάνεις ή όχι ακόμη;

Ο θάνατος σου συνέχεια αναβάλλεται.

Το όνομα σου ξεθωριάζει κάθε φορά που κάποιος καρφώνει μια ακόμη ταμπέλα πάνω στην ασχήμια σου.

Και εσύ τον αφήνεις, γιατί μάλλον ξέρεις πολύ καλά όπως και γω πως έχεις χαθεί χρόνια τώρα.

Το ήξερες ότι κοντεύεις τα 25;

Εγώ σε νιώθω ακόμη μικρό παιδάκι.

Σκέφτεσαι σαν παιδί, θυμώνεις σαν παιδί, πληγώνεται η παιδική σου ψυχούλα, κλαις με λυγμούς και ζητάς την μανούλα σου.

Εξαφανίστηκες μέσα στα ψέματα σου.

Εξαφανίστηκες μέσα στις ζωές των άλλων.

Παρατησες τα πάντα και ζεις σε μια γυάλα χρυσόψαρου προσπαθώντας να γίνεις χρήσιμη στους άλλους.

Αλλά δεν είσαι χρήσιμη σε κανέναν ταυτόχρονα,

παρά μονάχα ένα εμπόδιο.

Και στο τέλος της ημέρας αναρωτιέμαι μήπως τελικά δεν αξίζει να σε βρω.

Είναι πια πολύ αργά να σε αναζητήσω.

[kenhpsuxologikaa]

Ξανά ήρθα λοιπόν.. δε γράφω εύκολα πια. Φέτος όμως εχω ανάγκη για έναν πιο συνειδητό απολογισμό της χρονιάς.

Ιανουάριος: η πρώτη της παρέας ενηλικιώθηκε και άρχισα να φλερτάρω με την ενήλικη ζωή, παράλληλα με τις μαθητικές μου υποχρεώσεις

Φεβρουάριος: η αυτοπεποίθηση μου βρίσκεται στο peak και η τύχη ήταν με το μέρος μου, θα έλεγε κανείς που πιστεύει σε αυτή

Μαρτιος: συνειδητοποίησα ότι είναι πανεύκολο για ορισμένους να προσποιουνται και πόσο δύσκολο είναι να επανορθωσεις

Απριλιος: οι πανελλήνιες πλησιάζουν..όπως πλησιάζει και το άγχος μου, το οποίο αντιμετωπίζω χάρη στην οικογένεια που διάλεξα εγω

Μάιος: ειλικρινά δεν θυμάμαι τίποτα, πολύ αδιάφορος μηνας

Ιουνιος: ο μηνας μοιράστηκε στα 2. Στις πανελλήνιες και στις διακοπές. 15 ώρες γραπτών και σε 17 μέρες εμπειριών ζωής μαζί με άτομα που αγαπαω

Ιούλιος: εξ'ορισμου ο μηνας της αλλαγής της κοσμοθεωριας μου. Έδωσα μια τελευταία ευκαιρία. Πήγα πρώτη φορά ��ιακοπές με την παρέα μου. Πέρασα στη σχολή που μόνο όσοι με ξέρουν απεξω και ανακατωτά γνωρίζουν την εμμονή μου με αυτή.

Αύγουστος: πολλές οικογενειακές στιγμές, οι οποίες μου έδειξαν ότι όποιος θέλει να επανορθώσει, θα το κάνει σωστά. Ταυτόχρονα ο πιο μελαγχολικός καλοκαιρινός μήνας, διότι φοβόμουν το άγνωστο των επόμενων

Σεπτέμβριος: μήνας ενηλικίωσης. Βλέπω ακόμα το βίντεο που μου λέει χρόνια πολλά ένα ολόκληρο μαγαζί. Θυμάμαι ακόμα την αντίδραση μου όταν άνοιγα τα δώρα μου μπροστά στην οικογένεια μου και τις φίλες μου. Έγινε και η κολλητή μου 18 μετά από λίγο καιρό και συνειδητοποίησα ότι ο χρόνος ειναι πολύτιμος και όχι απεριόριστος

Οκτώβριος: η αυλαία άνοιξε για τη φοιτητική μου ζωή, με τη καλύτερη πρόθεση από ποτέ, με ένα ολόκληρο αμφιθέατρο να ξέρει το όνομα μου. Παράλληλα έκλεισε μια άλλη αυλαία, η οποία ίσως να βλέπει τον απολογισμό μου, ίσως και όχι, όμως χρειάζεται να ξέρει ότι έχει ένα κομμάτι μου έστω και έτσι.

Νοέμβριος: πια κάνω κατάθεση ψυχής μέχρι και στη παρέα μου για πράγματα που ίσως να μην έλεγα ποτέ σε κανέναν. Η αυτοπεποίθηση και η εμπιστοσύνη στον εαυτό μου είναι άγνωστες λέξεις στην κενή ψυχολογικά, πολύ πιθανό γιατί ένιωθε κενή μετά από χρόνια

Δεκέμβριος: αποφάσισα να μην είμαι 2η επιλογή κανενός και να είμαι απών όπου δεν αισθάνομαι εμπιστοσύνη. Προσπαθώ να τα βρω με τον εαυτό μου δίχως να βλέπω κάποια διαφορά συνειδητά. Ο Δεκέμβρης πάντα πονάει όταν φεύγουν τόσες αναμνήσεις.

2023, σε ευχαριστώ, σε αγαπάω και σε μισώ ταυτόχρονα, σε αναζητώ πίσω μα θέλω και να μείνεις πίσω... μα πάνω από όλα, γύρισε μου πίσω εμένα