#αγχος

[feggaroneira]

Εκείνοι που αγάπησες

ένας ένας εξαφανίστηκαν

το δέντρο παλι εμεινε χωρίς πουλιά

παράξενο, που βρίσκει το

κουραγιο και ανθίζει.

-Ντινος Χριστιανόπουλος

[loulouditouheimona]

Ενώ όλοι οι άλλοι ζούσαν την ζωή τους με χρώμα η κατάθλιψη με καθήλωνε σε ένα σημείο

[opws-ta-fernei-h-zwh]

Ζω και λιγάκι μέσα στο άγχος μου

[lu-in-the-sky-w-diamonds]

✨gentle reminder✨ ότι δεν είσαι έγκυος, απλά έχεις άγχος

[autokatastrofhh]

Στο ορκίζομαι μέσα μου ότι με τρώει θα το ‘χω σκοτώσει προτού να χορτάσει.

[blue-dream-99]

Νιώθω συνέχεια ότι πάω να πέσω

[apogoiteumeni]

Πανελλε2023

Ωραια λοιπον ηρθε η ωρα να μιλησω για τις Πανελε, ας ξεκινησω απ’το οτι σε δυο μερες τελειωνουν οι διακοπες του πασχα και εγω δεν εχω ανοιξει βιβλιο απο το αγχος μου τα εχω παρατησει ολα και εχω απομακρυνθει απο το διαβασ��α γιατι φοβαμαι πολυ, φοβαμαι οτι δεν μπορω να τα μαθω και δεν θα γραψω καλα αλλα το θεμα ειναι οτι ειναι η τελευταια χρονια ολης μου της σχολικης ζωης και δεν θα ξανα παω σχολειο για αυτο πρεπει να τα δωσω ολα και να τα παω πολυ καλα φετος να το κανω να αξιζει! Μακαρι Θεε μου να πανε ολα καλα, να γραψω καλα στις εξετασεις και στις απολυτηριες και στις πανελληνιες και να περασω σε μια καλη σχολη σε μια καλη και ησυχη πολη χωρις να χω πολλα προβληματα δεν ξερω σε ποια πολη να δηλωσω ειμαι μπερδεμενη Θεσνλκη, Αθήνα, Κομοτηνή ή Κρήτη; Δεν εχω ιδεα καποιος ας με βοηθησει με αυτο Θεε μου🙏🏻 Το μόνο που θέλω πραγματικά είναι να περάσει ο καιρός… Να τελειώσω με τις εξετάσεις, το σχολειό , τα φροντιστήρια και να περασω ενα ομορφο και ήρεμο καλοκαίρι αυτο ειναι που θελω πραγματικα δεν ζηταω τιποτα παραπανω!

[hachimitsuna]

γιατί έχω καταλήξει πάλι σε κατάσταση που να με κάνει να θέλω να παρατήσω τα πάντα;

[tzimtsos]

'Αγχος: Έρευνα δείχνει την δράση της λεβάντας

Επιστημονική έρευνα δείχνει πως μπορεί η λεβάντα μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική λύση για να καταπολεμήσετε το άγχος. Μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική πλατφόρμα Frontiers, αποδεικνύει ότι ένα από τα βασικά συστατικά που έχει το αιθέριο έλαιο λεβάντα, η λιναλοόλη, θα μπορούσε να προσφέρει μια εναλλακτική λύση σε σχέση με τα φάρμακα που ανακουφίζουν από το άγχος, όπως οι…

[ihavereachedtheforties]

εσύ ρισκάρεις ;

Αγαπητοί αναγνώστες αυτού του μικρού blog το παρακάτω άρθρο που θα αφιερώσετε λίγα λεπτά να διαβάσετε θα είναι διαφορετικό , θα καταλάβετε αμέσως το γιατί : Η ώρα είναι 1:47 π.μ ξημερώματα Παρασκευής 11 Αυγούστου ,νοσηλεύομαι σε δημόσιο ελληνικό νοσοκομείο 🏥 Με βάση τα καρδιολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζω είπα δεν πιάνεις και ένα Covid για δεύτερη φορά μάλιστα να κανείς ηλιοθεραπεία στον…

[kebriones]

Ο καθηγητης: ολα καλα, μην εχεις αγχος.

