#σεξ

[loulouditouheimona]

Η λυση σε ολα ειναι ενας καλός οργασμός.

[beawomanlikeaman]

Τι και αν εν τέλη σε γουστάρω λίγο περισσότερο από όσο συμφωνήσαμε;

[clairdelune111]

Η Αυταπάτη της Μη Αγάπης

Οι άνθρωποι δεν αποφεύγουν την αγάπη επειδή δεν τη θέλουν. Την αποφεύγουν επειδή δεν την αντέχουν. Επειδή είναι άναρχη, ακατέργαστη, γιατί απαιτεί να παραδοθείς χωρίς εγγυήσεις. Και η παράδοση τρομάζει περισσότερο από την απουσία. Γι’ αυτό προτιμούν τα situationships—εκείνες τις άμορφες, άυλες σχεδόν-σχέσεις, όπου κανείς δεν οφείλει τίποτα και κανείς δεν ρισκάρει τίποτα. Προτιμούν το λίγο, το μερικό, γιατί ελπίζουν ότι μ’ αυτόν τον τρόπο θα κρύψουν την ανέλπιδα προσπάθειά τους να μην φοβούνται. Ότι αν δεν ονοματίσουν αυτό που νιώθουν, ίσως το αίσθημα της έλλειψης πάψει να τους κυνηγά. Μα η έλλειψη δεν υποχωρεί. Φωλιάζει κάτω από το δέρμα, στις σιωπές μεταξύ των λέξεων, στα άδεια βλέμματα πάνω από τις οθόνες. Είναι μια μοναξιά πιο ύπουλη από την πραγματική μοναξιά—γιατί ντύνεται την ψευδαίσθηση της σύνδεσης. Και έτσι, η απόσταση μεγαλώνει. Οι άνθρωποι γίνονται φευγαλέες σκιές ο ένας για τον άλλον, περνούν ξυστά, αγγίζονται επιδερμικά, αλλά δεν αφήνουν τίποτα να βυθιστεί, να ριζώσει, να απαιτήσει ύπαρξη. Και κάπου εκεί, μέσα σε αυτή τη σκόπιμη αοριστία, η αγάπη πεθαίνει πριν προλάβει να γεννηθεί.

[lu-in-the-sky-w-diamonds]

✨gentle reminder✨ ότι δεν είσαι έγκυος, απλά έχεις άγχος

[orgismenh]

παράξενα παιδιά

προτιμούν να καυλώνουν εξ αποστάσεως

παρά εξ επαφής

- Ντίνος Χριστιανόπουλος

[niwthw-kenh]

Και κάπου στο βάθος του μυαλού μου υπάρχει ακόμα ένα παραθύρι

Που αν την κουρτίνα τραβήξεις και το δωμάτιο φωτίσεις

Θα δεις εμάς στο κρεβάτι γυμνούς

Λίγο πριν απ'την αρχή του τέλους

Γιατί στ'αλήθεια εκείνη ήταν η τελευταία μας φορά.

Ήταν τέλος καλοκαιριού,

Τέλος εποχής

Όλα έφυγαν μαζί με τα ηλιοβασιλέματα και τα καλοκαιρινά τραγούδια.

Ρούχα πεταμένα στο πάτωμα σαν τις μάταιες ελπίδες

Στρώμα δίχως πανοσέντονο και δωμάτιο ακατάστατο

Τόσο όσο το μυαλό μου

που δεν μπορούσε να φανταστεί πραγματικά αυτό που θα ακολουθούσε.

Εσύ ξαπλωμένος με βλέμμα κενό

Εγώ μιλώντας στο τηλέφωνο γιατί είχα ήδη αργήσει

Ενώ μόλις είχα έρθει

Σεξ χωρίς συναίσθημα, χωρίς ματιές

Έντονο μα βιαστικό

Λες και ο χρόνος θα με καταβρόχθιζε αν δεν είχα φύγει σε 10 λεπτά...

Σε αποχαιρέτησα ως συνήθως

Μα η καρδιά μου έσπασε λες και γνώριζε.

Δεν θυμάμαι αν σε φίλησα

Δεν θυμάμαι τι μου είπες

Δεν θυμάμαι αν γύρισα να σε κοιτάξω όπως έφευγα

Αλλά θυμάμαι πως μόλις έκλεισα την πόρτα του αυτοκινήτου

Ήξερα ότι δεν θα την ανοίξω ξανά

Κι αν τότε δεν με ένοιαζε και τόσο

Βραδιά σαν και αυτά με τσακίζει

Και ψάχνω απεγνωσμένα φακούς και φανάρια

Για να φωτίσω

Το έρημο το παραθύρι...

