#τραγικό

[mikrh-kallitexnhs6]

την ημέρα της επετείου γνωριμίας μας περασα από μια εκκλησία και ενα ζευγάρι παντρευόταν.

και σκέφτομαι ώρες ώρες ποσο αρέσει στην ζωη να γελάει μαζί μου.

[a-reader-in-white]

Τα πράγματα είναι απλά.

Δεν γίνεται να εκτοξεύονται ΕΔΕ προς άτομα που προσπαθούν να βελτιώσουν την ποιότητα των παροχών υγείας.

Σταυρώνεται ένας ιατρός, που διεκδικεί τα αυτονόητα υπέρ των ασθενών του: η ασφαλής ανάνηψη μετά από αναισθησία (μέθη ) ενδοσκοπησεων, υπό επιτήρηση ιατρών.

Υπάρχουν συγκεκριμένες προδιαγραφές για το πού και πώς πρέπει να είναι διαμορφωμένος ο χώρος βάσει του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.

Ούτε σε ράντζο , ούτε σε φορείο γίνεται...ούτε σε άλλο όροφο μακριά από τους θεράποντες ιατρούς γίνεται ...

Υ.Γ.: Η υπόθεση δίνει ένα άσχημο deja vu που θυμίζει την υπόθεση (κατά)δίωξης του κου Σιούλη, ενός νεφρολογου από το νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, ο οποίος είχε το "θράσος" να μιλήσει ανοιχτά για τις τότε ελλείψεις εν μέσω lockdown το 2020. Τον καιρό εκείνο η διοίκηση του ΑΧΕΠΑ είχε επικαλεστεί κατάσταση ανάγκης και αποφυγή δημιουργίας πανικού για να διατάξει ΕΔΕ με τις ευλογίες του κράτους και μιας πολιτικής ομερτά...όλα προς "όφελος του πολίτη".

Τίθεται λοιπόν ένα αυταρχικό προηγούμενο, με ρίζες σε μια βραχεία εποχή στέρησης ελευθεριών.

Επανερχόμενοι στο Θεαγένειο, είναι άξιο απορίας το τί ακριβώς θα επικαλεστεί η διοίκηση του Θεαγένειου έναντι στον διευθυντή της Γαστρεντερολογικης μέσα στην ΕΔΕ... Διότι ούτε κατάσταση ανάγκης έχουμε, ούτε τίθεται θέμα μαζικού πανικού.

... Παρά μόνο αποκαλύπτεται η απροθυμία μιας αμυντικής και συχνά (πνευματικά και σωματικά) απούσας διοίκησης να δώσει μια πραγματική λύση, κοινώς να κάνει αυτό για το οποίο πληρώνεται αντί να κρύβεται πίσω από έναν "yes-man" Υπουργό.

Καιρός δεν είναι;

[iveneverbeenmorestressedinmylife]

δεν ξέρω πόσο από το house έχεις δει οπότε θα στείλω 2 ασκσ και απαντάς όποιο-α θες💕🙏🏻🙏🏻

Δκκσκα funny story από το house έχω δει μέχρι εκείνο το επεισόδιο που έχει το b plot με τον Τσέις;;; Σε εκείνο το γάμο που πήγε και κοιμήθηκε με τρείς τέσσερις διαφορετικές γυναίκες;; Κάτι τέτοιο δεν θυμάμαι ακριβώς τη συμβαίνει πάνε χρόνια από την υστερική house md φάση μου. Και επειδή στο ύψος του εθισμού μου με αυτό το σόου κλασικά πήγαινα στο yt και έβλεπα διάφορες σκηνές από επεισόδια που δεν είχα ακόμη δει ξέρω τι συμβαίνει στο τέλος αυτού του επεισοδίου. Ξέρω ότι απλά κάνουν slut shame τον Τσέις και παρουσιάζουν το έγκλημα της άλλης της τυχάρπαστης που κυριολεκτικά ανέβασε γυμνές του φωτογραφίες στο ίντερνετ (πράγμα το οποίο πανεύκολα θα μπορούσε να του καταστρέψει την καριέρα;;;) ως δικαιολο��ημένη πράξη η οποία του άξιζε επειδή ο Τσέις είναι αρχιδοπουτανος. Που λες έχω να δω house από το 2019/20 νομίζω. Και περιστασιακα με πιάνει ο πόθος να το συνεχίσω, να δω όλα αυτά τα επεισόδια που δεν μπήκα ποτέ στον κόπο να δω ολόκληρα αλλά κάθε φορά που πάω να το συνεχίσω θυμάμαι σε ποιό επεισόδιο είχα μείνει λέω "Α" παθαίνω 100 psychic damage και καταλήγω να μην το συνεχίσω 😔.

[clair-deluneee]

Μετά από ο,τι έγινε με τον μικρό Άγγελο, εγώ θέλω να αναφέρω πως κάποιοι από αυτούς που βγαίνουν και εκφράζουν τη δυσαρέσκεια τους για το τραγικό αυτό γεγονός, είναι οι ίδιοι που είναι κατά της υιοθεσίας παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια. Και «πως θα μεγαλώσει το παιδί σε τέτοια οικογένεια», και «τι παράδειγμα θα πάρει» κτλ. Εγώ πάντως θα προτιμούσα να είναι σε μια ομόφυλη οικογένεια από το να το σκοτώσουν στο ξύλο, δε ξέρω για εσάς.