Εγω: παντα εχω αγχος.

Ο καθηγητης: ετσι μπραβο ετσι μπραβο :D

[feggaroneira]

Ξοδεύουμε ψυχές, καταναλώνοντας λόγια

[loulouditouheimona]

Υπάρχουν χρόνια μέσα μου

Που δεν κοιμήθηκα

[boulevard-of-broken-dreams6]

Σας παρακαλώ πείτε μου από που κλείνει το άγχος δεν το αντέχω άλλο στη ζωή μου.

[fandomchaosposts]

σχεδόν έχω μπηξει τα κλάματα κατά τα άλλα δεν αγχώνομαι καθόλου ρε μην ανησυχείς

[heartinhue]

Μερικα γιορτινα συναισθηματα μου

Τα χριστουγεννα παντα ερχονται σαν μια γιορτη που περιμενεις, αλλα οταν φτασουν ειναι παντα λιγο διαφορετικα απο οτι τα περιμενες. Παντα καποιος λειπει απο το τραπεζι. Και οσο περνουν τα χρονια τα σερβιτσια μειωνονται. Τα στολιδια ειναι στο ιδιο σημειο. Τα φωτα αναβοσβηνουν με τον ιδιο ρυθμο. Η μουσικη εχει την ιδια μελωδια. Μα ολα ειναι διαφορετικα. Εγινα απο αυτους που θεωρουν τα χριστουγεννα την γιορτη της δυστυχίας τους; Θυμαμαι παλια το τραπεζι μας να ειναι πιο γεματο , τα χαμογελα πιο μεγαλα , το τζακι αναμενο , τα φωτα πολυχρωμα , τα αστεια πιο ευχαριστα , το κλιμα πιο ελαφρυ.

Τωρα ολα μοιαζουν γκρι.

Οι γονεις μου εχουν αρχισει και γερνανε. Τα αδελφια μου πιο ξενα απο ποτε. Σημερα συνειδητοποιησα οτι δεν εχουμε πει ποτε σαγαπαω με τα αδελφια μου .

Και εγω ενας απλος παρατηρης. Νιωθω σαν παντογνωστης ωρες ωρες . Ξερω πως νιωθουν ολοι για ολους . Κανεις δεν ξερει πως νιωθω εγω. Και ισως κανεις και να μην μπορει να με καταλαβει και ποτε .

Ξερω οτι ενα απλο αστειο που εκανε ο μπαμπας μου κρυβει μελαγχολία και απωθημένο χρόνων για τον χωρισμο με την μαμα μου . Ξερω πως οταν ο μπαμπας μου μιλαει περηφανος για το ποσο καλα τα παω στην σχολη ,πληγωνεται ο αδελφος μου που δεν καταφερε να τελειωσει την σχολη του και τωρα λογω του χαμηλου μισθου του δεν μπορει να κανει οικογενεια. Ξερω πως η μαμα μου νιωθει πως εχει μεινει πισω οταν μιλαμε για τα νεα μας και νιωθει λιγοτερο «μαμα».

Ξερω πολλα. Και νιωθω ακομα περισσοτερα. Ισως αυτη η η ενσυναίσθηση που εχω ειναι ευχη και καταρα ταυτοχρονα.

Ειμαι ευγνωμον για την οικογένεια μου . Και ειμαι σιγουρη ότι υπαρχουν οικογενειες με περισσότερα προβληματα . Και πιο σοβαρα. Αλλα δεν μπορω να σταματησω να σκεφτομαι, υπαρχουν και οικογενειες χαρουμενες . Με τραπεζια μεγαλα, τοσο μεγαλα που δεν βλεπεις το τελος τους . Με χαμογελα πλατια. Με χαρτοπετσέτες με σχεδιακια χριστουγεννιατικα και τραπεζομαντιλα εορτινα. Και ξερω οτι Υπαρχουν τέτοιες οικογενειες γιατι υπηρξα και εγω σε μια τετοια για λιγο καιρο. Και ας μην ηταν η δικια μου . Και ας ελείπε ο μπαμπας μου . Υπηρχε αυτη η βαβουρα απο φωνες γνωριμες, πολυκοσμια . Γεματο το σπιτι.