-niwthw kenh

[ameantes]

Νυχτερινές περιπλανήσεις #1

Δαγκώνω το κάτω χείλος μου καθώς σε νιώθω να εισ��ρχεσαι μέσα μου, βαθιά και απότομα, χωρίς καμία προειδοποίηση. Δεν ξέρω τί κάνω ούτε τί αισθάνομαι. Τρέμω. Χωρίς να το θέλω σου έχω παραδοθεί. Η ηδονή που μου προκαλείς είναι πρωτόγνωρη, διαφορετική, ισχυρή και απόλυτη.

Τα πόδια μου τυλιγμένα γύρω από την μέση σου. Ένα χέρι στα μαλλιά σου ενώ το άλλο περασμένο κάτω από την μασχάλη σφίγγει τον ώμο σου.

Από τον γοφό μου, το χέρι σου βρίσκεται στο πρόσωπό μου. Νιώθω τον αντίχειρά σου στο στόμα μου να απελευθερώνει το χείλος μου από τα δεσμά των δοντιών μου. «Τρελαίνομαι να ακούω την φωνή σου όταν βυθίζομαι μέσα σου». Στα μάτια σου κυριαρχεί η λαχτάρα, η επιθυμ��α, ο πόθος. Όπως εσύ, έτσι και εγώ, κολυμπάμε στον ωκεανό αυτών των συναισθημάτων χωρίς να το έχουμε επιλέξει.

Σκύβεις στον λαιμό μου, με φιλάς γλυκά και σύντομα βρίσκεσαι τόσο κοντά στο αφτί μου ώστε ο ήχος της ανάσας σου να είναι κυρίαρχος. «Μην μου το στερείς». Ο τόνος σου αυταρχικός, το απαιτείς.

Ξέρεις πολύ καλά ότι απεχθάνομαι να με διατάζουν, λατρεύω να πηγαίνω κόντρα στις απαιτήσεις και έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία να κάνω ακριβώς το αντίθετο από αυτό που θες. Αλλά αυτήν την στιγμή, στην αγκαλιά σου, με ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα να έχει κατακλύσει κάθε κύτταρο του κορμιού μου, δεν μπορώ, δεν θέλω, να σου αρνηθώ.

Το επόμενο βύθισμα συνοδεύει ένας αναστεναγμός. «Γαμώτο». Νιώθω τα χείλη σου στον λαιμό μου να τον γεμίζουν σημάδια ενώ παράλληλα εγώ γρατζουνάω την πλάτη σου. «Ω Θεέ μου». Συνεχίζεις να χτυπιέσαι και νιώθω να μην μπορώ να κρατηθώ.

Ξέρω ότι δεν ταιριάζουμε, ξέρω ότι είναι λάθος. Ωστόσο, το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είσαι εσύ που μου κάνεις έρωτα.

«Με καταστρέφεις» ακούω πάλι την φωνή σου. Αυτήν την φορά ήρεμη, σχεδόν ψυθηρίζεις. «Αλλά δεν με νοιάζει». Αναστενάζεις. «Σε θέλω». Με κοιτάς στα μάτια με ένα βλέμμα που σχεδόν με κάνει να σε πιστέψω.

Η αλήθεια όμως δεν είναι αυτή. Δεν με θες απλώς, με χρειάζεσαι. Χρειάζεσαι το σώμα μου, το άγγιγμα μου, την φωνή μου και τους αναστεναγμούς μου για να νιώσεις την ολοκλήρωση. Το καταλαβαίνω από το άγγιγμά σου, από το βλέμμα σου, από τα λόγια σου. Το καταλαβαίνω γιατί, όσο και αν δεν θέλω να το παραδεχτώ, το ίδιο ισχύει και για εμένα.

Προς απάντησή σου τα ουρλιαχτά και οι αναστεναγμοί μου, που η έντασή τους διαρκώς μεγαλώνει καθώς συνεχίζεις να βυθίζεσαι μέσα μου.

«Ας καταστραφούμε μαζί».

[rozanera]

Η γνώμη σου για το τι είναι σέξ εξαρτάται από την αυτοπεποίθηση σου.

[needygirlforyou]

Θέλω τόσο μα τόσο πολύ να βρω κάποιους ή κάποιες που μπορούν να κάνουν καλό ελληνικό dirty talk, τα DMs μου είναι ανοιχτά <3

[loulouditouheimona]

Νομίζω πως το σώμα μου ήξερε ότι δε θα εμενες

[h-zwh-einai-wraiaa]

[beawomanlikeaman]

Ψεκάστηκα με την κολόνια σου για να μη μου λείπεις...

[clairdelune111]

Σκυλιά δεμένα, αυτός όχι.

Στο Πάρκο, Κάποιο Απόγευμα

Υπάρχει κάτι παράξενα προβλέψιμο στην αμηχανία της δημόσιας ατυχίας. Ένα στραβοπάτημα, ένα πέσιμο, κι αμέσως οι ψίθυροι, τα μισοκαταπιεσμένα γελάκια από μια παρέα αγοριών που στέκονται λίγο πιο πέρα. Δεν σε ξέρουν — κι όμως γελούν λες και τους χρωστάς το θέαμα. Κι όταν τους ρωτάς "τι λέτε εκεί;", απαντούν με τη σιωπή εκείνων που πιστεύουν πως δεν υποχρεούνται να λογοδοτήσουν.

