#εκείνος

[psyxhmou]

«Ήπιαμε δυο μπύρες στη ταράτσα και κατάλαβες το ύφος μου, μαζί σου μπορώ και κοιμάμαι σαν παιδί και γενικά έχω ένα θέμα με τον ύπνο μου».

Miami, Bloody Hawk.

[methismeniprigkhpissa]

~Good coffee,nicely dressed and ready to make me better~

My aesthetic.

[romios-gr]

Η άμεση βοήθεια του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στον Άγιο Ανδρέα τον διά Χριστόν Σαλό Όλη την ημέρα ο Ανδρέας έκανε τον τρελό και τον δαιμονισμένο, ενώ τη νύχτα θρηνούσε και προσευχόταν νοερά, παρακαλώντας τη μάρτυρα του Χριστού να τον πληροφορήσει, αν ο αγώνας, που είχε αρχίσει, ��ταν θεάρεστος. Σταματώντας για λίγο τον θρήνο και την προσευχή, είδε να παρουσιάζονται ένας ολόλαμπ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/eimai-o-ioannis-ekeinos-poy-egeire-sto-achranto-kai-zoopoio-stithos-toy-kyrioy-kai-sotira-mas-iisoy-christoy/

[aluminia]

Το να βλέπω τον Αλέξη να συμμετάσχει στα σχέδια της ομάδας με κάνει τόσο χαρούμενη. Δηλαδή, ο Σπύρος τον πήρε για τον σοβαρό τύπο και εκείνος είχε τόση ώρα αναλάβει να φέρει τα καπελάκια της αποφοίτησης και να κρατάει το πανό😭

[thrassa]

Όπως όλοι βλέπουμε και καταλαβαίνουμε, οι ξένοι πάλι προσπαθούν να μας εκδιώξουν από την ίδια μας την μυθολογία λες και δεν την ξέρουμε καλύτερα από αυτούς . . . Άκου εκεί παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.

ΔΕΝ ΧΡΕΙΆΖΟΝΤΑΙ ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ, ΌΛΟΙ ΓΝΩΡΊΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΚΟΛΑ.

As punishment for his cruel rejection of the nymph Echo, Nemesis cursed Narcissus to fall in love with his own reflection in a pool of water. Unable to take his eyes away from the beautiful youth he did not recognise as himself, Narcissus stayed by the side of the water until he wasted away. 

I’ve been wanting to draw more mythology pieces for a while now! Here is my interpretation of Echo and Narcissus, a Roman myth from Ovid’s Metamorphoses. 

[olesi-oikon]

Ναι;

-Ναι, γεια.

Α, 2030.Έχεις οικογένεια, παιδιά, ένα σύζυγο, λεφτά και τυχαία περνάς απ’ το συγκεκριμένο καρτοτηλέφωνο και σκέφτεσαι πως εκείνος ο άντρας που του είπες “όχι”, ίσως ήταν ο άντρας της ζωής σου. Άσε με να αποδείξω ότι δεν είμαι ο άντρας της ζωής σου. Μη μου κλείσεις το τηλέφωνο.

-Πρέπει να κλείσω.

[0cean--soul]

Συναισθηματικά Αναλφάβητοι

Εκείνη ήταν ανοιχτό βιβλίο γεμάτο ποίηση

Εκείνος έβλεπε μόνο άδειες σελίδες

[zizels-world]

"Εκείνος την αγάπησε πολύ νωρίς και εκείνη πολύ αργά ..."

- Απλά κάπου το διάβασα -

[molitsa]

Ονειρεύομαι να ξυπνάω δίπλα σου!

Δεν ονειρεύομαι μικρές στιγμές ηδονής,από εκείνες που ονειρεύονται οι άνθρωποι σήμερα. Ονειρεύομαι εκείνο το πρωινό που θα το αναπολείς στην μνήμη σου, έχοντας ένα χαμόγελο στα χείλη σου.

Ονειρεύομαι το χαμόγελο σου μετά από ένα ανήσυχο, ρομαντικό, παθιασμένο και προκλητικό βράδυ.

Ονειρεύομαι να μένω κοντά σου!

Να σε ξυπνώ με ένα φιλί με μια αγκαλιά !