Για να ξέρουμε και τι λέμε.

[ouranos77]

Είναι τραγικό το πως η ζωή ενώνει δυο ανθρώπους και αυτοί αποφασίζουν να ξανά γίνουν δυο ξένοι.

[sugaroto]

Το στήθος κυριολεκτικά υπάρχει μόνο και μόνο για να τάιζει μωρά δεν έχει κυριολεκτικά κανέναν άλλον λόγω ύπαρξης

Σταματήστε να είστε περίεργοι

Μπιμπερο είναι για να πιει το νιανιαρο γάλα, ντροπή να σε δει το σόι που ανέφερε ο ανον να κρατάς μπιμπερο και να τάιζεις μωρό(ή και να μην τάιζεις) Αν είναι δυνατόν άστο να πεθάνει της πείνας γιατί ο άρρεν καύλωσε για κάποιο λόγω και δεν κανει

βασικά η γυναικια ρώγα είναι ντροπή !!! θα ήθελες να σε δει ο πατέρες σου ο παππούς σου ο γιος σου η κόρη σου η γιαγιά σου η θεια σου με την ρώγα έξω ; Αυτή είναι η απάντηση σου λοιπόν!!!! Δεν τε ιδοπεδωνουε όλα πια ζούμε σε μια κοινωνία με κανόνες δρν είμαστε ζώα !!! Εμείς οι άνδρες έχουμε αλλά πρότυπα από εσάς!!! Ίσοι αλλά όχι όμοιοι μην τα ισοπεδώνουμε όλα πια!! Δεν σε κάνει ανεξάρτητη το να είσαι με την ρώγα έξω !!! Σεξουαλικοποιεις τον εαυτό σου αν το κανείς αυτό για προσοχή !!!!!!!

μπλόκαρε με

[loulouditouheimona]

Υπάρχουν και γυναίκες (όπως εγώ )

Που δεν γουστάρουν να κάνουν σεξ εκτός σχέσης η χωρίς συναίσθημα .

Είναι τραγικό και λυπηρό να προσπαθείτε να μας αλλάξετε γνώμη.

Υπάρχουν και τα μπουρδέλα 🤷

[gentle-author]

Καθημερινά, χάνουμε κάποιον στιγμιαία, με το πέρασμα ενός λεπτού.

Φτάνει μονάχα ένα λεπτό για να σημάνει την λήξη μιας σχέσης, ένα δευτερόλεπτο για να διακοπεί η επικοινωνία μεταξύ μας.

Συχνά, χάνουμε κάποιον στο άκουσμα μιας λέξης.

Ακόμη συχνότερα, χάνουμε κάποιον χωρίς καν να το αισθανθούμε, πόσο μάλλον να το εκφράσουμε με λέξεις.

Γυρνάμε μια μέρα στα παλιά, οπισθοδρομούμε και το μάτι μας πέφτει πάνω στο όνομά του, η μνήμη μας παλεύει να ξεσκονισει εκείνα τα πληγωμένα ράφια και τότε, καταλαβαίνουμε.

Κάποιες φορές δεν καταλαβαίνουμε τι χάνουμε όταν δεν έχουμε αυτό που θέλουμε.

Καποιες φορές δεν καταλαβαίνουμε τι έχουμε ακόμη κι όταν το έχουμε.

Το τραγικό είναι, να μην καταλαβαίνουμε τι είχαμε, ούτε όταν το είχαμε, αλλά ούτε και όταν το χάσαμε.

Εσύ καταλαβαίνεις τι έχεις, όταν το έχεις, πριν το χάσεις;

Και εάν καταλαβαίνεις, κάνεις κάτι για να μην το χάσεις;

Αν ο μόνος τρόπος να μην το χάσεις είναι να του δείξεις πως το θες, τότε γιατί κρύβεις τα συναισθήματά σου ελπίζοντας να νοηθούν;

Κι αν το κάνεις αυτό, τότε είσαι σίγουρος πως νιώθεις;

Αν ο μόνος τρόπος να το κρατήσεις είναι να υπερβείς τον εαυτό σου και να αφεθείς, τότε γιατί σφίγγεις πιο πολύ γύρω από το σώμα σου το νήμα της κλωστής;

Κι αν το κάνεις αυτό, τότε είσαι σίγουρος πως θες τελικά να λύσεις τον γόρδιο δεσμό;

Αν ο μόνος τρόπος να με έχεις είναι να μου δείχνεις ότι με έχεις, τότε γιατί δεν το κάνεις;

Κι αν δεν το κάνεις αυτό, τότε είσαι σίγουρος πως με έχεις;

Δεν ρωτώ τον εαυτό μου, διότι ξέρω την απάντηση.

Ξέρω πως με έχεις περισσότερο από όσο με είχε ποτέ ο ίδιος μου ο εαυτός.

Ξέρω ότι σε επουλωσα περισσότερο από όσο επουλωσα τα τραύματα που προκάλεσα μόνη μου στον εαυτό μου.