Μείναμε για λίγο καθισμένες, όσο χρειάστηκε για να ηρεμήσει η φίλη μου, να βεβαιωθούμε πως όλα ήταν εντάξει. Και τότε, σαν κομμάτι σκηνικού που μπήκε αργοπορημένο, εμφανίστηκε ένας άνδρας. Ηλικία κάπου ανάμεσα στα σαράντα και τα ασαφή του χαρακτήρα του. Είχε δυο σκυλιά μαζί του και ένα βλέμμα που έψαχνε αφορμή για επαφή.

"Σας πείραξαν τα παιδιά;" ρώτησε. Κουνήσαμε το κεφάλι – όλα καλά, είπαμε. Μα εκείνος, χωρίς πρόσκληση, άρχισε να ξεδιπλώνει την αφήγηση του εαυτού του. Τη δουλειά του, τις σκέψεις του, τις επιλογές του – σαν να μας όφειλε η μέρα του νόημα κι εμείς έπρεπε να το του το δώσουμε.

Όταν του είπαμε πως πρέπει να φύγουμε, δεν δυσανασχέτησε. Αντιθέτως, χαμογέλασε. "Κι εγώ προς τα 'κει πάω", είπε. Μα δεν ήταν. Πήρε τον δρόμο μας — όχι γιατί τον εξυπηρετούσε, αλλά γιατί μπορούσε. Κι όταν μπήκα στο σπίτι, γύρισα να δω: ακόμα εκεί, να με κοιτά.

Δεν ήταν ο πρώτος. Ούτε, φοβάμαι, θα είναι ο τελευταίος.

Γιατί κάποιοι άνδρες νιώθουν πως ο χρόνος, ο χώρος και η παρουσία των γυναικών τους ανήκουν — κι εμείς μαθαίνουμε να ερμηνεύουμε βλέμματα, να χαμογελάμε ευγενικά, να υπολογίζουμε εξόδους κινδύνου, να νιώθουμε την πλάτη μ��ς γυμνή μόλις πέσει λίγο σκοτάδι.

Το πιο κουραστικό είναι πως όλα αυτά συμβαίνουν σαν να είναι απολύτως φυσιολογικά.

Και δεν είναι.

[bezass]

τα νεύρα προέρχονται όχι από την έλλειψη σεξ αλλά επειδή δεν γαμιέστε με αυτούς που θέλετε.

[to-koritsi-tou-deuterou]

Μου έστειλαν ερωτικο υπονοημένο με emoji παλεύω εδώ και μισή ώρα να το καταλάβω νομίζω πως μεγάλωσα

[head-my-of-demons]

Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από τότε. Ήθελα απλά να ζήσω λίγο παραπάνω όπως λέω και στον εαυτό μου για να τον κοροϊδεψω. Και όταν άνοιξε η πόρτα και μπήκες κατάλαβα ότι θα περάσουμε μαζί τις γιορτές. Μου φάνηκε τόσο περίεργο που ένα άτομο σαν εσένα έπρεπε να πάρει κάτι για να νιώσει καλά με τον εαυτό του και να νιώσει άνετα με άλλους δύο άντρες. Αλλά και πάλι δεν νομίζω ότι το πέτυχες για προτίμησες να είμαστε αγκαλιά πάρα να γίνει απλά ένα καλό τρίο. Όταν έφυγες μου είπαν να μην μπλέξω μαζί σου, να μην σου ξαναμιλήσω καν. Αλλά μου άρεσε που ένιωσες τόσο άνετα μαζί μου. Πέρασαν λίγες μέρες και έστειλες και βρεθήκαμε και ξαναβρεθηκαμε και ξαναβρεθηκαμε μέχρι που πέρασαν οι γιορτές και έφυγες. Και καπου εκεί συνειδητοποιησα ότι το μίσος που ένιωθα και η μοναξιά, με έναν μαγικό τρόπο τα έδιωξες. Πολλές φορές σκέφτομαι πως συμπεριφορέσαι μέσα στην παρέα σου, πως είσαι όταν αγχώνεσαι, άμα θα μπορούσε να γίνει κάτι παραπάνω μεταξύ μας αλλά το μόνο που ξέρω είναι ότι τις γιορτές θα ψάχνω το πρόσωπο σου στους δρόμους όταν γυρνάω πίσω σε αυτή την πόλη. Γιατί κάπως τα κατάφερες να ξεπεράσω την ανασφάλεια μου ότι μόνος μου δεν θα μπορούσα να τα βγάλω άκρη και ήταν το καλύτερο δώρο.