Ονειρεύομαι ένα πρωινό που θα γεμίζεις από στιγμές. Ονειρεύομαι ένα πρωινό γεμάτο σχέδια για όλη την υπόλοιπη μέρα!

Ονειρεύομαι την στιγμή που ξυπνάς δίπλα μου, Δίπλα σε έναν άνθρωπο που ηρεμεί την ψυχή σου.. Που κάνει να αισθάνεσαι πόσο ανιαρό ήταν το παρελθόν ! Τυχερός είναι εκείνος που όταν ξυπνάει μπορεί να αγγίζει το όνειρο του! Και εγώ ονειρεύομαι να ξυπνάω δίπλα στο μεγαλύτερο από τα όνειρα μου.

ΕΣΕΝΑ!

[psyxhmou]

«Χαμογελάσαμε. Το χέρι σου βρέθηκε μέσα στο χέρι μου».

Γιάννης Ρίτσος, Τα ερωτικά.

[methismeniprigkhpissa]

Να βρέχει έξω.

Να κάνουμε βόλτα με το αμάξι.

Και να φιλιόμαστε καθώς παίζει Μαλαμας από πίσω.

[psychotiko-epeisodio]

Αγαπημένε μου,

Σου γράφω με βαριά καρδιά, σχεδόν χωρίς να έχω τίποτα συγκεκριμένο να σου πω.Ειλικρινα,δεν ξέρω γιατι είσαι εσύ εκείνος στον οποίο απευθύνομαι,αφού έχει περάσει πια πολύς καιρός,τόσος,που η μεταξύ μας σχέση μοιάζει με μακρινό όνειρο,θολωμένο στις μνήμες και των δύο μας,αδυνατώντας να θυμηθούμε τι ήταν εκείνο που κάποτε μας έφερε κοντά,αλλά και τι ήταν αυτό που εν τέλη μας απομάκρυνε.

Αν πέσεις ποτέ τυχαία πάνω σε αυτό το γράμμα,μην αναρωτηθεις ποιος μπορεί να είναι ο αποστολέας.Εγω είμαι.Εκεινη που όταν την γνώρισες,δεν είχε πλασει καλα-καλα τον χαρακτήρα της,ήταν μια έφηβη με μεγάλα όνειρα και άφθονο έρωτα για την ζωή,την τέχνη και... εσένα.Μπορει να σε μπερδέψει ο τρόπος γραφής μου και να αμφιβάλλεις αν ειμαι εγώ.Πως θα μπορούσε εκείνο το κοριτσάκι το αφελές και το ανυπόμονο, εκείνο που την σκότωνε η απόρριψη,σήμερα να τα έχει ξεκαθαρισει μέσα του και να αποδέχεται πως ότι έγινε,έγινε για καλο;Βλέπεις άλλαξαν οι καιροί,και μαζί τους αλλάξανε και εμένα.

Ξέρεις,δεν σε χρειάζομαι πια.Στην πραγματικότητα, δεν χρειάζομαι κανέναν. Πίστευα πως αν σε έχανα,θα έχανα την γη κάτω απ'τα πόδια μου και όταν αυτό συνέβη,πελαγωσα,πάγωσα,φοβήθηκα.Φοβηθηκα, ότι δεν θα μπορέσω να ξαναερωτευτω,ότι αυτός ο ανεκδιηγητος πονος που εισχώρησε μέσα μου εκείνο το βράδυ,θα με συντρόφευε για την υπόλοιπη ζωή μου,κάνοντας με δυστυχισμένη και ανίκανη να προχωρήσω.

Η αλήθεια είναι,ότι κράτησε για αρκετό καιρό. Έχω και μια τάση προς στην αυτοκαταστροφη όπως γνωρίζεις,και όλος αυτός ο πόνος μου την πυροδότησε και ήταν αμέτρητα τα βράδια εκείνα που έχανα τον υπνο μου,πολλά τα πρωινά που το σώμα μου δεν έλεγε να σηκωθεί απτο κρεβάτι.Για καιρό,ήμουν κλεισμένη στο σπίτι,δεν ήθελα κανέναν κοντά,κανέναν όσο κοντά συνήθιζα να έχω εσένα.

Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς σταματησε να πονάει,απλώς σταμάτησε.Πρεπει να ήταν μια φορά που σ'ειδα τυχαία έξω φορώντας τα καλά σου, να γελάς με την ψυχή σου ,πλάι σε κάποια άλλη.Ναι,τότε πρέπει να ήταν.Ο εγωισμός μου θίχτηκε καθώς σε κοίταζα να είσαι ευτυχισμένος,ενω εγώ είχα πέσει με τα μούτρα μες στην θλίψη.

Και το πήρα απόφαση,έπρεπε να σε αφήσω να φύγεις.Πρακτικα,την είχες πάρει αυτή την απόφαση μόνος σου,καιρό πριν,αλλά εννοούσα από μέσα μου.Επρεπε να σε αφήσω,γιατί έμενα να σε κρατώ με νύχια και με δόντια πιστεύοντας ότι το να συνεχίσω να ελπιζω, θα ήταν λιγότερα επώδυνο.Ομως,ήταν λάθος μου ...

Και φτάνουμε στο σήμερα όπου,η φωτιά έχει σβήσει εντελώς και δεν μου καίγεται καρφάκι για εσενα στην πραγματικότητα.Ο λόγος που μάλλον σου γράφω είναι απλώς για να τα πω σε εμένα.Να μου αποδείξω,ότι έχω την δύναμη να προχωράω,να εξελίσσομαι και ότι κανένας άνθρωπος που αξίζει,δεν θα μου κοστισει την ψυχική μου υγεία.Ειχα πει ψέματα τότε,δεν σ'αγαπουσα, ετεινα να μπερδεύω λιγάκι τις έννοιες.Και αν έφτασα κοντά στο να το κάνω,σε ευγνομωνω που εν τέλη μου αρπαξες αυτή την ευκαιρία μέσα από τα χέρια και δεν πρόλαβα.

Να 'σαι καλά όπου και να 'σαι και εγω να 'μαι καλύτερα.

Εκείνη.

[v1ckymult1fand0m]

Random Headcanons !!

Η Αγγέλα έχει τις πιο τυχαίες δεξιότητες εβερ. Από πύργους τραπουλοχαρτων με 26 ορόφους μέχρι κλακέτες.

Η Ντάλια είναι κάτι σαν αστικός θρύλος μεταξύ των μεγαλοεπιχειρηματιών, με όλους τους να έχουν τουλάχιστον μία ιστορία σχετικά με αυτήν να πουν

Ο Φώτης διάβαζε υπερβολικά πολλά Λούκι Λουκ μικρός, ενώ ο Σπύρος διάβαζε Αστερίξ και Οβελίξ

Η Γαρυφαλλιά ήταν μεγάλη επαναστάτρια όταν πήγαινε λύκειο και έπαιρνε αποβολές με το τσουβαλι. Με τον Βασίλη γνωρίστηκαν επειδή αυτός είχε πάει πενθήμερη με το σχολείο στην Θεσσαλονίκη και εκείνη έτυχε να κάνει κοπάνα εκείνη την μέρα και να πέσει κυριολεκτικά πάνω του. (Οριακά βρηστηκαν)

Ο Φώτης έχει πάει στο φεστιβάλ της ΚΝΕ 11 φορές σύνολο. Πρώτη φορά τον πήγε ο Θωμάς όταν ήταν 7 χρόνων.

Ο Αντρέας, μέχρι τα 11 του ήταν το πιτσιρίκι που λάτρευαν όλες οι γιαγιάδες της γειτονιάς.

Τα παιδιά της Ντάλιας και του Αλέξη, η κόρη της Γαρυφαλλιας και του Βασίλη, ο μικρός Χαράλαμπος και το εγγόνι της Ζουμπουλίας, αναφέρονται στην πεντάδα ως θείους και θείες και μπερδεύονται υπερβολικά όταν καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχει κάποια συγγένεια.

Ο πέμπτος άντρας της Μαριλένας έτυχε να είναι ένας 2ος ξάδερφος της μητέρας του Νίκου. Ακόμα δεν έχει κάνει την σύνδεση.