Ξέρω πως σε αγαπάω περισσότερο από όσο αγαπάω το οξυγόνο που μπαινοβγαίνει στους πνεύμονές μου.

Ξέρω ότι σε έχω.

Εσύ όμως, το ξέρεις;

Copyright © 2024 Christine Aggeli. All rights reserved.

[love-is-the-keyy]

Θέλω να μεθύσω και να βγάλω τα ψυχολογικά μου αλλα το ποτό έχει πολλές θερμίδες

Τραγικό

[mikrh-kallitexnhs6]

Αθήνα, Παρασκευή, απόγευμα.

Χύνεσαι στους δρόμους.

Κυνηγάς τα φώτα, τη φασαρία, τον καπνό.

Καμμένη και από το τελευταίο νυχτερινό φως, ξέρεις πως έχασες.

Πλησιάζει απειλητικά η Δευτέρα.

[saintianthe]

GREEKBLR OC SEXYMAN BRACKET 2 ROUND 1 #1

Vilda belongs to @xazomara

Delteus belongs to @wingsofhcpe

PROPAGANDA UNDER THE CUT

VILDA

η Βιλντα (Vilda) ο πρώτος χαρακτήρας που έφτιαξα για ttrpg. Η Βιλντα είναι μια λεσβια κένταυρος με τραγικό παρελθόν, ξανθά μαλλιά, ξανθιά χαίτη και μυς. Το setting ήταν σκανδιναβικό με viking vibes και η Vilda είναι μια δρυιδισσα / σαμάνος / ιέρεια των πνευμάτων της φύσης. Μπορεί με την μαγεία της να επικοινωνήσει με τα πνεύματα της φύσης και να επιρρεασει το περιβάλλον. Είναι πολύ badass, righteous, determined και την αγαπώ όσο δεν έχω αγαπήσει κανέναν άλλο χαρακτήρα που έχω δημιουργήσει.

Λόγοι να ψηφίσεις τη Vilda : 1) badass butch λεσβια με τραγικό backstory που πήγε μέχρι τον κόσμο των νεκρών για να βρει τη γκόμενά της

2) κάνει τα πιο κουλ μαγικά γιατί δεν είναι χαρακτήρας dnd αλλά fate και το Fate είναι πιο cool από το dnd. Μια φορά υπήρχαν δύο χαρακτήρες που θελαν να κάνουν μια pvp μάχη και η Vilda επειδή σεβάστηκε την απόφαση του έχτισε με ένα ξόρκι ένα battle dome έτσι ώστε να μην τους διακόψει κανένας So they can duke it out

3) είναι fellow woodland creature (αυτό είναι inside joke του campaign που δεν θα πιάσει κανένας αλλά έπρεπε να το βάλω γιατί αλλιώς θα με έτρωγε)

DELTEUS DE VARLEY

Short info: πάλι dnd boy γιατί όλοι οι άλλοι male characters που έχω είναι wips ΑΛΛΑ και αυτός κ ο Mahal έχουν δικό τους στορυ χωριστο από dnd so. He's a half-elf warlock με patreon του την Αθάνατη Μητέρα (δική μου Eldritch deity που έχει "νικήσει το θάνατο" κ τον βοηθάει να κάνει το ίδιο)

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟΝ ΨΗΦΙΣΕΤΕ:

1. Twinky dilf. Τι άλλο λόγο χρειάζεστε δξδξδξδ

2. Είναι ο τύπος που όλοι στη γειτονιά λένε ότι είναι το πιο γλυκό κ αγγελικό πλάσμα, παίζει με τα παιδάκια στο δρομο, φροντίζει τα αδέσποτα, περνάει γιαγιουλες απέναντι στο δρόμο κλπ... άλλα στο υπόγειο του έχει ένα εργαστηρι νεκρομαντειας στο οποίο κάνει brutal πειράματα σε κοσμο με τη βοήθεια της patron του για να "νικήσουν τον θανατο".

3. Sickly Victorian skrunkly που βήχει αίμα διακριτικά στο δαντελένιο μαντήλι του~

4. Χορτοφάγος που δε θα κάνει ποτέ κακό σε ζώα κ παιδιά. Μόνο ενήλικες έχει το μενού μπεστιζ.

5. Παίζει βιολί.

6. Σκότωσε τους abusive γονείς του, το έκανε σε όλους να φανεί σαν τραγικό ατύχημα από το οποίο μόνο αυτός επιβίωσε, και κληρονόμησε την βίλα κ την επιχείρηση τους so now he's living his best life!

7. Τον κάνει haunt η actual θεά του θανάτου. Σεξι.

[ippokampos]

Tagged by @darkside-cookies (θενκ γιου:)) πάμε βιβλιοφαγοι:

•το πιο πρόσφατο βιβλίο που τελείωσα: τα Πέτρινα Ημερολόγια της Carol Shields, μου κάνει εντύπωση που δε θεωρείται οριακά κλασικό, πλέκει τις λέξεις με τρόπο που με επηρέασε πολυ, και δυνατη μετάφραση

•ένα βιβλίο που προτείνω: πολύ δύσκολο να διαλέξω, την Κομψότητα του Σκαντζόχοιρου της Μιριελ Μπαρμπερι, με χτύπησε με τον καλύτερο τρόπο (τραγικό πλοτ τουίστ), το θυμάμαι ακόμα αν κι έχουν περάσει χρονια!