��α Χριστουγεννα γινομαι ο πιο ζηλοφθονος ανρθωπος σε αλλον τον πλανητη. Βλεπω τα στορι με μανεια , μου φαινονται ολα βγαλμενα απο αλλο κοσμο.

Δεν εχω κακες αναμνησεις απο τα τελευταια χρονια μου στην αθηνα. Εχω κακα συναισθηματα . Αυτο το δισβαστακτο αγχος . Που δεν το σηκωνε η ψυχη μου . Φοβαμαι . Τα γραφω αυτα απο τον ιδιο καναπε που με πιανανε κρισεις πανικου και δεν μπορουσα να αναπνευσω απο το κλαμα . Βγαινω στα ιδια μερη που ενιωθα την ανασα μου να κοβεται τα ποδια να λυγιζουν και να αναζητω λιγο αερα να απανεπνευσω .

Οταν ημουν στα χειροτερα μου δεν ειχα κανεναν να με βοηθησει . Βραδια που δεν κοιμομουν . Εκλαιγα . Σκεφτομουν. Οι σκεψεις μου πλακωνανε η μια την αλλη . Η μια χειροτερη απο την αλλη. Οι γονεις μου με αγαπανε και οι φιλοι μου αλλα κανεις δεν καταλαβε ποτε. «Μαρια μην αγχωνεσαι απλα» «εχω δουλεια μαρια δεν μπορω να ερθω» «Μαρια ειναι βραδυ εδω πεφτω για υπνο» «Φαινεσαι κουρασμενη» . Δεν κραταω κακια ομως, ουτε νιωθω οτι με κρεμασανε . Εγω κρεμασα τον εαυτο μου.

Ετσι το εφεραν οι συνθηκες δεν το επελεξα.

Δεν ειμαι αυτο το ατομο πλεον. Η φουσκα εσκασε . Ειμαι πιο δυνατη . Παρολαυτα φοβαμαι . Δεν θελω να ξαναπερασω κατι τετοιο μονη μου. Ενα συναισθημα παντα θα υποβοσκει.

Φετος ηρθαν ατομα στην ζωη μου , εφυγαν και πολλα απο αυτη . Ειμαι ευγνωμων και για τα δυο . Αλλα κυριότερα ειμαι ευγνωμων που γνωρισα τον φιλιππο . Τον αγαπημενο μου ανθρωπο σε ολο τον πλανητη. Τον μονο ανρθωπο που μαζι του επικρατει ηρεμια. Τον μονο ανθρωπο που αγαπαω πιο πολυ απο τον εαυτο μου. Τον μονο ανρθωπο που μοιραζεται την χαρα μου , τον πονο μου, το αγχος μου , την λυπη μου . Το μονο ανθρωπο μου ανέστρεψε τα δεδομενα μου . Που μου εμαθε πως να αγαπαω . Που μου εδειξε τι θα πει ερωτας , τι θα πει σεξ , οίκοιοτητα , συζητηση , διαφωνιες . Που για πρωτη φορα ειπα «μου λειπεις» νιωθοντας ενα απεραντο κενο μεσα μου . Αυτο το «μου λειπεις» το νιωθω τοσο εντονα , τοσο αισθητη η απουσια του .

Φετος για να ειμαι ειλικρινης με πηγε γαμιοντας η χρονια . Τοσο κατω δεν εχω ξαναπεσει . Αλλα μου εμαθε πολλα . Παρα πολλα . Ομορφα και ασχημα . Οποτε αν το τιμημα του να βρω τον εαυτο μου ηταν να τον χασω εντελως . Ας ειναι . Μπαινω στο 2025 πιο δυνατη , με φιλιες ουσιαστικες , με τον ερωτα της ζωης μου , με την οικογενια μου που ( και ας ειναι λιγο οτι να ναι ) με αγαπαει πολυ.

Αυτα , ισως ειναι πολυ μιζερα καποια πραγματα που γραφω αλλα ειναι η αληθεια. Δεν με καθιστα ομως μιζερο ανρθωπο .Ειμαι αισιοδοξη .

Καλη χρονια λοιπον .