Η Ντάλια από μικρή, έφτιαχνε ένα κάρο πράγματα μόνη τής, από πλεκτά κασκόλ μέχρι αυτοσχέδια κολάζ, αλλά λόγω των γονιών της, τα εκρυβε

Όταν δένεται πολύ με κάποιο άτομο, η Άννα μιλάει με έναν τρόπο πιο κοντινό με της Ζουμπουλίας. Με τον Αλέξανδρο, είχαν βαφτίσει όλους τους γνωστούς τους με παρατσούκλια της μορφής "ο Γιάννης ο κοντός".

Στα λυκειακά του χρόνια ο Φώτης ήταν ο τύπος που ήξερε όλα τα κουτσομπολιά του σχολείου , επειδή τα κορίτσια του τμήματος του τον είχαν υπό την προστασία τους

Όταν πρωτοεφυγε η Αγγέλα απ' το σπίτι της πόνταρε να μείνει με το τότε αγόρι της (υπάρχει μια φωτογραφία από την βραδιά που τράκαρε που είναι δίπλα με έναν τύπο που φοράει επίσης ένα τριαντάφυλλο) αλλά εκείνος την χώρισε οπότε για το πρώτο εξάμηνο έμεινε με την θεία της στην Ξάνθη (δεν την πείραξε ιδιαίτερα ο χωρισμός απλά εκνευρίστηκε που έπρεπε να βρει κάπου αλλού για να μείνε). Έφυγε επειδή παράκουσε την θεία της να μιλάει στο τηλέφωνο με την μητέρα της και πανικοβλήθηκε

Υπήρχε μια χρονική περίοδος που ο Φώτης πήγαινε στους προσκόπους και κάθε μέρα όταν τον γύριζε ο πατέρας του, πέρναγαν ακριβώς δίπλα από το σπίτι του Σπύρου.

Η πρώτη δουλειά της Αμαλίας ήταν ως σ��ρβιτόρα σε σουβλατζίδικο

Ορισμένες φορές που η πεντάδα ανέβηκε βόρεια για διακοπές, η Ζουμπουλία χαιρετούσε κάθε 8 λεπτά κάποιον γνωστό της που είχε να δει 19 χρόνια.

Ο Φωτης ήταν ταμίας της τάξης στο λύκειο. Η Άννα και ο Βασίλης είναι και οι δύο πρώην μέλη του δεκαπενταμελους

Η Αγγέλα προσποιείται ότι αντέχει τα καυτερά αλλά δεν τα αντέχει με τίποτα

Η Ντάλια, ο Σπύρος και ο Φώτης προτιμάνε τα γλυκά ενώ η Αγγέλα και η Ζουμπουλία τα αλμυρά, γιατί λιγονωνται

Η Σόφη ζαλίζεται σε υπερβολικό βαθμό όταν είναι στο αμάξι

Η Αμαλία είχε το πιο τέλεια οργανωμένο ράφι βιβλίων, και ήταν οριακά υστερική σχετικά με αυτό

Ο Αβραάμ είναι fruity αλλά αρνιεται να βάλλει ταμπέλα στον εαυτό του

Ο Ανδρέας και ο Νίκος μια φορά, μετά από ένα ιδιαίτερα γερό μεθύσι, ξύπνησαν στην Πρέβεζα με το κεφάλι του Αντρέα καλυμμένο με χαρτί τουαλέτας και τον Νίκο να έχει μία γιρλάντα τυλιγμένη σαν φιόγκο γύρω από τον λαιμό του. Στο μισό μέτρο υπήρχαν κάτι ξεριζωμένα χορτάρια

[lu-in-the-sky-w-diamonds]

μικρά, γλυκά πράγματα που κάνουν οι γονείς μου:

η μαμά μου πάντα κάνει παρέα στον μπαμπά μου όταν εκείνος τρώει

όταν ο μπαμπάς μου αγοράζει χωρίς λόγο σοκολάτες και μικρά δωράκια στην μαμά μου

όταν είμαστε για ψώνια και η μαμά λέει "να πάρουμε κάτι στον μπαμπά", ακόμα κι αν είναι κάλτσες

όταν κάνουν μασάζ ο ένας στον άλλον και καταλήγουν να πειράζονται μεταξύ τους και να γελάνε

όταν το βράδυ ακούω την μαμά να κουτσομπολεύει με τον μπαμπά και εκείνον να νυσταζει αλλά να συμμετέχει

όταν λένε καινούργια οικογενειακά μυστικά ο ένας στον άλλον μετά από σχεδόν 25 χρόνια γάμου

[feggaroneira]

Κι αν μου έμαθε κάτι το 2024 είναι πως η ψυχική υγεία είναι εξίσου σημαντική με την υγεία του σώματος.