•ένα βιβλίο που δεν μπορούσα να αφήσω από τα χέρια μου: το η Σπουδή στο Μπλε της Maggie Nelson. Ταίριαξε πολύ στο headspace μου, κάτι στη γραφή της που αγγίζει πολύ βαθια

•ένα βιβλίο που έχεις διαβάσει δύο φορές ή και παραπάνω: ο Άντρας μου της Ρουμενα Μπουζαροβσκα. Νταξει, η γυναίκα δεν υπάρχει με τον ώμο ρεαλισμό της.

•ένα βιβλίο από το tbr μου: το Αλλόκοτο και το Απόκοσμο (δε θυμάμαι συγγρ.), something something about the uncanny in movies and literature<3

•ένα βιβλίο που δεν κατάφερα να τελειώσω: ντρέπομαι που το λέω αλλά η Πανούκλα του Καμύ. Δεν μπόρεσα καθόλου να συντονιστώ.

•ένα βιβλίο από το wish list μου: κάτι εισαγωγικό στον Ντελέζ (!)i need to understand this dude

•ένα αγαπημένο βιβλίο από την παιδική μου ηλικία: ποιο να πρωτοδιαλέξω, πχ όλη η σειρά των Αορατων Ρεπόρτερ του Άρη Δημοκιδη

•ένα βιβλίο που θα έδινα σε κ��ποιον φίλο: i mean, εξαρτάται σωστά; Αλλά ας πούμε το Όλες μας του Λυο Καλοβυρνα. Πόσο βαθιά πάει στις επιμέρους οικογενειακές σχέσεις και στην κακοποίηση.

•ένα non-fiction που σου ανήκει: τι μόνο ένα; Καλά, η Αναταραχή Φύλου της Butler

•το βιβλίο που διαβάζεις τώρα: οι Αδερφοί Καραμαζοφ, και είμαι κοντά στο τέλος😬

•το επόμενο βιβλίο που θα διαβάσεις: το Bell Jar της Πλαθ, can't wait

tagging @ominiria @emnomos @elenaakii @i-c-stars @godsopenwound @araxnula και οποι@ αλλ@ θέλει να μοιραστεί καλά βιβλια

[justforbooks]

«Εξομολογήσεις μιας μάσκας»: To επί χρόνια εξαντλημένο αριστούργημα του Γιούκιο Μισίμα

Η σεξουαλική αυτοβιογραφία του Γιούκιο Μισίμα, που τον έκανε γνωστό στο ευρύ κοινό και έγινε η βίβλος της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.

«Το πεπρωμένο του δεν ήταν για οίκτο. Σε καμία περίπτωση δεν ήταν άξιο λύπησης. Ήταν μάλλον περήφανο και τραγικό: θα μπορούσε να ονομαστεί και λαμπρό», γράφει ο Γιούκιο Μισίμα στο πεζό ποίημά του που είναι ενσωματωμένο στο μυθιστορηματικά γραμμένο αυτοβιογραφικό έργο που τον έκανε γνωστό στο ευρύ κοινό και έχει τον τίτλο Εξομολογήσεις μιας μάσκας.

Στο Τόκιο του 1945, τη χρονιά που μαίνονταν οι βομβαρδισμοί με τα περισσότερα θύματα, ο νεαρός Κοτσάν –alter ego του Γιούκιο Μισίμα και ουσιαστικά παράφραση του πραγματικού του ονόματος, Κιμιτάκε– αγωνίζεται, κάνοντας βόλτες σε μια ενίοτε οργιαστικά ανθισμένη φύση και σε διαλυμένα τοπία, γεμάτα νεκρούς και τραυματίες –μια διαρκής αντίστιξη π��ράδεισου και κόλασης–, να βρει τη δική του ταυτότητα που, εκ των πραγμάτων, εντοπίζεται στη σχέση του με τους γύρω του και τη σεξουαλικότητά του. Οι εφηβικές φαντασιώσεις του, που αφορμώνται από εμμονικές σκέψεις για αιματοβαμμένα ανδρικά σώματα και μια βασανιστική έλξη για τους εύρωστους συνομηλίκους του, περιστρέφονται γύρω από το βαθύ έρεβος της επιθυμίας, επιβεβαιώνοντας την αρχετυπική συνύπαρξη έρωτα και θανάτου.

Αντίστοιχα, πάλι, οι απανωτές προσωπικές του ήττες, σύμφυτες με αυτές της ίδιας του της χώρας, είναι άμεσα συνυφασμένες με την ανικανότητά του να εναρμονιστεί με την επιβεβλημένη κανονικότητα της αστικής κοινωνίας του Τόκιο: με τη συντηρητική του οικογένεια, τους συμμαθητές και τους κατόπιν συμφοιτητές του, την αρραβωνιαστικιά του και την αυστηρή τάξη πραγμάτων στην οποία οφείλει να υποταχθεί, φορώντας την κοινωνική του μάσκα. Οι ομοφυλοφιλικές του τάσεις αποτυπώνονται, ως εκ τούτου, αποκλειστικά μέσα από φαντασιώσεις, καθώς σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να πραγματωθούν στην πρώιμη αυτή εφηβική ηλικία. Τον μόνο, όμως, που δεν μπορεί να κοροϊδέψει είναι ο ίδιος του ο εαυτός, ο οποίος ονειρεύεται θριαμβικούς θανάτους με έντονες σεξουαλικές ομοφυλοφιλικές ενορμήσεις, αποτυπωμένες σε έναν ηρωικού τύπου θάνατο, δηλαδή περίπου σαν την τελετουργικού τύπου αυτοκτονία στην οποία προέβη στα 45 του χρόνια, σύμφωνα με τις επιταγές του σεπούκου και με τη χάρη ενός σαμουράι, φορώντας τη λευκή «χακιμάκι» κορδέλα του και παραδίδοντας το κεφάλι του στα χέρια του γενναίου εραστή του.

Μέχρι, όμως, να πετύχει τον ένδοξο τέλος, που συνδεόταν με τα χαμένα αυτοκρατορικά μεγαλεία τα οποία ενέπνευσαν και τη λογοτεχνική του τέχνη –άρτια, ακριβή, μεστή αναφορών στον κόσμο της ελληνικής αρχαιότητας και στον σαδιστικό κόσμο του Ντε Σαντ–, ο Γιούκιο Μισίμα δεν φοβήθηκε στο πρώιμο αυτό έργο του να μιλήσει με ειλικρίνεια για την προσωπική του vita sexualis, γράφοντας μια ιδιότυπη «σεξουαλική αυτοβιογραφία», όπως την είχε περιγράψει ο ίδιος, με τον τίτλο Εξομολογήσεις μιας μάσκας.

Οι υπέροχα περήφανοι άνδρες και τα γυμνασμένα σώματα που αντιστοιχούν στην υπεροχή και στην ανδρεία που θαύμαζε από μικρός ήταν το μόνιμο μοτίβο όχι μόνο των περιγραφών του βιβλίου αλλά και της ποιητικής και απολλώνειας εμμονής του – δεν είναι τυχαίο που ένα άγαλμα του θεού Απόλλωνα, αντίστοιχο με αυτό από τον ιερό χώρο των Δελφών, στόλιζε μονίμως τον κήπο του. Μαζί, όμως, με τους μυθικούς αρχαιοελληνικούς θεούς, αυτή �� κάθοδος στο ασυνείδητο φέρνει στην επιφάνεια διαρκείς λεκτικούς θησαυρούς, λέξεις που δεν έχουν ενσωματωθεί στον εμπειρικό πολτό ούτε καεί, αντίθετα έχουν διατηρήσει κάτι από τη μυστική τους ζωή, παρά τον πόλεμο που του έκανε το περιβάλλον του. Ο άκρως επιμελής έφηβος που φέρει εις πέρας τις σπουδές του στη Νομική, ο συνεπής μέχρι κάποιο σημείο αρραβωνιαστικός της όμορφης Σονόκο, που της κουβαλάει την τσάντα και της γράφει ένθερμα γράμματα, είναι απλώς τα προσωπεία που φοράει τόσο ο πρωταγωνιστής του βιβλίου όσο και ο ίδιος ο Μισίμα στη ζωή του.

Ο μύχιος εαυτός διέπεται από μια διαρκή απορία γιατί δεν μπορεί να ακολουθήσει την κανονικότητα των πραγμάτων. Και είναι αυτή ακριβώς η αυθεντική ειλικρίνεια, δοσμένη ταυτ��χρονα με ποιητική μεγαλοπρέπεια και αποστομωτικό κυνισμό, που κάνει όλα τα υπόλοιπα μυθιστορήματα της εποχής του να μοιάζουν ψεύτικα, καθώς οι λέξεις του εμπεριέχουν ταυτόχρονα τον συμπυκνωμένο λόγο ενός χαϊκού, την αψεγάδιαστη περιγραφή της τερατόμορφης συνθήκης και της ομορφιάς από τη Λίμνη του δασκάλου του Καραμπάτα, τη βασανιστική και εμμονική επιβολή της σάρκας που συναντάμε στα βιβλία του Τανιζάκι. Η διαφορά είναι ότι ο Μισίμα δεν γράφει απλώς μυθοπλασία αλλά βάζει κυριολεκτικά το κεφάλι του επί πίνακι και νιώθει πραγματικά να είναι ταυτόχρονα ήρωας και θύμα, σαν την αυτοπροσωπογραφία του Αγίου Σεβαστιανού που περιγράφει στο βιβλίο και ενέπνευσε μια σειρά από τις ημίγυμνες φωτογραφίες του, όπως αποκαλύφθηκαν στο βιβλίο του Έικο Χοσόε Βασανιστήριο των ρόδων.