Δεν πρέπει να την αγνοείς και να αφήνεις την ζωή στο «ας είναι».

Πρέπει να την φροντίζεις.

Να την προσέχεις.

Να αφιερώνεις χρόνο για να ακούς τον εαυτό σου.
Να ζητάς βοήθεια όταν τη χρειάζεσαι.
Να βάζεις όρια, χωρίς ενοχές.
Να θυμάσαι πως δεν χρειάζεται να είσαι πάντα δυνατός.

Να θυμάσαι πως η αυτοφροντίδα δεν είναι πολυτέλεια.
Είναι ανάγκη.
Είναι σεβασμός στον ίδιο σου τον εαυτό.

Κι αν μου έμαθε κάτι το 2024 είναι πως, ακόμα κι όταν αγαπάς κάποιον, πρέπει να αγαπάς τον εαυτό σου περισσότερο.
Γιατί, αν αυτός ο άνθρωπος σε πονά, δεν πρέπει να κρατάς το σκοινί της σχέσης σας μόνη σου.
Δεν μπορείς να σέρνεις ένα ολόκληρο «μαζί» από τη μία άκρη, ενώ η άλλη μένει άδεια.
Πρέπει να το αφήνεις.
Να μην παρακαλάς.

Να αποδεχτείς πως όποιος θέλει, μένει. Όποιος νοιάζεται, το δείχνει.

Και όποιος αγαπά, δεν αφήνει ποτέ το σκοινί να πέσει.

Γιατί οι άνθρωποι που θέλουν, δεν χρειάζονται παρακάλια.
Προσπαθούν.
Δείχνουν.
Αγαπούν.
Σε προσέχουν, σε φροντίζουν.
Φροντίζουν την καρδιά σου και δεν την ποδοπατούν μέχρι να σπάσει σε χιλιάδες κομμάτια και να ματώσει.

Κι αν έμαθα κάτι το 2024, είναι πως εκείνο το αγόρι που νόμιζα ήταν το άλλο μου ολόκληρο, τελικά δεν ήταν το παν.
Ήταν ένα μάθημα.
Ένα κομμάτι της διαδρομής, όχι ο προορισμός.
Πως αξίζω πολύ περισσότερο απ’ ό,τι εκείνος ήθελε να πιστεύω.

Και πως, όταν ο άλλος αφήνει το σκοινί, πρέπει να έχεις τη δύναμη να το αφήνεις κι εσύ.
��ιατί η αγάπη δεν είναι βάρος να το κουβαλάς μόνη σου.
Είναι δύναμη που τη μοιράζεστε.

Και αν δεν τη μοιράζεστε,

δεν είναι αγάπη.

Κι αν έμαθα κάτι το 2024, είναι πως το να αφήνεις κάποιον άνθρωπο να φύγει,

τελικά δεν είναι ήττα.

Είναι νίκη για τον εαυτό σου.

Είναι η αρχή μιας ζωής που χτίζεις για σένα, χωρίς να εξαρτάσαι από κάποιον που δεν σε εκτίμησε.

Γιατί αξίζεις.

Αξίζεις ανθρώπους που μένουν.

Αξίζεις αγάπη, φροντίδα, σεβασμό.

Αξίζεις μια ζωή γεμάτη φως, ακόμα κι αν πρέπει να αφήσεις πίσω ό,τι σε κρατά στο σκοτάδι.

Κι αν μου έμαθε κάτι το 2024 λοιπόν, είναι πως όλα κάποτε περνάνε,

αρκεί να βρεις το κουράγιο να συνεχίσεις την ζωή

και να δώσεις στον εαυτό σου την αγάπη που του αξίζει.

[elenagilbert-12]

-και τι είναι για σένα εκείνος?

- τι είναι για μένα, ε?

Μου έμαθε πως η αγάπη δεν πονάει..

❤️