Αυτή η κυρίαρχη εικόνα του Αγίου Σεβαστιανού-σύγχρονου Ενδυμίωνα, που αποτυπώθηκε για πάντα μέσα του από τότε που είδε τον ομώνυμο πίνακα του Γκουίντο Ρένι, συνοψίζει ταυτόχρονα το ηρωικό σθένος, την αρχέγονη σεξουαλικότητα και αυτή την ομορφιά που είχε ως αποκλειστική κατάληξη τον θάνατο. «Μήπως οι γεροφτιαγμένες γυναίκες της Ρώμης, με τις αισθήσεις τους γαλουχημένες από το άρωμα του καλού κρασιού που ξυπνάει τα κόκαλα και από τη γεύση του κρασιού που στάζει κόκκινο από το αίμα, μυρίστηκαν γρήγορα το κακότυχο πεπρωμένο του, άγνωστο ακόμα σ’ εκείνον, και τον αγάπησαν γι’ αυτόν τον λόγο; Το αίμα του κυλούσε με έναν ρυθμό πιο άγριο απ’ όσο συνήθως μέσα στη λευκή του σάρκα, αναζητώντας ένα άνοιγμα για να ξεπηδήσει όταν εκείνη η σάρκα σε λίγο θα άνοιγε. Πώς είναι δυνατόν οι γυναίκες να μην άκουσαν τους θυελλώδεις πόθους ενός τέτοιου αίματος;» γράφει ��ε παραληρηματική ακρίβεια ο ίδιος γι’ αυτό το όραμα του Αγίου Σεβαστιανού στις Εξομολογήσεις μιας μάσκας στην έξοχη μετάφραση του Αλέξη Καλοφωλιά από την αγγλική έκδοση που έχει επιμεληθεί ο ίδιος ο Μισίμα. Δεν είναι να απορείς, μετά από αυτήν τη περιγραφή, που οι ενοράσεις του Ιάπωνα συγγραφέα στοίχειωσαν για πάντα τη Μαργκερίτ Γιουρσενάρ, καθώς σηματοδότησαν το χέρι ενός μείζονος λογοτέχνη, ο οποίος κατάφερε να μετατρέψει τις εναγώνιες αποτυπώσεις μιας άγονης ακόμα ομοφυλοφιλικής ταυτότητας σε ποιητικό οδηγό, αναζητώντας ταυτόχρονα τον Ρίλκε και τον Ζενέ ηχηρά («Το σώμα μου έτρεμε από μια παράξενη θλίψη. Καιγόμουν από μια μοναξιά τόσο φλογερή όσο ο ίδιος ο ήλιος»).

Ομολογεί, ωστόσο, πως η ενοχή που έτρεφε για τη σεξουαλικότητά του δεν είναι αυτή της δυτικής επεξεργασμένης ψυχικής αστάθειας που περιγράφει ο Στέφαν Τσβάιχ στα μυθιστορήματά του αλλά ενείχε μια ένταση που μάλλον αποκτούσε σχεδόν νιτσεϊκά χαρακτηριστικά – με άλλα λόγια τον έκανε να πηγαίνει ένα βήμα μπροστά από το ανθρώπινο είδος. Η πρώιμη αυτή αλαζονεία, αποτέλεσμα της αποστασιοποίησης από τους συνομηλίκους του, εμποτισμένη με έντονα στοιχεία αμφιβολίας, μετατράπηκε έτσι σε ένα ιδιόμορφο μπουσίντο, αυτή την υψιπετή συμπεριφορά της ιαπωνικής ελίτ, συνώνυμη των ευγενών και ενός υψηλών αξιώσεων συγγραφέα. Μακριά από τα εύκολα, δυτικότροπα, ψυχαναλυτικού τύπου συμπεράσματα, ο Μισίμα μετέτρεψε τον εαυτό του σε ζωντανό, θεατρικό δρώμενο, τελετουργική επεξεργασία, εμπύρετο λεκτικό παραλήρημα σαν αυτά που ποτίζουν τις ποιητικές στιγμές των Εξομολογήσεών του, ακόμα και όταν παραδέχεται ότι έφτασε στο ύψιστο σημείο κυνισμού να αδιαφορεί ακόμα και για τις αντιδράσεις των υπολοίπων απέναντί του. Δεν ήταν ο φόβος των επιπτώσεων που καθοδηγούσε τις πράξεις του αλλά η εσωτερική ανάγκη να μη διασαλεύσει την τάξη πραγμάτων.

Αλλά και πάλι, η εμμονή με τον θάνατο δεν ήταν τόσο αποτέλεσμα μιας ιδιόμορφης προσωπικής σκέψης όσο η συνέχεια μιας κανονικότητας που έκανε τους Ιάπωνες να οσμίζονται το αίμα σε κάθε τους βήμα: οι νεκροί των πολέμων μετέτρεψε, όπως παραδέχεται ο Μισίμα, την καθημερινότητά τους σε μια αναγκαστική μελέτη θανάτου, χαρίζοντάς τους μια πρώιμη εσωτερική ωριμότητα. Η ζωή μας, λέει, «έμοιαζε με αλμυρή λίμνη από την οποία το περισσότερο νερό είχε ξαφνικά εξατμιστεί, αφήνοντας τόσο πυκνή συγκέντρωση αλατιού που τα σώματά μας επέπλεαν νωχελικά στην επιφάνεια». Για έναν τόσο σωματικό στις περιγραφές του συγγραφέα, η φράση αυτή είναι ακόμα πιο σημαντική από τον αριστοτελικό ορισμό της ευτυχίας ή τη σωκρατική θέαση της υψηλής, στοχαστικής θέασης της ψυχής. Άλλωστε, ο πνευματικός τρόπος ζωής του Μισίμα, πολύ κοντά σε αυτό που η Γιουρσενάρ θεωρούσε ως στωικού τύπου κοσμοθεωρία, δεν απαιτούσε περιττές κουβέντες αλλά πράξεις: απόδειξη ότι οι φαντασιώσεις του υλοποιήθηκαν στο ακέραιο όχι μόνο όσον αφορά τις σεξουαλικές εμμονές αλλά και με την Ένωση της Ασπίδας, δηλαδή τους δικούς του στρατιώτες, τους οποίους έντυνε με στολές που έραβε ο ίδιος, κάτι που έκανε καλλιτέχνες, όπως ο Ντέιβιντ Μπόουι, να τον μετατρέψουν σε στυλιστικό σύμβολο και σημείο αναφοράς. Είναι η ίδια κοσμοθεωρία που τον έκανε, αφού επιδόθηκε στο περίφημο σεπούκου με το ιαπωνικό μαχαίρι τόντο, να επιβάλει στον σύντροφό του, υπολοχαγό Χίσο Μορίχο, να τον θανατώσει με το αυτοκρατορικό σπαθί, επιβεβαιώνοντας ένα προαποφασισμένο σενάριο που είχε γράψει από νωρίς για την κατάληξη του βίου του, όπως διαφαίνεται και από τις Εξομολογήσεις μιας μάσκας. Με αυτόν τον τρόπο γλίτωσε το «μαρτύριο που τον περίμενε» στη διαδρομή, όπως γράφει χαρακτηριστικά, αποδεικνύοντας στην πράξη «ότι η σφραγίδα που είχε βάλει πάνω του η Μοίρα ήταν ακριβώς το τεκμήριο του αποχωρισμού του από όλους τους κοινούς ανθρώπους της γης».

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[lemoniiia]

Σχετικά με ένα ασκ που σου είχαν κάνει περί σεξουαλικού περιερχομένου του μπλογκ σου κι ότι είναι αναμενόμενο να λαμβάνεις ασκ με θέμα το σεξ, κάποιες φορές σκέφτομαι ότι αυτό του είδους νοοτροπίες είναι ακόμα χειρότερες από τις ανοιχτά σεξιστικές γιατί ουσιαστικά είναι κεκαλυμένος σεξισμός.

Η σκέψη "ανεβάζεις αυτό, άρα αναμενόμενο να λάβεις αυτό" είναι επικίνδυνη επειδή βάζει στο ίδιο τσουβάλι τα νορμάλ ασκ με τα προσβλητικά και φοβάμαι ότι θυμίζει "φόραγες yoga pants, τι περίμενες να ακούσεις". Επίσης το να γκρινιάζει κάποιο άτομο για το σεξουαλικό περιεχόμενο στο ταμπλερ αλλά την ίδια ώρα να ακολουθεί τουλάχιστον ένα μπλογκ με αντίστοιχο περιεχόμενο, μάλλον υποκρτιή/ρια το κάνει. Τέλος, το φαινομενικά ευγενικό ύφος τέτοιων ανθρώπων με αυτές τις σκέψεις είναι τραγικό.

Respect 🫡

[naxosandsmallcyclades]

Ναξιώτικη Αποκριά 2025

Κορδελάτοι, Κουδουνάτοι και Φουστανελάδες, Λαμπαδηφόροι και Καρναβαλιστές είναι έτοιμοι κι εφέτος να αναδείξουν για μια ακόμη χρονιά την παράδοση της Νάξου, την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά της και τα έθιμα της Αποκριάς.

Από την Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου μέχρι και την Καθαρά Δευτέρα, οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της Νάξου θα ζήσουν την αυθεντική αποκριάτικη ατμόσφαιρα που κάνει μοναδική τη «Ναξιώτικη Αποκριά», μια γιορτή γεμάτη μυσταγωγία και κέφι.

Στην πρώτη γραμμή, οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι των χωριών διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην οργάνωση και στη διατήρηση των εθίμων, προσφέροντας με πολύ μεράκι μοναδικές εμπειρίες σε κάθε γωνιά της Νάξου.

Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, το Διονυσιακό Δρώμενο της Παρασκευής, που συμπίπτει με τη συμπλήρωση δύο ετών από το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, δεν θα πραγματοποιηθεί. Η απόφαση αυτή αποτελεί ένδειξη σεβασμού προς τα θύματα και αλληλεγγύης προς τους συγγενείς όσων έχασαν τη ζωή τους.

Η Νάξος συνεχίζει να τιμά τις ρίζες της και προσκαλεί όλους σε ένα ταξίδι με χρώματα, μουσική, χορό και μια ανεξίτηλη αίσθηση ελευθερίας! Η Ναξιώτικη Αποκριά 2025 σας προσκαλεί να ταξιδέψετε σε έναν κόσμο όπου ο χρόνος σταματά και η παράδοση γίνεται εμπειρία ζωής.

Αναλυτικά το πρόγραμμα των αποκριάτικων δράσεων του Δήμου και των τοπικών Πολιτιστικών Συλλόγων:

Τετάρτη 26/02

17:00 | Γαλήνη Οι Φουστανελάδες του Κυνιδάρου επισκέπτονται τη Γαλήνη

Πέμπτη 27/02

17:00 | Γαλήνη Οι Κορδελάτοι της Γαλήνης γλεντούν στο χωριό τους

17:00 |Κυνίδαρος Οι Κορδελάτοι των Εγγαρών επισκέπτονται τον Κυνίδαρο

17:00 | Εγγαρές Οι Φουστανελάδες του Κυνιδάρου επισκέπτονται τις Εγγαρές

Σάββατο 1/3

12:00 | Κυνίδαρος Οι Κορδελάτοι της Γαλήνης επισκέπτονται τον Κυνίδαρο

12:00 | Γαλήνη Οι Κορδελάτοι των Εγγαρών επισκέπτονται τη Γαλήνη

17:00 | Εγγαρές Οι Κορδελάτοι της Γαλήνης επισκέπτονται τις Εγγαρές

21:00 |Παραλία Λαμπαδηφορίες (Προετοιμασία στο 2ο Δημοτικό Σχολείο από τις 19:00)

Κυριακή 2/3

12:00 |Αγερσανί Κορδελάτοι στο Αγερσανί

12:00 | Κυνίδαρος Φουστανελάδες στον Κυνίδαρο

12:30 |Γλινάδο Παραδοσιακό αποκριάτικο γλέντι με βρακάδες και κορδελάτους

(Διοργάνωση: Πολιτιστικός Όμιλος Γλινάδου Νάξου)

13:00 |Β��βλος Κορδελάτοι στις Τρίποδες

(Διοργάνωση Πολιτιστικός Μορφωτικός Σύλλογος Τριπόδων)

15:00 | Παραλία Παρέλαση Καρναβαλιού

16:00 | Απείρανθος Κουδουνάτοι στην Απείρανθο

21:30 | Γαλήνη Αποκριάτικος χορός Πολιτιστικού Συλλόγου Γαλήνης «Παναγία Αταλιώτισσα)

21:30 |Εγγαρές Αποκριάτικος χορός Πολιτιστικού Συλλόγου Εγγαριτών

Δευτέρα 3/3

12:00 |Κόρωνος Καθαρά Δευτέρα στην Κόρωνο

(Διοργάνωση: Εξωραϊστικός Πολιτιστικός Σύλλογος Κορώνου)

12:00 | Φιλώτι Καθαρά Δευτέρα στο Φιλώτι

(Διοργάνωση: ΑΜΣ Φιλωτίου, Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων Δημοτικού Σχολείου και Σύλλογος Γυναικών Φιλωτίου)

Κωμιακή Καθαρά Δευτέρα στην Κωμιακή (Διοργάνωση: Πνευματικό Κέντρο Κορωνίδας και Σύλλογος Γυναικών Κωμιακής)

[aioniosypnos]

Τα κοριτσάκια που αποφάσισαν να μην γινουν ποτέ γυναίκες

Είναι πραγματικά θλιβερό.

Έχετε φτάσει σχεδόν την ενηλικίωση και το μόνο που κάνετε είναι να καταπίνετε αμάσητες τις απόψεις του κάθε τυχάρπαστου στο TikTok και στα Instagram reels, σαν να κρατάνε το Άγιο Δισκοπότηρο της σοφίας. Δεν σκέφτεστε, δεν αμφισβητείτε, δεν δημιουργείτε τίποτα δικό σας. Αναπαράγετε ό,τι ακούτε, γιατί η σκέψη σας είναι τόσο ατροφική που αν σας κόψουν το ίντερνετ για 20 λεπτά, δεν θα ξέρετε καν ποιοι είστε.

Αλλά ξέρετε τι είναι ακόμα πιο τραγικό; Δεν το συνειδητοποιείτε. Ζείτε μέσα στη γυάλα σας, στο άνετο μικρό echo chamber που έχετε χτίσει, όπου τίποτα δεν σας προκαλεί, τίποτα δεν σας κάνει να αμφιβάλετε. Και ο ουσιαστικός διάλογος; Η αυτογνωσία; Αυτά είναι λέξεις άγνωστες για εσάς.

Αν σας ρωτήσουν κάτι εκτός του safe zone σας, παγώνετε. Δεν έχετε απάντηση. Γιατί δεν έχετε βιώματα, δεν έχετε εμπειρίες, δεν έχετε ζήσει. Και αντί να παραδεχτείτε την άγνοιά σας, προτιμάτε να αναμασάτε έτοιμες ατάκες από influencers που δεν ξέρουν ούτε οι ίδιοι τι κάνουν με τη ζωή τους.

Ξυπνήστε. Για όνομα του Θεού, μεγαλώστε επιτέλους. Ο κόσμος δεν είναι ένα ακόμα βίντεο 30 δευτερολέπτων γεμάτο τσιτάτα και φίλτρα. Και αν δεν το καταλάβετε σύντομα, θα μείνετε για πάντα ένα άβουλο, ασήμαντο πιόνι σε μια κοινωνία που σας χρησιμοποιεί και σας πετάει.